จิตพร้อม? รับภัยพิบัติ

โมทนาสาธุ...
น้องขอเล่ามั่งๆ
ในช่วงที่ถึงใหม่ๆ น้องก็รอให้พ่อกลับบ้าน
เมื่อที่บ้านมีทั้งพ่อและแม่แล้ว..
เราก็ได้ไปเที่ยว และทานอาหารด้วยกัน
ระหว่างที่กลับบ้านก็คิดว่าจะทำยังไงบ้าง
เพราะมาลัยก็ไม่ได้เตรียม คำพูดก็ไม่ได้เตรียม
แต่ช้ากว่านี้ไม่ได้แล้ว.. ไม่ทันจิตเรา..
ลุกขึ้นจากหน้าคอมเราก็ลุยเลย!!!
เป็นไงเป็นกัน... ใช้ใจ ใช้จิตล้วนๆ นี่ล่ะ

เมื่อพ่อกับแม่กำลังจะเข้านอน
น้องก็เลยขอให้ท่านนั่งลงบนเตียงแบบงงๆ
แล้วก็กราบท่าน..
ให้ทายว่าใครน้ำตาซึมก่อน???



หมูเองง่าาา.. ฮ่าๆ..
ทั้งตื้นตันเอง ทั้งภูมิใจเอง ทั้งลุ้น ทั้งล้น
มันเยอะแยะไปหมด.. แต่ก็มีสติพูดสิ่งที่อยากพูดทั้งหมดให้ท่าน
อโหสิกรรม และโมทนาบุญกับความดีที่ได้กระทำมาคือการเป็นเด็กดี
ในขณะที่ประณมมืออยู่ จิตคิดถึงพระอยู่ตลอด

เราทั้งสามได้พูดกันเกือบสองชั่วโมง...
เป็นเรื่องที่เราทั้งสามไม่เคยพูดกันมาก่อน..
นั่นคือ สิ่งที่พ่อแม่คาดหวังให้เราเป็น...

พ่อแม่ยินดีและภูมิใจกับการเป็นเด็กดี เป็นคนดี..และทำตัวดี
พ่อแม่ สอนไปสอนมา
สุดท้ายการขอขมาและกราบเท้าพ่อแม่ครั้งนี้..
จบด้วยการที่หมูเป็นตะคริวค่ะ... ฮ่าๆๆๆๆๆ



นั่งพับเพียบ ประณมมือนานกว่าสองชั่วโมง
ไขมันกดทับเส้นเลือดเลยปวดขากันต่อไป...

แต่สิ่งที่ได้กลับคืนมาก็คุ้มนะคะ
ถึงน้องจะไม่มีมาลัย และไม่มีบทขอขมากรรมก็เถอะ
ท่านพ่อท่านแม่เองก็น้ำตาซึมอยู่ก็คงจะเข้าใจกัน
และให้อภัยกันเสมอมา...
แต่ท่านก็ทำลืมๆ กับสิ่งที่ลูกทำไม่ดี ไม่ถูกใจทุกครั้ง
ไม่ได้เก็บไว้ในใจให้เกลียดลูก โกรธลูกตลอดเวลา
เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดคือการกระทำในปัจจุบันนี้เท่านั้นเอง
ที่เป็นของขวัญ เป็นการตอบแทนที่ลูกทุกคนจะให้ท่านได้
ด้วยการเป็นคนดี มีจิตที่ดี

 

