การตบยุง..

จาก…….”รู้เฉพาะตน” เรื่องที่ 24 - จักรวาลแห่งการกระทบกระทั่ง โดย…. ดังตฤณ






<CENTER></CENTER>






<CENTER>……………………………………………………</CENTER>



"ศาสตร์ที่ตั้งต้นสอนให้มองออกนอกตัว คือศาสตร์ที่พาไปพบแต่ความเท็จ มีแต่ศาสตร์ที่เริ่มด้วยการสอนให้มองเข้ามาในตัวเองเท่านั้น ที่สอนให้เห็นความจริง พาไปพบที่สุดของคำตอบอันน่าพึงพอใจได้จริง "






<CENTER></CENTER>



คำถาม – อยากทราบว่าการตบ ยุง ถือเป็นการผิดศีลไหม และจะขัดขวางการเจริญสติเพียงใด





นี่เป็นคำถามที่ผมได้รับบ่อยที่สุด และคิดว่าจะตอบได้ดีที่สุดก็ต่อเมื่อ ผู้ถามเป็นนักเจริญสติซึ่งใจหวังความหลุดพ้นจากกองทุกข์กองกิเลสทั้งปวงเป็นหลัก



เรื่องตบยุงนี่นะครับ แทนที่จะแค่คิดว่าบาปหรือไม่บาป ผมอยากให้คุณมองเป็นภาพใหญ่ภาพรวมไปเลยว่า เรากำลังอยู่ในจักรวาลแห่งการกระทบกระทั่ง นับตั้งแต่ระดับกาแล็กซีชนกัน ดวงดาวชนกัน เมฆชนกัน เครื่องบินชนกัน รถไฟชนกัน รถยนต์ชนกัน คนชนกัน เรื่อยลงไปจนถึงระดับอะตอมชนกัน



นี่คือจักรวาลแห่งการกระทบกระทั่ง ตราบเท่าที่คุณยังอาศัยอยู่ในจักรวาลนี้ อย่างไรคุณก็หลีกเลี่ยงการกระทบกระทั่งไปไม่พ้น เพราะมันคือธรรมชาติขั้นพื้นฐานที่มีมาแต่ดั้งเดิม



สิ่งมีชีวิตกระทบกระทั่งสิ่งมีชีวิตด้วยรูปแบบที่พิสดารกว่าการกระทบกระทั่งของสิ่งไร้ชีวิต และรูปแบบของการกระทบกระทั่งที่ชัดเจนที่สุดก็คือ การรบกวนให้รำคาญกัน ทำให้เจ็บใจกัน หรือกระทั่งทำให้แค้นแน่นอกขนาดคิดลงมือประหัตประหารกัน



จิตของสิ่งมีชีวิตต่างๆ ได้เสวยภพแห่งการมีภาวะอะไรอย่างหนึ่งก็ด้วยการจองเวรกันไปจองเวรกันมา อยากกระทบกระทั่งกันไม่เลิกรานี่เอง



คุณถูกยุงเบียดเบียนแล้วยุงก็เหมือนเป็นสัตว์ตัวจ้อยไร้ค่า ตบให้ตายๆไปเสียก็ไม่เห็นจะผิดแปลก แต่เรื่องของเรื่องไม่ได้อยู่ที่ค่าของชีวิตยุง เรื่องของเรื่องอยู่ที่คุณมีเจตนาฆ่า พยายามฆ่า และฆ่าสิ่งมีชีวิตสำเร็จ



เมื่อยังมีความยินดีในการฆ่า ก็ได้ชื่อว่าเป็นผู้ยินดีวนเวียนอยู่ในวงจรของการผลัดกันฆ่า ต่อเมื่อหมดความไยดีในการฆ่าอย่างไร้เงื่อนไข จึงจะได้ชื่อว่าเป็น ผู้อโหสิ และพร้อมจะสละสิทธิ์ในการเป็นผู้อยู่ร่วมจักรวาลแห่งการกระทบกระทั่งเสียที







