.oO เรื่องสั้น ปั้นแต่ง Oo.

เรียงความ ภาพถ่าย



วัดพระศรีรัตนมหาธาตุวรมหาวิหาร พระพุทธชินราช จังหวัดพิษณุโลก

​

 

เรียงความ ภาพถ่าย



วัดพระศรีรัตนมหาธาตุวรมหาวิหาร พระพุทธชินราช จังหวัดพิษณุโลก
​

 

เรียงความ ภาพถ่าย



วัดพระศรีรัตนมหาธาตุวรมหาวิหาร พระพุทธชินราช จังหวัดพิษณุโลก

​

 

เรียงความ ภาพถ่าย



วัดพระศรีรัตนมหาธาตุวรมหาวิหาร พระพุทธชินราช จังหวัดพิษณุโลก

​

 

เรียงความ ภาพถ่าย



วัดพระศรีรัตนมหาธาตุวรมหาวิหาร พระพุทธชินราช จังหวัดพิษณุโลก
​

 

เรียงความ ภาพถ่าย



วัดพระศรีรัตนมหาธาตุวรมหาวิหาร พระพุทธชินราช จังหวัดพิษณุโลก

​

 

เรียงความ ภาพถ่าย



วัดพระศรีรัตนมหาธาตุวรมหาวิหาร พระพุทธชินราช จังหวัดพิษณุโลก
​

 

เรียงความ ภาพถ่าย



เ ก้ า อี้ ร้ า น ก า แ ฟ
ห น้ า วั ด พ ร ะ ธ า ตุ ลำ ป า ง ห ล ว ง

​

 

เรียงความ ภาพถ่าย



ข อ ง ที่ ร ะ ลึ ก
​

 

เรียงความ ภาพถ่าย


​

 

เรียงความ ภาพถ่าย



รุ่ ง อ รุ ณ
​

 

เรียงความ ภาพถ่าย




วั น ใ ห ม่​

 

เรียงความ ภาพถ่าย

​

 

เรียงความ ภาพถ่าย


​

 

เรียงความ ภาพถ่าย

​

 

เรียงความ ภาพถ่าย



จบดีกว่า
ขอปิดท้ายด้วยภาพนี้

..............

ขอไปซนต่อก่อน
แล้วจะมา โม้ ให้ฟังใหม่
=^^=

............
​

 

เรื่องที่ ๓๙

วัดพุทไธศวรรย์ วันวารจากแรกตั้งกรุงศรีอยุธยา...


wel lcome_pink​

สร้อยฟ้ามาลาเคยนำเสนอเรื่องราวของวัดต่างๆ ที่ได้เคยไปเที่ยวในจังหวัดพระนครศรีอยุธยามาแล้วหลายครั้งหลายวัด ซึ่งอย่างที่เคยบอกว่า การเที่ยวชมวัดโบราณในจังหวัดพระนครศรีอยุธยาจะสามารถเที่ยวชมได้หลายวัดภายในวันเดียวโดยเฉพาะอย่างยิ่งบริเวณเกาะเมืองซึ่งมีวัดอยู่ติดๆ กันหลายวัด แต่หากถ้าเป็นวัดโบราณที่อยู่รอบนอกเกาะเมืองจะมีระยะห่างพอสมควรและต้องซอกแซกกันสักนิดนึงจึงทำให้ไม่สะดวกในการเที่ยวชมวัดโบราณที่ตั้งอยู่นอกเกาะเมือง ถ้าวัดไหนคนไม่ค่อยเอ่ยถึงนักท่องเที่ยวก็จะไม่รู้จักเลย แม้แต่บางวัดที่มีชื่อแต่ถ้าอยู่ไกลจากกลุ่มโบราณสถานที่น่าสนใจนักท่องเที่ยวก็ไม่ค่อยไปกันอยู่ดีอย่างเช่นวัดบรมวงศ์อิศรวรารามวรวิหาร ซึ่งเป็นวัดโบราณที่น่าสนใจแต่อยู่ห่างไกลและทางเข้าค่อนข้างลึก นักท่องเที่ยวและคนที่จะไปไหว้พระก็เลยค่อนข้างบางตา ซึ่งสร้อยฟ้าฯ เคยได้คุยกับเจ้าหน้าที่ของวัด เขาก็บอกว่าอยากให้สนใจวัดที่อยู่ด้านนอกๆ บ้าง มีอะไรให้ชมอีกเยอะ และบางอย่างในเกาะเมืองก็ไม่มีเหมือนกับวัดรอบนอก นั่นก็เป็นสิ่งที่เขาพูดถูกเพราะจากที่ได้ไปชมไปดูศิลปะของโบราณสถานของวัดบางแห่งเป็นศิลปะยุคแรกเริ่มตั้งกรุงศรีอยุธยาน่าสนใจไม่น้อยไปกว่ากลุ่มโบราณสถานในเกาะเมืองซึ่งก็ได้ดูได้ชมกันมามากอยู่แล้ว