สวัสดีครับ คุณครู ทุกๆท่าน ผมได้ เกาะขอบกระทู้ มา พักใหญ่ และไล่ตามอ่านจนครบ และลองทำดูแล้วครับ ขอรายงานผลบ้าง ยังไม่เคยส่งการบ้านเลยครับ มีครูคนไหนพอจะว่างบ้างครับ เดี่ยวจะรายงานผล ทางอีเมลอีกทีครับ
ครั้งแรกที่ ทำคือเลือกภาพพระที่ฃอบ ก็ มาลงตัวเวลาที่ นึกถึงภาพพระทีไร ก็เป็นภาพพระที่เป็น 4 สี ที่ออกแนวอินเดีย น่ะครับ ก็ใจร้อนว่า อยากจะไปจับภาพที่เป็น แก้ว เลย แต่สุดท้าย จิตมันก็ยังมาเกาะที่ภาพนี้ พอทำไป สักระยะนึง พอจิตเริ่ม ชิน กับภาพนี้ ประมาณ 2 อาทิตย์ ก็ มาจับที่ปางนิพพาน แต่บางครั้งที่ มีกิจการงาน หรือ พบปะผู้คน ก็กลับมาจับ ภาพสี ดั่งเดิมอีก แต่ตอนนี้ เริ่มจับภาพ พระที่เป็นแก้วแล้วครับ ในบางวัน อยู่ๆ ก็มีภาพที่เป็นเหมือนโครงกระดูก ผมเองก็ปล่อย แต่พอ ผ่านไป ก็มาจับภาพพระเหมือนเดิม ไม่รู้ผิดถูกยังไง ขอคำชีแนะด้วยครับ
ขอแชร์ประสบการณ์ ความเลวของตัวเอง ที่ เคยแอบโกรธ ไม่พอใจ น้อยใจ คุณพ่อ คุณแม่ บ่อยครั้ง แถมเคยหนีออกจากบ้านทำให้ท่านเสียใจอีกเมื่อก่อน ตอนนี้ยังไม่กล้าที่จะขอขมาท่านเลย ด้วยอัตตา ที่สูง พยายามจะต้องทำให้ได้ครับ แต่ไม่รู้เป็นอะไร เวลาอยู่ด้วยกันทำไม มักจะมีความเห็นขัดแย้งกันตลอด เมื่อก่อน นี่เถียงคอเป็นเอนเลย เดี๋ยวนี้ ได้แต่เงียบและรับฟัง แต่ในใจก็แอบต่อต้านอยู่เสมอ แต่คิดว่าสักวัน ต้องทำให้ได้ครับ เดี่ยวนี้ จะมีปัญหาเรื่องการทานมังสะวิรัติ คือท่านเห็นว่า ผมเป็นคนไม่ค่อยแข็งแรง ก็จะบอกว่าทำไม ไม่ทานเนื้อสัตว์ แต่ตัวเองก็อยากรักษาศีล ให้บริสุทธิ์ ขนาดทานมาเป็นปี แล้ว ท่านก็มักจะพูดเสมอ แต่ก็ตงด้วยความเป็นห่วงเรา แต่เราก็ ไม่รู้จะอธิบายยังไง เหมือนเป็นแกะดำ ในบ้าน
ขอขอบพระคุณทุกๆท่านครับ จากชาวเกาะ

 

วันนี้ท่านมีพระพุทธเจ้าในจิตแล้วหรือยัง?

​

 

ยินดีอย่างยิ่งค่ะ
เดี๋ยวพี่ PM อีเมล์ไปให้นะ
เริ่มทรงฌาณได้บ้างแล้วแต่ว่ายังไม่นิ่ง พยายามเข้าค่ะ สู้ๆ
ถ้าเห็นภาพโครงกระดูกอีกให้ตัดลงที่กฎไตรลักษณ์จะเยี่ยมมากเลย

 

ไม่คิดว่ายังจำได้ค่ะ. ติดตามอ่านธรรมะของคุณภูและทุกๆคนในกระทู้อยู่ค่ะ กำลังพยายามฝึกอยู่ค่ะ
ขอบคุณที่ให้กำลังใจค่ะ

 

ขอบคุณครับ จะพยายาม ไปเรื่อยๆ ครับ

 

ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจอีกทีนะคะ ขออนุโมทนาบุญอีกพันๆครั้งค่ะ^^

ปล.ไปกระทุ้งคนอื่นด้วยก็ได้ค่ะ จะได้ยกกันหลายๆคน^^

 

