เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน

การระลึกถึงกองสกปรกเกื้อกูลกายคตสติดีแท้ๆ

ในห้อง 'อภิญญา - สมาธิ' ตั้งกระทู้โดย ธรรมแท้ว่าง, 23 ตุลาคม 2018.

แท็ก: เพิ่มแท็ก

หน้า 1 ของ 3

ธรรมแท้ว่าง กายเบาใจเบา

วันที่สมัครสมาชิก:

19 มีนาคม 2011

โพสต์:

12,293

ค่าพลัง:

+12,622
กายมาจากคำว่ากายะ แปลว่าสกปรก
ดังนั้น ถ้าผู้ใดมีใจนึกถึง"กองสกปรก" คือ กองของตับไตไส้พุง ขี้อ่อนขี้แก่
น้ำเลือด น้ำหนองตับปอดม้าม บ่อยๆ
แปลว่าเราเจริญกายคตาสติแล้วฮับ
อานิสงค์คือช่วยลดตัณหาราคะโทสะ
โมหะ
เป็นธรรมะที่เกื้อกูลการแจ้งอริยะสัจะ
แบบที่แย้งไม่ได้แน่นอนฮับ
แค้นยังงัยก็แย้งไม่สำเร็จฮับ
เมื่อใจเบากายเบา

ธรรมแท้ว่าง, 23 ตุลาคม 2018

#1
- ถูกใจ x 2
- รักเลย x 1
- ดูรายการ

ธรรมแท้ว่าง กายเบาใจเบา

วันที่สมัครสมาชิก:

19 มีนาคม 2011

โพสต์:

12,293

ค่าพลัง:

+12,622
00000 said: ↑

กราบเรียนท่านมหาคุรุ กระผมมิบังอาจจะมาแย้งหรือขัดอะไรนะขอรับ เพราะการที่ท่านมหาคุรุจั่วหัวมาแบบนี้(กราบขออภัยที่อาจใช้คำไม่เหมาะสมนะขอรับ) คือการที่ท่านจั่วหัวแบบนี้ หากเปรียบก็เสมือนท่านถือไม้หน้าสาม เตรียมที่จะฟาดหัวกะบาล ผู้ที่ตั้งตัวมาแย้งเลยนะขอรับ แถม นอกจากท่านแล้วเกล้ากระผมคิดว่า มหาคุรุอย่างท่านคงมิได้มาผู้เดียวเป็นแน่แท้ คงจะมีมหาคุรุ มหาปราชญ์ อีกหลายท่าน คอยดักซุ่มอยู่ แถมยังมีอาวุธครบมือ อยู่เป็นแน่แท้ เกล้ากระผม มิบังอาจมาแย้งเลยขอรับ เกล้าคงทำได้เพียงอัญเชิญเทศนาธรรมของครูบาอาจารย์ และเกล้าฯขอมาศึกษาธรรมกับเหล่ามหาคุรุ นะขอรับ และก็หวังในความเมตตาของเหล่ามหาคุรุ อย่างเช่นเคยมานะขอรับ

