อยากบรรลุธรรมเข้ามา

ก็ใช่..ก็ดูเขาแสดงสภาวะให้ชัดเจนหน่อยซิ..รู็จักสภาวะไหม หรือรู้แต่ตัวหนังสือ ..ดูตรงก่อนจะถึง สกิดแล้วทายาตามที่เขาอ้างเป็น-ถึงก่อนซิ ก็พอเข้าใจได้ หากเราไม่รู้ ไม่ทราบถึงสภาวะนั้น ไม่ใช่ใช้โวหารไปเปรียบเปรยน่าเกลียด ..
เรื่องทาน คุณก็เข้าใจมาผิดๆผมตามอ่านมานานคุณมันใบลานก็เอาสัญญามาจับใบลาน คุณอเมซิ่งเขาให้ทานแมวนั่นหากเขาทรงอารมณ์ธรรมเขามีแต่เอียงไปทางกุศลมันผิดตรงไหน คุณก็มาชี้ซะให้คนเขว..สงสัยเวลานอนเอาใบลานมาปูนอนซะจนเคย..:'@

 

ปู่สับสน ดูจิ

สกิทาคามี ที่ ปู่สับสน นับถือ กราบไหว้ นอกจาก เรื่องเงินบริจาคให้ผู้อื่น
หรือ สัตว์อื่น จะแอบขะเง้อ ล้วงมือ ล้วงลุก สลัดคืนไม่จริง

นี่แม้แต่เรื่อง ขยะ ที่เขาทิ้งหรือไม่ทิ้ง ยังล้วงลูบๆ คลำๆ มาจัดการอีกนะนี่

 

ผมตรวจสอบคุณบ้างเล่าปัง เอาใหญ่เลยฟ้องอีกแล้ว ติดนิสัยชอบตรวจคนอื่น

 

..น๊านนั่นๆๆๆๆ..นับถือกราบไหว้..อิอิ
อยู่ใกล้ๆละก็..จะฝากเงินใส่ปากหน่อย อมไว้ อมไว้ อิอิ

 

เอ้าปู่ เรื่องคำหยาบปู่ก็อย่าไปแปลให้หยาบซี่คร้าบ แต่ถ้าห้ามไม่ได้
ปู่ก็ใช้วิธีทำสมาธินำหน้าสิปู่ ปู่ออกชำนาญไม่ใช่เหรอ ใช้แค่ เมตตากรรมฐาน
นิดหน่อย คำหยาบก็ผลิกเป็นคำงดงงาม คำงดงามก็ผลิกเป็นคำหยาบ ผลิกไป
ผลิกมาตามเห็นไปอีก พอผลสมาธิเกิด ปู่ก็เห็นการ พ้นคำหยาบกับคำงดงาม
ได้ทั้งสอง พอพ้นทั้งสอง ปู่ก็สบายและ อ่านธรรมะ เป็นกับเขาขึ้นมา

แต่ถ้าอ่านแล้วหยาบ ติด

หรือ อ่านแล้วงดงาม ก็ติด

อ่านแล้ว จะพ้นหยาบพ้นงดงามอย่างไร ไม่เห็น ปู่จะโทษใครหละ

ปู่ชำนาญสมาธิ ชำนาญกรรมฐาน แต่พอถึงเวลาต้องใช้ กลับใช้ไม่เป็น

จะมาโทษผมเหรอ

*************

เรื่อง ทาน นั้น ยกไว้ เพราะ ปู่ ก็ชอบเหมา ฮิววววววส์

ผลประโยชน์ทับซ้อนทางการสนทนา ก็ต้อง สงวนคำแปรยัติ เนาะ

 

อย่าบอกนะว่า ตะเอง ก็ปฏิเสธ

อย่ามา ควบครึ่งลูกบวกสิบ อาศัย มายาเห็นว่า เขาเป็นฝ่ายตรงข้ามผม
แล้ว ตีลูกมั่ว หวังได้ พรรคพวก น๊า .............

หลอกคนทั้งกระดาน จะดีเร้อ

 

ที่คุณยกมานี่..คุณทำได้ป่ะ ผมคนธรรมดาเป็นพญาสัมภเวสีด้วย อิอิ..จะทำได้รึคุณเอาตัวหนังสือ เอาของจริงจาก ธรรมชาตินิสสัยของปุถุชน คนมาย้อนแย้งหลอกด่าเขา ถนัดนักนี่

 

จะมา ตรวจผมทำไมหละคร้าบ

คุณเห็นผม มีใจศรัทธาในธรรมที่คุณจักแสดงได้แล้วเหรอ

ถึงได้เห็น กาลเทศะ ที่จะทำประโยชน์ให้เกิดเป็นแม่นมั่น

แนะนำว่า

โน้นเลย ตอนนี่ ปู่สับสนมีแนวโน้มจะกราบไหว เลื่อมใส คุณมากกว่าอีก

เอาคนนั้นเลย

ตั๊บ ตับ ตับ ตับ ตั๊บ !!

