.oO เรื่องสั้น ปั้นแต่ง Oo.

เรียกกันแบบธรรมดาก็ได้อ่ะ เรียกท่าน ฟังแล้วแปลกๆ....

อนุโมทนาในกุศลจิตด้วยจ่ะ
ตอนนี้พระอุโบสถวัดห้วยรั้ว ได้สร้างเสร็จเรียบร้อยแล้วจ่ะ.....
ถ้าจำไม่ผิดได้มีพิธีตัดหวาย ฝังลูกนิมิตไปเมื่อวันสงกรานต์ปีที่แล้วอ่ะจ่ะ.....

 

ขอบพระคุณค่ะ โล่งใจไปทีเพราะคิดถึงท่านอยู่ทุกวันตั้งแต่อ่านกระทู้ ได้แต่ก๊อปไปลงFBทั้งเบอร์โทรค่ะ(f)

 

เรื่องที่ ๕๐​

เที่ยวทั่วไทยในเมืองโบราณ
กราบพุทธสถานพระธุตังคเจดีย์​

​

ได้รับคำชักชวนจากพี่เจง ศยามล ไปเที่ยวเมืองโบราณ สมุทรปราการกัน โดยถือโอกาสที่เมืองโบราณเปิดให้เข้าชมฟรีโดยไม่เสียค่าบัตรผ่านประตู เพื่อให้พุทธศาสนิกชน เข้าไปสักการบูชาพระบรมสารีริกธาตุ ที่มีสัณฐานดั่งเมล็ดข้าวสารสีเขียวและสีแดงเต็มองค์ เนื่องในโอกาสครบ ๒,๖๐๐ ปี แห่งการตรัสรู้ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า โดยใช้ชื่อการจัดงานในครั้งนี้ว่า พุทธชยันตีบูชา พระบรมสารีริกธาตุสี ๕๐ ปีเมืองโบราณจัดขึ้นเป็นจำนวน ๗ วัน ตั้งแต่วันที่ ๔ – ๑๐ มิถุนายน ๒๕๕๕ ​

​

กำหนดนัดหมายของพวกเรา วันที่ ๑๐ มิถุนายน เวลา ๑๐.๐๐ น. เจอกันที่ทางเข้าเมืองโบราณ แต่เหตุที่ว่าสร้อยฟ้ามาลาไม่เคยขับรถมาและไม่ชินทาง ประจวบกับกะระยะทางและเวลาไม่ถูกจึงทำให้ถึงช้าไป ๑ ชั่วโมงพี่เจงไม่ยักกะบ่น แถมยังออกค่าบัตรสำหรับนำรถเข้าอีก ๓๐๐ บาท งานนี้พี่เจง เป็นหัวหน้าคณะและไกด์ประจำรถ สร้อยฟ้าฯ เป็นคนขับรถ แมงปอแก้วกับน้องของแมงปอแก้วเป็นคนนั่ง รวมทั้งหมด ๔ คน​

ด้วยไม่ได้ศึกษาข้อมูลถนนหนทางในเมืองโบราณก่อนที่จะเข้ามา จึงทำให้ขับรถไปอย่างสะเปะสะปะ และด้วยว่าวันนี้เป็นวันสุดท้ายของการเปิดเข้าชมฟรีจึงทำให้การจราจรในเมืองโบราณหนาแน่นไปด้วยรถยนต์ รถจักรยาน รถกอล์ฟไฟฟ้า รถราง ผู้คนที่เดินกันขวักไขว่ ที่จริงจะว่าไป การขับรถยนต์ก็เป็นการสะดวกในการเข้าชม แต่สิ่งปลูกสร้าง อาคารต่างๆ ในเมืองโบราณ อยู่ใกล้ๆ กัน การขับรถจึงเดี๋ยวขับเดี๋ยวจอด เดี๋ยวขับเดี๋ยวจอด เป็นอย่างนี้ ถ้าใครแรงเยอะการขี่จักรยานน่าจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดในการเข้าชม เพราะสามารถดูได้อย่างละเอียด ถ้าต้องการทำเวลาและไม่ต้องการเหนื่อยก็ใช้รถยนต์แต่จะไม่สะดวกในการดูสถานที่ต่างๆ ที่อยู่ใกล้ๆ กัน เพราะเมื่อจอดรถได้ เดินลงไปดู พอเดินไปไกลหน่อย ก็ต้องเดินกลับมาที่รถ เพื่อขยับไปอีกนิดนึงแล้วก็เดินลงไปใหม่เป็นอย่างนี้ ถ้าเป็นจักรยานก็ขี่ๆ จูงๆ ไปจะง่ายกว่าแต่ต้องออกแรงกันหน่อย ​

