จิตพร้อม? รับภัยพิบัติ

คุณวิทย์หรอเข้าฟาสฟู๊ด เอ๊ย เฟสบุ๊คไม่เป็น อย่าไปเชื่อ
เข้าเป็นแต่ไม่ชอบเข้า เพราะท่านชอบเข้าแต่เฟสนิพพาน ฮ่าๆ
สัญญาตกกระป๋องกันหมด ชาวจิตบุญ สอนให้ละขันธ์ ละโลก
เฟสบุ๊คมันทางโลก ท่านละซะหมดเลย

 

ธรรมที่เกิดในโลกนี้ล้วนเป็นอริยสัจ


สมเด็จองค์ปฐม ทรงมีพระเมตตาตรัสสอนเรื่องนี้ไว้ดังนี้


๑. การพิจารณาอริยสัจ ต้องพิจารณาให้ถึงที่สุดของความทุกข์ แล้วจักเกิดความเบื่อหน่ายไม่อยาก กลับมามีขันธ์ ๕ ให้ต้องได้รับทุกข์อีก

๒. จิตจักวางทุกข์ เมื่อเห็นธรรมดาของการมีขันธ์ ๕ ก็ต้องพบทุกข์อยู่อย่างนี้ไม่มีที่สิ้นสุด

๓. เกิด แก่ เจ็บ ตาย พลัดพรากจากของรักของชอบ ปรารถนาไม่สมหวัง การกระทบกระทั่งกับอารมณ์ที่ไม่ชอบใจนั้นเป็นทุกข์

๔. การมีขันธ์ ๕ ย่อมหนีไม่พ้นสภาวะเช่นนี้ เจ้าจงพิจารณาให้เกิดความเบื่อหน่ายให้ถึงที่สุด แล้วจิตจักวางอารมณ์ที่เกาะติดร่างกาย เกาะติดทุกข์ไปได้ในที่สุด

๕. อย่าท้อใจ อดทนต่อสู้กับชีวิตไป ให้ถือว่าทนเป็นครั้งสุดท้าย ตายเมื่อไหร่ไม่ขอกลับมามีภพชาติอีก ตั้งใจไปพระนิพพานจุดเดียว แล้วอย่าลืมควบคุมอารมณ์ อย่าให้ตกอยู่ในราคะ โทสะ โมหะ ให้มากนัก

๖. ใครเขาจักติจักว่าอย่างไรก็เรื่องของเขา ทำจิตของเราให้เป็นปกติก็แล้วกัน จิตปกติคือจิตสงบ ปราศจากอารมณ์ขุ่นข้องหมองใจ ไม่ว่ากรณีใดๆ ไม่ถือเอามาเป็นสาระ ติดข้องอยู่ในอารมณ์ให้เห็นธรรมดาในคำที่เกิดขึ้น ถ้อยคำนั้นเกิดขึ้นแล้วก็ดับไป หาสาระประโยชน์ อันใดมิได้

๗. เอาจิตรอดเข้าไว้เป็นประการสำคัญ โดยเฉพาะจิตของตนเองนั่นแหละเป็นหลักใหญ่ มิใช่ไปกังวลเรื่องจิตของใครอื่น จิตของเราคิดเป็นกุศลหรืออกุศลก็พึงรู้เข้าไว้ และพึงแก้ไขให้อยู่ในสภาพที่ถูกที่ควรด้วย

๘. และอย่าทิ้งการตรวจสอบอารมณ์ของจิตว่า เบียดเบียนตนเองหรือเปล่า เบียดเบียนผู้อื่นหรือเปล่า เบียดเบียนทั้งตนเองและผู้อื่นหรือเปล่า ความสงบของอารมณ์จะสมบูรณ์แบบ ก็จักต้องไม่เบียดเบียนทั้ง ๓ ประการนี้

๙. ทำบุญเพื่อนิพพานก็ต้องทำจิตเพื่อนิพพานด้วย คือ ทำดีแต่ไม่ติดดี และรู้ว่าสิ่งไหนดี รู้ว่าสิ่งไหนไม่ดี แล้วไม่ทำอารมณ์ให้ไปเกาะทั้งดีและทั้งไม่ดี วางจิตให้อยู่ตรงกลางแบบสบายๆ นั่นแหละ คือ การทำจิตเพื่อพระนิพพาน

