ให้จำไว้ว่าไม่ว่ากายหรือจิตก็ไม่ใช่ของเรา

งั้นต้องรู้ก่อนนะ ว่า การดับ นั้นเป็นอย่างไร เช่นเดียวกับคำว่าอนัตตานั้นแหละ
จงรู้ไว้ว่า จิตนั้นเกิดและดับตลอด
หากมีปัญญาจะเห็นจิตที่เกิดทัน ปัญญาขั้นนี้ก้ใช่ย่อยแล้ว ที่คุณเห็นนั้นอาจเป็นปัญญาแค่ แยกจิตกับกายก้ได้ ตรงนี้ผมปรามาสความสามารถคุณอาจมากกว่านั้น
ปัยญาที่มองเห็นจิตที่เกิดดับนั้น ลึกลงอีกหน่อย
จิตนั้นเกิดขึ้นตั้งอยู่และดับลง ตลอดและไม่ใช่น้อยด้วยเป็นล้านๆๆๆๆๆ จิตต่อ หนึ่งขณะ

การเห็นจิตเกิดนั้น ก้ต้องดูว่าเห็นจริงไหม การเห็นจิตดับก้เช่นกันต้องเห็นด้วยปัญญา ไม่ใช่เหนด้วยสัญญา

ยกเอาธรรมของพระ ผู้มีจิตบริสุทิมาพูด แล้วตัวเองล่ะเห็นตามหรือยัง หรือพอเข้าใจบ้างไหมว่าที่ท่านหมายถึงนั้นคืออย่างไรหรือได้แต่ฟัง และจำเป็นคำๆๆไป

 

ตอบไม่โดนใจอย่าว่ากันนะครับ ผมเลือขวดน้ำขวดเล็กๆไม่รู้ว่ามีน้ำไหม แต่เลือกเพราะว่าอย่างน้อยอาจโชคดีไปเจอน้ำอีก เกลือผมไม่รู้มันจะใช้อะไรได้เมื่ออยู่กลางทะเลทราย

 

อนาลโยวาท กัณฑ์ที่ ๘
หลวงปู่ขาว อนาลโย
คัดลอกจากหนังสือ อนาลโยวาท

พากันทำภาวนาไป วันหนึ่ง ๆ อย่าให้ขาด
อย่าให้มันเสียเวลาไป ภาวนาไป ชั่วโมงหรือยี่สิบ สามสิบนาที

อย่าให้มันขาด อาศัยอบรมจิตใจของตน
ทำมันไป ขัดเกลาใจของตน
ใจมันมีโลภะ โทสะ โมหะเข้าครอบคลุมใจจึงเศร้าหมอง

ธรรมชาติจิตเดิมแท้นั้น เป็นธรรมชาติผ่องใส ปภสฺสรมิตํ ภิกฺขเว
จิตฺตํ ตญฺจโข อาคนฺตุเกหิ อุปฺกิเลเสหิ อุปฺกกิลิฏฺฐํ

ธรรมชาติจิตเดิมเป็นของเลื่อมประภัสสร เป็นของใสสะอาด
แต่มันอาศัยอาคันตุกะกิเลสเข้าครอบงำย่ำยี
ทำให้จิตเศร้าหมองขุ่นมัวไป เพราะฉะนั้นให้พากันทำ

อย่าประมาท อย่าให้มันเสียชาติ อย่าให้มันโศกเศร้าเป็นทุกข์
มนุสฺสปฏิลาโภ ความได้เกิดเป็นมนุษย์เป็นลาภอันประเสริฐ
ให้พากันทำ อย่าให้มันเสียไป วันคืนเดือนปีล่วงไป ๆ

อย่าให้มันล่วงไปเปล่า ประโยชน์ภายนอกก็ทำ
ประโยชน์ของตนนั่นแหละมันสำคัญ

;aa24 อย่าทำตัวเก่งเกินพ่อแม่ครูบาอาจารย์<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

ธรรมภูติ คุนมาทางด้านนี้นั้นก้แสดงไห้เห็นว่ามีความตั้งใจที่ดี แต่มีอวิชาที่ยังคลุมอยู่ ทำไห้คุณเข้าใจบางสิ่งคลากดเคลื่อนตัวผมเองก้ไม่ได้เข้าใจแทงตลอดจนสุดปลายหรอกแต่ว่าตรงไหนที่คุณควรจะรู้ก้แค่บอก แต่ท่ามันก้าวก่ายเกินไปก้ไม่ต้องสนใจใช้ กาลมสูตร ในการเชื่อเอาเอง

 

ความหลงเอาว่า ทำอย่างนี้อย่างนั้นเชื่ออย่างนี้อย่างนั้นแล้วจะบรรลุได้ มันยังเป็นเรื่องปรกติที่ สีรพปรามาส

