ด้วยรัก...ฉันจักให้ ความเชื่อใจมิคลายคลอน...

มีเรื่องมาเล่าให้ครูติงอ่านครับ

มีอยู่วันหนึ่ง ผมเห็น นกกระจิบตัวหนึ่ง นกไม่ได้เลียงนะครับ บินไปมานี้แหละครับ

อยู่ดีๆ มันก็บินไปเข้ามือชายคนหนึ้่ง ผมเห็นผมยังงงเลย มาได้ไง ในตัวนกกระจิบตัวนี้น

มีมดแดง ที่อยู่บนต้นไม้ ทางอีสานเรียกมดส้ม ที่เอาไข่มันไปกินนะครับ ในตัวนกมีมดกัดอยู่สองสามตัว มันบินมาที่มือชายคนนั้น แล้วเขาก็เอามดออกให้ แล้วก็ปล่อยไป ทั้งมดและนก

ผมอึ้งเลย มาได้ไง พอดีกับชายคนนั้นยกมือขึ้นพอดี อะไรกัน นกรู้ภาษาคน

หรือว่าไม่รู้ภาษา แต่จิตมันสือถึงกัน มันถึงได้รู้ ว่าต้องไปหาคนคนนี้ ถึงช้วยได้ แปลกมาก

เป็นเรื่องแปลกอีกอย่างในขีวิต ที่มีอยู่น้อยนิด ที่ได้รู้มา เอามาเล่าให้ครูติงฟัง

ใครอ่านแล้วก็อย่าคิดมาก เป็นเรื่องเล่า เฉยๆ อาจเป็นความบังเอิญที่ได้พบเจอนะครับ

จบไปอีกเรื่อง เกือบหมดเเล้ว

 

ขอบคุณคุณดูงานกับคุณแตนนะคะ
ติงนอนตื่น ๖ ทุ่ม มานั่งสมาธิและสวดมนต์ แวะมาอ่านกระทู้ก่อนไปทำงานค่ะ ^^
เป็นเรื่องที่น่าสนใจมาก จะรออ่านอีกนะคะ
ช่วงนี้งานยุ่ง ไม่มีเวลาสำรวจแต่ละกระทู้เหมือนเคยค่ะ

 

คิดถึง จึงห่วงหา
อยากถามว่า เธออยู่ไหน
สบาย ดีหรือไร
เธอห่างไกล ใจอาดูร ^^

 

คิดถึงจึงมาหา
อยากบอกว่าผมคิดถึง
หัวใจใฝ่รำพึง
ถึงนุชน้องห้องหลุมดำ

อยากลองแต่งดูมั่งอ่ะคับ อ่า

 

สาวใด ในห้องนี้
ถูกใจพี่ หนุ่มยาดอง
จึ่งแวะ มาด้อมมอง
หนุ่มยาดอง มองหาใคร ^^

(กลอนพาไปค่ะ ยังไม่มีวี่แววว่าจะพากลับ)

 

ผิดทางรัก - ธานินทร์ อินทรเทพ

ความรักประจักษ์ใจฉัน
ตั้งแต่วันพบเธอวันแรก
ความรัก ดูดูก็แปลก
ไม่เอาพระเจ้าก็แจก ให้ลองรัก

พอรู้เธอคู่กับใคร ต้องตกใจ
เสียใจเสียจริงยิ่งหนัก
อนาคตเราคงอกหัก
ห้ามใจไม่ทันจึงรัก รักคนมีเจ้าของ

ถ้ารู้ตัวเสีย นาทีแรก
พระเจ้าเอารักมาแจก ก็คงไม่รับมาครอง
คงจะเมินหนีหน้าไม่มอง
หนีนาทีทองที่เคลือบด้วยความระทม

มีรักก็ต้องมีหวัง เมื่อหมดหวัง
หัวใจก็พาลระบม
มีแผลมีรอยระทม
คิดไปน้อยใจเหลือข่ม ขมอารมณ์ไม่วาย

เพลงเก่าจากกรุ เอาไว้กล่อมนอน....