๙. อุบายแห่งวิปัสสนา อันเป็นเครื่องถ่ายถอนกิเลส
ธรรมชาติของดีทั้งหลาย ย่อมเกิดมาแต่ของไม่ดี อุปมาดั่งดอกปทุมชาติอันสวยๆ งามๆ ก็เกิดขึ้นมาจากโคลนตมอันเป็นของสกปรก ปฏิกูลน่าเกลียด แต่ว่าดอกบัวนั้น เมื่อขึ้นพ้นโคลนตมแล้วย่อมเป็นสิ่งที่สะอาด เป็นที่ทัดทรงของพระราชา อุปราช อำมาตย์ และเสนาบดี เป็นต้น และดอกบัวนั้นก็มิได้กลับคืนไปยังโคลนตมนั้นอีกเลย ข้อนี้เปรียบเหมือนพระโยคาวจรเจ้า ผู้ประพฤติพากเพียรประโยคพยายาม ย่อมพิจารณาซึ่ง สิ่งสกปรกน่าเกลียดนั้นก็คือตัวเรานี้เอง ร่างกายนี้เป็นที่ประชุมแห่งของโสโครกคือ อุจจาระ ปัสสาวะ (มูตรคูถ) ทั้งปวง สิ่งที่ออกจากผม ขน เล็บ ฟัน หนัง เป็นต้น ก็เรียกว่า ขี้ ทั้งหมด เช่น ขี้หัว ขี้เล็บ ขี้ฟัน ขี้ไคล เป็นต้น เมื่อสิ่งเหล่านี้ร่วงหล่นลงสู่อาหาร มีแกงกับ เป็นต้น ก็รังเกียจ ต้องเททิ้ง กินไม่ได้ และร่างกายนี้ต้องชำระอยู่เสมอจึงพอเป็นของดูได้ ถ้าหาไม่ก็จะมีกลิ่นเหม็นสาป เข้าใกล้ใครก็ไม่ได้ ของทั้งปวงมีผ้าแพรเครื่องใช้ต่างๆ เมื่ออยู่นอกกายของเราก็เป็นของสะอาดน่าดู แต่เมื่อมาถึงกายนี้แล้วก็กลายเป็นของสกปรกไป เมื่อปล่อยไว้นานๆ เข้าไม่ซักฟอกก็จะเข้าใกล้ใครไม่ได้เลย เพราะเหม็นสาบ ดั่งนี้จึงได้ความว่าร่างกายของเรานี้เป็นเรือนมูตร เรือนคูถ เป็นอสุภะ ของไม่งาม ปฏิกูลน่าเกลียด เมื่อยังมีชีวิตอยู่ก็เป็นถึงปานนี้ เมื่อชีวิตหาไม่แล้ว ยิ่งจะสกปรกหาอะไรเปรียบเทียบมิได้เลย เพราะฉะนั้นพระโยคาวจรเจ้าทั้งหลายจึงพิจารณาร่างกายอันนี้ให้ชำนิชำนาญด้วย โยนิโสมนสิการ ตั้งแต่ต้นมาทีเดียว คือขณะเมื่อยังเห็นไม่ทันชัดเจนก็พิจารณาส่วนใดส่วนหนึ่งแห่งกายอันเป็นที่สบายแก่จริตจนกระทั่งปรากฏเป็นอุคคหนิมิต คือ ปรากฏส่วนแห่งร่างกายส่วนใดส่วนหนึ่งแล้วก็กำหนดส่วนนั้นให้มาก เจริญให้มาก ทำให้มาก การเจริญทำให้มากนั้นพึงทราบอย่างนี้ อันชาวนาเขาทำนาเขาก็ทำที่แผ่นดิน ไถที่แผ่นดินดำลงไปในดิน ปีต่อไปเขาก็ทำที่ดินอีกเช่นเคย เข้าไม่ได้ทำในอากาศกลางหาว คงทำแต่ที่ดินอย่างเดียว ข้าวเขาก็ได้เต็มยุ้งเต็มฉางเอง เมื่อทำให้มากในที่ดินนั้นแล้ว ไม่ต้องร้องเรียกว่า ข้าวเอ๋ยข้าว จงมาเต็มยุ้งเน้อ ข้าวก็จะหลั่งไหลมาเอง และจะห้ามว่า เข้าเอ๋ยข้าว จงอย่ามาเต็มยุ้งเต็มฉางเราเน้อ ถ้าทำนาในที่ดินนั้นเองจนสำเร็จแล้ว ข้าวก็มาเต็มยุ้งเต็มฉางเอง ฉันใดก็ดีพระโยคาวจรเจ้าก็ฉันนั้น จงพิจารณากายในที่เคยพิจารณาอันถูกนิสัยหรือที่ปรากฏมาให้เห็นครั้งแรก อย่าละทิ้งเลยเป็นอันขาด การทำให้มากนั้นมิใช่หมายแต่การเดินจงกรมเท่านั้น ให้มีสติหรือพิจารณาในที่ทุกสถานในกาลทุกเมื่อ ยืน เดิน นั่ง นอน กิน ดื่ม ทำ คิด พูด ก็ให้มีสติรอบคอบในกายอยู่เสมอจึงจะชื่อว่า ทำให้มาก เมื่อพิจารณาในร่างกายนั้นจนชัดเจนแล้ว ให้พิจารณาแบ่งส่วนแยกส่วนออกเป็นส่วนๆ ตามโยนิโสมนสิการตลอดจนกระจายออกเป็นธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุไฟ ธาตุลม และพิจารณาให้เห็นไปตามนั้นจริงๆ อุบายตอนนี้ตามแต่ตนจะใคร่ครวญออกอุบายตามที่ถูกจริตนิสัยของตน แต่อย่าละทิ้งหลักเดิมที่ตนได้รู้ครั้งแรกนั่นเทียว
พระโยคาวจรเจ้าเมื่อพิจารณาในที่นี้ พึงเจริญให้มาก ทำให้มาก อย่าพิจารณาครั้งเดียวแล้วปล่อยทิ้งตั้งครึ่งเดือน ตั้งเดือน ให้พิจารณาก้าวเข้าไป ถอยออกมาเป็น อนุโลม ปฏิโลม คือเข้าไปสงบในจิต แล้วถอยออกมาพิจารณากาย อย่างพิจารณากายอย่างเดียว หรือสงบที่จิตแต่อย่างเดียว พระโยคาวจรเจ้าพิจารณาอย่างนี้ชำนาญแล้ว หรือชำนาญอย่างยิ่งแล้ว คราวนี้แลเป็นส่วนที่จะเป็นเอง คือ จิต ย่อมจะรวมใหญ่ เมื่อรวมพึ่บลง ย่อมปรากฏว่าทุกสิ่งรวมลงเป็นอันเดียวกันคือหมดทั้งโลกย่อมเป็นธาตุทั้งสิ้น นิมิตจะปรากฏขึ้นพร้อมกันว่าโลกนี้ราบเหมือนหน้ากลอง เพราะมีสภาพเป็นอันเดียวกัน ไม่ว่า ป่าไม้ ภูเขา มนุษย์ สัตว์ แม้ที่สุดตัวของเราก็ต้องลบราบเป็นที่สุดอย่างเดียวกันพร้อมกับ ญาณสัมปยุตต์ คือรู้ขึ้นมาพร้อมกัน ในที่นี้ตัดความสนเท่ห์ในใจได้เลย จึงชื่อว่า ยถาภูตญาณทัสสนวิปัสสนา คือทั้งเห็นทั้งรู้ตามความเป็นจริง
ขั้นนี้เป็นเบื้องต้นในอันที่จะดำเนินต่อไป ไม่ใช่ที่สุดอันพระโยคาวจรเจ้าจะพึงเจริญให้มาก ทำให้มาก จึงจะเป็นเพื่อความรู้ยิ่งอีกจนรอบ จนชำนาญเห็นแจ้งชัดว่า สังขารความปรุงแต่งอันเป็นความสมมติว่าโน่นเป็นของของเรา โน่นเป็นเรา เป็นความไม่เที่ยงอาศัยอุปาทานความยึดถือจึงเป็นทุกข์ ก็แลธาตุทั้งหลาย เขาหากมีหากเป็นอยู่อย่างนี้ตั้งแต่ไหนแต่ไรมา เกิด แก่ เจ็บ ตาย เกิดขึ้นเสื่อมไปอยู่อย่างนี้มาก่อน เราเกิดตั้งแต่ดึกดำบรรพ์ก็เป็นอยู่อย่างนี้ อาศัยอาการของจิต ของขันธ์ ๕ ได้แก่ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณไปปรุงแต่งสำคัญมั่นหมายทุกภพทุกชาติ นับเป็นอเนกชาติเหลือประมาณมาจนถึงปัจจุบันชาติ จึงทำให้จิตหลงอยู่ตามสมมติ ไม่ใช่สมมติมาติดเอาเรา เพราะธรรมชาติทั้งหลายทั้งหมดในโลกนี้ จะเป็นของมีวิญญาณหรือไม่ก็ตาม เมื่อว่าตามความจริงแล้ว เขาหากมีหากเป็น เกิดขึ้นเสื่อมไป มีอยู่อย่างนั้นทีเดียว โดยไม่ต้องสงสัยเลยจึงรู้ขึ้นว่า ปุพฺเพสุ อนนุสฺสุเตสุ ธมฺเมสุ ธรรมดาเหล่านี้ หากมีมาแต่ก่อน ถึงว่าจะไม่ได้ยินได้ฟังมาจากใครก็มีอยู่อย่างนั้นทีเดียว ฉะนั้นในความข้อนี้ พระพุทธเจ้าจึงทรงปฏิญาณพระองค์ว่า เราไม่ได้ฟังมาแต่ใคร มิได้เรียนมาแต่ใครเพราะของเหล่านี้มีอยู่ มีมาแต่ก่อนพระองค์ดังนี้ ได้ความว่าธรรมดาธาตุทั้งหลายย่อมเป็นย่อมมีอยู่อย่างนั้น อาศัยอาการของจิตเข้าไปยึดถือเอาสิ่งทั้งปวงเหล่านั้นมาหลายภพหลายชาติ จึงเป็นเหตุให้อนุสัยครอบงำจิตจนหลงเชื่อไปตาม จึงเป็นเหตุให้ก่อภพก่อชาติด้วยอาการของจิตเข้าไปยึด ฉะนั้นพระโยคาวจรเจ้ามาพิจารณา โดยแยบคายลงไปตามสภาพว่า สพฺเพ สฺงขารา อนิจฺจา สพฺเพ สงฺขารา ทุกฺขา สังขารความเข้าไปปรุงแต่ง คือ อาการของจิตนั่นแลไม่เที่ยง สัตว์โลกเขาเที่ยง คือมีอยู่เป็นอยู่อย่างนั้น ให้พิจารณาโดย อริยสัจจธรรมทั้ง ๔ เป็นเครื่องแก้อาการของจิตให้เห็นแน่แท้โดย ปัจจักขสิทธิ ว่า ตัวอาการของจิตนี้เองมันไม่เที่ยง เป็นทุกข์ จึงหลงตามสังขาร เมื่อเห็นจริงลงไปแล้วก็เป็นเครื่องแก้อาการของจิต จึงปรากฏขึ้นว่า สงฺขารา สสฺสตา นตฺถิ สังขารทั้งหลายที่เที่ยงแท้ไม่มี สังขารเป็นอาการของจิตต่างหาก เปรียบเหมือนพยับแดด ส่วนสัตว์เขาก็อยู่ประจำโลกแต่ไหนแต่ไรมา เมื่อรู้โดยเงื่อน ๒ ประการ คือรู้ว่า สัตว์ก็มีอยู่อย่างนั้น สังขารก็เป็นอาการของจิต เข้าไปสมมติเขาเท่านั้น ฐีติภูตํ จิตตั้งอยู่เดิมไม่มีอาการเป็นผู้หลุดพ้น ได้ความว่า ธรรมดาหรือธรรมทั้งหลายไม่ใช่ตน จะใช่ตนอย่างไร ของเขาหากเกิดมีอย่างนั้น ท่านจึงว่า สพฺเพ ธมฺมา อนตฺตาธรรมทั้งหลายไม่ใช่ตน ให้พระโยคาวจรเจ้าพึงพิจารณาให้เห็นแจ้งประจักษ์ตามนี้จนทำให้จิตรวมพึ่บลงไป ให้เห็นจริงแจ้งชัดตามนั้น โดย ปัจจักขสิทธิ พร้อมกับ ญาณสัมปยุตต์ รวมทวนกระแสแก้อนุสัยสมมติเป็นวิมุตติ หรือรวมลงฐีติจิต อันเป็นอยู่มีอยู่อย่างนั้นจนแจ้งประจักษ์ในที่นั้นด้วยญาณสัมปยุตต์ว่า ขีณา ชาติ ญาณํ โหติ ดังนี้ ในที่นี้ไม่ใช่สมมติไม่ใช่ของแต่งเอาเดาเอา ไม่ใช่ของอันบุคคลพึงปรารถนาเอาได้ เป็นของที่เกิดเอง เป็นเอง รู้เอง โดยส่วนเดียวเท่านั้น เพราะด้วยการปฏิบัติอันเข้มแข็งไม่ท้อถอย พิจารณาโดยแยบคายด้วยตนเอง จึงจะเป็นขึ้นมาเอง ท่านเปรียบเหมือนต้นไม้ต่างๆ มีต้นข้าวเป็นต้น เมื่อบำรุงรักษาต้นมันให้ดีแล้ว ผลคือรวงข้าวไม่ใช่สิ่งอันบุคคลพึงปรารถนาเอาเลย เป็นขึ้นมาเอง ถ้าแลบุคคลมาปรารถนาเอาแต่รวงข้าว แต่หาได้รักษาต้นข้าวไม่ เป็นผู้เกียจคร้าน จะปรารถนาจนวันตาย รวงข้าวก็จะไม่มีขึ้นมาให้ฉันใด วิมฺตติธรรม ก็ฉันนั้นนั่นแล มิใช่สิ่งอันบุคคลจะพึงปรารถนาเอาได้ คนผู้ปรารถนาวิมุตติธรรมแต่ปฏิบัติไม่ถูกต้องหรือไม่ปฏิบัติมัวเกียจคร้านจนวันตายจะประสบวิมุตติธรรมไม่ได้เลย ด้วยประการฉะนี้
ที่มา http://luangpumun.org/muttothai_3.html#9
Click to expand...

