พบปะ พูดคุย ประสาเพื่อนพ้องน้องพี่ แบบกันเอง

หวัดดี เด็กเล็ก เด็กใหญ่ ทุกท่านครับ ขอให้มีความสุขในวันเด็กทุกท่านคร้าบ ;aa27

 

สวัสดีวันเด็กคร๊าบบบบผม

 

สัทธา ทานัง อนุโมทามิ
สัทธา ทานัง อนุโมทามิ
สัทธา ทานัง อนุโมทามิ

 

สวัสดี วันเด็ก ยามเย็นๆๆๆๆๆๆ ครับ

 

สวัสดีค่ะน้องเอท...(น้องเขาแสดงจินตลีลาค่ะ รำประยุกต์)...

วันนี้พาน้องอะตอมไปเที่ยววันเด็กที่ไหนคะ..

 

สวัสดีพี่เสือ พี่รุ่ง น้องลิน คุณนอร์ คุณเอมี่ คุณJOMKAMUNG น้องปื้ด น้องลิน น้องภณ คุณรัก น้องเอท และทุกท่านอีกครั้ง

* พี่รุ่ง กลับจากต่างประเทศ ไปเที่ยวสนุกไหม
* คุณเอมี่ มีพัสดุถึงคุณนะคะ จากหาดใหญ่...(ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เข้ากระทู้หลวงพ่อทวดเลยค่ะ):d

 

สวัสดีครับ ทุกๆคน กลับมาแล้วครับ
ขอให้รวยกันให้มันไปเลยนะครับ เอิ้ก เอิ้ก
(deejai):z3:z3:z3(deejai)

 

ขอโมทนาบุญ กับคณะ กองบุญแก้วมณีด้วยนะครับ
(deejai)chearrchearrchearr(deejai)

 

สุขสันต์วันเด็กครับ
(deejai)denceedenceedencee(deejai)

 

ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับ

 

มาต่อค่ะ...ปาฏิหารย์แห่งแรงอธิษฐาน

ซึ่งแตกต่างจากพระอริสงฆ์ ผู้ปฏิบัติขั้นสูงที่รู้ซึ่งถึงทุกข์ในการที่ต้องกลับมาเกิดอีก หลายพระองค์ หลายองค์ หลายท่าน ก็จะมักอธิษฐานที่จะไม่ขอกลับมาเกิดอีก เป็นการปักลงไปในเป้าหมายในจิตที่ผ่านการฝึกมาอย่างดี และปฏิบัติอย่างไม่ย่อท้อตามที่อธิษฐานนั้นเพื่อให้ชีวิตนี้ไปสู่ความหลุดพ้นอย่างแท้จริงคือ การเป็นพระอรหันต์เจ้าไมผู้ไม่ต้องกลับมาเกิดอีกแล้ว....

ในการอธิษฐานจิตด้วยความต้องการระดับของปุถุชนนั้น ยังคงไม่ใช่เป็นการอธิษฐานที่หลุดพ้นอย่างแท้จริง เพราะคนที่ตั้งจิตอธิษฐานดังกล่าวนี้ เป็นการอธิษฐานที่ยังเจือปนไปด้วย "กิเลส" ยังมีความอยากได้ใคร่มี เป็นอำนาจความโลก เพื่อหวังในลาภ ยศ สรรเสริญ และสุข เพื่อสนองความต้องการของกิเลสในตนเอง จึงไม่ได้ชื่อว่าเป็นการอธิษฐานที่ถึงขึ้นดีเลิศ เพราะขึ้นชื่อว่า "กิเลส" ย่อมจะต้องมีความมัวหมองในจิตใจอย่างแน่นอน

แต่อย่างที่กล่าวแล้ว ด้วยบุญและกรรมของคนเรานั้นต่างกันความปราถนาความต้องการก็ต่างกัน ระดับการฝึกจิตก็ไม่เหมือนกันเป็นเรื่องส่วนบุคคล ไม่ต้องไปกังวลอะไรให้มาก เอาแรงปราถนาของตัวเองเป็นที่ตั้ง ขอให้เป็นไปในทางที่ดีน่าจะเพียงพอแล้ว ถ้าบุญถึงระดับรับรองว่า ทุกคนอธิษฐานไปในทางเดียวกันแน่

ขอให้มาสนใจถึงเรื่องของการอธิษฐานอย่างไร จึงจะได้ชื่อว่าเป็นการอธิษฐานที่ดีที่สุดจะได้ผลได้จริงมากที่สุดเป็นผลดีต่อชีวิตที่น้อยนักนี้จะดีกว่า

 

สวัสดีครับพี่รุ่ง...ยินดีต้อนรับกลับบ้านคร้าบบบบ.....ไปเที่ยวมาสนุกมั้ยเอ่ย...^__^

 

ขอจัดหนักต้อนรับการกลับมาของพี่รุ่งสักองค์ครับ..(^____^)

 

ดีใจค่ะ พี่รุ่งกลับมา บ้านนี้จะได้ไม่เหงา.....

