อยากขอถามเรื่องที่นั่งสมาธิแล้วคิ้วขมวดเอง หน้าขยับเอง ค่ะ

เป็นมือใหม่ค่ะ เพิ่งจะหัดนั่งสมาธิมาได้อาทิตย์กว่าๆ ทุกครั้งเวลานั่งจะกำหนดรู้ที่ลมหายใจพอทำได้ซักพักจะเริ่มมีอาการหวัใจเต้น เร็วและแรงมาก ลมหายใจถี่ จากนั้นจะมีอาการทางใบหน้าคือตากระตุก คิ้วขมวดขึ้นลงเองและขมวดแน่นจนหน้าเบี้ยว ปากยิ้มเอง พยายามกำหนดรู้แต่อีกใจก็กลัวค่ะเพราะทั้งหมดเกิดขึ้นพร้อมกันจนบางทีไม่รุ้ว่าควรจะกำหนดรู้ที่ตรงไหน จากนั้นมันก็คลายลงเอง แต่ตัวกลับรุ้สึกแข็งทื่อมือหนักและใหญ่เหมือนก้อนหิน จากนั้นจะรุ้สึกว่าตัวเอียงๆมือบิดๆผิดรูปร่างไปค่ะ จากนั้นมันก็กลับมารุ้สึกว่าเข้าสู่สภาวะปกติเหมือนมันหลุดมาอยู่สภาวะปกติ ดื้อๆเลย

ที่ถามคือแค่สงสัยว่าปฎิบัติมาถูกทางรึเปล่าน่ะค่ะแล้วอาการที่เกิดขึ้นมัน เกิดจากอะไร พยายามอ่านในเวบแต่ยังไม่เจอใครที่มีอาการหน้าบิดเบี้ยวเลย เรื่องนี้ทำให้ดิฉันกังวลแล้วมันทำให้ไม่กล้าปฎิบัติต่อ หากใครพอรุ้ช่วยชี้แนะและช่วยคลายความกังวลด้วยนะคะ ต้องการเดินเข้าสู่สายนิพพานอย่างถูกต้องน่ะค่ะ

 

ฝึกกรรมฐานอย่างใหนอยู่ครับ....

 

ฝึกแบบ วิปัสสนากรรมฐาน ค่ะ ท่องยุบหนอพองหนอ ค่ะ แต่ก็ไม่แน่ใจนะคะว่าทำมาถูกทางรึเปล่า

ต้องขอโทษด้วยนะคะหากใช้บางคำผิด เพราะเพิ่งได้เข้ามาสนใจในการปฎิบัติเองค่ะ

 

ยุบหนอพองหนอ..กำหนดอาการพองยุบของท้องนิครับ....ไม่ได้ไปกำหนดที่ลมหายใจนะ......

หรือถ้าคุณจะเลื่อกก็เอาอันใดสักอย่างครับ.....เอาที่เหมาะสมกับเรา...ทำแล้วสบาย....

ไม่ว่าจะเกิดสภาวะใดก็ตามนะครับ....คุณอย่าได้ไปส่งจิตไปที่สิ่งอื่นนอกจากการกำหนดพองยุบของท้อง.....เมื่อเกิดสภาวะใด....ก็ให้กำหนดรู้หนอไป...หรือกำหนดตามอาการไป......อย่างนี้ก็ดีแล้วครับ.....อาการทั้งหมดคุณอย่าได้ไปใส่ใจ....

ก่อนการปฏิบัติไม่ต้องไม่ทำใจให้เกร็ง....ให้ตรึกครับ....ขมวดคิ้วเอง....นี่แสดงว่าเพ่ง...และวางอารมณ์หนักไป....ระวังจะเวียนหัวปวดหัวนะ....

ให้กำหนดรู้อาการแต่พองยุบที่ท้องอย่างสบายๆนะครับ....แค่นั้นพอแล้ว.....อย่างสบายๆ.....เมื่อเกิดสภาวะใด...กำหนดรู้ไปตามอาการ.....แล้วก็กลับมาที่ท้องครับ.....

