อภิญญา คืออะไรถามหน่อย

ช่วงนี้รู้สึกคำนี้ฮิตเป็นพิเศษ เลยหยากทราบว่า อภิญญาคืออะไร ผู้ที่ได้อภิญญาเป็นเช่นไร ในพระไตรปิฎกเขียนไว้อย่างไร ขอแบบดั่งเดิมเลยครับ สุดท้ายหยากเพิ่มเติมอะไรตามสบายทุกท่าน(kiss)
<!-- / message -->

 

555+ เพิ่งเห็นคนถาม เชยมากๆ อิอิ (ลอกจากในเวปนี่เเหล่ะง่ายดี)
อภิญญาหก

1. อิทธิฤทธิ์ แสดงฤทธิ์ต่างๆ ได้ เช่น อยู่ยงคงกระพัน ล่องหนหายตัว ย่นระยะทางได้ เหาะเหินเดินอากาศ ดำดิน เดินบนผิวน้ำ หรือเดินลงไปในน้ำได้ ​
2. ทิพยโสต มีหูทิพย์ สามารถฟังเสียงในที่ไกลหรือเสียงอมนุษย์ ได้ยินเสียงสัตว์ เสียงเทพ เสียงพรหม รู้เรื่อง ​
3. จุตูปปาตญาณ รู้การตายและการเกิดของคนและสัตว์ แต่รู้หมดทุกภพทุกชาติ ถ้าฌาณธรรมดาจะรู้เพียง 4-5 ชาติ แต่อภิญญารู้หมดทุกภพทุกชาติ ​
4. เจโตปริยญาณ รู้วาระจิต รู้ความคิดในใจของคนและสัตว์ได้ ​
5. ปุพเพนิวาสานุสสติญาณ ระลึกชาติต่างๆ ของคนหรือสัตว์ได้ทุกภพทุกชาติ ​
6. อาสวักขยญาณ ปัญญาที่ขจัดอาสวกิเลสตัณหาให้หมดสิ้นไป อภิญญาข้อนี้เองจะเป็นหนทางให้หลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิดได้​

- ถ้าชาติที่เเล้วเคยมีอภิญญาชาตินี้ก็ฝึกสบายๆได้เลย
- ถ้าชาติที่เเล้วๆไม่มีอภิญญามานานหลายชาติ ก็ต้องมาฝึกกสินให้คล่อง
ถึงจะได้อภิญญา
​

 

ขอให้สำเร็จอภิญญากันถ้วนหน้านะครับ... อวยพรให้ผมด้วยนะอยากได้เหมือนกัน555+

 

อืมๆ เชย ก็เชย แปวววววววววว - -*​

แล้วคนที่ไม่ได้อภิญญา สามารถเป็น พระโสดาบัน (ผู้เข้าถึงกระแสพระนิพาน) หรือพระอรหันต์ ได้ไหมครับ?​

แล้วถ้าได้ คนที่อยากพบพระนิพาน ไปฝึก อภิญญา เพื่ออะไร ทำไมไม่ฝึกทางของพระนิพาน ไปข้อ6เลยยยยย ​

เว้นแต่คนหยากได้ อภิญญาก็ฝึกไป เพราะยังไงก้ได้อภิญญา เพราะมันเป็นทางของอภิญญา เพราะผมเชื่อและคิดว่า คนที่ไม่สำเร็จอภิญญาทุกข้อ ก็สามารถลัดไป อภิญญาข้อที่หกได้เลยโดยที่ไม่จำเป็นต้องได้ ที่ 1-2-3-4-5มาก่อน ถูกไหมครับ​

แล้วตกลงในพระไตรปิฏกมีเขียนเรื่องอภิญญาปะครับ ​

ป.ล อาจถามอะไรโง่ๆสำหรับใครบางท่านที่คิดด่าผมอยู่ก็กราบขออภัย^-^






​

 

ในพระไตรปิฎกผมก็ไม่รู้นะครับ เเต่ไม่จำเป็นต้องทำอภิญญาก็ได้อริยได้
เหมือนกัน เห็นเขาว่ากันโสดาบันใช้เเค่อุปจารสมาธิก็เป็นได้ เห็นบางคน
บอกว่าถ้าได้ฌาน8 จะสามารถบรรลุธรรมได้เร็ว
ผมมีความรู้ไม่มากนะครับ