 

เห็นด้วยครับคุณนวล....มั๊ก ๆๆๆๆๆๆๆๆ ^^
จัดมาต้อนรับพี่รุ่งสักองค์สิครับคุณนวล....

 

นั่นก็คือ "การอธิษฐานด้วยปัญญา" ปัญญาในที่นี้ก็คือ การรู้แจ้งตลอดในกลไกของเหตุผลของสรรพสิ่ง การรู้ในที่ว่านี้คือ "รู้ซึ่งกฎแห่งกรรม" ผู้ที่เข้าใจชีวิตตามแนวทางคำสอนของพระพุทธองค์จะเห็นความจริงของสรรพสิ่งทั้งหลายว่า

รู้ว่าทุกอย่างล้วนเป็นสิ่งสมมติขึ้นมา ทั้งสิ่งที่เราเห็นว่าสวยงามหรือหยาบช้า เห็นว่าสุขหรือทุกข์นั้นมาจาการปรุงแต่งในจิตทั้งสิ้น ชีวิตและธรรมชาติทั้งหลายทุกสิ่งอยู่ภายใต้กฎของไตรลักษณืคือ
ทุกสิ่ล้วนไม่ยั่งยืน (อนิจจัง)
ทุกสิ่งล้วนเป็นทุกข์ (ทุกขัง)
และทุกสิ่งไม่ใช่ตัวตนของกันและกันต้องแตกสลายไปในที่สุด (อนัตตา)

ผู้ที่ไม่ได้เข้าใจหลักความจริงสากลของธรรมชาติข้อนี้ จึงเกิดความไม่รู้ จิตจึงถูกปรุงแต่งไปทางบุญบ้างบาปบ้าง และต้องวนเวียนอยู่ในสังสารวัฎเสพทั้งความทุกข์และความสุข ไปตามแรงกรรมของตนเองเรื่อยไป

เวลามีความสุขมักไม่เห็นทุกข์ เวลาที่ทุกข์มักไม่เห็นสุข ทั้งๆ ที่สุขจริง ทุกข์แท้นั้นไม่เคยมีจริงทั้งสิ้น ใจของเรานั้นไปทำให้เกิดขึ้นมาเอง

ส่วนผู้ที่ได้เห็นความจริงที่ปรากฎอยู่ในวัฏฏะแล้ว ผู้นั้นจึงได้ชื่อว่า ผู้มีปัญญาได้เห็นความจริง จึงไม่ปราถนาต้องมาพบกับความแปรปรวนของทุกข์และสุขอีกต่อไป

จึงได้หมั่นทำบุญแล้วอธิษฐานจิตเพื่อ "จะไม่มาเกิดขึ้น" จึงเรียกว่า "การอธิษฐานด้วยปัญญา" ดังเช่น ตัวอย่าง เป็นเรื่องของการอธิษฐานด้วยปัญญา ของอัครสาวกผู้หนึ่งในสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

ก่อนสมัยพุทธกาลประมาณหนึ่งอสงไขยกับอีแสนมหากัป มีพระพุทธเจ้ารูปหนึ่งได้อุบัติขึ้นในโลกีพระนามว่า พระพุทธเจ้าอโนมทัสสี (ตามประวัติวงศ์ของพระพุทธเจ้าปรากฎอยู่ในลำดับที่ 7 ซึ่งประสูติในตระกูลกษัตริย์แห่งพระนครจันทวดีราชธานี พระพุทธองค์มีอายุยืนยาวถือ 100,000 ปี ในการประกาศพุทธศาสนา

พระองค์ทรงทราบว่า ได้มีดาบสรูปหนึ่งที่บำเพ็ญเพียรวิชาสมถกรรมฐาน มีคุณงามความดีเหนือกว่าคนทั่วไป ซึ่งในภพชาตินี้ได้ดำรงตนอยู่ในฐานะของ "ชฏิลดาบส"
คือ พวกนักบวชในลัทธินอกศาสนา บูชาไฟ ดาบสผู้นี้ได้สั่งสอนศิษย์จำนวนมหาศาลและอาศัยอยู่ไม่ไกลจากพระองค์นัก จึงทรงมุ่งสู่ทิศที่อยู่ของเหล่าดาบสเพื่อที่จะโปรดแสดงธรรมเพื่อความหลุดพ้น

 

สวยงามมากครับ น้อง นอร์
ของขวัญต้อนรับกลับบ้าน ชอบมากครับ

 

สวัสดีครับ คุณ อั๋น สบายดีนะครับ เอิ้ก เอิ้ก

 

สวัสดีครับ คุณ นวล คนงาม สบายดีนะครับ อิอิ(k)

 

ดาบสผู้บูชาไฟนี้มีนามวา "สรทดาบส" ซึ่งมีความเบื่อหน่ายในทรัพย์สมบัติทางโลก จึงได้ออกแสวงหาโมกขธรรม (คือความหลุดพั้น) และมีลูกศิษย์ในความปกครองถึงกว่าเจ็ดหมื่นสีพั้นคน ในขณะที่พระพุทธเจ้าอนโมทัสสีเสด็จไปโปรดนั้น เหล่าศิษย์ทั้งหลายออกไปหาผลไม้ในป่า จึงเหลือแต่สรทดาบสนั้นอยู่ตามลำพังเพียงผู้เดี่ยว

