การหยั่งรู้เหตุการณ์ล่วงหน้า VS การติดต่อสื่อสารทางจิตระยะไกล หรือ โทรจิต

ก่อนอื่นขอเล่าเรื่องประสบการณ์จริงของตัวเองก่อนดังนี้

เรื่องที่ 1
วันหนึ่งระหว่างปี 2527-2529 จำเวลาที่แน่นอนไม่ได้ ผมเดินมาจากสามย่าน จะไปยังหอพักนิสิตจุฬาฯ ถนนพญาไท พอเดินมาได้ครึ่งทาง ผมก็พูดกับตัวเองว่า " เดี๋ยวต้องได้เจอน้อง... " แล้วผมก็ลืมไป พอผมเดินมาถึงบริเวณทางเข้าหอพัก ผมก็ได้เจอน้องคนนั้น ทันทีที่เจอผมก็จำได้ทันทีว่า ก่อนนี้ผมเคยพูดกับตัวเองว่าจะเจอ

เรื่องที่ 2
วันหนึ่งผมนั่งคุยอยู่กับเพื่อนหอพัก 2-3 คน จู่ๆผมก็พูดกับเพื่อนขึ้นมาว่า " มึงคอยดูนะ เดี๋ยวจะมีจดหมายเรียกตัวไปทำงาน " แล้วผมก็ไม่พูดอะไรอีก เพื่อนก็ไม่ต่อเรื่องนี้แต่อย่างใด พอผมได้รับไปรษณียบัตรเรียกให้ไปรายงานตัว ผมก็จำได้ทันทีว่า ผมเคยพูดกับเพื่อนคนไหนไว้ ผมรีบถือไปรษณียบัตรวิ่งไปหาเพื่อนคนนั้นทันที " นี่เห็นไหม? ที่กูพูดไว้เมื่อ 2-3 วันก่อน... "

เรื่องที่ 3
วันหนึ่งช่วงปลายปี 2528-ปลายเดือนมีนาคม 2529 ผมเดินกลับจากศูนย์การค้ามาบุญครองฯ มายังหอพักนิสิตจุฬาฯ พอเดินผ่านศุนย์คอมพิวเตอร์ฯในสมัยนั้น ผมก็เกิดแว็บขึ้นมาจึงพูดกับตัวเองว่า " ชื่อนามสกุลที่เราจะได้คือ สุรชาติรังสรรค์ " แล้วผมก็ลืมไป จากนั้นนานเท่าไหร่ไม่อาจหาช่วงเวลาที่ใกล้เคียงได้ผมได้รับจดหมายจากแม่ เปิดดูก็พบหนังสือจากทางอำเภอแจ้งเรื่องนามสกุลที่ผมได้ยื่นคำร้องขอตั้งใหม่ ซึ่งในสมัยนั้นต้องยื่นคำร้องขอตั้งนามสกุลทั้งหมด 5 ชื่อเรียงตามลำดับความต้องการ ผมได้ชื่อในลำดับที่ 3

ช่วงเวลาระหว่างปี 2526-2530 ผมประสบเหตุการณ์ทำนองนี้ค่อนข้างบ่อย (ซึ่งสาเหตุผมจะกล่าวในภายหลัง) แรกๆผมก็คิดว่าผมรู้เหตุการณ์ได้ล่วงหน้า หรือจะกล่าวว่า ทั้งหมดเป็นการหยั่งรู้เหตุการณ์ล่วงหน้า

แต่พอช่วงปี 2539-2541 เมื่อผมได้ไปร้านหนังสือเอเซียบุ๊ค ผมไปเจอหนังสื่อเล่มหนึ่งเป็นภาษาอังกฤษชื่อเรื่องจำไม่ได้ แต่มีเนื้อหาที่เป็นประเด็นสำคัญว่าไว้ว่า " ...สมองของคนเราแรกเกิดก็เหมือนเทปเปล่าๆ กระแสคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าจากดวงดาวที่ส่งมายังสมองคนเราก็เหมือนกับ การบันทึกลงไปบนเทป ดังนั้นดวงดาวจึงมีอิทธิพลต่อชีวิตของคนเราเหมือนเนื้อหาที่ถูกบันทึกในเทปนั้น... " พอผมอ่านจบผมจำได้ทันทีว่า ผมเคยพูดทำนองนี้กับแฟนของผมเมื่อปี 2531