 

เอ้า ก็ โน้มให้ฟังไปแล้ว รอบนึงไง

กลีบเนื้อที่พี่สับสน ก็เคยแหวกออกมา มันก็ต้องเกิดมากันแบบนั้นทุกคน

ไม่ว่าจะธรรมชาติ หรือ เอกซาตร้า

งดงามจะตาย หรือว่า จะบอกว่า ของมอมไม่งาม หละ อกตัญญูนะ

 

จะไปดูอะไรยาก เอาแค่ศีลสมาธิปัญญา นี่
ตรงรูปตรงรอย กับมรรคหรือเปล่า
ถ้ามันผิดเพี้ยนบิดเบี้ยวไป

มันจะเอามรรคผลมาจากไหน

ถึงจะประกาศตนเป็นอริยะมันก็อริยะแต่งตั้ง
ไม่ตัวเองแต่งตั้ง ก็พรรคพวกตัวเองนั้นแหละแต่งตั้งให้
หากเป็นอริยะไม่มีใครแต่งตั้งไม่ประกาศให้ใครรับรู้
ก็เป็นอริยะอยู่นั่นเองแหละ

 

..เอ้ยยยส์ ผมคนดีศรีอยุทธยา (ได้โล่ห์ด้วย อิอิ)..
ผมไม่มีลูกควบครึ่ง..ผมสนใจว่า ทำไมเขาถึงรู้ลึก จะผิดจะถูก ผมก็ต้องศึกษาเขาก่อนจะได้รู้เหตุเอาไว้ป้องกันการเกิดกับตนเอง..
..เรียนรู้ไว้เพื่อป้องกันดีกว่ามาแก้ทีหลัง ผมยังสนทนาจับสภาวะการปฏิบัติเขาได้ไม่ชัดเจน..คุณก็มาทำวงแตกซะและ แยกแยะอันไหนจริง-ปลอม แล้วค่อนแย้งสนทนาก็จะได้ความรู้
อีกอย่าง ท่านอเมซิ่งนี่ เขาก็ตอบด้วยความสุภาพ ขนาดผมพยายามเบี้ยวเขาหลายกะทู้เขาก็ยิ้มรักษาอารมณ์ได้ดี คุณควรสนทนาด้วยความจริง..ถามแบบสอบสวนก็ได้เขาก็ตอบ..จะเอาอะไรกับเขาอีก เขาไม่ใช่ฆาตกรนี่ เขาปล่อยให้เราไล่ถามก็ดีมากแล้ว ควรเคารพความรู้สึกเขาบ้าง จากผม พญาสัมภเวสี..อบรม พญามารเล่าปัง อิอิ
..

 

แหมสนทนาธรรมกันมาตั้งนานก็อยากจะฝากให้ดูตัว ดูใจตนเองบ้างก็ดี เดี๋ยวจะลืมคิดว่าตนเองเป็นสัพพัญญู ที่ยังอะจิอิจิ เอิ๊กๆ อ๊ากๆอยู่ ฟังดูขัดๆกับการแสดงธรรมนะ

 

มันก็ใช่ พี่เตช ท่านอเมซิ่ง..เขารับรู้รสอะไรล่ะในการปฏิบัติ ถึงกล้าประกาศความสำเร็จเป็นวิปัสสนูรึไม่.. เขาปฏิบัติอย่างไรแนวไหนยังไม่มีลายละเอียดชัดเจนใช่ไหมครับ

 

ผมไม่สนใจหรอก ว่าเค้าจะสำเร็จไม่สำเร็จ
อ่านแล้วก็วาง ไม่มีประโยชน์อะไรกับเรา

ถ้ามีประโยชน์ก็เอาธรรมะที่ตรงทางมาคุยกัน
มาประกาศตนเป็นอริยะอะไรนี่ผมไม่สนใจหรอก

 

ฮันแน่ เหยียบกันมิดเลย เหยียบกว่าผมอีกนะนั่น อาศัย ดูเป็นตัวอย่าง เพื่อ
จะได้ไม่พลาดแบบเขา

