แคร่ริมคลอง...วันวิสาข์พาไป "พิพิธภัณฑ์สักทอง"

ดีจ้าตุ๊ก...แฮ่คงจำไม่ผิดเนอะ
แวะมาพักที่แคร่ริมคลองได้เสมอจ้า
ที่นี่มีความรัก ความอบอุ่น มีรอยยิ้ม ความจริงใจให้กันเสมอ
ตามประสาพี่ๆ น้องๆ เพื่อนๆ
แวะมาเติมเต็มรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และความเบิกบานในหัวใจ
ให้ชุ่มชื่นชุ่มเย็น แวะมาทำความเข้าใจกับธรรมมะของธรรมชาติ
แล้วอย่าลืมส่งต่อสิ่งที่ได้ด้วยนะ
และหากมีเรื่องดีๆ ก็นำมาแบ่งปันกันด้วยนะจ๊ะ
แคร่ริมคลองยินดีต้อนรับทุกคนเสมอ
Welcome! You...You...and You;aa26
Welcome every smile;aa1
We cheer you all the time...chearr

wel lcome_dog(smile)
;aa24 , YES You Can Do It And SURE We Can Do It All.


(good):VO:z7

 

ไม่ได้เข้ามากระทู้แคร่ริมคลองซ่ะนาน เหนื่อยๆ
ขอโดดลงคลองก่อนแล้วกัน จะได้สดชื่น ^_^

 

ว่าแล้วก้ขึ้นมานั่งเล่นบนแคร่ โชคดีปัดกวาด "ขี้" ไปหมดแล้ว
มาเล่าเรื่องให้ฟังดีกว่า

มีเด็กตัวเล็กคนหนึ่งนั่งใคร่ครวญ ขณะนั่งเล่นยามเช้า เห็นปูย่าตายายเขาไปทำบุญกัน
"โอหนอ ทำบุญแล้วได้ขึ้นสวรรค์ แล้วมันจะสบายไหม"
"แน่นอนสวรรค์มันสบายจะตาย ใครๆก็อยากไป" เสียงเกิดขึ้นในใจ
เด็กน้อยนึกไปคิดถึงเรื่องจักรๆวงๆ เทวดามาก็ลงมาเกิดอีก "อ้าวมันก็ไม่สบายสิ
มาเกิดอีกแล้ว มันมีบ้างไหมไม่ต้องมาเกิดอีก "

เด็กน้อยคิดใคร่ครวญ อย่าง งงงวย "แล้วชีวิตนี้ตายไปแล้วมันมาเกิดอีกหรอเนี้ย"
คำถามเกิดขึ้นในใจ "เราต้องไปโรงเรียนทุกวัน โตขึ้นก็ทำงาน พอแก่แล้วก็อยู่บ้านเลี้ยงหลาน
อย่างปู่ย่าตายาย ตายแล้วมาเกิด มาเป็นอย่างงี้ไปเรื่อย น่าเบื่อชะมัด มันมีวิธีไหมเนี้ย
ไม่อยากมาเกิดเลย"
เด็กน้อยคิดด้วยความเบื่อหน่ายว่า มันไม่มีจุดสิ้นสุด

แล้วเด็กน้อยก็พูดกับตัวเองก่อนจะวิ่งไปเล่นกับเพื่อนๆที่อยู่ข้างบ้าน
ด้วยเสียงเหมือนส่งท้ายกับความเบื่อหน่าย "แล้วกูเกิดมาทำไม่ว่ะเนี้ย ต้องมาเป็นแบบนี้"

วันเวลาผ่านไป เด็กน้อยหวนคิดขึ้นมาอีกครั้ง เลยถามกับพ่อและแม่ "แม่เราเกิดมาทำไม"
แม่นิ่งไปสักพัก แล้วก็ทำกิจวัตรต่อ เด็กน้อยจึงหันไปถามพ่อ "พ่อเราเกิดมาทำไม"
พ่อหันมาเหมือนสนใจแล้วก็หันไปทำกิจวัตรต่อ
เด็กน้อยเข้าใจโดยทันทีว่า การที่ไม่มีคำตอบกลับมา
นั้นคือไม่มีคำตอบหรือไม่รู้นั้นเอง แล้วเด็กน้อยก็ลืมมันไป

