สติปัฏฐานสี่ตามแนววิชชาธรรมกาย

พระธรรมเทศนา “ธรรมทั้งหลายเกิดแต่เหตุ"
โดย พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร)
หลวงพ่อวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ
เมื่อ ๓๑ ตุลาคม ๒๔๙๗

(คัดลอกบางส่วน)
http://www.dhammakaya.org/ธรรมะ/พระธรรมเทศนา-โดย-พระมงคลเทพมุนี/ธรรมทั้งหลายเกิดแต่เหตุ


********************************************

 

*หลวงพ่อวัดปากน้ำกล่าวไว้ว่า..
"ที่แท้ทีเดียวต้องนิพพานไม่ถอดกาย"

"...ถ้าไม่เห็นขันธ์ทั้ง ๕ อย่าง ละวางไม่ได้ ถ้าอยากเห็นขันธ์ ๕ เราต้องถอดกายออกเป็นชั้นๆ ต้องถอดกายทิพย์ออกจากกายมนุษย์ วิธีจะถอดขันธ์ไม่ใช่เป็นของง่าย เป็นของยากหมื่นยากแสนยากทีเดียว แต่วิธีเขามีที่วัดปากน้ำ..." (หน้า.๗๙๓)

"...พระพุทธเจ้าก็สอนพวกพุทธบริษัทถอดกายอย่างนี้แล้วก็เข้านิพพานไป ถอดกายเหลือแต่กายธรรมอย่างนี้แหละ พญามารมันยอม เรียกว่า นิพพานถอดกาย..." (หน้า.๗๙๕)

"...นิพพานไม่ถอดกายยังมีอีก หากว่าเอาวิธีไม่ถอดกายมาเทศน์ในเวลานี้ ถูกนัตถุ์ยา เหตุนั้นต้องสอนวิธีถอดกายเสียก่อน วิชานี้เป็นวิชาของพญามารสอนให้ภิกษุสามเณร อุบาสกอุบาสิกาถอดกายทิพย์ กายรูปพรหม กายอรูปพรหมออกเสีย กายธรรมก็ไม่มี แม้จะผจญกับพญามารก็สู้ไม่ได้ ที่เอานางธรณีบีบน้ำท่วม มารจมน้ำ มันทำเล่นๆ ทำหลอกเล่น ที่จริงที่แท้แพ้มัน ที่แท้ทีเดียวต้องนิพพานไม่ถอดกาย แต่ว่านี่มันยอมกันเข้ามามากแล้ว ต้องแสดงวิธีถอดกายไปพลางๆ ก่อน แล้วจึงจะสอนไม่ถอดกายต่อไป..." (หน้า.๗๙๕)

ที่มา: คณะศิษยานุศิษย์หลวงพ่อวัดปากน้ำ. (๒๕๕๕). รวมพระธรรมเทศนา พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร). กรุงเทพฯ: บริษัท เอกพิมพ์ไท จำกัด.

 

พระธรรมเทศนา “พุทธโอวาท"
โดย พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร)
หลวงพ่อวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ

เมื่อ ๒๔ ตุลาคม ๒๔๙๗
(คัดลอกบางส่วน)
http://www.dhammakaya.org/ธรรมะ/พระธรรมเทศนา-โดย-พระมงคลเทพมุนี/พุทธโอวาท

 

#อมตวัชรวจีหลวงป๋า

#นิพพานมิจฉาทิฏฐิ

จะอธิษฐานอะไรต้องให้รอบคอบ โดยเหตุนี้ อาตมาจึงนำอธิษฐานเป็นคำกลางๆ แม้แต่การทำบุญกุศลก็จะนำอธิษฐานไปเพื่อมรรคผลนิพพาน เป็นคำกลางๆและถูกต้องแน่นอนดี อธิษฐานเพื่อถึงมรรคผลนิพพานฝ่ายสัมมาทิฏฐิ

ที่นี้..มีคนถามเหมือนกันว่า มรรคผลนิพพานฝ่ายมิจฉาทิฏฐิมีไหม? หลวงพ่อ(อาตมา)จึงได้กล่าวอธิษฐานอย่างนี้..

มีได้..ด้วยความหลงเข้าใจผิด คิดว่าที่ตนเองเคยเรียนรู้มา(ผิดๆ) ว่านั่นเป็นมรรคผลนิพพานจริงๆ แต่นั่นเป็นมิจฉาทิฐิ อย่างนี้ก็มี เพราะฉะนั้นนี่แหล่ะ ที่อาตมาบอกว่า..#นิพพานมิจฉาทิฏฐิของคนที่สอนสืบต่อๆกันมาก็มีอยู่

อาจมีคนค้านว่านิพพานต้องของจริงอย่างเดียวสิ บางครั้ง..คนเกิดมาในยุค ในสมัย หรือในครอบครัว หรือในสังคมที่เป็นมิจฉาทิฐิ พูดเรื่องนิพพาน เราก็เห็นดีด้วย เราก็เลยตามดุ่ยเลย

อย่าลืมว่า มิใช่ว่าสัตว์โลกทุกผู้ทุกนาม ทุกชาติ ทุกศาสนา จะรู้เรื่องนิพพานแจ่มแจ้งดีแล้ว แท้ที่จริง..ผู้รู้จริงก็มีแต่พระพุทธเจ้า พระอรหันตเจ้าและพระอริยเจ้าในพระธรรมวินัยนี้ คือในพระพุทธศาสนานี้เท่านั้น

แต่..สัตว์โลกทั้งหลาย มีความต้องการตามคุณสมบัติพระนิพพานที่จริงแท้ๆนั่นแหละ คือ ไม่อยากมีทุกข์ ไม่อยากแก่-เจ็บ-ตาย อยากจะมีแต่ความสุขอันถาวรนิตย์นิรันดร์

มีใครอยากจะตายมั่ง มีไหม ??
อยากจะเที่ยงกันทุกคน
ใครอยากได้รับความทุกข์บ้าง มีไหม ??
ก็ต้องการความสุขด้วยกันทุกคน
ต้องการความเที่ยง เป็นสุข และต้องการยั่งยืน คือ ไม่รู้จักตาย ไม่ว่าสัตว์ดิรัจฉาน ไม่ว่ามนุษย์ ไม่ว่าเทวดา พรหม อรูปพรหม ล้วนต้องการคุณลักษณะของพระนิพพานแท้ๆ อย่างนี้ทั้งนั้น แต่ว่าไม่รู้จักพระนิพพานของจริงในพระพุทธศาสนา ทีนี้..ก็แล้วแต่ใครจะพูดจะแนะนำสั่งสอนอะไรไปผิดๆถูกๆ

นี่แหละ..นิพพานมิจฉาทิฏฐิ
คือ..ไม่รู้จักพระนิพพานที่แท้จริง

ที่อาตมาให้อธิษฐานแต่ละคำนั้น มีความหมายทั้งหมด ไม่ใช่ว่าพอดีพอร้าย ไม่ใช่ธรรมดา ไม่ใช่สักแต่พูด เข้าใจหรือยัง อาตมาจึงให้เน้นตรงนั้นตรงนี้ อย่างนั้นอย่างนี้ โปรดเข้าใจนะ.