 

คัดลอกบางส่วนจากเรื่อง
อยู่ที่ใจ โดย หลวงปู่ขาว อนาลโย
วัดถ้ำกองเพล ต.โนนทัน อ.เมือง จ.หนองบัวลำภู

จิตของพระอริยะเจ้า จิตของพระพุทธเจ้า ไม่หวั่นไหวต่อโลกธรรม
มีลาภก็ไม่มีความยินดี เสื่อมลาภก็ไม่มีความยินร้าย
ความสรรเสริญ พระพุทธเจ้าก็บ่ตื่น นินทา

พระพุทธเจ้าก็บ่โศกเศร้าเสียใจ ไม่ดีใจ ไม่เสียใจ
จึงว่า มีลาภ เสื่อมลาภ มียศ เสื่อมยศ มีสรรเสริญ มีนินทา มีสุข มีทุกข์

เหล่านี้ แปดอย่างนี้ พระพุทธเจ้าและสาวก
ไม่มีความยินดีและโศกเศร้า ไม่มีความหวั่นไหว ไม่มีความยินดี ยินร้าย
กับอารมณ์แปดอย่าง นี่ละ จึงว่าจิตประเสริฐ จิตเกษม

;aa24 อย่าทำตัวเก่งเกินพ่อแม่ครูบาอาจารย์<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

คุณ <!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->kengkenny ครับผมก้เป็นนักปติบัติธรรมคนนึง ที่ฝึกตามสติปัฐฐาน และเหนตามที่พระตถาคตสอนว่ามันเป็นจริงตามที่สอน

ทุกครั้งผมก้พูดอย่างนี้พุดอย่างเดิมนี้แต่การเห็นนั้นแหละที่แตกต่าง
การฟังครั้งเดียวนั้นสำหรับบางคนก้เข้าใจบางคนก้เห็น

แต่สำหรับบางคนต้องหลายๆๆครั้ง

กับบางคนไม่อาจรู้ได้

 

ครับแต่ไม่ต้องกล่าวถึงเรื่องอื่นหรือบุคคลอื่นก็ได้ครับ ผมก็ได้ความรู้จากท่านทั้งหลายนี้เช่นกันครับ และไม่เป็นผลดีเพราะสิ่งนี้เมื่อถึงเวลาก็จะเข้าใจเอง เมื่อเข้าใจได้เองมันก็ไม่ติดขัดอะไร ผมยอมรับว่าผมเป็นคนชอบคิดแต่คิดเฉพาะในสิ่งที่ควร ปีนี้เหมือนมีอะไรบางอย่างมากระตุ้นให้ค้นหาความจริงของจิตใจว่าทำไมถึงต้องเป็นอย่างที่เป็น ทำไมพระท่านถึงกล่าวว่า กิเลสเป็นตัวทุกข์ ดังนั้นการเริ่มต้นของผมจริงๆก็คือความสงสัยในสิ่งที่ทราบและพยายามหาคำตอบเรื่อยมา จนมาที่นี่ ก็คิดว่าถ้าในนี้ไม่มีคนรู้ธรรมที่ถูกต้องเลยแล้วเราจะได้อะไรจากการเข้ามาดู ก็อ่านศึกษาแต่ไม่ได้ติดเพราะเวลาก่อนนอนก็ทำสมาธิก่อนทุกวันหรือเกือบทุกวัน เพื่อสิ่งหนึ่งผมก้ไม่รู้แต่คราใดที่เห็นว่ามีบางอย่างในพระธรรมผิดเพี้ยนไปผมก็เอาใจจดใจจ่อเพื่อหาข้อสรุปของ สิ่งเหล่านั้น เพื่อให้เป็นประโยชน์กับทั้งตนและผมนั่นเองไม่เคยแม้แต่จะคิดหลบหลู่ดูหมิ่นใครเลย เพียงแต่พยายามทำความเข้าใจในสิ่งที่ตนยังไม่เข้าใจใหเห็นชัดเจนมากขึ้น แต่ทุกการกระทำของทุกท่านส่วนที่เป็นกุศลก็เป็นกุศล ถือเป็นผลดีแก่ทุกๆคนครับ

 

ฝึกกรรมฐานบ้างรึเปล่าครับ

 

บางคน เขามีตนเตือนตนอยู่ แต่ไม่เคย ดู
หลงความคิด หลงอวิชชา มองไม่เห็นตนเตือนตน
อาจเป็นเพราะ วิบากกรรม บังตา ทั้งกรรมเก่า กรรมใหม่
ถ้าเจอคนที่เข้าข่ายนี้ ก็เห็นใจซึ่งกันและกันไว้ ก็แล้วกัน บางทีอาจเป็นตัวเราเองก็ได้
แล้วก็ได้เตือนตัวเราเอง ให้ระวัง อย่าทำซ้ำรอยเขา

