ปฏิบัติมาก ระวังจะเป็นบ้า ต้องรู้จักทางสายกลาง มีสติระลึกรู้ตลอดเวลา

ท่าน ว. ว่ามีสติ นี่แหละตัดกรรม
เมื่อเกิดทุกขกรรมเราก็เอาสติปัญญาเข้าสู้แก้ไขกันไป
เรื่องจะงมงายอีกนั้นไม่มี

เมื่อมีพี่ท่านนึงด่าเราไอ้บ้าถ้าเราไปว่าต่อก็สร้างภพไปอีก
เจตนาฝ่ายอกุศลของกระผมไม่มี นี่แหละสติยับยั้ง
ด้วยเห็นกับใจว่าความบ้าของเรามิได้มีจริง อิ อิ

 

นั่นล่ะเค้าเรียกอย่างกลางๆ ดีแล้ว ค่อยๆ ฝึกไป

 

อะไรกันเนี่ย... คุณหนูขาวไม่รู้สึกซักกะติ๊ดเลยหรือเจ้าคะ

.... เบื่อคนรู้ทัน ไม่หนุกเลย... ...ไม่มีใครรับ เล่นเองก็ได้นิ...หนุกออก...

 

ป้า ขวัญเชย ชะมัด เค้าอยุ่ห้องแชทกันหมดแล้ว ฮิ๊วๆๆๆๆ

 

เฮ้ย....ทำงานอยู่...เฟร้ย...เล่นแชท..บ่ได้ เล่นได้แค่บอร์ดเน้อ..

 

ไปพี่ขวัญ แชท

 

บทความนี้เพราะจังเลยครับ แต่ผมไม่แน่ใจว่าตัวเองเข้าใจความหมายของบทความนี้ลึกซึ้งดีพอหรือยัง รบกวนท่านผู้รู้สงเคราะห์ขยายความให้หน่อยซิครับ

 

ให้เขามาแปลเองเถอะ เราก็อาศัยแปลให้ตรงจิตเรา เรียกว่าการปรุงแต่ง หากปรุงไปแล้วดีก็ดีไป หากปรุงแล้วแย่ก็ซวยเลยครับ
อนุโมทนาครับ ท่านพรศักดิ์

 

ข้าพเจ้าอ่านของท่านผู้การแล้วก็คิดไปเองดังนี้...

ปกติใจเราของเรานั้นอยู่แต่ผู้เดียว ก็มีสุขอยู่แล้ว ไร้สิ่งรบกวน
มีธรรมชาติ และอาภรณ์ เป็นที่อาศัยอันไม่มีทุกข์ร้อนใดๆ
อยู่ๆก็มีแขกถือวิสาสะเดินเข้ามาในที่ของเรา โดยไม่ได้รับเชิญ
ก็ทักออกไป เพื่อให้แขกรู้ตัวว่า เรารู้เราเห็น...ท่านนะ ท่านจะทำการใด เรารู้นะ...

 

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขอบคุณครับ k.kwan .... อืม ...อันนี้ผมถอดความจากความเข้าใจในส่วนของผมนะครับ ดังนี้ ;

บทความนี้น่าจะสอนให้ หมั่นสำรวจ

การทรงอารมณ์ (เราแอบมีความสุขอยู่คนเดียว) => เพราะตัวเราปฏิบัติของเราเอง
ควรมีสติประกอบ (ใครจะเห็น หนอ) => ก็ตัวเราเองนี้แหละที่เห็น
ในการพิจารณาตน (ท้องฟ้าเป็นบ้าน เสื้อผ้า เป็น ห้องหับ ) => จะบ้านหลังใหญ่ หรือ รถคันหรูงาม สุดท้าย รอบตัวของเราจริงๆก็มีแค่เนี๊ย
และใช้ปัญญาตรวจรู้เท่าทันกิเลส (เจ้าเข้ามาในห้องเราทำไม) => เมือรู้จักว่ากิเลสนั้นแล้วว่าคืออะไร เราก็น่าจะรู้ว่าควรดับมันได้อย่างไรเพื่อจะได้ ทรงอารมณ์ ต่อไป

ที่ผมว่าบทความนี้ไพเราะ เนื่องด้วยเหตุผลนี้แหละครับ เพราะสามารถพิจารณาได้อย่างสอดผสานเป็นลักษณะวงล้อหมุนได้ไม่จบไม่สิ้น
แต่ผมก็ยังไม่ทราบว่า สิ่งที่เข้าใจนั้นมันลึกซึ้งครบถ้วน ตามเจตนาของท่านผู้แต่งบทความนี้หรือเปล่า
ผิดถูกอย่างไรแนะนำด้วยครับ