อ่านจบแล้วหมดแรงยกไม้หน้า 3 เลยฮับ

เมื่อใจเบากายเบา

ธรรมแท้ว่าง, 23 ตุลาคม 2018

#2
- ฮ่าๆ x 1
- ดูรายการ
ธรรมแท้ว่าง กายเบาใจเบา

วันที่สมัครสมาชิก:

19 มีนาคม 2011

โพสต์:

12,293

ค่าพลัง:

+12,622
00000 said: ↑

กราบเรียนท่านมหาคุรุ กระผมมิบังอาจจะมาแย้งหรือขัดอะไรนะขอรับ เพราะการที่ท่านมหาคุรุจั่วหัวมาแบบนี้(กราบขออภัยที่อาจใช้คำไม่เหมาะสมนะขอรับ)
ถ้าp://luangpumun.org/muttothai_3.html#9
Click to expand...

555 แหะแหะ รู้สึกขรรม
ผมเป็นแค่โยคีฟันน้ำนมเองฮับ

เมื่อใจเบากายเบา

ธรรมแท้ว่าง, 23 ตุลาคม 2018

#3
- ฮ่าๆ x 1
- ดูรายการ
Sataniel "วิชชาและวิมุติ"

วันที่สมัครสมาชิก:

19 กรกฎาคม 2017

โพสต์:

1,490

ค่าพลัง:

+2,363
00000 said: ↑

กราบเรียนท่านมหาคุรุ กระผมมิบังอาจจะมาแย้งหรือขัดอะไรนะขอรับ เพราะการที่ท่านมหาคุรุจั่วหัวมาแบบนี้(กราบขออภัยที่อาจใช้คำไม่เหมาะสมนะขอรับ) คือการที่ท่านจั่วหัวแบบนี้ หากเปรียบก็เสมือนท่านถือไม้หน้าสาม เตรียมที่จะฟาดหัวกะบาล ผู้ที่ตั้งตัวมาแย้งเลยนะขอรับ แถม นอกจากท่านแล้วเกล้ากระผมคิดว่า มหาคุรุอย่างท่านคงมิได้มาผู้เดียวเป็นแน่แท้ คงจะมีมหาคุรุ มหาปราชญ์ อีกหลายท่าน คอยดักซุ่มอยู่ แถมยังมีอาวุธครบมือ อยู่เป็นแน่แท้ เกล้ากระผม มิบังอาจมาแย้งเลยขอรับ เกล้าคงทำได้เพียงอัญเชิญเทศนาธรรมของครูบาอาจารย์ และเกล้าฯขอมาศึกษาธรรมกับเหล่ามหาคุรุ นะขอรับ และก็หวังในความเมตตาของเหล่ามหาคุรุ อย่างเช่นเคยมานะขอรับ

