การที่พระเปลี่ยนจากจีวร มาใส่ชุดฆราวาสเพื่อถ่ายรูปผิดหรือไม่

ไม่รู้จะถามห้องไหน ขอถามห้องนี้ก็แล้วกัน
เรื่องมีอยู่ว่า มีพระเข้าเรียน ในภาคพิเศษ ม ต่าง ๆ ไม่ใช่
มหาจุฬาฯ แล้วเมื่อใกล้สำเร็จการศึกษา
ปกติก็จะให้ยื่นเรื่องเพื่อทำ transcirpt ส่วนใหญ่ก็จะให้นักศึกษา
ใส่ชุดนักศึกษาหรือครุยก็แล้วแต่ หรือ ป โทก็ชุดสุภาพถ่ายรูปมายื่นเพื่อทำ transcript

มีพระรูปหนึ่งนำรูปที่ใส่ชุดฆราวาสมายื่น ยังไม่ได้สึกนะ รูปเพิ่งถ่ายด้วย
วันมายื่นก็ยังใส่จีวรมา
ถามว่าทำไมใส่ชุดแล้วได้รับคำตอบว่า.........
ใส่จีวร ถ่ายติด transcipt ไปแล้ว ไปสมัครงานลำบาก!!!!!!!!!!!!!!

เฮ้อ พูดไม่ออก แต่ที่จะถามคือ อย่างนี้ผิดไหม ถ้าผิด ๆ ขนาดไหน
ขาดจากความเป็นพระหรือไม่
แบบว่าเวลาจะเม้าก็กลัวเม้าพระ กลัวตกนรก
แต่เรื่องนี้มันคันปากจริง ๆ หนา
เคยคุยกับพุทธศาสนิกชนทั้งหลายเค้าเสื่อมศรัทธา ไปมากไม่อยากทำบุญตักบาตร ถ้าเป็นอย่างนั้นมาก ๆ พระดี ๆ ก็จะลำบากสิ
แล้วจะทำอย่างไรกัน

ขอคำตอบหน่อยเถอะว่า ผิดหรือไม่ผิดนี่

 

พระภิกษุ รักษาศีล ๒๒๗ ข้อ

ดังนั้น ก็เอาศีลของท่านมาดูซิว่ามี ข้อไหนที่เข้าข่ายผิดศีลไหม

ผมว่า ผิดครับอยู่โดยปราศจาก จีวร

 

สมัยนี้โปรแกรมโฟโตช็อป ตัดเอาเฉพาะหน้ามาใส่ในครุยได้ครับ
มีร้านรับทำทั่วไปครับ

อย่าอะไรมากกับเรื่องแค่นี้เถอะครับ พระที่แท้จริงไม่ได้อยู่ที่จีวร หรือการห่มจีวรหรอกครับ

พระอริยะเจ้า ท่านเป็นฆารวาส ที่เป็นพระ แต่เป็นพระอริยะบุคคล นี้คือ ข้อยืนยันว่าพระที่แท้จริงไม่ใช่ที่ห่มจีวร

คุณไปเพ่งโทษท่านเข้านะสิ อโหสิกรรมต่อกันและกันเถิด

 

ยืนยันว่าไม่ได้ทำ photoshop เพราะเจ้าหน้าที่เรียนถามพระคุณเจ้า ท่านก็ตอบมาเองด้วยเหตุผลข้างต้นว่าต้องใส่ชุดปกติเพราะอะไร
เรื่องที่ถามนี่เพราะสงสัยส่วนหนึ่ง
เพราะไม่รู้และสงสัยจริง ๆ ว่ามันผิดหรือไม่ผิด
ถ้าผิดก็ผิด ก็จะได้รับรู้ไว้ แต่ถ้าไม่ผิดก็แล้วไป
เรื่องเพ่งโทษน่ะ คงไม่ได้อะไรมากหรอกก็รู้สึกนิดหน่อยแต่ถามว่าจะไปโกรธอะไรมากมายคงไม่ใช่ แต่มองในภาพรวม ๆ ก็รู้ว่าแบบนี้มีเยอะ แต่พอเจอกับตา
ถามว่าเป็นคุณจะทำใจได้จริง ๆ หรือ มันก็ต้องมีบ้างเป็นธรรมดาของคนแหละ
ยังไม่ได้เป็นมนุษย์ที่ประเสริฐอะไรหนักหนา

