♥ มาแต่งกลอนแก้เหงากันนะ ♥

วิหค ไม่ได้หาย ไปไหนหรอก
แค่คิดกลอน ไม่ออก ที่จะเขียน
เฝ้านอนคิด หลายวัน สามวันเพียร
กว่าจะเขียน กลอนออก จึงบอกความ

หลายวันนี้ วิตกใน ความหล่อ
มันเหมือ่เป็น ตราตอกใจ ให้หม่นมอง
เพราะความหล่อ ทำให้สาว แลมอง
ว่านั้นหนอ คนหรือผี ไม่แน่ใจ

บ้างเดินผ่าน หมู่บ้าน หน้าถนน
สุนักจ้อง ยังลังเล ยังสงสัย
ว่านั้นคน หรือผี ไม่แน่ใจ
เลือกสิ่งใด เห่าหรือหอน แสนลังเล

ใครบ้างหนอ มียา ลดความหล่อ
เพื่อจะให้ สาวน้อยใหญ่ ไม่ลั่มหลง
ช่างเหนื่อยหน่าย เกิดมาหล่อ แสนกังวน
ทำสาวหลง ร้องกรี้ด เมื่อพบเจอ

 

เชื่อแล้วจ้า........ว่าวิหค........หล่อขั้นเทพ
ไม่ต้องเสพ.........หายา.........ลดความหล่อ
แต่งกลอนมา.......คุยเล่นกัน.....สุขเกินพอ
ให้กำลัง............ใจคนท้อ......พอมีแรง...

 

เล่นขี้เหร่..........ไม่เข้าใจ.........หล่อรู้สึก
เพียงสำนึก........ธรรมดา..........ทั่วไปหนา
เดินผ่านไป........คนมอง..........แค่สบตา
ไม่หวือหวา........ร้องกรี๊ิด..........เมื่อพบเจอ


5555555

 

<table id="post6789119" class="tborder" cellpadding="6" cellspacing="0" align="center" border="0" width="100%"><tbody><tr valign="top"><td class="alt1" id="td_post_6789119" style="border-right: 1px solid #FFFFFF"> อ้างอิง:
<table cellpadding="6" cellspacing="0" border="0" width="100%"> <tbody><tr> <td class="alt2" style="border:1px inset"> ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ tousopa2
เชื่อแล้วจ้า........ว่าวิหค........หล่อขั้นเทพ
ไม่ต้องเสพ.........หายา.........ลดความหล่อ
แต่งกลอนมา.......คุยเล่นกัน.....สุขเกินพอ
ให้กำลัง............ใจคนท้อ......พอมีแรง...

</td> </tr> </tbody></table>
เล่นขี้เหร่..........ไม่เข้าใจ.........หล่อรู้สึก
เพียงสำนึก........ธรรมดา..........ทั่วไปหนา
เดินผ่านไป........คนมอง..........แค่สบตา
ไม่หวือหวา........ร้องกรี๊ิด..........เมื่อพบเจอ


5555555
</td> </tr> <tr> <td class="alt2" style="border: 1px solid #FFFFFF; border-top: 0px"> </td> <td class="alt1" style="border: 1px solid #FFFFFF; border-left: 0px; border-top: 0px" align="right"> </td></tr></tbody></table>

 

หากว่ามอง อีกมุม ของเรื่องนี้
สาเหตุอื่น มีสาวเห็น ร้องกรีดกราด
นั้นอาจจะ ไม่ใช่ หล่อหน้าตา
แต่เพราะว่า ซิบกางเกง ไม่ได้รูด

 

น้องวิหค......บอกแจ้ง....แถลงไข
เหตุที่สาว......กรี๊ดใส่......ลืมรูดซิป
ไม่เป็นไร.......อโหสิให้....เผลอพลั้งผิด
แต่ที่กรี๊ด.......น้องลืมใส่....เกงในมา 555555

 

({) ฮาฮา..ฮ่าฮ่า..ฮ้าฮ้า สนุกจ้า
โอ้น้องล้อเล่นเห็นพี่เป็นไฉน
ผ้าของน้องทุกคนคงจำได้
ต้องมีผืนหนึ่งชอบใจดีนักหนา
น้องล้อเล่นว่ากลอนมาพี่ชอบใจ
ได้หัวเราะร่าเริงขบขันนัก
ใจสบายชั่วขณะเมื่อได้อ่าน
เมื่อเข้ามาในกระทู้ที่ได้เห็น
เห็นทุกคนสบายจิตหายคลายเหงา
เห็นทุกคนเริงร่าสบายใจเอย


ฮาฮ่าฮ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

ท่านพี่ทรง........หัวเราะ........มีความสุข
อ่านกลอนมุก.....พี่ล้อเล่น......แล้วขบขัน
ขอวอนพี่..........เข้ามา........บ่อยบ่อยพลัน
เขียนหยอกกัน.....เพลินเพลิน...สนุกดี.....

