แคร่ริมคลอง...วันวิสาข์พาไป "พิพิธภัณฑ์สักทอง"

วันเสาร์นี้ หม่ำอะไรกันดีจ๊ะ

 

เมื่อวานตอนเย็นซื้อของกลับถึงบ้าน เจ้าตัวเล็กก็มาเปิดประตูให้
พร้อมกับส่งยิ้มหวาน
"สวัสดีหรือยัง?" ณ.ถาม
"ซาหวาดดีก่า..." เจ้าตัวเล็กส่งเสียงไม่ชัด พร้อมกับยกมือเล็กๆ พนม
แล้วก้มหัวไหว้อย่างน่ารัก ซึ่งเป็นเรื่องปกติของทุกวันที่ ณ. กลับถึงบ้าน

บันไดทางขึ้นชั้นสองอยู่ขวามือ
ณ. ก็เอากระเป๋า เอาของใช้ที่ต้องขึ้นชั้นบนแยกวางไว้ก่อน
ก่อนจะหอบของใช้อีกส่วนเข้าครัว

"ซื้อ'ไรมาจ๊ะ?" เสียงเล็กๆ ร้องถาม
"กับข้าวสิ... น้องไนซ์กินข้าวหรือยัง?"
เจ้าตัวเล็กพยักหน้า แล้วก็หยิบถุงอีกใบที่ ณ.วางไว้ขึ้นมา
"ไส้จอก" "ไส้จอก" ณ. ก็ได้แต่ยิ้ม...ไอ้สิ่งที่น้องไนซ์เรียก "ไส้จอก"
"ไม่ใช่ไส้กรอก...เทียนจ้าเทียน"
"เจียน" น้องไนซ์ทวนคำ

แล้ว ณ.ก็เอาของใช้ในครัวไปวางไว้ในครัว
แล้วก็เดินแวะดูTV.แป๊บหนึ่งก่อนจะขึ้นห้อง
น้องไนซ์ยังวนเวียนอยู่ตรงที่วางของ
"เจียน เจียน" เจ้าตัวเล็กลงมือลากถุงเทียนจากบันไดขั้นที่ 3 ลงมา
"จะเอาไปไหนน้องไนซ์?"
"เก็บเจียน" ว่าแล้วแม่คุณก็ลากถุงใส่เทียน ซึ่งมีน้ำหนักประมาณกิโลกว่าเข้าครัว
พวกเราหันมาเห็นก็หัวเราะ น้องไนซ์คงคิดว่าเทียนคืออาหารแน่ๆ
คงเพราะมันมีลักษณะคล้ายไส้กรอกล่ะมั้ง

 

"สิ่งเดียวที่เป็นความแตกต่างระหว่างเนินดินกับภูเขา
นั่นก็คือบางสิ่งบางอย่างที่เรียกว่าทัศนคติ"

Dick Hoyt

http://www.youtube.com/watch?v=VJMbk9dtpdY
http://www.teamhoyt.com/

 

ขอยืนยัน..... นอนยัน.... เดินยัน ว่า

"น้ำพริกกะปินอกสูตร" ของ เจ้า ณ. อร่อยจริง ๆ จ้า ทานแล้วติดใจ

หมอกฤษ comfirm!!!!

* * * * * * * * * * * * *
"สิ่งเดียวที่เป็นความแตกต่างระหว่างเนินดินกับภูเขา
นั่นก็คือบางสิ่งบางอย่างที่เรียกว่าทัศนคติ"

Dick Hoyt

อู้หูหูหู.... สุดยอด สุดยอดเลย

คิดได้ไงนะ พ่อ Dick Hoyt

 

Forward Mail


หนูตัวหนึ่งแอบมองลอดรอยแตกของกำแพง
เพื่อดูว่าชาวนากับภรรยาของเขาแกะห่ออะไร
"จะเป็นอาหารอะไรหนอ" เจ้าหนูสงสัย
มันแทบล้มทั้งยืน เมื่อรู้ว่าสิ่งนั้นคือ "กับดักหนู!"


มันจึงวิ่งหัวซุกหัวซุนไปที่ทุ่งนา แล้วส่งเสียงร้องเตือน
"มีกับดักหนูอยู่ในบ้าน!"

แม่ไก่ร้องกุ๊กๆ และคุ้ยเขี่ยไปมา มันผงกหัวขึ้นแล้วพูดว่า
"คุณหนู นี่คงเป็นเรื่องเศร้าสำหรับเธอ
แต่มันไม่มีผลอะไรกับฉันหรอกนะ อย่ากวนใจกันเลย"


เจ้าหนูวิ่งไปหาหมูและบอกมันว่า
"มีกับดักหนูอยู่ในบ้าน!"