.....................................................​

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.2123340/[/MUSIC]​

.....................................................​

 

​

วันนี้แดดร้อนเปรี้ยง ท้องฟ้าใส เมฆสวย เตรียมตัวโดนอบแห้งได้เลย ด้วยพื้นที่ที่กว้างขวางกว่า ๖๐๐ ไร่ (ได้ยินเขาประกาศอย่างนั้น) ซึ่งก็ทราบอยู่แล้วว่าเมืองโบราณเป็นพิพิธภัณฑ์กลางแจ้งทางศิลปวัฒนธรรมระดับโลกแห่งสยาม(ยกคำของแผ่นพับมา อิ อิ) ก็ต้องเตรียมตัวเตรียมใจในเรื่องการผจญแสงแดดและความร้อน งานนี้ผิวเปลี่ยนสีอีกแล้วหล่ะ ก็ถือเป็นอุปสรรคเล็กน้อย สิ่งที่เห็นตรงหน้าเป็นผลงานอลังการงานสร้างที่ตระการตา ของหมู่อาคารโบราณต่างๆ ที่ทำขึ้นมาให้เหมือนจริงหรือบางอาคารก็เป็นของโบราณจริงๆ และนอกจากอาคารแล้ว ข้าวของเครื่องใช้ภายในอาคารที่จัดแสดงส่วนมากก็เป็นของเก่าของโบราณ ตรงนี้สิ่งที่ได้เห็นมาเป็นเรื่องหวาดเสียวหลายอย่าง ด้วยว่าวันนี้คนเยอะ แล้วเด็กๆ ก็เยอะ มีหลายครอบครัวพาเด็กๆ มาด้วย ซึ่งความซนตามประสาของเด็กก็ซุกซน วิ่งเล่นไล่กันบนเรือนโบราณ ถ้าไปชนกระถางเคลือบโบราณแตก จะทำยังไงหล่ะนี่ เห็นเจ้าหน้าที่ขึ้นมาห้ามก็เงียบไปสักพัก เดี่ยวก็เป็นอย่างนี้อีก เห็นใจเจ้าหน้าที่เพราะคนเยอะอาจดูไม่ทั่วถึง แต่การเข้าชมอย่างนี้ควรจะต้องรู้และเคารพกติกาด้วย บางที่บางเรือนโบราณเช่นที่ หอคำ ภายในเห็นมีเชือกขึงห้ามเข้า ก็ฝ่ากันเข้าไป นั่งโต๊ะ นั่งเก้าอี้ไม้ฝังมุกโบราณกัน แอ็คชั่นท่าทางต่างๆ หรือในเรือนไทย เรือนต้น เป็นเรือนเครื่องไม้ มีการจัดแสดงและตกแต่งห้องหับต่างๆ เช่น ห้องพระ ห้องนั่งเล่น ห้องนอน ในห้องนอนก็มีเตียงก็ขึ้นไปนั่งไปนอนกันทั้งๆ ที่มีป้ายห้ามนั่ง ก็ไม่เข้าใจ เขาอุตสาห์เสาะหาของโบราณเพื่ออนุรักษ์และนำมาจัดแสดงให้ได้ดู แต่ผู้เข้ามาดูกลับไม่อนุรักษ์และทำลายให้เกิดความเสียหาย ทุกวันนี้ถึงได้ยินคำว่า จิตสำนึก อยู่เนื่องๆ แต่ก็ยากแล้วที่จะปลูกจิตสำนึก เพราะผู้ใหญ่เองนั่นแหล่ะไม่เป็นแบบอย่างที่ดีให้กับลูกหลาน ไม่ห้ามปราม สิ่งใดควรหรือไม่ควรทำ เมื่อเด็กๆ เห็นผู้ใหญ่ทำ ก็ทำตามผู้ใหญ่ จนเกิดความเคยชินและไม่รู้เลยว่าผิดหรือถูก กลายเป็นกระทู้บ่นไปเสียแล้ว......