 

อภิญญา ถ้าอยากได้แบบเต็มต้องศึกษา ศาสนาพรหม์ ฤาษี ของเขาครบถ้วน

ของพุทธสอนเท่าที่จำเป็น และส่วนใหญ่จะออกแนวห้ามไว้ เพราะเห็นว่าอ้อมไปหน่อย ไม่ได้ห้ามโดยเด็ดขาดนะว่าไม่ให้ฝึก ไม่ให้มี

เพราะมันเป็นของธรรมดา บางคนฝึกสมาธิอยู่ดีๆ ก็เกิดเอง ตามเองรู้เอง ก็มี เรียกว่าเป็นลาภ

แต่สำหรับบางท่าน มีวาสนาก่อนเก่าส่วนตัว ก็สมารถยกมาสอนโดยพิศดารปริเฉทละเอียดละออ ก็อาจจะเข้าไปเรียนโดยเข้าใจได้ง่าย ยิ่งมีใจชอบ ก็ยิ่งฝึกตามได้ยิ่งขึ้น


* * **
ขอแก้ จากอ้อมไปหน่อย เป็นอ้อมไปมากๆ อันนี้กล่าวโดยปัจจัยของคนไปเรียนส่วนใหญ่ ไม่ใช่เรื่องคุณลักษณะวิชา

 

ดีจังๆ....

 

ในความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ
อภิญญา ก็เปรียบเหมือนรสของอาหาร ซึ่งแต่ละคนต่างชอบรสที่แตกต่างๆกันไป
- ผู้ที่ชอบกินรสเค็ม ย่อมรู้รสของรสเค็มว่ารสนั้นเป็นเช่นไร
-ผู้ที่ชอบกินรสหวานย่อมรู้รสของรสหวานว่าเป้นเช่นไร

แต่ สุดท้าย ไม่ว่ารสไหน สำคัญที่ต้องกลืน เพราะกลืนเข้าไปจึงจะอิ่ม
ก็คือ ญาณ ที่ 6 นั่นเอง เพราะถ้าไม่กลืนไม่ว่ารสไหนแม้รู้รสนั้นก้ย่อมไม่อิ่มทั้งนั้น

ผมยังความรู้น้อย ถ้าผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะครับ

 

การจะเข้าสู่การเป็นพระอริยบุคคลนั้นไม่จำเป็นต้องได้อภิญญาครับ ดูอย่างเทวทัต ท่านสำเร็จอภิญญา5 เป็นระดับฌานโลกีย์ ยังไม่ได้ก้าวสู่ขั้นโลกุตระ(พระโสดาบัน) ท่านเกิดมานะว่าตัวเองดีกว่า เก่งกว่าพระพุทธเจ้า ไปทำร้ายพระพุทธเจ้าเข้า ทำให้อภิญญาเสื่อม และไปใช้กรรมในอเวจีมหานรก

แนวทางอภิญญาและแนวทางที่ไม่ใช่อภิญญานั้น สามารถนำเข้าสู่พระนิพพานได้ทั้งคู่ครับ อุปมาเหมือนเส้นทางขึ้นอยู่ยอดเขา ที่ยังมีได้หลายเส้นทางเลยครับ ถ้าถามว่าแนวทางใดดีกว่ากัน อันนี้ต้องดูว่าจริตเราเป็นอย่างไร เป็นแบบชอบปีนป่ายหน้าผาสูงชัน ขึ้นยอดเขา เพื่อให้ถึงเร็วๆ หรือชอบเดินในทางปกติ เดินเรื่อยๆ ถึงช้าหน่อยก็ไม่เป็นไร

ถ้ามีวาสนาบารมีมาทางอภิญญา นิสัยใจคอเวลาอ่านเรื่องพระเกจิอาจารย์ที่ท่านมีความสามารถด้านอภิญญา จะรู้สึกพอใจมาก ศรัทธามากและนำไปสู่ความพยายามในการทำให้ได้เหมือนครูบาอาจารย์ ที่ใช้กำลังอภิญญาสมาบัติของจิต พิจารณาธรรมจนปัญญา ตัดกิเลสจนบรรลุธรรม ได้โดยง่าย แต่ถ้าติดในฤทธิ์อภิญญา ละเลยการพิจารณาธรรม หรือชอบไปดูถูกคนที่ปฏิบัติต่างแนวกับตนเอง อันนี้อันตราย เพราะทำนอกเหนือครูบาอาจารย์ แต่ทำเหมือนเทวทัต