หมูเห็นอกเห็นใจ แต่ก็พูดว่า
"ฉันขอโทษนะคุณหนู แต่ฉันคงทำได้แค่สวดมนต์เท่านั้น
ไม่ต้องห่วงฉันจะสวดมนต์ให้เธอ"


เจ้าหนูวิ่งไปหาวัวแล้วพูดว่า
"มีกับดักหนูอยู่ในบ้าน!"
"มีกับดักหนูอยู่ในบ้าน!"

วัวตอบว่า
"โธ่! คุณหนู ฉันก็เสียใจด้วยนะ แต่มันไม่เห็นเกี่ยวอะไรกับฉันนี่"


ดังนั้น เจ้าหนูจึงกลับเข้าบ้าน นอนลง
และเศร้าใจเหลือเกินที่จะต้องเผชิญหน้ากับกับดักหนูเพียงลำพัง
กลางดึกคืนนั้น เสียงๆ หนึ่งดังก้องไปทั้งบ้าน
ฟังเหมือนเสียงกับดักหนูได้จับเหยื่อของมันแล้ว
ภรรยาของชาวนารีบรุดไปดูว่าอะไรที่ถูกจับในความมืดนั้น


เธอไม่เห็นว่ามีงูพิษถูกกับดักหนีบหางเอาไว้
งูกัดภรรยาของชาวนา ชาวนาจึงรีบพาเธอไปส่งโรงพยาบาล
ตอนกลับมาเธอยังมีไข้สูง

ใครๆ ก็รู้ว่าเราต้องพยาบาลคนป่วยด้วย"ซุปไก่"

ดังนั้น ชาวนาจึงหยิบขวานเดินไปที่ทุ่งนาเพื่อหาวัตถุดิบหลักของซุป


แต่อาการป่วยของภรรยาก็ยังไม่ดีขึ้น
เพื่อนฝูงและเพื่อนบ้านต่างมาเยี่ยมดูใจ
เพื่อเลี้ยงอาหารพวกเขา ชาวนาจึง"ฆ่าหมูซะ"


ภรรยาของชาวนาก็ยังไม่หาย
ในที่สุดเธอก็ตายลง
ผู้คนมากมายต่างมางานศพของเธอ
ชาวนาจึง "ฆ่าวัว" เพื่อให้ได้เนื้อมากพอเลี้ยงแขก


เจ้าหนูมองลอดรอยแตกของกำแพงด้วยความเสียใจสุดแสน


คราวหน้า หากคุณรู้ว่าใครสักคนกำลังเผชิญปัญหา
และคิดว่า ไม่เกี่ยวกับคุณสักหน่อย
จำไว้นะว่า เมื่อพวกเราคนใดคนหนึ่งถูกคุกคาม
เราทุกคนต่างตกอยู่ในอันตราย!
เพราะทุกคนล้วนเกี่ยวพันกันอยู่ในการเดินทางที่เรียกว่า
..................."ชีวิต"....................

เราต้องคอยดูแลกันแลกัน
และพยายามให้กำลังใจอีกคนเข้าไว้
จงบอกต่อข้อความนี้ให้แก่คนที่เคยช่วยคุณ
และบอกให้เขารู้ว่า เขาสำคัญต่อคุณขนาดไหน
จำไว้เถอะ ....
เราแต่ละคนก็คือด้านเส้นสำคัญบนผืนพรมของผู้อื่น
นั่นเป็นเหตุผลที่ชีวิตของเราถูกถักทอเข้าไว้ด้วยกันไงล่ะ

 

....เมื่อเจ้าตัวเล็ก มาพบกับเจ้าตัวเล็กกว่า....
....ตาสบตา บังเกิดเมตตาจากใจ......


....... ฝั่งธน ในเดือนธันวาคม ที่ห่างลมหนาวปีนี้ ........

บริเวณวงเวียนใหญ่ ค่ำแล้วแต่ตามท้องถนน ยังเต็มไปด้วยผู้คนที่หลั่งไหลมาจากทั่วทุกสารทิศ เพื่อ
กราบเคารพ และสักการะบูชา อนุเสาวรีย์พระเจ้าตากสินมหาราช มีการจัดงานประจำปีที่ยิ่งใหญ่ของชาวฝั่งธนบุรี เหมือนเช่นเคย.......

หากปีไหนขาดการจัดงานใหญ่งานนี้.... ดูเหมืิิอนปีนั้น วงเวียนใหญ่และแถบคลองสาน
จะเงียบๆ เหงาๆ แปลกๆ พิกล

ทั้งๆที่ทุกปี ก็ไม่แลเห็นอะไรที่แตกต่างไปจากปีก่อนๆ ดูเดิมๆ
บนท้องถนนที่ถูกปิดห้ามรถราผ่านนั้น คึกคักเต็มไปด้วยผู้คน ทุกเพศ ทุกวัย บ้างก็มาเดี่ยว บ้างก็มาคู่ และมาเป็นขบวน

มีแผงค้าขายสินค้าหลากหลาย แน่นขนัดไปตลอดทางเดินซ้ายขวา เสื้อผ้า รองเท้า ขนม ของกินเล่น ลูกโป่ง และเวที แสงสีเสียง นักร้อง นักเต้น รวมทั้ง เวทีศิลปะการแสดงงิ้วจีน.......