เรื่องที่บอกว่าอย่าอะไรมากน่ะ ถ้าคุณมาอยู่ที่จุดนี้ก็ไม่แน่ใจว่าคุณจะทำใจได้หรือไม่ เพราะทุกวันที่เห็นมีเยอะกว่านี้อีกลองถามคนไปเรียนที่อินเดียสิ
เค้ากลับมาเล่าว่าพระไทยบางรูปที่ไปเรียนอินเดียน่ะประพฤติอย่างไร
บางคนเรียนจบปุ๊บสึกแต่งเมีย ปั๊บ แถมเมียก็เจอกันที่ไปเรียนที่อินเดียนั่นแหละ
เจอกันตอนเป็นพระนั่นแหล่ะ (เรื่องนี้เคยถามไปในกระทู้หนึ่งแล้ว)
พระที่ดี ๆ ก็มี อย่างพระที่มาเรียนที่นี่แล้วเคยสอนมีหลายรูป แต่มีรูปหนึ่งเห็นท่านอายุมากแล้วสักสี่สิบกว่า ก็รู้ว่าเรียนจบไปท่านคงไม่สึกแน่ ๆ
ก็เรียนถามท่านตรง ๆ มาเรียนสาขา (สิ่งแวดล้อม) นี้เพราะอะไรมันไม่ค่อยเกี่ยว
ท่านตอบมาว่าสมัยนี้โลกมันเปลี่ยน สิ่งแวดล้อมแย่ลง จะเทศน์สอนชาวบ้านจะไปบอกเค้าถ้าไม่รู้จริงจะสอนเค้าได้อย่างไร ท่านว่าอย่างไรชาวบ้านอีกหลายกลุ่มยังศรัทธาวัด การเอาวัดเข้าไปช่วยตรงนี้ ได้บ้างก็ยังดีกว่าไม่ได้เลย
เราฟังก็ได้แต่ยิ้มก็ยังดีเพราะจะวัดกันจริง ๆ ท่านอาจสอบไม่ผ่านตามเกณฑ์ก็ได้ แต่เหตุผลที่ท่านให้นะ เกิน A ไปแล้ว
อย่างที่บอกไป ว่าคนรู้จักรอบ ๆ ข้างเค้าบ่นแล้วก็เสื่อมศรัทธาไปกันหมดแล้วบางคนพาลเปลี่ยนศาสนาไปแล้วด้วย บางคนก็ว่าจะทำบุญอะไรบอกนะทำด้วยยกเว้นทำกับพระ (เพราะเค้าเห็นเราทำบ่อย) เป็นท่านจะอึ้งไหม

ที่เราเพราะอยากแชร์ประสบการณ์ที่เจอมาเท่านั้น

 

อย่าไปยึดติดกับการกระทำของคนอื่นเลยครับ
การกระทำอยู่ที่เจตนา ถ้าพระ่ ที่ใจท่านไม่อยากเป็นพระแล้ว ก็ไม่เป็นพระ

การทำำบุญกับใครก็มีอานิสงค์ อยู่ที่เจตนาของเรา
ถึงแม้แต่ว่าเราทำบุญกับพระอรหันต์ แต่พะวงว่าเป็นพระปลอม ก็บาป
แต่ว่าเราทำบุญกับพระปลอม แต่เลื่อมใสว่าเป็นพระอรหันต์ ก็ได้บุญ

 