___________________
เทศนาธรรมจาก

พระเทพญาณมงคล
หลวงตาเสริมชัย ชยมงฺคโล
วัดหลวงพ่อสดธรรมกายาราม
อ.ดำเนินสะดวก
จ.ราชบุรี
___________________
ที่มา
บางตอนจากหนังสือ
ตอบปัญหาธรรมปฏิบัติ
___________________
เพจอมตวัชรวจีหลวงป๋า

 

จากหนังสือ นิตยสารธรรมกาย (คัดลอกบางส่วน)
เรื่อง "หลักปริยัติ"
ปีที่ ๘ ฉบับที่ ๔ ตุลาคม-ธันวาคม ๒๕๓๖ หน้า ๓๖-๓๗
เทศน์ เมื่อวันที่ ๙ กันยายน ๒๕๓๖
ณ บ้านพักอัครราชทูต กรุงกัวลาลัมเปอร์ ประเทศมาเลเซีย
ในสมัยที่เป็นหลวงพ่อพระเสริมชัย ชยมงฺคโล

ปัจจุบันสมัย พระเทพญาณมงคล (เสริมชัย ชยมงฺคโล)
เจ้าอาวาสวัดหลวงพ่อสดธรรมกายาราม
อ.ดำเนินสะดวก จ.ราชบุรี

....................

บุญกุศล คุณความดีนั้น เป็นสภาวะที่ชำระหรือกำจัดธาตุธรรมที่ไม่ดีให้หมดไป แล้วเป็นชนกกรรมให้มาเกิดเป็นมนุษย์
เราลองหลับตาวาดภาพดูว่า กว่าที่จะมีบุคคลคนใดคนหนึ่ง กระทำคุณความดี ในระดับมนุษยธรรม นี่แหละ ที่จะชี้ให้เห็น มีกี่คน ที่ละกายทุจริต ละวจีทุจริต ละมโนทุจริต ไปหมดทุกสิ่งทุกอย่าง แล้วทำแต่ความดี เป็นกายสุจริต วจีสุจริต มโนสุจริต อันเป็นตรงกันข้ามกับความชั่วหรือทุจริต

#กายสุจริต เช่นว่า มีเมตตาอารีต่อกัน เผื่อแผ่กัน ไม่ขบถคดโกงกัน ประกอบสัมมาอาชีวะ สันโดษในคู่ครองของตัว อย่างนี้เป็นต้น นี่ฝ่ายกายสุจริต
#วจีสุจริต ได้แก่ พูดแต่คำไพเราะอ่อนหวาน พูดแต่คำจริง พูดแต่คำที่มีประโยชน์ พูดแต่คำสมานไมตรี และ
#มโนสุจริต เป็นจิตใจที่เปี่ยมไปด้วยทานกุศล ศีลกุศล ภาวนากุศล พอสมควรที่จะละความโลภ หรือเห็นแก่ตัวจัด หรือราคะจัด ที่จะละโทสะ และความโกรธจัดได้ หรือละพยาบาท และละโมหะความหลงผิดไม่รู้บาป บุญ คุณ โทษ
ต้องประกอบพร้อม ๓ อย่างนี้ #และทำเป็นประจำมั่นคงแล้ว ธาตุธรรมนี้จะเป็นตัวนำให้มาเกิดใหม่ ในเมื่อสังขารนี้ แตกทำลายมาเกิดใหม่ จึงได้อัตตภาพเป็นมนุษย์

เราลองวาดภาพดูว่า กว่าจะได้ความเป็นมนุษย์มีกี่คน เรามองดูข้าง ๆ เราก็ได้ มีกี่คนที่ศีลบริสุทธิ์ อย่างน้อยศีล ๕ ละกายทุจริต ละวจีทุจริต ละมโนทุจริต เฉพาะ ๓ ส่วนนี้ กว่า ๑๐ ข้อเข้าไปแล้ว ไม่ใช่ ๑๕ รวมทั้งอบายมุขด้วย
ทีนี้ จะกลับทำคุณความดีอีก ตรงกันข้ามกัน กว่าจะได้ความเป็นมนุษย์เราทำคุณความดีอย่างนี้ แต่ถ้าความดีอันนี้เราไม่มี ในขณะปัจจุบันนี้ โอกาสที่จะได้ความเป็นมนุษย์อีกก็ยาก
แต่ถ้าเราจะทำความดียิ่งไปกว่านี้อีก ยิ่งกว่ามนุษยธรรม ก็ให้เพิ่มหิริโอตตัปปะ ความละอาย และความเกรงกลัวต่อบาปอกุศลเพิ่มขึ้น อันนี้เป็น "เทวธรรม" ถ้าตายไป บุญกุศลที่สูงขึ้นมากกว่ามนุษยธรรม เป็นเทวธรรม ก็จะไปเกิดในเทวโลก หรือถ้าเกิดเป็นมนุษย์ ก็เป็นมนุษย์ชั้นดีไปเลย อย่างนี้เป็นต้น

 

โครงการอบรมพระกัมมัฏฐาน ตามแนวสติปัฏฐาน ๔
ประจำปี พ.ศ.๒๕๖๐ รุ่นที่ ๗๓ (รุ่นกลางปี)
ณ ศูนย์ประสานงานสำนักปฏิบัติธรรมประจำจังหวัดแห่งประเทศไทย(ศปท.)
วัดหลวงพ่อสดธรรมกายาราม อ.ดำเนินสะดวก จ.ราชบุรี
ตั้งแต่วันที่ ๑-๑๔ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๖๐

ขออาราธนาพระภิกษุ-สามเณร และขอเชิญอุบาสก อุบาสิกา ผู้สนใจศึกษาสัมมาปฏิบัติ ทุกท่าน สมัครเข้ารับการอบรมพระกัมมัฏฐานตามแนวสติปัฏฐาน ๔ ถึงธรรมกาย ซึ่งพระเดชพระคุณ หลวงพ่อวัดปากน้ำ พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) ได้ปฏิบัติและสั่งสอนถ่ายทอดไว้

วัตถุประสงค์การอบรม ๓ ประการ คือ
๑. เพื่อสร้างพระในใจตนเองและผู้อื่น เพื่อความร่มเย็นเป็นสุขของสาธุชนให้กว้างขวางออกไป
๒. เพื่อสร้างพระวิปัสสนาจารย์หรือวิทยากรให้เป็นผู้ทรงคุณวุฒิ และให้งดงามพร้อมด้วยศีลาจารวัตร เป็นแบบอย่างที่ดีแก่ผู้อื่น เป็นที่พึ่งทางใจแก่สาธุชนได้อย่างแท้จริง ได้ช่วยกันสืบบวรพระพุทธศาสนาให้ยืนยาวยิ่งๆ ขึ้นไป
๓. เพื่อรักษาและสืบต่อธรรมปฏิบัติตามแนววิชชาธรรมกายของพระพุทธเจ้า ให้ถูกต้องสมบูรณ์ ตามที่พระเดชพระคุณ หลวงพ่อวัดปากน้ำ พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) ได้สั่งสอนและถ่ายทอดเอาไว้

