★ นักปฏิบัติธรรมกับผู้ทรงธรรม

★ นักปฏิบัติธรรมกับผู้ทรงธรรม

ถาม: อาจารย์ขา แต่ยังเห็นผู้ปฏิบัติธรรมสำนักโน้นสำนักนี้ยังว่ากันอยู่
ต่างก็คิดว่าของตนดีกว่า และว่าคนอื่น

อาจารย์: พวกนักปฏิบัติธรรมนี่ยังอาจทะเลาะกันด้วยวิธีปฏิบัติ แต่ผู้ทรงธรรม
จะไม่ทะเลาะกัน

คนเราจะเข้าใจสิ่งต่างๆ ตามที่ตนเป็นหรือเคยเป็น เพราะทุกคนจะมองผ่าน
ประสบการณ์ของตนเองออกไปข้างนอก คนคับแคบก็จะเห็นคนอื่นคับแคบ
คนโง่ก็จะเห็นคนอื่นโง่ คนเห็นแก่ตัวก็จะเข้าใจว่าคนอื่นเห็นแก่ตัว
คนผิดก็จะเห็นคนอื่นว่าผิด รวมทั้งคนที่เห็นคนอื่นบ้าก็เพราะว่าตนเองบ้าอยู่
ดังนั้นถ้าเป็นนักปฏิบัติธรรมแต่ยังไม่บรรลุธรรมอาจจะยังยึดวิธีปฏิบัติ
คือความเชื่อใดความเชื่อหนึ่งอยู่ ก็อาจจะไม่เข้าผู้ที่ใช้วิธีอื่น เชื่ออย่างอื่น

แต่พอบรรลุธรรมแล้ว ความยึดถือไม่มีแล้ว จึงไม่ต้องไปทะเลาะอะไรกับใคร

สำหรับผู้ทรงธรรมนั้นจะเห็นทุกระดับ เพราะท่านผ่านมาหมดหรือเกือบหมด
แต่หลายคนจะเข้าใจท่านน้อย เพราะคนส่วนใหญ่จะคิดเฉพาะตามที่ตนยึดถือ

ดังนั้นเมื่อใครเป็นผู้ทรงธรรมมากขึ้น ต้องทำใจเลยว่าคนจะเข้าใจน้อยลง
แต่เราจะเข้าใจคนทั้งหลายได้มากขึ้น และญาณมันจะบอกเองแหละว่าควรเสียเวลากับใคร
หรือเรื่องอะไรมากน้อยแค่ไหนควรเกี่ยวข้องด้วยลึกซึ้งแค่ไหน
ปกติแล้วถ้าผู้ใดไม่สามารถเข้าใจได้ในการพยายามครั้งที่สาม
พระพุทธเจ้าและพระอริยะท่านก็จะปล่อยแล้ว นี่เป็นมาตรฐานสากลสำหรับ
ผู้ทรงธรรมทั้งหลาย

ที่มา : หนังสือมหาสติ การปฏิบัติธรรมสำหรับผู้นำและผู้บริหาร (อัคร ศุภเศรษฐ์) หน้า 212

 

★ จะรู้ได้อย่างไรว่าใครบรรลุธรรม



★ จะรู้ได้อย่างไรว่าใครบรรลุธรรม

ถาม: แล้วดูได้อย่างไรว่าใครทรงธรรม

อาจารย์: พระพุทธเจ้าบอกว่าให้ดูจิตท่านว่าบริสุทธิ์แค่ไหน
ดูปัญญาของท่านว่าล้ำลึกถึงแก่นสัจจะและเที่ยงตรงแค่ไหน
ดูเจตนาของท่านว่าเป็นไปเพื่อประโยชน์สุขทุกฝ่ายมากแค่ไหน

อย่าถูกรูปแบบหลอกเอา ในเกือบทุกยุคทุกสมัย ผู้ทรงธรรมมีทั้งเพศฆราวาสและนักบวช ส่วนใหญ่จะเป็นนักบวชแต่คฤหัสก็มีไม่น้อย