๑๐. ให้เห็นธรรมในธรรม เห็นจิตในจิต เห็นกายในกาย เห็นเวทนาในเวทนา พิจารณาไปให้ได้เป็นปกติ แล้วเจ้าจักพบความจริงใน สภาวะธรรมล้วนๆ อันไม่มีอันใดมาปกปิดนั่นแหละ จิตจักเห็นสภาพธรรม โดยปราศจากอารมณ์ปรุงแต่งธรรม จุดนั้นแหละจักทำให้เจ้ามีความสุขสงบของจิต

๑๑. การปฏิบัติหากหวังความคืบหน้าของจิต อย่าทิ้งหลักพิจารณาอริยสัจ


ธรรมที่นำไปสู่การหลุดพ้น
รวบรวมโดย พล.ต.ท. นพ. สมศักดิ์ สืบสงวน

 

ลูกจะน้อมนำคำสอนของสมเด็จพ่อองค์ปฐมไปปฏิบัติให้ถึงที่สุด...อนุโมทนาสาธุ..ครับ

 

พี่ภู อยากไปอยู่แถวเพชรบูรณ์
การสัมมนา จิตเกาะพระสัญจร(รุ่นพิเศษ)
และ รวมรุ่น จิตบุญสัมพันธ์ ครั้งที่1
สถานที่ โรงแรม เอเชีย ปทุมวัน ห้องกิ่งเพชร ชั้น 3
และอีกอย่าง เครื่องทรงประดับเพชร
ทำไมทุกอย่างลงตัวได้ดีขนาดนี้ เหมือนถูกจับวางนะค่ะเนี่ยพี่ภู.

 

สาธุ สาธุ สาธุ ขออนุโมทนาบุญกับจิตบุญดวงที่ 105 และ 106
พร้อมทั้งขอสาธุอนุโมทนาบุญกับครูผู้สอนทุกท่านด้วยค่ะ สาธุ

 

คุณเกษหนีไปเลย 55555 สงสัยรู้ว่ามีคนคิดถึงเลยตื่นมาดู คิดถึงพี่สาวนะครับ อิๆๆๆๆๆ อ้อนหน่อย

ยกนิ้วกับความช่างสังเกตุจริงๆครับ

 

สวัสดีค่ะ ได้เข้ามาอ่านกระทู้ได้ซักเกือบ ๆ 1 อาทิตย์แล้วค่ะ แต่เพิ่งอ่านได้ถึงหน้าสิบกว่าเองค่ะ ระหว่างที่อ่านก็ได้ทำจิตเกาะพระไปพลาง ๆ ด้วยค่ะ ก็เลยอยากจะแชร์น่ะค่ะ ครั้งแรกที่ทำก็พยายามจำรูปพระที่เป็นรูป profile ของพี่เพ็ญน่ะค่ะ ครั้งแรกจำได้ว่าออกไปวิ่งตอนเช้าก็นึกถึงท่านพระพุทธเจ้า เห็นท่านเป็นภาพใส ๆ ลอยไปกับเราระหว่างที่เราวิ่งค่ะ พอเรามายืนออกกำลังกาย ก็อัญเชิญท่านไปไว้เหนือศรีษะ เพราะเราต้องยกแข้งยกขาน่ะค่ะ ระหว่างวันถ้านึกถึงท่านก็จะเห็นท่านองค์ใหญ่บ้างเล็กบ้าง คือถ้าออกไปข้างนอกเห็นท้องฟ้ากว้าง ๆ ก็จะเห็นท่านองค์ใหญ่ แต่ถ้าอยู่ในบ้านแล้วนึกถึงท่านก็จะองค์เล็ก จากนั้นประมาณวันที่สองหรือสามก็ลองนั่งสมาธิแล้วนึกถึงท่านค่ะ ปรากฎว่าภาพเปลี่ยนเป็นรูปท่านพระพุทธเจ้าแบบที่เราเห็นในหนังสือเรียนตอนเด็ก ๆ ค่ะ ทรงจีวรเหลือง หน้าตาแบบอินเดียน่ะค่ะ เห็นไปเห็นมาภาพเปลี่ยนเป็นเห็นเหมือนท่านมายืนอยู่หน้าบ้านแล้วท่านก็ตัวใหญ่ขึ้น คราวนี้เราก็เห็นแต่ภาพพระบาทของท่านค่ะ ซึ่งระหว่างนั้นเราก็รู้สึกว่าเราน่าจะจับกับภาพพระพุทธเจ้าเดิมที่เป็นพระขาว ก็เลยพยายามตั้งสมาธิ กลับมา แต่ก็ทำได้แป๊ปเดียวก็เป็นอันต้องเลิกทำ เพราะมีคนในบ้านเข้ามาในห้องน่ะค่ะ พอวันต่อ ๆ มาไม่ได้นั่งสมาธิแล้ว ก็พยายามนึกถึง แล้วอ่านกระทู้ไปเรื่อย ๆ เพิ่งทราบว่าควรปล่อยให้จิตเห็นไปแล้วพิจารณาดู ก็คงทำผิดวิธีน่ะค่ะ ส่วนสองสามวันนี้มีเรื่องกวนใจบ่อยหน่อยทำให้ ไม่ค่อยได้นึกถึงท่าน แล้วถัดมาก็ไม่สบาย นึกถึงท่านแล้วแต่ก็นึก ๆ แล้วก็หลับไปค่ะ ปะติปะต่ออะไรไม่ค่อยได้ค่ะ ก็ได้เท่านี้ค่ะ

