♥ มาแต่งกลอนแก้เหงากันนะ ♥

คุณแขจ๋าแต่งไม่เป็นไม่เห็นแปลก
แค่มาแลกบอกความตามวิสัย
แวะเยี่ยมเยือนเพื่อน ๆ ก่อนจะเป็นไร
อย่าเพิ่งไปไหนล่ะ คิดถึงนะ

 

แม้จะสิ้นดินฟ้า Star ดับ
The Sun ลับขอบฟ้าหมดราศี
แม้The Moon สิ้นแสงแห่งราตรี
แต่ตัว Me ยัง Love you เพียงผู้เดียว

(อิอิ..อันนี้ไปลอกเขามา ไม่ได้แต่งเองอยากเอามาใส่..ชอบ ๆ)

 

ต้นลำใย บ้านฉัน นั้นมีนก
เด็กยิงตก นกตาย กลายเป็นผี
ใยจึงไม่ เมตตา และปราณี
โหดเลวดี ยิงไม่นับ ดับคามือ
(ไม่รู้จะแต่งอะไรดี)

 

โหวันนี้ สุดแสนดี มีเพื่อนพ้อง
พ่วงทำนอง กรองแก้ว อักษรสวรรค์
ดุจมาลัย คล้องกร ซ้อนใจกัน
ไมตรีมั่น ต่อกัน ทุกวันไป
คุณนังกิ๊บ แอบกระซิบ อยู่บ่อยๆ
ว่าเธอคอย ดวงใจ ใครอยู่หนา
นั่นแน่ะ แอ็ดวาสนา ก็รีบมา
ถึงวาจา ว่ากลอน อ่อนฤทัย
เทพอมร ท่านมาสอน เรารึนี่
ว่าจะรัก ใครดี จงตรองใคร่
ให้ระลึก สัจธรรม นำในใจ
ขออย่าได้ ด่วนรัด มัดจิตตน
คุณบุษหล่อน ว่ากลอน เก่งฉกาจ
นั่นหนุ่มมาด แสนเท่ห์ เอ๊ะใครหนา
มองดูไกล ไม่แน่ใจ ในแววตา
เห็นวาจา รู้แล้ว แว่วเฮียปอ
คุณสังขาร มาผสาน ด้วยใจรัก
คุณแอลชัก หวั่นไหว เพราะใครหนอ
คงเพราะคุณ จิตใจ ไม่ด้านพอ
สักวันหนอ คงแกร่ง แรงใจมี
อีกคนสิ เกือบลืมหาย ไปอีโต้
ชื่อเหมือนมีด ด้ามโต โหใจหาย
แต่วันนี้ ทำไม ไม่เห็นลาย
คาดว่าคง หลบหาย ไปแล้วเออ

 

แหมวันนี้ เข้าทีไร คนหายหมด
ไปปักกรด ปติบัติธรรม กันที่ไหน
ว่าจะฝาก กลอนธรรมมะ ผ่องอำไพ
ติดตามอ่าน ได้ข้างล่าง นี้นะเออ

 

อันความอยาก จะระงับ ดับลงได้
นั้นมิใช่ เพราะเรา ตามสนอง
สิ่งที่อยาก ให้ทัน ดั่งมันปอง
แต่เพราะต้อง ฆ่ามัน ให้บรรลัย<O</O
ให้ปัญญา บงการ แทนร่านอยาก
ความร้อนไม่ มีมาก อย่าสงสัย
ทั้งอาจผลิต กิจการ งานใดๆ
ให้ล่วงไป ด้วยดี มีสุขเย็น

 

แต่งเอง...กลอนตัดพ้อต่อว่า"ส่วนตัว"

อยู่ก็ใกล้ใช่ห่างกันลิบลับ
โทรศัพท์ติดต่อได้ดังใจหวัง
ได้แต่คอยเมื่อได้ยินเสียงกริ่งดัง
ต้องผิดหวังไม่ใช่เธอเก้อตามเคย

 

อันความรักเหมือนโคถึกคึกคักนัก
เมื่อคนรักห่างตัวกลัวรักหาย
ไม่ส่งเสียงตามสายมาว้าวุ้นใจ
เขาจะไปไหนหนอรอทั้งวัน (อย่าไปรอเลยคุณAdd เดี๋ยวเค้าก็โทรมา)

 

ตะวันเลื่อนเดือนดับจึงอับแสง
มันพลิกแพลงบ่มิสมดั่งใจหมาย
โอ้ชีวิตเกิดมาต้องมลาย
เพราะตัวชายพลัดพรากจากสุรา....ซะงั้น

(...ขี้เมาใจดี...)

