รู้กับสติสิ่งใดเกิดก่อนกัน

เมื่อยังไม่รู้จักผู้รู้ ก็จะหาผู้รู้ไม่เป็น แล้วจะให้
เอาอะไรทิ้งในเมื่อยังหาไม่เจอ
ฉะนั้น ต้องรู้จักตัวผู้รู้ก่อน แล้วค่อยหา
เมื่อหาเจอแล้วจึงค่อยปล่อยทิ้ง(ประหาร)
ผู้รู้
เมื่อหาไม่เจอแล้วจะรู้ว่ามันทำหน้าที่
ยังงัยเอ้อ....

 

ไม่ต้องไปหา ไม่ต้องอยากรู้..

เมื่อหยุดแสวงหาผู้รู้ เมื่อนั้น "ผู้รู้" ก็ปรากฏ..

 

หน้าที่มัน คือ หลอกให้ตามหาตัวมันเองนั้นแหละ..

ผู้รู้ เป็น มายา มันไม่มีอยู่จริง..

 

เมื่อไม่ต้องการรู้จักผู้รู้ ผู้รู้นั้นจะมาทำความรู้จักเราเอง..

หลักๆ คือ หยุดแสวงหาผู้รู้..

 

เอา ผู้รู้ ไป ตาม หา ผู้รู้ เกิดตายอีกกัปป์นึง ก็หาไม่เจอ..

 

ไปฝึกทำความรู้สึกตัวไว้

เมื่อรู้สึกตัว(รู้ตัว)เมื่อไหร่..

จิต ก็ ถึง ฐาน เมื่อนั้น..

 

จิตถึงฐาน นั้นแหละ คือ สติ..

จิตถึงฐาน นั้นแหละ คือ ผู้รู้..

 

เมื่อได้ยินได้ฟัง คำว่า "มายา" รู้สึกเอะ อ๊ะ คุ้นๆ อะไรประมาณนี้หรือเปล่า..

เมื่อได้ยินได้ฟังคำว่า "มายา" รู้สึกเหมือนจะเห็นตาม แต่ ก็ ยัง สงสัย รู้สึก ตะหงิด ตะหงิด แบบนี้รึป่าว..

 

พวกที่คอยตามอ่าน พวกที่ตรวจข้อสอบ พวกผู้ตรวจการณ์ ทั้งหลาย

ถ้ายังสงสัยในตัวเราก็มาดูให้เห็นกับตาตัวเอง อย่ามัวสงสัยแล้วเอาไปฟ้องเบื้องบน ทำอย่างนั้นมันไม่ถูกต้อง ไม่สมควรอย่างยิ่ง..

สัปดาห์ที่ผ่านมาเราต้องขึ้นไปรายงานตัวถึงสองครั้ง ก็เพราะคนขี้อิจฉา แบบพวกท่านนั้นแหละ..

ถ้าอยากรู้ว่าเราทำอะไรอยู่ที่ไหน ก็มาดูให้เห็นกับตาตัวเอง..

 

เราอยู่ ต.นิคมห้วยผึ้ง อ.ห้วยผึ้ง จ.กาฬสินธุ์ 46240..

อยากรู้ก็มา อยากเห็นกับตาก็มา อย่าทำเป็นเด็กขี้อิจฉา อย่าทำเป็นเด็กขี้ฟ้องสิ..

เพราะนิสัยอย่างนั้น บารมีมันถึงพร่องอยู่เป็นนิจ..

 

โถ คนทิ้งผุ้รุ้ คุยกะผีบนคว้าาอีกแล้ว อิอิ

 

ว่า ริวจะไม่ยุ่ง แล้วนะ

แต่เห็น อันนี้แล้ว ธรรมสังเวช

ตัวที่ หมายๆ เหมือน มหามองเครื่องบิน แล้วมัน ตะหงิดๆ เหมือนๆ

ตัวนี้แหละ " ตัวก๊อปปี้ " ใครพูดอะไร เหมือน มีคนเคาะกะลา
น้ำลายมันไหล แม่ก็ไม่อยู่แล้ว ก็เลยต้อง คอยหาเศษหา
เลยเยี่ยงผีเปรต ในคราบผ้าย้อมสี

ของจริงเวลา ใครเขาส่ง บัญญัติอะไรให้
เวลา เขาจะสัมผัส มันจะเกิด ปิติ ปัสสัทธิ
แล้ว โน้มไปในความสงบ ( เพราะ สัมผัส
ธรรมคือความดับ !!)