<CENTER></CENTER>



ลองดูปาฏิหาริย์ของการไม่คิดเบียดเบียนกันและกันเถิดครับ คุณไม่ตบยุง ยุงก็ไม่กัดคุณ หรือถึงกัดก็กัดน้อย ยิ่งถ้าหากเจริญสติได้จนถึงภาวะหนึ่งที่จิตรินเมตตาออกมาเอง ก็เหมือนทุกที่ที่คุณอยู่ แทบปลอดจากการรบกวนจากสิ่งมีชีวิตตัวน้อยเหล่านั้นอย่างเห็นได้ชัดเลยทีเดียว



ปาฏิหาริย์ทางธรรมชาติที่กล่าวข้างต้น ไม่ใช่ทำกันวันสองวันนะครับ แต่ต้องพิสูจน์ใจกันเป็นเดือนเป็นปี กระทั่งธรรมชาติแน่ใจแล้วว่าคุณอยากออกจากวัฏฏะแห่งการเบียดเบียนแน่ๆ ปาฏิหาริย์แห่งชีวิตประจำวันของผู้ทรงศีลจึงแสดงตัว



ตรงข้าม คงเห็นกันนะครับว่ายิ่งมีจิตประทุษร้ายมาก คิดฆ่ามากๆ ก็จะยิ่งถูกรบกวนมากเป็นเงาตามตัว เปรียบเทียบเช่นนี้แล้ว ในที่สุดคุณจะพบกับความจริงว่า โลกนี้แต่ละคนมีที่ยืนเฉพาะตนอยู่ที่หนึ่ง เป็นแนวโน้มว่าจะต้องกระทบกระทั่งหรือเบียดเบียนสิ่งมีชีวิตอื่นมากน้อยเพียงใด และที่ยืนนั้นก็ไม่ใช่อะไรอื่น มันคือจิตของแต่ละคนที่เป็นผู้มีศีลหรือไร้ศีลนั่นเอง






<CENTER></CENTER>



จิตของผู้มีศีลย่อมสะอาดปราศจากความเดือดเนื้อร้อนใจ เมื่อตั้งมั่นแล้วจะรู้สึกเหมือนยืนอยู่ในเขตปลอดภัยตลอดเวลา พร้อมจะเจริญสติได้อย่างมีกำลังและความมั่นใจ ส่วนจิตของผู้มีศีลด่างพร้อยหรือขาดทะลุย่อมเต็มไปด้วยความกระวนกระวายเดือดเนื้อร้อนใจ เมื่อตั้งมั่นแล้วย่อมรู้สึกเหมือนต้องวิ่งพล่านอยู่ในเขตอันตรายทั้งวันทั้งคืน จะเอาเวลาที่ไหนไปทำความสงบให้จิตได้พอจะเจริญสติไหวเล่า?






<CENTER></CENTER>





<CENTER>ธรรมะสวัสดี</CENTER>





<CENTER>ร่มไม้เย็น ค่ะ</CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER>ที่มา http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=trees&month=07-12-2008&group=7&gblog=7</CENTER>

 

ขอบคุณสำหรับข้อมูลดีๆค่ะ

 

แล้วถ้าสมมุติว่าเผลอตัวละครับ ตั้งแต่เริ่มเข้าวัดปฏิบัติธรรมมาก็เลิกตบ แต่มีวันนึงเผลอ

ตัว เหวี่ยงมือไปโดนยุงตายคาที่เลย มันจะบาปมากมั้ยครับ แต่จริงๆก็ไม่ได้ตั้งใจนะครับ

มือมันไปเองซะอย่างนั้น

 

รู้อยู่แต่มักอดไม่ได้ สาเหตุหนึ่งนอกจากรำคาญแล้ว ก็กลัวโรคน่ะ คือคิดว่าปล่อยให้กัดแล้วเป็นก็ไม่คุ้ม มาเลเรีย(เคยเป็นมาแล้ว) ใข้เลือดออกอีก ที่น่ากลัวคือ โรคเท้าช้าง ก็เลยจัดการซะเกือยทุกที อนุโมทนา ครับ ได้อ่านแล้วจะพยามยามต่อไป
;aa31​