จากจุดนั้นเองที่ผมเริ่มเข้าใจความแตกต่างระหว่าง การหยังรู้เหตุการณ์ล่วงหน้า (Precognition) และ การติดต่อสื่อสารทางจิตระยะไกล หรือ โทรจิต (Telepathy)

กล่าวคือ การหยั่งรู้เหตุการณ์ล่วงหน้านั้น เหตุการณ์จะยังไม่เกิดขึ้นเลย ดังเรื่องที่ 1 ส่วน โทรจิตนั้น จะเป็นลักษณะที่ว่า ขณะที่เรารับรู้นั้น เหตุการณ์ได้เกิดขึ้นแล้ว ณ ที่ใดก็ตาม แต่ข่าวสารยังมาไม่ถึงเรา ดังเรื่องที่ 2 และเรื่องที่ 3 ซึ่งเรื่องที่ 2 นั้นเหตุการณ์ได้เกิดขึ้นเมื่อทางนายจ้างได้ตกลงเลือกผมเข้าทำงาน เช่นเดียวกับเรื่องที่ 3 ซึ่งทางเจ้าหน้าที่ทะเบียนได้ลงนามอนุญาตให้ผมตั้งนามสกุล สุรชาติรังสรรค์ ได้ แต่กว่าข่าวสารจะเดินทางมาถึงผมก็ใช้เวลาระยะหนึ่ง

หลังจากช่วงปี 2532 เป็นต้นมาผมไม่ค่อยจะเจอเหตุการณ์แบบนั้นอีก นานๆอาจจะมีบ้างแต่ก็ไม่ค่อยใส่ใจ

สาเหตุที่ ผมหยั่งรู้เหตุการณ์ล่วงหน้า และ โทรจิตได้ในบางครั้งนั้น เป็นดังนี้
เพราะว่า ผมเป็นโรคลมชัก (Epilepsy) ซึ่งมีอาการชักครั้งแรกเมื่อสมัยอยู่ม.ศ. 5 ครั้งต่อมาก็ตอนเรียนวิทยาลัยครูในสมัยนั้น และตอนเข้ามาเรียนในกรุงเทพฯ จึงถูกนำส่งเข้าโรงพยาบาลจุฬาฯ ได้มีการเอ็กเรย์สมองในสมัยนั้นเสียเงินตั้ง 2,500 บาท ก็พบว่า มีก้อนเนื้อในสมอง ทางแพทย์ผู้รักษาจะให้ผ่าตัดเอาก้อนเนื้อนั้นออก แต่ผมไม่ผ่า และพอดีทางรูมเมตผมซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่เรียนเภสัชฯ ได้แนะนำกับผมว่า (หลังจากเห็นยาที่หมอจ่ายให้) " น้อง ยา Park Devis นี้ถ้าน้องทานติดต่อกันถึง 5 ปี น้องจะไม่เป็นอีก... "

ผมก็เลยทานยานั้นมาตั้งแต่ปี 1 พอขึ้นปี 4 ผมเห็นว่าไม่ชักมา 2 ปีแล้ว ผมเลยหยุดยา และได้มีอาการชักอีก ผมเลยเริ่มทานยาโดยเริ่มนับหนึ่งใหม่ และผมเผื่อไว้อีก 2 ปี สรุปผมทานยาต่อเนื่องครั้งหลังสุดถึง 7 ปี ตลอดเวลา 7 ปีจนถึงปัจจุบันนี้ผมก็ไม่ชักอีกเลย

