คำสอนหลวงปู่ดูลย์

งั้นผมจะเล่าตั้งแต่เริ่มแรกที่ผมเห็นจิตครับ ผมเคยกล่าวไปแล้วเมื่อนานมากแล้ว

ผมทำเครื่องในหมูทุกวัน บางวันมีดก็บาดมือผมเอง ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นนั้นเอง

ที่ทำให้ผมได้เห็น จิต ผมจึงเห็นตั้งแต่การกระทบทางกาย และ ความรู้สึกที่เกิดตามมา

และ การรับรู้ความรู้สึกนั้น ผมจึงรู้ว่าเจ็บ พอถูกมีดบาดอีกผมก็ยกจิตออก

หรือ จะเรียกว่าเพิกเฉย ความเจ็บปวดก็ไม่เกิดขึ้น ทั้งที่ผมต้องสัมผัสกับน้ำ

และ น้ำยาล้างจานด้วย แต่ไม่มีความรู้สึกในส่วนนั้นครับ เมื่อเฝ้ามองดูในอริยาบทอื่น

จึงได้เห็นว่าจริงๆแล้ว เรามีกาย มีใจ มีจิต และ เห็นหน้าที่ของแต่ละชนิด

จึงได้รับรู้ว่า การปรุงแต่งนั้นจะขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งไม่ได้ครับ ไม่ว่า จะขาด กาย ใจ จิต

แต่หากแยกออกจากกันได้ กระบานการ การทำงานจะเปลี่ยนไปครับ

จิตจะมาก่อน ตามด้วยใจ และ ตามด้วยกาย ไม่ว่าจิตจะรับรู้อะไร

หากไม่เกิดความรู้สึก กายจะไม่ตอยสนอง เรื่องกามก็เช่นกัน

ต่อให้นั่งดูหนังลามก อวัยวะเพศก็ไม่ตื่นตัวครับ และ จะรู้สึกเบื่อหน่ายด้วยครับ

แต่ที่ผมบอกว่าทำได้เป็นบางครั้ง เพราะบางครั้งพอตั้งใจก็ยังมีอาการอยู่

หากทำได้จริงๆ ต่อให้ตั้งใจก็ไม่เกิดผลครับ เพราะความรู้สึกไม่มีครับ

สาธุครับ

 

จิตเป็นรูป หรือเป็นนาม ครับ
เห็นแบบไหนครับ ถ้าเป็นรูปต้องมีลักษณะ ถ้าเป็นนามก็พอเข้าใจได้ขอให้บอกมาครับ

 

คุณวางที่คุณรู้มาก่อนครับ แล้วตอบผมว่าคุณเห็นภาพจากข้างในไหมครับ

ไม่ได้เห็นด้วยตาเนื้อครับ เห็นภาพนิ้วที่เกาหลังไหมครับ

สาธุครับ

 

คุณพยายามเลี่ยง ไม่ตอบตรงๆเกิดอะไรขึ้นครับ ความมั่นใจหายไปไหนหมดครับ:'( (ผมเห็นจากความนึกคิดครับ ร่างกายภายใน)