​

 

พระปรางค์วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ ราชบุรี ​

เข้าเรื่องกันดีกว่า....

หลังจากรับพี่เจงขึ้นรถตรงจุดจำหน่ายบัตรแล้ว พวกเราก็ต้องผ่านประตูเมือง(ไม่ได้ถ่ายรูป) แค่ส่วนตรงทางเข้าถ้ามีเวลามากคิดว่าหลายๆ คนคงสามารถถ่ายรูปได้เป็นร้อยรูปเลยหล่ะ... ก็ขับรถผ่านมาเรื่อย ซึ่งไม่ได้จอดถ่ายภาพเลยสักกะรูป เนื่องจากการจราจรคับคั่ง ถ้าดูจากแผนที่ก็จะมีสิ่งที่จัดแสดงคือ สวนอิเหนา ศาลาในเมือง สวนมโนราห์ ตรงมาเรื่อยๆ ทางซ้ายมือจะเห็นพระบรมธาตุ นครศรีธรรมราช เลยมาก็จะเจอเทวรูปปัลลวะ พังงา มาอีกหน่อยขวามือจะเป็นพระบรมธาตุไชยา สุราษฎร์ธานี มาอีกนิดนึงจะเป็นหมู่เรือนไทยเป็นตลาดโบราณ ก็ไม่ได้แวะเข้าไปดู ยังตั้งตัวไม่ติดตัดสินใจไม่ถูกว่าจะจอดตรงไหนรถเยอะไปหมด เลยขับเลยไปหมดเลย

​

ศาลาการเปรียญวัดใหญ่สุวรรณาราม เพชรบุรี​

​

​

พระพุทธรูปในศาลาการเปรียญ​

​

ตู้พระไตรปิฎกในศาลาการเปรียญ​

ขับมาได้อีกนิดนึง ทางซ้ายมือเห็นสนามหญ้ากว้างๆ พอจะมีที่จอดรถได้ จึงตัดสินใจ เอ้าจอดตรงนี้ที่แรกก็แล้วกัน ตรงบริเวณนี้จะมีหมู่อาคารต่างๆ ที่เห็นชัดๆ เลยคือ พระปรางค์วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ ราชบุรี แล้วฝั่งตรงข้ามถนนก็จะมีศาลาการเปรียญวัดใหญ่สุวรรณาราม เพชรบุรี บนศาลาการเปรียญมีการจัดแสดงพระพุทธรูปปางต่างๆ เป็นจำนวนมาก ตู้พระไตรปิฎกลงรักปิดทอง ธรรมาสน์ ฯลฯ ตรงลานหญ้าข้างๆ ศาลาการเปรียญจะมีหอพระไตรปิฎกกลางน้ำ ถัดไปอีกนิดจะเป็นหอระฆัง.... แค่ที่แรกที่จอดแวะนี้ก็ได้เหงื่อกันไปตามๆ กัน ขึ้นรถไปกันต่อ.....

​

ศาลาและหอพระไตรปิฎกกลางน้ำ​

​

หอระฆัง​

 

พระที่นั่งดุสิตมหาปราสาท
(เก็บภาพไม่หมดเลนส์Wide ไม่พอ)​

ขับรถตรงมาได้อีกหน่อย ขวามือเห็นเป็นสวนดูแปลก อ่านแผนที่ที่เขาแจกมาบอกว่าเป็นสวนขวาก็ไม่ได้แวะ ถัดจากสวนขวา เป็นท้องพระโรงกรุงธนบุรีในพระราชวังเดิม พอดีเห็นมีที่จอดรถว่างอยู่ ๑ ที่ ก็จอดซะเลย ตรงนี้คิดถูกที่ได้จอดหรือว่ามีอะไรดลใจให้จอดก็ยากจะเดา เมื่อเดินลงจากรถ ก็ไม่ได้แวะที่ท้องพระโรงแต่ดันเดินผ่านไป ด้านหลังก็เจอกับพระที่นั่งดุสิตมหาปราสาทซึ่งเป็นสถานที่อัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุและพระธาตุมาประดิษฐานชั่วคราวให้ผู้คนมาสักการะในงานพุทธชยันตี ก็เป็นจุดประสงค์หลักของการมาเที่ยวครั้งนี้ พวกเราต้องยืนต่อแถวยาวเพื่อที่จะเข้าไปข้างในพระที่นั่งฯ แต่น่าเสียดายอย่างหนึ่งคือไม่อนุญาตให้ถ่ายภาพข้างใน ด้วยเหตุผลใดนั้นขอเดาว่า คนเยอะ ถ้าถ่ายภาพจะทำให้เกิดความวุ่นวายและล่าช้าในการเข้าสักการะ แต่คราวก่อนโน้นที่พี่เจงมายังถ่ายภาพได้......

