พระครูพิทักษ์ศาสนวงศ์ (หลวงพ่อไก่) **บุญใหญ่ร่วมลงชื่อสวดพาหุง ฯ 2609 จบ บูชาพุทธชยันตี**

หลักฐาน ในเนต นี้เหรอคะ.....ไม่ใช่ของจริง...ของจริงไม่ใช่..เจอ..เห็นจริง ...ค่อยเชื่ออย่างที่เห็น...

 

หมายถึงรูปภาพ บางรูปที่คุณเห็น ไม่ได้บงบอกถึงทั้งหมดของหลวงพ่อ....แต่ก็นั้นอีกแหละคะ นานาจิตตัง....แล้วแต่คุณละกัน

 

หากเป็นอุบายให้คนหันมาศรัทธา ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องอดอาหารเลยนี่ครับ
คนส่วนใหย่มักจะศรัทธาในเรื่องพวกนี้ หากต้องการจะประกาสคุณธรรมของท่าน ก็ควรเน้นที่ธรรมมะ แต่หากยกเรื่องที่ท่านอดอาหารหรือการเข้าสมาบัติมากล่าว แทนที่จะเป็นผลดีกับท่าน แต่อาจจะทำให้ท่านมัวหมองเพราะเสี่ยงต่อการอวดอุตตริได้ครับ


หากหวังดีต่อท่าน ก็อยากจะให้สงเคราะห์ในธรรมวินัยของท่านด้วยครับ

 

สมัยพุทธกาลพระอรหันตร์ที่เข้านิโรธสมาบัติ
หลังจากออกจากนิโรธสมาบัติใหม่ๆ บาตรแรกที่รับ
หากผู้ใส่บาตรตั้งจิตอธิษฐานผลของคำอธิษฐานจะปรากฏทันที อย่างช้าไม่เกิน๗วัน

ท่านพระมหากัสสป อยู่ที่ปิปผลิคูหา เข้าฌานแล้ว ออกในวันที่ ๗ เมื่อออกจากฌานแล้ว
ท่านได้พิจารณาด้วยทิพยจักษุเพื่อพิจารณาบุคคลที่ควรโปรด เห็นหญิงรักษานาข้าวสาลีคนหนึ่ง
เด็ดรวงข้าวสาลีทำข้าวตอกอยู่ ท่านได้เห็นว่าหญิงนี้มีศรัทธาจึงได้เดินทางไปโปรด
นางกุลธิดาพอเห็นพระเถระก็มีจิตเลื่อมใส จึงได้นำข้าวตอกไปถวายพระเถระแล้ว ไหว้ด้วยเบญจางคประดิษฐ์
และได้ทำความปรารถนา ขอเป็นผู้มีส่วนแห่งธรรมที่ท่านเห็นแล้ว

ในระหว่างนางเดินทางกลับนางได้นึกถึงทานที่ตนได้ถวายไปเกิดจิตเป็นกุศลอยู่
แต่บนทางที่นางเดินทางกลับนั้น นางได้ถูกงูพิษร้ายกัด และถึงแก่ความตาย ณ ที่นั้นเอง.
ด้วยจิตอันเป็นกุศลก่อนที่จะตาย นางจึงได้ไปเกิดในวิมานทอง ในภพดาวดึงส์ ประดับเครื่องอลังการ
แวดล้อมด้วยนางอัปสรตั้งพัน ที่ประตูวิมานอันประดับด้วยขันทองคำ เต็มไปด้วยข้าวตอกทองคำห้อยระย้าอยู่

 

ครั้งหนึ่งในพระนครราชคฤห์นั้น มีคนเข็ญใจคนหนึ่ง ชื่อว่า กาฬวฬิยะ
ในขณะที่ภรรยาของเขากำลังหุงข้าวยาคูกับผักดองอยู่นั้น

พระมหากัสสปเถระก็ออกจากนิโรธสมาบัติ แล้วพิจารณาเพื่อที่จะหาผู้ที่สมควรจะเคราะห์
พิจารณาแล้วเห็นภรรยาของนายกาฬวฬิยะเป็นผู้ที่สมควรจะสงเคราะห์ จึงได้ไปยืนที่ประตูบ้านเพื่อบิณฑบาต
นางรับบาตรจากพระเถระมาแล้วใส่ข้าวยาคูทั้งหมดลงในบาตรนั้นแล้วถวายพระเถระ

พระเถระไปยังพระวิหารแล้วน้อมถวายภัตตาหารนั้นแด่พระศาสดา
พระศาสดาทรงรับเอาแต่พอสำหรับพระองค์.ด้วยเดชของพระพุทธองค์ข้าวยาคูที่เหลือ
ก็เพียงพอสำหรับพระภิกษุ ๕๐๐ รูป

พระมหากัสสปทูลถามวิบากของนายกาฬวฬิยะต่อพระศาสดา
พระศาสดาทรงพยากรณ์ว่า ในวันที่ ๗ แต่วันนี้ไป เขาจักได้ฉัตรเศรษฐี.

 

พระผู้มีพระภาคเจ้า ประทับอยู่ ณ พระเวฬุวันกลันจทกนิวาปสถาน กรุงราชคฤห์
สมัยนั้น ในกรุงราชคฤห์มีครอบครัวหนึ่งเป็นอหิวาตกโรค คนในครอบครัวนั้นตายกันหมด เหลือหญิงคนหนึ่ง
หญิงนั้นทิ้งเรือนหนีไป หมดที่พึ่ง ไปเรือนของคนอื่น อาศัยอยู่ด้านหลังเรือนของเขา.
พวกผู้คนในเรือนนั้นคิดสงสาร ให้ข้าวต้มข้าวสวยและข้าวตังเป็นต้น ที่เหลือในหม้อข้าวเป็นต้นแก่นาง นางเลี้ยงชีวิตอยู่ด้วยข้าวตังของผู้คน เหล่านั้น.