ขอความเห็นด้วยนะคะ จะได้ปรับปรุงต่อไปค่ะ
ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ

 

ต้องมีครูคอยชี้แนะอย่างใกล้ชิด และตรวจสอบเป็นระยะนะครับ หลายท่านที่ระลึกถึงภาพพระได้ เจริญสติได้ แต่ไม่สามารถปฏิบัติในแนวทางนี้ได้ เพราะขาดครู..ครูสำคัญมาก ท่านลองดูครูแต่ละท่านในกระทู้ และpmไปหาท่าน แต่ละท่านเมตตาไม่มีประมาณ และทำงานเพื่อพระศาสนากันทั้งนั้น
อนุโมทนาสาธุด้วยครับ..

 

ฮ่าๆๆ ไม้นวม หรือ นวมดีอ่ะ ครูเพ็ญ ฮ่าๆๆๆๆ

 

โมทนาสาธุค่ะ
จริงๆท่านมาถูกทางแล้วนะคะ แต่มีเสริมนิดคือ การฝึกจิตเกาะพระนั้น เราสามารถหรือจะพูดว่า ต้องก็ได้ค่ะ คือต้องทำทั้งเมื่อยามนั่งสมาธิและ
ไม่นั่งสมาธิ แม้ยามทำงาน ล้างจาน อ่านหนังสือ รื้อตู้เย็น เอนหลัง นั่งดูทีวี ขัดสีฉวีวรรณ ฟังเพลง ละเลงงานบ้าน ปั่นจักรยาน เดินผ่านแมวหมา โดนสามีด่า ฮ่าๆๆ
พูดจาคุยโทรศัพท์ ขับรถ กินข้าว เข้าห้องน้ำ ลูกทะเลาะกัน ข้างบ้านตะโกนโหวกเหวก ไปตลาด ซื้อของ คนในบ้านเสียงดัง ฯลฯ คือทำมันอยู่ตลอดเวลา ทำได้เรื่อยๆ ทำจนชิน ทำจนติดตาติดใจติดจิต ทำจนให้รู้ว่าหันไปทางไหนก็มีพระอยู่ที่นั่นทำมันจนแม้ฟ้าถล่มดินทลาย ฮ่าๆ ไม่รู้จะเอาอะไรมาเปรียบกับคำว่า ทำอยู่เรื่อยๆ ทำอยู่เนืองๆ
ส่วนใครจะกวนใจก็เป็นเรื่องของเขาที่จะกวนใจเรา หากใจเราไม่ไปกวนด้วย ก็คงไม่ได้ทุเรียนกวนหรอกค่ะ ฮ่าๆๆ ส่วนเรื่องที่เราไม่สบายนั้น
ก็ปล่อยไปตามเรื่องไม่ได้ เอาตัวไปเห็นไปนึกถึงพระนี่ เราเอาจิตเรานึก
เห็นพระต่างหาก ปวดหัวยังนึกถึงยาได้เลย ทำไมจะนึกถึงพระไม่ได้
ปวดฟัน หน้าหมอฟันยังลอยมาได้แล้วทำไมพระพักตร์ของพระจะลอยมา
หาเราไม่ได้ เรื่องของเรื่องก็คือ ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น นึกถึงพระเข้าไว้
เรื่องง่ายๆ แต่หลายๆคนบอกทำยาก ไม่เป็นไร ในกรณีของท่าน ดัชคิดว่า
(y)ในระดับหนึ่งค่ะ ความเพียรค่ะความเพียร ขอเป็นกำลังใจหลายๆเด้อค่ะ
โมทนาสาธุ

