พระไตรปิฎก : ขุททกนิกายชาดกภาค๑(กุรุงควรรค) เสียงอ่านโดย : กัลชณิกานติ์ ธีรสุชานันท์

เสียงทดลองอ่านโดย
รัก. กัลชณิกานติ์ ธีรสุชานันท์

*หมายเหตุ : อ่านผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
..........................................


พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๗
พระสุตตันตปิฎก เล่ม ๑๙
ขุททกนิกาย ชาดก ภาค ๑
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
เอกกนิบาตชาดก
(ต่อ)

๓. กุรุงควรรค

[music]http://palungjit.org/attachments/a.313652/[/music]
เรื่องก่อนหน้านี้ : สมาชิกทดลองอ่าน และลิงค์ชื่อกระทู้









<TABLE style="BORDER-COLLAPSE: collapse" borderColor=#111111 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=644 border=0><TBODY><TR><TD width=560>

๑. กุรุงคมิคชาดก ว่าด้วยกวางกุรุงคะ [๒๑] ดูกรไม้มะรื่น การที่ท่านปล่อยผลให้ตกกลิ้งมานั้น เราผู้เป็นกวางรู้แล้ว เราจะไปสู่ไม้มะรื่นต้นอื่น เพราะเราไม่ชอบใจผลของท่าน. จบ กุรุงคมิคชาดกที่ ๑.
๒. กุกกุรชาดก ว่าด้วยสุนัขที่ถูกฆ่า [๒๒] สุนัขเหล่าใดอันบุคคลเลี้ยงไว้ในราชสกุล เกิดในราชสกุล สมบูรณ์ด้วย สีสรรและกำลัง สุนัขเหล่านี้นั้นไม่ถูกฆ่า พวกเรากลับถูกฆ่า เมื่อเป็น เช่นนี้ นี้ชื่อว่าการฆ่าโดยไม่แปลกกันก็หาไม่ กลับชื่อว่าฆ่าแต่สุนัข ทั้งหลายที่ทุรพล. จบ กุกกุรชาดกที่ ๒.
๓. โภชาชานียชาดก ว่าด้วยม้าสินธพอาชาไนย [๒๓] ดูกรนายสารถี ม้าสินธพอาชาไนยถูกลูกศรแทงแล้ว แม้นอนตะแคง อยู่ข้างเดียวก็ยังประเสริฐกว่าม้ากระจอก ท่านจงประกอบฉันออกรบอีก เถิด. จบ โภชาชานียชาดกที่ ๓.

</PRE></TD><TD vAlign=top width=100>หน้าที่

​

</TD></TR></TBODY></TABLE><!--</p><table width='90 %' border=0 cellpadding=0><tr><td> ๓. กุรุงควรรค ๑. กุรุงคมิคชาดก ว่าด้วยกวางกุรุงคะ [๒๑] ดูกรไม้มะรื่น การที่ท่านปล่อยผลให้ตกกลิ้งมานั้น เราผู้เป็นกวางรู้แล้ว เราจะไปสู่ไม้มะรื่นต้นอื่น เพราะเราไม่ชอบใจผลของท่าน. จบ กุรุงคมิคชาดกที่ ๑. ๒. กุกกุรชาดก ว่าด้วยสุนัขที่ถูกฆ่า [๒๒] สุนัขเหล่าใดอันบุคคลเลี้ยงไว้ในราชสกุล เกิดในราชสกุล สมบูรณ์ด้วย สีสรรและกำลัง สุนัขเหล่านี้นั้นไม่ถูกฆ่า พวกเรากลับถูกฆ่า เมื่อเป็น เช่นนี้ นี้ชื่อว่าการฆ่าโดยไม่แปลกกันก็หาไม่ กลับชื่อว่าฆ่าแต่สุนัข ทั้งหลายที่ทุรพล. จบ กุกกุรชาดกที่ ๒. ๓. โภชาชานียชาดก ว่าด้วยม้าสินธพอาชาไนย [๒๓] ดูกรนายสารถี ม้าสินธพอาชาไนยถูกลูกศรแทงแล้ว แม้นอนตะแคง อยู่ข้างเดียวก็ยังประเสริฐกว่าม้ากระจอก ท่านจงประกอบฉันออกรบอีก เถิด. จบ โภชาชานียชาดกที่ ๓.[คำวิจารณ์][โหวต] </td></tr><tr><td></td></tr><tr><td></td></tr></table>​