หลายคนคงรู้คำตอบดี รวมทั้งตัวผม
เด็กน้อยขี้สงสัยนั้นมีตัวตนจริงๆ ไม่ใช่ใครนั้นคือ ผมเองสมัยยังเด็กๆ

 

แล้วเจ้าเด็กน้อยน้องชายพี่คนนี้ หาคำตอบได้หรือยังเอ่ย...
มานี่ ๆ มากินน้ำแดงใส่น้ำแข็งให้ชื่นใจก่อน



"เราเกิดมาทำไม?"
"ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ ทำไมต้องเป็นอย่างนั้น?"
"ทำไมไม่ได้ดั่งใจเราทุกอย่างไป?"
"ทำไมต้องเป็นเราด้วย?"



เอาล่ะ...หันซ้ายหันขวา ก็เจอ"ตังเม" อยู่ในตระกร้า
อืม...จิตใจเรามันคือ "ตังเม" นี่แหละ
พอเข้าปากปุ๊บก็ติดฟันปั๊บ หนึ๊บหนั๊บ หนึ๊บหนั๊บ อยู่นั่นแหละ

การที่เราต้องเกิดแล้วตาย ตายแล้วเกิด ก็เพื่อจะหาทาง
ทำอย่างไรไม่ให้ "ตังเม" ติดฟันได้อีก

หลายต่อหลายคนเวียนว่ายตายเกิดไม่รู้กี่ชาติต่อกี่ชาติ
แต่ "ตังเม" ติดฟันไม่ยอมหลุดสักที
ซึ่งหลายคนก็ติดอกติดใจ ในความหอม ชอบใจในความหวาน
โดยไม่ได้คำนึงเลยว่า น้ำตาลมากเกินไป มันไม่ดีต่อร่างกายนะจ๊ะเด็กๆ

แทบทุกคนพอเห็น "ตังเม" ปุ๊บ ต้องแกะเข้าปากปั๊บ
มันเหมือนเป็นเรื่องปกติธรรมดา
เหมือนเป็นวัฒนธรรมที่ถ่ายถอดต่อกันมารุ่นต่อรุ่น
ทุกยุคทุกสมัย พอเห็น "ตังเม" ต้องเอาเขาปากปั๊บ
ก็ต้องอมมันทุกชาติไป เหนียวหนึ๊บกันทุกชาติไป
เกิดมากี่ชาติๆ ก็เอา "ตังเม" ไปติดฟันมันเรื่อยไป
เกิดกี่ชาติก็ขาดเธอไม่ด้าย..ย.ย..เจรง ๆ..

แล้วเมื่อไหร่ "ตังเม" จะหลุดจากฟันสักที

พระพุทธองค์ท่านทรงชี้แนวทางไว้แล้ว...

ฟันในปาก ก็เหมือน รัก โลภ โกรธ หลง มานะทิฐิ อวิชชา
พอเรากระโดดเข้าไปปุ๊บ เราก็ติดปั๊บ
ติดในกรงขังเป็นซี่ๆเลย แถมมีคราบหินปูนเกรอะกรัง
มีฟันผุ มีเหงือกบวม รำมะนาด มีกลิ่นปากอีก...
โอ๊ย...แย่แล้วละนายจ๋า...ทำยังไงกันดีละทีนี้..
เราหลงเข้ามาอยู่เขาวงกตของฟันซะแล้ว มีแต่แหลกกับแหลก
แล้วจะหาทางออกจากเขาวงกตนี่ล่ะต้องทำอย่างไร?
เราก็ต้องเลาะฟันออกสิจริงมะ ไม่มีฟัน "ตังเม" ก็ไม่ติดฟัน
อ๋ายหยา...ฟันหลอแน่ๆ!!
ถึงไม่มีฟันแต่อาจจะติดเหงือกได้น๊า...หุหุ
หรือไม่ก็ต้อง...ไม่เข้าไปอยู่ในปาก เราก็จะไม่ต้องไปติดฟัน

