ไม่เพ่งโทษ ไม่ถือสา

<TABLE width=600 align=center border=0><TBODY><TR><TD>ไม่เพ่งโทษ ไม่ถือสา
ไม่เที่ยวเสาะหาความเลวของใคร เป็นการสร้างพลังใจให้เปี่ยมสุข
<HR>พฤติกรรมเพ่งโทษจับผิดคนอื่น ส่วนมากเกิดจากใจที่ไม่สร้างสรร และจัดอยู่ในสายพันธุ์ มองโลก ในแง่ร้าย ชอบติมากกว่าชมในผลงานคนอื่น ความผิดเขาเล็กน้อย มองเห็นใหญ่โต ราวภูเขาเลากา ส่วนความดีเขา มากปานใด ไม่เคยอยู่ในสายตา
บุคคลเช่นนี้ มีชีวิตอยู่อย่างหมองหม่นเสียส่วนใหญ่ เพราะจิตใจ พอกพูนอกุศล มิอาจเข้าถึง ความสุขสงบ ภายในตนได้ อีกทั้งวิญญาณ ยังสัมผัสบาปมโนทุจริต
ความสุขในชีวิตเราสูญหายไปกว่าครึ่ง เพราะการเสาะหา ความเลวของใครๆ และเพ่งโทษ ถือสากับเรื่อง เล็กน้อย หยุมหยิม ที่ต้องเจออยู่ทุกวัน อาทิเช่น ถูกขับรถปาดหน้า เพื่อนร่วมงาน แสดงกิริยาทราม ใส่เรา ฯลฯ
หากเราไม่เก็บมาถือสาเคืองขุ่น คิดมองโลกในแง่ดี.....คนขับรถปาดหน้า เขาอาจไม่เจตนาก็ได้ หรือเขา อาจมีกิจ ที่เร่งด่วนมาก พ่อใกล้สิ้นใจ เมียกำลังจะคลอด ฯลฯ มากมายเหตุผล ที่เราจะสรรหา เพื่อมิให้คิด มองโลกในแง่ร้าย
อย่างเพื่อนร่วมงานที่แสดงกิริยาทรามใส่เรา เขาอาจมีเรื่องทุกข์ใจมากมาย อัดแน่นอก มาจากที่อื่น และ เผอิญ จุดเดือดอารมณ์เขา มันมาประจวบเหมาะ เอากับเราพอดี.... คิดเสียว่า ช่วยให้เขาได้ระบาย ขยะอารมณ์ ออกจากใจ มองคนในแง่ดี ไม่มีใครอยากทำตน ให้คนเกลียดชังหรอก เมื่อเป็นสามัญชน ธรรมดา หาใช่พระเจ้าไม่ ย่อมแสดงกิริยาทราม ยามคุมอารมณ์ไม่อยู่ เป็นธรรมดา
ดวงใจจะเอิบอาบความสุข เมื่อเรามองโลกในแง่ดี....
ทำให้ความคิดสร้างสรรมีพลังเต็มที่....เพราะคนมองโลกในแง่ดี ไม่ต้องเสียพลังความคิด ไปกับการจับผิด เพ่งโทษใครๆ สามารถทุ่มเทพัฒนาศักยภาพตน ได้อย่างสมบูรณ์ ประกายความคิด เจิดจ้า ดุจแสงสุริยา ที่ไร้เมฆา บดบัง สว่างไสวทุกทิศ นำพาชีวิต บรรลุเป้าหมาย ได้อย่างผาสุก
มิตรสหายรักเคารพ....คนมองโลกในแง่ดีย่อมมีการตัดสินใจ ที่เป็นกลาง ไม่ลำเอียง เพราะชังด้วย อกุศลจิต ใครก็อยากคบหา คนเช่นนี้ ให้ความเคารพยำเกรง และไว้วางใจ.... มีเพื่อนมาก ด้วยไม่คอยเพ่งโทษ จับผิดเขา ไม่ทำให้ใครเสียความรู้สึกว่า ถูกมองในแง่ลบ
ไม่สร้างศัตรูคู่แค้น.....ปรกติคนมองโลกในแง่ร้ายศัตรูจะรายรอบ เพราะเที่ยวจับผิด คนเขาไปทั่ว ก่อความ ไม่ชอบใจ และเคียดแค้นชิงชังให้คนอื่น เขาย่อมจ้องทำลาย ทำร้ายคืนเช่นกัน
หากเรามองโลกในแง่ดีเข้าไว้ แม้ศัตรูอาจกลายเป็นมิตรได้ กรรมใดใครทำไม่ดีนั้น เป็นส่วน ของเขา ส่วนใจเรา อย่าให้สัมผัสบาป ด้วยการเพ่งโทษถือสา ก่อเป็นอกุศลจิตภายใน ทุกข์ใจเสียเปล่า
มองคนอย่างเข้าใจ เห็นใจในส่วนที่เขายังบกพร่อง แล้วดวงจิตเรา จะเข้าถึงความสุขสงบ อันจริงแท้