เรื่องของผม กับเรื่องที่ผมได้อ่านมา จะพบว่า ผู้ที่มีสัมผัสพิเศษหรือมีพลังจิต ล้วนเกิดจากความผิดปกติของสมองแทบจะทั้งนั้น ส่วนมากมักจะพบก้อนเนื้อในสมอง อย่างตัวผมเองหลังจากหยุดยา สัมผัสพิเศษแบบนั้นก็ลดน้อยลงไปมาก ไม่เกิดขึ้นถี่เหมือนช่วงที่ยังทานยาอยู่

เรียกว่าเป็นคนไม่ปกติ (Abnarmal)

ได้อ่านแล้วยังมีท่านใดอยากจะมีสัมผัสพิเศษ หรือ มีพลังจิตอีกไหมครับ?



[ ป.ล. อ้อ ผมยังเคยมีประสบการณ์การเห็นรังสีออร่า แต่ไม่ใช่เห็นด้วยตาเนื้ออีก สืบค้นดูก็พบว่ามักจะเกิดกับผู้ที่เป็นโรค Epilepsy ด้วยเช่นกัน แล้วจะเล่าให้ฟังในคราวหน้า ]

 

ที่จริง เรื่อง Precognition นี่ทางพุทธก็อธิบายไว้ครับ แต่ต่างสำนวนกันครับ

อ้างอิงจาก "วิสุทธิมรรค" รจนา โดย พระพุทธโฆษาจารย์

ทางพุทธเราเรียกว่า "อนาคตังสญาณ" คือ รู้เหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นล่วงหน้า

เป็นของที่สามารถฝึกฝนให้เจริญขึ้นได้ครับ เป็นวิชาที่มีจริงในทางพุทธศาสนา

ลักษณะอาการที่คุณเป็น ก็เป็นอาการอย่างหนึ่งของการมี "ญาณ" นั้น

ไม่ใช่เกิดจากความผิดปรกติทางร่างกาย หรือ จิตใจ อย่างที่คุณเข้าใจนะครับ

จริงๆแล้ว ก็คือ "พรสวรรค์" หรือ บางคนเรียกว่า "ของเก่า" อย่างหนึ่ง

ถ้าฝึกบ่อยๆ คุณจะสามารถควบคุมการใช้งาน "ญาณ" นั้น ได้ดีมากขึ้น

ส่วนเรื่อง Telepathy ก็คล้ายๆกัน


ที่จริง ยังมีเรื่อง Mind Reading ด้วย คือ อ่านใจคนอื่น แต่ในทางพุทธ

เราเรียกว่า "เจโตปริยญาณ" คือ รู้วาระจิตของผู้อื่น การเห็นสีของจิต (ออร่า)

หรือบางทีก็เห็นเป็นภาพ ก็เป็น อำนาจอย่างหนึ่ง ของ "ญาณ" นี้


ขอย้ำครับว่า เป็นอาการรับรู้อย่างหนึ่งของจิต ที่คนเราสามารถฝึกฝนให้เจริญขึ้นได้ครับ

ไม่ใช่อาการผิดปรกติทางกายหรือจิตแต่อย่างใด (ป.ล. คุณแม่ผมก็เป็นโรคนี้ครับ)

ในประเทศไทยมีคนฝึกฝนวิชาเหล่านี้ได้มากมาย หากคุณต้องการฝึกก็ลองหาอาจารย์ดู

พระสุปฏิปันโนในเมืองไทยมีมากมายที่ท่านจัดเจนครับ



ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

เจริญในธรรมค่ะ สนใจทุกๆต้นเดือนมีฝึกมโนมยิทธิที่ซอยสายลมค่ะ

 

ขอบคุณครับสำหรับความคิดเห็นที่ท่านให้ไว้ แต่ยังยืนยันนะครับว่าไม่ใช่ผมคิดเองเออเอง ก็สืบค้นมาพอสมควร