๙. อุบายแห่งวิปัสสนา อันเป็นเครื่องถ่ายถอนกิเลส
ธรรมชาติของดีทั้งหลาย ย่อมเกิดมาแต่ของไม่ดี อุปมาดั่งดอกปทุมชาติอันสวยๆ งามๆ ก็เกิดขึ้นมาจากโคลนตมอันเป็นของสกปรก ปฏิกูลน่าเกลียด แต่ว่าดอกบัวนั้น เมื่อขึ้นพ้นโคลนตมแล้วย่อมเป็นสิ่งที่สะอาด เป็นที่ทัดทรงของพระราชา อุปราช อำมาตย์ และเสนาบดี เป็นต้น และดอกบัวนั้นก็มิได้กลับคืนไปยังโคลนตมนั้นอีกเลย ข้อนี้เปรียบเหมือนพระโยคาวจรเจ้า ผู้ประพฤติพากเพียรประโยคพยายาม ย่อมพิจารณาซึ่ง สิ่งสกปรกน่าเกลียดนั้นก็คือตัวเรานี้เอง ร่างกายนี้เป็นที่ประชุมแห่งของโสโครกคือ อุจจาระ ปัสสาวะ (มูตรคูถ) ทั้งปวง สิ่งที่ออกจากผม ขน เล็บ ฟัน หนัง เป็นต้น ก็เรียกว่า ขี้ ทั้งหมด เช่น ขี้หัว ขี้เล็บ ขี้ฟัน ขี้ไคล เป็นต้น เมื่อสิ่งเหล่านี้ร่วงหล่นลงสู่อาหาร มีแกงกับ เป็นต้น ก็รังเกียจ ต้องเททิ้ง กินไม่ได้ และร่างกายนี้ต้องชำระอยู่เสมอจึงพอเป็นของดูได้ ถ้าหาไม่ก็จะมีกลิ่นเหม็นสาป เข้าใกล้ใครก็ไม่ได้ ของทั้งปวงมีผ้าแพรเครื่องใช้ต่างๆ เมื่ออยู่นอกกายของเราก็เป็นของสะอาดน่าดู แต่เมื่อมาถึงกายนี้แล้วก็กลายเป็นของสกปรกไป เมื่อปล่อยไว้นานๆ เข้าไม่ซักฟอกก็จะเข้าใกล้ใครไม่ได้เลย เพราะเหม็นสาบ ดั่งนี้จึงได้ความว่าร่างกายของเรานี้เป็นเรือนมูตร เรือนคูถ เป็นอสุภะ ของไม่งาม ปฏิกูลน่าเกลียด เมื่อยังมีชีวิตอยู่ก็เป็นถึงปานนี้ เมื่อชีวิตหาไม่แล้ว ยิ่งจะสกปรกหาอะไรเปรียบเทียบมิได้เลย เพราะฉะนั้นพระโยคาวจรเจ้าทั้งหลายจึงพิจารณาร่างกายอันนี้ให้ชำนิชำนาญด้วย โยนิโสมนสิการ ตั้งแต่ต้นมาทีเดียว คือขณะเมื่อยังเห็นไม่ทันชัดเจนก็พิจารณาส่วนใดส่วนหนึ่งแห่งกายอันเป็นที่สบายแก่จริตจนกระทั่งปรากฏเป็นอุคคหนิมิต คือ ปรากฏส่วนแห่งร่างกายส่วนใดส่วนหนึ่งแล้วก็กำหนดส่วนนั้นให้มาก เจริญให้มาก ทำให้มาก การเจริญทำให้มากนั้นพึงทราบอย่างนี้ อันชาวนาเขาทำนาเขาก็ทำที่แผ่นดิน ไถที่แผ่นดินดำลงไปในดิน ปีต่อไปเขาก็ทำที่ดินอีกเช่นเคย เข้าไม่ได้ทำในอากาศกลางหาว คงทำแต่ที่ดินอย่างเดียว ข้าวเขาก็ได้เต็มยุ้งเต็มฉางเอง เมื่อทำให้มากในที่ดินนั้นแล้ว ไม่ต้องร้องเรียกว่า ข้าวเอ๋ยข้าว จงมาเต็มยุ้งเน้อ ข้าวก็จะหลั่งไหลมาเอง และจะห้ามว่า เข้าเอ๋ยข้าว จงอย่ามาเต็มยุ้งเต็มฉางเราเน้อ ถ้าทำนาในที่ดินนั้นเองจนสำเร็จแล้ว ข้าวก็มาเต็มยุ้งเต็มฉางเอง ฉันใดก็ดีพระโยคาวจรเจ้าก็ฉันนั้น จงพิจารณากายในที่เคยพิจารณาอันถูกนิสัยหรือที่ปรากฏมาให้เห็นครั้งแรก อย่าละทิ้งเลยเป็นอันขาด การทำให้มากนั้นมิใช่หมายแต่การเดินจงกรมเท่านั้น ให้มีสติหรือพิจารณาในที่ทุกสถานในกาลทุกเมื่อ ยืน เดิน นั่ง นอน กิน ดื่ม ทำ คิด พูด ก็ให้มีสติรอบคอบในกายอยู่เสมอจึงจะชื่อว่า ทำให้มาก เมื่อพิจารณาในร่างกายนั้นจนชัดเจนแล้ว ให้พิจารณาแบ่งส่วนแยกส่วนออกเป็นส่วนๆ ตามโยนิโสมนสิการตลอดจนกระจายออกเป็นธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุไฟ ธาตุลม และพิจารณาให้เห็นไปตามนั้นจริงๆ อุบายตอนนี้ตามแต่ตนจะใคร่ครวญออกอุบายตามที่ถูกจริตนิสัยของตน แต่อย่าละทิ้งหลักเดิมที่ตนได้รู้ครั้งแรกนั่นเทียว
พระโยคาวจรเจ้าเมื่อพิจารณาในที่นี้ พึงเจริญให้มาก ทำให้มาก อย่าพิจารณาครั้งเดียวแล้วปล่อยทิ้งตั้งครึ่งเดือน ตั้งเดือน ให้พิจารณาก้าวเข้าไป ถอยออกมาเป็น อนุโลม ปฏิโลม คือเข้าไปสงบในจิต แล้วถอยออกมาพิจารณากาย อย่างพิจารณากายอย่างเดียว หรือสงบที่จิตแต่อย่างเดียว พระโยคาวจรเจ้าพิจารณาอย่างนี้ชำนาญแล้ว หรือชำนาญอย่างยิ่งแล้ว คราวนี้แลเป็นส่วนที่จะเป็นเอง คือ จิต ย่อมจะรวมใหญ่ เมื่อรวมพึ่บลง ย่อมปรากฏว่าทุกสิ่งรวมลงเป็นอันเดียวกันคือหมดทั้งโลกย่อมเป็นธาตุทั้งสิ้น นิมิตจะปรากฏขึ้นพร้อมกันว่าโลกนี้ราบเหมือนหน้ากลอง เพราะมีสภาพเป็นอันเดียวกัน ไม่ว่า ป่าไม้ ภูเขา มนุษย์ สัตว์ แม้ที่สุดตัวของเราก็ต้องลบราบเป็นที่สุดอย่างเดียวกันพร้อมกับ ญาณสัมปยุตต์ คือรู้ขึ้นมาพร้อมกัน ในที่นี้ตัดความสนเท่ห์ในใจได้เลย จึงชื่อว่า ยถาภูตญาณทัสสนวิปัสสนา คือทั้งเห็นทั้งรู้ตามความเป็นจริง
ขั้นนี้เป็นเบื้องต้นในอันที่จะดำเนินต่อไป ไม่ใช่ที่สุดอันพระโยคาวจรเจ้าจะพึงเจริญให้มาก ทำให้มาก จึงจะเป็นเพื่อความรู้ยิ่งอีกจนรอบ จนชำนาญเห็นแจ้งชัดว่า สังขารความปรุงแต่งอันเป็นความสมมติว่าโน่นเป็นของของเรา โน่นเป็นเรา เป็นความไม่เที่ยงอาศัยอุปาทานความยึดถือจึงเป็นทุกข์ ก็แลธาตุทั้งหลาย เขาหากมีหากเป็นอยู่อย่างนี้ตั้งแต่ไหนแต่ไรมา เกิด แก่ เจ็บ ตาย เกิดขึ้นเสื่อมไปอยู่อย่างนี้มาก่อน เราเกิดตั้งแต่ดึกดำบรรพ์ก็เป็นอยู่อย่างนี้ อาศัยอาการของจิต ของขันธ์ ๕ ได้แก่ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณไปปรุงแต่งสำคัญมั่นหมายทุกภพทุกชาติ นับเป็นอเนกชาติเหลือประมาณมาจนถึงปัจจุบันชาติ จึงทำให้จิตหลงอยู่ตามสมมติ ไม่ใช่สมมติมาติดเอาเรา เพราะธรรมชาติทั้งหลายทั้งหมดในโลกนี้ จะเป็นของมีวิญญาณหรือไม่ก็ตาม เมื่อว่าตามความจริงแล้ว เขาหากมีหากเป็น เกิดขึ้นเสื่อมไป มีอยู่อย่างนั้นทีเดียว โดยไม่ต้องสงสัยเลยจึงรู้ขึ้นว่า ปุพฺเพสุ อนนุสฺสุเตสุ ธมฺเมสุ ธรรมดาเหล่านี้ หากมีมาแต่ก่อน ถึงว่าจะไม่ได้ยินได้ฟังมาจากใครก็มีอยู่อย่างนั้นทีเดียว ฉะนั้นในความข้อนี้ พระพุทธเจ้าจึงทรงปฏิญาณพระองค์ว่า เราไม่ได้ฟังมาแต่ใคร มิได้เรียนมาแต่ใครเพราะของเหล่านี้มีอยู่ มีมาแต่ก่อนพระองค์ดังนี้ ได้ความว่าธรรมดาธาตุทั้งหลายย่อมเป็นย่อมมีอยู่อย่างนั้น อาศัยอาการของจิตเข้าไปยึดถือเอาสิ่งทั้งปวงเหล่านั้นมาหลายภพหลายชาติ จึงเป็นเหตุให้อนุสัยครอบงำจิตจนหลงเชื่อไปตาม จึงเป็นเหตุให้ก่อภพก่อชาติด้วยอาการของจิตเข้าไปยึด ฉะนั้นพระโยคาวจรเจ้ามาพิจารณา โดยแยบคายลงไปตามสภาพว่า สพฺเพ สฺงขารา อนิจฺจา สพฺเพ สงฺขารา ทุกฺขา สังขารความเข้าไปปรุงแต่ง คือ อาการของจิตนั่นแลไม่เที่ยง สัตว์โลกเขาเที่ยง คือมีอยู่เป็นอยู่อย่างนั้น ให้พิจารณาโดย อริยสัจจธรรมทั้ง ๔ เป็นเครื่องแก้อาการของจิตให้เห็นแน่แท้โดย ปัจจักขสิทธิ ว่า ตัวอาการของจิตนี้เองมันไม่เที่ยง เป็นทุกข์ จึงหลงตามสังขาร เมื่อเห็นจริงลงไปแล้วก็เป็นเครื่องแก้อาการของจิต จึงปรากฏขึ้นว่า สงฺขารา สสฺสตา นตฺถิ สังขารทั้งหลายที่เที่ยงแท้ไม่มี สังขารเป็นอาการของจิตต่างหาก เปรียบเหมือนพยับแดด ส่วนสัตว์เขาก็อยู่ประจำโลกแต่ไหนแต่ไรมา เมื่อรู้โดยเงื่อน ๒ ประการ คือรู้ว่า สัตว์ก็มีอยู่อย่างนั้น สังขารก็เป็นอาการของจิต เข้าไปสมมติเขาเท่านั้น ฐีติภูตํ จิตตั้งอยู่เดิมไม่มีอาการเป็นผู้หลุดพ้น ได้ความว่า ธรรมดาหรือธรรมทั้งหลายไม่ใช่ตน จะใช่ตนอย่างไร ของเขาหากเกิดมีอย่างนั้น ท่านจึงว่า สพฺเพ ธมฺมา อนตฺตาธรรมทั้งหลายไม่ใช่ตน ให้พระโยคาวจรเจ้าพึงพิจารณาให้เห็นแจ้งประจักษ์ตามนี้จนทำให้จิตรวมพึ่บลงไป ให้เห็นจริงแจ้งชัดตามนั้น โดย ปัจจักขสิทธิ พร้อมกับ ญาณสัมปยุตต์ รวมทวนกระแสแก้อนุสัยสมมติเป็นวิมุตติ หรือรวมลงฐีติจิต อันเป็นอยู่มีอยู่อย่างนั้นจนแจ้งประจักษ์ในที่นั้นด้วยญาณสัมปยุตต์ว่า ขีณา ชาติ ญาณํ โหติ ดังนี้ ในที่นี้ไม่ใช่สมมติไม่ใช่ของแต่งเอาเดาเอา ไม่ใช่ของอันบุคคลพึงปรารถนาเอาได้ เป็นของที่เกิดเอง เป็นเอง รู้เอง โดยส่วนเดียวเท่านั้น เพราะด้วยการปฏิบัติอันเข้มแข็งไม่ท้อถอย พิจารณาโดยแยบคายด้วยตนเอง จึงจะเป็นขึ้นมาเอง ท่านเปรียบเหมือนต้นไม้ต่างๆ มีต้นข้าวเป็นต้น เมื่อบำรุงรักษาต้นมันให้ดีแล้ว ผลคือรวงข้าวไม่ใช่สิ่งอันบุคคลพึงปรารถนาเอาเลย เป็นขึ้นมาเอง ถ้าแลบุคคลมาปรารถนาเอาแต่รวงข้าว แต่หาได้รักษาต้นข้าวไม่ เป็นผู้เกียจคร้าน จะปรารถนาจนวันตาย รวงข้าวก็จะไม่มีขึ้นมาให้ฉันใด วิมฺตติธรรม ก็ฉันนั้นนั่นแล มิใช่สิ่งอันบุคคลจะพึงปรารถนาเอาได้ คนผู้ปรารถนาวิมุตติธรรมแต่ปฏิบัติไม่ถูกต้องหรือไม่ปฏิบัติมัวเกียจคร้านจนวันตายจะประสบวิมุตติธรรมไม่ได้เลย ด้วยประการฉะนี้
ที่มา http://luangpumun.org/muttothai_3.html#9
Click to expand...