 

พี่ทรงเขียน........ทักเอา.......ว่าคำชม
เป็นชมรม..........คลายเหงา..เข้าใจก่อน
ส่งความสุข........สบายใจ.....มิเว้าวอน
เขียนคำกลอน.....มีคนอ่าน.....ซ่าบซ่านทรวง


yimm

 

*สูงศักดิ์ปลดชีพยั้ง....วายชน
สูงส่งยังปลดตน.......ชีพม้วย
ใยเจ้าจักเฝ้าวน.......ยึดเหนี่ยว ใดฤา
คงร่วงอนิจจาด้วย......ร่างไร้ โรยตาม
*ยามเกิด.มาเปล่าตั้ง.....ตัวตน
ยามอยู่.สนุกซุกซน.....ริกรี้
ยามไป.เปล่าแต่ยล.....ดีชั่ว
ยามอยู่.ยึดแย่งชี้.......ไป่ทิ้ง แม้กาย
...........................................................
โคลสี่สุภาพมหาสินธุมาลี : เปล่า (ฉบับแก้ไขเพิ่มเติม)
...........................................................

 

คาระวะท่านแบ้ว......เตือนสติ
ยามว่างเขียนสี.......โคลงเล่น
ภาวนาตีสี่.............ทุกเช้า
เพียรฝึกหัดเป็นเช่น....ไม่ทิ้ง..ภาวนา

สาธุ สาธุ สาธุ

 

มาตามอ่าน จนเมื่อย เหนื่อยนั่งยิ้ม
แสนเต็มอิ่ม ความสนุก ทุกข์จางหาย
ทั้งสวย หล่อ พอใกล้ตัว หัวใจวาย
เริ่มจะหน่าย กลัวกระจก ต๊กกะใจ

 

พี่นายเบียร์.......ตามมาเห็น.......รูปวิหค
จนวิตก............กลัวกระจก.......แสนหวั่นไหว
เดี๋ยวจะเหมือน....พี่ล้อเล่น.........เป็นลมไป
รูปไม่ใช่...........น้องหยิบผิด.....ติดมือมา... 555

 

คืนหนาว
ดาวบนฟ้าพร่าพราววิบไหว
ซุกตัวอยู่ในสายลมละไม
ความเหว่ว้าห่มคลุมใจรอน-รอน
คนเหงา
มีเพื่อนเพียงแสงดาวไหวอ่อน
ในค่ำคืนที่ขาดคนอาทร
ใครบางคนทำให้หัวใจเปียกปอนเปื้อนน้ำตา
คืนหนาว
สายลมขับขานเพลงเศร้ายิ่งเหว่ว้า
ดาวกระพริบแต่ละที ร่ำ-ร่ำ จะมีน้ำตา
เมื่อไหรนะที่จากมา... หัวใจรอนล้าเหลือเกิน<!-- google_ad_section_end --> <!-- / message -->

 

เก็บมาปลง อนิจจัง ในสังขาร
คงต้องทุกข์ ทรมาน ในขันธ์ห้า
รีบร้อย ดอกไม้งาม ตามตำรา
เกิดชาติหน้า จะได้งาม ตามดอกไม้

(||)(||)

 

แสงจันทร์
อาบอิ่มทอแสงอัน..เย็นยะเยือก
ประโลม..ความร้อนเร่าดินไม่เลือก
แม้แต่เสียงเพรียก..หัวใจน้อยไม่เว้นวาง

กาลเวลา
ช่วยรักษา....ความบอบช้ำในใจ
แม้ยึดติด....คิดหวนคนอื่นนั้นไซร้
มีแต่ตนได้.....ชอกช้ำปริ่มเจียนตาย

 

ดวงจันทร์
หัวใจดวงนี้มีความฝัน
อยากโบยบินไปให้ถึงดวงจันทร์
หนีคืนและวันที่บอบช้ำไม่หวนคืน

อ่อนไหว
ฉันเป็นเพียงแค่คนอ่อนไหว
จิตใจโอนอ่อนเพียงได้อยู่ไกล้
ต้องใช้เวลายาวไกล เป็นเครื่องยืนยันว่าฉันมั่นคง

 

แม้ ไปถึง ดวงจันทร์
ไม่อาจหนี คืนวัน บอบช้ำได้
เพราะ ทุกอย่าง อยู่ที่ใจ
อยู่ใกล้ หรือ ไกล ไม่สำคัญ

อ่อนไหว
คือความเป็นไป แห่งความฝัน
เรียนรู้ ความงดงาม (ของ) ความผูกพัน
และ อย่าปิดกั้น จินตนาการ ที่มั่นคง

คือ อะไร หรืออะไร เพื่ออะไร
ขอให้ เป็นไป ตามประสงค์
เพียงมอง ด้วยใจ ซื่อตรง
และเพียง มั่นคง กับใจเรา

 

เตรียมตัวรับ.....แกมี..........มาเยือนแล้ว
โสภาแจ๋ว........เตรียมขับ....ล้างบ้านหนา
พี่ล้อเล่น.........นายเบียร์.....เฝ้าจองนา
พร้อมกันมา.......ล้างบ้านด้วย.ช่วยร่วมกัน

 

พี่ล้อเล่น........แกล้งหยอกน้อง....เตรียมล้างบ้าน
แกมีผ่าน........สังเกตการณ์.......ไม่เห็นเลยพี่
ท้องฟ้าหม่น....เมฆลอยมา.........ฝนไม่มี
น้องHAPPY....ปีนี้รอด.............บ้านปลอดภัย..55555