เมื่อจิตโน้มไปในความสงบ แต่บางคน
อาจจะยังไม่ เออะ เขาก็อาจจะ เขียน
อะไรส่งเดช ผักบุ้งโหลงเหลง เพื่ออนุเคราะห์

แต่ถ้า สัญญาเสีย เป็นสัตว์สัญญาเสีย

ปิติไม่เกิด เกิดแต่ เออะ หมายๆ เหมือนๆ

ก็กราบลา ไปตามวาระ

แต่ ถ้ามี สังเวช ก็ต้องบอกกล่าวกันตาม
ธรรมเนียม ชิงเปรตเกิด ก็ต้องบอก

บอกแล้ว จะเป็น ชิงเปรตเกิด ต่อ คนบอก
ก็ ขับรถเฟรสฟลินสโตนไปตามระเบียบ

 

ไปแนะนำเขาให้เข้าใจ แล้วน้อมนำปฏิบัติ ให้ได้ก่อน ค่อยมาคุยกับเรา..

ไม่ใช่ไปแนะนำเขาแล้ว ให้เขาย้อนมาถามเราว่า ไอ้แมววิฬาไวลัดพูดเรื่องอะไร..

แนะนำคนอื่นก็มีแต่น้ำ ยังเที่ยวแนะนำพร่ำเพรื่อไม่หยุดหย่อน..

 

มหา ปัจเจก ไปไกลๆตีนเราเลย..

ปฏิบัติเป็นอยู่คนเดียว แนะนำคนอื่นให้เข้าใจ ให้รู้ตาม ไม่ได้เลย..

พวกตัดช่องน้อยแต่พอตัว ไปไกลๆตีน..

 

หยาบโลนสิ้นดีย์ อิอิ
ใครกันแน่ พล่ามเหวี่ยงแหไปเรื่อย กะทำเปนฟาดงวงฟาดงาใส่เล่นละคร แทนที่จะตอบคำถามเขาเฉย ๆ ต่อมหวาดระแวงทำงานหรอลุง

 

ถ้ากลัวตายก่อนไม่ได้ทำหน้าที่ ก็ ออกมาทำเองเลย ออกมาประกาศตัวเองเลย..

โลกกำลังร้อน ต้องการวีรบุรุษอยู่พอดี..

ถ้ากลัวตายก่อนได้ออกมาทำหน้าที่ ก็ ตั้งตัวเองขึ้นมาเลย..

อยากรู้เหมือนกันว่า จะมีบารมี มากแค่ไหน..

 

กลัวแต่ออกมาแล้วจะเป็น มหา ให้เขาสาดน้ำร้อนไล่ น่ะดิ..

เอิ๊กๆ..

บารมีมันต่างกัน..

ก๊าก กั๊กๆๆๆๆๆๆ

 

ต้องใช้ผู้รู้ตัวปลอม ตามให้เจอผู้รู้ตัวจริง
แล้วจึงปล่อยวางให้หมดทุกครั้ง
ที่พบที่เจอ
ถ้าไม่พบจะปล่อยวางอะไรล่ะ
ก็หลงขันธ์ หลงสังขารขันธ์
อยู่ยังงั้น...

 

ผู้รู้ตัวปลอม มันก็คือเงา ของผู้รู้ตัวจริง..

จะไล่ตะครุ๊บเงาทำไม แค่หยุด ก็ เห็นทั้งเงา และ ตัวจริง พร้อมๆกัน..

 

เชิ๊บ เชิ๊บ..

ไอ้แมววิฬาไวลัด ไปไหนซะล่ะ..


คงคิดว่าเราบอกที่อยู่ตัวเอง เพื่อหวังลาภสักการะ สิ นะ..

คิดผิดถนัด ศรี..


ก๊าก กั๊กๆๆๆๆๆๆ