ถ้าไม่มีวาสนาบารมีมาทางด้านอภิญญา แต่มีมาในแนวที่เน้นการพิจารณาธรรมเป็นหลัก ที่เรียกว่าแนวสุขวิปัสโก เวลาอ่านเรื่องพระเกจิที่มีอภิญญา ท่านจะรู้สึกเฉยๆ ไม่ปลื้ม เพราะนิสัยใจคอจะมุ่งพิจารณาธรรมอย่างเดียว ไม่ต้องการได้ความสามารถพิเศษในการพิสูจน์เรื่องภพภูมิ จะทำกรรมฐานจนจิตเป็นฌาน แล้วใช้กำลังฌานพิจารณาธรรม จนเกิดปัญญาตัดกิเลส บรรลุธรรมได้ในที่สุด พวกนี้กิริยาท่านจะสำรวมมาก ไม่บ้าตำรา เน้นปฏิบัติ ไม่ดูถูกพวกที่เป็นอภิญญา เพราะยอมรับนับถือซึ่งกันและกัน ว่าเป็นอีกแนวนึงที่เหมาะกับจริตคนอีกจำพวก

ส่วนคนที่ต่อต้านหรือดูถูกแนวอื่นๆที่ไม่ตรงกับแนวของตัวเองนั้น ผมคิดว่าน่าจะปฏิบัติผิดแนวทาง เพราะถ้าปฏิบัติถูก กิเลส มานะ ego ควรจะลดลง ควรจะเข้าใจได้ว่าแต่ละคนมีพื้นเพ นิสัย วาสนาบารมี มาต่างๆกัน การมีหลายเส้นทางในการปฏิบัติธรรมจึงไม่เป็นที่น่าแปลกเลย แต่ถ้ามีทางเดียวสิ จะน่าแปลกมาก

ขอให้ทุกท่านได้ปฏิบัติในแนวที่เหมาะกับจริตตนเองความเจริญในธรรมจงมีแก่ทุกท่านครับ

 

หาอ่านได้จากพระสูตรนี้ครับ:-

สามัญญผลสูตร
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=09&A=1072&Z=1919

 

พระอรหันต์มีสี่แบบคือ
1 สุขขวิโก แบบนี้ต้องได้อย่างน้อยปฐมณาน ไม่มีฤทธิ์อะไร ไม่สามารถเห็นนรกสวรรค์ นิพพานได้ แต่ท่านเชื่อว่ามีจริง เชื่อในคําสอนของพระพุทธเจ้า


2 เตวิชโช แบบนี้ต้องฝึก กสิณแสง กสิณไฟ กสิณ สีขาว อย่างใดก็ได้ จนถึงฌานสี่แล้วนําฌานที่ได้ไปฝึกทิพจักขุฌาน สามารถมองเห็น สวรรค์ นรก นิพพานได้ และยัง ระลึกชาติ รู้อนาคต อดีตได้ มีตาทิพย์ หูทิพย์ แต่ท่านแสดงฤทธิ์ไม่ได้

3 ฉลภิญโญ หรือ แบบ อภิญญา แบบนี้ท่านต้องฝึกกสิณ สี และกสิณวรรณะ อย่างละ4กอง รวมเป็น 8 กอง ให้สําเร็จถึงฌานสี่ และต้องฝึกอธิษฐานฤทธิ์ ถึงจะเรียกได้ว่าท่านจบในกสิณนั้นๆ แบบนี้สามารถทําได้อย่าง เตวิชโชทุกอย่าง และสามารถแสดงฤทธิ์ ได้ เช่น เหาะ หายตัว เสกสิ่งของต่างๆ เดินบนนํา เดินบนอากาศ

4 ปฎิสัมปัตโต แบบนี้เหมือนกับ พระพุทธเจ้า พระโมคคัลลา มีความสามารถครอบคลุมทุกแบบที่ว่ามาและยัง รอบรู้เรื่องราวทุกอย่าง มีความสามารถแสดงธรรมที่เข้าใจยากให้เข้าใจง่าย


