ใครต้องการถามเป็นการส่วนตัว ไปถามที่อื่น กลัวคนอื่นว่าให้มาที่นี่

เรื่องที่คัดลอกมาจากที่อื่น
เราเอาไว้ ดูย้อนหลังครับ
ขี้เกียจไปไล่หา
ส่วนใครที่เข้าใจผิด จะคงจะเป็นไปได้
เพราะไม่ได้ปะติดปะต่อกัน
คนที่เข้าใจ ก็จะมีแต่เราผู้เดียวเท่านั้น
ส่วนผู้อื่นแนะให้ดูเป็นเรื่องๆไป
อย่าดูรวดเดียว เดี๊ยวจะงง

 

ถ้าผมทำกรรมอย่างนั้น
ผมก็ขอน้อมรับด้วยตนเองครับ
เคยทำคนอื่นมาเยี่ยงไร
ผมก็จะต้องโดนเองในที่สุด
จะปล่อยให้เวรกรรมตัดสินโทษ ด้วยตัวมันเอง
แล้วก็จะขอ อโหสิกรรม ต่อ เจ้ากรรมนายเวร ทั้งหมด
ให้ อโหสิกรรม ให้แก่ตัวเรา
อย่าได้จองเวรกันอีกเลย
ขอให้ชาตินี้เป็นชาติสุดท้ายก็แล้วกัน

 

ผมแปะเอาไว้เตือนความจำใน กระทู้ผมเอง
ส่วนท่านอื่น ถ้ามีวาสนา ก็จะเข้าใจได้
ถ้าไม่มีวาสนา มันก็ต้อง ย้อนแย้ง อยู่ดี

 

ท่านรู้ จิตใจ ของ ผมเหรอ จึงได้คิดว่า
สิ่งที่ผมทำ เป็น อกุศล
อกุศลกับใคร กับตัวท่านเอง
หากเรื่องที่ผมทำเป็น อกุศล
ผมก็ขอน้อมรับเอง ในที่สุด

 

เราฝึกสู้กับ กิเลส ด้วยใจเราเอง
แล้วเราก็ฝึก ปล่อยวางกิเลส ตัวที่เราฝึกอยู่
เมื่อเล่นกับมันจนหนำใจ เราก็ขว้างทิ้ง
ไม่เล่นเรื่องนั้นอีก ปล่อยมันให้ใจเฉยๆ
ไม่เล่นทั้งอยาก หรือ ไม่อยาก
เราเฉยๆกับมัน ตอนนี้เราเล่นกับ กาม
ของตนเอง ดูหนังโป๊ ถ้าแพ้ก็น้ำแตก
ถ้าชนะก็ปล่อยวางได้
ตัวเราจะต้องเล่นกับ อสุภะ หรือ
ของเน่าเหม็น ให้เยอะๆ
จะได้รีบจบทุกเรื่อง

 

พระพุทธเจ้า จะไม่สอนสัตว์นรก
เพราะว่า สัตว์มีแต่ความทุกข์มากเกินไป
ไม่มีเวลาคิดทบทวนเรื่องอื่นอีก
สอนไปก็ไม่เกิดประโยชน์อะไร
มีแต่ พระโพธิสัตว์ เท่านั้น
ที่จะลงไปโปรดสัตว์นรก
แล้วอีกอย่าง ถ้าไม่ได้เป็น ญาติ กันมาก่อน
ก็โปรดไม่ได้ เพราะจะไม่รู้จริตของสัตว์นรกที่จะโปรด

 

วันนี้ท่านยังไม่ตื่น เพราะท่านยังไม่เข้าใจผม
วันไหนที่ท่านตื่น เดี๋ยวท่านก็จะมาหาผมเอง
ไม่จำเป็นที่ผมจะต้องไปหาคนอื่น
คนเราถ้ามีวาสนาต่อ สอนคำเดียว ก็เกทได้
ก็บรรลุด้วยใจตัวเองได้เหมือนกัน

 

อันนี้ต้องขอโทษท่าน อย่างแรง
พอดีจะโพสต์แค่ว่า
ผมชอบทำสมาธิ แค่นั้น
ดันไปเขียนว่า
ผมชอบสอนทำสมาธิ

เดี๋ยวจะแก้ต้นเรื่องให้ครับ

 

[

ก็แล้วแต่ท่านครับ เอาที่สบายใจเลย
จะนับถือ หรือ ไม่นับถือ ก็ไม่เกี่ยวกับผมแล้ว
ผมก็แค่ทำตามเรื่องที่มันยังมีอยู่ ให้เสร็จ
ส่วนคนอื่นจะเป็นยังไง ก็แล้วแต่ การฝึก
ของคนคนนั้น ฝึกมาน้อย ก็ได้น้อย
ฝึกมามาก ก็ได้มาก
ไม่ต้องมาสนใจการกระทำของผม
สนใจการกระทำของตัวท่านเองดีกว่า
จะได้ไม่เสียเวลา ฝึกตนเอง

 