กฏระเบียบง่ายๆสำหรับผู้ที่จะมาขอร่วมฝึกอบรมกัมมัฏฐานเป็นครั้งแรก!!!!!
๑.เตรียมชุดขาวและของใช้ส่วนตัว(ส่วนเครื่องนอนอุปกรณ์ต่างๆมาเบิกที่วัดได้)
๒.ภายในวันที่ ๑ - ๑๔ พ.ค.ท่านสามารถมา/กลับได้ทุกวันตามแต่สะดวก(แต่ถ้าให้ดีควรอยู่ติดต่อกัน ๓ วันขึ้นไป)
๓.ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายใดๆ(สำหรับการลงทะเบียนรับสมัคร)

ติดต่อสอบถามได้ที่ประชาสัมพันธ์
วัดหลวงพ่อสดธรรมกายาราม อ.ดำเนินสะดวก จ.ราชบุรี ๗๐๑๓๐ โทร.๐๙๐-๕๙๕๕๑๖๒

 

จากหนังสือ นิตยสารธรรมกาย (คัดลอกบางส่วน)
เรื่อง "ความพอเหมาะ พอดี"
ปีที่ ๑๒ ฉบับที่ ๑ มกราคม-มีนาคม ๒๕๔๑ หน้า ๒๓

โดย สมเด็จพระพุฒาจารย์ (เกี่ยว อุปเสโณ)
วัดสระเกศราชวรมหาวิหาร
http://www.mongkoldhamma.org/สมเด็จพุฒาจารย์-ความพอ-video_cffbe0317.html

....................................

ทีนี้ ที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมโดยตรงก็เหมือนกัน ก็ต้องให้พอเหมาะพอดี พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า "มัชฌิมาปฏิปทา" นั่นก็คือ การปฏิบัติธรรมะนั่นเอง ให้เดินในสายกลาง
อย่าให้เป็น อัตตกิลมถานุโยค คือ เป็นการทรมานตนเอง
อย่าให้เป็น กามสุขัลลิกานุโยค คือ ปล่อยไปตามใจตามสบาย

ปล่อยไปตามใจ ตามสบายก็ไม่ดีเหมือนกัน เป็นกามสุขัลลิกานุโยค ทำให้ตนเองเกิดความเดือดร้อนทรมานก็ไม่ดีเหมือนกัน เรียกว่า อัตตกิลมถานุโยค อยู่ในธัมมจักกัปปวัตตนสูตร ท่านสอนไว้ให้เข้าใจทีเดียว การปฏิบัตินั้นต้องเดินสายกลาง สัมมาทิฏฐิ ก็ให้เป็นสายกลาง สัมมาสมาธิ ก็ต้องเป็นสายกลาง จะต้องเป็นสายกลางทั้งนั้น สัมมาวายมะ ก็ต้องเป็นสายกลาง ต้องให้เป็นสายกลางไปหมด มรรคมีองค์แปดประการ มีสัมมาทิฏฐิเป็นต้น ต้องให้เป็นสายกลาง ถ้าหากว่าเราจะถือว่าเป็นสัมมาทิฏฐิแล้วก็จะเร่งเอาตามใจชอบ ก็ไม่ได้เหมือนกัน อย่างคนที่จะปฏิบัติธรรมนึกว่าจะให้ได้ในวันนี้ ให้ได้ในวันพรุ่งนี้ ให้ได้ในวันมะรืนนี้ แล้วก็เร่งเอาเร่งเอา ผลที่สุดก็เกิดเป็นโทษ บางคนก็เข้าใจว่าการปฏิบัตินั้นไม่ดีจริง เพราะว่าได้ปฏิบัติแล้วไม่เกิดผล นั่นก็เพราะเร่งเกินไป

โบราณท่านเห็นอุปนิสัยใจคอของคนต่างกัน ท่านจึงได้พูดว่า แล้วแต่วาสนาบารมีของใคร จะเป็นอย่างไร เป็นคำรวมที่เหมาะที่ดีที่สุด เพราะทำให้คนเกิดความรู้สึกนึกคิดได้ว่า ต้องให้วาสนาบารมีของเราถึง แล้วจึงจะได้ #แต่ไม่ใช่หมายความว่ายกขึ้นมาพูดเพื่อเป็นข้ออ้าง เป็นข้ออ้างแล้วจะได้ขี้เกียจไม่ปฏิบัติธรรม มุ่งหมายที่จะให้เกิดความเข้าใจอย่างถูกต้องตามที่พระพุทธเจ้าสอน เรื่องธรรมดาเหลือเกิน พระพุทธเจ้าของเราทรงบำเพ็ญทุกรกิริยา คือ ทรงทำสิ่งที่ควรทำได้ยากที่สุดแล้ว เป็นเวลาถึงหกปีด้วยกัน พระองค์ก็ไม่สามารถที่จะเป็นพระพุทธเจ้าได้ ก็เพราะเหตุที่เป็นทุกรกิริยา คือ ทำยากเกินไป จนเกินกว่าที่จะให้ชีวิตนี้ได้พบกับสิ่งที่ประเสริฐ กับสิ่งที่ดี สิ่งที่เป็นจริงได้ นี่แหละท่านทั้งหลายลองนึกดูเถิด