 

อะไรจะเกิดขึ้น ให้เอาใจมาจับที่คำบริกรรม เหมือนดังว่า คำบริกรรม นั้นคือ เสาหลัก

อาการต่างๆ ที่เกิดเหมือนพายุ พัดมา เอาใจจับแต่เสาหลักพอ

สิ่งต่างๆ มันพัดมา มันก็ผ่านไป

 

ขอบคุณมากนะคะสำหรับคำแนะนำ เดี๋ยวจะลองเอาไปปรับปรุงใช้ในการปฎิบัติค่ะ จะพยายามฝึกจิตฝึกสติต่อไปค่ะ

 

ทำต่อไปครับ...ทำให้มันถึงที่สุด....อย่าได้ลังเลเปลื่ยนกรรมฐานบ่อยนะ....

อย่าได้ไปหูเบาเขาว่าดีหรือไม่ดี....ทำให้ถึงที่สุดก่อนค่อยว่ากัน....

ศึกษา พระสูตร สติปัฏฐานสูตร ด้วยนะครับ......จำเป็นมากสำหรับผู้ปฏิบัติสายนี้....เป็นสิ่งจำเป็นต้องรู้......

http://www.larnbuddhism.com/grammathan/tripitakapatibat/<O</O

เจริญในธรรม.....

 

ที่ปฏิบัติ นี่ดีแล้วนะ ส่วนที่คุณทำ เรียกว่า สมถะภาวนา (ไม่ใช่วิปัสสนา) ในหมวดของ อานาปานสติ ยังวางอารมณ์ ผิดนิดหน่อย นะ การวางอารมณ์ผิด อาจจะมี อะไรมาแทรกได้นะ แต่ไม่ขอพูด และอารมณ์คุณ ขณะที่สัมผัส อยู่ในระดับ อุปจารสมาธิ ลองดูวิธีนี้ดูนะ ครูบาอาจารย์ ท่านสอนไว้

การทำสมาธิ ให้เกิดผล ​

ลองสำรวจตัวเอง ว่าเรามี อิทธิบาท ๔ ครบหรือเปล่า มีศิลบริสุทธิ์หรือเปล่า มีพรหมวิหาร ๔ บ้างหรือเปล่า ถ้าจิตมีนิวรณ์ สมาธิไม่เกิด ถ้าจิตมีสมาธิ นิวรณ์ ก็ไม่เกิด (เหมือนเด็กเล่นกระดานหก)

ในขั้นแรก ถ้าจะนั่งสมาธิ
นั่งในท่าที่สบายที่สุดผ่อนกล้ามเนื้อให้หย่อน อย่าเกร็ง หลับตา ช้าๆ นะ หายใจเข้า-ออก ให้สุด ลึกๆ สัก ๔-๕ ครั้ง (ระบาย ลมหยาบ) เอาใจรู้ลม เข้า ออก ช้า ๆ (อย่าใช้ประสาทตาเพ่ง จะปวดหัว) ลมหายต้องปล่อย ตามธรรมชาติ นะ อย่าฝืนลม เมื่อลมหายใจ เรียบแล้ว ค่อยใส่คำภาวนา (เครื่องโยงจิต) ที่ชอบที่สุด สมมุติว่าชอบ พุทโธ นะ พอลมเข้า นึกว่าพุท ลมออก นึกว่าโธ ใช้ใจนึกนะ กำหนด รู้ตามอย่างเดียว ตัดความมอยากรู้ อยากเห็น ทั้งหมดอย่าเกร็งร่างกาย
<O
การฝึกสมาธิ ให้เกิดผล ไม่ว่าเราจะนั่ง ยืน เดิน นอน ได้หมด ลืมตา หลับตาไม่จำเป็น ให้มีสติ รู้ ลมหายใจ เข้าออก ไว้เป็นปกติ ตามโอกาสอำนวย จะนึกคำภาวนา หรือไม่ก็ได้ ให้มีสติรู้อย่างเดียว มันจะลืมบ้าง ก็ช่างมัน นึกมาได้ก็เริ่มใหม่ (เราฝึกที่จิต ไม่ได้ฝึกร่างกาย )
<O
และ หมั่น พิจารณา กฏของไตรลักษ์ เพื่อหาทุกข์ ไว้เนืองๆ เป็นประจำ ค่อยๆ คิด ค่อยๆ พิจารณา อย่างเช่น