พี่อยากให้น้องทิวพักเรื่องนี้สักแป๊บนึง เดินออกมาแล้วมองย้อนกลับเข้าไปใหม่ สิ่งที่เป็นอยู่นี้น้องทิวโดนทดสอบอยู่ โดนกระทบอยู่
ถ้าน้องทิวไม่ออกมาพิจารณานะ มันจะวนไปเวียนมาไม่จบ สุดท้ายก็ติดแง็กอยู่ที่เดิม

น้องทิวส่งจิตไปหาอดีตแล้วทุกข์ ส่งจิตไปหาอนาคตก็กลุ้ม กลุ้มในสิ่งที่ยังไม่เกิด ต้องตั้งสติแล้วอยู่กับปัจจุบันว่าที่เราเป็นอยู่นี่มันทุกข์มั้ย ทุกข์กับกรรมที่ทำไว้กับพ่อแม่ มันเที่ยงมั้ย เดี๋ยวใจสบาย เดี๋ยวจิตตก สุดท้ายแล้วมันก็ไม่มีตัวตน ถ้าจิตน้องทิวพิจารณาตรงนี้ได้นะ สบายๆ แล้วหล่ะ แล้วเข้าไปหาท่าน ขอขมาท่านก็ยังไม่สาย แต่ว่าพิจารณาตรงนี้ให้ได้ก่อน พี่เอาใจช่วย

หัวใจหลักของจิตเกาะพระคือ ดูภาพพระจนขึ้นไปถึงประกายพรึก(ฌาณ4)ให้ได้ และจำอารมณ์สบายนั้นไว้ แล้วทรงอารมณ์นี้ให้ได้ทั้งวันทั้งคืน เมื่อทรงได้ตัดทุกอย่างที่กระทบลงกฎไตรลักษณ์ แล้วปัญญาญาณจะเกิด ถ้าทุกคนมีความเพียรทำได้แน่นอน

 

ทิวว่าแล้วเชียวว่ามันคือ บททดสอบที่ใหญ่มากๆ ที่ท่านมอบมาให้
ยอมรับเลยค่ะ ว่าเมื่อเที่ยงนี้จิตตกมาก จนร้องให้ไปยกใหญ่มาก ทุกข์กับอดีต
และอนาคตอย่างที่ว่าจริงๆ เหมือนจิตไม่ได้สนใจปัจจุบันเหมือนแต่ก่อน

ตอนนี้ขอพักยก ทำจิตตนให้ดีก่อนนะคะทุกคน ไม่ใช่ว่ายอมแพ้นะคะ
แต่ตอนนี้ขอถอยก่อน ไม่ไหวจริงๆค่ะ T^T ความคิดมันตีกันมั่วไปหมด สติ
จิตปรุงแต่งตีกันไปหมดแล้ว สติตามทันมั่ง ไม่ทันมั่ง
จนสงสัยตัวเองว่าเราร้องไห้อีกแล้ว? ทำไมนะ ทำไม ต้องคิดไปแบบนั้นอีกแล้ว T^T:'(

 

โมทนาสาธุคะ พี่เพ็ญ
กราบขอบพระคุณในความเมตตาคะ
จะตั้งใจทำความเพียรต่อเนื่องคะ
มีสมเด็จพ่ออยู่ด้วยทุกขณะจิตคะ
ทุกลมหายใจเข้าออก

 

โมทนาสาธุ คะ
ยินดียิ่งกับจิตบุญดวงที่ 21 คะ

 

สว้สดีค่ะ(ครูเพ็ญ ครูดัช)และคุณครูทุกท่าน รวมทั้งชาวจิตบุญทุกท่านด้วยค่ะ

รินเต็มใจและยินดีอย่างยิ่ง ถ้าเรื่องราวของริน มันจะเป็นประโยชน์ สําหรับหลายๆคนที่กําลังเจอปัญหา เหมือนรินในตอนนี้ และขอน้อมรับคําสอนของครู มาปฏิบัติด้วย
ความมุ่งมั่นค่ะ รินขอกําลังใจจากทุกๆท่านด้วยค่ะ และอยากบอกว่า ขอเป็นกําลังใจและเอาใจช่วย ผู้ที่กําลังปฏิบัติอยู่ในขณะนี้ด้วยค่ะ

