2566 เทคนิคการสร้างพระแก้วลดโลกร้อน

ถ้าภาพนี้ที่เห็นโคมสนาม 5 ดวงโคม อยู่ในประเทศอื่น มันคือทำจากแก้ว (ทั้งหมู่บ้านนี้มีโคมสนามทรงนี้เป็นร้อยดวง) แก้วต้นทุนต่ำกว่า สีไม่ซีดไม่เปลี่ยนแม้นานเป็นร้อยปี เป็นการสนับสนุนให้ช่างเก่งขึ้นและสามารถขยายงานได้

ประเทศที่เจริญจึงเลือกใช้แก้ว แทนที่จะอ้างว่า อ้าว ก็ไม่รู้ว่าทำได้ถ้ามีคนสนับสนุน

 

มาเขียนต่อให้จบครับ

เทคนิคการหล่อล๊อสแว๊กในชิ้นงานแก้วนั้น คนส่วนมากฟังแล้วไม่เข้าใจ นึกว่ายาก

 

ที่แท้ก็เหมือนงานหล่อพระทองเหลืองเกือบจะทุกประการ เพียงแต่พระทองเหลืองนั้น เมื่อเราเททองเหลืองเข้าไปแล้ว เราก็ทิ้งไว้อย่างนั้น ปล่อยให้เย็นตัวเอง คงใช้วิธีปล่อยทิ้งหนึ่งคืน พรุ่งนี้เช้าหรือสายๆค่อยมาแกะหรือกระเทาะแม่พิมพ์ดินขี้วัวออก

 

ในการหล่อล๊อสแว๊กพระแก้วขนาดใหญ่ ชนิดเนื้อแก้วหนาไม่เกิน 1 ซ.ม. ก็เหมือนงานหล่อทองเหลือง ต่างกันที่ทองเหลืองเขาทำแต่ผิวด้านนอก ในงานแก้ว เราต้องให้ได้ผิวด้านในด้วย

 

โปรดสังเกต พระแก้วในภาพด้านบนทั้งสองภาพนี้ เป็นงานเนื้อกลวง ผิวด้านในจะเรียบด้วย

 

การทำผิวด้านในให้เรียบนี่แหละที่ช่างหล่อพระทองเหลืองของไทยไม่เคยทำ แต่การหล่อพระทองเหลืองของประเทศอื่นเขาผิวด้านในเรียบด้วยนะครับ ช่างไทยต้องหัดเพิ่ม ไม่ยากหรอกครับ ไม่ยากเกินความวิริยะอุตสาหะของคนไปได้

 

แนะนำว่า ถ้าขนาดหน้าตักเกิน 1 เมตรในปางนั่ง ควรหล่อล๊อสแว๊กกลวง ต่อให้ใหญ่เป็นวาหรือหลายวา ก็ล๊อสแว๊ก

แต่ถ้าหน้าตักเล็กกว่า 1 เมตร เช่น หน้าตัก 24 นิ้ว หรือเล็กกว่า 24 นิ้ว ควรใช้เทคนิคเป่าแก้วด้วยปอด

 

นี่คือภาพช่างเป่าแก้วด้วยปอดจีน ชุดทีมพี่กบ ซึ่งนับว่าเป็นทีมอันดับต้นๆแล้ว ผมก็มาเทียบกับชุดทีมช่างที่ผมเคยเป็นหัวหน้า คือใกล้เคียงกันทุกอย่าง

ทำให้ผมมั่นใจว่า ถ้าปางนั่ง จะใหญ่กว่าหน้าตัก 24 นิ้วได้ลำบาก คือได้น่ะได้ แต่ลำบาก เต็มที่ได้ถึง 36 นิ้วก็จริง แต่เหมือนวิ่งขึ้นภูเขา

เราสู้ให้เขาทำในสิ่งที่เขาทำได้ถนัดๆและพอดีกับความสามารถดีกว่า ราคาเขาจะได้คิดถูกๆด้วย

 

สังเกตคนด้านล่างเสื้อยืดสีฟ้าไว้ครับ

 

คนเสื้อยืดสีฟ้า เข้าทำการช่วยจับแป๊บ (ไม้ซาง) หมุน เนื่องจากกำลังของคนด้านบนไม่พอ นี่คือสัญญาณว่า สุดกำลังแล้ว ในงานแม่พิมพ์เป็น คือไม่ใช่แม่พิมพ์ตาย มันมีจุดชี้อยู่ครับว่า ไหวถึงไหน