ยาวไปไม่อ่านฮับ ท่าน 00000 กรุณาสรุปมาให้หมดภายใน 10 บรรทัดฮับ ถ้าขี้เกียจก็ตามสะดวกฮับ

Sataniel, 23 ตุลาคม 2018

#4
- รักเลย x 1
- ดูรายการ
ธรรมแท้ว่าง กายเบาใจเบา

วันที่สมัครสมาชิก:

19 มีนาคม 2011

โพสต์:

12,293

ค่าพลัง:

+12,622
00000 said: ↑

เกล้ากระผมกราบขอประทานอภัย ท่านมหาคุรุ ท่านมหาปราชญ ท่านมหาบัณฑิต ทั้งหลายนะขอรับ คือ เกล้ากระผม ไม่มีปัญญาพอ ความสามารถก็ไม่ถึง ที่จะสรุปตามที่ท่านประสงค์ได้ อีกทั้งคงจะขี้เกียจอยู่มาก จึงไม่อาจจะสรุปให้เหล่าท่าน ตรวจสอบได้ขอรับ ในข้อนี้ ทำให้เกล้าได้ค้นพบตัวเองว่า คงต้องไปศึกษาธรรมะให้มาก ปฏิบัติให้ยิ่งกว่าที่เคยเป็นมา และคงจะต้องเรียนรู้กับทุก ๆท่าน นะขอรับ เกล้าฯหวังว่าเกล้าฯคงจะได้รับความเมตตาจาก ทุกท่าน นะขอรับ
กราบขอบพระคุณในความเมตตาเอื้อเฟื้อล่วงหน้า นะขอรับ
Click to expand...

คนเขียนสั้นๆก็เพราะมีเมตตาที่
ไม่อยาก
ให้ใครๆ ต้องเดือดร้อนทรมาน
จากการอ่านฮับ

เมื่อใจเบากายเบา

ธรรมแท้ว่าง, 23 ตุลาคม 2018

#5
- ถูกใจ x 1
- ดูรายการ
ธรรมแท้ว่าง กายเบาใจเบา

วันที่สมัครสมาชิก:

19 มีนาคม 2011

โพสต์:

12,293

ค่าพลัง:

+12,622
00000 said: ↑

กราบเรียนท่านเหล่าคุรุ มหาปราชญ์ มหาบัณฑิต ทุกท่าน ทั้งท่านที่ซุ่มอยู่ ท่านที่มีอาวุธครบมือ ขอรับ
จากที่ท่านNeoworldเสนอมา...เกล้ากระผมมีข้อสงสัยใคร่รู้ หวังว่าท่านมหาคุรุ ฯคงจะเมตตาตอบข้อสงสัย ของเกล้าฯนะขอรับ ในการปฏิบัตินั้น ข้าพเจ้าเห็นครูบาอาจารย์ หลายท่าน กว่าจะสำเร็จธรรม มาแสดงโปรดสาธุชน ฯ ข้อวัตรปฏิบัติ ของครูบาอาจารย์ ท่านก็มี เดินจงกม เวลาเดินกันก็เดินเป็นชั่วโมงชั่วโมง ทำสมาธิ ท่านก็นั่งกันเป็นชั่วโมง ๆ เวลา ท่านสวดมนต์ ท่านก็ สวดมนต์กันเป็นชั่วโมง ๆ เวลา ท่านฟังเทศจากครูบาอาจารย์ใหญ่ ครูบาอาจารย์ใหญ่ บางครั้งก็เทศกันเป็นชั่วโมง ผู้รับฟังเทศก็นั่งฟังเทศนากันอย่างอดทน หรือแม้แต่ในการปฏิบัติพ่อแม่ครูอาจารย์องค์ท่านก็เคยเล่าว่า องค์ท่านเคยสลบไปเลยก็มี ท่านครูบาอาจารย์องค์ท่านเอาชีวิตเข้าแลกกว่าจะได้ธรรม และท่านได้เมตตาสั่งสอนธรรมให้คนรุ่นหลัง ซึ่งความยากลำบากนั้นยังมีอีกมาก ไม่ว่าจะเป็น ในยามที่องค์ครูบาอาจารย์ ธุดงค์ด้วยแล้ว เส้นทางธุดงค์ก็เต็มไปด้วยอันตราย การหาของขบฉันก็แสนจะลำบากฯลฯยิ่งออกไปตามป่าตามเขาด้วยแล้ว อันนี้ยิ่งไม่ต้องพูดถึง นะครับ
หากมีอะไรที่ง่าย ๆ ดั่งที่ท่านมหาคุรุ ว่ามา ท่านก็ได้โปรดเมตตาบอกเกล้าฯด้วย และหากท่านมหาคุรุมีทางลัดหรือสูตรสำเร็จ และมีอะไรที่ดีกว่าที่พ่อแม่ครูบาอาจารย์ได้วางแนวทางไว้ ก็ได้โปรดเมตตา บอกแก่เกล้ากระผมด้วยเถิด เกล้าจะได้ปฏิบัติในแบบง่าย ๆ ในแบบสำเร็จรูป ตามแบบเหล่าท่านมหาคุรุ ปฏิบัติกันอยู่นี้
กราบขอบพระคุณล่วงหน้าในความเมตตานะขอรับ
Click to expand...

แหม๊ ยกยอกันเกินขอบเขตหน่าฮับ
โยคีแมวไม่ได้มีอารมย์
อยากตั้งตัวเป็นอาจารย์เลยฮับ
เพราะยังไม่มีเวลาจะมาถ่ายทอดวิชา
ให้แก่ผู้กระ
หายอยากจะได้อาจารย์ดีดี

จึงขอแนะให้ไปฝากตัวกับมหาคุรุท่านอื่นที่
เเง้มประตูสำนักรอรับศิษย์ที่มี
ท่วงทีลีลาดี
อยู่ข้างหน้าเถิดฮับ
โยคีมือใหม่ขอฝึกวิชาก่องฮับ

เมื่อใจเบากายเบา

ธรรมแท้ว่าง, 23 ตุลาคม 2018

#6
- ถูกใจ x 1
- ดูรายการ
ธรรมแท้ว่าง กายเบาใจเบา

วันที่สมัครสมาชิก:

19 มีนาคม 2011

โพสต์:

12,293

ค่าพลัง:

+12,622
มีธรรมมาแนะนำ
ก่อนเลื่อมใสใครเป็นอาจารย์
ฝากไว้ประกอบการตัดสินใจสมัครเป็นศิษย์ฮับ
...ว่าด้วย"ธรรม ๔ ประการ"..ของคนพาลและบัณฑิต.!
กล่าวคือ.
.๑, บุคคลไม่ใคร่ครวญ..ไม่สอบสวน..
แล้วชม..คนที่ควรติ.!
๒, บุคคลไม่ใคร่ครวญ..ไม่สอบสวน..
แล้วติ..คนที่ควรชม.!
๓, ปลูกความเลื่อมใส..ในฐานะอันไม่ควร
เลื่อมใส.!
4, แสดงความไม่เลื่อมใส..ในฐานะอันที่
ควรเลื่อมใส.!
จาก.ปฐมขตสูตรฮับ