..... แต่ปีนี้มีบางสิ่ง ที่แตกต่างออกไป.....

พ่อและแม่พา 2 สาวน้อย ไปเดินเล่นในงานประจำปีเหมือนเช่นเคย เสียงสาวน้อยคอยย้ำคอยเตือนบ่อยๆว่า ....แม่อย่าลืมซื้อของเล่นให้หนูด้วยนะคะ..... ถ้าเดินเจอแผงไหนมีของเล่นเด็กขาย แววตาของสองสาวน้อย จะเป็นประกาย ...... สองเท้าก้าวนำไปก่อนแบบแทบจะพุ่งตัว พร้อมดึงมือแม่ตามไปด้วย......

สองสาวน้อย ชี้ชวนกันดูของเล่น สีสันสดใส ที่วางโชว์เต็มแผงรอขาย อย่างตื่นตาตื่นใจ.......

...เจ้วาวา...ดูี่นั่นสิ...นั่น อันนั้นไง น่ารักมั๊ย.....

...เจ้วาวา...ดูไอ้นี่.... มีเพลงด้วยนะ มีไฟด้วยนะ......

...คุณแม่ดูนี่สิคะ.....โห...หนูชอบอันนี้...เจ้ชอบมั้ย.....

....เสียงเจ้าตัวเล็กน้องปรอง แหลมปรี๊ด....ดังแข่งกับเสียงไมค์ตามสายจากพิธีกรบนเวทีจริงๆ.....

ผ่านแผงนี้ไป แผงโน้น หยุดดูลูกกระต่ายที่เขานำมาขาย เป็นกระต่ายน้อยในฝัน...ของสาวเลยเชียว....เดินไปๆแวะหยุดดูหน้ากากผีบ้าง....ตุ๊กตาเด็กผู้หญิงนั่งชิงช้าโยกเยกบ้าง...ชี้ไปที่อ่างปลาหางนกยูงบ้าง แต่สายตาก็ยังคงคอยแอบมองตามลูกโป่งลายการ์ตูนใบใหญ่ ที่ร้อยเชือกเป็นพวงลอยอยู่บนท้องฟ้า......

เดินชมของกันไปเรื่อยๆ คนเยอะมากจนแม่ต้องระวังจับมือ 2 สาวน้อยไม่ให้หลงกัน.....


แล้วเราก็เดินผ่านไปถึงแผง ขายของ สารพัดหลากหลาย ทุกอย่าง 20 บาท.......

ทีนี้แม่ดึงมือสาวน้อยบ้าง....เพราะแม่เหลือบไปเห็นกล่องพลาสติกสี่เหลี่ยมเก็บของทรงสูงใบเล็กๆอยู่ 1 ใบ

อืม....เข้าท่าดี เอาไว้เก็บของเล็กของน้อย กันฝุ่นมาจับได้ แม่เลยหยุดเดิน เอื้อมมือหยิบกล่องมาดู เลือกใบที่ตัวล็อคแน่นหน่อย ขณะที่กำลังเลือกใบโน้น แล้ววางใบนี้ลง.......


ก็ได้ยินเสียงเล็กๆของสาวน้อยวาวา ดังขึ้นว่า.......

คุณแม่ขา.... ระวังโดนมดค่ะ เมื่อกี๊คุณแม่วางกล่องไปทับโดนมดแล้วค่ะ ......

เดี๋ยวมันจะตายนะคะ......น้ำเสียงเจือความกังวลแฝงไว้.......

.......ไหนๆ....อยู่ตรงไหนหล่ะลูก.....แล้วมันตายรึยังเนี่ย....

...นี่ๆ...ใบนี้ไงคะ....แม่วางทับโดนมดแล้ว.....

แม่มองตาม ที่สาวน้อยชี้นิ้วให้ดู พร้อมรีบยกกล่องพลาสติกขึ้น ก็แลเห็น มดแดงหัวโตตัวเป้ง โผล่หัวออกมา แล้วรีบเดินหนีไปแบบ...กระเผลกๆ......

.....เฮ้อ....ดีนะที่วาวาบอกแม่ ....แม่ไม่ทันได้มองเลยลูก.... มันยังไม่ตายหรอกลูก.....

.....ไหนๆอยู่ไหนเจ้....เจ้าน้องปรองตัวเล็กแต่เสียงดัง ชะเง้อหน้ามามอง หาเจ้ามดแดงตัวเป้ง ผู้โชคร้าย.......

.....นั่นไงน้องปรอง....มันเดินไปโน่นแล้ว........

......อือๆใช่....น้องปรองก็เห็นมดแดงแล้วเจ้.......