ผมและทีมช่างก็เคยมาถึงจุดนี้ จึงรู้ครับ ผมรู้ทางออกที่ดีกว่านี้ในเทคนิคแม่พิมพ์เป็น แต่มันไม่เกี่ยวกับแม่พิมพ์ตายที่ใช้สร้างพระแก้ว ได้แต่รู้ว่า กำลังของเขามาถึงตรงนี้ครับ

 

บอกเลยดีกว่า เดี๋ยวจะว่าอมภูมิ บอกที่เกี่ยวกับการเป่าแก้วด้วยปอดที่ใช้กับแม่พิมพ์ตาย ในการสร้างพระแก้วกลวง หากช่างจีนทำได้หน้าตัก 24 นิ้ว และท่านต้องการให้ใหญ่กว่านั้นเล็กน้อย โดยไม่สนใจว่าจะแพงขึ้นอีกเท่าไร ผมแนะนำช่างฝรั่งที่มีความสูงกว่าเยอะ เช่น สูงเกือบสองเมตร แกร่งกว่า และใช้เทคนิคพอกลูกโป่ง ท่านอาจสร้างได้ถึงหน้าตัก 1 เมตร ได้ความหนาเกิน 1 ซ.ม. (สั่งได้ แค่ 12 ม.ม. ) ก็แจ๋วแล้ว

 

พอดีผมเพิ่งได้ภาพการเป่าแก้วยาว 137 ซ.ม. เส้นผ่าศูนย์กลาง 35 ซ.ม. มาหมาดๆ จึงอยากโพสต์ไว้เป็นบันทัดฐานว่า ช่างจีนเขาทำได้ ช่างไทยหรือศิลปินช่างแก้วไทยที่ยังไม่แก่เกินไปก็ควรทำได้ เพราะทักษะฝีมือประมาณนี้ จะนำไปสู่การสร้างพระแก้วขนาดใหญ่ประมาณนี้ ที่เป่าแก้วกลวง และราคาถูกได้ อีกทั้งเป็นพระแก้วในราคาที่คนไทยจับต้องได้ และเป็นการรักโลก เพราะใช้เวลาการอบเพียง 6 ชั่วโมง

 

เริ่มจากการใช้ไม้ซางเหล็กม้วนแก้วทำลูกโป่งทรงบอลธรรมดาๆเป็นพื้นฐาน

หมายเหตุ
พื้นฐานของการเป่าแก้วกลวงแทบทุกชนิดและทุกขนาดคือลูกโป่ง

 

ขยายลูกโป่งให้หนาพอดีกับความต้องการ และใหญ่พอดีกับการเตรียมแต่งลูกโป่งให้มีรูปร่างใกล้เคียงกับแม่พิมพ์

 

การใช้ทักษะฝีมือแรงงานในการขยายและแต่งลูกโป่งให้มีรูปร่างใกล้เคียงกับแม่พิมพ์ก่อน

 

ค่อยๆแต่งโดยไม่ใช้เครื่องมือช่วยแต่ง นี้จัดเป็นฝีมือชั้นสูง ซึ่งผมเคยฝึกลูกน้องช่างเป่าแก้วคนไทย ทำได้ดีเช่นนี้เหมือนกัน ขนาดก็ไม่แพ้กัน ผมจึงเชื่อมั่นว่า หากคนไทยเรากลับมาฮึดสู้อีก ก็จะทำได้อีก

 

เมื่อมองลงไป ยังเห็นว่าไม่พอยาว

 

ก็เป่าลมเข้าอีก จนแน่ใจว่ายาวพอ

 

บรรจงหย่อนลูกโป่งเข้าไปในแม่พิมพ์ จะเห็นว่า ตอนใส่เข้าไปใหม่ๆขั้วลูกโป่งยังอยู่ลึกเข้าไปในแม่พิมพ์

 

ช่างเป่าได้ทำการเป่าลมเพิ่มพร้อมการยกขั้วลูกโป่งให้สูงพ้นแม่พิมพ์ ในขณะนี้ช่างเปิดปิดแม่พิมพ์ด้านล่างยังต้องล๊อคตัวแม่พิมพ์ให้แน่นประมาณ 15 วินาทีก่อนการเปิดแม่พิมพ์