ถ้าเป็นเองโดยไม่ได้รับการฝึก ก็เกิดจากความผิดปกติของสมอง

และก็อยากจะฝึกครับ แต่ขอเป็นวิธีทางวิทยาศาสตร์ ยังอยากเป็นมนุษย์ปุถุชนที่ยังข้องเกี่ยวในกามครับ ยังมีอาหารรสอร่อยลิ้นให้กินอีกเยอะ มีสาวสวยหน้าตาจิ้มลิ้มพริ้มเพราอีกมายมายให้ชม

ผมไม่อยากทำตัวให้แตกต่างไปจากสิ่งมีชีวิตอื่นในโลกใบนี้ครับ ยิ่งไม่ปรารถนาที่จะเป็นพระอริยบุคคล

มันสูงส่งเกินไปสำหรับผม

เจริญกามนะพอได้ แต่เจริญธรรมไม่เอาละครับ หุหุ

 

ผมเข้าใจท่านครับ แล้วมั่นใจด้วยว่านั่นไม่ใช่การคิดเองเออเองของใครคนใดคนหนึ่ง

ผมเองก็ฝึกญาณนั้นอยู่ และขอยืนยันว่าในประเทศไทย มีฆราวาสทั้งหญิงและชาย

ก็คือ คนทั่วๆไปอย่างเราๆท่านๆนี่แหละ ที่ฝึกวิชาตามอย่างในพระไตรปิฎกแบบที่ว่านั้น

ซึ่งหลายท่านก็ก้าวหน้าไปมาก จนสามารถบังคับอาการหยั่งรู้นั้นได้ดีพอสมควร

แต่ก็มีบางคนที่ล้มเหลวไปก็มาก เพราะขาดการเอาจริงเอาจัง หรือสงสัยในการปฏิบัติ

ก็แล้วแต่เหตุ และปัจจัย


ถ้าท่านสนใจก็ลองไปฝึกมโนมยิทธิได้ ที่บ้านสายลม ตามอย่างคุณผู้หญิงข้างบนแนะนำ

เป็นสถานที่ฝึกสำหรับฆราวาส ถือศีลห้า หรือศีลแปด นี่แหละ ไม่ต้องเป็นพระ



ตอนแรกที่ผมแนะนำให้ฝึกกับพระ เพราะพระท่านเป็นครูที่ดี บอกอะไร คนจะเชื่อ

จริงๆครูที่เป็นฆราวาสก็มาก แต่คนจะไม่ค่อยให้ credit เท่าไหร่

ที่ไม่กล้าแนะนำให้ฝึกกับฆราวาส เพราะคุณเป็นผู้ที่ยังใหม่กับการปฏิบัติ

เกรงว่าถ้าเห็นครูที่เป็นคนธรรมดาจะไม่ค่อยมีศรัทธา พาลจะหาว่าครู "บ้า" ซะก่อน

 

ให้ข้อมูลเพิ่มเติมครับ บ้านสายลม เป็นสำนักสอนกรรมฐาน ของ วัดท่าซุง

ตามสายของหลวงพ่อพระราชพรหมยาน (หลวงพ่อฤาษีลิงดำ) ตั้งอยู่ในซอยสายลม

ถ. พหลโยธิน ซ. ๘ นะครับ (ใกล้ๆ ซ. อารีย์) ปากซอยเป็นอาคารชินวัตร

หรือ จะ google เอาก็ได้ "บ้านสายลม"

 

ผมก็เคยเป็นครับ แต่มันจะเป็นในลักษณะที่ว่า เรื่องมันเกิดขึ้นแล้วค่อยรู้สึกว่าเคยเห็นเรื่องๆนี้แล้ว หรือฉากๆนี้แล้วอ่ะครับ

 