วันนั้นท่านพระมหากัสสปะ เข้านิโรธสมาบัติ ๗ วัน เมื่อออกจากนิโรธนั้นแล้ว พิจารณาหาผู้ที่สมควรจะอนุเคราะห์
ได้เห็นหญิงนั้นถึงวาระใกล้ตาย และเห็นกรรมในอดีตของนางจะนำไปสู่นรก แต่ก็ยังเห็นโอกาสที่นางจะได้ทำบุญ
ท่านได้พิจารณาว่า เมื่อเราไปยังบ้านนั้น หญิงคนนี้จักถวายข้าวตังที่ตนที่ตนได้มา เพราะบุญนั้นนางจะได้ไปเกิดในเทวโลกชั้นนิมมานรดี

ดังนั้นในเวลาเช้า ท่านจึงเดินมุ่งหน้าไปยังที่อยู่ของนาง แล้วจึงยืนอยู่ข้างหน้าของหญิงนั้น.
นางเห็นพระเถระแล้ว คิดว่าพระเถระนี้เป็นพระเถระผู้ใหญ่ ในที่นี้ก็ไม่มีของกิน หรือของเคี้ยว
ซึ่งควรที่จะถวายแก่พระเถระนี้ จะมีก็เพียง น้ำข้าวข้าวตังอันจืดเย็นไม่มีรส เต็มไปด้วยหญ้าและผงธุลี
ซึ่งอยู่ในภาชนะสกปรกนี้ เราไม่อาจจะถวายแก่พระเถระเช่นนี้ได้
นางจึงกล่าวว่า ขอท่านจงโปรดสัตว์ข้างหน้าเถิด
พระเถระยืนนิ่งไม่ขยับเท้าแม้แต่ข้างเดียว
ผู้คนอยู่ในเรือนนำภิกขาเข้าไปถวาย พระเถระก็ไม่รับ

หญิงเข็ญใจนั้น รู้ว่าพระเถระประสงค์จะรับเฉพาะของเรา จึงมาในที่นี้ก็เพื่ออนุเคราะห์เรา เท่านั้น
มีใจเลื่อมใส เกิดความเอื้อเฟื้อ ก็เกลี่ยข้าวตังนั้นลงในบาตรของพระเถระ
พระเถระแสดงอาการว่าจะฉันเพื่อเพิ่มความเลื่อมใสของนางให้มากขึ้น
ผู้คนปูอาสนะแล้ว พระเถระก็นั่งบนอาสนะนั้นฉันข้าวตังนั้น ดื่มน้ำแล้วชักมืออกจากบาตร ทำอนุโมทนาแก่หญิงเข็ญใจ นั้นแล้วก็ไป.

ในคืนนั้นนางก็สิ้นชีวิต ก็ไปบังเกิดร่วมกับเหล่าเทพในสวรรค์ชั้นนิมมานรดี

 

I2D2 เขียนมาแค่นี้แสดงว่า รู้แต่ในตำรานะครับ
ฌาน เข้าได้ตลอด 24 ชม.
จะวิจารณ์อะไรก็สิทธิ์ของคุณ แต่อย่าเอาความไม่รู้ มาวิจารณ์ เห็นแล้วมันตลก
แต่ดูหลักฐาน กล่าวอ้างตามหลักฐาน (ขาดวิจารณญาณไปเยอะนะครับ )

 

คิดดี...จะเกิดการปฏิบัติดี..และเกิดการสนทนาดี...คิดอะไรที่เป็นกุศลก็เกิดกุศลจิต..คิดอะไรที่เป็นอกุศล..ก็เกิดในสิ่งนั้น...แล้วแต่ใครแล้วแต่บุคล อ่านแล้วดูแล้วพิจารณาแล้วเป็นส่วนบุคล...สาธุธรรม...คะ

 

<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->I2D2<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_5087126", true); </SCRIPT>
อีกอย่าง หน้าตาท่านทำไมเศร้าหมองจังครับ ทั้งๆที่มีปิติ ก็น่าจะอิ่มเอิบมากกว่านี้
อาการคิ้วขมวดนี่มันก็เป็นจิตชรูปนะ<!-- google_ad_section_end -->

//การที่คุณสงสัย พระสงฆ์ ถือคุณทำบาปโดยไม่รู้ตัว ผมคิดว่าคุณน่าจะลองไปกราบท่านสักครั้งนะครับ แล้วสิ่งที่คุณสงสัย อะไรก็ตามถ้าไปถึงวัดท่าน คุณคิดและสงสัยไว้ในใจ ๆแล้วลองถามท่านดูว่ารู้หรือไม่กับสิ่งที่คิดอยู่ คุณก็จะรู้เองครับ ผมเป็นหนึ่งที่ได้ไปกราบท่านมาแล้ว ผมไม่มีอะไรสงสัยกับตัวท่าน แม้ท่านจะฉันข้าวหรือไม่ฉันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก แต่สิ่งที่ท่านสอนลูกศิษย์ ถือว่าเป็นสิ่งประเสริฐยิ่งครับ ////

 

สาธุ...สาธุ...สาธุ...อนุโมทานิ

 

ผู้ใดปฏิบัติจตุตถฌาณจนเป็นวสี เกิดอภิญญาได้ ๕ อย่างคือ

๑อิทธิวิธิ แสดงฤทธิ์ได้
๒ทิพโสต หูทิพย์
๓เจโตปริยญาณ รู้ใจผู้อื่น
๔ปุพเพนิวาสานุสสติญาณ ระลึกชาติ
๕ทิพย์จักษุ ตาทิพย์

คุณวิเศษเหล่านี้ยังเป็นโลกียธรรม

..............................................................................