แล้วก็ขอบคุณ ทุกๆความคิดเห็น นะครับ
ทั้งที่เห็นด้วย และ ไม่เห็นด้วย
ก็เป็นธรรมดา คนเราฝึกมา ไม่เท่ากัน
ก็ย่อมจะเห็นได้หลายทิศทาง
อาจจะมีที่วันไหน เค้าเหล่านั้น
ฝึกถึงขั้นแล้ว ก็จะรับรู้ได้ด้วยตนเองครับ
ไม่ต้องให้สอนมาก

 

จากหลวงพ่อฤาษีลิงดำ (พระราชพรหมยาน)
จากหนังสือลูกศิษย์บันทึก เล่ม 3 หน้า 1-2
บันทึกโดย พระปลัดวิรัช โอภาโส


หลวงพ่อ เคยปรารภไว้ว่า....
การก่อสร้างการเลี้ยงคน ต้องต่อสู้กับอารมณ์ทุกอย่าง
ต้องใช้ปัญญาใคร่ครวญ ทำให้บารมีเต็มเร็ว


หลวงพ่อ พูดว่า “มาคิดว่าสมัยหนุ่ม ๆ บวชแล้ว มัวแต่สร้างวัดมากมาย
คิดแล้วเสียเวลา มาคิดว่า รู้อย่างนี้ ไม่สร้างก็ดี เสียเวลา
เอาเวลามานั่งชำระจิต ตัดกิเลสอย่างเดียว ให้จบ ๆ ไป จะดีกว่า”

ปรากฏว่า....

องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสด็จมา ตรัสกับองค์หลวงพ่อว่า

“ไม่มีทาง.... ถ้าไม่ทำอย่างนี้ บารมีไม่เต็ม
เมื่อบารมีไม่เต็ม การตัดกิเลสก็ไม่มีผล”


ถ้าไม่เจอปัญหา จะมานั่งปฏิบัติอย่างเดียว บารมีไม่เต็ม


เจอปัญหามาก ๆ มันตัดของมันเอง แล้วจะเบา
ต้องเอาใจคนหลายประเภท บารมีเต็มเร็ว

 

บารมีไม่เต็ม ทำงานไม่ครบ ก็จบกิจไม่ได้ นะโพธิสัตว์

 

"งานสาธารณประโยชน์ มันเป็นปรมัตถบารมีอย่างสูงสุด อันนี้จะทำให้เร็วที่สุด ทำให้เร่งรัดพวกเราให้เร็วที่สุด"

หลวงพ่อฤาษีลิงดำ วัดท่าซุง

 

ส่วนตัวยอมรับว่าคุณนิลกาลมีเจตนาที่ดี
มีเมตตาต่อสรรพสัตว์น๊ะ แต่ได้โปรดเถอะครับ อย่าหลงโมหะคิดว่าตนสำเร็จกิจ แล้วคนอื่นที่ไม่เข้าใจคุณ คือ คนที่ยังโง่อยู่เลย
ถ้าสำเร็จกิจจริง ไม่มามัวโอ่อ้างอย่างนี้หรอกครับ ไม่มาวิวาทะเอาชนะคะคานความเห็นต่างเยี่ยงนี้หรอก ไม่หลงเชื่อคำสอนของผู้เป็นมิจฉาทิฐิที่หมู่คณะร่วมครูบาอาจารย์เองก็ตัดขาดเช่นนี้หรอกครับ ขออภัยที่ต้องสะกิดแรงๆ แต่ปรารถนาดีจริงๆ คุณนั่นแหละครับหลงตัวเองว่าสูงส่งเกินจริง

 

ขออนุญาตวิเคราะห์นัยยะของคุณนิลกานหน่อยนะ มันมีสิ่งที่น่าสนใจอยู่ คือผมเห็นตรงจุดที่ ผมทำตัวหนังสือเข้มและตัวใหญ่เอาไว้นั่นแหละครับ

คือเมื่อเล่นกับความคิดความรู้สึกของตนเองจนเบื่อ จนเห็นว่ามันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะไปเสียเวลาคิดๆนึกๆทางใดทางหนึ่งอีกก็วาง อันนี้แหละครับส่วนตัวว่าเป็นการภาวนาเข้ามาเห็นความจริงจริงๆได้ ความจริงในเรื่องที่ว่า "อวิชชาเป็นปัจจัยให้เกิดสังขารฯ" ลักษณะนี้คือเห็นโทษของการหลงคิดไปเอง หลงตัดสินพิพากษาโน่นนี่นั่นไปเอง ทั้งๆที่สภาวะที่เกิดก็สักแต่ว่าเกิดตามเหตุปัจจัย

สภาวะไม่ได้พูดว่ามันเป็นอะไร มีแต่เรา กิเลสความอยากไม่อยาก ความมีตัวตนของเราเอง ที่เป็นฝ่ายคิดนึกไปเองว่ามันเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ขึ้นมาทั้งหมด ความโง่ ความหลงกระทำทุกข์ขึ้นมามันอยู่ที่ตัวเราเองเป็นผู้กระทำเองทั้งหมด ตรงนี้จึงเป็นจุดเริ่มต้นของการภาวนาเข้าใกล้สัจธรรมความจริงตรงๆเข้ามา เริ่มเห็นตามความเป็นจริงขึ้นมา