 

มันเป็นความผิดของคุณครูประจำชั้นป.4ของพี่สาวคนโตผม...
ครูท่านนั้นไปชมพี่สาวผมว่าร้องเพลงได้ไพเราะ...เมื่อครั้งมีงานร้องเพลงบนเวที...
นับแต่นั้นมาพี่สาวผมก็ร้องแต่เพลงทำนองเนี๊ยะ...แล้วเสียงพี่สาวผมก็โหยหวนมากๆ...ครั้งจะอุดหูก็จะโดนตื๊บๆๆๆ...
จนกระทั่งพี่สาวผมมาเป็นครูสอนเด็กนักเรียนประถม ก็ยังคงร้องเพลงต่อไป...
ผมเคยคิดว่าถ้าพี่สาวผมไปรับร้องในงานศพ น่าจะมีรายได้ดีมากๆ มันเหมาะมากเลยนะจ๊อด...แต่ก็ไม่กล้าที่จะพูดออกไป...เพราะนอกจากจะร้องเพลงได้โหยหวลแล้ว พี่สาวผมยังสามารถด่าได้อย่างไฟแลบแปล็บๆๆๆ...

ส่วนผมเองร้องเพลงหน้าห้องก็ได้กระเป๋าสตางค์เป็นรางวัลบ่อยๆ...ครูแกเขว้งมาใส่กลางหลัง นึกว่าจะให้...เปล่า...ด่าเสร็จแล้วให้หยิบกระเป๋าไปคืนให้ด้วย..
แต่ครูแกก็ไม่กล้าให้ผมสอบตกวิชาร้องเพลงนะ..แกคงกลัวว่าผมจะไปร้องซ่อมให้ฟังอีกอ่ะมั๊ง...ผมเดาว่านะ...

เวลาผมอยากกลับบ้านแล้วแต่เพื่อนๆยังอยากคาราโอเกะกันต่อผมจะแย่งไมค์มาร้องสัก2เพลง...ทั้งเด็กเสริฟ และลูกค้าโต๊ะข้างๆก็จะหนีหายหมด...เพื่อนฝูงต้องเรียกเช็คบิล..ไม่งั้นดีเจจะหนีไปด้วยอีกคน จะขาดคนเปิดเพลง...นี่บางทีเสียงเพลงผมก็มีประโยชน์เหมือนกัน แม้เพื่อนหลายๆคนไม่เห็นด้วย จนเลิกคบไปแล้วก็มี...ไม่แน่นะ วันหนึ่งข้างหน้าอาจจะมีเสียงเพลงผมนำเสนอออกไปเพื่อใช้ไล่หนู แมลงวัน แมลงสาปก็ได้นะ...ว่าแต่ต้องเปิดไว้ตอนไม่อยู่บ้านเท่านั้น มิฉะนั้นแล้ว เจ้าของบ้านก็อาจจะต้องหนีตามหนูไปด้วย หรือว่าจะกระอักเลือดตายมันซะตรงนั้นก็เป็นได้...อืม..น่ากลัวเหมือนกันนะเนี่ย...

 

... งั้นเอางี้คะพี่หนูคิดวิธีหาเงินให้พี่ได้แล้วคะถ้าแบบนี้ .. ถือว่าเป็นรายได้เสริมแล้วกันเน๊อะ อิอิ . พี่ก้ร้องเพลงอัดแผ่นที่ใช้สำหรับ " ไล่ผีโดยเฉพาะ " เอาแบบเปิดปุ๊บผีที่เข้าคนวิ่งหนีแตกกระเจิงไปเลยไม่กลับมาทำร้ายคนอีกนะคะ .. รับรองได้เลยคะ .. ขายดีเป็นเทน้ำเทท่าแน่นอนคะ .. อิอิ เพราะคงมีแฟนคลับหลายคนในนี้อุดหนุนแน่นอน .. หนูละคนหนึ่ง อิอิ ^__^

 

ขำพี่ระมิงค์ กับคุณกาลีนะค่ะ โพสต์ได้น่ารักมากๆ ^^
โชคดี ที่ติงมาอ่านทัน เพราะมีคนชมว่าติงร้องเพลงเพราะด้วยแหละ
ทั้งที่ความจริง ทั้งเสียงหลง เปลี่ยนทำนอง เปลี่ยนเนื้อร้อง ครบสูตรความผิดเพี้ยนค่ะ
นี่แหละหนา กัลยาณมิตร มาทันเวลา ทันเหตุการณ์เสมอ

 

https://www.facebook.com/photo.php?v=613701258700125

รักของแม่....