พระที่นั่งดุสิตมหาปราสาท​

 

เรือนต้น​

เมื่อสักการะพระบรมสารีริกธาตุเสร็จแล้ว ก็เดินออกมาขึ้นเรือนต้นที่อยู่ไม่ไกลนัก เรือนต้นหรือเรือนเพื่อนต้นเป็นเรือนที่อยู่ในพระราชวังดุสิต ถ้าใครเคยเข้าไปเที่ยวก็จะได้เห็นอยู่ใกล้ๆ กับพระที่นั่งวิมานเมฆ

เรือนต้น








รัชกาลที่ ๕ กับสมเด็จหญิงน้อย
ฉายในพระราชวังดุสิต​

เมื่อขึ้นไปที่เรือนต้นก็ได้เจอแก๊งค์เด็กมากับผู้ปกครองเดินกันตึงตังส่งเสียงเล่นกันดังไปหมดสักพักเจ้าหน้าที่ขึ้นมาห้าม สงบไปได้สักพักเดียว โต๊ะ ตั่ง เตียง ขึ้นไปนั่งเล่น นั่งถ่ายรูป ทั้งๆ ที่มีป้ายบอกว่าห้ามนั่ง แล้วทำไมผู้ปกครองไม่ห้ามปราบเลย....บ่นไปเมื่อตอนต้นเริ่มบ่นอีกแล้ว......

​

 

ท้องพระโรงกรุงธนบุรี​

พอลงจากเรือนต้น พวกเราก็ต้องเดินย้อนกลับมาที่ท้องพระโรงกรุงธนบุรี เพื่อจะขึ้นรถไปยังที่ต่อไป แต่ถ้าเดินผ่านเลยก็ยังไงอยู่ ขอแวะนั่งรับลมและถ่ายรูปสักหน่อยตรงนี้มีคนมานั่งพักกันเยอะ แม้ว่าวันนี้แดดจะดี ฟ้าจะใส แต่ลมก็พัดเย็นสบายพอให้เหงื่อที่ได้เดินตากแดดแห้งได้.....

​

 

ตลาดน้ำ​

พวกเราได้ขึ้นรถ ลงรถ เดินดู ขึ้นรถ ลงรถ เดินดู อย่างนี้แค่สองครั้งใช้เวลาไปชั่วโมงกว่าๆ ก็ถึงเวลาเที่ยง พี่เจงคงหิวเพราะได้เอ่ยปากชวนกินข้าวแล้ว แต่สร้อยฟ้าฯ ยังไม่หิว หิวแต่น้ำ ด้วยถูกอบแห้งมาชั่วโมงกว่าๆ แล้วอีกอย่างหนึ่งคือไม่ทราบเลยว่าในเมืองโบราณมีร้านอาหารอยู่ตรงไหน เผอิญได้ยินเสียงประกาศแว่วๆ ว่าในนี้มีตลาดน้ำ จึงได้ชวนกันไปตลาดน้ำ แล้วตลาดน้ำอยู่ตรงไหนก็ไม่รู้ ขึ้นรถได้ขับตรงไปอย่างเดียว ดีที่มีป้ายบอกตามทางว่าตลาดน้ำตรงไป ผ่านสถานที่สวยๆ ต่างๆ หลายที่ เช่น คุ้มขุนแผน พระที่นั่งสรรเพ็ชรปราสาท อนุสรณ์สถานกรมพระราชวังบวรมหาสุรสิงหนาท หอพระแก้ว พระปรางค์ยอดกลืบมะเฟือง ก็ไม่ได้แวะกันเลยหาของกินก่อนเดี๋ยวมีคนเป็นลม.....