แรกๆอาจไม่ชัดเจน แค่รู้สึกว่ามันไม่มีสาระอะไรจริง เป็นแค่การฟุ้งซ่านต่อสู้กันไปเองของความคิดสองฝั่ง และกลายเป็นเรื่องโอละพ่อไปในที่สุด คือคิดขึ้นมาเองทึกทักขึ้นมาเองทั้งนั้น พอจิตเกิดดิ้นรนทะยานอยากแล้วไม่รู้เท่าทัน ก็เป็นแบบนี้ ก็กลับมารู้เท่าทันจิตเกิดบ้าง รู้เท่าทันความดิ้นรนทะยานอยากในใจตนเองบ้าง รู้ความปกติและความไม่ปกติ ภาวนาเห็นตามความเป็นจริงไป ไม่ต้องไปคาดหวังตั้งธงอะไร เหตุปัจจัยพอมันจะรู้จักโลกทั้งใบได้เอง ใจจะคลายได้เอง

อันนี้คือเราเห็นช่องทางของเขานะ เป็นความคิดเห็นส่วนตัว พอเห็นตรงนี้เรื่องเก่าๆ ยกทิ้งเลย จริงๆตรงนั้นมันผ่านไปหมดแล้ว ตรงนั้นไม่มีสาระ ดูปัจจุบันอย่างเดียว ถ้าภาวนามีทิศทางเข้าใกล้ความจริง ส่งเสริมครับ

 

คุณนิลกาฬก็บำเพ็ญเพียรสร้างบุญบารมีต่อไปน๊ะครับ ถ้าบรรลุธรรมสำเร็จกิจจริง
ปัญญาถึงพร้อมจริงเมื่อไร ได้รับการยอมรับแน่นอนครับ

 

ธรรมที่ออกมาจากลุงคึก
โดยส่วนตัวเข้าใจว่าไม่เหมาะแก่การตั้งใจดูไม่เหมาะแก่การเงี่ยหูฟัง

ส่วนธรรม ที่ท่านนิลนำ เรื่องของ หลวงพ่อฤษีลิงดำ กับ สมเด็จพระพุฒาจารย์ โต พรหมรังสี
มาลงนั้น เหมาะแก่การดู เหมาะแก่การเงี่ยหูฟัง เหมาะแก่การพิจารณาตาม

นี่ไงการคัดกรองเป็นเรื่องๆไป
จากบุคคล ค่อยคัดกรองการฟังเป็นเรื่องๆจากบุคคลท่านนั้นๆอีกทีนึง

ไม่ใช่ให้ลุงคึกมาคัดกรองคำพระสงฆ์ออก
แล้วเลือกแต่คำพระพุทธเจ้าตรัสและคำที่พระพุทธเจ้าท่านตรัส ก็ใช่ว่า
ความคิดเห็นของลุงคึกนั้นจะอยู่ในระดับเดียวกันกับพระพุทธเจ้า

ก่อนจะมี วจีจิตตสังขาร มันต้องผ่าน จิตตสังขาร มาก่อน
ถึงจะเล่ามารวดเดียวหรือแยกออกมาเป็นเรื่อง มันก็เป็นได้แค่ จิตตสังขาร
ที่คิดจะไปเทียบรุ่นกับพระพุทธเจ้า แต่เพียงแค่นั้น

ความคิด > ความอ่าน/ความเข้าใจ/ตัวแปล > วจีกรรม

จิตตสังขาร ของลุงคึก แม้แต่การวางตน
ยังไม่รู้ตัวเองเลยว่าควรวางตนไว้แบบไหนจึงจะเหมาะสม
วางตรงไหนไม่วาง ดันไปวางตนไว้ในที่ๆจะพอๆกับพระพุทธเจ้า ฮ่าๆๆ

สมชื่อคึกจริงๆ ทำอะไรไปแบบคึกคะนอง ฟังตามแล้วเผลอคล้อยตามไป
ก็มีแต่จะชวนกันไปคึกคะนองตามๆกันไป อิอิ

 

ถ้าต้องการจะดูจริงๆ
แนะนำให้ดูที่ ผลลัพธ์ จะดีกว่าครับ
อย่าไปตั้งใจดูที่ วิธีการ ของผม
คอยดูที่ผลลัพธ์สุดท้าย ว่า จะเป็นยังไง
คอยดูกันต่อไป

 

กล่าวได้ตรงทางดีครับ
รู้จักวิเคราะห์แยกแยะไปในตัวด้วย
ถ้าไม่ฝึกมาเป็นอย่างดี
ก็คงจะคิดไม่ได้ขนาดนี้
จะเป็นประโยชน์ต่อท่านอื่น
ที่เข้ามาอ่านทีหลังอย่างมากครับ