การเดินจงกรมแบบ กำหนดพุทธ โธจัดเป็นกายคตาสติหรือไม่คร้บ

การเดินจงกรมแบบ กำหนดพุทธ โธ จัดเป็นกายคตาสติหรือไม่คร้บ

ถ้าเป็นจะได้อานิสงส์ ครบถ้วนตามนี้หรือไม่ครับ

กายคตาสติอันภิกษุเสพแล้วโดยมากเจริญแล้ว ทำให้มากแล้ว ทำให้เป็นยานแล้ว ทำให้เป็นพื้นที่ตั้งแล้วให้ดำรงอยู่เนืองๆ แล้ว อบรมแล้ว ปรารภสม่ำเสมอดีแล้ว พึงหวังอานิสงส์ 10 ประการนี้ คือ

1 อดกลั้นต่อความไม่ยินดีและความยินดีได้ ไม่ถูกความไม่ยินดีครอบงำ ย่อมครอบงำความไม่ยินดีที่เกิดขึ้นแล้วอยู่ด้วย

2 อดกลั้นต่อภัยและความหวาดกลัวได้ ไม่ถูกภัยและความหวาดกลัวครอบงำ ย่อมครอบงำภัยและความหวาดกลัว ที่เกิดขึ้นแล้วอยู่ด้วย

3 อดทน คือเป็นผู้มีปรกติอดกลั้นต่อความหนาว ความร้อน ความหิว ความกระหายต่อสัมผัสแห่งเหลือบ ยุง ลม แดด และ สัตว์เสือกคลานต่อทำนองคำพูดที่กล่าวร้าย ใส่ร้าย ต่อเวทนาประจำสรีระที่เกิดขึ้นแล้วอันเป็นทุกข์กล้า เจ็บแสบ ไม่ใช่ความสำราญ ไม่เป็นที่ชอบใจพอจะสังหารชีวิตได้
4 เป็นผู้ได้ฌาน 4 อันเกิดมีในมหัคคตจิต เครื่องอยู่สบายในปัจจุบัน ตามความปรารถนา ไม่ยาก ไม่ลำบาก

5 ย่อมแสดงฤทธิ์ได้เป็นอเนกประการ

6 ย่อมฟังเสียงทั้งสอง คือ เสียงทิพย์และเสียงมนุษย์ ทั้งที่ไกลและที่ใกล้ได้ด้วยทิพยโสตธาตุ อันบริสุทธิ์ ล่วงโสตของมนุษย์

7 ย่อมกำหนดรู้ใจของสัตว์อื่น และบุคคลอื่นได้ ด้วยใจ

8 ย่อมระลึกถึงขันธ์ ที่อยู่อาศัยในชาติก่อนได้เป็นอเนกประการ

9 ย่อมมองเห็นหมู่สัตว์กำลังจุติ กำลังอุปบัติ เลว ประณีต มีผิวพรรณดีมีผิวพรรณทราม ได้ดี ตกยาก ด้วยทิพยจักษุอันบริสุทธิ์ ล่วงจักษุของมนุษย์
10 ย่อมเข้าถึงเจโตวิมุตติ ปัญญาวิมุตติ อันหาอาสวะมิได้ เพราะอาสวะทั้งหลายสิ้นไป ทำให้แจ้งเพราะรู้ยิ่งด้วยตนเอง ในปัจจุบันอยู่

คือว่าผมอยู่สายพุทธ โธน่ะครับ (ไม่ได้กำหนดลมหายใจนะครับ)แค่ภาวนาพุทธโธ แล้วก็เดินจงกรม
ภาวนาพุทธโธ ตามเท้าที่ย่างครับ
fficeffice" /><O></O>

 

เท่าที่ทราบมาจากครูบาอาจารย์ ถ้าจะก้าวหน้าได้ไวในกายคตาฯ ควรต้องพิจารณาให้เห็นอยู่เนืองๆถึงความสกปรกของร่างกายที่ประกอบไปด้วยของเน่าอยู่ภายในร่างกายที่เป็นโพรงมิใช่แท่งทึบ และเห็นต่อไปถึงความจริงอีกข้อว่าร่างกายแบบนี้มันไม่สามารถทรงตัวอยู่ได้ ในที่สุดต้องพังสลายตัวไปไม่มีอะไรเหลือ แล้วตัดสินใจไปตามที่เห็นว่า ไม่ต้องการเกิดมามีร่างกายเลวๆแบบนี้อีก ตราบใดที่มันยังทรงตัวอยู่ก็ไม่ยินดียินร้ายในมัน ตายพังเมื่อไรก็ขอไม่เกิดมามีมันอีก ขึ้นชื่อว่าการเกิดอีกไม่เป็นที่ต้องการทั้งนั้น เป็นพรหมเทวดาก็ไม่ต้องการเพราะท้ายที่สุดก็ต้องจุติมาเกิดมามีร่างกายกี่เป็นเหตุแห่งทุกข์