 

อนุโมทนาครับ คุณพรศักดิ์ นึกว่าลืมเรื่อง นี้ไปแล้วเสียอีก บางอย่างก็จริงบางอย่างก็เท็จครับ ต้องใช้สติปัญญาของตนเป็นฐานที่ตั้งครับ แล้วจิตใจจะมีความสุขกับสิ่งที่เป็นครับ
หากว่าง ก็เชิญไปฟังธรรมที่ห้องก่อนนอน ในสนทนาเสียงนะครับ ดึกๆจะเป็นเรื่องการบำเพ็ญพระบารมีของพระโพธิสัตว์ครับ
อนุโมทนาครับ

 

ผมจำมาจากหนังสือ กระบี่อยู่ที่ใจ............กระทาชายนายหนึ่ง สมองปราดเปรื่อง แก้ผ้าอยู่ในบ้าน พอดีมีคนเข้ามาพบเห็นก็ต่อว่า.... กระทำลามก ตัวแกมีปัญญาดีก็โต้ตอบไปว่า "ท้องฟ้าเป็นบ้าน เสื้อผ้าเป็นห้องหับ เจ้าเข้ามาในห้องข้าทำไม".................

ความหมายก็คือ เราอยู่ในที่ของเรา แต่เจ้านั้น จุ้นจ้านเข้ามาในที่(กางเกง)ของเราทำไม.......เอวังก็ประมาณนี้แหละครับ ปฏิบัติมากๆ ใครเข้ามาในห้องหับเรา ใช้ประโยคนี้ โต้ดอบเอาเลยครับ.

 

มีความเห็นที่เป็นธรรมอยู่..............ชอบแล้วครับ ท่านพรศักดิ์ฯ อนุโมทนาครับ.

 

สงสัยท่าจะจริงแฮะ คนที่ปฏิบัติมากแบบหลงๆ นี่น่ากลัวจะใกล้...นะ และคนที่ปฏิบัติมากๆแต่ไม่สามารถเอามาใช้เพื่อประโยชน์ต่อตนเองได้นี่ก็น่ากลัวพอๆกันนะ โดยสรุปความเข้ากันได้โดยธาตุของคนและสัตว์ทั้งหลายมันเป็นแบบนี้นี่เอง เขาเลยเรียกว่าอยู่กันได้ ไม่มีธรรมหรอกเพียงแต่อาศัยการสังเกตว่า สงสัยจะเป็นไปได้และเป็นได้จริง ผลการปฏิบัติผิดๆ ทำด้วยกิเลส ตัณหา มันพาให้กลายไปเป็นนั่นเป็นนี่สารพัด น่ากลัวจริงๆครับ

 

เอ๊ะ รู้สึกว่าเคยถามท่านเก่ง ไปครั้งหนึ่ง ที่ห้องพุทธภูมิ ว่าท่านปราถนาพุทธภูมิหรือ
วันนี้จะขออนุญาติถามว่าท่านปราถนาพุทธภูมิ หรือเปล่าค่ะ
ถ้าไม่สะดวกตอบก็ไม่เป็นไรน่ะค่ะ แค่อยากถามอ่ะค่ะ

 

อย่าไปถามเขาแบบนั้น ต้องถามว่า ท่านปราถนา นรกภูมิ หรือ

 

อนุโมทนา สาธุค๊าาาาาาาา

 

อนุโมทนา สาธุ กับท่านด้วยที่ให้ข้อคิดดีๆ
แต่ข้อสุดท้าย คิดถึงบ้านเช่า จัง ย้ายกันอยู่นั่นแหละ จนกว่าจะหาไม่เจอแล้ว
ก็ไม่ต้องสร้างกันอีก เนอะ

 

อนุโมทนา สาธุ ค่ะ เดี๋ยวนี้เค้าไม่มีช่องอนุโมแล้ว
ถ้ามี่สติ เข้าใจก็แก้ไขได้ จริงด้วยอ่ะ
เพราะการตอบโต้นั้นได้แค่สะใจ พอรู้ตัวก็เนอะสังเวชใจ
นี่แหละเผลอเมื่อไหร่ มันสยองขัวญได้จริงๆ

 

ท่านขันธ์ มาทำให้น้องๆ ตกใจอีกหล่ะ!