เมื่อเอ่ยถึงคำว่า “พุทไธศวรรย์” สร้อยฟ้าฯ จะคิดถึงการตีดาบ การฝึกดาบ กระบี่กระบอง ไม่รู้ว่าหลายๆ คนเป็นเหมือนกันหรือเปล่า และจะมองจินตนาการภาพไปถึงภายในวัดที่มีคนแต่งชุดแบบทหารโบราณมาฝึกดาบ รำดาบและการซ้อมต่อสู่ด้วยดาบหรืออาวุธอื่นมาให้ได้ดูกัน สร้อยฟ้าฯ จึงไม่ค่อยสนใจนักเพราะว่าไม่ชอบดูเท่าไหร่ ไม่ใช่ไม่ส่งเสริมวัฒนธรรมศิลปะการต่อสู้แบบโบราณของไทยนะ แต่บอกและอธิบายไม่ถูกยังไงไม่รู้ ไม่ใช่ว่าไม่เคยดูการแสดงการต่อสู้ด้วยอาวุธโบราณ ก็เคยดูมา พวก ดาบ ง้าว ทวน กระบี่ กระบอง ดั้ง เขน หรือด้วยมือเปล่า ก็เห็นความสามารถลีลาการต่อสู้แม่ไม้ต่างๆ นี่คือความสามารถจริงๆ ซึ่งทั้งนี้ก็ไม่ควรละเลยให้หายสาบสูญไปกับกาลเวลาจนเหลือไว้แต่ชื่อ


จากการที่ไม่ค่อยสนใจในเรื่องใช้กำลังจึงทำให้วัดพุทไธศวรรย์ที่เป็นวัดโบราณถูกสร้อยฟ้าฯ มองข้ามไป เรื่องนี้ขอสารภาพผิดอย่างใหญ่หลวง แต่ไม่ใช่ว่าไม่เคยตั้งเป้าไว้ว่าจะไม่ไป เคยคิดจะไปหลายครั้งแต่โอกาสไม่มาถึง ก็อย่างที่บอกแต่ต้น วัดอยู่นอกเกาะเมืองทางเข้าจะเป็นลักษณะซอกแซกสักหน่อยจึงต้องเผื่อเวลาไว้กันหลงทางที่เกิดขึ้นเป็นประจำสำหรับสร้อยฟ้า ทีแรกที่ขับรถไม่ได้ตั้งใจมาที่วัดพุทไธศวรรย์แต่จะไปพระนารายณ์ราชนิเวศน์ จังหวัดลพบุรี ขับรถไปขับรถมา ขับเลยซะงั้น เมื่อขับเลยแล้วก็เลยกันไม่กลับรถ จึงฉุกคิดถึงวัดพุทไธศวรรย์ขึ้นมา ไหนๆ ก็ไหนๆ เพื่อไม่ให้เสียเที่ยวแวะวัดสักหน่อย ในที่สุดก็ได้มาเที่ยววัดพุทไธศวรรย์เสียที

rabbit_jump
.................................​

 