พระพุทธองค์ท่านสรรเสริญ อาสวักขยญาณ
(ญาณหยั่งรู้ได้ว่ากิเลสสิ้นไปแล้ว กิจจบแล้ว) เป็นโลกุตตรธรรม

 

...............ผมเห็นด้วยครับ การที่เห็นอะไรนิด ฟังเขาเล่ามาบ้าง คิดจินตนาการเองบ้าง แล้วออกมา โจมตีพระ นี้ ผมไม่ได้ห่วงพระท่านหรอกครับ เป็นห่วงคน บริภาษ นี่แหละ เพราะมันจะเป็น อนุสัยนอนเนื่อง เป็นสังโยชน์ เป็นโอฆะ เป็นอาสวะ ในดวงจิต(จิตมีคุณสมบัติสะสมอกุศลได้)...ยิ่งนานวันไป..........ยากที่จะถอน..........น่ากลัวนะครับ อย่าประมาท...:'(

 

...............................ไม่ใช่คุณสมบัติผู้ภาวนาหรอก................................

 

หายไปเดือนครึ่ง กลับมาแล้วค่ะ เจนขออนุโมทนากับทุกท่านที่นำเรื่องราวของหลวงพ่อท่านมาเล่าสู่กันฟัง เจนหายไปเดือนครึ่ง เพราะคุณแม่ป่วยหนักอยู่ ICU 45 วัน เจนทิ้งทุกอย่าง ขอให้คุณแม่หายดี คุณแม่รอดตายหลายครั้ง ท่านอายุ 73 ปี แล้ว แม้กระทั่งในวันเกิดของท่านปีนี้ วันที่ 3 ส.ค. ที่ผ่านมา ท่านก็อยู่ที่ ICU วันแม่ ท่านก็อยู่ เจนอยู่เคียงข้างท่านเกือบตลอดเวลา เกือบจะทุกวินาที สวดมนต์ ภาวนา แผ่เมตตาให้กับแม่ตลอด ตอนนี้คุณแม่แคล้วคลาดปลอดภัย กลับมาพักฟื้นที่บ้านแล้ว

หัวเตียงของแม่ มีพระของหลวงพ่อไก่ตลอดเวลา ไม่ว่าจะย้ายไปโรงพยาบาลไหน ทั้งรัฐหรือเอกชน จะตึกศัลยกรรม อายุรกรรม ตึกไหนแม่ย้ายไป พระของหลวงพ่อไก่ท่าน เจนแขวนไว้ที่หัวเตียงแม่เสมอ เจนขอบารมีหลวงพ่อท่านช่วยแม่เจน เจนรู้และรับทราบว่าท่านช่วยแน่ เพราะเจนเองศรัทธาหลวงพ่ออย่างหาที่สุดไม่ได้ เจนเคยพูดเล่าไว้ว่า ไม่เคยกราบพระที่ไหน แล้วกราบแบบสุดหัวใจ หลวงพ่อท่านเมตตาบารมีมากล้น มีท่านผู้หนึ่งที่บารมีท่านก็มากมายเหลือประมาณ บอกว่า แม่เจนใกล้จะหมดอายุขัยแล้ว เจนก็รับทราบมา แต่ถึงอย่างไร เจนก็จะขอช่วยแม่ให้ถึงที่สุด หากเมื่อทำหน้าที่ลูกทั้งทางโลกและทางธรรม เพื่อช่วยแม่แล้ว หากแม่ท่านจะจากไปจริงๆ เจนก็จะไม่รั้งท่านไว้ ลำพังตัวของเจนเอง ไม่มีบารมีมากพอที่จะช่วยแม่ได้หรอก เจนก็ได้แต่นั่งสวดมนต์ นั่งสมาธิ กำหนดจิตไปกราบขอความเมตตาจากหลวงพ่อไก่ท่าน เจนจะรู้ของเจนเอง อธิบายไม่ได้ว่าเป็นอย่างไร แต่เจนรู้ว่าท่านรับทราบและช่วยอยู่ วิธีไหนนั้น เจนไม่สามารถที่จะรู้ได้ แต่เจนก็อุ่นใจ เมื่อองค์หลวงพ่อไก่ท่านช่วยอยู่ ความศรัทธา ความเคารพต่อหลวงพ่อ จากใจของลูกเจคนนี้ต่อองค์หลวงพ่อไก่ท่านนั้น หาคำพูดมาอธิบายไม่ได้ บารมีท่าน ใครได้ไป หลายๆ ท่านที่ไป และที่เขียนมาเล่า ที่โทรมาหา พวกเราทราบดี ว่าหลวงพ่อไก่ท่านเมตตามาก มากจริงๆ อีกอย่างคุณแม่เจนท่านก็สู้สุดชีวิตเพื่อตัวของท่านเองด้วย เจนบอกกับแม่ว่า ถ้าแม่อยากจะไป ขอให้แม่ไป ไม่ต้องห่วง แม่เห็นแสงสว่างไหมค่ะ ท่านพยักหน้า เจนพูดว่า ให้แม่เดินตามแสงสว่างไปนะค่ะแม่ ไม่ต้องห่วงลูกๆ นะค่ะ ท่านพยักหน้า เดชะบุญบังหนุน ตื่นเช้ามา คุณแม่ยังอยู่

มีเรื่องราวปาฏิหาริย์มากมายในคราวนี้ แม่เป็นทั้งไตวาย ติดเชื้อทางเดินปัสสาวะ ทำ MRI ดู เชื้อลามไปถึงกระดูกเอว ท่อนที่ 2 และ 3 ต้องผ่าตัดเอาหนองออก แถมปอดยังติดเชื้อข้นรุนแรงอีก ไม่พอแม่ยังเป็นโรคหัวใจอีกด้วย แม่เจนอายุ 73 ปีนะค่ะ พูดกันตรงๆ โอกาสรอดน้อย แต่เจนก็ยังหวังว่า จะได้มีโอกาสได้ดูแลท่านอีกครั้ง และเจนก็ได้โอกาสนั้นจริงๆ เจนขอกราบองค์หลวงพ่อไก่ท่านอย่างสุดซึ้ง ที่ท่านได้เมตตาแม่ของเจนอย่างสูง พร้อมทั้งท่านอาจารย์ธนวิน ที่ช่วยแม่เจนทุกๆ คืน เจนขอกราบแทบเท้าท่านอาจารย์ธนวินด้วยค่ะ