เคยแต่ฝัน อยู่ดีตื่นขึ้นมา ไปดุข้างนอก กลางดึก ทำไมมันสว่าง โอ้วว พระอาทิตย์ขึ้น

นาฬิกา ตี สอง ปฏิทิน ปี 259.. กว่า ประมาณนี้ 50 ปี ทุกอย่างเปลี่ยนไป เราไม่รู้จักใคร

เลย ทุกคนก็ทำงานกันปกติ ขายของ ฝันติตต่อกัน 2 วัน

ตกใจมากแต่มันนานนนนนมากแล้ว สมันเด็กๆได้เลยประถมนู่นน

แล้วมันเริ่มเลือนๆแล้วตอนนี้ ไม่รู้ทำ ความฝันมันชอบ เลือนจำได้ลางๆ

ที่สรุปได้ว่า ทำไมพระอาทิตย์ขึ้นตอนกลางดึกที่ไทย หรือขั้วแม่เหล็กโลกจะเปลี่ยนจริงๆ

 

ดีจัง อยากเป็นมั่ง

 

อนาคต มันไม่แน่นอนนินา อะไร ๆ ก็เกิดขึ้นได้ครับ

...

 

จริงครับ จำได้ว่าถูกล็อตเตอรี่แค่ 1-2 ครั้งเอง และถูกไม่มากแค่เลขท้าย 2 ตัว ใบเดียว

เห็นคนขายเดินถือแผงมา ลมมันตีเผยอขึ้นมาใบหนึ่ง บอกกับตัวเองว่า ออกใบนี้แน่ๆ ซื้อเลย

แต่ส่วนมากมักใช้ประโยชน์ไม่ค่อยจะได้ รู้ไปก็เท่านั้น เพราะมักจะลืม ส่วนที่ไม่ลืมก็จะเป็นการคิดไปเอง ไม่ได้รู้จริงๆ

 

ยังไม่ต้องรีบด่วนตัดสินตัวเองในตอนนี้ก็ได้
ว่า พระอริยบุคคล นั้นสูงเกินไป หรือ จะขอเจริญกามก่อน

เสพไปซักพัก เห็นความจริงบ่อยๆซักพักก็จะรู้เอง
เดี๋ยวก็เบื่อ เดี๋ยวก็ชิน เห็นธรรมชาติ ฉลาดขึ้น(กว่าเดิม)แล้วก็จะ
หาทางเจริญ(อื่นๆ)เอง

ของดีที่มีมา ไม่ได้มีมาฟรีๆ ไม่ได้มีไว้โก้ๆ
มันเป็น option มีไว้ใช้
ทำประโยชน์ให้เกิดขึ้น ทั้งแก่ตัวเองและผู้อื่น

ขอให้เจริญในธรรม

 

สิ่งที่ผมเปน

เมื่อ4ปีก่อน วันนึงผมมะสบายหนักมีอาการปวดหัวอย่างรุนแรง
แล้วต่อมาผมรู้สึกมีอาการแปลกๆ ขนลุกทั้งวัน
รู้สึกมะหิวข้าว ทั้งๆที่มะได้กินข้าวมา2วันโดยอาศัยแค่น้ำเท่านั้น
ต่อมาเริ่มจะรู้สึกว่ารู้อะไรหลายๆอย่างล่วงหน้า พอมีคนมาถามอะไร
ก้อตอบเค้าได้หมด เช่น ป้าคนนึงเอาของบางสิ่งห่อกระดาษมาแล้ว
ให้ผมทายว่าเปนอะไร ผมก้อตอบว่าเปนหนังสือสวดมนต์ พอป้าเค้า
แกะกระดาษออกทุกคนถึงกับตะลึงเพราะเปนหนังสือสวดมนต์จิงๆ
ผมกลัวในสิ่งที่ผมเปนมาก และตัวผมรู้สึกว่าตรงไหนมักจะมีวิญญาน
อยู่แต่ด้วยความกลัวจึงไม่กล้ามอง และยังมีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นอีกคือ
บางทีอยู่ดีๆกะพูดภาษาแปลกๆที่คนไม่อาจจะเข้าใจออกมาเอง
โดยไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันแปลว่าอะไร บางทีก้อรู้สึกว่ามีบางอย่างมาคุย
ด้วยแต่ก้อไม่รู้ว่าเปนอะไร ตั้งแต่นั้นมาผมรู้สึกว่าขนลุกอยู่ตลอด
พอมาช่วง2ปีหลังอาการเหล่านี้เริ่มจะหายไป เหลือแต่อาการขนลุก
เปนครั้งคราว และนานๆทีจะรู้ได้แต่ไม่ค่อยชัดเจนเหมือนก่อน