สมัยพุทธกาลคฤหัสถ์ที่เป็นพระอริยะจริงๆ เช่นพระนางวิสาขา พระเจ้าพิมพิสาร ท่านจิตคหบดี
หมอชีวกโกมารภัจน์ โอและอีกหลายท่านเป็นต้น พวกนี้ยังครองเรือนเหมือนคนทั่วไป
แต่ใจและปัญญาท่านเข้าอริยสภาวะแล้ว ประเสริฐแล้ว ไม่มีวันหลงทางอีกแล้ว
ผู้ทรงธรรมจึงมีทั้งพระและฆราวาส ในทำนองเดียวกันผู้ไม่ทรงธรรมก็มีทั้งนักบวชและฆราวาสเช่นกัน

ที่มา: หนังสือมหาสติ การปฏิบัติธรรมสำหรับผู้นำและผู้บริหาร (อัคร ศุภเศรษฐ์) หน้า 214

 

★ วิธีปฏิบัติต่อผู้ทรงธรรม



★ วิธีปฏิบัติต่อผู้ทรงธรรม

ถาม: ตนเองเป็นคนระวังเวลาหาพระ บางทีก็ไม่รู้ว่าควรจะทำตัวอย่างไรดี ถ้าจำต้องเกี่ยวกับท่านผู้ทรงธรรม จะทำอย่างไรดี

อาจารย์: หนึ่ง อย่าเอาความโง่หรือกิเลสตนไปนิยามท่าน จะเข้าใจท่านผิด
ถ้าเข้าใจท่านไม่ได้จริงๆ หรือยอมรับไม่ได้ ถอยออกมาห่างๆ ดีกว่า ปลอดภัยกว่า
พระพุทธเจ้าทรงเตือนว่าการอยู่ใกล้ท่านผู้ทรงธรรมนั้นเหมือน อยู่ใกล้ไฟ อาจจะได้ประโยชน์มหาศาลหรือโทษมหาศาล ก็ได้

สอง เมื่ออยู่ใกล้ควรเรียนรู้จากท่านให้มาก ถามให้เยอะเมื่อมีความเห็นใดก็นำเสนอ
อย่าไปเถียงเป็นอันขาด ผู้ทรงธรรมไม่สอนคนเถียงเพราะถือว่ายังไม่พร้อม
และท่านผู้ทรงธรรมก็มักเป็นผู้ที่ไม่ต้องการให้ใครมาเชื่อฟังอยู่แล้ว ส่วนใหญ่ท่านจะเลือกอยู่เงียบๆ

สาม อยู่กับท่านผู้ทรงธรรมนั้น ใจจะต้องกว้างอย่างยิ่ง
เพราะจะพบเห็นอะไรแปลกๆ มหัศจรรย์ซึ่งเข้าใจได้ยากด้วยความคิดหรือทฤษฎีต่างๆ ที่สอนกันอยู่มากมาย
แต่อะไรที่เรายังเข้าใจไม่ได้ อย่าเพิ่งเชื่อ คืออย่าเชื่อโดยทันทีว่าจริง และอย่าเชื่อโดยทันทีว่าไม่จริง
ทั้งสองกรณีจะทำให้งมงาย ค่อยๆ เรียนรู้และพิสูจน์ทดลองไปจนกว่าจะประจักษ์แจ้งด้วยตนเอง

สี่ จรรยามารยาทต้องเนี๊ยบจริงๆ จะได้เกิดแต่กรรมดีไม่มีกรรมชั่ว
ในบทให้พรเราก็ได้ยินกันประจำ ความเจริญย่อมมีแก่ผู้ประพฤติอ่อนน้อมต่อผู้ใหญ่
ผู้ทรงธรรมนั่นแหละคือผู้ใหญ่ที่แท้จริงของสังคม อายุมากถ้าไม่ทรงธรรมก็เป็นแค่คนแก่

ที่มา: หนังสือมหาสติ การปฏิบัติธรรมสำหรับผู้นำและผู้บริหาร (อัคร ศุภเศรษฐ์) หน้า 213

 

ทำไมผมเพิ่งเจอกระทู้นี้ล่ะครับ?:'''(