แม่ต้องมองหาที่ว่างๆที่ไร้มดแดง เพื่อวางกล่องลงใหม่อีกครั้ง......แล้วจ่ายตังค์.......

หลังจากเดินเล่นซักพัก สองสาวน้อยก็กลับบ้าน พร้อมลูกโป่งในฝันใบใหญ่ลายการ์ตูนสดใส แม่ทำห่วงเชืิิอกผูกไว้ที่ข้อมืิอคนละใบ......คืนนั้นสองสาวหลับผล๋อย......ปล่อยลูกโป่ง 2 ใบให้ลอยอย่างอิสระบนเพดานภายในห้องนอน .......


.....ฝั่งธน ในเดือนธันวาคม ที่ห่างลมหนาวปีนี้.......

เป็นอีกปีที่แม่ระลึกและแอบยิ้มได้.....เมื่อได้เห็นลูกๆ กล้าแสดงออก และเติบโตขึ้นพร้อมเมตตาเล็กๆจากใจ เมล็ดกล้าพันธุ์ที่แม่พยายามเลือกเพาะ และลองหย่อนไว้ ค่ิอยๆบำรุงไปตามเหตุ ตามปัจจัย.... เริ่มจะแทงราก ออกช่อผลิใบ ส่องประกายเล็กๆเมื่อกระทบกับแสงแดดบ้างแล้ว....



เขียนที่บ้าน สี่แยกบ้านแขก

เดือนธันวาคม 2552

 

เรื่องเล่าเช้านี้..... 29 ธันวาคม 2552

.... คุณแม่ กับสาวน้อย วัยอนุบาล 1 ที่โรงเรียนใหม่ ณ.ปากคลองตลาด .....


แม่ : น้องปรองขา คุณแม่ลืมพาหนูไปตรวจร่างกายนะลูก วันนี้ครูใหญ่เลยเชิญแม่มาอบรม(สวด).....ถ้าหนูเจอคุณครู อย่าลืมสวัสดีคุณครูนะคะ แล้วบอกคุณครูด้วยว่า คุณครูขา คุณครูอบรมคุณแม่หนูเยอะๆหน่อยนะคะ คุณแม่หนูจะได้ไม่ขี้ลืมอีก....

น้องปรอง : (แอบหัวเราะ)....ไม่เอาแม่ หนูไม่กล้าพูด หนูอายคุณครู......

แม่ : ไม่เห็นต้องอายเลยลูก...หนูบอกคุณครูแบบนี้นะ คุณครูจะได้สงสารแม่ ไม่อบรมคุณแม่เยอะๆไง ค่ะ (แม่...เย้าเล่น)

น้องปรอง : แล้วคุณครู จะอบรมคุณแม่ที่ไหนคะ

แม่ : อะไรนะคะลูก..(งง)

น้องปรอง : แล้วคุณครูใหญ่จะอบรม คุณแม่ที่ไหนคะ

แม่ : อะไรนะคะลูก แม่ไม่เข้าใจค่ะ (งงต่อ ) ก็คุณครูให้แม่มาอบรมที่นี่ไง แม่ก็กำลังรอคุณครูอยู่ เดี๋ยวคุณครูก็มา.....

น้องปรอง : ....ไม่ช่าย....หนูหมายถึง แล้วคุณแม่จะโดนคุณครู อบรมตรงไหน แบบว่าที่ปาก หรือที่ท้องคะ ......แล้วที่ไหนจะเจ็บมากกว่ากัน.....

แม่ : งงซักครู่... อ่า...รู้แล้ว ....สงสัยสาวเจ้า จะเข้าใจความหมายของคำว่าอบรม .....
คือถูกสั่งสอนแบบในหนังต่อสู้ มีการใช้กำลังกัน ตบผั๊วะ เต๊ะป๊าบ แน่ๆเลย...สงสัยหนูจะดูหนัง ดูละครในทีวีมากไป ........


แม่ : ...... เ่อ่อ แม่ว่า..... แม่อาจจะโดนที่ปากก็ำได้นะลูก.......(หัวเราะ)

น้องปรอง : พยักหน้า หงึกๆ อย่างเห็นใจแม่

 

ตัวอย่างที่ดี ชีวิตต้องสู้

<hr id="ecxecxecxecxecxecxecxstopSpelling" width="100%" align="center" size="2"> ​

<table class="ecxecxecxecxecxMsoNormalTable" style="width: 100%;" width="100%" border="0" cellpadding="0"> <tbody> <tr> <td style="padding: 0.75pt; width: 99.68%;" valign="top" width="99%">

</td></tr></tbody></table>

Meet Faith the Dog

​

This dog was born on Christmas Eve in the year 2002. He was born with2 legs -
He of course could not walk when he was born. Even his mother did not want him.