 

การที่เืลือกเอาอะไร อันดับแรกก่อนเราต้องประเมินตัวเราก่อน เพราะเราไม่รู้ว่า
ทะเลทรายกว้างแค่ไหน จะเจออะไรบ้างดังนั้น ไม่ว่าจะเลือกอะไรเราควรพิจารณาอะไรที่จะทำให้เราพอดับทุกข์เวทนาได้ น้ำดื่มเราก็หมดหากไม่เจอน้ำเลยเราไม่อดตายเหรอ กระหายน้ำมาก ๆ จะทำอย่างไร เปรียบเหมือนเอาธรรมปลาย ๆ มาแล้วขาดการพิจารณาอย่างแยบคายจริง ๆ เมื่อถึงเวลาจริง เราจะแย่เอาเพราะว่าเราเข้าใจว่า นั้นเรามีของดับทุกข์แล้ว

แต่เกลือ นั้นสามรถจิ๊บเพื่อดับกระหายไม่อิ่มแต่ช่วยประทังได้ สามารถสร้างน้ำได้จนกว่าเราจะมีแรงหาน้ำได้จริง ๆ เหมือนทำธรรมมะต้องทำไปแบบไม่ข้ามขั้นตอนนั้นปัญญาย่อมไม่ขาดตอน จะต่อเนื่องไปเรื่อย ๆ

เราบอกว่ามีทุกข์ และ ไม่ได้หมายความว่าเราเศร้าโศก
เราไม่ได้อวดเก่ง ไม่ได้อวดดี เพราะเราเป็นคนไม่มีอะไร
สุดท้ายเราก็ไม่รู้อะไรเลย?

เจริญในธรรม
เอาแค่นี้

 

นานาหลบภัย
เจริญในธรรม
จบ

 

หวังว่าท่านคงสบายใจที่ได้สั่งสอนกระผมครับ ขอบคุณมากๆครับ ผมไม่ได้มีวิชชาไว้อวดรู้ลบล้างคำครู ผมใช้วิชชานั้นเพื่อประหัดประหารเหล่ากิเลสภัยพาลทั้งหลายด้วยปัญญาที่มีได้ตามสมควรแก่ฐานะ หมายถึง ไม่ถือว่าสิ่งนั้นผิดหรือสิ่งนั้นถูกเพราะสิ่งต่างๆนั้น ล้วนไม่เที่ยงแท้และแน่นอน จึงไม่มีสูตรสำเร็จเฉพาะใคร เป็นสิ่งที่เรียกว่า ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูฮีติ หวังว่าท่านคงสบายใจขึ้นนะครับ

 

เราไม่เคยภูมิใจอะไร เราไม่มีอะไรจะสอนใคร
และเราไม่เคยจะไปปรุงใจใคร ตามใจท่านอยากจะคิดกับเราว่าเราสะบายใจก็แล้วแต่ใจท่าน หากไปวัด
อีกอย่าง จะคุยเรื่องไตรลักษณ์แนะนำให้ไปคุยกับสัปเหร่อ

 

คัดลอกบางส่วนจากหนังสือ
พระอาจารย์ฝั้น อาจาโร
เรียบเรียงโดยธรรมวุฒิ
หมวดธรรมข้อ๓

เมื่อท่านปัญจวัคคีย์ได้ฟังธรรมแล้วสิ่งใดไม่ดีท่านก็เลิก ท่านก็ละ
ท่าน(พระพุทธเจ้า) ยกอนัตตลักขณสูตรขึ้นมาชี้แจง แสดงให้ฟัง
ชี้แจงยังไง คือท่านยกรูป ยกเวทนา ยกสัญญา ยกสังขาร ยกวิญญาณ
ขึ้นมาชี้แจงแสดงให้ฟัง ชี้แจงแสดงอย่างไรล่ะ

รูปังอนิจจัง เมื่อท่านแสดงแล้วท่านถามว่า "รูปเที่ยงหรือไม่เที่ยง"
ท่านปัญจวัคคีย์ก็ตอบว่าไม่เที่ยง "สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้เป็นสุขหรือเป็นทุกข์"
ท่านตอบว่าเป็นทุกข์ "สิ่งใดเป็นทุกข์สิ่งนั้นว่าเป็นตัวเป็นตนได้ยังไงเล่า"
ท่านว่า โน เหต้ง ภัณเต ไม่ใช่พระเจ้าข้า ท่านก็ละรูป ที่นี้ถามถึงเวทนา