<hr noshade color="#CCCCCC" align="right" width="60%" size="1"> -->






<CENTER><TABLE style="BORDER-COLLAPSE: collapse" borderColor=#111111 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=644 border=0><TBODY><TR><TD width=644 colSpan=2><HR color=#ebebeb noShade SIZE=1></TD></TR><TR><TD width=560>

๔. อาชัญญชาดก ว่าด้วยม้าอาชาไนยกับม้ากระจอก [๒๔] ไม่ว่าเมื่อใด ในขณะใด ณ ที่ไหนๆ ณ สถานที่ใดๆ ม้าอาชาไนยใช้ กำลังรบ ม้ากระจอกย่อมถอยหนี. จบ อาชัญญชาดกที่ ๔.
๕. ติตถชาดก ว่าด้วยการเบื่อเพราะซ้ำซาก [๒๕] ดูกรนายสารถี ท่านจงยังม้าให้อาบและดื่มน้ำที่ท่าโน้นบ้าง ท่านี้ บ้าง แม้ข้าวปายาสที่บริโภคบ่อยครั้ง คนก็ยังเบื่อได้. จบ ติตเถชาดกที่ ๕.
๖. มหิฬามุขชาดก ว่าด้วยการเสี้ยมสอน [๒๖] พระยาช้างชื่อมหิฬามุข ได้เที่ยวทุบตีคน เพราะได้พึงฟังคำของพวก โจรมาก่อน พระยาช้างผู้เชือกอุดมตั้งอยู่ในคุณทั้งปวง ก็เพราะได้ฟังคำ ของท่านผู้สำรวมดีแล้ว. จบ มหิฬามุขชาดกที่ ๖.
๗. อภิณหชาดก ว่าด้วยการเห็นกันบ่อยๆ [๒๗] พระยาช้างไม่สามารถจะรับเอาคำข้าว ไม่สามารถจะรับเอาก้อนข้าว ไม่ สามารถจะรับเอาหญ้าทั้งหลาย ไม่สามารถจะขัดสีกาย ข้าพระบาทมา สำคัญว่า พระยาช้างตัวเชือกประเสริฐ ได้ทำความรักใคร่ในสุนัข เพราะได้เห็นกันเนืองๆ. จบ อภิณหชาดกที่ ๗.



<TABLE style="BORDER-COLLAPSE: collapse" borderColor=#111111 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=644 border=0><TBODY><TR><TD width=560>

๘. นันทิวิสาลชาดก ว่าด้วยการพูดดี [๒๘] บุคคลพึงกล่าวแต่คำที่ไพเราะเท่านั้น ไม่พึงกล่าวคำที่ไม่ไพเราะในกาล ไหนๆ เมื่อพราหมณ์กล่าวคำไพเราะ โคนันทิวิสาลได้ลากเอาภาระอัน หนักไปได้ ทำพราหมณ์ผู้นั้นให้ได้ทรัพย์ด้วย ตนเองก็เป็นผู้ปลื้มใจ เพราะการช่วยเหลือนั้นด้วย. จบ นันทิวิสาลชาดกที่ ๘.
๙. กัณหชาดก ว่าด้วยผู้เอาการเอางาน [๒๙] ในที่ใดๆ มีธุระหนัก ในที่ใดมีร่องน้ำลึก ชนทั้งหลายก็เทียมโคดำใน กาลนั้นทีเดียว โคดำนั้นก็นำเอาธุระนั้นไปได้โดยแท้. จบ กัณหชาดกที่ ๙.
๑๐. มุณิกชาดก ว่าด้วยลักษณะของผู้มีอายุยืน [๓๐] ท่านอย่าริษยาหมู่มุณิกะเลย มันกินอาหารอันเป็นเหตุให้เดือดร้อน ท่าน จงเป็นผู้มีความขวนขวายน้อย กินแต่แกลบเถิด นี่เป็นลักษณะแห่ง ความเป็นผู้มีอายุยืน. จบ มุณิกชาดกที่ ๑๐.
จบ กุรุงควรรคที่ ๓.
_________________

