♥ มาแต่งกลอนแก้เหงากันนะ ♥

อรุณสวัสดิ์นักกลอนนอนเพิ่งตื่น
เมื่อวานมึนคิดไม่ออกบอกไม่ได้
พูดไม่ออกบอกไม่ถูกอึดอัดใจ
วันนี้ใสสมองแล่นวิ่งแจ้นมา

อรุณสวัสดิ์นักกลองนอนหลายตืน
ดูมึนมึนงึงงันยังเอ๋อเอ๋อ
ตาลายลายคลายเป็นลมคงเบลอเบลอ
ก็นี่เธอเงินฉันหมดต้องอดเอย

 

อ้าวเงินหมดอดกินของคาวหวาน
ทน ๆ กันซักพักแม้นหนักหนา
ไม่กี่วันเงินเดือนออกพอเยียวยา
หวังเดือนหน้าคงชนเดือนนะเพื่อนเอย

 

ต.ตังนั้นหายาก ต้องรำบากอดข้าวไป
มาม่าตุนเข้าไว้ ถึงอย่างไงได้กินกัน
จ.จนต้องอดสู้ ชีวิตอยู่ต้องฝ่าฟัน
มาม่าคือพลัง กินทุกวันหกบาทเอย

 

ต.ตังค์ถึงหายากต้องลำบากต้องออกแรง
แต่มีความนัยแฝงไม่หมดแรงไม่หมดตังค์
มีแรงแฝงปัญญารู้เถอะว่ามีพลัง
พรุ่งนี้ต้องมีหวังไม่หมดตังค์ไม่หมดแรง (แหะๆๆๆๆเกือบไม่รอด)

 

ย่องเข้ามาขัดจังหวะจะจะก่อน
มาออดอ้อนวอนพี่น้องด้วยวาดหวาน(แปลว่าอะไรไม่รู้)
เอาเพลงที่ร้องไว้ในวันวาน
วานพี่น้องรับฟังแล้วบีมายเบบี้เอย

Always Be My Baby

 

รูปก็สวยเสียงก็ดีอย่างนี้เก่ง
เรื่องร้องเพลงเสียงใสสมวัยหญิง
เหมาะดาบแกว่งเปลไกวสมใจจริง
สมเป็นหญิงแบบไทยวัยใสเอย (ชักจะตัน หุหุหุ)

 

ชอบร้องเพลงเวลาว่างให้หายง่วง
และล่อลวงคนไปฟังแหม๊จองหอง
น้องร้องเพลงนิดหน่อยแค่อยากลอง
ให้เพื่อนพ้องเข้าไปฟังยามเหงานะ(ขอจบแบบ"อะไีรวะ")

 

วันนี้ใยใคร ๆ ก็หายหน้า
ไม่เห็นมาชี้แจงแถลงไข
ว่าอยู่ดีแล้วหรือเป็นอย่างไร
ปล่อยเราให้เฝ้ากระทู้อยู่คนเดียว(ตบยุงตายไปหลายตัวแระ หุหุหุ)

 

อยู่คนเดียวแสนเหงาให้เปลี่ยวจิต
จะมีใครคิดถึงเราบ้างไหมหนอ
ปล่อยให้เรานั้นเศร้าเฝ้าแต่รอ
ได้แต่ขอรอรักที่พักใจ

 

มิได้ห่างร้างลาซักกะหน่อย
มิได้ปล่อยให้เดียวดายถวิลหา
ด้วยความจริงเรานั้นอยากจะมา
แต่แก้วตาบอกตรงๆขี้เกียจพิม....จบครับจบ" ^_^

 

แน่ะมาถึงก็บอกเหงาๆเศร้านักหนา
ที่จริงน่ะไปเที่ยวเล่นจนเย็นจิต
ไม่ได้คิดเข้ามาดูมวลหมู่มิตร
บอกว่าคิดถึงนั่งเศร้าเม้าท์จริง ๆ

 

อ้าวไม่พิมพ์แล้วจะรู้อย่างไรเล่า
ว่าพี่เจ้าต้องการสิ่งใดหนา
พิมพ์นิดพิมพ์หน่อยค่อยเจรจา
ได้รู้ว่าต้องการอะไรดีไหมเอย (ชักจะตัน ๆ แต่งไม่ค่อยออก หุหุหุ)

 

ให้เธอได้ทุกอย่างที่ขวางหน้า
ทั้งนํ้าตาหลั่งให้เธอไม่มีขาด
รักครั้งนี้มีแล้วที่ว่าพลาด
ใจแทบขาดเพราะเธอไม่ไยดี

 

เมื่อรักจางร้างลาพาเจ็บแสบ
เหมือนโดนแหวกควักดวงใจไปโยนเล่น
แม้นรักแล้วรักใครรักให้เป็น
น้ำตาเซ่นรักไปไม่คุ้มเลย (จริง ๆ นะอย่าทุ่มเทหมดใจจะเจ็บ)

 

น้ำในหมื่น สาคร อมรโลก
ไม่เท่าหนึ่ง น้ำตาโศก โคตรทุกขี
น้ำในหมื่น สาคร ค่อนชีวี
ไม่เท่าหนึ่ง น้ำนี้ ที่น้ำใจ

 

<TABLE id=AutoNumber1 style="BORDER-COLLAPSE: collapse" borderColor=#111111 cellSpacing=8 cellPadding=0 bgColor=#ffffff border=0><TBODY><TR><TD></TD><TD></TD></TR></TBODY></TABLE>

<!-- / message --><!-- sig --><!-- / message --><!-- sig -->อนิจจา ปลาอะไร สวยยิ่งนัก
ไม่รู้จัก ขอถามหน่อย บอกได้ไหม
จงบอกมา ว่าเจ้านี่ คือ ปลาอะไร
อร่อยไหม กินได้ป่าว แง๊ว!อยากกิน
<!-- / message --><!-- sig --><!-- / message --><!-- sig -->

 

โอ้ว่าอกเอย แสนวิตก
ชอกช้ำกำสรด เหลือหลาย
โรคทุกข์ หิวเหตุ เจ็บจวน วันตาย
ยาทิพย์ถอนได้ เมื่อจบ หมดกรรม

 

โอ้....วันนี้พี่กุ๊กกิ๊กก็มาด้วย

(ได้แค่นี้แหละค่ะ คิคิ)

 

อะอะอ๋า...คุณน้องแขก็มาด้วย
เร็วมาช่วย เพื่อนพ้อง ต่อคำหวาน
ขานไขคำกลอนดอกสร้อย ร้อยใจความ
ช่วยกันสาน ช่วยกันรักษ์ ภาษาไทย

 

พี่กุ๊กกิ๊กแสนน่ารักเป็นหนักหนา
ส่งอีเมลล์มาเล่าขานภาษาไข
ให้รู้จักรักษาภาษาไทย
มิให้ใช้ผิดเพี้ยนไปกว่านี้เอย....