♥:ความสุขบนกองทุกข์:♥

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=headline vAlign=baseline align=left>♥:ความสุขบนกองทุกข์:♥</TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD bgColor=#cccccc height=1></TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>โดย ถนอมจิต คงจิตต์งาม</TD><TD class=date vAlign=baseline align=left>17 มีนาคม 2552 13:10 น.</TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=bottom align=left height=12></TD></TR><TR><TD bgColor=#cccccc><TABLE cellSpacing=1 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle bgColor=#ffffff><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%"><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=7 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>thanomjit8@yahoo.com


หายหน้าหายตาไปนาน ต้องขอสารภาพว่ากำลังอยู่ระหว่างการเข้าคอร์สอบรมบ่มจิตตัวเองให้เป็นคนใหม่อยู่
ตั้งเป้าไว้ว่า จะให้ตัวเองหัดเป็นคนมีความสุขง่ายๆ เจอความทุกข์ก็ไม่ต้องเดือดร้อนมาก ที่คิดอย่างนี้เพราะสังเกตว่า ดิฉันเข้าข่ายเป็นคนทุกข์ง่ายเสียจริงๆ เห็นอะไรซึ่งอันที่จริงเป็นสิ่งธรรมดาของโลกทั้งนั้น ก็สามารถเก็บเอามาเป็นทุกข์ได้เป็นวรรคเป็นเวร

ยิ่งพอไปเปิดตู้หนังสือที่บ้านดู จะเห็นว่ากว่าครึ่งเป็นหนังสือธรรมะ เฝ้าซื้อมาตั้งแต่สมัยเป็นนักศึกษา อ่านแล้วอ่านอีก จนบัดนี้ก็ยังซื้ออยู่ แสดงว่าเก่งแต่ทฤษฏีเพราะใจก็ไม่หายทุกข์สักที เลยตัดสินใจว่าจะเปลี่ยนวิธีใหม่ อ่านแต่พอประมาณ แล้วไปฝึกภาคปฏิบัติให้เยอะหน่อย

ถ้าผู้อ่านเห็นบทความเพี้ยนๆ หน่อยก็อย่าสงสัยเลยค่ะ คิดเสียว่ามันเป็นธรรมดาของโลกบางช่วงก็จิตใจฟูฟ่องล่องลอย บางทีก็ใจตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม หมดเรี่ยวแรงไม่อยากจะทำอะไร เขาเรียกว่าเป็นพวกจิตปรวนแปรขาดความมั่นคงทางอารมณ์

พอเข้าคอร์สฝึกจิตที่คิดขึ้นเองจากการอ่านตำราเล่มนั้นบางเล่มนี้บ้าง มาผสมเอาเฉพาะที่ถูกจริตเรา ดิฉันก็ได้พบความเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ที่ต้องบอกเลยว่า เป็นความสุขอันน่ารื่นรมย์ท่ามกลางความทุกข์ร้อนรอบตัว

แต่ต้องบอกก่อนนะว่า ไม่ใช่เป็นพวกทองไม่รู้ร้อนหรือตีความว่า อุเบกขาแปลว่าวางเฉยไม่สนใจว่าคนรอบข้างจะเป็นอย่างไร โลกจะไปถึงไหน

ดิฉันพยายามทำแบบฝึกจิตทุกวัน แต่ละวันเช้าขึ้นมา พยายามมองหาสิ่งที่จะให้ความสงบกับจิตใจ ไม่ว่ารอบตัวจะยุ่ง จะวุ่นวายขนาดไหน ค่อยๆคิด ค่อยๆตัด ค่อยๆ ปลงไปทีละเรื่อง

มีงานต้องทำเยอะ ก็ค่อยๆ ทำทีละอย่าง

มีเรื่องที่วุ่นวายใจ ก็ค่อยๆพิจารณาทีละเรื่อง ตัดความกังวลทีละเรื่อง เพราะคิดมากทำท่าจะเป็นโรคประสาทเอาได้ง่ายๆ เคยปรวนแปรชนิด 3 นาที 4 อารมณ์ เดี๋ยวนี้ไม่ใช่แค่นั้นเสียแล้ว แค่ 3 นาทีมีอารมณ์ผันแปรไปเป็นสิบ ตามสภาพเหตุการณ์ เลยต้องค่อยๆจัดการทีละเรื่อง ท้ายที่สุดก็รวมความว่า