ให้เราลดละวางจาก รัก โลภ โกรธ หลง
มานะทิฐิ อวิชชา
พิจารณาถึงความเป็นจริง ทุกสิ่งล้วนไม่เที่ยง
ทำจิตใจให้ผ่องใสผ่องแผ้วเบิกบาน
นั่นแหละคือทางหลุดพ้น
ตามแนวทางแห่งพุทธองค์ที่ทรงก้าวนำเราไปแล้ว

เอ้า...จะเอา "ตังเม" ไปอมเล่นสักหน่อยไหมละน้องตุ้ย...
หรือจะเพิ่มวิตามินซี ด้วยมะปรางอมเปรี้ยวอมหวานดี...

 

สวัสดีค่ะ พี่ ๆ เพื่อน ๆ น้อง ๆ
"เราเกิดมาทำไม?"
"ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ ทำไมต้องเป็นอย่างนั้น?"
"ทำไมไม่ได้ดั่งใจเราทุกอย่างไป?"
"ทำไมต้องเป็นเราด้วย?"
พี่ ณ . พูดถูกค่ะ
ตรงใจสุด ๆๆๆ

 

เรานิ่ง..แต่ไม่ดูดาย เราตาย..แต่ไม่อยู่เฉย

เราไม่เอา..แต่ไม่ละเลย เราเปิดเผย..แต่ไม่มีใครเห็น

_________________________________________


ถ้าท่านรู้ดูเข้าใจในตัว "กู" เกิดความรู้เป็นปัญญาว่าทุกสิ่ง

ที่แท้แล้ว ก็ไม่ใช่ ของเป็นจริง แล้วก็ทิ้ง"รู้"เหล่านั้นมันก็จบ

_________________________________________

________________อุ..สะ..ทะ..สะ________________

 

...........เข้ามาแบบเงียบๆ ๆ เย็น ๆ ค่อย ๆ เดิน ยัง เดิน ไม่แข็ง...รีบเดินไป...เดี๋ยวตกคลอง....เนาะพี่ ณ ริมคลอง
fairy3

 

sleeping_rbแอบมานั่งเล่น นอนเล่นบนแคร่
ฟังพี่ๆ น้องๆเค้าคุยธรรมะสไตล์สบายๆกัน
แหมช่างมีความสุขกายสบายใจจริง...
ลมพัดมาเย็นๆ.....
แถมมีขนม ผลไม้ น้ำแดงเย็นๆให้ดื่ม สดชื่นจังcatt15

 

...ยังไม่ทันไร แค่ชะเง้อมองว่าแคร่มันอยู่ริมคลองก็กลัวซะแล้วเหรอนังนู๋
น้ำในคลองนี้สะอาดใสเย็น สามารถดื่มกินได้เลยนะ
ไม่ต้องกลั่นไม่ต้องกรองด้วยเทคโนโลยี่ ไม่ต้องพึ่งสารเคมี
ถึงจะตกลงไปก็มีแต่ความชุ่มเย็น ไม่เชื่อถามน้องตุ้ย...ลิงเมืองละโว้ดูดิ...
เดี๋ยวให้พี่ซันเตรียมคอกระเช้ากะผ้าถุงมาให้นะ รับรองสวยถูกใจ...อิอิ

 

"กู" ... "เกิด"
"กู" ... "ดับ"
"กู" ... "รู้"
"กู" ... "วาง"
ทุกอย่างอยู่ที่ "กู"
พิจารณา "กู" ให้เห็น จนไม่เห็น "กู"