มันจะไปยากอะไรอะปู่ อันนี้ เขาไม่เรียกว่า วิปัสนูกิเลส เพราะว่า ยังไม่
เคยยกวิปัสสนา

เขาทำ สมถะอารมณ์บางประการ แล้วติดตามสังขารชนิดนั้นไป โดยไม่รู้
ว่า สังขารทุกชนิดมัน เสื่อมสลาย ดับ เป็นธรรมดา

พอเขา เพ่งสังขารนั้นไป สังขารมันดับ เขาก็ ละเมอคิดว่า เห็นสัจจะธรรม

ไอ้อาการนี้ พระท่านอธิบายกันเยอะแยะ สำนวนใหม่ๆ ก็ "ฝองสบู่มันแตก"

แต่ เป็นรายที่ ฝองสบู่แตก แล้ว ไขว้อารมณ์เอาสิ่งอื่นมา ให้แต้ม ตัวเอง

มันก็เหมือน ปู่เจอเวทนาแล้วเพ่งตามมันไป จนเวทนามันดับของมันเพราะ
หมดอายุการให้ผล ปู่ก็ ฮานาก้า ข้าข้ามเวทนาสำเร็จ อะไรทำนองนั้นแหละ

สุดท้าย มานั่งมึนว่า เอ แล้วจะต้องดูซ้ำแบบนั้นอย่างไร เพราะ ตัวสังขาร
หรือเวทนาแบบนั้น นึกจะไปสร้างให้เกิด มันก็ บ้าจี้

ก็เลย เหมาเข่ง เลื่อยลอย รอวัน อย่างแม่สายบัว รอปัจจัย มา

ปัดโถ่ !!!

เวรกรรม !!!

 

ขัดตรงไหน อะฮับ

ในนี้ คนเขาก็ทราบกันทั้งนั้นแหละว่า ผมหนะ ปุถุชน

ดังนั้น

ปุถุชน จะเอิ๊กอ๊าก เนี่ยะ ไม่ใช่ประเด็นเลย ของพื้นๆ

แล้วนี่ ตกลงจะมาสนใจว่า ใครเป็นอะไร ใครไม่เป็นอะไรเหรอครับ

จะหาเรื่อง เอาตำแหน่ง เอาขั้น ไปยัดใส่มือ แบบที่คุณ ทำของ
คุณมาเหรอครับ

ไม่เอาหน่า

บุคคลาธิษฐาน เนี่ยะ เขา แพลมเข้ามาเพื่อให้มันเป็น ภาษาคน
ส่วนเรื่อง มรรควิธี ว่าด้วยสุญญตา หากแฝงเข้ามาได้ ก็ทำไปซี่
คร้าบ คนอ่านเป็นเขาก็เห็น คนอ่านไม่เป็น ก็เก่งกระเด้งไปวันๆ

 

เราก็มีจิตเป็นกุศลก็อยากจะบอกว่า มองเห็นบ้างมั้ยนั้นเป็นอกุศลมากนะในการใช้ภาษาที่ไม่สมควรแก่ธรรมอันประเสริฐ

 

นี่ถ้าคุณเป็นพระ กล่าว ปรักปรำ ภาษา แบบนี้ ต้องไปปลงอาบัติหน่าคร้าบ ท่าน

************

ถ้าไม่เชื่อ ลองไปเดิน เซ็นเตอร์พอย ดูได้ ภาษามนุษย์เนี่ยะ มีวิวัฒนาการอย่างไร อาจจะพอเห็นได้


***************

อนึ่ง พึงทราบไว้ว่า ภาษาในพระไตรปิฏก เป็น ภาษาไทยของคนโบราณ บรรพบุรุษ

หากเรามีใจกตัญญู ก็คงไม่ปรักปรำภาษาว่า เสียหาย ไม่รู้เรื่อง จริงๆ มันเป็น ภาษางดงาม
เรียกได้ว่า ออกมาจาก รั้วจากวัง ก็ว่าได้

ดูละครพีเรียดสักสองสามเรื่อง ก็อาจจะเห็น ลีลางดงามได้ ไม่มากก็น้อย

 

ดูท่านจะพอใจในสิ่งที่กระทำอยู่ใช่มั้ย อกุศลที่น่ากลัวที่สุดก็คือไม่รู้ว่าที่เราทำอยู่นะมันไม่ดี ความโกรธ ความชังก็พอจะรู้ใจทันนะ แต่ความหลงนี่เป็นรากเง้ากิเลสเลยนะ ที่เรามักจะไม่รู้ใจเราเอง

 

ตื้นไปครับ มี ลึกกว่านี้ไหม