เวทนา อนิจจา.........ฯลฯ เมื่อท่านถามเวทนาแล้วก็ถามสัญญา

สัญญา อนิจจา.........ฯลฯ ท่านก็ละสัญญา ที่นี้ถามถึงสังขาร

สังขารา อนิจจา.....ฯลฯ ท่านก็ละสังขาร ที่นี้ถามถึงวิญญาณ

วิญญานัง อนิจจัง"วิญญาณเที่ยงหรือไม่เที่ยง"
ท่านปัญจวัคคีย์ก็ตอบว่าไม่เที่ยง "สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้เป็นสุขหรือเป็นทุกข์"
ท่านตอบว่าเป็นทุกข์ "สิ่งใดเป็นทุกข์สิ่งนั้นว่าเป็นตัวเป็นตนได้ยังไงเล่า"

ท่านก็เลยละ ท่านก็ปล่อยวางหมด จิตของท่านก็สงบ เป็นศีล เป็นสมาธิ
ละอารมณ์สัญญา ละกิเลสตัณหา ราคะ โลภะ โทสะ โมหะ อวิชชา ตัณหา อุปาทาน
ภพ ชาติ ท่านก็ได้สำเร็จมรรค สำเร็จผล
จิตของท่านก็สงบ นี่ท่านเทศน์เพียงเท่านี้

;aa24 อย่าทำตัวเก่งเกินพ่อแม่ครูบาอาจารย์<!-- google_ad_section_end -->

 

ช่างเถอะครับทุกอย่างมันเป็นธรรมดา หากไม่มีวันเห็นในสิ่งที่ควรเห็น ก็อย่าได้โทษใคร เพราะไม่ว่าจะวิ่งเซาะแสวงหายังไงก็ไม่มีวันได้พบ สิ่งที่ข้าพเจ้ากล่าวมาทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบเป็นธรรมะที่พระพุทธเจ้าสั่งสอนไว้ทั้งนั้น เพียงแต่ว่ามันมีความแตกต่างกันที่การมองเห็นแต่ว่าที่กล่าวมาทั้งหมดก็ไม่ใช่ประเด็นเรื่องของการอวดดี จริงๆมันเป็นความรู้สึกข้างในของผมเองที่เกรงว่าจะไปไม่พ้นวังวนแห่งนี้ก็เพียงแค่ คำว่า อัตตา คำเดียวเท่านั้น หากท่านยังแยกแยะไม่ออกก็ต้องปล่อยไปตามบุญวาสนาแล้ว ชีวิตใครก็เป็นของคนนั้นไป ผมทำได้เท่านี้นี่แหละสิ่งที่ผมทำในแต่ละวัน ของชีวิตของผม

 

กาลมสูตรครับ ฟังแล้วทำเองจะเห็นด้วยปัญญา อยู่ไกล้ตำรามากมายไม่ทำเลยมันก้เห็นแบบ ธรรมภูติ เห็นนั่นล่ะ เห็นตัวหนังสือ แต่ไม่เข้าใจ

 

รู้รึเปล่าว่าธรรมภูติเป็นมิฉฉาทิฐิ

 

ฝึกแต่สมาธิส่วนใหญ่ทรงฌาน จริงๆผมไม่แน่ใจหรอกว่าฌานไหนพูดไปเขาก็ว่าอวดอุตริแต่ก็รู้สึกสงบดีคือชอบมากกว่าการพิจารณาอะไรนานๆ รู้สึกอึดอัด ผมก็พยายามอยู่เพียงแต่บอกไม่ถูกครับ คือตอนนี้ชอบความสงบแต่ไม่ได้ติดนะครับ มันดีกว่าและง่ายกว่าที่จะเข้าใจกับสิ่งนี้ การรู้โดยปัญญาญาณนั้นยากมากแต่ไม่เกินวิสัยปุถุชนจะทำได้คือผมมองเห็นในข้อนี้ จึงพิจารณาไปแบบกึ่งๆครับ

 

อย่าไปคุย กับ คุณหลบภัยเลยครับ คุณหลบภัยชอบต่อล้อต่อเถียง

แล้วก็เถียงแบบผู้หญิง ปากตลาดด้วย เวลาผมเจอหลบภัยพูดมา ผมต้องหลบ เพราะว่า ปากตลาด เวลาเถียงนี่ ออกทะเล เลยไม่รู้จะ สู้ยังไง

ยิ่ง แก๊งค์ สามช่า เอกวีร์ ขวัญ วิษณุ นี่ยิ่งไม่ต้องพูดเลย อย่าไปเถียงกับแก๊งค์นี้จำเอาไว้ครับ