 

เป็นพุทธานุสติ

 

การเจริญสมาธิสำคัญมากที่สุด คือการตามรู้กายกับจิตพิจารณาให้เห็นถึงความไม่เที่ยงของสังขาร และที่สำคัญอย่าให้ขาดศีลโดยอันขาดเพราะศีลคือพื้นฐานที่สำคัญที่สุด ถ้าศีลแท้ยังไม่เกิด ให้ใช้ศีลสมมุติ ตามที่พุทธองค์ทรงบัญญัติไว้แล้วค่อยน้อมไปให้เกิดศีลแท้ ขออนุโมทนาสาธุครับ

 

1.เป็นพุทธานุสสติกรรมฐาน และ 2.การเดินจงกรมเป็นอิริยาบทบรรพ ในมหาสติปัฎฐานสี่(กาย เวทนา จิต ธรรม) ในหมวดกายครับ(หมวดเดียวถึงอรหันต์ผลได้เลยครับไม่ต้องทั้งหมด แล้วแต่จริต ดูในมหาสติปัฎฐาน หลวงพ่อฤาษีลิงดำอธิบายไม่เป็นวิชาการเกินไปและเข้าใจได้ง่าย)
3.กายคตานุสสติ คือ การกำหนดอาการ 32 ที่เราคุ้นๆกัน คือ เกสา โลมา นะขา ทันตา ตะโจ และพิจารณาในรูปนั้นๆ โดยอาการว่าเป็นของสกปรก น่ารังเกลียด ฯลฯ ที่จำมา(น่าจะใช่)..พิจารณาโดยสีบรรลุได้ถึงฌานสี่
*** ควรรู้ลมหายใจด้วย จะพร้อมบริกรรมพุทโธหรือไม่ก็ได้ (คือไปกำหนดพุทโธกับการก้าวเท้าได้) แต่มิใช่หายใจพร้อมก้าวเท้านะครับเด๋วหน้ามืด หายใจตามสบาย อ่ะ....โมทนาอย่างสูง

 

ตามที่ครูบาอาจารย์แนะนำมา ผมก็ไม่ทราบ ท่านแนะนำไม่ควรกำหนด พุทโธ ที่เท้าครับ เพราะเป็นพุทโธของสูงเอาไปกำหนดที่เท้า ไม่ดี เพราะเท้าเป็นของต่ำครับ

 

ถ้าคุณอานุภาพ*...กำหนดหรือภาวนาพุทโธ...ไม่ว่าอริยาบทไหน...ถือว่าเป็นพุทธานุสติกรรมฐานค่ะ...เพราะเป็นการเอ่ยนามของพระพุทธเจ้า

ส่วนกายคตานุสติกรรมฐานจะเป็นอีกกองหนึ่งค่ะ...ใช้สำหรับพิจารณาร่างกายหรือ...(รูป)....การเจริญกายคตานุสติกรรมฐานนั้นถ้าจะให้ดีแล้ว....ควรจะเข้าสมาธิโดยกำหนดลมหายใจ..(อาณาปานุสติกรรมฐาน)....ให้นิ่งดีแล้ว...จึงพิจารณากายคตาค่ะ...จิตจะได้รวมตัวและตั้งมั่นพิจารณากองนี้ให้ละเอียดได้...แค่พิจารณากายคตานุสติกรรมฐานละเอียดกองนี้กองเดียว...สามารถทำได้ถึงฌาน 4 ด้วยค่ะ...และสามารถตัดกิเลสให้ราบคาบได้..โดยมากแล้ว...พระอรหันต์ท่านจะใช้การพิจารณากรรมฐานกองนี้เป็นปกติค่ะ..ถึงแม้ท่านจะเป็นพระอรหันต์แล้วก็ตาม...ท่านก็ไม่ละกรรมฐานกองนี้ค่ะ...เพราะสำคัญมาก..ท่านพิจารณาอยู่เนือง ๆ ค่ะ...และที่สำคัญกองนี้กองเดียวก็สามารถเข้าถึงความเป็นพระโสดาบัน...พระสกิทาคามี...พระอนาคามี...พระอรหันต์ได้...ค่ะ......(เท่าที่ศึกษามานะคะ...)...ตามสายหลวงพ่อฤาษีลิงดำค่ะ...ผิดถูกประการใดเพื่อน ๆ สมาชิกท่านอื่นโปรดชี้แนะด้วยค่ะ...