จะเห็นได้ว่าความสามารถของพระอรหันต์แต่ละข้อนั้นไม่เท่ากัน ยิ่งท่านเหล่าฝึกจนได้ฌานสูงขึ้น ความสามารถในด้านฤทธิ์ หรือ อภิญญาก็สูงตาม และสิ่งที่ตามมาคือ ความสามารถในการเผยแพร่พระธรรม เพราะแบบที่มีอภิญญาที่สูงกว่าความเข้าใจในธรรมที่ได้ย่อมละเอียดกว่าและสามารถแสดงธรรมได้ลึกซึ้งกินใจ เข้าถึง จิตใจ ผู้ปฎิบัติได้ดี เฉกเช่น พระพุทธเจ้า ที่สามารถรู้ ถึงอุปนิสัยของคนที่จะมีโอกาสจะบรรลุธรรม เพราะหากไม่มีอุปนิสัยดังกล่าว การจะไปเทศอบรมสั่งสอนย่อมจะไม่เกิดผล
ยกตัวอย่าง พระสงฆ์ที่สําเร็จอภิญญาที่ เป็นพระที่เคารพเลือ่มใสของชาวไทยก็เนื่องด้วยท่านเหล่านั้นสําเร็จ อภิญญาเเทบทั้งนั้น เช่น หลวงปุ่ทวด สมเด็จโต พรหมรังสี หลวงพ่อปาน หลวงปุ่แหวน สุจิณโน หลวงพ่อสด หลวงพ่อฤาษี และยังมีอีกหลายท่าน ล้วนแล้วแต่มีฤทธิ์ อภิญญา ด้วยกันทั้งนั้นแต่ท่าน ก้ไม่ได้แสดงฤทธิ์เหล่านั้น เพื่อการใดๆที่ไม่ใช่เพื่อการแสดงธรรมหรือ เพื่อ อวดตนเลย ตรงกันข้ามกลับใช้ความสามารถเหล่านั้น เผยแพร่พระพุทธศาสนา ให้เจริญรุ่งเรืองมั่นคง

สําหรับผุที่สําเร็จอภิญญา นั้น ย่อมได้เปรียบกว่าผู้ไม่มีเพราะ การจะมีอภิญญานั้นจะมีได้ก็ต่อเมื่อ สําเร็จกสิณ แปดกองถึง ฌานสี่ ฉะนั้น ผู้ที่ได้ย่อมมีสมาธิที่แก่กล้า เพราะสามารถเข้าฌานออกฌานสี่ได้เพียงแค่เสี้ยวนาทีเท่านั้น
เมื่อท่านนําฌานที่ได้ไปเป็นฐานในการวิปัสสนาณาน ท่านเหล่านี้จึงสําเร็จมรรคผลได้ในไม่ช้า ส่วนที่ฤทธิ์ที่ได้นั้น พระพุทธเจ้าก็ไม่ได้สอนให้ยึดติด และ พระสงฆ์ที่สําเร็จอภิญาญาที่เป็นพระอรหันต์ในสมัยของพระพุทธเจ้านั้นมีมากมาย แทบจะมีกันทุกท่าน ฉะนั้นการฝึกอภิญญาจึงเป็นหนทางไปสู่การบรรลุธณรมได้ง่ายดาย


ส่วนพระโสดาบันนั้น แค่ได้ปฐมญานและ ตัดสังโยชน์ สามข้อเเรก ท่านก็สามารถเป็นได้แล้ว ไม่ต้องถึงขั้น อภิญญาเลย และ ผู้ทีฝึกจนถึงขั้นอภิญญา ก็ใช่ว่าจะได้บรรลุเป็นพระโสดาบันได้หาก ไม่สามารถตัดสังโยชน์ สามข้อแรกได้ และพระโสดาบัน ต้องมี ใจรักพระนิพาน


แต่ ผู้ฝึกอภิญญาสําเร็จ ย่อมได้เปรียบตรงนี้เพราะท่านมี ฌานสมาธิที่สูง จิตย่อมมีปัญญามากกว่า และยังสามารถ มองเห็น นรกสวรรค์ได้อีก ฉะนั้นท่านจึงความสงสัยในคําสอนของพระพุทธเจ้า และนําไปสู่การตัดสังโยชน์ได้ง่ายดาย

 

....วิสุทธิมรรค.....