มีเรื่องราวเกี่ยวกับเหรียญหลวงที่เจนห้อยคอเสมอ และที่เจนแขวนไว้ที่เตียงของคุณแม่เจนตลอดนั้น ครั้งหนึ่งแม่เจนพักอยู่ที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง ที่ห้อง ICU นั้น ก็มีหลายๆ คนอยู่ มีคุณยายคนหนึ่งท่านอาการหนักเหมือนกัน แม่เจนนี่ทั้งต่อท่อออกซิเจนที่หลอดลม และต่อมาต้องเจาะคออีกด้วย คุณยายท่านนี้ก็มาแบบเดียวกัน ขึ้นชื่อว่า ICU แล้วที่ไม่หนักนี่ไม่มี ตายกันทุกวัน เจนก็เลยได้พิจารณามรณานุสสติไปตลอดเวลา คุณยายท่านนี้ ขณะนั้นมีอาการเพ้อหนัก ชี้ โน่น นี่ นั่น ตะโกนโหวกเหวก โบกไม้โบกมือ มองไปที่ปลายเตียงซึ่งไม่มีใครอยู่ ตาแกก็ลอยๆ แล้วตอนนั้น ที่นี่เป็นโรงพยาบาลของคริสตจักรแห่งหนึ่ง แต่เตียงแม่เจน มีพระห้อยอยู่ หมอ พยาบาลก็ไม่ว่าอะไร เพราะเป็นความเชื่อของใครของมัน เจนอยู่จนสนิทกับพยาบาล พูดคุยกันบ้างตามประสา ตอนที่คุณยายท่านนี้เพ้อหนักๆ เข้า พยาบาลก็วิ่งมาหา แล้วพูดว่า " พี่ค่ะ พี่เป็นพุทธใช่ไหม เจนตอบว่า ใช่ เขาก็พูดอีกว่า พี่ค่ะหนูเห็นพี่ห้อยพระไว้ที่หัวเตียงแม่พี่ หนูยืมหน่อยได้ไหม เจนบอกได้สิ จะเอาไปทำอะไร เขาชี้ไปที่เตียงคุณยายคนนั้น เจนพูดกับพยาบาลว่า น้องไม่ต้องพี่ไปเอง ที่ว่าไปเองนั้นคือจะนำเหรียญหลวงพ่อไก่ท่าน ไปแขวนให้ยายเอง บังเอิญวันนั้น เจนแต่งตัวเต็มยศ ชุดขาวทั้งชุด ผ้าคลุมไหล่สีขาวผืนใหญ่ ดูๆ ไปก็คล้ายๆ แม่หมอ เอาก็เอางานนี้ เจนแกลงมือเอง พูดกับตัวเองในตอนนั้น แล้วเจนก็เดินไปที่เตียงของคุณยายท่านนั้น " พอไปถึงคุณยายตอนนี้ตาแข็งแล้วนะ คล้ายๆ กับมีอะไรสิงอยู่ เจนก็เดาเอา แต่อาการอย่างนี้ น่าจะใช่ เพราะพูดก็ไม่ใช่เสียงยายแล้ว เจนก็ปฏิบัติมานานพอสมควร ก็พอจะเดาออกว่าอาการอย่างนี้ ผีสิงแน่ เพราะที่นี่คนตายก็มาก เจนเดินไปถึง ก็ถามคุณยายหรือใครก็ตามที่สิงอยู่ว่า จะแผ่เมตตาให้นะ อย่ามารบกวนยายเลย เขาก็ส่ายหัว พูดว่าไม่เอา กูไม่เอา เจนก็ถามว่าทำไมหล่ะ ทำอย่างนี้ทำไม ไปเถอะออกไปนะ เขาก็ส่ายหน้าเร็วมาก ๆ บอกไม่เอา ไม่ออก เจนก็ไม่เจรจาแล้วงานนี้ เจนยกสร้อยพระของหลวงพ่อไก่ท่านมา แล้วกำหนดจิตถึงหลวงพ่อท่าน แล้วก็คล้องคลอ แถมพระคาถาสวดชิณบัญชรให้ด้วย สักพักยายก็คอพับไปเลย แล้วก็ฟื้นขึ้นมา ตอนฟื้นขึ้นมา เจนก็จำไม่ได้ว่ายายจับมือเจนไว้ตอนไหน แต่ท่านก็กำแน่นมากเลย ขณะนั้นมีคณะ sister หรือแม่ชีหญิงของศาสนาคริสต์มาจะมาช่วย เจนพยักหน้าให้เขาเข้ามาช่วยด้วยหากเขาต้องการ แต่คุณยายโบกไม้โบกมือว่า ไม่เอา ไม่เอา แต่ดึงเจนไว้ คณะแม่ชีจึงถอยฉากไป เจนก็พูดับคุณยายว่าไม่ต้องห่วงไม่มีอะไรแล้ว แกก็ไม่ยอมปล่อยมือ พระหลวงพ่อไก่ก็ยังห้อยที่คอของคุณยายอยู่ เจนก็เลยบอกคุณยายว่า เอาหล่ะหนูจะสวดมนต์ให้คุณยายนะ ให้คุณยายพนมมือนะค่ะ ตอนนั้นเจนมีคาถาอะไร เจนให้ยายหมด ทั้งพระคาถาพาหุง มหากา คาถาชินบัญชร มงกุฎพระพุทธเจ้า คาถาพระมหาจักพรรดิ์ คาถาหลวงพ่อโสธร คาถามากมายเท่าที่จำได้ ให้หมดก็สวดอิติปิโสไป สวดอยู่นานจนคุณยายหลับไปเลย เจนก็เลยแกะมืออกมาได้ พอดีว่าตอนเช้าคุณแม่เจนต้องย้ายโรงพยาบาล ก็เลยต้องไปขอสร้อยพระของหลวงพ่อไก่ท่านคืน เพราะว่าเหรียญหลวงพ่อไก่ท่านศักดิ์สิทธิ์มาก รุ่นนี้เจนได้เป็นคนที่เกือบสุดท้ายพอดี ตอนที่จะนั่งภาวนา ก็จะกำเหรียญหลวงพ่อท่าน ท่านเมตตาส่งญาณมาให้ตูมใหญ่เลย เจนก็ต้องขอเก็บไว้ เพื่อความอุ่นใจ ของเจนและครอบครัว กราบหลวงพ่อไก่สุดหัวใจค่ะหลวงพ่อ