การปฏิบัติธรรมของเรานั้น ใคร ๆ ก็อยากที่จะให้ได้ในวันนี้ พรุ่งนี้เหมือนกัน แต่ว่าบางคนนั้นก็ไม่สามารถที่จะบรรลุธรรมได้ตามที่ต้องการ อย่าท้อถอย #การปฏิบัติธรรมนั้นอย่าท้อถอย อย่านึกว่าเราปฏิบัติตั้งเดือนแล้วก็ยังไม่ได้ ปฏิบัติตั้งปีแล้วก็ยังไม่ก้าวหน้า คนอื่นทำไมเขาทำไปได้ก้าวหน้าดีเหลือเกิน ต้องนึกถึงคำสอนของพระพุทธเจ้านั่นแหละว่า ต้องแล้วแต่วาสนาบารมี อย่าเร่งการปฏิบัติของตนนั้นให้เกินไปกว่าเหตุ ซึ่งจะก่อให้เกิดความทุกข์ บางคนเขาจึงพูด เป็นโบราณเหมือนกัน ว่า "บ้าธรรมะ" บ้าธรรมะก็คือว่าถือธรรมะ แล้วก็เคร่งครัดรัดกุมในเรื่องธรรมะ ในการปฏิบัติธรรมะ จนกระทั่งไม่รู้จักความพอเหมาะ พอดี แลดูเป็นเรื่องน่าเกลียด ในการที่จะแสดงออกนั้น อย่างหนึ่ง แล้วก็เกิดโทษแก่ตนเองอีกด้วย พร้อมกันไป การปฏิบัติธรรมะ จึงต้องนึกถึงสิ่งแวดล้อมให้มากไว้เหมือนกัน เรารู้แล้ว่าธรรมะ ข้อนี้ต้องปฏิบัติอย่างนี้ ต้องนั่งอย่างนี้ ต้องนอนอย่างนี้ ต้องเดินอย่างนี้ ต้องกำหนดอย่างนี้ ต้องวางใจอย่างนี้ ทำใจอย่างนี้ แต่ว่าพอเราปฏิบัติเข้าจริง ๆ แล้วก็ไม่ค่อยจะคำนึงถึง#ทำไปด้วยความไม่รู้สึกนึกคิดอย่างถูกต้องชัดเจนก็ทำให้เกิดไม่เป็น ผลไม่เกิด ผลตามต้องการ เมื่อไม่เกิดผลตามที่ต้องการแล้ว จะเกิดอะไรขึ้นมา ก็เกิดความฟุ้งซ่าน ตำหนิติเตียนธรรมปฏิบัติ อย่างที่บางท่านพูดว่า คนที่เข้ามาสู่พระศาสนานี้ บางคนก็เอามรรค ผล นิพพาน ในวันนี้ พรุ่งนี้ เมื่อไม่ได้ผลวันนี้ พรุ่งนี้แล้ว ก้ถือว่าไม่เก่ง ไม่จริง ไม่สำคัญ ไม่จริง อย่างที่ได้พูดมา ไม่จริงอย่างที่ได้ฟังมา ไม่จริงอย่างที่คุยกัน นี่แหละเรื่องสำคัญ เป็นอย่างนั้น แล้วก็เกิดความฟุ้งซ่าน พอเกิดความฟุ้งซ่านก็ออกนอกแนวแล้ว ก็ฟุ้งซ่านไปต่าง ๆ นานา หลักที่ดี คือ การปฏิบัติธรรม เราฟุ้งซ่านเห็นว่าไม่ดี พอฟุ้งซ่านว่าไม่ดีเสียแล้ว มันเกิดความฟุ้งซ่านต่าง ๆ โดยประการต่าง ๆ พระท่านบอกว่า #ให้อย่าประมาท ก็ว่าไม่สำคัญเสียแล้ว พระท่านบอกว่า #ให้มีสติ ว่าให้ #มีสัมปชัญญะ #มีปัญญา ก็ไม่เชื่อฟังเสียแล้ว นึกว่าไม่มีความหมายอะไร

...........................

 

ปาฐกถาธรรม เรื่อง "คุณค่าของพระรัตนตรัย ๒"
โดย พระเทพญาณมงคล
เจ้าอาวาสวัดหลวงพ่อสดธรรมกายาราม
อ.ดำเนินสะดวก จ.ราชบุรี

ออกอากาศทางสถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย กรมประชาสัมพันธ์
เมื่อ ๒๐ กรกฎาคม ๒๕๔๐
(คัดลอกบางส่วน) เนื้อความเต็มติดตามได้ตามลิ้งก์
www.dhammakaya.org/ปาฐกถาธรรม/คุณค่าของพระรัตนตรัย-2

 

ปาฐกถาธรรมเรื่อง "วิธีสร้างพระในใจตน"
ออกอากาศทางสถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย
กรมประชาสัมพันธ์ เมื่อ ๑๕ พฤศจิกายน ๒๕๔๑

โดย พระเทพญาณมงคล (เสริมชัย ชยมงฺคโล)
เจ้าอาวาสวัดหลวงพ่อสดธรรมกายาราม อ.ดำเนินสะดวก จ.ราชบุรี
(คัดลอกบางส่วน) ข้อความเต็มสามารถอ่านได้ตามลิ้งก์
www.dhammakaya.org/ปาฐกถาธรรม/วิธีสร้างพระในใจตน











***********************************

 

จากหนังสือ นิตยสารธรรมกาย
เรื่อง "หลักปฏิบัติ และวัตถุประสงค์ ของการเจริญจิตตานุปัสสนาสติปัฏฐาน"
ปีที่ ๔ ฉบับที่ ๔ ตุลาคม-ธันวาคม ๒๕๓๒ หน้า ๙๗-๙๘
โดย พระเทพญาณมงคล
เจ้าอาวาสวัดหลวงพ่อสดธรรมกายาราม
อ.ดำเนินสะดวก จ.ราชบุรี

***คัดลอกมาบางส่วน
.............

เพราะฉะนั้น จึงพึงเข้าใจว่า การมีสติพิจารณาเห็นจิตในจิตนั้น มิใช่แต่เพียงให้ติดตามดูจิตเฉย ๆ แต่มีความมุ่งหมาย ที่จะให้กำจัด หรือปหานกิเลสนั้น ๆ ในทันทีที่รู้สึกตัวทีเดียว #มิฉะนั้นการปฏิบัติภาวนาธรรมก็แทบจะไร้ผล นี้เป็นวัตถุประสงค์หลักที่สำคัญยิ่งของการเจริญจิตตานุปัสสนาสติปัฏฐาน

ผลจากการปฏิบัติภาวนาธรรมในขั้นต้นที่ช่วยกำจัดกิเลสหยาบ ๆ (อิติกมกิเลส) หรือ กลาง ๆ (ปริยุฏฐานกิเลส) เช่นนี้ จัดว่าเป็นผลในขั้น #สมถกัมมัฏฐาน ซึ่งยังจะต้องดำเนินต่อไปถึงขั้น ให้สามารถกำจัดกิเลสที่ละเอียดที่เรียกว่า #อนุสัยกิเลส ต่อไป ด้วย อธิศีล อธิจิต และอธิปัญญา จึงจะจัดเป็นผลในขั้น #วิปัสสนากัมมัฏฐาน