สุนัขตัวนี้เกิดในวันก่อนคริสมาส ปีค.ศ. 2002 มันเกิดมามีเพียง 2 ขา และแน่นอนว่าเดินไม่ได้มาตั้งแต่เกิด แม้แต่แม่ก็ยังไม่ต้องการลูกตัวนี้


His first owner also did not think that he could survive and he was thinking of 'putting him to sleep'.
But then, his present owner, Jude Stringfellow, met him and wanted to take care of him.
She became determined to teach and train this little dog to walk by himself.
She named him 'Faith'..

เจ้า ของคนแรกก็ไม่คิดว่ามันจะสามารถมีชีวิตรอดได้และกำลังตัดสินใจว่าจะ "ทำให้มันหลับไปเลย"(ก็คือฉีดยาให้ตายนั่นแหละ) แต่แล้ว เจ้าของคนปัจจุบัน จูด สตริงเฟลโลว ก็มาพบและต้องการจะเลี้ยง เธอตัดสินใจแน่วแน่ที่จะสอนและฝึกให้สุนัขน้อยตัวนี้เดินได้ด้วยตัวเอง เธอตั้งชื่อลูกสุนัขตัวนี้ว่า "เฟธ”( FAITH = ศรัทธา)



In the beginning, she put Faith on a surfboard to let him feel the movement. Later she used peanut butter on a spoon as a lure and reward for him for standing up and jumping around.
Even the other dog at home encouraged him to walk.

ใน ตอนแรก เธอจับมันนอนบนกระดานโต้คลื่นเพื่อให้มันได้รับรู้ถึงความเคลื่อนไหว ต่อมาเธอก็ป้ายเนยถั่วไว้ในช้อนเพื่อล่อให้มันยืนขึ้นและกระโดดไปรอบ ๆ และให้มันกินเป็นรางวัลเมื่อทำได้สำเร็จ แม้แต่สุนัขตัวอื่น ๆ ในบ้านก็ยังช่วยสนับสนุนให้มันเดิน

Amazingly, only after 6 months, like a miracle, Faith learned to balance on his hind legs and to jump to move forward.

เป็น ที่น่าประหลาดใจ หลังจากผ่านไปเพียงหกเดือน ก็เกิดอัศจรรย์ เฟธเรียนรู้ที่จะยืนด้วยขาหลังและกระโดดไปรอบ ๆ เพื่อเคลื่อนที่ไปข้างหน้า

After further training in the snow, he could now walk like a human being.

หลังจากการฝึกฝนเพิ่มเติมด้วยการเดินลุยหิมะ ตอนนี้มันสามารถมันสามารถเดินได้เหมือนมนุษย์



Faith loves to walk around now.

ตอนนี้เฟธชอบการเดิน

No matter where he goes, he attracts people to him. He is fast becoming famous on the international scene and has appeared on various newspapers and TV shows.

ไม่ ว่ามันจะเดินไปที่ไหน มันดึงดูดความสนใจจากคนที่ได้เห็น มันมีชื่อเสียงอย่างรวดเร็วในระดับนานาชาติและได้ปรากฎตัวในหนังสือพิมพ์ หลายฉบับและรายการทีวีอีกมากมาย

There is now a book entitled 'With a Little Faith' being published about him.
He was even considered to appear in one of Harry Potter movies.

ขณะนี้มีหนังสือชื่อว่า "With a Little Faith" ได้ตีพิมพ์เรื่องราวเกี่ยวกับมัน เฟธยังเคยได้รับการพิจารณาให้ร่วมแสดงในภาพยนตร์แฮรี่ พอร์ตเตอร์อีกด้วย





His present owner Jude Stringfellew has given up her teaching post and plans to take him around the world to preach that even without a perfect body, one can have a perfect soul'.

เจ้า ของคนปัจจุบัน จูด สตริงเฟลโลว หมดหน้าที่ในการสอนและวางแผนที่จะพามันเดินทางไปรอบโลกเพื่อไปแสดงให้ผู้คน เห็นว่า ทุกคนสามารถจะมีจิตวิญญาณที่สมบูรณ์ได้ ถึงแม้ว่าจะปราศจากร่างกายที่สมบูรณ์















In life there are always undesirable things, so in order to feel better you just need to look at life from another direction.

ชีวิตมักต้องเผชิญสิ่งที่ไม่พึงปรารถนา ดังนั้นเพื่อให้เกิดความรู้สึกที่ดีขึ้น คุณก็เพียงจำเป็นต้องมองดูชีวิตในอีกแง่มุมหนึ่ง


I hope this message will bring fresh new ways of thinking to everyone and that everyone will appreciate and be thankful for each beautiful day.

ฉันหวังว่าข้อความนี้ จะนำแนวคิดใหม่ที่สดใสมาให้กับทุกคน และหวังว่าทุกคนจะชื่นชมและรู้สึกขอบคุณสำหรับแต่ละวันที่สวยงาม

Faith is the continual demonstration of the strength and wonder of life.