​

 

​

แล้วพวกเราก็มาถึงตลาดน้ำ ทีแรกไม่มั่นใจนึกว่าเป็นแค่หมู่อาคารไม้ให้ชมกันเฉยๆ มีของกินจริงๆ ด้วย แต่ก็อีกหล่ะ วันนี้คนเยอะ โต๊ะเก้าอี้เลยไม่ว่าง พวกเราเดินหาที่นั่งกันนานพอดูถึงจะได้ที่วาง งานนี้สร้อยฟ้าฯ นั่งเฝ้าโต๊ะ ขาเริ่มล้าด้วยทำหน้าที่เป็นคนขับรถ ต่างคนก็ต่างไปซื้อข้าวกัน พอมารวมกัน ดันมา ๕ อย่าง เป็นก๋วยเตี๋ยว ๒ ชาม ข้าวผัด ๑ จาน ข้าวกระเพรา ๑ จาน ขนมจีนแกงเขียวหวาน ๑ จาน อ้าวก็มากัน ๔ คน ไหงมา ๕ อย่าง เกินมา ๑ แล้ว ๑ นี้มากับใครอ่ะ หรือพี่เจงพกใครมาด้วยบอกมาซะดีๆ......

​

 

วิหารวัดภูมินทร์ จังหวัดน่าน​

หลังจากจัดการกับอาหารมื้อกลางวันเสร็จ พวกเราก็ ขึ้นรถ ลงรถ เดินดูขึ้นรถ ลงรถ เดินดู กันต่อ ก็ขับรถตรงอย่างเดียวไปถึงป้ายบอกหมู่เรือนไทยภาคเหนือแล้วที่นี่มีกาด(ตลาดร้านค้า)ด้วย กะว่าจะแวะ แวะไม่ได้ไม่มีที่จอดรถ ขับเลยไปก่อนแล้วกัน ขับวกไปวกมา พี่เจงบอกว่าไปพระธาตุบังพวนกันดีกว่ายังคุยว่าเมื่อวันวิสาขบูชาได้มาเวียนเทียนที่นี่แล้วอัพโหลดภาพลงเฟสบุ๊ค มีคนมาทักว่าไปหนองคายมาเหรอ แสดงว่าเขาสร้างได้เหมือนจริง อิ อิ....

​

แต่ขณะขับๆ ไปนั้นก็ไปเห็นวิหารวัดภูมินทร์ จังหวัดน่าน เลยจอดรถแวะดูภาพกระซิบรักบันลือโลกที่เป็น Unseen in Thailand ก่อน จะด้วยเป็นภาพที่เลื่องลือหรือเปล่าไม่แน่ใจ ผู้ที่เข้ามาชมก็ลูบๆ คลำๆ ภาพกัน อีกหน่อยภาพคงจะเลอะ แต่เท่าที่เดินดูภาพภายในนี้น่าจะยังลงสีไม่เสร็จดีเพราะสีซีดๆ หรือว่าเป็นผลของการลูบๆ คลำๆ เลยสีเลือนหมดก็ไม่รู้....

ภาพจิตรกรรมฝาผนัง กระซิบรักบรรลือโลก
ดูๆ แล้วภาพยังลงสีไม่เสร็จดี​

 

หอคำ จังหวัดลำปาง ​

ออกจากวิหารวัดภูมินทร์ พวกเราก็เดินเลาะๆ ทางเดินดินแล้วข้ามถนนไปหอคำ ลำปาง เป็นเรือนไม้หลังใหญ่มาก ขึ้นไปบนหอคำ ริมห้องจะมีเทวรูปต่างๆ จัดแสดงอยู่ ริมห้องอีกฟากหนึ่งจะเป็นตู้พระไตรปิฎกโบราณลายรดน้ำลงรักปิดทองสวยงามมาก ก็เห็นผู้ชมอีกนั่นแหล่ะคงอยากรู้ว่ามีอะไรอยู่ข้างในเปิดเข้าเปิดออกชะโงกเข้าไปดูในตู้ทั้งๆ ที่เขามีกระจกกั้นไม่ให้เข้าใกล้เกินไปแต่ก็อุตส่าห์เอื้อมมือไปเปิดดูจนได้ นี่แหล่ะคงจะเป็นความสนใจใฝ่รู้อย่างยิ่งยวด ให้ได้รู้ได้เห็นกันไปเลยว่าข้างในตู้มีอะไร....