 

ต้องพยายามหลีกเลี่ยงจากบริเวณที่มียุงครับ
ถึงเราจะห้ามใจได้แต่ก็ไม่ดีแน่นอนที่จะยอมให้ยุงกัด
ส่วนยุงมันก็หิวเลือดตามสัญชาตญาณของมันเหมือนเราหิวข้าว
หากมียุงอยู่ในบ้านให้หาถุงพลาสติกใสขนาดใหญ่ครอบมันจากด้านบน
จะจับมันอยู่ เสร็จแล้วก็เอาไปวางข้างนอกไกลๆให้มันบินหนีออกจากถุงไปเอง

 

อันนี้เห็นด้วยกับคุณดังตฤณ ทุกประการ
ตัวผมเองถือศีล 5 ก้มีขาดบ้างทะลุบ้าง แต่กับศีลข้อ 1 ผมไม่เคยละเมิดไม่เคยขาดเลยกับข้อนี้

จากแต่ก่อนที่เคยโดนยุงและมดกัดบ่อยมาก พอมาเดี๋ยวนี้แทบไม่โดนกัดเลย โดนกัดก็นับครั้งได้สองสามทีต่อเดือน หรีอบางเดือนก็ไม่เคยโดนกัดเลย และที่น่าแปลกใจก็คือเวลาที่ผมอยู่กับใครในบริเวณเดียวกันและแถวนั้นมียุง คนนั้นก็จะโดนยุงรุมกัดเป็นปกติ แต่ผมกลับไม่โดนกัดเลย เพื่อนๆคนอื่นเค้าก็โดนกัดกันหมด

 