(สารอโศก อันดับที่ ๒๕๔ ตุลาคม ๒๕๔๕)​

</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.910226/[/MUSIC]



http://palungjit.org/threads/สูตรแห่งใจ-ปรัชญาปารามิตา-เวอร์ชั่นใหม่.2702/

 

อนุโมทนา ช่างตรงกับสถานการณ์ ดีนะครับ

นี่ผมไม่อยากจะแสดงความเห็นสักเท่าไร เลยกระทู้นี้

คน คิดร้าย ก็จะมองอะไรไปแง่ร้ายหมด จิตหดหู่

คนอื่นไม่มีความผิดอะไร ก็จะพยายามให้มันผิด

ตัวเองความผิดมากมาย กลับไม่มองที่ตน

 

จิตที่ไม่มีอคติ ความคิดย่อมโลดแล่น ไปในทางที่ถูกและเหมาะสม
ไม่จมกับกองทุกข์ และตัดภพได้สั้นลง ดำรงค์ในศีลและธรรม
เราเป็นผู้ที่ทำผิดบ้าง ทำถูกบ้าง ตามกิเลสของตนจะสั่งการ
และจะชอบเป็นคนโกธรง่าย แต่หายเร็ว ไม่พยาบาท
และ อย่างหนึ่ง เราชอบให้อภัย ฝึกมานาน เรากล้าพูด เพราะเราทำจริง
ส่วนเลวของเราก็มีเยอะ แต่เราชอบนึกถึงความดีที่ตัวเอง ได้ทำและปลื้มกับมันบ่อยๆ
เวลาท้อแท้ เพื่อเป็นกำลังใจ ให้สู่ต่อไป และอย่างหนึ่งชอบมาก ชอบคนที่กล่าวคำ
ว่า ขอโทษ ขออภัย หากทำด้วยเจตนาที่ดีด้วยล่ะก็ ยิ่งน่าสรรเสริญ เพราะทำให้ลดอัตตา
ตัวเองลงไป ....การให้อภัย คือพลัง ที่กล้าหาญ คุณกล้าที่จะรับพลังนั้น กับเราไหม

 

อนุโมทนาด้วยครับ เพราะฉนั้นก่อนจะคิดอะไรก็ควรคิดพิจารณาตนเองก่อนยิ่งว่าคนอื่นมากเท่าไหร่ก็เท่ากับว่ากล่าวตนเองมากเท่านั้น เพราะว่าคนเรานั้นมีเพียงแค่ความถือตัวถือตนเท่านั้น จึงเกิดความไม่เข้าใจกันขึ้น ถ้าลองไม่ถือตัวดูสิใครมันอยากจะทะเลาะด้วยมันจะไปขัดแย้งด้วยถ้ามี ก็แสดงว่าคนที่ขัดแย้งด้วยก็คงไม่เคยดูตัวเองเลย ตามกระทู้