มาอ่านเจอคนกล่าวปรามาสท่าน เจนก็เฉยๆ นะ เรื่องไหนๆ ก็ต้องวางให้หมด เพราะมันเป็นเรื่องของ กรรมใครกรรมมัน หากเป็นนักปฏิบัติที่แท้จริง ไม่มีใครว่าใคร ตำหนิใคร ปรามาสใคร เคยได้ยินไหมค่ะคำนี้ " ใครก็ช่าง ที่ไปปรามาสผู้ที่มีบุญบารมีมากกว่าตนนั้น บาปกรรมนั้น จะเด้งกลับไปหาบุคคลผู้นั้น ร้อยเท่าพันทวี แบบติดจรวดจริงๆ คนมีปัญญา ไม่มีใครมาอวดฉลาด ปรามาสคนนั้นคนนี้ เสียเวลาทำความเพียร แล้วนี่ยิ่งหนักใหญ่ ปรามาสใครไม่ปรามาส กลับมาปรามาสพระผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ที่บารมีมากล้นสุดประมาณ อย่างองค์หลวงพ่อไก่ท่าน.... น่าสงสาร "

ก่อนจากขออนุโมทนากับผู้เล่าเรื่องราวของหลวงพ่อไก่ทุกท่านด้วยนะค่ะ ขออนุโมทนากับท่านผู้อ่านทุกท่านค่ะ หากคำไหนขัดเคืองใจใครก็ขออโหสิกรรมค่ะ ยกถวายพระพุทธเจ้าเป็นอภัยทาน เพื่อจะไม่ให้มีเวรกรรมกันต่อไป สาธุกับทุกท่านด้วยค่ะ อนุโมทนาค่ะ

MayBuddhaBlessYou

 

<TABLE class=tborder id=post5092448 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175><!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->MayBuddhaBlessYou<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_5092448", true); </SCRIPT>
สมาชิก



วันที่สมัคร: Sep 2009
ข้อความ: 887
พลังการให้คะแนน: 274


</TD><TD class=alt1 id=td_post_5092448 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- google_ad_section_start -->หายไปเดือนครึ่ง กลับมาแล้วค่ะ เจนขออนุโมทนากับทุกท่านที่นำเรื่องราวของหลวงพ่อท่านมาเล่าสู่กันฟัง เจนหายไปเดือนครึ่ง เพราะคุณแม่ป่วยหนักอยู่ ICU 45 วัน เจนทิ้งทุกอย่าง ขอให้คุณแม่หายดี คุณแม่รอดตายหลายครั้ง ท่านอายุ 73 ปี แล้ว แม้กระทั่งในวันเกิดของท่านปีนี้ วันที่ 3 ส.ค. ที่ผ่านมา ท่านก็อยู่ที่ ICU วันแม่ ท่านก็อยู่ เจนอยู่เคียงข้างท่านเกือบตลอดเวลา เกือบจะทุกวินาที สวดมนต์ ภาวนา แผ่เมตตาให้กับแม่ตลอด ตอนนี้คุณแม่แคล้วคลาดปลอดภัย กลับมาพักฟื้นที่บ้านแล้ว

หัวเตียงของแม่ มีพระของหลวงพ่อไก่ตลอดเวลา ไม่ว่าจะย้ายไปโรงพยาบาลไหน ทั้งรัฐหรือเอกชน จะตึกศัลยกรรม อายุรกรรม ตึกไหนแม่ย้ายไป พระของหลวงพ่อไก่ท่าน เจนแขวนไว้ที่หัวเตียงแม่เสมอ เจนขอบารมีหลวงพ่อท่านช่วยแม่เจน เจนรู้และรับทราบว่าท่านช่วยแน่ เพราะเจนเองศรัทธาหลวงพ่ออย่างหาที่สุดไม่ได้ เจนเคยพูดเล่าไว้ว่า ไม่เคยกราบพระที่ไหน แล้วกราบแบบสุดหัวใจ หลวงพ่อท่านเมตตาบารมีมากล้น มีท่านผู้หนึ่งที่บารมีท่านก็มากมายเหลือประมาณ บอกว่า แม่เจนใกล้จะหมดอายุขัยแล้ว เจนก็รับทราบมา แต่ถึงอย่างไร เจนก็จะขอช่วยแม่ให้ถึงที่สุด หากเมื่อทำหน้าที่ลูกทั้งทางโลกและทางธรรม เพื่อช่วยแม่แล้ว หากแม่ท่านจะจากไปจริงๆ เจนก็จะไม่รั้งท่านไว้ ลำพังตัวของเจนเอง ไม่มีบารมีมากพอที่จะช่วยแม่ได้หรอก เจนก็ได้แต่นั่งสวดมนต์ นั่งสมาธิ กำหนดจิตไปกราบขอความเมตตาจากหลวงพ่อไก่ท่าน เจนจะรู้ของเจนเอง อธิบายไม่ได้ว่าเป็นอย่างไร แต่เจนรู้ว่าท่านรับทราบและช่วยอยู่ วิธีไหนนั้น เจนไม่สามารถที่จะรู้ได้ แต่เจนก็อุ่นใจ เมื่อองค์หลวงพ่อไก่ท่านช่วยอยู่ ความศรัทธา ความเคารพต่อหลวงพ่อ จากใจของลูกเจคนนี้ต่อองค์หลวงพ่อไก่ท่านนั้น หาคำพูดมาอธิบายไม่ได้ บารมีท่าน ใครได้ไป หลายๆ ท่านที่ไป และที่เขียนมาเล่า ที่โทรมาหา พวกเราทราบดี ว่าหลวงพ่อไก่ท่านเมตตามาก มากจริงๆ อีกอย่างคุณแม่เจนท่านก็สู้สุดชีวิตเพื่อตัวของท่านเองด้วย เจนบอกกับแม่ว่า ถ้าแม่อยากจะไป ขอให้แม่ไป ไม่ต้องห่วง แม่เห็นแสงสว่างไหมค่ะ ท่านพยักหน้า เจนพูดว่า ให้แม่เดินตามแสงสว่างไปนะค่ะแม่ ไม่ต้องห่วงลูกๆ นะค่ะ ท่านพยักหน้า เดชะบุญบังหนุน ตื่นเช้ามา คุณแม่ยังอยู่