ศรัทธายังคงเป็นเครื่องแสดงให้เห็นถึง พลังและความพิศวงของชีวิตต่อไป

 

..."ศรัทธา"...

ไม่มี ก็คงต้องมีสักวัน
ความฝันเป็นจริงต้องทนสู้ไป
ไม่นาน เราคงจะได้สมใจ
มุ่งมั่น ทุ่มเทเพียงใดกว่าจะได้มา

เส้นชัย ไม่มาต้องไปหามัน
รางวัล มีไว้ให้คนตั้งใจ
ขวากหนาม ทิ่มแทงก็ผ่านพ้นไป
โลกนี้ไม่มีอะไรได้มาง่ายดาย

ใจสู้หรือเปล่า ไหวไหมบอกมา
โอกาสของผู้กล้า ศรัทธาไม่มีท้อ

ที่มา รู้ดีไม่รู้ที่ไป คนเรามันเลือกเกิดเองไม่ได้
แต่เราเลือกได้จะเป็นเช่นไร
เลือกได้จะทำตามใจด้วยตัวของเรา
หลายคน เชื่อในเรื่องโชคชะตา
บางคนเชื่อมั่นในตัวเอง
ชีวิต เรากำหนดของเราเอง
จะแพ้ชนะไม่เกรงจะสักเท่าไร

ใจสู้หรือเปล่า ไหวไหมบอกมา
โอกาสของผู้กล้า ศรัทธาไม่มีท้อ

เรื่องราวมากมายที่ทำ ได้ใจโอบก็หวั่นไหว
แต่ก็มีเหตุผลสำคัญ ให้บางคนยอมถอดใจ เย.......

ใจสู้หรือเปล่า ไหวไหมบอกมา
โอกาสของผู้กล้า ศรัทธาไม่มีท้อ

 

เรื่องฮา ( ห้ามส่งให้หัวหน้า ) 5555+

ชายคนหนึ่งไปซื้อนก แก้วที่ร้านขายสัตว์เลี้ยง
เห็นนกแก้วตัวหนึ่งกำลังนั่ง อยู่หน้าคอมพิวเตอร์และเคาะแป้นคีย์บอร์ดอยู่จึงเกิดสนใจถามคนขายว่านกแก้ว ตัวนั้นราคาเท่าไหร่
ชายคนนั้น : ลุงๆไอ้ตัวนั้นราคาเท่าไหร่
คนขาย : 15000 บาท
ชายคนนั้น : แล้วมันทำไรได้บ้างล่ะ
คนขาย : ก็ไม่เท่าไหร่ แค่ใช้ window , Mac , Unix แล้วก็พวกซอฟแวร์ office ต่างๆ
ชายคนนั้น : แล้ว ไอ้ตัวข้างๆมันล่ะ
คนขาย : 25000 บาท
ชายคนนั้น : โอ้โห อย่างนี้มันคงเขียนโปรแกรมได้ด้วยมั้ง (หัวเราะ)
คนขาย : ก็ใช่ แต่มันยังดูแล server แล้วก็เขียนโปรแกรมจัดการกับ Database
ของร้านได้ด้วยนะ
ชายคนนั้น : แล้วไอ้ตัวนั้นล่ะ ทำไมมันนั่งเฉยๆไม่เห็นมันทำอะไร
คนขาย : ไอ้ตัวนั้นอะนะ วันๆไม่เห็นมันทำอะไร
แหกปากด่าไอ้สองตัวที่นั่งอยู่ หน้าคอมอยู่ได้ ผมโคตรรำคาญมันเลยคุณ
ชายคนนั้น : แล้วมันราคาเท่าไหร่ล่ะ
คนขาย : 100,000 บาท
ชายคนนั้น : เฮ้ย ทำไมล่ะ
คนขาย : ผมก็ไม่รู้ แต่เห็นไอ้ 2 ตัวนั้น เรียกมันว่า หัวหน้า !!!

​

ที่มา : Forward Mail ..

​

 

เอ่อ..ครือว่า มีกลอนมาฝาก ไม่ได้แต่งเอง อ่านแล้วขำมาก ขำทุกทีที่ได้อ่าน

ผีสามตัว

ผีสามตัว นั่งคุยกัน อยู่ข้างวัด............... เงียบสงัด วังเวง น่าเกรงขาม

นั่งปรับทุก ถามสุกดิบ ตอนสามยาม........ ตัวแรกถาม ตัวที่สอง บอกข้าที

...ว่าทำไม เจ้าใย ถึงตายเล่า.............. .เรื่องมันเศร้า ข้าโดนยิง ตอนหลบหนี

แล้วถามกลับ เจ้าทำไม สิ้นชีวี...............ตัวข้านี้ โดนแทง ตอนตีกัน

...ผีทั้งสอง หันไปมอง ตัวที่สาม........... แล้วก็ถาม ว่าทำไม ถึงตัวสั่น

ทั้งร้องไห้ เหงื่อท่วมหน้า ทำไมกัน.......... พวกเรานั้น ฉันเข้าใจ ให้บอกมา

...ตัวที่สาม อ้ำอึ้ง อยู่ซักครู่................ ก็ไม่รู้ ว่าจะพูด ดีไหมหนา

ตัดสินใจ สุดกล้ำกลืน ฝืนอุรา............... อันตัวข้า....มานั่งขี้....ยังไม่ตาย.....