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><THEAD><TR><TD class=tcat>สมาชิกที่ กล่าวคำ " อนุโมทนา สาธุ " กับข้อความของ คุณ kengkenny ที่เขียนไว้ทางด้านบน </TD></TR></THEAD><TBODY id=collapseobj_post_thanks_3118527><TR><TD class=alt1><TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR vAlign=top><TD class=alt1>วิมุตติ (วันนี้)
</TD></TR></TBODY></TABLE>
</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><THEAD><TR><TD class=tcat> สมาชิกที่ กล่าวคำ " อนุโมทนา สาธุ " กับข้อความของ คุณ เล่าปัง ที่เขียนไว้ทางด้านบน </TD></TR></THEAD><TBODY id=collapseobj_post_thanks_3118597><TR><TD class=alt1><TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR vAlign=top><TD class=alt1>ขันธ์ (วันนี้)
</TD></TR></TBODY></TABLE>
ฮาๆๆๆ</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

พยาบาทไม่เลิก

 

นี่ก็ฮาๆๆๆ ตอนนี้ไม่มีแล้วพยาบาท มีแต่ฮาๆๆครับ และอันที่จริงก็ไม่ได้มีมาตั้งแต่แรกแล้วเลยไม่รู้ว่า แบบไหนกันเรียกว่าพยาบาท แต่ช่างเถอะครับมันผ่านไปแล้ว ผมก็คิดว่ามันผ่านไปแล้วจริงๆ ผมเองก็พิจารณาดูตัวเองอยู่ครับ ว่าอะไรคือพยาบ่าท อะไรคือ ริษยา อะไรคือ กิเลส ครับ

 

ฮา มาก ระวังบ้านะ

เพราะ ขนาดนี้ คุณยังไม่รู้ตัว ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไร

เพราะว่า คุณเลอะเลือน

ตรงตามพระสูตรที่เคยยกมาให้อ่าน นั้นแหละ

 

ของผมต้องพิจารณา ต.แหล ให้มากๆหน่อย เพราะเวลามัน ต.แหลกับตัวเราเองแล้วเราจะมองไม่ค่อยออก -_-"

 

ตามสบายครับ อยากว่าอะไรก็เชิญ เพราะคงเป็นเช่นเคยหากผมจะพูดอะไร หากเพราะไม่พิจารณาตนเองแล้วก็จะเป็นอยู่เช่นนี้ตลอดไป หากผมจะบอกว่าอะไรตรงตามพระสูตรอะไรไม่ตรงตามพระสูตร ก็จะเป็นการนำเรื่องเก่าๆมาคุ้ยเขี่ย ซึ่งพิจารณาดูแล้วใครๆหลายคนในนี้คงทราบดี ว่าเรื่องราวทั้งหลายเป็นมาอย่างไร ผมไม่อยากให้อะไรๆมันเป็นไปตามแบบของกิเลสอีกแล้ว อยากว่าอะไรอยากให้ใครเป็นอะไรก็ตามแต่ใจปราถนาเถอะครับ ส่วนเขาจะเป็นหรือไม่นั้นมันก็สุดแล้วแต่เขา จึงเข้ากับหัวข้อกระทู้ว่า
ไม่เที่ยวเสาะหาความเลวของใคร เป็นการสร้างพลังใจให้เปี่ยมสุข
ซึ่งอ่านแล้วค่อนข้างเข้าใจได้ง่าย ไม่ต้องตีความใดๆเพื่อเข้าข้างตนเฉกเช่นการตีความพระสัทธรรมด้วยกิเลสตนเลย เพราะเห็นอย่างไรก็เป็นอย่างนั้น พูดมากไปเดี้ยวผู้ดูแลหาว่าทะเลาะกันอีก
ก็แล้วแต่นะครับ ผมเสียดายกระทู้นี้เพราะเป็นกระทู้ที่ดีและเหมาะสมแล้วครับ

 

ดีแล้ว แต่ควรคิดให้ไวกว่านี้ สักนิด
จะได้ ไม่ไปหยิบ ชื่อผม มา แล้วบอก ฮาๆๆ
เพราะนั่นมันคือ การก่อ ชนวน การทะเลาะ

คราวหน้าก็ คิดก่อนพูด คิดก่อนทำ จำเอาไว้

 