สรทดาบสเห็นการปรากฎตัวของพระพุทธเจ้า ก็ทำความเคารพถวายบังคมและลุกขึ้นถอยออกจากที่นั่ง ให้พระพุทธองค์ได้ทรงเคลื่อนกายลงไปประทับที่อาสนะของตนเองแทน เมื่อทรงประทับแล้วจึงตรัสถามหาถึงเหล่าลูกศิษย์ทั้งหลายของดาบส ด้วยเห็นว่าจะโปรดแสดงธรรมเพียงครั้งเดียว สรทดาบสจึงตั้งจิตอธิษฐานส่งจิตไปถึงเหล่าสาวกให้รีบเดินทางกลับมาสู่ที่พำนักทุกคน

ในขณะเดียวกันพระพุทธองค์ ก็ทรงตั้งจิตอธิษฐานให้อัครสาวกและสาวกของพระองค์มารวมกัน ณ ที่แห่งนั้นโดยพร้อมเพรียงเช่นเดียวกัน เหล่าสาวกเมื่อทราบโดยญาณ จึงพากันเหาะมาปรากฎอยู่ตรงเบื้องหน้าของพระศาสนา เมื่อสรทดาบสเห็นเหล่าพระสาวกาจำนวนมากมายมาโดยพร้อมเพรียงกัน จึงสั่งให้เหล่าสาวกของตนเองนำดอกไม้มาลาดปู ณลานที่ประทับ เพียงชั่วพริบตาเดียวพื้นที่อันกว้างใหญ่ บริเวณที่ประทับก็เต็มละลานตาไปด้วยดอกไม้หอมอย่างน่าอัศจรรย์ แล้วสรทดาบสก็อันเชิญพระองค์ให้ประทับลง ณ ยอดบัลลังก์ของกองดอกไม้เหล่านั้น

พระพุทธองค์ทรงมีดำริว่า เพื่อให้การบูชาพระองค์สำเร็จผลและมีอานิสงส์มหาศาลดาบสทั้งหลาย จึงได้ทำสมาธิเพื่อเข้านิโรธสมาบัติ (หมายถึง การทำจิตให้สงบโดยปราศจากการรับรู้อารมณ์ภายนอก เป็นการพักผ่อนจิตของพระอรหันต์ ซึ่งเป็นคุณวิเศษลำดับที่ 9 ต่อจากฌาณสมาบัติ 8 คือ รูปฌาณ 4 และอรูปฌาน 4 )
โดยพระพุทธองค์ตั้งใจเข้านิโรธสมาบัติเวลาทั้งสิ้น 7 วัน

ตลอดเจ็ดวันแห่งการเข้านิโรธสมาบัติ สรทดาบสมีความศรัทธาอย่างแรงกล้าต่อพระอโนมทัสสีพุทธเจ้าเป็นอย่างมาก โดยได้ยืนถือฉัตรดอกไม้กางกั้นเพื่อให้ร่มเงาแก่พระพุทธองค์ ตลอดเป็นเวลาเจ็ดวันโดยที่ไม่ได้พักผ่อนเลยแม้แต่น้อย เมื่อครบกำหนดเจ็ดวันแล้ว พระบรมศาสดาก็ออกจากนิโรธสมาบัติแล้วรับสั่งให้ พระอัครสาวกเบื้องขวาของพระองค์นามว่า "พระนิสภะได้แสดงธรรมให้เหล่าดาบสทั้งหลายฟัง ขณะที่สรทดาบสก็จ้องดูพระนิสภะด้วยความศรัทธาเป็นอย่างยิ่ง

หลังจากที่พระนิสภะได้แสดงธรรมจบแล้ว พระพุทธองค์ทรงโปรดให้ พระอโนเถระ ซึ่งเป็นอัครสาวดเบื้องซ้ายได้แสดงธรรมต่อแต่หลังจากพระอัคสาวกทั้งเบื้องซ้ายและขวา แสดงธรรมจบแล้วก็ยังไม่มีผู้ใดบรรลุธรรมสำเร็จมรรคผลเลย พระพุทธเจ้าอโนมทัสสีจึงแสดงธรรมด้วยพระองค์เอง

ทันที่ที่พระพุทธองค์ ทรงเปล่งพระสุรเสียงเผยแพร่พระธรรมอันประเสริฐนั้น ความสงบและปิติยินดีก็บังเกิดขึ้นเป็นเบื้องต้นแห่งการดับทุกข์ทั้งหลายของเหล่าดาบส ทำให้ธรรมะที่มีความลึกซึ่งไปซึมซาบเข้าสู่จิตใจของเหล่าดาบสทั้งหมดที่มาชุมนุมกันอยู่ จนทั้งหมดได้บรรลุเป็นพระอรหันต์

ยกเว้นแต่ สรทดาบส เพียงผู้เดียว!