ที่มา: กวีเอก ไม่ปรากฎนาม

 

เห็น แคร่ริมคลอง เงียบเหงา เลยขอแวะมานอนเล่นซักพัก


แต่ก่อนผมเคยตั้งลายเซ็นด้านล่างไว้ว่า "ทำบุญให้เหมือนไปขี้" หลายๆท่านสงสัย และ ก็สงสัยว่า ทำบุญกับไปขี้มันสบาย
เหมือนกัน แล้วมันต่างกันยังไงก็เลยขอนอนพักบนแคร่เล่าให้ฟัง


.....การทำทานนั้น ถ้าจะให้เกิดผลบุญเต็มอัตรา มันก็ต้องทำให้หมด หลายคนจึงเข้าใจว่าเรามีอะไรเท่าไรก็ต้องทำมันให้เกลี้ยงเลยซิ แล้วเราจะเอาที่ ไหนมากินมาใช้กันล่ะ.....

ถาม ...“การที่ว่าทำให้หมดนั้น เขาทำกันแบบไหน”

ตอบ ...“ก็ทำเหมือนมึงไปขี้น่ะแหละ”

จึงเอากระบวนการ “ถ่ายอึ” มาพิจารณาดู ก็ได้ผลออกมาดังนี้......

เมื่อมีอุจจาระในลำไส้ หมายถึงการมีปัจจัยแล้ว ......ก็จะเกิดอาการปวดท้องถ่าย......คืออาการของใจที่อยากทำทาน เรียกว่าจาคะ.......จึงหาที่ถ่ายอุจจาระออก โดยไม่หวังผลได้อะไรคืนมาจากการถ่ายอึนี้เลย.....คือมีใจคิดแต่จะให้อย่าง เดียว ไม่หวังสิ่งใดๆตอบแทนกลับมา จากการให้นี้เลย.......และเมื่อถ่ายเสร็จแล้ว ก็คงไม่มีใครหวงขี้ของตนไว้อีก....ก็เมื่อเราให้เขาไปแล้ว ก็ไม่มีใจตามรู้ตามดูว่า เขาจะเอาปัจจัยของเราไปทำอะไรอีก....

นี้แลคือการทำ “ให้หมด-ให้มาก” อันเกิดมาจากใจของเราเอง.....

อ่านแล้วก็อย่าคิดว่าผมเก่งละ ธรรมทั้งหมดเป็นขององค์สมเด็จพระประทีปแก้วที่ครูบาอาจารย์ท่านเมตตาสงสอนผมมาทั้งนั้น

 

คนจะดี หรือไม่ดี ใช่สีผิว
ใช่ขี้ริ้ว ขี้เหร่ หรือเท่ห์แสน
ใช่ว่าเตี้ย ว่าสูง ดั่งยูงแพน
ฤๅใช่ว่า มาจากแดน ศิวิไลซ์

ใช่เป็นคน จนยาก จากบ้านนอก
ใช่เป็นคน บางกอก บอกรวยหลาย
ใช่เป็นหญิง เป็นกระเทย เย้ยผู้ชาย
แลสุดท้าย ไม่อาจออก บอกว่าดี

คนจะดีให้ดูที่จิตใจของเขา ไม่ใช่สรุปจากรูปลักษณ์ภายนอก

 

เอาละค่ะ คราวนี้น้องนิก มาเปิดประเด็นเรื่องขี้ "ทำบุญเหมือนไปขี้"
ณ ขอมาต่ออีกนิ๊ด อย่าถือว่าเป็นคำไม่สุภาพเลยนะคะ
ขอให้มองว่า "ขี้" เป็นคำไทยที่ตรง มองเห็นภาพชัดเจนแจ่มแจ้งแจ๋วแหว๋วอย่างที่สุด
ตรงประเด็นไม่หลงประเด็น...หุหุ เอ...มีใครหลงอยู่ม้างเนี่ย...อิอิ
อย่ามัวหลงอยู่ใน "ขี้" มันไม่ดีนะคะ ..."ขี้" แล้วก็ปล่อยมันไป
..."ขี้" แล้วใจก็เบิกบาน ..."ขี้" แล้วก็ยิ้มได้...แหมสบายดีจัง

 