เมื่อแรกมาถึงวัดจอดรถที่ลานจอดเสร็จแล้ว ก็จะพบกับพระราชานุสาวรีย์บูรพกษัตริย์ ๕ พระองค์ ซึ่งสร้อยฟ้าฯ คิดว่าจะไหว้ตอนก่อนกลับ ในขณะนั้นก็ได้ยินเสียงซอด้วงดังออกมาบริเวณศาลาการเปรียญใกล้ๆ กับตำหนักสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ จึงนึกขึ้นว่าน่าจะมีการหัดดนตรีไทยในวัด จึงเดินเลยไปไม่ได้มองหาต้นเสียง ก็ในวัดนี้ยังไม่เห็นมีอะไรน่าตื่นตาเลย มองเห็นแต่พระปรางค์ใหญ่อยู่ด้านหลังวัด ก็ไม่ตื่นเต้นอีกเพราะเห็นมามากแล้ว แต่ไหนๆ มาแล้วก็เดินดูสักหน่อยก็แล้วกัน แต่ก่อนจะเดินไปถึงพระปรางค์องค์ใหญ่ ก็ต้องเข้าไปไหว้พระในพระอุโบสถก่อน ที่นี่พระอุโบสถมีใบเสมาแบบคู่ก็ถือว่าใบใหญ่โขอยู่ ซึ่งสร้อยฟ้าฯ ก็เคยเห็นวัดที่มีพระอุโบสถใบเสมาคู่มาก็มากแล้วแต่เพิ่งจะเกิดความสงสัยว่าทำไมต้องเป็นใบเสมาคู่ด้วยหล่ะ จึงไปหาขอมูลมาพอทราบความได้ว่า วัดทั่วๆ ไปจะมีใบเสมาเดี่ยว แต่เมื่อเวลาผ่านไปวัดเกิดการเปลี่ยนนิกาย จึงผูกพัทธสีมาใหม่อาจเพราะเกิดความไม่มั่นใจในการแนวทางปฏิบัติของนิกายก่อนจึงตั้งเสมาขึ้นมาคู่กัน หรืออีกแนวหนึ่งคือ วัดโบราณที่เป็นวัดหลวง สมัยก่อนแบ่งเป็นฝ่ายอรัญวาสีกับคามวาสี เมื่อสร้างวัดผูกพัทธสีมา จะนิมนต์พระสงฆ์ทั้งสองฝ่ายผูกพัทธสีมาพร้อมกัน จึงเกิดเป็นเสมาคู่

​

วัดพุทไธศวรรย์ มีฐานะเป็นพระอารามหลวง ผู้สร้างคือสมเด็จพระรามาธิบดีที่ ๑ หรือ พระเจ้าอู่ทอง มีเรื่องราวการสร้างวัดปรากฎอยู่ในพงศาวดารฉบับพันจันทนุมาศ (เจิม) ซึ่งกล่าวถึงเหตุการณ์การสร้างวัดในสมัยกรุงศรีอยุธยา ว่า ศักราช ๗๑๕ ปีมะเส็ง เบญจศก วันพฤหัสบดี เดือน ๔ ขึ้น ๑ ค่ำเพลา ๒ นาฬิกา ๕ บาท ทรงพระกรุณาตรัสว่า ที่พระตำหนักเวียงเหล็กนี้ให้สถาปนาพระวิหารและพระมหาธาตุ เป็นพระอารามแล้วให้นามชื่อ “วัดพุทไธศวรรย์” พระตำหนักเวียงที่กล่าวไว้ในพงศาวดารนี้คือ บริเวณที่ประทับของสมเด็จพระรามาธิบดีที่ ๑ พระเจ้าอู่ทอง ก่อนที่จะยกไพร่พลข้ามแม่น้ำไปสร้างพระราชวังที่บึงพระรามวัดพุทไธศวรรย์ เป็นวัดซึ่งตั้งอยู่นอกกำแพงเมืองกรุงศรีอยุธยา ในคราวที่พม่านำกำลังมาล้อมกรุงไว้นั้นวัดนี้จึงกลายเป็นที่ตั้งทัพของพม่าอยู่คราวหนึ่งคือ เมื่อพระเจ้าบุเรงนองแห่งกรุงหงสาวดีทรงส่งพระราชสาสน์ขอม้าขอช้างเผือกจากสมเด็จพระมหาจักรพรรดิ แต่ถูกปฏิเสธพระเจ้าบุเรงนองจึงยกทัพเข้ามาและกวาดต้อนเอากำลังทางหัวเมืองเหนือของไทยมาสมทบด้วย เมื่อยกทัพมาถึงกรุงศรีอยุธยา จึงโปรดให้พระมหาอุปราชาเป็นกองหน้าตั้งค่าย ณ ตำบลเพนียด ทัพพระเจ้าแปรเป็นปีกซ้าย ตั้งค่าย ณ ตำบลทุ่งวัดโพธาราม ทัพพระเจ้าอังวะเป็นปีกขวา ตั้งค่าย ณ ตำบลวัดพุทไธศวรรย์ ทัพพระยาตองอูทับพระยาจิตตอง ทัพพระยาละเคิ่งเกียกกาย ตั้งค่ายวัดท่าการ้องลงไปถึงวัดไชยวัฒนาราม วัดพุทไธศวรรย์จึงเป็นอีกวัดหนึ่งที่ไม่ถูกพม่าทำลาย