 

ดื่มสุราพาให้สติหาย
จะทรงกายก็ยากมักเดินส่าย
ถึงเพื่อนมากไร้ประโยชน์โทษมากมาย
เป็นไปได้เลิกซะก่อนนอนในโลง (เลิกได้ก็ดีต่อสุขภาพนะคะ)

 

และแล้ววันที่เรารอก็มาถึง
สุดคนึงให้ได้คิดคร่ำครวญหา
และแล้ววันวันนั้นมันก็มา
วันนั้นหนาวันคือวันนี้ที่อยุดไง....เย้ วันอาทิตย์อีกแล้วววว


หัดมีความสุขกับสิ่งเล็กๆน้อยที่ผ่านมาในชีวิตซะบ้าง
โลกมีใว้ให้เอยียบไม่ได้มีใว้ให้แบกนะพี่น้องงงง

 

นับ ๆ ดูนักกลอนมีไม่กี่ท่าน
หรือไม่มันไม่สนุกจึกลุกหนี
อยากให้มาช่วย ๆ ดันกระทู้ดี
อย่าเพิ่งหนีมาช่วยก่อนนักกลอนไทย
(อยากให้เหมือนสมัยอยุธยานะเห็นเค้าว่าคุยกันเป็นกลอนอ่ะ)

 

อันว่ากลอนที่ครูสอนให้เราแต่ง
จะสำแดงให้อ่านปานใจหาย
สัมผัสในสัมผัสนอกแสนวุ่นวาย
จะบ้าตายแต่งไม่เป็นอย่าว่ากัน

 

กลับเข้ามาว่ากลอนอีกสักหน
นึกถึงคนเฝ้ารออ่านพาลสับสน
กลอนไม่เพราะปวดหัวพาอับจน
ขอได้ยลพบหน้าเพื่อนอย่าเชือนแช

 

เกิดเป็นคน ทำไมนี่ ต้องมีรัก
เกิดเป็นคน ทำไมนี่ ต้องมีหลง
เกิดเป็นคน ทำไม่นี่ ไม่ยอมปลง
เกิดเป็นคน ทำไมนี่ ตรงไม่เป็น
เกิดเป็นคน ใยต้องมี สินและทรัพย์
เกิดเป็นคน ใยต้องมี ศักดิ์และศรี
เกิดเป็นคน ใยต้องมี ยศคหบดี
เกิดเป็นคน ใยต้องมี สุขนิรันตร์
เกิดเป็นคน เพราะอะไร ถึงได้ทุกข์
เกิดเป็นคน เพราะอะไร สุขไม่เห็น
เกิดเป็นคน เพราะอะไร ไม่ร่มเย็น
เกิดเป็นคน เพราะอะไร รู้ไหมเธอ

 

แหะๆๆๆองค์หายไปไหนไม่รู้ คิดไม่ออก

 

มองออกไป ในเบื้องหน้า ขอบฟ้ากว้าง
เงียบเวิ้งว้าง ไกลมาก ยากไปถึง
ได้แต่ฝาก ดวงใจ ใฝ่คำนึง
รักไม่ซึ้ง จึงห่าง สุดสายตา
รักครั้งแรก ชอกช้ำ ระกำจิต
เกิดแผลพิษ เพราะหลงเล่ห์ สเน่หา
พิษไข้รัก หนาวสั่น หวั่นอุรา
กลัวมารยา พิศวาส แทบขาดใจ

 

ปากเหวลึก อย่าไปนึก ว่าเหวตื้น
ปากเหวลื่น อย่าคะนอง ไปลองผลัก
ตกเหวหิน ปีนป่าย ได้ยากนัก
ตกเหวรัก กระเสือกกระสน จนวันตาย

(เอามาจาก น้าโย่ง เชิญยิ้ม)

 

ขอบคุณค่ะ ดีใจจังที่ยังมีคนคิดถึงค่ะ

 

อรุณสวัสดิ์นักกลอนนอนเพิ่งตื่น
เมื่อวานมึนคิดไม่ออกบอกไม่ได้
พูดไม่ออกบอกไม่ถูกอึดอัดใจ
วันนี้ใสสมองแล่นวิ่งแจ้นมา (มาแล้วจ้า หุหุหุ)