 

สาธุคะ คุณครูวิทย์

แ๋อ๋วเคยกราบเท้าขอขมาแม่มาแล้วคะ ครั้งแรกประมาณ4-5 ปีก่อน
(แตพ่อเสียแล้วเลยไม่ได้ขอขมาตอนที่ท่านมีชีวิตคะ ใครที่ยังรั้งรออยู่ก็รีบทำตอนที่ท่านยังมีชีวิตนะคะ เลยขอขมาผ่านแม่คะ)

ตอนขอขมาครั้งแรกก็เขินๆนะคะ
เอาพวงมาลัยมะลิไปให้แล้วกราบเท้าขอขมาท่าน
พูดไปน้ำตาก็เอ่อไปคะ พอพูดเสร็จท่านก็อโหสิกรรมให้แล้วให้ศีลให้พร
ท่านก็ร้องไห้นะคะ ปลาบปลื้มปิติมากคะทั้งท่านทั้งเรา

หลังจากนั้นก็มีขอขมาอีกแล้วแต่โอกาส แต่หลังๆไม่เขินแล้ว
ทำทุกครั้งรู้สึกมีความสุข อิ่มอกอิ่มใจ

เมื่อวานตอยเย็นก็ไปซื้อพวงมาลัยมาว่าจะกราบท่านแต่ท่านขึ้นนอนก่อน
พอกลางคืนเข้าจิตเกาะพระแล้วอ่านเมลที่ครูวิทย์ส่งให้
เลยตั้งใจจะว่าพอดีเลยตอนเช้าเอาพวงมาลัยกราบขอขมาแม่
แล้วยกบุญกุศลทั้งหมดให้ท่านคะ แต่กว่าจะได้กราบขอขมาท่าน
ก็ตอนหัวคำ่นี่เองทำแล้วมีความสุขมากคะ เห็นท่านมีความสุข
เราก็สุขไปด้วย

 

ถูกแล้วคุณLInda จิตที่ใกล้ครูจะไปไว หมั่นส่งรายงานตลอด สงสัยถามครู อย่าไปหาคำตอบเอง จะ งงงงง
จิตใกล้ครูจะมีกำลังใจ และครูจะส่งจิตไปช่วยด้วย

มามะ ส่งการบ้านทุกวันนะคนดีๆๆๆๆๆๆ

จิตบุญทุกท่านเมตตาหมดครับ

เราจะเดินไปด้วยกัน........บินหมู เอ้ย บินหมู่ 55555

 

ครูเพ็ญนี่ โคตรครูเลยนะ ผมขอบอกกกกก
แต่คิวท่านเทพมากๆ คิวทองกว่าพี่ณเดชอีก อิอิ

ตอนนี้ลูกศิษย์น่าจะเกิน 5 รอบแว้ววว

พยายามนะครับ

รึจะถามผมก้อได้ ยินดีครับ

 

คูรตาดำๆเอ้ยยยยย

นี่แหละ ถามตรง..ตอบตรง
มุ่งตรง ..ตรงใจดีไหม

ถ้าอยากไป
ลงมาเลย มาด้วยกัน จิตบุญทุกท่านพร้อมช่วยนะครับ

อย่าเหนียมๆๆๆๆ คนกันเองทั้งนั้นนน โดยเฉพาะครูเพ็ญ และครูดัช 55555

 

นู๋ทิว เรียกแขก..ระวังแขกจะแซงนะ

เร่งควาเพียรหน่อย.. ขึ้นมา กทม ถ้าไม่ก้าวหน้า จะขออนุญาติพี่ภูจัดการ 55555..กัวป่าววววววววววว

 

นี่ๆจะบอกอารายให้นะ อยากรู้ป่าว..