ด้วยเหตุนี้ หากผู้ปฏิบัติธรรมผู้ใดละเลย ไม่ค่อยหมั่นสำรวจตัวเองอยู่เสมอ ทุกขณะที่จิตเป็นอกุศลระคนด้วยกิเลส เพราะความประมาทขาดสติสัมปชัญญะแล้ว ก็มีโอกาสจะถูกกิเลสชักนำดลจิตใจให้ปฏิบัติตามอำนาจของมันได้โดยง่าย #ทำให้การปฏิบัติธรรมไม่บรรลุผลดีเท่าที่ควร สำหรับรายที่ประมาทมาก ๆ ที่มักคอยแต่จะเพ่งโทษผู้อื่น โดยที่ไม่เคยคิดที่จะเพิ่งพิจารณาอกุศลจิตของตนเองว่า มักมีกิเลสอะไร โด่งหรือเด่นระคนอยู่ ที่คอยดลจิตดลใจ หรือชักนำให้ปฏิบัติตามอำนาจของมันได้เสมอ ๆ บ้างแล้ว ก็เป็นที่น่าเสียดายว่าการปฏิบัติธรรมของท่านผู้นั้น นับวันแต่จะถอยหลังลงคลอง ถึงแม้ว่าจิตจะเคยอยู่ในภูมิที่สูงมาแล้วก็ตาม ตราบใดที่จิตยังไม่ถึงโลกุตตรภูมิแล้ว ก็เห็นพ่ายแพ้แก่กิเลสมาร มามากต่อมากแล้ว
#จึงควรที่ผู้ปฏิ่บัติภาวนาธรรมจะสังวรให้มาก และเจริญจิตตานุปัสสนาสติปัฏฐานนี้ให้มาก พร้อมกันไปทั้งการพิจารณาเห็นกายในกาย เวทนาในเวทนา และธรรมในธรรมทีเดียว จึงจะเอาตัวรอดได้

 

------------------------------------

--------------------------------------

 

นิยายธรรมะเรื่อง “เส้นทางนักบวช” โดย หลวงตาอู๋
ตอนที่ 3 เมื่อเห็นดวงแก้วแล้วก็ยังไม่เห็นดวงธรรมอยู่ดี

ที่วัดวังแก้ววิเศษแห่งนี้เป็นวัดที่ตั้งอยู่นอกเมืองหลวงของประเทศทิเบติราช ในวันธรรมดาจึงสงบเงียบปราศจากผู้คน บรรยากาศภายในวัดจึงสงบเงียบเป็นสัปปายะอย่างยิ่ง พระภิกษุที่อยู่ภายในวัดแบ่งออกเป็น 2 ส่วน คือส่วนที่เน้นการเรียนปริยัติและอีกส่วนเน้นการปฏิบัติธรรมนั่งสมาธิ แต่ท่านพระโพธิธรรมซึ่งเป็นเจ้าอาวาสท่านก็ขอให้พระทุกองค์ต้องนั่งสมาธิด้วยจะเรียนพระบาลีปริยัติเพียงอย่างเดียวไม่ได้ เพราะในที่สุดแล้วการเรียนแต่พระบาลีก็ไม่สามารถที่จะบรรลุคณธรรมอันวิเศษได้

หลวงตาแก้วท่านเป็นพระแก่ ดังนั้นท่านจึงเน้นการปฏิบัติธรรมนั่งสมาธิเป็นหลัก ท่านเรียนบาลีก็เพียงเพื่อให้เข้าใจในคำสอนของพระพุทธเจ้าเท่านั้น ท่านมีลูกแก้วอยู่ดวงหนึ่งที่น้องของท่านถวายมา ลูกแก้วลูกนี้แหละที่ท่านใช้ในการเพ่งจดจำทำสมาธิ ท่านใช้ของท่านทุกวันโดยพยายามจดจำความใสและความสว่างของลูกแก้วให้ติดตา คนอื่นอาจมองลูกแก้วเพียงแป๊บเดียวแล้วก็นั่งสมาธิ แต่หลวงตาแก้วท่านจะจ้องมองลูกแก้วอยู่นานก่อนจะหลับตา เมื่อภาพลูกแก้วเลือนหายไปท่านก็ลืมตาขึ้นมามองลูกแก้วอีก การนั่งสมาธิของท่านจึงลืมตามากกว่าหลับตา ท่านทำแบบนี้มาได้ 3 ปีแล้ว

เดี๋ยวนี้ท่านแทบจะไม่ต้องใช้ลูกแก้วเลย เพราะภาพของลูกแก้วมันได้ติดอยู่ในความทรงจำของท่านนึกถึงเมื่อใดภาพลูกแก้วก็จะปรากฏขึ้นมาทันที แต่ก็เห็นชัดบ้างไม่ชัดบ้าง ในบางครั้งที่จิตสงบภาพของลูกแก้วก็จะชัดอย่างกับตาเห็นทีเดียว ตามคำสอนของท่านบรมครูสว่างนั้นท่านบอกว่าเมื่อเห็นลูกแก้วแล้วก็ต้องเอาใจเข้าไปดูข้างในให้เห็นจุดเล็กใสในกลางลูกแก้วอีกที โดยการพยายามนึกให้เห็นจุดเล็กใสซึ่งหลวงตาแก้วท่านก็พอจะนึกได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่อนิจจา...ต่อให้เห็นลูกแก้วแล้วแต่ก็ยังไม่เห็นดวงธรรมผุดขึ้นมาสักที ท่านนั่งคิดทบทวนอยู่นานก็ถึงบางอ้อ ก็เพราะท่านยังไม่สามารถเข้าไปที่จุดศูนย์กลางกายได้นั่นเอง ท่านพอจะเห็นลูกแก้วแล้วก็จริงแต่ท่านต้องเอาลูกแก้วไปไว้ที่จุดศูนย์กลางกายด้วย จุดนี้แหละที่หลวงตาแก้วยังทำไม่ได้เพราะมันยากมากถึงมากที่สุด

หลวงตาแก้วท่านไม่สามารถกำหนดจุดกึ่งกลางกายได้ ลูกแก้วที่เห็นก็ไม่รู้ว่าเห็นที่ตรงไหนเพราะมันนึกขึ้นมาก็เห็นเลย ก็น่าจะเห็นอยู่ในหัวเรานี่แหละกระมัง พอนึกให้มันเคลื่อนลงไปที่ศูนย์กลางกายมันก็ไม่ยอมลงไป เผลอๆ มันจะลอยออกไปอยู่นอกตัวด้วยซ้ำ มันลงไปอย่างเก่งก็ได้แค่ที่ตรงปากช่องลำคอเท่านั้น เพราะจากจุดกลางศีรษะกับสะดือมันห่างกันมาก ท่านเลยคิดวิธีเฉพาะตัวของท่านขึ้นมาเอง โดยการกำหนดจุดเพิ่มขึ้นมาอีกจุดหนึ่งคือจุดที่กลางหน้าอก ซึ่งเป็นจุดที่ห่างสะดือเพียงคืบเดียว ทำให้ท่านพอที่จะเลื่อนดวงแก้วลงมาที่ตรงจุดนี้ได้บ้าง แรกๆ ก็ยากเหมือนกันแต่พอทำไปบ่อยๆ นานเข้าก็สามารถตั้งลูกแก้วไว้ที่ตรงกลางอกได้ วิธีนี้ครูบาอาจารย์ท่านไม่ได้สอนไว้แต่หลวงตาแก้วท่านคิดขึ้นมาเองเพื่อแก้ปัญหาเฉพาะหน้า ใครจะทดลองเอาไปใช้ปฏิบัติดูบ้างก็ไม่ว่ากัน