มีเรื่องราวปาฏิหาริย์มากมายในคราวนี้ แม่เป็นทั้งไตวาย ติดเชื้อทางเดินปัสสาวะ ทำ MRI ดู เชื้อลามไปถึงกระดูกเอว ท่อนที่ 2 และ 3 ต้องผ่าตัดเอาหนองออก แถมปอดยังติดเชื้อข้นรุนแรงอีก ไม่พอแม่ยังเป็นโรคหัวใจอีกด้วย แม่เจนอายุ 73 ปีนะค่ะ พูดกันตรงๆ โอกาสรอดน้อย แต่เจนก็ยังหวังว่า จะได้มีโอกาสได้ดูแลท่านอีกครั้ง และเจนก็ได้โอกาสนั้นจริงๆ เจนขอกราบองค์หลวงพ่อไก่ท่านอย่างสุดซึ้ง ที่ท่านได้เมตตาแม่ของเจนอย่างสูง พร้อมทั้งท่านอาจารย์ธนวิน ที่ช่วยแม่เจนทุกๆ คืน เจนขอกราบแทบเท้าท่านอาจารย์ธนวินด้วยค่ะ

มีเรื่องราวเกี่ยวกับเหรียญหลวงที่เจนห้อยคอเสมอ และที่เจนแขวนไว้ที่เตียงของคุณแม่เจนตลอดนั้น ครั้งหนึ่งแม่เจนพักอยู่ที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง ที่ห้อง ICU นั้น ก็มีหลายๆ คนอยู่ มีคุณยายคนหนึ่งท่านอาการหนักเหมือนกัน แม่เจนนี่ทั้งต่อท่อออกซิเจนที่หลอดลม และต่อมาต้องเจาะคออีกด้วย คุณยายท่านนี้ก็มาแบบเดียวกัน ขึ้นชื่อว่า ICU แล้วที่ไม่หนักนี่ไม่มี ตายกันทุกวัน เจนก็เลยได้พิจารณามรณานุสสติไปตลอดเวลา คุณยายท่านนี้ ขณะนั้นมีอาการเพ้อหนัก ชี้ โน่น นี่ นั่น ตะโกนโหวกเหวก โบกไม้โบกมือ มองไปที่ปลายเตียงซึ่งไม่มีใครอยู่ ตาแกก็ลอยๆ แล้วตอนนั้น ที่นี่เป็นโรงพยาบาลของคริสตจักรแห่งหนึ่ง แต่เตียงแม่เจน มีพระห้อยอยู่ หมอ พยาบาลก็ไม่ว่าอะไร เพราะเป็นความเชื่อของใครของมัน เจนอยู่จนสนิทกับพยาบาล พูดคุยกันบ้างตามประสา ตอนที่คุณยายท่านนี้เพ้อหนักๆ เข้า พยาบาลก็วิ่งมาหา แล้วพูดว่า " พี่ค่ะ พี่เป็นพุทธใช่ไหม เจนตอบว่า ใช่ เขาก็พูดอีกว่า พี่ค่ะหนูเห็นพี่ห้อยพระไว้ที่หัวเตียงแม่พี่ หนูยืมหน่อยได้ไหม เจนบอกได้สิ จะเอาไปทำอะไร เขาชี้ไปที่เตียงคุณยายคนนั้น เจนพูดกับพยาบาลว่า น้องไม่ต้องพี่ไปเอง ที่ว่าไปเองนั้นคือจะนำเหรียญหลวงพ่อไก่ท่าน ไปแขวนให้ยายเอง บังเอิญวันนั้น เจนแต่งตัวเต็มยศ ชุดขาวทั้งชุด ผ้าคลุมไหล่สีขาวผืนใหญ่ ดูๆ ไปก็คล้ายๆ แม่หมอ เอาก็เอางานนี้ เจนแกลงมือเอง พูดกับตัวเองในตอนนั้น แล้วเจนก็เดินไปที่เตียงของคุณยายท่านนั้น " พอไปถึงคุณยายตอนนี้ตาแข็งแล้วนะ คล้ายๆ กับมีอะไรสิงอยู่ เจนก็เดาเอา แต่อาการอย่างนี้ น่าจะใช่ เพราะพูดก็ไม่ใช่เสียงยายแล้ว เจนก็ปฏิบัติมานานพอสมควร ก็พอจะเดาออกว่าอาการอย่างนี้ ผีสิงแน่ เพราะที่นี่คนตายก็มาก เจนเดินไปถึง ก็ถามคุณยายหรือใครก็ตามที่สิงอยู่ว่า จะแผ่เมตตาให้นะ อย่ามารบกวนยายเลย เขาก็ส่ายหัว พูดว่าไม่เอา กูไม่เอา เจนก็ถามว่าทำไมหล่ะ ทำอย่างนี้ทำไม ไปเถอะออกไปนะ เขาก็ส่ายหน้าเร็วมาก