 

ลองพลิกมุมคิดแบบนี้มั้ยจ๊ะ น้องตุ๊ก

อดีตนั้น ล่วงพ้นไปหมดแล้ว เราไม่อาจย้อนกลับไปทำสิ่งใดๆได้

แต่ปัจจุบัน สิ่งที่เราเผชิญอยู่ สัมผัสอยู่ รับรู้อยู่ สุข ทุกข์ ที่เกิดในใจเรา
ล้วนแ้ล้วแต่เป็นผลจากกรรมดี กรรมชั่ว ของเราเอง ในอดีต

ในเมื่อ ปัจจุบัน เป็นผล มาจากอดีต

อนาคต ก็ ย่อมเป็นผล อันเนื่องจากการกระทำในปัจจุบันของเราเช่นกัน

จริงมั้ยเอ่ย ?

อดีต - ปัจจุบัน - อนาคต
เมื่อวาน - วันนี้ - พรุ่งนี้

หากในวันนี้ เราตาย จิตเราจะไป ณ ที่แห่งใด ?

อนาคตของดวงจิตเรานี้จะเป็นอย่างไร จักสมความปรารถนาที่เราได้ตั้งหวังไว้หรือไม่

ผู้ใดปรารถนาเข้าถึงซึ่งความดับไม่เหลือเชื้อ หลุดพ้นทุกข์ภัยแห่งวัฏฏะสงสาร
ปัจจุบันของผู้นั้น ท่านกระทำสิ่งใด เพื่อถึงซึ่งความปรารถนานั้น

ผู้ใดปรารถนารื้อขนมวลสรรพสัตว์ให้หลุดพ้นเสียสิ้นแห่งวัฏฏะสงสารไปด้วย
ปัจจุบันของผู้นั้น ท่านกระทำสิ่งใด เพื่อถึงซึ่งความปรารถนานั้น

ผู้ใดยังมีพันธะสัญญาผูกพัน หรือยังมีกิจเพื่อประโยชน์ผู้อื่นที่คั่งค้าง
ปัจจุบันของผู้นั้น ท่านกระทำสิ่งใด เพื่อถึงซึ่งความปรารถนานั้น

หรือหากล้อมกรอบให้วงแคบเข้ามาใกล้อีกนิด

หากเราปรารถนาจะเป็นผู้มีสุขภาพแข็งแรงทั้งร่างกายและจิตใจ

อดีตที่ไม่น่าจดจำก็ลืมเสีย ให้อภัยกับตนเอง

วันนี้เราเริ่มตั้งกำลังใจใหม่ วางแผนการรับประทานอาหารที่มีประโยชน์ต่อสุขภาพ
วางโปรแกรมการออกกำลังกายที่ทำได้ไม่ยาก ค่อยๆไต่ระดับไปเรื่อยๆ

หล่อเลี้ยงอบรมจิตใจให้รู้เห็นจริงอยู่ในธรรมะ แห่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า อย่างสม่ำเสมอ

ชักชวนเพื่อนๆ ญาติพี่น้อง มาทำกิจกรรมร่วมกัน
ได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็น ได้ปรารภในธรรมซึ่งกันและกัน
และยังได้ช่วยเป็นกำลังใจให้กันและกันอีกด้วย

นอกจากสุขภาพกายและสุขภาพใจของเราและคนรอบๆตัวเราจะเิพิ่มพูนยิ่งขึ้นแล้ว
เรายังได้รับอรรถประโยชน์อื่นๆติดตามมาอีกนับไม่ถ้วน

ด้วยการทำเหตุให้ถึงพร้อม ณ ปัจจุบันนี้
ย่อมส่งผลอันน่าอภิรมณ์ในอนาคตอันใกล้ได้อย่างแน่นอน