พอเอาลูกแก้วไปไว้ที่กลางอกได้มันก็ยังไม่ยอมลงไปที่กลางท้องอยู่ดี ท่านต้องใช้ความพยายามกดลูกแก้วลงไป พอกดมันลงไปได้สักแป๊บเดียวมันก็กระเด้งขึ้นมาอีก ท่านก็กดมันลงไปอีก เหมือนเวลาที่เรากดลูกปิงปองลงไปในน้ำ ลูกปิงปองมันจะดิ้นหลุดมือลอยขึ้นมาที่ผิวน้ำอีก หลวงตาแก้วท่านก็ไม่ยอมมันโดยคิดในใจว่า “เอายังไงก็เอากัน” ท่านก็กดมันลงไป มันก็กระเด้งขึ้นมา ยื้อกันไปก็ยื้อกันมาอย่างกับการเล่นชักคะเย่อ ท่านนึกสนุกเลยกดดวงแก้วเล่นขึ้นๆ ลงๆ ยากนักก็เล่นกับมันไปเลย พอมันลงไปได้ท่านก็รีบบริกรรมคำภาวนาว่า “พุทธังสะระณังคัจฉามิ” 3 ครั้ง แล้วจึงปล่อยให้มันลอยขึ้นมา กดลูกแก้วลงไปแล้วก็รีบบริกรรมภาวนา 3 ครั้ง ทำอย่างนี้ไปเรื่อยๆ ตอนนี้ลูกแก้วก็ชักจะเริ่มเชื่องขึ้นมาแระ....อาจเพราะทนลูกตื๊อของหลวงตาแก้วไม่ไหว

ปล. นิยายเรื่องนี้สมมติแต่งขึ้นมาเอง ตัวละครทุกตัวและสถานที่ต่างๆ ไม่มีตัวตนอยู่จริงและไม่มีความเกี่ยวข้องกับวัดใดๆ หรือพระภิกษุองค์ไหนในประเทศไทยเลย เป็นเพียงการจินตนาการขึ้นมาและผูกเรื่องราวที่เกิดขึ้นในประเทศทิเบติราชให้อ่านกันเพื่อความบันเทิง โดยมีการแทรกข้อคิดและความรู้ทางธรรมะไว้ ผู้แต่งจะค่อยๆ ทยอยเขียนเรื่องตอนต่างๆ แบบค่อยเป็นค่อยไป เพื่อนำท่านผู้อ่านให้ร่วมเดินทางและมีประสบการณ์ไปพร้อมกันบน “เส้นทางนักบวช” นี้

***************************************************

 

นิยายธรรมะเรื่อง “เส้นทางนักบวช” โดย หลวงตาอู๋
ตอนที่ 4 เล่นกับดวงแก้ว

สิ่งที่เป็นศัตรูกับนักบวชก็คือผู้หญิง เพราะนักบวชเป็นผู้ประพฤติพรหมจรรย์โดยการสละออกจากทางโลกหรือการครองเรือนแบบชาวบ้าน นักบวชตั้งแต่สมัยโบราณกาลมาก็คือผู้ออกจากเรือนและงดเว้นจากการเสพเมถุนธรรม ดังนั้นกฎหรือพระวินัยข้อที่ร้ายแรงของพระภิกษุก็คือการอยู่กับผู้หญิง 2 ต่อ 2 นั่นเอง โดยมีการปรับอาบัติตั้งแต่สังฆาทิเสส (อยู่กรรม) ไปจนถึงปาราชิก สึกออกจากการเป็นพระไปเลยทีเดียว พวกพระหนุ่มๆ จึงต้องระวังเรื่องผู้หญิงให้มากเพราะถ้าพลาดพลั้งไปแล้วจะไม่สามารถกลับมาบวชเป็นพระได้อีก

ธรรมชาติของผู้หญิงและผู้ชายมันก็เป็นของคู่กันมานานแสนนานแล้ว คล้ายๆ กับผู้หญิงนั้นมีธรรมชาติเป็นกระแสลบ ผู้ชายมีธรรมชาติเป็นกระแสบวก เมื่อเข้ามาใกล้กันก็จะดึงดูดให้เข้ามาติดกัน ดังนั้นพระพุทธเจ้าท่านจึงต้องออกกฎให้พระภิกษุอยู่ห่างจากผู้หญิง (มาตุคาม) ให้มาก ห้ามอยู่กัน 2 ต่อ 2 ทั้งในที่ลับหูและในที่ลับตาเพื่อป้องกันลูกศิษย์ของท่านเอาไว้ก่อน

แต่สำหรับหลวงตาแก้วแล้วเรื่องภัยจากผู้หญิงก็ไม่ค่อยจะน่ากลัวนัก เพราะท่านก็แก่แล้วคงไม่มีผู้หญิงคนไหนจะมาต้องตาต้องใจท่าน ทั้งท่านก็ยังมีรูปร่างค่อนข้างอ้วนและหาความหล่อเหลาไม่ค่อยจะเจอ หลวงตาแก้วจึงไม่ค่อยมีปัญหาจากภัยมาตุคามนี้ มีปัญหาแค่ยังไม่เห็นดวงธรรมเท่านั้น ช่วงนี้ท่านก็เลยมุ่งมั่นในการนั่งสมาธิกำหนดให้เห็นดวงแก้วขึ้นที่ศูนย์กลางกายตรงบริเวณกลางท้องของท่านอย่างขะมักเขม้น เมื่อนั่งไปนานเข้าหากเริ่มรู้สึกตึงเครียดกับการเพ่งลูกแก้ว ท่านก็จะผ่อนคลายโดยการเล่นกับลูกแก้ว

โดยตอนที่ท่านนึกกดลูกแก้วลงไปจากตรงกลางอกให้ลูกแก้วค่อยๆ เลื่อนลงไปที่ศูนย์กลางกายนั้น หลวงตาแก้วก็จะนึกเอาตัวของท่านเข้าไปอยู่ในดวงแก้วด้วย เมื่อดวงแก้วค่อยๆ เลื่อนลงไปก็ทำให้ท่านรู้สึกว่าเหมือนกับการลงลิฟท์แก้วแบบที่ในห้างสรรพสินค้าใช้กันเพื่อขึ้นลงในแต่ละชั้น ท่านก็คิดว่าเอามือกดปุ่มลิฟท์ให้มันเลื่อนลงไปตัวของท่านก็ลงไปด้วย พอลงไปสุดแล้วท่านก็กดลิฟท์ขึ้นไปใหม่ ตัวของท่านที่อยู่ในดวงแก้วก็วิ่งขึ้นวิ่งลงพอให้คลายเครียด เมื่อหายเครียดแล้วจึงจะไปกำหนดหาจุดศูนย์กลางดวงแก้วต่อไปใหม่