 

" อย่าคิดว่าตัวเองบุญน้อยวาสนาน้อยแล้วมาพูดให้ตัวเองท้อแท้ คิดแบบนั้นมันไม่ถูก
ถ้าคิดว่าตัวเองบุญน้อยวาสนาน้อยก็รีบสร้างเสริมบารมีให้กับตัวเองให้มากยิ่งๆขึ้นไป
ทำให้เต็มที่ๆตัวเองทำได้
คนที่เขามีปัญญาเขาจะมุ่งหน้าทำเอา
คนไม่มีปัญญาก็รอเอาแต่ลมแต่แล้ง สูญเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์ "

.. หลวงปู่ชอบ ฐานสโม ..​

 

"..ความไม่ยั่งยืน เป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่และแน่นอน
ความยิ่งใหญ่ คือความไม่ยั่งยืน

ชีวิตที่ยิ่งใหญ่..
คือชีวิตที่อยู่ด้วยทาน ศีล เมตตาและกตัญญู


ชีวิตที่มีความดี อาจมิใช่ความยิ่งใหญ่
แต่ชีวิตที่ยิ่งใหญ่ ต้องอาศัยคุณธรรมความดีเท่านั้น.."

หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

555.. ตำแหน่งนี้ยกให้ครูวิทย์ไปก็เลี้ยวกัน ส่วนเราขอบายก้าบบ..
ปล.เราทาบทามครูสอนเอาไว้เลี้ยว(เซ็นต์MOUกันไว้เรียบร้อยแล้ว) แต่คนจะเรียนนี่ซิ..วาระกรรมยังไม่ถึงง่ะ..

 

อิอิ ....โอยยยยย เบื่อจิงจิ๊ง คนรู้ทันเนี่ย
ก้อไม่เคยเข้าจริงๆนิครับ มีแต่ไม่เคยเข้า ตำรวจบ้านสมัครให้อะครับ อิอิ

ไม่รู้ทำไม ถึงไม่เข้า ไม่เข้าจาย ... อิอิ

จบ.๑๑ เรือลำนี้จะไม่จม

 

ขออนุญาตประกาศจิตบุญดวงที่ ๑๐๗ ณ วันที่ ๙ พฤศจิกายน ๒๕๕๕

ขอท่านทั้งหลายจงโมทนา
กับจิตบุญดวงที่ ๑๐๗
ของกลุ่มจิตบุญเทอญ
สาธุ สาธุ สาธุ
​

 

อ้อๆ..ขอแก้ไขหน่อยครับ
อภิชาติบุตร ==> คุณอภิชัย จบ.101
อภิชาติบุตรี ==> ครูเพ็ญ จบ.3, ครูน้องหนู จบ.4
มหาชาติบุตร ==> พระอาจารย์ชัชวาล จบ.48
มหาชาติบุตรี ==> ครูดัช จบ.5
โมทนาสาธุด้วยครับกับอภิชาติบุตร, อภิชาติบุตรี, มหาชาติบุตรและมหาชาติบุตรีทั้งหลายด้วย.. สาธุครับ

ปล.อภิชาติ(ทั้งคุณพ่อ+คุณแม่), ส่วนมหาชาติ(คุณแม่only) จึงถือโอกาสบัญญัติคำศัพท์ใหม่ขึ้นมาเลย..555

 

โมทนาสาธุกับจิตบุญ ๑๐๗ และครูผู้สอนด้วยครับ

... สงสัยก่อน ๑๗ นี้ จะได้ ๑๑๑


จบ.๑๑ เรือลำนี้จะไม่จม

ปล.จองได้ป่าวอะ ๑๑๑ เนี่ย ..
๑๑ ...๑๐๑ ... ๑๑๑

 