เราไม่ปล่อยให้อดีต จับอนาคตของเราเป็นตัวประกัน
แต่เรา สามารถใช้อดีต เป็นแรงผลักดัน ด้วยกำลังขับเคลื่อนของปัจจุบัน
เพื่อเสวยผลอันไพบูลย์แห่งอนาคตได้


พิสูจน์ได้ ด้วยตัวเราเองค่ะ

 

555 เจ๋งมากเลยค่ะ ถูกใจข้อความนี้จริงๆ

ว่าแต่กระทู้นี้เฮฮาดีนะคะ เนื้อหาก้อดีในหลายๆ ด้าน

ขอพาตัวมาอาศัยนั่งเล่นริมแคร่ด้วยคนน๊า

 

บางทีผมจะตอบสั้นไปหน่อย

จะพิจารณาไม่เห็นกันเสียก่อน

มันก็เหมือนคนตาบอด

มีพี่ซันอธิบายได้ช่วยให้ธรรมแจ่มแจ้งยิ่งขึ้นครับ

 

วันนี้เดินทางไปเพรชบูรณ์กับครอบครัว พอกลับถึงบ้านปุ๊บ ก็เลยดิ่งตรงมาที่แคร่

แต่วันนี้ขอเป็น "แคร่ริมทะเล" เลยก็แล้วกันนะ เพราะเหนื่อยเหลือเกิน....เหนื่อยใจเสียแล้ว

ได้โดนบททดสอบเล็กน้อย แต่ก็คิดว่าผ่านนะ ก็เพราะมีธรรมของ องค์สมเด็จพระจอมไตร นั้นแหละ

ที่ทำให้รอดมาได้ทุกที่ ธรรมนี้มีอยู่ ๔ ข้อเอง...เห็นเขาว่ามันชื่อ.."พรหมวิหาร ๔"

เอ่...มันเป็นยังไงหว่า ไอ้พรหมในวิหารนี้ เขาเอาไว้ทำอะไรหว่า มันจะเหมือนพรหมเช็ดเท้า หรือเอาไปอุตริเช็ดปากไหมน่า

ไอ้ตอนประถมนี้ครูก็สอนสั่งยัดลงกระโหลก พยายามเอาขี้เลือยออก เอาออกเท่าไรมันก็ไม่หมดเสียที แหม..มันเยอะเหลือเกิน ก็เลยพยายามทิ้งมันไปทั้งสมองนี้แหละ

ของเน่าๆ เดียวก็หลง เดียวก็ลืม ฮาร์ดดิสคอมมันยังดีกว่าอีก เอ่...รึว่าคนเลวกว่าคอมพิวเตอร์ซะแล้วละ

อ๋อ...เมตตา กรุณา มุทิตา แล้วก็อะไรอีกข้อหว่า อ่า.. อุเบกขา นี้เอง

ตัวตนมันเป็นฉันใดนะ ตัวมันจะใหญ่ รึตัวมันจะเล็กเท่ามด

ว่าแล้วก็นึกถึงพระแก้วใสทั้ง ๔ พระองค์ขึ้นมา เอ่..เมตตามันเป็นฉันใด...

เข็มนาฬิกาบอกเวลาบ่ายโมง....ซักครู่ก็ได้ยินเสียง "อู๊ดด อืดดดด" หมูที่ไหนละเนี้ย!??

ก็นึกขึ้นได้ว่าหลวงปู่ท่านมีหมูป่าอยู่ ๑ ตัว ท่าทางจะนอนอยู่ในห้อง....คงจะตื่นแล้วละ



ซักพักพี่แอ๋วเดินมา เจ้าหมูก็เดินออกมา ทำท่าเหมือนคนกำลังหาของที่ทำหายไป

เจ้าหมูแก้วนี้เอง !!