​

ส่วนตรงกลางห้องจะมีโต๊ะ เก้าอี้โบราณประดับมุกอยู่เป็นชุดๆ มีฉากบังตากั้นหัวท้าย แล้วมีที่กั้นเป็นเชือกกำหนดเขตห้ามเข้า แต่ดันมีช่องโหว่ตรงฉากบังตา ท่านผู้ชมก็เข้าไปนั่งเล่นกันซะ โพสต์ท่ากัน หยอกล้อกันเป็นเจ้าคุ้มหลวงกันไปเลย....

​

 

พระธาตุบังพวน จังหวัดหนองคาย​

ลงจากหอคำ พวกเราก็เดินย้อนกลับมาที่รถ หาทางไปพระธาตุบังพวนกันต่อ แต่ก่อนจะไปถึงพระธาตุฯ ก็ผ่านพระเจดีย์ศรีสองรัก(ไม่ได้แวะ) มณฑปพระพุทธบาทยืน อุตรดิตถ์(ไม่ได้แวะ) พอมาถึงก็หาที่จอดรถซึ่งตรงนี้มีรถคับคั่งอีกแล้ว รถติดเป็นแถว โชคดีหน่อยที่ไม่มีรถคันไหนจอดแวะพระธาตุฯ พวกเราจึงหาที่จอดรถกันได้สบาย แล้วก็เดินถ่ายรูปพระธาตุบังพวน แต่เนื่องจากองค์พระธาตุมีความสูง จึงต้องยืนถ่ายรูปอีกฟากนึงของถนน มีรถยนต์บางคันพอเห็นพวกเราถ่ายรูป ก็จอดเว้นระยะให้ถ่าย ต้องขอขอบคุณในความมีน้ำใจอย่างสูง...

​

พอถ่ายรูปเสร็จแล้ว หันหลังกลับมองไปตรงข้ามอีกฝั่งที่เป็นบึงน้ำ จะพบกับรูปปูนปั้น ยมกปาฏิหาริย์ พอเงยหน้าพูดกับพี่เจง พี่เจงดูนั่นสิ อะไรสูงๆ อ่ะ มีธงด้วย เป็นภูเขาสูงๆ มองไปมองมา อ๋อ.... เขาพระวิหาร ไปเราไปปีนเขากัน ว่าแล้วก็ออกรถ แต่ กว่าจะถึงเขาพระวิหารนี่ใช้เวลานานพอดู รถติด........

ยมกปาฏิหาริย์​

 

หอไตร ล้านช้าง





วิหารล้านช้าง
​

ระหว่างที่รถติดอยู่นั้น ก็ดันไปจอดใกล้ๆ วิหารล้านช้างกับหอไตร ก็เลยลงไปถ่ายรูปได้มาพร้อมกับพระธาตุพนม นครพนมที่สร้างอยู่ด้านหลังวิหารล้านช้าง...... ตรงนี้รถติดค่อยๆ ขยับไปได้ทีละน้อย อาจจะเพราะทางแคบ รถวิ่งสวนทางกันแล้วก็มีรถจอดไหล่ทางจึงทำให้รถติด...

พระธาตุพนม จังหวัดนครพนม​

 

เขาพระวิหาร





​

พวกเราขับรถเกือบวนรอบเขาพระวิหาร หาทางขึ้นไม่เจอ หาที่จอดรถไม่ได้ด้วย ตรงนี้คนมากันเยอะมาก จึงอ้อมไปทางปราสาทหินหนองกู่ ร้อยเอ็ด ก็ได้ที่จอดตรงปราสาทหินนี้ ลงเดินไกลนิดนึง การเดินขึ้นเขาบันไดไม่ชันเท่าไหร่ ขึ้นได้ไม่เหนื่อย ตัวเขาพระวิหารแบ่งเป็นสามชั้น ข้างบนลมแรงมาก พอมองลงมาเหมือนอยู่บนเขาจริงๆ เลย ก็สูงชนิดที่ว่าเห็นคนข้างล่างเหลือตัวนิดเดียว.....