เมื่อใจเบากายเบา

ธรรมแท้ว่าง, 23 ตุลาคม 2018

#7
- ถูกใจ x 1
- ดูรายการ
Sataniel "วิชชาและวิมุติ"

วันที่สมัครสมาชิก:

19 กรกฎาคม 2017

โพสต์:

1,490

ค่าพลัง:

+2,363
00000 said: ↑

กราบเรียนท่านเหล่าคุรุ มหาปราชญ์ มหาบัณฑิต ทุกท่าน ทั้งท่านที่ซุ่มอยู่ ท่านที่มีอาวุธครบมือ ขอรับ
จากที่ท่านNeoworldเสนอมา...เกล้ากระผมมีข้อสงสัยใคร่รู้ หวังว่าท่านมหาคุรุ ฯคงจะเมตตาตอบข้อสงสัย ของเกล้าฯนะขอรับ ในการปฏิบัตินั้น ข้าพเจ้าเห็นครูบาอาจารย์ หลายท่าน กว่าจะสำเร็จธรรม มาแสดงโปรดสาธุชน ฯ ข้อวัตรปฏิบัติ ของครูบาอาจารย์ ท่านก็มี เดินจงกม เวลาเดินกันก็เดินเป็นชั่วโมงชั่วโมง ทำสมาธิ ท่านก็นั่งกันเป็นชั่วโมง ๆ เวลา ท่านสวดมนต์ ท่านก็ สวดมนต์กันเป็นชั่วโมง ๆ เวลา ท่านฟังเทศจากครูบาอาจารย์ใหญ่ ครูบาอาจารย์ใหญ่ บางครั้งก็เทศกันเป็นชั่วโมง ผู้รับฟังเทศก็นั่งฟังเทศนากันอย่างอดทน หรือแม้แต่ในการปฏิบัติพ่อแม่ครูอาจารย์องค์ท่านก็เคยเล่าว่า องค์ท่านเคยสลบไปเลยก็มี ท่านครูบาอาจารย์องค์ท่านเอาชีวิตเข้าแลกกว่าจะได้ธรรม และท่านได้เมตตาสั่งสอนธรรมให้คนรุ่นหลัง ซึ่งความยากลำบากนั้นยังมีอีกมาก ไม่ว่าจะเป็น ในยามที่องค์ครูบาอาจารย์ ธุดงค์ด้วยแล้ว เส้นทางธุดงค์ก็เต็มไปด้วยอันตราย การหาของขบฉันก็แสนจะลำบากฯลฯยิ่งออกไปตามป่าตามเขาด้วยแล้ว อันนี้ยิ่งไม่ต้องพูดถึง นะครับ
หากมีอะไรที่ง่าย ๆ ดั่งที่ท่านมหาคุรุ ว่ามา ท่านก็ได้โปรดเมตตาบอกเกล้าฯด้วย และหากท่านมหาคุรุมีทางลัดหรือสูตรสำเร็จ และมีอะไรที่ดีกว่าที่พ่อแม่ครูบาอาจารย์ได้วางแนวทางไว้ ก็ได้โปรดเมตตา บอกแก่เกล้ากระผมด้วยเถิด เกล้าจะได้ปฏิบัติในแบบง่าย ๆ ในแบบสำเร็จรูป ตามแบบเหล่าท่านมหาคุรุ ปฏิบัติกันอยู่นี้
กราบขอบพระคุณล่วงหน้าในความเมตตานะขอรับ
Click to expand...

การปฏิบัติที่มันยาวนานและ "ยากลำบาก" เพราะท่านๆเหล่านั้น "เร่งความเพียร" หาสัจธรรมกันเอาเอง แต่ถ้า"ท่านเจอแล้ว การจะนำมาสอนก็ง่ายขึ้นกว่าระดับการเพียรเอาเอง" และหากท่านใดได้ปฏิสัมพิทาญาณ ย่อม ตรัสธรรมยากให้ง่ายต่อความเข้าใจได้ หรือจะขยายความย่นย่อก็ย่อมได้(พูดให้ผู้ฟังเข้าใจได้ง่ายๆ)

ซึ่งวิธีการเทศน์ของท่านเหล่านั้น เป็น "วิธีทำเพื่อให้เข้าสู่สภาวะในระดับนั้นๆที่ท่านเทศน์" แต่ที่มันยากเพราะ "อภิปราย" กันลองดูในเว็บกันเอาเองครับ ว่า "ปี้มาแปะ" กันเท่าไหร่ แล้วก็ยกสัจธรรม ที่ตนไม่ถึง(เข้าสภาวะไม่ได้แต่เข้าใจว่าได้ หรือเข้าสภาวะได้แต่ไม่ใช่สภาวะที่เขากล่าวถึง)

อย่างสติปัฏฐาน 4 ที่ "พิจารณา" กาย เวทนา จิต ธรรม นั้น พิจารณาในยุคนี้ที่บุคคลทั่วไปเข้าใจว่ามันคือ "การคิด วิเคราะห์" แต่พิจารณาธรรมจริงๆคือ "เข้าสู่สภาวะแล้วออกมาบอกว่ามันเป็นยังไง" นี่คือการพิจารณาธรรมจริงๆ และหากต้องการพิจารณาธรรมในสิ่งใดก็ "ยึด สิ่งนั้นเป็นตนซะ"(โอปนยิโก = น้อมตนเข้าไป) แล้วจะเกิด "ปัจจัตตัง เวทิปตับโพ วิญญู หิติ"(ผู้รู้ย่อมรู้ได้ด้วยตน)[รู้สภาวะของสิ่งที่ยึดอยู่] เช่น ยึด "เวทนาเป็นตน" โดยการโฟกัส/เพ่งที่ความรู้สึกตัว หรือจะยึด "ลมหายใจ" เป็นตนก็ได้นั่นแล

ส่วน "ทางลัด" นั้นไม่มี แต่อยู่ที่ภาษาของผู้สอนและความเข้าใจของผู้ฟัง

Sataniel, 23 ตุลาคม 2018

#8
- อนุโมทนา x 1
- ดูรายการ
kenny2 เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

13 กุมภาพันธ์ 2017

โพสต์:

1,966

ค่าพลัง:

+1,483
ตึงไปก็ขาดยานไปก็แย่เอาเท่าที่เห็นสมควรเถอะคับ...ยิ่งบีบบังคับตนก็ยิ่งทุกข์และถ้ามองไม่ห็นตนก็ทุกข์ไม่ด้อยไปกว่า..บทสรุป..อาจเป็นอาจเป็นไปได้ว่าถึงเวลาแสวงหาความรู้หรือสัจธรรมอย่างจริงจังแล้วกระมัง...โยนหินถามทางมันเป็นแค่มุก...บ่อยๆไปเรานั่นแหละจะหลงเพราะอาจมีคนที่เข้าใจแต่ช่วยไม่ได้และอาจมีคนไม่เข้าใจและอยากช่วยรวมไปถึงคนที่ไม่เข้าใจและเห็นเป็น...เรียกอะไร...อัสมิมานะหรืป่าว...ก็อาจเกิดขึ้นได้....สงสัยได้เวลาแล้วนะลุง

kenny2, 23 ตุลาคม 2018

#9
- ฮ่าๆ x 1
- ดูรายการ
บุรุษไร้เงา เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

14 มกราคม 2007

โพสต์:

8,425

ค่าพลัง:

+35,019
ตาม # Rep 1 คับ
แต่กรณีตัดกายขาดได้จริงๆ
ส่วนตัวถือว่า โปรซีรีย์มาก
ประเภทเดินป่าเจอเสือแล้วเฉยๆ
หรือนั่งสมาธิอยู่งูมารัด
หรือแบบฝ่าตัดอวัยวะภายใน
ไม่ต้องวางยา.