 

ผิดกับผมครับ ตะก่อน(ตอนอยู่สำนักพิมพ์..) เวลาเพื่อนๆชวนไปคาราโอเกะ ถ้าผมขับขานออกไป1เพลง จะมีโตีะข้างๆตะโกนบอกว่า"เอาอีกๆๆๆ" ฮ่าๆๆๆๆ(จริงๆนะครับพี่)

ผมชอบร้องเพลง(แต่น้อยกว่าชอบฟังอยู่ดี ผมชอบฟังเพลงมากกกกก)

 

แม่กาลีนะนี่ใจร้ายมาก...ชอบเอาเรื่องจริงมาล้อเล่น...หุหุหุ...

เวลาผมยกภาษิตเก่าขึ้นมาอ้างว่า"ชนใดไม่มีดนตรีกาล ในสันดารเป็นคนชอบกลนัก"...
มักจะมีเสียงพูดไล่หลังมาว่า"พี่นี่ก็แปลกนะ จะด่าตัวเองไปถึงไหนกันเนี่ย...เฮ้อ.." แล้วก็มี"โอ๊ย..." ตามหลังมา เพราะมันต้องเจอกับศอกสั้น...เคล็ดวิชาจากหลวงพ่อ...หุหุหุ

 

.... เคยได้ยินท่าดีทีเหลวไหม๊คะ ... เรานี้แหละตัวจริงเสียงจริง .. เพลงเขามายังไง ทำนองไหนเราไม่สน ก้ชั้นพอใจจะร้องแบบนี้อะ .. ใครจะทำไม .. จะดูดีแค่ตอนขึ้นต้นเท่านั้น .. หลังจากนั้นอารมณ์ล้วน ๆ คะ ... โห๊ะ ๆๆๆ ... เพลงไหนมาร้องได้หมด .. ว่ายน้ำไม่เป็นแต่เรา " ดำน้ำเก่ง " คะไม่ต้องกังวล .. นั้นแหละ กาลีนะ ..

... แห๊มมม คูรติงคะมันก็ไม่มีอะไรให้ต้องมานั้งแยกเขี้ยวใส่กันนี้คะ .. เราก็หยอกพี่แกเล่นเฉย ๆ เพราะรู้ว่าพี่แกไม่โกรธเราหรอกคะ .. อีกอย่างถ้าเราไม่สัมผัสถึงความเมตตาที่แกมีให้ก็ไม่กล้าหยอกแกหรอกคะ อิอิ .. เราออกจะทั้งรัก และ เคารพพี่เขาจะตาย ... อิอิ อย่าแกล้งหนูนะพี่ไม่งั้นหนูจะร้องไห้ให้ดูจริง ๆ ด้วย ..

 

.... อย่าได้ไปแคร์คะพี่ ... บอกไปเลยใครไม่พอใจฟังให้อุดหูไว้ หรือ ออกไปเลย .. 555555555 ไมค์นี้ข้าจอง 5555555 หนูทำประจำ .. มีช่วงหลังนี้แหละคะไม่ค่อยอินกะเพลงเท่าไหร่มันเบื่อ หรือ ว่าเริ่มแกก็ไม่รู้ อิอิ

 