​

 

วิหารทวารวดี





​

ปีนเขาเสร็จแล้วก็ลงมาไปสถานที่ต่อไปกันเลย ตามทางผ่านก็จะเห็น ศาลาแปดเหลี่ยม เกษียรสมุทร ปราสาทหินพนมรุ้ง ซึ่งไม่ได้แวะ พวกเราแวะที่ วิหารทวารวดี, ปราสาทศรีขรภูมิ สุรินทร์, ป่าเจดีย์ที่รวบรวมเจดีย์รูปทรงต่างๆ ให้ได้ดูกัน ...

ปราสาทศรีขรภูมิ สุรินทร์​

 

ป่าเจดีย์













​

 

ปราสาทสด๊อกก๊อกธม สระแก้ว





​

สร้อยฟ้าฯ ปลีกตัวไปถ่ายรูปปราสาทสด๊อกก๊อกธม สระแก้วมาได้อีกหนึ่งที่ แล้วก็มานั่งพักกันบริเวณศาลาโรงละครเป็นที่สุดท้ายของการเข้าชมเมืองโบราณ ไม่อยากบอกตรงนี้มีเด็กหลงด้วยหล่ะ สร้อยฟ้าฯ ต้องเดินยอนกลับไปหาเด็กหลงตรงป่าเจดีย์ เห็นหน้าตาเหลอหลาอยู่อีกฟากถนน....(นึกแล้วขำ) ด้วยตอนนี้เวลาสี่โมงเย็นกว่าๆ....

 

ศาลาโรงละคร​

สถานที่ต่างๆ ที่ได้เข้าชมในเมืองโบราณนี้ไม่ขอลงรายละเอียดว่าสถานที่นั้นๆ มีความเป็นมาอย่างไรมีประวัติอย่างไร ด้วยเหตุว่า อาจกลายเป็นมินิซี่รี่ย์หลายตอน หรือเอ็นไซโคปีเดียไปเลยแล้วจะเบื่อกับการบริโภคข้อมูลอย่างหนักๆ ....... อืมมม คิดไปคิดมา ก็น่าทำแฮะ อิ อิ แต่งานนี้คงต้องมีเก็บตกภาพกันอีกหลายรอบหลายครั้ง เพราะว่าวันนี้วันเดียว ดูไม่หมด คนเยอะ ถ่ายติดแต่คน หาช็อตหามุมยาก ตอนนี้ได้ศัพท์ใหม่ในการถ่ายรูปในกลุ่มของพวกเรา ด้วยท่าทางของแต่ละคนในการหามุมกล้องที่แปลกประหลาดจึงเรียกกันว่า ซุ่ม ทั้งนี้ทั้งนั้นถ้าหากจะมาอีกครั้งต้องดูวัน เวลา โอกาสและตังก์ในกระเป๋า ด้วยบัตรผ่านประตูหลายบาทอยู่ ถ้ามาคราวหน้าพี่เจงบอกว่าจะถือปิ่นโตมาเดี๋ยวทำกับข้าวให้เพราะอยู่ใกล้ๆ แล้วก็ปูเสื่อกัน ท่าทางน่าจะดีนะ........

 

ศาลาโรงละคร​

พวกเรา ๔ คน นั่งเล่นที่ศาลาโรงละครพักร้อนให้หายเหนื่อย เมฆฝนเริ่มมา ตอนนี้ต่างคนเริ่มหมดแรงเดิน แล้วก็ถูกอบแห้งกันไปตามๆ กัน ก็ตกลงกันออกจากเมืองโบราณ แต่กว่าจะออกพ้นประตูของเมืองโบราณได้รถติดเสียแล้ว ตอนขาเข้าแย่งกันเข้า พอเวลาออกก็แย่งกันออก ทางเข้าออกมีแค่เลนเดียววิ่งสวนทางกันจึงติดขัด ไม่เป็นไรไม่รีบร้อน ขาหมดแรงขี้เกียจเหยียบคันเร่ง แต่ต้องเหยียบเบรกแช่นี่สิเมื่อยเหมือนกัน...