</PRE></TD><TD vAlign=top width=100>หน้าที่

​

</TD></TR></TBODY></TABLE><!--</p><table width='90 %' border=0 cellpadding=0><tr><td> ๘. นันทิวิสาลชาดก ว่าด้วยการพูดดี [๒๘] บุคคลพึงกล่าวแต่คำที่ไพเราะเท่านั้น ไม่พึงกล่าวคำที่ไม่ไพเราะในกาล ไหนๆ เมื่อพราหมณ์กล่าวคำไพเราะ โคนันทิวิสาลได้ลากเอาภาระอัน หนักไปได้ ทำพราหมณ์ผู้นั้นให้ได้ทรัพย์ด้วย ตนเองก็เป็นผู้ปลื้มใจ เพราะการช่วยเหลือนั้นด้วย. จบ นันทิวิสาลชาดกที่ ๘. ๙. กัณหชาดก ว่าด้วยผู้เอาการเอางาน [๒๙] ในที่ใดๆ มีธุระหนัก ในที่ใดมีร่องน้ำลึก ชนทั้งหลายก็เทียมโคดำใน กาลนั้นทีเดียว โคดำนั้นก็นำเอาธุระนั้นไปได้โดยแท้. จบ กัณหชาดกที่ ๙. ๑๐. มุณิกชาดก ว่าด้วยลักษณะของผู้มีอายุยืน [๓๐] ท่านอย่าริษยาหมู่มุณิกะเลย มันกินอาหารอันเป็นเหตุให้เดือดร้อน ท่าน จงเป็นผู้มีความขวนขวายน้อย กินแต่แกลบเถิด นี่เป็นลักษณะแห่ง ความเป็นผู้มีอายุยืน. จบ มุณิกชาดกที่ ๑๐. จบ กุรุงควรรคที่ ๓. _________________ [คำวิจารณ์][โหวต] </td></tr><tr><td></td></tr><tr><td></td></tr></table>​

<hr noshade color="#CCCCCC" align="right" width="60%" size="1"> -->

<CENTER><TABLE style="BORDER-COLLAPSE: collapse" borderColor=#111111 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=644 border=0><TBODY><TR><TD width=644 colSpan=2><HR color=#ebebeb noShade SIZE=1></TD></TR><TR><TD width=560>

รวมชาดกที่มีในวรรคนี้ คือ
๑. กุรุงคมิคชาดก ๒. กุกกุรชาดก
๓. โภชาชานียชาดก ๔. อาชัญญชาดก
๕. ติตถชาดก๖. มหิฬามุขชาดก
๗. อภิณหชาดก ๘. นันทิวิสาลชาดก
๙. กัณหชาดก ๑๐. มุณิกชาดก.
_________________


</PRE></TD></TR></TBODY></TABLE></CENTER>











</PRE>













</PRE></TD></TR></TBODY></TABLE>
</CENTER>

 

ขอบพระคุณค่ะพี่แคท
สาธุ สาธุ สาธุ

กัลชณิกานติ์ ธีรสุชานันท์
รัก.

 

สาธุ สาธุ สาธุ

กัลชณิกานติ์ ธีรสุชานันท์
รัก.

 

สาธุ สาธุ สาธุ
ขอบคุณคุณkikinlalaค่ะ

กัลชณิกานติ์ ธีรสุชานันท์
รัก.