กรรม เป็นเครื่องบอก เจตนา
คุณโยม เฮียปอ ตำมะลัง

อาตมาขอชี้แจง กรณี การอยู่ปราศ มาจาก พระวินัย นิสสัคคียปาจิตตีย์ จีวรวรรค สิกขาบทที่ 2<O</O
ความว่า นิฏฐิตะจีวะรัสมิง ภิกขุนา อุพภะตัสมิง กะฐิเน เอกะรัตตัมปิ เจ ภิกขุ ติจีวะเรนะ <O</Oวิปปะวะเสยยะ , อัญญัตตระ ภิกขุสัมมะติยา , นิสสัคคิยัง ปาจิตติยัง <O</O
แปลว่า ภิกษุอยู่ปราศจากไตรจีวร แม้คืนหนึ่ง ต้องนิสสัคคีย์ ปาจิตตีย์ เว้นไว้แต่ได้สมมุติ<O</O
ไตรจีวร หมายถึง ผ้าไตรที่รับจากอุปัชฌาย์ ในวันบวช ประกอบด้วย สบง จีวร สังฆาฏิ <O</Oซึ่ง ภิกษุต้องอธิษฐานใช้ผ้านั้น ส่วนจีวรอื่น ๆ เป้นอติเรกจีวร หรือ จีวรอาศัย<O</O
การรักษา ผ้าไตรจีวร อธิษฐาน จะต้องอยู่ในหัตถบาศ ของภิกษุรูปนั้นตลอดคืน จนได้<O</Oเวลารุ่งอรุณ(นับแต่แสงเงินแสงทองจับขอบฟ้า มองเห็นลายมือตนเองได้แม้<O</Oดับไฟแล้ว) จึงจะถือว่าครองจีวรได้ราตรี
แต่ถ้าไม่อยู่กับพระภิกษุ จนถึงเวลา<O</Oรุ่งอรุณ นั่น คือ การอยู่ปราศ<O</O
การสมมุติ คือการที่ภิกษุ สมมุติเอาสถานที่ เป็นที่เก็บรักษาไตรจีวร เช่นในสำนักหรือ <O</Oวัดที่อยู่รูปเดียว ก็สมมุติเอาทั้งบริเวณเป็นที่ไว้ไตรจีวรได้ จะอยู่ที่ใดก็ได้ใน<O</Oบริเวณ ถือว่ารักษาไตรจีวรแล้ว
ส่วนที่อยู่ที่มีภิกษุมาก ก็อธิษฐาน กุฏิ หรือ<O</Oห้องของตนเป็นที่รักษา เมื่อใกล้รุ่งอรุณ อยู่ในกุฏิ หรือ อยู่ในห้องดังกล่าว<O</Oก็เป็นการรักษาไตรจีวรเช่นกัน<O</O
หากภิกษุรูปใดละเมิดข้อนี้ ผ้านั้นเป็นนิสสัคคีย์ ต้องสละทิ้งเสีย ส่วนภิกษุนั้นต้องอาบัติปาจิตตีย์ ต้องแสดงอาบัติหรือประจานตนต่อภิกษุรูปอื่น จะจะพ้นอาบัตินั้น
ในกรณีนี้ตามที่ผู้โพสกระทู้ถาม<O</O
มองในแง่พระวินัย<O</O
ในสิกขาบทที่ 4สุราปานวรรค ของอาบัติปาจิตตีย์ ระบุว่า อนาทริเย ปาจิตติยัง แปลว่า <O</Oภิกษุแสดงความไม่เอื้อเฟื้อต่อพระวินัย ต้องอาบัติปาจิตตีย์<O</O
การที่ภิกษุนำเอาเครื่องแต่งกายของคฤหัสถ์มาสวมใส่ ต้องในฐานไม่เอื้อเฟื้อต่อพระวินัย ต้องแสดงอาบัติต่อภิกษุด้วยกัน จึงจะพ้น<O</O
ดังนั้น ในเรื่องนี้ กรรม แสดงให้เห็นถึงเจตนา ถ้าเป็นความจำเป็นเมื่อแสดงอาบัติแล้ว ก็แล้วกัน และไม่ควรทำอีก เพราะจะไม่เข้าในข้อที่ว่า กระทำโดยไม่ละอาย <O</O
เรื่องเกี่ยวกับการแต่งกายของพระภิกษุ มีเรื่องเล่าอยู่ 2 เรื่อง<O</O
1. พระพุทธองค์ ทรงตรัสไว้ กล่าวโดยสรุป ดังนี้ “ ท่านไม่นับว่าใครเป็นภิกษุเพราะเพียงนุ่งห่มผ้าเหลือง (แม้บวชถูกต้องตามพระวินัย) แต่จะนับว่าบุคคลนั้นเป็นภิกษุ ก็ต่อเมื่อเขาเข้าใจความจริงที่อริยเจ้าเข้าใจ ผู้ใดศึกษาถึงแก่นธรรม ด้วยความซื่อ กระทั่งเห็นความจริงที่ว่า กาย ใจ นี้ไม่เที่ยง ไม่น่ายึดมั่น ไม่ควรปล่อยใจตามความอยาก สลัดคืนเหตุแห่งทุกข์ คือความอยาก ละความไม่รู้เสียได้ แม้ไม่นุ่งห่มจีวร ก็นับว่าผู้นั้นเป็นภิกษุ <O</O
2. ในอดีต ของไทย มีพระเถระผู้ทรงสมณศักดิ์รูปหนึ่ง ต้องอธิกรณ์ กับคณะสงฆ์และทางการ ถูกจับและถูกบังคับให้ลาสิกขา แต่ท่านไม่ยอม จึงถูกจับถอดผ้าเหลือง ท่านก็เอาผ้าขาวมานุ่ง และอยู่ในที่คุมขัง และประพฤติเหมือนพระภิกษุ มีการอธิษฐานพรรษา ฯลฯ มีผู้ถามท่าน ท่านก็บอกว่า แม้ท่านจะไม่ได้นุ่งห่มผ้าเหลือง แต่ใจท่านยังเป็นภิกษุอยู่ ต่อมาเมื่อมีการตัดสินว่าไม่มีมลทิน ท่านก็ครองผ้าเหลืองในตอนนั้น และได้รับสมณศักดิ์ กลับคืน<O</O

<O></O>


อย่ามองกรรม ให้มองที่เจตนา ในที่นี้จะไม่ชี้ว่าผิดหรือถูก<O></O>


เจริญพร<O</O​