 

<TABLE class=tborder id=post437842 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>tamsak<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_437842", true); </SCRIPT>
ทีม พระไตรปิฏก
สมาชิกยอดฮิต



เข้ามาครั้งสุดท้ายเมื่อ: เมื่อวานนี้ 07:46 PM
วันที่สมัคร: Sep 2004
สถานที่: Bangkhen, Bangkok
อายุ: 44 ปี
ข้อความ: 3,302 <!-- Start Post Thank You Hack -->
ได้ให้อนุโมทนา 47,799 ครั้ง
ได้รับอนุโมทนา 35,364 ครั้ง ใน 2,924 โพส <!-- End Post Thank You Hack -->
พลังการให้คะแนน: 4964


</TD><TD class=alt1 id=td_post_437842 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- icon and title -->ของฝากปีใหม่จากหลวงพี่เล็ก 2
<HR style="COLOR: #ffffff" SIZE=1><!-- / icon and title --><!-- message -->ขออนุญาตนำสิ่งที่หลวงพี่เล็กได้กล่าวต่อญาติโยมและลูกศิษย์ลูกหาที่ไปถวายสังฆทาน ณ บ้านอนุสาวรีย์ ซึ่งคุณ "นางมารร้าย" ได้นำไปพิมพ์ไว้ในกระโถนข้างธรรมาสน์มาให้อ่านกัน ถือเป็นของฝากปีใหม่จากหลวงพี่เล็กครับ.

พระครู ธรรมธรเล็ก สุธัมมปัญโญ​

''จิตใจคนเรา ต้องมีสิ่งดีให้ยึดเกาะ ไม่มีอะไรเกาะก็ไม่มีอะไรปล่อยวาง
การจะไปถึงนิพพานต้องปล่อยวางทั้งดีและไม่ดี และถ้าไม่ยึดเกาะสิ่งดีไว้ก็อาจทำให้ใจมุ่งไปเกาะในสิ่งไม่ดี เกิดโทษกับชีวิต ฉะนั้นต้องเกาะความดีเอาไว้ พอได้จังหวะพอดีก็ค่อยปล่อย เพื่อจะหลุดพ้นการเวียนว่ายตายเกิดไปสู่พระนิพพาน ''


</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

สิ่งใดๆใคร่หา มิพานพบ
อยากประสบ พบเห็นเป็นไฉน
มิสนใจใคร่หา เป็นอย่างไร
อยู่ๆไปก็ประสบ ค้นพบเอง

(แต่งเอง) ..โชคดีครับ

 

การจะไปอเมริกามันก็ไปได้หลายทาง จะขึ้นเครื่องบิน ขึ้นเรือสำราญ พายเรือไป หรือจะว่ายน้ำไปก็ตามแต่(อย่างหลังนี่สุดๆ)
นิพพานก็เช่นกัน ขึ้นอยู่กับอิทธิบาท4 และอินทรีย์ของท่าน
1..ขึ้นเครื่องบินไปนิพพานก็ถึงเร็วแต่ไม่เห็นอะไร คือ สุขขโก
2..นั่งเรือสำราญไปช้าหน่อยแต่พบสิ่งต่างๆมากขึ้น เหมือน เตวิชโช
3..พายเรือไปเองก็ได้อาจจะถึงแต่อุปสรรคเพียบ ทั้งพายุ คลื่นลม มันก็คือ ฉลภิญโญ
4..หรืออยากจะว่ายน้ำไป ท่านอาจจะจมน้ำตายก่อน แต่หากทำได้ก็จะเป็นเช่นพระมหาชนก ก็เป็นปฎิสัมปัตโต

2 อย่างแรกนี่น่าจะถึงได้สะดวก
ส่วน 2 อย่างหลังนี่ หากท่านหลงทาง เจอคลื่นลม หรือจมน้ำตาย หรืออาจจะไปโผล่ออสเตเลีย ก็คิดว่าถึงอเมริกาแล้ว เปรียบได้กับท่านที่ยังหลงมัวเมาว่าตนถึงแล้วและไม่คิดจะหาหรือไปต่อ ...ก็เท่ากับท่านยังหลงคิดว่า ออสเตเลียนั้นคืออเมริกา ทั้งทีจริงยังห่างไกลนัก อภิญญาก็เป็นยังงี้เเหละ...ถ้าหลงก็ไปออสเตเลีย.!เอ้ย นรกได้เหมือนกัน