บางครั้งเมื่อดวงแก้วไปตั้งอยู่ที่ศูนย์กลางกายแล้ว หลวงตาแก้วก็จะนึกให้ดวงแก้วจากที่เห็นเป็นดวงแก้วหินใสให้กลายเป็นดวงใสแบบฟองสบู่ คือเป็นดวงแก้วผิวบางๆ ลอยอยู่กลางท้องท่านก็นึกสนุกเอานิ้วจิ้มเข้าไปที่ผิวของดวงแก้ว นิ้วของท่านสามารถแทงทะลุผิวดวงแก้วออกไปได้ แล้วท่านก็ดึงนิ้วกลับเข้ามาผิวของดวงแก้วก็จะหุบติดเข้าหากันเหมือนเดิม เหมือนกับตอนที่เราเป็นเด็กชอบเล่นกับฟองสบู่อย่างไรอย่างนั้นเลย เรื่องการเล่นกับดวงแก้วนี้ท่านเก็บเป็นความลับไม่กล้าเล่าให้ใครฟัง เดี๋ยวเขาจะนึกว่านอกจากท่านจะเป็นพระแก่แล้วยังเป็นพระบ้าอีกด้วย แต่ผลของการเล่นกับลูกแก้วบ่อยๆ ก็ทำให้ท่านเกิดความชำนาญในการกำหนดเห็นลูกแก้วไปด้วย พอนึกปุ๊บก็เห็นปั๊บเลยแม้จะเห็นได้ไม่นานชัดบ้างไม่ชัดบ้างก็ตาม

ในบางครั้ง ท่านก็นึกเอาตัวของท่านเข้าไปนั่งอยู่ในดวงแก้วนั้น เมื่อเข้าไปนั่งได้สักพักมันก็เกิดความคิดผุดขึ้นมาว่า ตอนที่เรามาเกิดนั้นเราก็เข้าไปนั่งอยู่ในท้องของแม่ ตอนนี้เราก็เข้ามานั่งในแบบเดียวกันแต่อยู่ในท้องของตัวเองเตรียมที่จะเกิดอีกครั้ง เป็นการเกิดครั้งที่สอง แต่เป็นการเกิดในทางธรรมเพื่อที่จะได้ไม่ต้องกลับมาเกิดอีก....

ปล. หลวงตาแก้วไม่ใช่หลวงตาอู๋นะครับเป็นคนละคนกันอยู่กันคนละประเทศ อายุและรูปร่างหน้าตาก็ไม่เหมือนกัน นิยายเรื่องนี้สมมติแต่งขึ้นมาเอง ตัวละครทุกตัวและสถานที่ต่างๆ ไม่มีตัวตนอยู่จริงและไม่มีความเกี่ยวข้องกับวัดใดๆ หรือพระภิกษุองค์ไหนในประเทศไทยเลย เป็นเพียงการจินตนาการขึ้นมาและผูกเรื่องราวที่เกิดขึ้นในประเทศทิเบติราชให้อ่านกันเพื่อความบันเทิง โดยมีการแทรกข้อคิดและความรู้ทางธรรมะไว้ ผู้แต่งจะค่อยๆ ทยอยเขียนเรื่องตอนต่างๆ แบบค่อยเป็นค่อยไป เพื่อนำท่านผู้อ่านให้ร่วมเดินทางและมีประสบการณ์ไปพร้อมกันบน “เส้นทางนักบวช” นี้

*******************************

 

เรื่อง "ทบทวน และสรุป ธรรมอันเป็นภูมิ เป็นอารมณ์ของวิปัสสนา"
ปีที่ ๑๒ ฉบับที่ ๓ กรกฎาคม-กันยายน ๒๕๔๐ หน้า ๖๓-๖๔

โดย พระเทพญาณมงคล
เจ้าอาวาสวัดหลวงพ่อสดธรรมกายาราม
อ.ดำเนินสะดวก จ.ราชบุรี

***คัดลอกมาบางส่วน
สำหรับหมวดที่ ๑-๓ สามารถอ่านได้ตามลิ้งก์


................

หมวดที่ ๔ ได้แก่ อินทรีย์ ๒๒ คือ
๑. จักขุนทริยะ ความเป็นใหญ่ทาง ตา
๒. โสตินทริยะ ความเป็นใหญ่ทาง หู
๓. ฆานินทริยะ ความเป็นใหญ่ทาง จมูก
๔. ชิวหินทริยะ ความเป็นใหญ่ทาง ลิ้น
๕. กายินทริยะ ความเป็นใหญ่ทาง กาย
๖. มนินทริยะ ความเป็นใหญ่ทาง ใจ
๗. อิตถินทริยะ ความเป็นใหญ่ทางในความเป็นหญิง
๘. ปุริสินทริยะ ความเป็นใหญ่ทางในความเป็นชาย
๙. ชีวิตินทริยะ ความเป็นใหญ่ทางในความเป็นอยู่
๑๐. สุขินทริยะ ความเป็นใหญ่ทางในความสุข
๑๑. ทุกขินทริยะ ความเป็นใหญ่ทางในความทุกข์
๑๒. โสมมนัสสินทริยะ ความเป็นใหญ่ทางในความโสมนัส
๑๓. โทมนัสสินทริยะ ความเป็นใหญ่ทางในความโทมนัส
๑๔. อุเปกขินทริยะ ความเป็นใหญ่ทางในการวางเฉย
๑๕. สัทธินทริยะ ความเป็นใหญ่ทางในความเชื่อ
๑๖. วิริยินทริยะ ความเป็นใหญ่ทางในความเพียร
๑๗. สตินทริยะ ความเป็นใหญ่ทางในความมีสติ
๑๘. สมาธินทริยะ ความเป็นใหญ่ทางในความตั้งจิตมั่น
๑๙. ปัญญินทริยะ ความเป็นใหญ่ทางในความรอบรู้
๒๐. อนัญญตัญญัสสามีตินทริยะ อินทรีย์ของพระอริยบุคคล ผู้ปฏิบัติด้วยคิดว่า เราจักตรัสรู้พระนิพพาน ได้แก่ อินทรีย์ของพระโสดาบัน
๒๑. อัญญินทริยะ อินทรีย์อันมิได้ล่วงซึ่งแดน อันพระโสดาปัตติมัคคญาณเห็นแล้ว ตรัสรู้อริยสัจและพระนิพพาน ได้แก่ อินทรีย์ของพระอริยบุคคล ตั้งแต่พระสกทาคามี ถึง พระผู้ตั้งอยู่ในอรหัตมรรค
๒๒. อัญญาตาวินทริยะ อินทรีย์ของพระอริยบุคคลผู้ตรัสรู้แล้ว ได้แก่ อินทรีย์ของพระอรหันต์

......................