ในรัชกาลสมเด็จพระเจ้าเสือ ราว พ.ศ.๒๒๔๓ กรมหลวงโยธาทิพย์ กรมหลวงโยธเทพ สมเด็จพระอัครมเหสีฝ่ายซ้าย และฝ่ายขวาในสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ โปรดฯให้ตั้งพระตำหนักใกล้วัดพุทไธศวรรย์ และได้ผนวช “เจ้าตรัสน้อย” พระราชโอรสที่วัดพุทไธศวรรย์นี้ด้วยครั้นต่อมาในปี พ.ศ.๒๒๕๘กรมหลวงโยธาทิพย์เสด็จทิวงคต ณ พระตำหนักริมวัดพุทไธศวรรย์ พระเจ้าอยู่หัวท้ายสระจึงได้จัดงานพระศพตามพระราชประเพณีในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้เสด็จพระราชดำเนินไปถวายผ้าพระกฐิน ณ วัดพุทไธศวรรย์ เมื่อวันขึ้น ๕ ค่ำ เดือน ๑๒ ปีเถาะ แต่เดิมนั้นวัดพุทไธศวรรย์ถือเป็นพระอารามหลวง เนื่องจากกษัตริย์เป็นผู้สร้างต่อมาได้กลายเป็นวัดราษฎร์แต่เมื่อใดไม่มีหลักฐานปรากฎ สันนิษฐานกันว่าคงเป็นในช่วงปลายรัชกาลที่ ๔ นี่เองวัดพุทไธศวรรย์ทางกรมศิลปากรได้ประกาศขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถาน โดยได้รับประกาศในราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ ๕๒ ตอนที่ ๗๕ เมื่อวันที่ ๘ มีนาคม พ.ศ.๒๔๗๘

 

​

หลังจากที่ไหว้พระในพระอุโบสถแล้ว คำว่าไม่เห็นมีอะไรน่าตื่นเต้น เคยเห็นมาหมดแล้วเป็นอันต้องโยนทิ้งใส่ถังขยะไปเลย ความอลังการงานสร้างที่ผ่านวันเวลาแต่แรกเริ่มตั้งกรุงศรีอยุธยาผ่านมาจนถึงกรุงรัตนโกสินทร์ยังคงอยู่ให้ได้ดู ยิ่งได้เดินมาผ่านระเบียงคต เห็นพระปรางค์ประธานยิ่งต้องมนต์เกิดความประทับใจขึ้นมาแทน โอ้นี่เราคิดผิดมาเสียตั้งนานอย่างไม่น่าให้อภัย

 

โบราณสถานที่สำคัญภายในวัด


​

พระปรางค์ประธาน
ตั้งอยู่กึ่งกลางของเขตพุทธาวาส ล้อมรอบด้วยระเบียงคดและกำแพงแก้ว มีพระทุทธรูปประดิษฐานอยู่ภายใน องค์พระปรางค์ตั้งอยู่บนฐานไพทีย่อมุมงดงาม มีบันไดขึ้นทางทิศตะวันตกและตะวันออก มีมณฑปตั้งอยู่บนฐานเดียวกัน ๒หลัง ทางด้านเหนือและใต้ ภายในมณฑปมีพระประธาน ด้านตะวันออกของฐานไพทีเป็นมุขเด็จ เดิมมีพระรูป(เทวรูป) พระเจ้าอู่ทองประดิษฐาน ต่อมาพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช ทรงโปรดเกล้าฯ ให้อัญเชิญพระรูปนี้ไปไว้ที่กรุงเทพมหานครและโปรดเกล้าฯ ให้หล่อองค์ใหม่ไปประดิษฐานไว้แทน ส่วนองค์จริงที่อัญเชิญมาไว้ ณ ปราสาทพระเทพบิดรทรงโปรดเกล้าฯ ให้หล่อขึ้นใหม่ เป็นพระพุทธรูปทรงเครื่องหุ้มเงินทั้งองค์