แต่ว่า...
ถ้าเหยียบแผ่นดินอเมริกาแล้ว เป็นอย่างไร นิพพานก็เป็นอย่างนั้น ถึงก็คือถึง มันอยู่ที่เส้นทาง และพลังปัญญาของท่าน

(ผิดพลาดประการใดขออภัยม ณ ที่นี้ด้วย) ...โชคดีทุกคนครับ

 

ใช่ๆผมก็ว่าที่นี่คงยังไม่มีใครได้อภิญญาหรอก..ขอให้ฝึกกันไวๆนะครับ
กสิน..ต้องฝึกตลอดเวลาถึงจะทำได้...เเละไม่ใช่เเค่ตอนหลับตาตอน
ลืมตาก็ต้องฝึก ภาพยังไม่ชัดเพราะยังไม่ถึงปิติของกสินไม่เเปลก
ไป...เอามาจากหลวงพ่อ...ตัวเองก็ไม่รู้หรอกเหอๆ

 

ก็ประมาณว่าสมถะเป็นตัวตัดนิวรณ์อ่ะครับถ้าจะนิพพานก็ใช้สมถะเพื่อให้วิปัสสนาแข็งแกร่งครับ แต่ถ้าวิปัสสนาอย่างเดียวก็ไม่เป็นไรแต่มันเหมือนจะไม่ค่อยมีฐานอ่ะครับคงลำบากหน่อย(มั้ง)
แต่ถ้าจะนั่งสมถะก็นั่งเข้าณาน 4 เพื่อเอาปุพเพนิวาสานุสสติญาณ และก็เอา ทิพยจักษุญาณเพื่อตัดกิเลสก็ได้นิครับประมาณว่าเห็นนรกสวรรค์โลกมนุษย์และก็ระลึกชาติได้ก็จะทำให้ปลงประมาณว่าชีวิตเราวนเวียนอยู่แค่นี้แหละจะกลับมาเกิดทำไมแค่นี้ก็ตัดกิเลสได้มากโขแล้วครับ จะวิปัสสนาเพื่อพระนิพพานก็ไม่ไกล เช่นอย่างนี้เป็นต้น
แต่จริงๆแล้วมันก็มีหลายอย่างหลายวิธีครับ อยู่ที่คนด้วยว่าอยากจะเป็นพระอรหันต์ประเภทไหนมีอภิญญามากหรืออภิญญาน้อย แต่บางคนก็นั่งเอาฤทธิ์เฉยๆก็มี บ้างก็เพื่อเผื่อมีณานยังไม่ได้นิพพานจะได้ไปกำหนดเกิดเป็นพรหมก็ยังได้
ส่วนเรื่องอภิญญานี่คนที่ได้จริงๆเค้าคงไม่ค่อยบอกมั้งครับไม่ใช่คนที่อ่านในเว็บนี้ไม่มีหรอกนะผมว่าเป็นเพราะว่าคนที่ได้แล้วไม่ค่อยจะอยากบอกมากกว่ามั้ง

 

ของคนไทยก้อมีนิช่อง3 กลแบบเดียวกันเลย เค้าสรุปว่าเปนมายากล นิ -0-

 

เหาะ ....

มีพระอาจารย์ท่านนึงท่านกล่าวว่า อภิญญาไม่ควรฝึกสมัยนี้ครับ ถ้าฝึกได้แล้วหนีเข้าป่าดีกว่า ผลเสียมันจะมากกว่าผลดี...

เหาะเป็นเรื่องคนฝึกใหม่ คนคล่องเขากำหนดจิตอยากไปไหนก็ไปทั้งกายเนื้อ

 

ขนาดแค่เหาะยังเเค่เด็กฝึกหัดใหม่หรอครับ แล้วถ้าเหาะไม่ได้นี่ยังไง อิอิ
ต้องขึ้นบีทีเอสแทนรึเปล่า -*-