ผมเห็นด้วยครับที่บอกว่าถ้าไม่ตบยุงแล้วยุงจะไม่มากัดเรา ผมไม่ตบยุงมาเป็นเวลาหลายปีแล้วครับ ครั้งสุดท้ายที่ตบก็เพราะทะเลอะกับพ่อเรื่องนี้ พ่อบอกว่าถ้ายุงจะมากับลูกของพ่อๆก็จะตบ เพราะกลัวลูกไม่สบาย หรืองูมีพิษถ้าเจอใกล้ๆบ้านก็จะตีให้ตาย ผมก็เถียงกับแกว่ามันมีพิษก็จริงแต่มันยังไม่ได้กัดเราเลย ทำไมต้องตีมันจนตาย ส่วนใหญ่ถ้าผมเจอ ตั้งแต่ไหนแต่ไรผมจะจับใส่กระสอบแล้วก็เอาไปปล่อยในป่า กลับมาเรื่องยุงต่อนะครับ ผมมานึกๆดูมันก็จิงของพ่อที่บอกว่าถ้ามันมากัดลูกพ่อๆจะตบ แล้วมันก็บินมากัดน้องผม ผมเลยตบ ประมาญสองปีที่แล้ว แล้วมันก็เริ่มมากัดผมหลังจากที่ไม่เคยกัดเลย หรือกัดน้อยมากมาเป็นเวลาหลายปี เหมือนจะเอาคืนผม แต่ผมไม่ตบตอนมันกัดผม เคยโดนกัดจนเป็นแผลเป็น ที่แขนเป็นตุ่มสีดำเห็นชัด ปัจจุบันก็ยังเห็นชัดอยู่ เป็นเครื่องหมายของความดี ผมคิดอย่างนั้น ตอนเรียนเวลาอยู่กับเพื่อน (ผมอยู่หอใน ลาดกระบัง ยุงเยอะมาก ตัวใหญ่ ดุมากได้แผลเป็นก็จากที่นั้นแหละ )เพื่อนก็ถามว่าทำไมแกไม่โดนยุงกัดเลยวะ ผมก็ยิ้มๆพรางพูดว่าก็เราไม่เบียดเบียนมันไงละ มันก็เลยไม่ค่อยมาเบียดเบียนเรา จริงๆแล้วมันก็กัดนะครับผมก็ใช้มือบัดๆเอาพยายาไมให้โดนมัน ให้มันมึนๆแล้วก็จากไป ไปกัดคนอื่นแทน อิอิ(แอบชั่วร้ายนิดนึง)แล้วผมก็บอกเพื่อนว่า คนนะฉลาดกว่ายุงตั้งเยอะมีอะไรป้องกันตั้งเยอะ แต่ก็ยังไปฆ่าเค้าอีก ทาโลชั่นกันยุงเอาก็ได้มีขายตั้งเยอะแยะ ยากันยุงก็มีทำไมไม่ทำกันละ ถ้าคุณมีปัญญามากพอ สังเกตุเวลาจะตบยุงซิ จิตใจคุณเป็นยังไงละ จดจ่ออยู่แต่กับการอาคาต พยาบาท จ้องแต่จะตีมันให้ได้ มันหนีหัวซุกหัวซุนแล้ว เราก็พยายามตามมันไป เพื่อไปปริดชีวิตมัน ถ้าลองนึกว่าเราเป็นมันบ้างละ ถ้ามีสิ่งมีชีวิตที่ใหญ่กว่าเรา และเราเลี่ยงชีพด้วยการกินเลือดสิ่งมีชีวิตตัวโตนั้น เวลาเราโดนมันตามล่าจะฆ่าเราๆรู้สึกยังไง ยุงก็รู้สึกเช่นกัน มันอาจจะมีลูก เมีย หรือพ่อแม่ ที่รอให้มันกลับไปหาอยู่ที่บ้านของมันก็ได้ แล้วจู่ๆเราก็ถือวิสาสะตัดสินชะตาชีวิตของมันเพราะเห็นว่ามันตัวเล็กกะจ้อยร่อยจึงสมควรตายอย่างนั้นหรือ บางคนแค่เห็นมันบินผ่านก็รีบ รี่เข้าไปฆ่ามัน แถมที่ร้ายกว่านั้นคือไม่เคยรู้สึกผิดเลยที่ฆ่ามัน รู้สึกสนุกด้วยซ้ำ คนเราเป็นสิ่งมีชีวิตที่เบียดเบียนสัตรอื่นทั้งหมด ผมเคนเจอคนที่ไม่ตบยุงและไม่เคยคิดที่จะตบอีกเยอะแยะ มาเถอะครับเลิกตบยุงกันไม่ต้องอาย ไม่ต้องกลัวว่าเชย ยังมีอีกเยอะ คนที่เขาเข้าถึงสัจจธรรม ผมรับรองได้ถ้าคุณอดทนมากพอจนผ่านด่านทดสอบสุดโหดและหินของธรรมชาติมาได้ คุณจะไม่โดนยุงเข้ามารบกวนหรือกัดอีกเลยตลอดชีวิต อโหสิกรรมๆ (ถึงจะตัวเล็กจิวเดียวแต่มันก็มีจิตใจครับ)การตบยุงผิดศีนแน่นอนครับ ฟันธง! อิอิ แล้วผมก็รับรู้ได้ว่าด้วยกุศลบุญอันนี้ ส่งผลให้ผมคิดหวังสิ่งใด สิ่งนั้นก็จะมารออยู่ตรงหน้า เกือบทุกครั้งไปครับ อันนี้ คอนเฟอร์มครับ ทดลองมาแล้วได้ผลดีจิง จึงมาบอกต่อ(ของแรงจิง!ขอบอกๆ) ผมคิดว่าเพราะดวงจิตของยุงเหล่านั้นแผ่กุศลมาให้ผม ที่ไม่ไปเบียดเบียนมันแล้วคุณคิดดูถ้ายุงเป็นญาติกันหมดทั้งโลก หรือทั้งจักรวาลละ เราจะได้รับกุศลบุญนั้นมากมากมหาศาลเท่าใด ผมคิดไม่ออกเลยครับ ละเว้นการฆ่าสัตรตัดชีวิตเถอะครับ พุทธะองค์ทรงสั่งสอนไว้ เป็นข้อแรกเลยครับ แสดงว่าสำคัญอันดับแรก ของการถือศิล ครับ

