พลังจิต

อันที่จริง การฝึกสมาธิ (แบบสมถภาวนา) เพื่อหวังผลในด้านอิทธิฤทธิ์นั้น ศาสนาพุทธก็ไม่ได้ปฏิเสธ แต่อิทธิฤทธิ์เหล่านั้นก็เป็นของชั่วครู่ชั่วยาม พูดง่ายๆ ก็คือ เป็นได้แค่ “ปาฏิหาริย์เทียม” เพราะคนเราเวลากลุ้มใจ ฤทธิ์เดชที่มีก็ช่วยอะไรไม่ได้ เมื่อผ่านประสบการณ์ในการฝึกสมาธิมาได้สักระยะหนึ่ง หลวงพ่อพุธก็เริ่มที่จะเรียนรู้ว่า “ปาฏิหาริย์ที่แท้จริง” นั้นจะต้องเป็นไปเพื่อการดับทุกข์ การฝึกสมาธิที่เป็นไปเพื่อการนี้ก็คือการฝึกสมาธิในแบบที่เป็นของศาสนาพุทธแท้ๆ ซึ่งเรียกว่า “วิปัสสนาภาวนา” (หรือ “สัมมาสมาธิ”) หลวงพ่อพุธพูดถึงเรื่องนี้เอาไว้ว่า ...

"อุปัชฌาย์ข้า (หลวงปู่กลั่น) สอนว่า ภาวนาได้เห็นแสงสว่างเท่าปลายหัวไม้ขีด ชั่วประเดี๋ยวเดียว เท่าช้างกระดิกหู งูแลบลิ้น ยังมีอานิสงส์มากกว่าตักบาตรจนขันลงหินทะลุ"

เรื่องของกสิณนั้น แม้ว่าจะเป็นกรรมฐานที่หยาบ มีนิมิต มีสัมผัสได้ จับได้ ต้องได้ แต่ว่ามันลำบากด้วย*การหานิมิตกสิณ* เพื่อที่จะใช้ในการเพ่งและพิจารณา

“ผมว่าเทคโนโลยีบางอย่างให้ความสะดวกสบาย ต้องถึงทันที ต้องได้ทันที บางทีธรรมะทำให้เราอยู่ในความเร็วที่มันพอดี ความอยากที่มันพอดี ความต้องการที่มันพอดี ผมเลยรู้สึกว่า ยิ่งโลกมันเร็วขึ้นเท่าไหร่ เหมือนรถยนต์เลยครับ ต้องมีเบรกที่ดี ในเมื่อแรงม้าคุณสูง”

ผู้ปรารถนาพุทธภูมิแท้จริง เขาไม่มีเพลาว่างที่จักมาพล่าม พร่ำเพ้อ ละเมอ เห่ออวดกันหรอกลูก!
ทุกวินาทีมีค่าที่จักต้องสร้างบารมี อันเป็นไปเพื่อเปลื้องความทุกข์ให้แก่มหาชนคนทั้งหลาย
ทุกวินาทีมีราคาที่จักต้องเพิ่มพูนบุญกุศลผลบารมีของตนให้เข้มข้นยิ่งล้นขึ้นไป...

หลวงปู่เภาเป็นศิษย์หลวงปู่กลั่น วัดพระญาติ เกจิอาจารย์ชื่อดังของเมืองกรุงเก่า หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ ได้ร่ำเรียนเกี่ยวกับการลบผง เรียนสูตรต่างๆ จากหลวงปู่เภา...

ถาม : ทำวิธีไหนจะให้เจ้ากรรมนายเวรอโหสิกรรมและโมทนาบุญ ?
ตอบ : เรื่องของเจ้ากรรมนายเวร สำคัญตรงที่ว่า เราไปสร้างเวรสร้างกรรมกับเขา ทำให้เขาอาฆาตจองเวรกับเรา โอกาสที่เขาจะอโหสิกรรมโดยเด็ดขาดทีเดียวจึงยาก มีอยู่ทางเดียว ไม่ว่าเราจะทำบุญเล็ก ทำบุญใหญ่ขนาดไหน ในเรื่องของทาน ศีล...

“การสวดมนต์ก่อนนอน” จะช่วยให้จิตใจของเราสงบ เราจะได้รับการผ่อนคลายความเครียด จากการที่เราใช้ธรรมะ เข้ามาแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นในแต่ละวัน เราจะได้มีเวลาทบทวนเรื่องราวระหว่างวัน ว่าเราทำผิดพลาดอะไรไปบ้าง และจะหาทางออกได้อย่างไร สติมา ปัญญาเกิด

“อยากไปนิพพาน แต่ศีล ๕ ยังรักษาไม่ได้ จะไปได้อย่างไร” “วันนี้ มีผู้หญิงอยู่คนมากราบข้า บอกว่าจะไปนิพพาน ข้าไม่พูดแต่มองดู ปากยังทาแดงแจ๋ เล็บตีนเล็บมือยังแดงแจ๋ หัวตะพานจะไปถึงหรือเปล่า”

ผู้ถาม :- “ลูกทำบุญทุกอย่างที่วัดท่าซุง โดยลูกกระทำคนละครึ่งกับผู้ปรารถนาพุทธภูมิ…”

ด้วยความเชื่อและความศรัทธา ตะกรุด จึงเป็นเครื่องรางของขลังที่ผูกพันกับคติความเชื่อในสังคมไทยมาช้านาน เพื่อความเข้มขลัง ศักดิ์สิทธิ์ ดีในทางแคล้วคลาด คงกระพันชาตรี ป้องกันภยันตราย ภัยพิบัติทั้งปวง รวมทั้งด้านเมตตามหานิยม ค้าขาย โชคลาภ กลับดวง พลิกชะตา เลื่อนยศ ร้ายกลายเป็นดี ฯลฯ ตะกรุดได้ถูกสร้างโดยอ้างถึงพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ

โอกาสนี้ ผมขอเน้นย้ำให้ท่านครองตนอย่างเคร่งครัดใน ‘จริยาพระอุปัชฌาย์’ ซึ่งเชื่อว่าท่านได้ศึกษากันมาแล้วเป็นอย่างดี ท่านพระอุปัชฌาย์พึงตระหนักอยู่เสมอว่า ตำแหน่งที่ท่านได้รับแต่งตั้งนี้มีหน้าที่ที่จะต้องปฏิบัติ และมีจริยาเป็นเครื่องกำกับ