ส่วนใหญ่เราจะยังตัดไม่ขาดครับ
มักจะสอบตกกันในฝัน ยังไม่ต้อง
ถึงผ่านไปเจอของจริง
คือกลัวตนเองมีภัย จึง
ใช้ทุกวิธีทางเพื่อให้รอด

แต่ระดับโปรที่กล่าวที่เคย
เจอมีแต่ห่มเหลืองครับ

ประเภทนักเลง ไม่กลัวตาย
พอถูกหน่วยงานบางหน่วยอุ้มส่วนใหญ่
จะร้องเสียงหลง พูดเพราะ
ส่วนตัวเคยอยู่ในเหตุการณ์

ดังนั้นมันไม่ได้วัดสิ่งที่มาปกคลุมจิต
ให้ไม่โลภ ไม่โกรธ ไม่หลง ไม่กลัวตาย
แต่มันวัดสิ่งที่ตัวจิตเป็น ณ เวลานั้นๆ
ที่ได้จากการปฎิบัติครับ

ปล กรรมฐานกองนี้ ถ้าไม่ได้ตอน
สมาธิสูงเราต้อง พิจารณาให้ได้บ่อยๆ
จริงๆนะครับ ถึงจะถึงระดับที่ละเอียดได้
เล่าให้ฟังเฉยๆ

ที่ไม่ใช่ว่าว่าง หรือไม่ว่าง นั่นหละว่าง / กลจิตเป็นแค่เพียงมายาจิตชนิดหนึ่ง /กายอยู่อย่างไร จิตก็อยู่อย่างนั้น ไม่ใช้กายไม่ใช้จิต นั่นหละสภาวะดับ/ สุดยอดของทุกวิชาคือว่าง

บุรุษไร้เงา, 23 ตุลาคม 2018

#10
- ถูกใจ x 1
- ดูรายการ
Sataniel "วิชชาและวิมุติ"

วันที่สมัครสมาชิก:

19 กรกฎาคม 2017

โพสต์:

1,490

ค่าพลัง:

+2,363
00000 said: ↑

ไม่อยากอ่านก็แล้วแต่ท่านนะขอรับ และระดับอย่างท่านจำเป็นต้องมาสรุปให้ท่านทราบหรือขอรับ ท่านก็รู้ไปหมดแล้วนะขอรับ หากจะยกธรรมใดมา มันไม่ถูกจริตท่าน ต่อให้ยกมาสั้นหรือยาว ยกมาอย่างพิสดาร อัศจรรย์เพียงไร ถ้าไม่ถูกจริต ยกมาให้ตาย ท่านก็ไม่อ่านหรอกครับ ถ้าไม่ชอบอ่าน ก็ฟังเพลงก็แล้วกันนะขอรับ เผื่อจะมีอารมณ์ อ่านขึ้นมาบ้าง ในเรื่องธรรมนั้น ครูบาอาจารย์ องค์หลวงปู่มั่น ท่านเคยบอกไว้ว่า

" คนไม่สนใจธรรม ธรรมก็ไม่เข้าถึงใจคน จึงกลายเป็นคนก็สักว่าคน ธรรมก็สักว่าธรรม ไม่อาจจะยังประโยชน์ให้สำเร็จได้ แม้คนจะมีจำนวนมาก และแสดงธรรมให้ฟังทั้งพระไตรปิฎก จึงเป็นเหมือนเทน้ำใส่หลังหมา มันสลัดออกเกลี้ยง ไม่มีเหลือ ธรรมจึงไม่มีความหมายในใจของคน เหมือนน้ำไม่มีความหมายบนหลังหมา ฉะนั้น. "
Click to expand...

ที่ให้สรุปมาเพราะ "เพราะผมขี้เกียจอ่าน" ก็แค่นั้นแหละครับ "เพราะพวกนี้คนไปเสิร์ชหาเอาเองได้ หรือไม่?" ลองถามตนเองดูนะครับ คนที่เขาเข้าบอร์ด "เขาต้องการคำตอบที่ปี้มาแปะหรือเปล่า?" คิดเอาเองเช่นกันครับ

00000 said: ↑

สรุปมา 10 บรรทัด ที่ท่านบอก เพื่อที่ท่านจะมาวัดธรรม หรือจะมาทดสอบอะไร หรือทดสอบใครว่ามีธรรมเท่าไหร่ อย่างไร อันนี้ เกล้ากระผมก็ขอบาย นะขอรับ เกล้ากระผมขอยอมแพ้ นะขอรับ

อย่างนี้น่าจะเป็นแบบที่ว่า มีอาวุธครบมือ ไว้รอฟาดกะบาลและยังมีพวกมาดักซุ่ม พร้อมรุม ทันที ถ้าพลาด
ตามสบายครับท่านทั้งหลาย กระผมขอยอมแพ้ขอรับ กระผมขอบายนะขอรับ

ท้ายนี้ กราบขออภัยทุกท่านนะขอรับที่หากทำให้เคืองใจหรือผิดใจและกราบขอบคุณในธรรมที่แต่ละท่านแสดงมา นะขอรับ
Click to expand...

ส่วนอันนี้ "คุณมโน(คิด)ไปเอง" กลายเป็นว่า "ผมถามคุณเพื่อจะทดสอบ" ว่างั้น? ผมก็บอกแล้วว่าถ้าขี้เกียจ ก็ตามสะดวกเลย เพราะ "คุณก็ไม่ได้มีหน้าที่จะมาสรุปให้ใครฟังอยู่แล้ว" ก็แค่นั้นแหละครับ "เพราะธรรมพวกนี้คนไปเสิร์ชหาเอาเองได้ หรือไม่?" กลายเป็นว่าผมถืออาวุธไว้รอแพ่นกบาลไปซะงั้น ได้ครับงั้นจะเพ่นกบาลให้เองถ้าต้องการ

"นักปฏิบัติธรรม" = นักปฏิบัติเพื่อค้นหาสัจธรรม(ความจริง) ความจริงคือ ผมถามเฉยๆ และแสดงความเห็นว่า "ยาวไปไม่อ่าน" เพราะ "ปี้มาแปะ" มันก็เท่านั้น เลยให้สรุปมาสั้นๆ ต่อให้คุณสำเร็จ เจโตด้วยนะ มาดูเจตนาผม ก็รู้เองว่าพิมพ์ไปงั้นๆแหละ ไม่ได้สนใจอะไรเลย
แต่คุณ "มโนไปเองว่าผมพิมพ์มาเพื่อจะ "เพ่นกบาล" คุณและกลายเป็นว่า "ผมไม่สนใจธรรม" ซะงั้น ก็ใช่ครับผมไม่สนใจธรรม "ของคนที่ปี้มาแปะ" อะนะ

"ดังนั้นแล้วคุณเป็นนักปฏิบัติที่โดน "มโน" แดกซะแล้วครับ นี่แหละความจริงและเป็นสัจธรรมซะด้วย

Sataniel, 23 ตุลาคม 2018

#11
- ถูกใจ x 1
- ดูรายการ
Sataniel "วิชชาและวิมุติ"

วันที่สมัครสมาชิก:

19 กรกฎาคม 2017

โพสต์:

1,490

ค่าพลัง:

+2,363
00000 said: ↑

คุณนี่อาการหนักเอาไม่น้อยเลยเนาะ ยอมแพ้ขอรับ ผมมันก็แค่คนธรรมดา ขอรับ ไม่มาอนุมานด้นเดาอะไรแบบท่านนะขอรับ เชิญท่านปฏิบัติธรรม ในแบบของท่าน เชิญท่านแสดงลีลาธรรม ตามสไตร์ท่านนะขอรับ บางทีก็น่าจะนึกถึง ผู้ที่เข้ามาศึกษาธรรมในนี้บ้างนะขอรับ คำบางคำ นะ กิริยาที่ส่อออกมา นะขอรับ จะว่า ไป ก็แล้วแต่ละกัน นะขอรับ การที่ผมยกธรรมมา ก็เผื่อบางครั้งผู้ที่เขาสนใจเข้ามาศึกษาธรรมจะเกิดประโยชน์บ้าง แต่หากท่านขี้เกียจที่จะอ่านมันก็เรื่องของท่าน แต่ก็ไม่รู้จะมาพร่ำทำไม ว่าขี้เกียจอ่าน หรือจะให้สรุป 10 บรรทัด ท่านก็เงียบ ๆ ก็ได้

ขอให้ท่านเจริญในธรรมในแบบที่ท่านแสดงนะขอรับ ถ้าท่านเห็นว่าดี ว่างาม และสมกันเป็นผู้ปฏิบัติธรรม กระผม ก็ขออนุโมทนา ด้วยนะครับ

ครูบาอาจารย์ ท่านสอน ว่าจะคิดอะไร จะพูดอะไร จะทำอะไร ก็ให้สำรวม และให้รอบคอบ ให้ระวัง มโนกรรม วจีกรรม กายกรรม ขอรับ
กระผมขอบายนะขอรับ และ กระผมขอยอมแพ้ขอรับ และจะไม่มาให้กวนใจ รกหูรกตาท่านนะขอรับ
Click to expand...