เมตตาธรรมคั้มจุนโลกครับ


เพื่มเติมอีกนิดนึงครับ ผมคงไปทำอะไรไว้กับเผ่าพันธุ์สุนัข ครับ เพราะเจอสุนัขที่ไหนเป็นต้องเห่า ไม่ว่ามันจะอยู่ใกล้ไกลผมสังเกตุดูหลายครั้งแล้ว แล้วก็พยายามจะกัดด้วย ผมก็พยายามที่จะแผ่เมตตานะครับ แล้วมันก็จะออกๆห่างไป หลังๆก็ดีขึ้นครับ ตอนเด็กเคยโดนกัดด้วยครับเลือดอาบมือเลยยังจำได้ไม่รู้เคยไปทำอะไรให้ในชาติก่อนๆครับ อโหสิๆ

 

มันขอกินเลือดหยดเดียว โทษประหารชีวิตเชียวหรือ

 

แค่เขาเกิดเป็นยุงก็น่าสงสารแล้ว การปฏิบัติที่จะได้ผลก็เริ่มจากจุดเล็กๆน้อยๆพวกนี้แหละ

วัดใจตัวเองดูนะ

 

แล้วถ้าเราเจ็บไข้ได้ป่วยเพราะยุงอ่ะคะ เป็นกรรมของเราหรอ ??

บางคนที่ต้องตายเพราะยุง ก็เป็นกรรมด้วยอ่ะเป่าอ่า อย่างนี้มันก็วนเวียนเป็นเจ้ากรรมนายเวรกันไปสิคะ

 

หลวงพ่อท่านเคยบอกว่าสัตว์ตัวเล็ก ๆ อย่างเช่นยุงหรือว่ามดก็อาจจะเป็นพระโพธิสัตว์ก็ได้ แม้แต่สุนัขที่นอนอยู่พระอริยเจ้ายังไม่เดินข้ามเลยเพราะกลัวบาป
;aa25

 

ยิ่งทุกวันนี้มีไม้ตียุงไฟฟ้าด้วยยิ่งไปกันใหญ่ เฮ้อ...

 

อาจเป็นการชดใช้ กันก็ได้ เปลี่ยนกันกัด
ถ้าเราหยุด เค้าก็คงหยุดเช่นกันจ้า 55+

 

อนุโมทนาสาธุ เมื่อก่อนก็ชอบตบยุงเห็นเป็นไม่ได้ แต่ตอนหลังเริ่มรักษาศีลจะไม่ทำผิดศีลแม้แต่กับสัตว์อย่างพวกมด ยุง แมลงสาบ และสัตว์ต่างๆ

 

สรุปแล้วคือไม่ตบเลยใช้ไหม ยอมทนข่มขื่นกับสิ่งรอบข้าง ถ้าจิตเศร้ามองลงอบายแน่ เฮ่อ น่าเบื่อจริงๆ เกิดมาเนี่ยมีแต่ทุกข์

 

ครับ
เข้าใจมากขึ้น
ขอบคุณครับ

 

ไม่ตบยุง...ไม่ได้หมายความว่าต้องนั่งให้ยุงกัดแล้วคร่ำครวญความทุกข์
ไม่ฆ่ามด...ไม่ใช่ปล่อยมดเดินเต็มบ้านแล้วร่ำไรรำพันความทุกข์
ไม่ฆ่าแมลงสาบ..ปลวก..ก็ไม่ใช่นั่งระทมทุกข์ดูบ้านพัง
การไม่ฆ่าแมลง..ถ้ามีอุบายดีพอก็จะลดปาณาติบาตลงได้
กระทู้เก่าๆก็มีเพื่อนสมาชิกนำเสนออุบายไว้บ้างแล้วครับ