ช่วงนี้อารมณ์แปรปรวน(เปล่าใช่วัยทองนะคะ ๕๕๕)
ชอบครวญเพลงทุกๆวัน
แฮ่ม! ไอ้น้องหมาใจร้าย ดันหอนรับซะนี่ ๕๕๕
ถ้าไม่กลัวบาป กะจะเตะสักป๊าบ ให้รู้ซะมั่ง ว่าอะไรควร และอะไรควรกว่า...
สมัยเด็กๆ จะก้มตัวลงไปร้องเพลงในโอ่งมังกร(ไม่มีน้ำ)
พร้อมกับละเมอเพ้อพกว่า เรานี่นะ ก็หนึ่งในโอ่งมังกร
ร้องเพลงเพราะไม่แพ้ใคร ^^

 

เมื่อคืนฝันแปลกค่ะ (สงสัยธาตุขันธ์แปรปรวน)
ฝันว่าได้ไปร่วมพิธีกรรมอะไรสักอย่าง
ทีแรก เจ้าของพิธีเห็นติง เขาก็เอากำไลสีทองให้ ๒ อัน
แต่ติงขอไม่รับ ให้คนอื่นไปก่อน
จนทุกๆคนรับไปแล้ว ติงก็เข้าไป
เขาบอกว่าของหมดแล้วนะ
ติงก็คิดว่า"ไม่เป็นไร" ในจิตไม่ได้เสียดายอะไร
แต่สุดท้าย เขาก็คว้าอะไรอย่างหนึ่งมาจากอากาศ
พอแบมือ พบว่าเป็นกำไลพญานาคที่สวยงามมาก เขาก็เอาให้
ในใจรู้สึกยินดี...

แล้วในฝัน ก็ได้พบท่านผู้หนึ่ง ที่คิดถึงทุกๆวัน ท่านกลับมาหา...
ฝันนี้ เป็นความฝันค่อนรุ่ง...

 

ติงมักเชื่ออะไร ที่พอความจริงกระจ่างแล้ว ความเชื่อนั้นเป็นจริง
คราวนี้เชื่อว่าท่านพี่ระมิงค์ และคุณกาลีนะ ร้องเพลงเพราะ
เต็มสิบ น่าจะได้คะแนนสัก ๑๗.๖
ส่วนติง เต็มสิบ น่าจะได้คะแนน -๔.๒
ส่วนน้องพายุ (ขออนุญาตเอ่ยนาม) น้องเขาร้องเพลง O.K. เลยนะคะ
เสียงใสเหมือนระฆังเงิน
(๕๕๕ ความจริงไม่เคยเห็น ไม่เคยฟังเสียงระฆังเงิน แต่คิดเองว่าคงไพเราะสุดๆ)

 

ที่จริงผมเป็นคนที่ร้องเพลงได้ห่วยแตกมาก นอกจากเสียงไม่ดีแล้ว ยังร้องผิดคีย์อีกด้วย..
ดังนั้นจึงเป็นคนที่ไม่ชอบการร้องเพลง ยิ่งรำหรือเต้นนี่ไม่ไหวจริงๆ...

เวลาไปคาราโอเกะกันนั้น ผมสังเกตว่าเริ่มต้นไม่ค่อยมีใครคว้าไมค์ คงกลัวว่าเสียงตัวเองจะไม่ดี ไม่กล้าร้อง ส่วนถ้าใครร้องเพลงเก่ง ก็จะร้องนำ แล้วที่เหลือก็ได้แต่นั่งฟัง เพราะร้องสู้เขาไม่ได้...

ดังนั้นเวลาผมไปคาราโอเกะ ผมจะเลือกเพลงก่อน เป็นเพลงที่คนนิยมร้องกันทั่วๆไป ผมจะเริ่มร้องนำ... ทั้งที่เสียงก็ไม่ดี ท่วงทำนองก็ผิดเพี้ยน สักพักจะมีเพื่อนมาแย่งไมค์ไปร้อง เพราะเขาคิดว่า เสียงห่วยขนาดนี้ มันยังกล้าออกมาร้อง แถมยังผิดคีย์อีก ไอ้เราเสียงดีกว่ามันตั้งเยอะ ทำไมจะร้องไม่ได้ เดี๋ยวจะร้องให้ฟัง...