คำถามนะครับเห็นมา "ปั้นน้ำเป็นตัว" ใส่ก็กรุณาคิดซะด้วยนะครับว่า
1.อาการอะไรหรือครับที่หนัก ? เชิญแถลงไขเลยครับ
2.ผมอนุมาน "เดา" ตรงไหน สิ่งที่ผมพูดไปมันคือ "ความจริง" ชัดๆ ไม่งั้นคุณคงไม่มา "ถามอีกรอบ" ทั้งๆที่ตอนแรกคุณก็ "ขี้เกียจอธิบาย" แล้วนี่ ? งั้นผมเดาตรงไหนยกมาด้วยครับ

ต่อนะครับ
ส่วนที่บอกว่าผมเงียบๆก็ได้อะ มันก็ตามความเห็นคุณ "เพราะไปกะตุกอะไรซักอย่างของคุณ" แต่สำหรับผม "เรียกแซว" ซึ่งคุณจะรับได้ไม่ได้ก็เรื่องของคุณอีกละ ผมไม่สนใจด้วย

ขอให้ท่านเจริญในธรรมในแบบที่ท่านแสดงนะขอรับ ถ้าท่านเห็นว่าดี ว่างาม และสมกันเป็นผู้ปฏิบัติธรรม กระผม ก็ขออนุโมทนา ด้วยนะครับ
-ขออนุญาตคืนคำนี้ให้ทั้งประโยคเลยนะครับพิมพ์อะไรมาก็พิจารณาตัวเองด้วยนะครับ ผมแค่แซวเฉยๆ อย่างนี้เขาเรียก "เพ่งโทษ" อะป่าว? เพราะผม "ยังไม่ได้ด่าคุณซักคำ และผมก็ไม่ได้บังคับด้วยว่าต้องสรุปให้ ผมไม่มีสิทธ์บังคับคุณอยู่แล้วนี่แหละ สัจธรรม เพ่งเอง ทุกข์เอง มโนเอง นะครับ"

ครูบาอาจารย์ ท่านสอน ว่าจะคิดอะไร จะพูดอะไร จะทำอะไร ก็ให้สำรวม และให้รอบคอบ ให้ระวัง มโนกรรม วจีกรรม กายกรรม ขอรับ
กระผมขอบายนะขอรับ และ กระผมขอยอมแพ้ขอรับ และจะไม่มาให้กวนใจ รกหูรกตาท่านนะขอรับ
-ประโยคนี้แหละถึงจะ "ตรงตามจริง" ขอน้อมรับไว้ครับ "เพราะผมไม่สำรวมจริง" แต่รอบคอบผมรอบแน่นอน "เพราะผมก็บอกแล้วว่าถ้าขี้เกียจก็ไม่ต้อง สรุป มาให้นะครับ" แต่คุณก็ "ต้อง" น้อมกลับไปพิจารณาด้วยนะครับ เพราะประโยคนี้ก็ใช้กับคุณด้วยเช่นกัน ตรงคำว่า "จะคิดอะไร" กับ "จะพูดอะไร" และ "จะทำอะไร" ทั้งสามส่วนเลยนะครับ

เจริญในธรรมนะครับ

Sataniel, 24 ตุลาคม 2018

#12
- ถูกใจ x 1
- ดูรายการ
ธรรมแท้ว่าง กายเบาใจเบา

วันที่สมัครสมาชิก:

19 มีนาคม 2011

โพสต์:

12,293

ค่าพลัง:

+12,622
ท่าน เบญจ0 ชอบพูดสัพยอกหยอกเอิน
เกินความเหมาะสมฮับ
ถึงคราวจะเอาจริง จิตจะน้อมรับยากขึ้นฮับ

เมื่อใจเบากายเบา

ธรรมแท้ว่าง, 24 ตุลาคม 2018

#13
- ถูกใจ x 1
- ดูรายการ
กล่องไม้ขีดไฟ เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

6 พฤศจิกายน 2015

โพสต์:

2,859

กระทู้เรื่องเด่น:

1

ค่าพลัง:

+1,815
พิจารณากายเป็นของสกปรกไม่สะอาด
ทางวัดป่าเน้นมาก

เพราะจิตมันหลงกายตัวเองและของคนอื่น

กล่องไม้ขีดไฟ, 24 ตุลาคม 2018

#14
- ถูกใจ x 2
- ดูรายการ
ธรรมแท้ว่าง กายเบาใจเบา

วันที่สมัครสมาชิก:

19 มีนาคม 2011

โพสต์:

12,293

ค่าพลัง:

+12,622
กล่องไม้ขีดไฟ said: ↑

พิจารณากายเป็นของสกปรกไม่สะอาด
ทางวัดป่าเน้นมาก

เพราะจิตมันหลงกายตัวเองและของคนอื่น
Click to expand...

มันแทบจบข่าวเลยฮับ
มันตัดตัณหาอุปทาทานปัจจุบันลงฉั๊วะฮับ
เพราะแค่ไม่มีอาบน้ำ 3 วันทนตัวเองแทบไม่ไหว
ของคนอื่นไม่อยากจะนึกภาพเพราะ
ไม่ต่างจากตัวเรา

เมื่อใจเบากายเบา

ธรรมแท้ว่าง, 24 ตุลาคม 2018

#15
- ถูกใจ x 1
- ดูรายการ
เพลงพรายพิญ The Myth 2077

วันที่สมัครสมาชิก:

28 กันยายน 2018

โพสต์:

1,212

ค่าพลัง:

+1,995

จากนี้ ก็เห็นเป็นประจักษ์

"ดาวแดดิ้นดวงด้วยด้าว จันทร์จ้าวจักจิตจาบจ้วง
มหาศูรสูญสิ้นเสียไซร้ เพียงพ้อภัยเพลงพรายพิญ"

เพลงพรายพิญ, 25 ตุลาคม 2018

#16
ธรรมแท้ว่าง กายเบาใจเบา

วันที่สมัครสมาชิก:

19 มีนาคม 2011

โพสต์:

12,293

ค่าพลัง:

+12,622
เพลงพรายพิญ said: ↑

จากนี้ ก็เห็นเป็นประจักษ์
Click to expand...

ประจักษ์แบบนี้ยังไม่ถูกฮับ
ต้องยอมรับสภาพความเป็นจริงแล้ว
เห็นความเป็น
อนัตตาฮับ
เมื่อใจเบากายเบา

ธรรมแท้ว่าง, 25 ตุลาคม 2018

#17
- ถูกใจ x 1
- ดูรายการ
เล่าปัง เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

1 พฤศจิกายน 2007

โพสต์:

4,801

ค่าพลัง:

+7,939

00000 said: ↑

นับวัน ยิ่งชัดเจน
Click to expand...

ศูนย์wain! ยิ่งนับวัน

......................

เล่าปัง, 29 ตุลาคม 2018

#18
ธรรมแท้ว่าง กายเบาใจเบา

วันที่สมัครสมาชิก:

19 มีนาคม 2011

โพสต์:

12,293

ค่าพลัง:

+12,622

คลิปทั้งหลายที่ลงในห้องมาทินี้
ที่ไม่เกี่ยวกับสติปัฏฐาน
จะเป็นตัวถ่วงผู้ยังไม่เข้าใจในการปฏิบัติ
ธรรมให้เนิ่นช้าออกไปฮับ
ผู้ที่พอจะรู้ทางตรงจึงจะหลบหลีกเป็นฮับ

เมื่อใจเบากายเบา

ธรรมแท้ว่าง, 31 ตุลาคม 2018

#19
เล่าปัง เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

1 พฤศจิกายน 2007

โพสต์:

4,801

ค่าพลัง:

+7,939

ฮี้ๆๆๆๆ

มาหาสุ๋น ตามหา คนจับมาพัด หรอ

จะมา ตอน ดาวส่องแสง เกษะมะ รัวๆ

......................

เล่าปัง, 31 ตุลาคม 2018

#20

(คุณต้องเข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน เพื่อที่จะโพสต์)

หน้า 1 ของ 3

แชร์หน้านี้

Loading...