เชื่อครูดัช ไปฉิวทุกราย มีครูเยี่ยมๆแล้ว อย่าเฉื่อยนะ ไม่งั้นครูดุ ผมไม่ช่วยนะ อิอิ

 

ก๊ากกกกก สะดุ้งแทนพี่เพ็ญ อิอิ
นี่คือไม้ตายของพี่ภู..ครูเพ็ญ อิอิ

 

อริยมรรค vs จิตเกาะพระ

เส้นทางสายตรงสู่นิพพานคือ การเจริญอริยมรรควิธี
มรรคมีองค์ 8 (ย่อได้เป็น ศีล สมาธิ ปัญญา) มีอะไรบ้าง คือ
หมวดศีล
1. สัมมาอาชีวะ - การเลี้ยงชีพชอบ
2. สัมมากัมมันตะ - การทำการงานชอบ
3. สัมมาวาจา - การเจรจาชอบ
หมวดสมาธิ
4. สัมมาวายามะ - ความเพียรชอบ
5. สัมมาสมาธิ - การตั้งจิตมั่นชอบ
6. สัมมาสติ - การระลึกชอบ
หมวดปัญญา
7. สัมมาทิฏฐิ - การเห็นชอบ
8. สัมมาสังกัปปะ - การดำริชอบ

มรรคเป็นหนึ่งในอริยสัจสี่ เป็นสิ่งที่องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ทรงตรัสรู้และนำมาสั่งสอนแก่พวกเราพุทธศาสนิกชนทั้งหลาย เป็นหนทางเดินสายตรงสู่นิพพาน (ดับอาสวะกิเลส ดับภพชาติ ดับทุกข์สุข ดับวัฏฏะ ดับทุกอย่างไม่มีเหลือ..)

การทำจิตเกาะพระ ต้องมีศีลที่บริสุทธิ์เป็นบาตรฐาน ระลึกถึงพระ(หรือที่เราเรียกว่าเกาะพระ) ได้ตลอดเวลาทำให้เป็นสมาธิมีกำลังฌานสมาบัติที่มั่นคงเป็นบาตรฐาน เพื่อที่จะนำไปพิจารณาสภาวะธรรมต่างๆว่าเป็นไปตามกฎแห่งธรรมชาติหรือพระไตรลักษณ์ (อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา) จนถึงที่สุดเกิดวิปัสสนาญานทั้ง9 ปัญญาเกิด จนมีดวงตาเห็นธรรม..

จะเห็นได้ว่าการปฎิบัติธรรม"จิตเกาะพระ"นี้ เดินตามรอยอริยมรรค ซึ่งเป็นทางสายตรงมุ่งสู่นิพพาน มุ่งเน้นๆกันที่แก่นแห่งพุทธศาสนากันเลย..
การทำจิตเกาะพระนอกจากจะฝึกสมถกรรมฐานแล้วยังควบรวมการฝึกวิปัสสนากรรมฐานไปในตัว (คือสติตามระลึกรู้ถึงภาพพระ ถ้าเผลอขาดสติก็จะลืมภาพพระ เมื่อทรงภาพพระได้ก็ทรงฌานสมาบัติได้) บวกกับสามารถทำได้ทั้งวันทั้งคืน (เปรียบเหมือนเร่งความเพียรเป็นสิบถึงยี่สิบเท่าของผู้ปฎิบัติธรรมปกติโดยทั่วๆไป อีกทั้งได้เรื่องความต่อเนื่องของการปฎิบัติด้วย) จึงทำให้ผู้ปฎิบัติธรรมสามารถที่จะก้าวหน้า บรรลุธรรมตามลำดับชั้น จนถึงที่สุดคือมีดวงตาเห็นธรรมได้โดยใช้เวลาไม่นานจนเกินไป.. เมื่อเทียบกับการปฎิบัติแบบอื่นๆ

ก็ต้องของโมทนาบุญกับท่านพี่ภูของเรา (ผู้ถูกเลือกจาก...) เป็นผู้ปฎิบัติจนสำเร็จท่านแรกและนำมาแผ่แพร่แก่พุทธศาสนิกชนทั้งหลาย.. และอีกไม่นานในภายภาคหน้านี้ก็จะเป็นที่แพร่หลายโดยทั่วถึงกัน.. ก็ขอเอวังด้วยประการละฉะนี้

ขอให้เจริญในธรรมทุกๆท่านครับ..