 

ตามวิธีของหลวงพ่อจรัญ ท่านให้กำหนดการก้าวเดินแต่ละขา เป็น ๓ จังหวะ ดังนี้
เท้าขวา ยกจากพื้น กำหนดรู้ในใจว่า "ขวา"
ขาขวา ยกก้าวไปข้างหน้า กำหนดรู้ในใจว่า "ย่าง"
เท้าขวา วางลงแตะพื้น กำหนดรู้ในใจว่า "หนอ"
เท้าซ้าย ยกจากพื้น กำหนดรู้ในใจว่า "ซ้าย"
ขาซ้าย ยกก้าวไปข้างหน้า กำหนดรู้ในใจว่า "ย่าง"
เท้าซ้าย วางลงแตะพื้น กำหนดรู้ในใจว่า "หนอ"

เวลาเดินปกติในชีวิตประจำวันการก้าวเท้าจะเร็วกว่าการเดินจงกรม ผมใช้วิธีกำหนดรู้การก้าวของขา กำหนดรู้ในใจเหลือแค่คำเดียว
ก้าวขาขวา กำหนด ขวา
ก้าวขาซ้าย กำหนด ซ้าย

ขออนุโมทนาบุญกับนักปฏิบัติธรรมทุกท่านครับ
สาาาาา...ธุ
สาาาาา...ธ
สาาาาา...ธุ
ให้ดังไปถึงพระนิพพาน

 

อานิสงส์ในการเดินจงกรม

การเดินจงกรมอย่างมีสติ (ไม่ใช่เดินเล่น) เป็นการเจริญกายคตา.แน่นอน ตามหลักในกายานุปัสสนา หัวข้ออิริยาบถ ๔ การบริกรรม"พุทโธ" เป็นเพียงกุศโลบายให้จิตอยู่กับตัว ไม่ล่องลอยง่าย....ผมใช้มนสิการ หรือมโนสำนีก คือสร้างภาพในใจว่า สังขารที่เดินอยู่นี้เป็นเพียงร่างกระดูกที่เดินไปเดินมาอยู่ (อัฏฐิกสัญญา) นึกให้เห็นเป็นโครงกระดูก โดยเริ่มจากส่วนใดส่วนหนึ่งก่อน เช่น กระดูกขาข้างขวา เป็นต้น จนมโนภาพเริ่มแจ่มชัดไปตลอดทั้งร่าง...น่าจะได้ลิ้มรสอานิสงส์ดังที่กล่าวนั้นได้บ้างครับ.....พระพุทธองค์ตรัสอานิสงส์การเดินจงกรมไว้อีก ๕ ประการคือ ๑.อดทนต่อการเดินทางไกล ๒.อดทนต่อการทำความเพียร (ทำให้ขยันและปฏิบัติได้ทน) ๓.อาพาธน้อย (ร่างกายแข็งแรง) ๔.ช่วยย่อยอาหาร (แก้ท้องอืด) ๕.สมาธิตั้งมั่นอยู่ได้นาน (ถ้าสมาธิเกิด จะเสื่อมได้ยากกว่านั่ง) ฯฯฯฯฯฯจะวิธีไหนก็ได้...ขอให้เดินๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆและเดิน...เจริญในธรรมครับ

 

คุณพี่ JOKE 1966 ...เห็นเขาใช้ได้ผลกันมาแล้ว เรื่องกำหนดพุทโธกับอิริยาบทเดินหากสงสัยว่าปรามาสก็เป็นปรามาสครับ (เพราะสงสัยใจก็ติด เหมือนการถือขลังของวิชาไสยศาสตร์ หากสงสัยก็ใช้ไม่ขึ้นเพราะวิจิกิจฉา) ...ความเห็นนะครับ..ก็ให้กำหนดว่าซ้ายหนอ ขวาหนอหรือ รู้เฉยๆ ว่าซ้ายหรือขวา หากสติเข้มพอ อื่มม..แล้วกำหนดภาพพระท่านไว้บนศีรษะแทนครับจัดเป็นพุทธานุสสติเช่นเดียวกัน..หากกำหนดท่านไว้ในตัวเดี๋ยวสงสัยว่ากายนี้สกปรกจะควรหรือไม่ ...ยุ่งกันไปใหญ่เลย อิอิอิ

*** ล้อเล่นนะครับ เรามิได้สอนกัน เพียงแต่ความเห็นอาจเป็นประโยชน์ อาจโต้แย้งกันได้โดยธรรมเป็นเครื่องเคารพแทนกติกา...สบายๆนะครับ อย่าคิดมากเหมือนผมล่ะ
*** ในการปฏิบัตินั้น ธรรมทั้งหลายรวมอยู่ที่ใจอย่างเดียว มิใช่ที่อื่น ....คราวนี้พิจารณาว่า 1.คิดส่งใจไปที่ไหนก็เป็นการปรุงแต่งไปหมด.เช่นที่เท้าขณะเดิน//2.ส่งจิตไปด้วยอำนาจกุศลสูงๆหรือฌาน ในมโนยิทธิ //3. กำหนดรู้เฉยๆถึงการเคลื่อนไหวต่างๆโดยมิได้เพ่งไปที่อวัยวะใดๆที่เคลื่อนไหว ในเรื่องมหาสติปัฏฐานสี่ ... เหล่านี้ เป็นเรื่องน่าสนใจมากครับ

 

ขอขอบคุณทุกท่านครับ