พอเขาแย่งไมค์ไปเริ่มร้อง คนอื่นๆก็หันมาร้องด้วย ใครไม่มีไมโครโฟนก็ใช้ไมค์ตะโกนกันเอา ตกลงว่าพวกที่เสียงธรรมดาๆ ก็ได้ร้องเพลงกันเป็นที่สนุกสนาน...แล้วไมค์ก็จะไม่มาที่ผมอีกเลยจนงานเลิก...

มาเที่ยวคาราโอเกะ ผมอยากให้ทุกคนสนุก ไม่อยากให้ใครมาคิดว่าใครร้องเพลงได้ไพเราะกว่ากัน จนทำให้หลายๆคนไม่กล้าที่จะร้องเพลง ไม่กล้าที่จะสนุก...ผมจึงต้องเริ่มต้นร้องให้เขาฟังกันก่อน...ใครจะว่าผมเสียงห่วย ผิดคีย์ หน้าไม่อาย ผมก็ไม่ถือสาหรอก เพราะผมคิดว่า ผมทำให้ทุกคนได้ร้องเพลง ได้สนุก มีความสุข ผมก็พอใจแล้ว...

 

ด้วยเหตุผลของพี่ระมิงค์
ติงเริ่มมีความมั่นใจที่จะร้องเพลงเป็นคนแรกในงานสังสรรค์ที่มีคาราโอเกะกะแล้วค่ะ
แต่ว่า...ทราบนะคะ ว่าพี่ถ่อมตัว

 

...... เอางี้ดีกว่าคะ ... ครั้งหนึ่งเราเคยเสียงดีถึงดีมาก เสียงใส ดังกังวาล ..แต่มันกลายเป็นอดีตไปแล้ว เส้นเสียงของเรามันเสียไปได้หลายปีแล้วคะเพราะงานที่ทำ ลืมไปแล้วเหรอคะเราเคยทำงานเป็นเซลล์มาก่อน .. ของที่เราขาย คือ ปุ๋ย เคมี + อินทรีย์ ... มันทำให้เราต้องออกพื้นที่พบเจอชาวนา และ ออกบรรยายปุ๋ย ต้องพูดต่อหน้าคนสูงสุดเกือบสองร้อยโดยไม่มีไมค์ และ ต้องดึงให้เขาสนใจเราตลอดเวลาอย่างน้อยครึ่งชั่วโมง ... อีกทั้งต้องขับรถวันละหลายร้อยกิโลเพื่อทำงานในช่วงหน้างาน พักผ่อนไม่เพียงพอ ฯ .. เราป่วยหนักจนไม่มีเสียงต้องพบแพทย์ และ ก็ได้คำตอบว่า กล่องเสียงเรามันชำรุดอย่างมากเพราะใช้งานหนักเกินไป ... เราเลยกลายเป็นคนเสียงดังแหบ ๆ และ มักจะไม่สบายเพราะหลอดลมอักเสบคะ .. แต่ก่อนนี้บ้าไมค์มากคะร้องเพลงแต่ไม่รู้ว่าเพราะไหม๊เพราะไม่ค่อยีใครกล้ามาแย่งไมค์เรา หัวหน้าก็มักให้ขึ้นร้องเพลง .. แต่เรามักร้องผิดคีย์ คล่อมทำนอง ฯ ประมาณตามใจฉันคะ ... แต่หลังจากป่วยก็ไม่ค่อยกล้าใช้เสียงมาก .. กลัวว่าจะพูดไม่ได้อะ ....

.... ส่วนเรื่องเพลงในโอ่งนี้ .. เรานี้ก็ชอบมากคะ แต่เราไม่ค่อยร้องในโอ่งมังกร .. เราร้องเพลงในโอ่งแดงคะ ... โอ่งใหญ่ ๆ ที่สูงสักเมตรครึ่ง ... เล็ก ๆ ไม่คะเรา อิอิ .. ชีวิตวัยเด้ก คือ ช่วงที่มีความสุขที่สุด .. ไม่ต้องรับรู้อะไรมาก ไม่ต้องแบกรับอะไร. จริงไหม๊คะ