"หลวงปู่ท่านออกไปกิจนิมนต์เดียวก็กลับมา" เสียงพี่แอ๋วเอ๋ยกับเจ้าหมู

หมูแก้วทำท่าหาของไปๆมาๆ แล้วพี่แอ๋วก็เรียกไปอาบน้ำ

ปุ๊บๆๆๆ เจ้าหมูแก้วทำท่าจะเดินไปอาบน้ำ แต่เห็นใครมานั่งอยู่น้าาา

ทันที่เจ้าหมูแก้วก็เข้ามาทักทาย ประทับตราจมูกเพชรดำลงที่หลังฝามือ



"นี้รึคือเมตตา" เสียงในใจของมนุษย์ผู้นี้ดังขึ้น..

แล้วเจ้าหมูแก้วก็เข้ามาเล่น มาเอาจมูกเพชรนวดตัว นวดขา นวดแขน ให้

อึมมม ดีจริงๆ มีหมูนวดให้ พยายามฟังว่าเจ้าแก้วพูดอะไร

นวดไปนวดมา อ้อมไปด้านหลัง...ทันที่ก็โดดกอด

อึก! โอ้เมตตาหนักจังนะเนี้ย.. มันไม่ใช่เมตตาดอกมั่ง มันเป็นหมูเน้นๆบนหลังต่างหาก




โอ๋ โอ๋ เจ้าแก้ว พอแล้วๆๆ หนัก กอดหลายรอบ กอดไปกอดมา กอดเสร็จแล้วก็นวด นวดเสร็จก็กอด

แล้วเจ้าแก้วก็ไปอาบน้ำสบายใจ(กระมั่ง)

อาบเสร็จถึงเวลากินของเขาแล้วละ ผ่านมาทางนี้อีกแล้ว วิ่งๆๆๆ กระโดดกอด เต็มหลัง

อึก!!!




พี่แอ๋วได้แต่ยืนยิ้ม บอกเจ้าแก้ว พอแล้วๆ

ไอ้มนุษย์ที่มันเมตตา มันเป็นแบบนี้รึเปล่าน่า ไอ้เราก็ไม่รู้ด้วยซิ

ได้แต่แผ่ แผ่ แผ่ แผ่ไปไม่มีประมาณ ไม่มีสิ้นสุด จนดอกบัวแก้วในใจ บานสะพรั่ง สวยจนหาที่ติไม่ได้เลย.

พอเจ้าแก้วไปหาอะไรกินแล้ว...

ก็มีเจ้าหมาเดินมาท่าทางเรียบร้อย จนผู้หญิงบางคนเห็นคงจะอายเลยทีเดียว

เจ้าหมาแก้วรึ มาละ มาหมอบอยู่ข้างๆ ทักทายด้วยการสวัสดี

ยกแขนขวามา แล้วก็เลียๆ มือ จนสะอาดไปเลยทีเดียว

แล้วความกรุณาก็แผ่ไป มอบให้ทุกๆสิ่ง ทุกๆอย่าง

อืม..ยินดีด้วยนะ เจ้าแก้วได้อยู่กับหลวงปู่ ได้ช่วยงานท่าน

พอได้เวลาซักประมาณ ๕โมงเย็น รถตู้ก็มาถึง หลวงปู่มาแล้ว

หลังจากนั่งรอมานานจนพ่อแม่หลับไปหลายรอบ

แต่ไอ้ผมละสบายๆ รอแค่นี้ ไอ้ทีตอนรอทำชั่วๆ ละมันทำได้เลย

ทำดีซิ ทำดีให้มันหมด ให้มันมาก


หลวงปู่ลงรถมาแล้ว ก็น้อมจิตกราบท่าน

หลวงปู่ก็เมตตาเล่าเรื่องหมู เพราะพ่อแม่สงสัยมาก

นั่งฟังเรื่อยๆ หลวงปู่สอดแทรกธรรมไว้ จนรู้สึกเหมือนว่าได้ยินอยู่คนเดียว

ถ้าไม่มีปัญญาในการพิจารณา คงจะไม่สามารถรู้ได้เลย ว่าท่านให้ธรรมะ

แล้วหลวงปู่ก็เดินเข้าไปตำยา...