ๆ บอกไม่เอา ไม่ออก เจนก็ไม่เจรจาแล้วงานนี้ เจนยกสร้อยพระของหลวงพ่อไก่ท่านมา แล้วกำหนดจิตถึงหลวงพ่อท่าน แล้วก็คล้องคลอ แถมพระคาถาสวดชิณบัญชรให้ด้วย สักพักยายก็คอพับไปเลย แล้วก็ฟื้นขึ้นมา ตอนฟื้นขึ้นมา เจนก็จำไม่ได้ว่ายายจับมือเจนไว้ตอนไหน แต่ท่านก็กำแน่นมากเลย ขณะนั้นมีคณะ sister หรือแม่ชีหญิงของศาสนาคริสต์มาจะมาช่วย เจนพยักหน้าให้เขาเข้ามาช่วยด้วยหากเขาต้องการ แต่คุณยายโบกไม้โบกมือว่า ไม่เอา ไม่เอา แต่ดึงเจนไว้ คณะแม่ชีจึงถอยฉากไป เจนก็พูดับคุณยายว่าไม่ต้องห่วงไม่มีอะไรแล้ว แกก็ไม่ยอมปล่อยมือ พระหลวงพ่อไก่ก็ยังห้อยที่คอของคุณยายอยู่ เจนก็เลยบอกคุณยายว่า เอาหล่ะหนูจะสวดมนต์ให้คุณยายนะ ให้คุณยายพนมมือนะค่ะ ตอนนั้นเจนมีคาถาอะไร เจนให้ยายหมด ทั้งพระคาถาพาหุง มหากา คาถาชินบัญชร มงกุฎพระพุทธเจ้า คาถาพระมหาจักพรรดิ์ คาถาหลวงพ่อโสธร คาถามากมายเท่าที่จำได้ ให้หมดก็สวดอิติปิโสไป สวดอยู่นานจนคุณยายหลับไปเลย เจนก็เลยแกะมืออกมาได้ พอดีว่าตอนเช้าคุณแม่เจนต้องย้ายโรงพยาบาล ก็เลยต้องไปขอสร้อยพระของหลวงพ่อไก่ท่านคืน เพราะว่าเหรียญหลวงพ่อไก่ท่านศักดิ์สิทธิ์มาก รุ่นนี้เจนได้เป็นคนที่เกือบสุดท้ายพอดี ตอนที่จะนั่งภาวนา ก็จะกำเหรียญหลวงพ่อท่าน ท่านเมตตาส่งญาณมาให้ตูมใหญ่เลย เจนก็ต้องขอเก็บไว้ เพื่อความอุ่นใจ ของเจนและครอบครัว กราบหลวงพ่อไก่สุดหัวใจค่ะหลวงพ่อ


มาอ่านเจอคนกล่าวปรามาสท่าน เจนก็เฉยๆ นะ เรื่องไหนๆ ก็ต้องวางให้หมด เพราะมันเป็นเรื่องของ กรรมใครกรรมมัน หากเป็นนักปฏิบัติที่แท้จริง ไม่มีใครว่าใคร ตำหนิใคร ปรามาสใคร เคยได้ยินไหมค่ะคำนี้ " ใครก็ช่าง ที่ไปปรามาสผู้ที่มีบุญบารมีมากกว่าตนนั้น บาปกรรมนั้น จะเด้งกลับไปหาบุคคลผู้นั้น ร้อยเท่าพันทวี แบบติดจรวดจริงๆ คนมีปัญญา ไม่มีใครมาอวดฉลาด ปรามาสคนนั้นคนนี้ เสียเวลาทำความเพียร แล้วนี่ยิ่งหนักใหญ่ ปรามาสใครไม่ปรามาส กลับมาปรามาสพระผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ที่บารมีมากล้นสุดประมาณ อย่างองค์หลวงพ่อไก่ท่าน.... น่าสงสาร "

ก่อนจากขออนุโมทนากับผู้เล่าเรื่องราวของหลวงพ่อไก่ทุกท่านด้วยนะค่ะ ขออนุโมทนากับท่านผู้อ่านทุกท่านค่ะ หากคำไหนขัดเคืองใจใครก็ขออโหสิกรรมค่ะ ยกถวายพระพุทธเจ้าเป็นอภัยทาน เพื่อจะไม่ให้มีเวรกรรมกันต่อไป สาธุกับทุกท่านด้วยค่ะ อนุโมทนาค่ะ

MayBuddhaBlessYou

</TD></TR></TBODY></TABLE>


//ขออนุโมทนาบุญด้วยครับ และขอให้คุณแม่ คุณหายไว ๆ ด้วยบุญกุศลที่ข้าพเจ้า
ได้ทำไว้ ขอแผ่บุญ ให้กับคุณแม่ MayBuddhaBlessYou คุณด้วยครับ

 