555+
สุโค่ย ฮะจ้าวฮะ
แผล่บๆ

 

555555555

และก็

555555555555

 

ดิฉันเป็นตรงตามนี้เลยค่ะ ซึ่งธรรมะทำให้ดิฉันได้ทราบว่าเราเลวขนาดไหน
บอกตรงๆ เลยค่ะ ว่าทุกข์มาก เพราะทุกวันนี้ต้องสู้กับจิตต่ำนี้ตลอดเวลา
ไม่สามารถสงบจากการเพ่งโทษคนอื่นได้เลย แม้จะไหว้พระ ถือศีล
ทำสมาธิแล้ว ก็ดูเหมือนว่าจะยังไม่หายขาด
เพราะตัวเพ่งโทษและคิดร้ายนี้แวบเข้ามาในใจตลอด
มันเป็นมานานโดยที่เราไม่รู้ตัวเลยว่ามันชั่ว พอมารู้ตัวแล้ว
ก็ยากที่จะไล่มันออกไปจากเราได้ง่ายๆ เพราะมันกลายเป็นดั่งสันดานที่ฝังรากลึก
ต้องพยายามแก้ไขให้ได้ และสู้ต่อไป อย่างไรต้องขอบคุณ จขกท. ที่ทำให้ตาสว่างยิ่งขึ้น

อนุโมทนาบุญ ค่ะ

 

อภัยทาน ให้บ่อย ให้ทบทวนว่า การที่เราไปเพ่งโทษคนอื่น เพราะเราเปิดใจไปรับเรื่องราวมาเองแท้ๆ ไม่มีใครมาทำลายเราเลย เรานั่นแหละ เป็นคนทำลายตัวเอง
โกรธ ก็ ทำลายตัวเราเอง ทำลายสุขภาพ ทำลายทัสนะ

เมื่อเห็นโทษ ก็จะไม่โกรธ ไม่เพ่งโทษ ไม่หลง ไม่อยาก

นี้แหละ ให้พิจารณา การกระทำที่ไม่ดี ให้เห็นโทษ ภัย ในทุกๆอย่าง จะเป็นตัวทำให้เรา จะออกจากกองกิเลสได้

ถ้า ไม่เห็นภัย พิจารณาให้ตาย ก็ไม่ออก

อย่างผมนี่ เวลาทบทวนกิเลส ทุกข์ ทบทวนไปมา แล้วบอกกับตนว่า ต่อจากนี้ ตรงนั้นตรงนี้จะไม่ทำ แล้วเอาใจออกเลย ไม่เพ้อเจ้อไป เพราะเห็นภัย จิตจะออกจากสภาวะเดิมๆ ได้
ทำไม่ได้ไม่เป็นไร ให้ฝืนให้ตั้งสัจจะบ่อยๆ จะทำได้เอง
แต่ถ้า คิดก็ปล่อยให้มันคิด หลงก็ปล่อยให้มันหลงไป มันจะคล้อยตามกิเลสไปเรื่อยๆ ไม่เห็นโทษภัย ก็จะไม่สามารถออกได้

 

ผมอนุญาติให้เพ่งโทษผมได้ด้วยความยินดี แต่อย่าถือสา อย่าขุดคุ้ย

 

ถึงคุณอนุญาติให้เพ่งโทษ เราไม่ทำหรอก เพราะการเพ่งโทษ ก็คือการขุดคุ้ย
ไปนึกถึงการกระทำในอดีตแล้วเกิดการมั้นใส้ไง ทุกข์เปล่าๆเนอะ
ปล่อยวาง และ อภัย ไม่มี มาตราฐานอะไรดีกว่า เบาสบาย แม้วันมามาก:boo:

 

แวะมาอ่าน กาทู้นี้ ก่อนไปเดินจงกรม รอบ โรงบาล เจ้าค่ะ
อ่ะ อันนี้แถม เพื่อเป็นการแจมกาทู้นี้ อิอิ​

:'( ไม่เพ่งโทษ ไม่ถือสา :'(
เพราะว่า เป็น .....




เหอ.....เหอ....​