ความเจ็บไข้ ไม่สบาย เป็นทุกข์ จริงมั้ย ?
<O
ร่างกายเรา เดินเข้าหาความ เสื่อมสลาย จริงมั้ย ?<O

ทุกวันนี้ เราเดินเข้าหา ความตาย อยู่ทุกวัน จริงมั้ย ?
<O
ความตาย ย่อมมีกับเรา แน่นอน จริงมั้ย ?
<O
เราต้องพลัดพราก จากของรัก ของชอบใจ มันเป็นทุกข์ จริงมั้ย ?
<O
เมื่อเราตาย สมบัติที่เรามีอยู่ ย่อมเป็นสมบัติโลก จริงมั้ย ?

อุจาระ ปัสสาวะ น้ำเลือด น้ำหนอง สเลด น้ำลาย ฯลฯ มันสกปก จริงมั้ย ?

ของเหล่านี้ มีมาในร่างกายเรา และ ร่างกายคนอื่น จริงมั้ย ?

อันนี้เป็นตัวอย่างของการหาทุกข์ นะ คือมองอะไร ให้เห็นตามความเป็นจริง โยงเข้าหากฏของไตรลักษ์ ถ้าทำได้ แก่นของศาสนา เป็นของไม่ยาก เวลาทำ อย่าอยาก ทำในท่าสบายๆ
<O
การหาทุกข์ เพื่อน้อมนำสู่ นิพพิทาญาน และ สังขารุเปกญาน เพื่อก้าวสู่ โคตภูญาน นำไปซึ่ง อริยมรรค อริยผล

เรื่องเห็น ความเป็นทิพย์ เป็นของไม่ยาก ถ้าฐานมั่นคง เมื่อฐานมั่นคงแล้ว ทุกอย่างก็ง่าย การลองผิด ลองถูก มันเสียเวลา นะครับ

 

ขออนุโทนาบุญด้ายครับ อาจารย์

 

ดิฉันรู้สึกซาบซึ้งในความหวังดีของทุกท่านค่ะ การปฎิบัติกรรมฐานไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับดิฉัน มีหลายหลายแนวทางจนบางทีกลัวหลงทาง เมื่อก่อนเคยกำหนดจิตอยู่ที่ลิ้นปี่ค่ะแล้วรุ้สึกึอึดอัดลำบากมาก เลยลองหาวิธิเองโดยการกำหนดลมหายใจที่เข้าออกเพื่อให้ตัวเองหายใจสบายที่สุด มันก็ดีนะคะแต่มันมีอาการแปลกๆเข้ามาแทรกเลยกังวลว่าอาจมาผิดทางกลัวว่าที่ปฎิบัติมันไม่ใช่วิปัสนาจริงๆ แต่พอมาอ่านคำแนะนำของแต่ละท่านก็รุ้สึกสบายใจค่ะ อย่างน้อยยังพอมีแนวทางให้เดินต่อ ขอบคุณมากนะคะ

 

ลองไปหา CD ของพระอาจารย์ปราโมทย์มาฟังเพิ่มเติมดูครับ

แล้วคุณจะรู้ว่า สมถะ กับ วิปัสสนา จริงๆเป็นอย่างไร ต่างกันยังงัย

อนุโมทนา...

___________________________________________

 

(deejai)(deejai)(deejai)(deejai)(deejai)(deejai)(deejai)(deejai)

เข้าใจโยนหินถามทางนะ

 

โมทนา ค่ะ ขอบคุณ มากนะคะ เพิ่งเข้าใจ ถึงหลัก วันนี้ เอง ขอ กอป ไว้ดูนะคะ