ผมอยากจะรู้ว่าเปนอะไรหากใครพอจะรู้ช่วยตอบหน่อยนะคับ
ขอบคุณมากๆคับ

 

ของปู ก็คล้ายๆ คุณนะคะ แต่ปูไม่ใช่เพราะโรค แต่เป็นเพราะกระทบกระเืทือนโดยตรง คือ เด็กๆ ไปมุดอัศจัน(ขออภัยเขียนผิด) แบบเด็กซนๆ แล้วเพื่อนเรียกหรือไง นี่ล่ะ เลย ลุกขึ้นมาแบบไม่ได้ดูอะไรเลย ... หัวชนกะขอบแท่นบันได อย่างจัง ... น้ำตาไหลเลย... แต่ไม่ยอมไปบอกพ่อแม่ ... แต่ก็ไม่มีอะไรผิดปกติช่วงนั้น แล้วอีกสักระยะนึง ก็ เริ่มปวดหัว ปวดหัวอย่างแรงมาก แล้วก็เห็นภาพรอบๆ ตัวเรา ไวขึ้น... มันจิ๊ดเลยอ่ะ ตอนปวด แต่ก็เป็นไม่นานนัก ต่อ 1 ครั้ง ไม่เกินชม. ค่ะ ... ก็ทนมาเรื่อยๆ จน ทนไม่ไหว เลยมาเล่าให้แม่ฟัง ... แม่พาไปหาหมอ หมอบอกว่า กระโหลกยุบ ตั้งแต่ กลางกระหม่อม จน ถึง หลังหู ก็ลึกประมาณ เกือบครึ่งนิ้ว ยาว ครึ่งคืบ ได้ค่ะ... แต่เวลาปู ไปกดตรงบริเวณนั้น ก็จะรู้สึกปวดอยู่ ก็เริ่มฝันเห็นล่วงหน้าในตอน ม. 1 ค่ะ แต่เกิดเหตุ ก็ตอน ป.5 ค่ะ

มีการพัฒนามากขึ้น... มาตอนอายุ 27 เป็นมะเร็งระยะ3 หมอบอก 3-5 ปี ตายแน่ แต่ก็นั่งสมาธิรักษา ตอนนั่งรู้จักร้อนทั้งตัว โดยเฉพาะท้อง แต่ก็หายมะเร็งจนได้
แล้วก็พัฒนามาจนถึงขั้น การเพ่งจิตของบุคคลต่างๆ และเพ่งจิตดูสถานการณ์รอบโลก ได้... ซึ่งก็แม่นยำ และที่สำคัญ ตอนที่ควบคุมพลังไม่ได้ ก็ ไปทำเครื่องใช้ไฟฟ้าหลายอย่างพัง เช่น DVD 3 เครื่อง ทีวี 1 เครื่อง หม้อหุงข้าว 1 เครื่อง หม้อต้มน้ำ 1 เครื่อง เจ๊ง เพราะใช้พลังมากเกิน และไม่รู้จักการลดพลัง

แต่ปู เชื่อนะว่า เป็นผลจากสมอง

 

ลืมบอกไป ว่า เห็นวิญญาณด้วยเนื้อตา และเจ้ากรรมนายเวรด้วยการเพ่งจิต ได้ด้วยค่ะ ... แม่นยำมาก