อนุโมทนาบุญกับจิตบุญที่105,106,107ด้วยนะคะ พร้อมทั้งครูผู้สอนทุกท่านขอให้ท่านเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปคะ เผลอแป๊ปเดียวเกือบตามไม่ทันแล้วสงสัยก่อนวันงาน ต้องมีจิตบุญถึง111แน่เลยคะ สาธุ. สาธุ สาธุ

สาธุกับคุณอภิชัยด้วยนะคะ ท่านโชคดีจริงๆปลาบปลื้มจริงๆ ขอบารมีนี้ส่งผลถึงพ่อแม่ปลื้มด้วยเถอะ ขอให้ได้เป็นส่วนหนึ่งก็ยังดี ดีใจจริงๆนะคะคุณอภิชัย มีความสุขแทนจังคะ สาธุ สาธุ สาธุ

 

สาธุ สาธุ สาธุ ขออนุโมทนาบุญกับจิตบุญน้องใหม่ดวงที่ 107 แล้วจ้าาาา
พร้อมทั้งขออนุโมทนาบุญกับครูผู้สอนทุกท่านด้วยค่ะ

 

คุณสะอาด สาวอำเภอเวียงป่าเป้า จังหวัดเชียงราย ศิษย์ครูเพ็ญ
จบกิจจิตเกาะพระยกจิตเป็นจิตบุญ 107 ณ วันที่ 9 พฤศจิกายน 2555
เริ่มฝึกจิตเกาะพระเมื่อวันที่ 23 กันยายน 2555
รวมระยะเวลาการฝึกจิตเกาะพระ 47 วัน

คุณสะอาดเรียนจิตเกาะพระกับครูเพ็ญทางโทรศัพท์
ส่งการบ้านรายงานอารมณ์และภาพพระทางโทรศัพท์เกือบทุกวัน
มีช่วงหลังที่จิตใกล้ยกเธอจะส่งการถี่ขึ้นคือส่งได้ทุกวัน
เดิมคุณสะอาดฝึกมโนมยิทธิและปฏิบัติธรรมอยู่กับบ้าน
มีทำบุญทำทานตามประเพณีไม่ขาด
คุณสะอาดและครอบครัวมีโอกาสเดินทางไปทำบุญกับพระอาจารย์ทองสุข
ซึ่งเป็นเจ้าอาวาสวัดดอยเปา จังหวัดเชียงใหม่
พระอาจารย์ได้ให้เบอร์โทร.ของครูเพ็ญกับสะอาด
แล้ววันที่ 23 ก.ย. 55 สะอาดกับครอบครัวก็บุกไปถึงบ้านครูเพ็ญทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
เมื่อมาถึงเป็นเวลาใกล้ค่ำ พวกเรานั่งคุยกัน
พี่เพ็ญสอบถามไป ๆ มา ๆ เห็นจิตท่านดีและมีศรัทธาต่อเรามาก
ระหว่างที่คุยกันเธอจะเกิดปีติตลอดเวลา
ใจก็พองโตอิ่มเอิบ ปลื้ม เป็นสุขอย่างบอกไม่ถูก
พี่เพ็ญเห็นว่าจิตเธอดี และชักจะยังไงอยู่
จึงจับสอบอารมณ์ซะเลย ปรากฏว่าคุณสะอาดยกจิตขึ้นพระโสดาบันตั้งแต่วันแรกที่มาบ้านครูเพ็ญ
แล้วหลังจากนั้นเธอก็เรียนจิตเกาะพระทางโทรศัพท์กับครูเพ็ญตลอดเวลา 47 วัน
วิปัสสนาครั้งสุดท้ายเรื่องทำลายความโกรธและจิตละออกจากความยึดในโลกทั้งปวง

โมทนา สาธุค่ะ

พี่เพ็ญ

ปล.ห้องของพี่เพ็ญออกไปหนึ่งแต่ก็เข้ามาแทนที่แล้วหนึ่ง สรุปว่ายังเต็มอยู่เหมือนเดิมจ้า และขออภัยที่มาส่งข้อความช้า เนื่องจากมีคลื่นด่วนทางอากาศญาณเข้ามาแทรกก็เลยเพลินไปกับการตีปริศนาธรรม กว่าจะเข้าใจกันเล่นเอางงตั้งแต่เชียงใหม่ถึงภูเก็ต พี่น้องโปรดให้อภัยด้วยจ้า สาธุ