แล้วก็เลยพาครอบครัวกลับสู่เคหะสถาน ที่หลับที่นอนที่เขาเรียกว่า "บ้าน"

ตลอดระยะท่าน พ่อแม่ท่านก็ปรามาสหลวงปู่ตลอดเส้นทางเลยทีเดียว

ไอ้เราก็ขอนั่งหลับตา ไม่เอ่ยปากเสียดีกว่า ในเมื่อเขารู้ว่าบาป

แต่เขาต้องการมันเอง....



ก็ได้แต่ อุเบกขา เหอ..หนีไปข้างบนดีกว่า

วันนี้มาฆบูชา ข้างบนเขามีประชุมกัน เต็มไปหมดเลย นั่งสวดมนต์สบายใจ...

 

ว้าวๆๆๆ....เจ้าหมูแก้วน่ารักมาก
เดี๋ยวต้องไปค้นก่อน...ค้น...ค้น...ค้น
เสร็จแล้วก็คว้าไมค์ มาขยับลูกคอ เอาให้เหมือนนูโวกันเลย
เอ้า!หนึ่ง สอง ซัม...สุดสุด...ไปเลย




...สัญชาตญาณบอก...(ping)
มันลงตัว ถูกไปทุกอย่าง
มันจังงัง สั่นไปทั้งตัว
มันโดนเลย ใจก็เต้นรัว
ตั้งแต่เจอะหน้าเธอ
พอเจอตัว ปากก็เริ่มสั่น
พอมองกัน ตาก็ชักเบลอ
พอเธอไป ใจก็ชักเหม่อ
มันเริ่มเพ้อพิกล
เห็นใครมาเท่าไร
มันไม่เกิด
เห็นใครมาเท่าไร
มันก็เฉยเฉย
แล้วมาเจอกับเธอ
มันก็เกิด
มันเหมือนมันมีระเบิด
อยู่ในใจ
คนนี้มาแรง
สัญชาตญาณบอก
เพราะครั้งนี้มันแน่ใจ
คนนี้ซิมาแรง
สายตาคงไม่หลอก
จะให้รักแค่ไหนก็ยอม
คนนี้มาแรง
สัญชาตญาณบอก
เพราะครั้งนี้มันแน่ใจ
คนนี้ซิมาแรง
สายตาคงไม่หลอก
บอกว่าเจอเข้าแล้วนั่นไง
ก็คือเธอ
แล้วมาเจอกับเธอ
มันก็เกิด
ครั้นเวลาไม่เจอ
มันก็เฮิร์ท เฮิร์ท
รักมันดันข้างใน
จวนระเบิด
อันนี้ก็เชื่อกันเถิด
ว่าเพิ่งเคยเป็น
คนนี้มาแรง
สัญชาตญาณบอก
เพราะครั้งนี้มันแน่ใจ
คนนี้ซิมาแรง
สายตาคงไม่หลอก
จะให้รักแค่ไหนก็ยอม
คนนี้มาแรง
สัญชาตญาณบอก
เพราะครั้งนี้มันแน่ใจ
คนนี้ซิมาแรง
สายตาคงไม่หลอก
บอกว่าเจอเข้าแล้วนั่นไง
ก็คือเธอ
;aa53

สัตว์มันมีสัญชาตญาณที่รู้ว่าใครเป็นมิตรกับมัน
ได้เพื่อนเพิ่มอีกหลายละสิน้องนิก...

ถ้าอยากฟังเพลงก็โหลดกันเอานะจ๊ะ ตามนี้เลย

 

555
so funny krub

 

555+

เมตตาธรรมค้ำจุนโลก

 

Oh ho~

มีอะไรๆน่าสนุกเต็มแคร่เลย ..อิฉันเพิ่งจะเข้าเว็บได้วันนี้เนี่ย งานตู้มๆ เลยจ้า

 

ชอบที่พี่ซัน พูดมากค่ะ