*ยังมีต่ออีก ๒ หมวด
คือ หมวด ๕ อริยสัจ , หมวด ๖ ปฏิจจสมุปบาทธรรม
(จะทยอยนำมาลงให้อ่านอีก ส่วนหมวด ๑-๓ ตามลิ้งก์ด้านบนนะ)

 

เรื่อง "หลักปฏิบัติ และวัตถุประสงค์ ของการเจริญจิตตานุปัสสนาสติปัฏฐาน"
ปีที่ ๔ ฉบับที่ ๔ ตุลาคม-ธันวาคม ๒๕๓๒ หน้า ๙๗-๙๘
โดย พระเทพญาณมงคล
เจ้าอาวาสวัดหลวงพ่อสดธรรมกายาราม
อ.ดำเนินสะดวก จ.ราชบุรี

***คัดลอกมาบางส่วน
.............

เพราะฉะนั้น จึงพึงเข้าใจว่า การมีสติพิจารณาเห็นจิตในจิตนั้น มิใช่แต่เพียงให้ติดตามดูจิตเฉย ๆ แต่มีความมุ่งหมาย ที่จะให้กำจัด หรือปหานกิเลสนั้น ๆ ในทันทีที่รู้สึกตัวทีเดียว #มิฉะนั้นการปฏิบัติภาวนาธรรมก็แทบจะไร้ผล นี้เป็นวัตถุประสงค์หลักที่สำคัญยิ่งของการเจริญจิตตานุปัสสนาสติปัฏฐาน

ผลจากการปฏิบัติภาวนาธรรมในขั้นต้นที่ช่วยกำจัดกิเลสหยาบ ๆ (อิติกมกิเลส) หรือ กลาง ๆ (ปริยุฏฐานกิเลส) เช่นนี้ จัดว่าเป็นผลในขั้น #สมถกัมมัฏฐาน ซึ่งยังจะต้องดำเนินต่อไปถึงขั้น ให้สามารถกำจัดกิเลสที่ละเอียดที่เรียกว่า #อนุสัยกิเลส ต่อไป ด้วย อธิศีล อธิจิต และอธิปัญญา จึงจะจัดเป็นผลในขั้น #วิปัสสนากัมมัฏฐาน

ด้วยเหตุนี้ หากผู้ปฏิบัติธรรมผู้ใดละเลย ไม่ค่อยหมั่นสำรวจตัวเองอยู่เสมอ ทุกขณะที่จิตเป็นอกุศลระคนด้วยกิเลส เพราะความประมาทขาดสติสัมปชัญญะแล้ว ก็มีโอกาสจะถูกกิเลสชักนำดลจิตใจให้ปฏิบัติตามอำนาจของมันได้โดยง่าย #ทำให้การปฏิบัติธรรมไม่บรรลุผลดีเท่าที่ควร สำหรับรายที่ประมาทมาก ๆ ที่มักคอยแต่จะเพ่งโทษผู้อื่น โดยที่ไม่เคยคิดที่จะเพิ่งพิจารณาอกุศลจิตของตนเองว่า มักมีกิเลสอะไร โด่งหรือเด่นระคนอยู่ ที่คอยดลจิตดลใจ หรือชักนำให้ปฏิบัติตามอำนาจของมันได้เสมอ ๆ บ้างแล้ว ก็เป็นที่น่าเสียดายว่าการปฏิบัติธรรมของท่านผู้นั้น นับวันแต่จะถอยหลังลงคลอง ถึงแม้ว่าจิตจะเคยอยู่ในภูมิที่สูงมาแล้วก็ตาม ตราบใดที่จิตยังไม่ถึงโลกุตตรภูมิแล้ว ก็เห็นพ่ายแพ้แก่กิเลสมาร มามากต่อมากแล้ว
#จึงควรที่ผู้ปฏิ่บัติภาวนาธรรมจะสังวรให้มาก และเจริญจิตตานุปัสสนาสติปัฏฐานนี้ให้มาก พร้อมกันไปทั้งการพิจารณาเห็นกายในกาย เวทนาในเวทนา และธรรมในธรรมทีเดียว จึงจะเอาตัวรอดได้

 

สวดมนต์ทำวัตรเย็น
ณ ศาลาสมเด็จ ชั้น ๓
ศูนย์ประสานงานสำนักปฏิบัติธรรมประจำจังหวัดแห่งประเทศไทย (ศปท.)
(โดยมหามติเถรสมาคม)
#วัดหลวงพ่อสดธรรมกายาราม อ.ดำเนินสะดวก จ.ราชบุรี
วันที่ ๑๕-๒๘ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๖๐
โครงการอบรมพระกัมมัฐฐานตามแนวมหาสติปัฏฐาน ๔ หลักสูตรพระวิปัสสนาจาร มีสำนักปฏิบัติธรรม ๑,๕๐๐ สำนักทั่วประเทศไทย สมัครเข้ารับการอบรมพระกัมมัฏฐานตามแนวสติปัฏฐาน ๔ ถึงธรรมกาย ซึ่งพระเดชพระคุณ หลวงพ่อวัดปากน้ำ พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) ได้ปฏิบัติและสั่งสอนถ่ายทอดไว้
วัตถุประสงค์การอบรม ๓ ประการ คือ
๑. เพื่อสร้างพระในใจตนเองและผู้อื่น เพื่อความร่มเย็นเป็นสุขของสาธุชนให้กว้างขวางออกไป
๒. เพื่อสร้างพระวิปัสสนาจารย์หรือวิทยากรให้เป็นผู้ทรงคุณวุฒิ และให้งดงามพร้อมด้วยศีลาจารวัตร เป็นแบบอย่างที่ดีแก่ผู้อื่น เป็นที่พึ่งทางใจแก่สาธุชนได้อย่างแท้จริง ได้ช่วยกันสืบบวรพระพุทธศาสนาให้ยืนยาวยิ่งๆ ขึ้นไป ๓. เพื่อรักษาและสืบต่อธรรมปฏิบัติตามแนววิชชาธรรมกายของพระพุทธเจ้า ให้ถูกต้องสมบูรณ์ ตามที่พระเดชพระคุณ หลวงพ่อวัดปากน้ำ พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) ได้สั่งสอนและถ่ายทอดเอาไว้
กฏระเบียบง่ายๆสำหรับญาติโยม ผู้ที่จะมาขอร่วมฝึกอบรมกัมมัฏฐานเป็นครั้งแรก!!!!!
๑.เตรียมชุดขาวและของใช้ส่วนตัว(ส่วนเครื่องนอนอุปกรณ์ต่างๆมาเบิกที่วัดได้)
๒.ภายในวันที่ ๑ - ๑๔ พ.ค.ท่านสามารถมา/กลับได้ทุกวันตามแต่สะดวก
(แต่ถ้าให้ดีควรอยู่ติดต่อกัน ๓ วันขึ้นไป)
๓.ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายใดๆ
(สำหรับการลงทะเบียนรับสมัคร)
#ติดต่อสอบถามได้ที่ประชาสัมพันธ์ วัดหลวงพ่อสดธรรมกายาราม อ.ดำเนินสะดวก จ.ราชบุรี ๗๐๑๓๐
#โทร.๐๙๐-๕๙๕๕๑๖๒