เจนขอบพระคุณท่าน Tamsc14 มากค่ะ ที่แผ่เมตตาให้แม่ของเจน อนุโมทนาสาธุด้วยค่ะ ตอนนี้แม่ดีวันดีคืน ตอนที่อยู่โรงพยาบาล แม่เจอผีมากมาย เมื่อก่อนแม่ไม่เคยเห็นเลย ตอนนี้แม้กระทั่งที่บ้าน ท่านยังเห็น ท่านยังกลัวอยู่ เจนก็ทราบว่า เทวดาประจำบ้าน และเจ้าที่เจ้าทางมาคอยดูแลแม่อยู่ เลยบอกแม่ว่า แม่นอนหลับให้สบาย ที่มาหาแม่นั้นไม่ใช่ผีค่ะ พวกท่านเป็นเทวดาประจำบ้าน ซึ่งมีมากมาย เพราะว่าบ้านเรามีพระพุทธอยู่หลายองค์ ครูบาอาจารย์ของลูกเคยบอกลูกว่า รู้ไหมว่า พระพุทธแต่ละองค์นั้น จะมีเทวดาประจำอยู่ถึง 18 องค์ทีเดียว นี่บ้านเรามีอยู่หลายองค์ เทวดาที่บ้านเรานี้ เป็นร้อยองค์นะค่ะแม่ ขอให้แม่อย่ากังวล ที่แม่เจนเจอผีที่โรงพยาบาลนั้น พยาบาลเล่าว่า ครั้งหนึ่งมีพระรูปหนึ่งท่านมานั่งกรรมฐานที่ห้องนั้นเลย ICU ท่านเห็นว่า บรรดาวิญญานทั้งหลาย ที่ไปไหนไม่ได้ เพราะว่าเขากลับไม่ถูก หรือญาติไม่มาเรียกให้ไป ประมาณนี้ พวกเขาเหล่านั้น ตอนที่พยาบาลจะมาอาบน้ำ มาเปลี่ยนแพมเพอร์ส หรือมาทำโน่น ทำนี่ เพื่อพยาบาลผู้ป่วยนั้น พวกวิญญานเหล่านี้ พวกเขาก็ต่างมาคอยช่วยด้วย เรื่องนี้ได้ยินพยาบาลเล่ามาอย่างนี้ค่ะ ตอนที่อยู่โรงพยาบาลเจนก็แผ่ส่วนบุญส่วนกุศลให้กับทุกดวงจิตวิญญานด้วย เจนเชื่อว่าพวกเขาคงได้รับบุญกันไป เจนสวดพระสูตร พระคาถาอาการวัตตาสูตร " ทุกๆ วัน และ "สวดคาถาสามภาณ " ซึ่งศักดิ์สิทธิ์ยิ่งทั้ง 2 คาถา ตอนนั้นทำบุญอะไรได้ ตักบาตร สวดมนต์ นั่งสมาธิ ทำอะไรได้ เจนให้แม่หมด ไปขอพรองค์พระแก้วมรกต และพ่อขุนเม็งรายมหาราชด้วย เพราะองค์พระแก้วมรกตนั้นท่านเป็นพระคู่บ้านคู่เมืองเชียงราย และพ่อขุนท่านก็สร้างเมืองมา จึงต้องขอบารมีท่านช่วยด้วย มี 3 ครั้งที่แม่เจนเกือบตาย เพราะหายใจไม่ได้ เจนก็ยืนนิ่งอยู่ที่ปลายเตียงของแม่ มองหมอ 5-6 คน มาช่วยชีวิตแม่ เจนนิ่งมากๆ มองแม่ สวดอิติปิโส ขอพรพระพุทธองค์ และกำเหรียญของหลวงพ่อไก่ท่านอยู่ในมือแน่น ในที่สุดแม่เจนก็ผ่านไปได้ ขอบคุณอีกครั้งนะค่ะที่เมตตาต่อแม่ของเจนค่ะ สาธุค่ะ

 

ขอให้คุณแม่หายไวๆนะคะ ขอให้พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์คุ้มครองค่ะ

 

ขอบพระคุณมากค่ะพี่ ขอบคุณสำหรับกำัลังใจค่ะ

 

ขอขอบคุณ กระทู้มงคล

ขอให้คุณแม่ของคุณเจน สุขสดชื่นเร็ว ๆ ไว ๆ ครับ

และ อนุโมทนา สาธุ กับคุณเจนและทุก ๆ ท่านที่มีโพสท์ดีดีมาให้อ่านครับ


.

 

ขอบพระคุณค่ะเฮียปอ คุณแม่แข็งแรงขึ้นทุกวันค่ะ พรุ่งนี้จะลองฝึกให้ท่านนอนสมาธิดู วันนี้มีเกริ่นๆ เล็กน้อย ท่านก็สนใจอยู่ค่ะ

กระทู้ที่เจนเขียนทุกกระทู้ ก็จากประสบการณ์จริง เจนไม่เคยเจอ....ที่ไม่จริง ตอนมานอนที่เชียงราย เจนฝันเห็นหลวงพ่อฤาษีและหลวงปู่ปาน ท่านลอยมาหาจากคนละข้าง มาบรรจบกัน ตรงกลางพอดี ท่านทั้ง 2 มองหน้าเจนนิ่งๆ เจนคาดว่าจะเป็นนิมิตรหมายที่ดี อีกครั้งตอนที่ไปเฝ้าไข้คุณแม่ที่โรงพยาบาล ICU เขาให้เยี่ยมเป็นเวลา เจนก็อาศัยนอนในรถ เพราะจะได้เยี่ยมทันเวลาทุกครั้ง ครั้งหนึ่งเจนไปจอดรถตรงที่จอดประจำคือใต้ต้นไม้สูงใหญ่ วันนั้นฝันเห็นหลวงปู่มั่นด้วย เจนดีใจมาก เพราะเจนเคารพศรัทธาองค์หลวงปู่มั่นมาก วันนั้นก่อนจะฝันเห็น แม่ยังอาการหนักมากอยู่ พอเจนฝันเห้นองค์หลวงปู่มั่น เจนก็มั่นใจว่าแม่รอดแน่แล้ว เลยรีบไปบอกแม่ว่า แม่จะได้กลับบ้านในอีกไม่นาน แล้วก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ขอบพระคุณเฮียปออีกครั้งค่ะ