ช่วงนี้รู้สึกว่าหลายต่อหลายคนได้รับสัญญาณอยู่เรื่องหนึ่งที่ตรงกัน
"จิตใจที่เบิกบาน"
ซึ่งตรงนี้จะทำให้สภาวะจิตเราเจริญขึ้น
เอ...ใครได้สัญญาณตัวนี้บ้างหรือเปล่าเอ่ย...ส่งเสียงมาให้รู้กันหน่อย
มามะ ปัดแคร่นั่งรอแล้ว น้องนิกยกน้ำมาเสริฟเร้วๆๆๆ
รอฟังอยู่นะคะ...อ้อ...ใครจะมาก็อย่าลืมหิ้วขนมนมเนยมาฝากกันด้วยล่ะ
เวลาฟังหน้าจะได้บานไปด้วย ใจก็จะยิ่งบาน ณ นั่งยิ้มปากบานรออยู่เลยนะเนี่ย...หุหุ

 

(smile)ตังเม...วิปัสสนา (เรื่องเล่าชาวทริป)
เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา พี่ๆ น้องๆ เพื่อนๆ ได้ชวนกันไปทริปร่วมบุญ
ระหว่างขากลับ อาจารย์ที่เป็นผู้นำได้เมตตาส่งมอบตังเม
ที่ห่อเป็นลูกอมมาแจกให้ทุกคนได้อมกัน
ใครได้ชิมก็ต้องยอมรับล่ะว่า ตังเม มันหวานได้ใจจริงๆ
แต่แหมกระดาษที่ห่อตังเมมันแกะยากจริงๆ เหนียวจัง
กว่าจะหยุดออกมาเข้าปากได้ แต่พอเข้าปาก ก็ดันไปติดอยู่ฟันหน้าอีก
นึกสภาพเอานะ มันติดอยู่ฟันหน้า เอาลิ้นดุนก็ไม่หลุดง่าย
เลยต้องใช้มือช่วย มันเหนียวได้ตึ๊งหนึบจริงๆ
พอแกะหลุดจากฟันหน้า มันก็ไปติดฟันทางด้านซ้าย
ทั้งดุน ทั้งดูด กว่ามันจะหลุด
พอหลุดจากข้างซ้ายก็มาติดแหงกที่เหงือกด้านขวา
หนึบหนับ หนึบหนับ อยู่ในปากนั่นแหละ
คราวนี้มาอยู่ฟันหน้าอีกแหละ
แหงกๆๆๆ ชักทนไม่ไหว ดึงมันออกมา
ในที่สุดตังเมหลุดออกมาจนได้ แต่มีของแถมติดตังเมออกมาด้วย
แล้วเสียงอุทานก็ดังขึ้น "พุทโธ่...มันไม่เที่ยงจริงๆ!!"
ก็ฟันหน้ามันดันหลุดตามออกมาด้วยน่ะสิ...หุหุ
...น๊านล่ะ...ตังเมวิปัสสนา(smile)

 

สงสัยขี้จะเต็มแคร่ละ

เก็บกวาดก่อน

 

ที่ว่าเช่นนี้

ก็อยากให้ทุกๆท่านหันมาพิจารณาดูร่างกายของตนเอง

ว่าทั้งธรรมมะ ทั้งนิพพาน มันก็อยู่ในนี้นี่แหละ

อยู่แค่เปลือกตาเท่านั้นเอง

 

"ทำดีไม่ต้องอธิษฐาน"

"ขอให้รวยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เทอญๆ"

ประโยคนี้หลายคนคงเคยนึกขึ้นมาในใจละซิ
เวลาไปทำบุญ ตักบาตร ทำวัตร ฯลฯ

แต่เวลาทำบาปนี้ไม่เห็นมีใครบอกแบบนี้บ้างเลยแหะ
แต่ก็ได้รับกรรมกันซะใจเลย ไม่เคยขอซักครั้ง แต่กลับโดนทุกที

ทำบุญไม่ต้องอธิษฐาน ทำบาปก็ไม่ต้องอธิษฐานเช่นกัน

แต่ !!

การอธิษฐานก็สำคัญ การอธิษฐานก็คือการตั้งกำลังใจ

อธิษฐานดี อธิษฐานครอบคลุม มันก็ได้อานิสงค์มากกว่า

ดังช่างก่อสร้างที่สร้างวัด ในสมัยนี้เขาทำไปเพื่อเงินไม่ได้ตั้งกำลัง

แต่ถ้าเขาตั้งกำลังใจให้สูงขึ้นว่า "การก่อสร้างวัดนี้ เราจะสร้างเพื่อสืบต่อศาสนา ให้เป็นที่คนเครพบูชา ธรรมใดที่เขามาปฏิบัตที่นี้ก้ขอให้เข้าถึงธรรมได้โดยง่าย ฯลฯ"

เช่นนี้แล มันต่างกัน

 

สวัสดีค่ะ ทุก ๆ ท่าน
คิดถึงหน้าพี่ ๆ เพื่อน ๆ น้อง ๆ ที่ไปทริปถ้ำวัวแดง แล้วมีความสุข