การพัฒนาจิตวิญญาณแบบคู่ หรือ "วิชาหยิน-หยางประสานใจ"

การพัฒนาพละทั้งห้า และบำเพ็ญบารมี เพื่อเตรียม
ความพร้อมก่อนรับธรรม เมื่อพร้อมรับแล้วบรรลุได้
แต่ช่วงการเตรียมความพร้อม หรือ "ฝึกซ้อม" นั้นก็
มีหลายวิธี หนึ่งในวิธีนั้นคือ การบำเพ็ญธรรมคู่ที่เรียก
ว่า "หยิน-หยางประสานใจ" ดังจะอธิบายให้ฟังดังนี้

 

หลักการพัฒนาตนเองแบบคู่ หรือ "หยิน-หยางประสานใจ"


ในยุคของพระปัจเจกพุทธเจ้า การพัฒนาตนเองแบบเดี่ยว เป็นไป
ได้ เมื่อบุคคลมีบารมีพร้อม ทว่า ยุคนี้ ยังไม่ใช่วาระของปัจเจกฯ
การบำเพ็ญธรรมแบบคู่ จะแก้ปัญหาของการบำเพ็ญธรรมเดี่ยวแต่
ไปไม่ถึงที่สุดแห่งธรรมได้ อนึ่ง การมี "สหายธรรม" ร่วมบำเพ็ญ
จะช่วยกันแนะนำตักเตือน และควบคุมกันและกันได้ดีกว่าบำเพ็ญ
เดี่ยว เช่น การบำเพ็ญพร้อมกันสี่คน แบ่งศึกษาธาตุคนละตัว ซึ่ง
เรียกว่า "สี่ธาตุ-สี่กุมาร" ก็ได้ แต่ในที่นี้จะแนะนำการฝึกคู่ ซึ่งจะ
จับคู่ได้ง่ายกว่าการรวมเป็นกลุ่ม สามคน, หรือสี่คน ปกติ จะเป็น
คู่ชาย-หญิง ที่ "บำเพ็ญพรหมจรรย์ทั้งคู่" เพื่อให้ผู้ชายรักษาธาตุ
หยาง ส่วนผู้หญิงจะรักษาธาตุหยินที่บริสุทธิ์เอาไว้ หากไม่บำเพ็ญ
พรหมจรรย์แล้ว ธาตุหยินหยางไม่บริสุทธิ์ การบำเพ็ญจะล้มเหลว
ดังนั้น จึงสำคัญมากที่จะต้องเว้นจากกาม แต่จะต้องใช้ "ความรัก"
เป็นพลังกระตุ้นกันและกัน คือ หยิน กระตุ้นหยาง และหยางกระตุ้น
หยิน พลังภายในก็จะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ทั้งฝ่ายหยินและหยาง เมื่อใช้
ความรักเชื่อมประสาน จึงเป็น "หยิน-หยางประสานใจ" ที่สมบูรณ์
จนถึงที่สุดของทั้งคู่จะถูกจับแยกจากกัน ต้องพบทุกข์และได้ธรรม

 

พลังหยิน-หยาง เป็นอย่างไร?


ปกติ พลังหยิน เย็น, แข็ง, รับเข้า และดึงดูด
พลังหยาง ร้อน, อ่อนหยุ่น, ถ่ายออก และให้
ผู้ชายปกติ จะมีพลังหยาง, ผู้หญิงปกติมีพลัง
หยินแต่ก็ไม่เสมอไป สามารถสลับกันได้ เช่น
ถ้ามีผู้ชายคนหนึ่งฝึกดูดพลังและมีพลังเย็น ก็
เป็นฝ่ายหยิน ได้ เมื่อจับคู่ต้องคู่กับผู้หญิงที่มี
ธาตุหยาง อนึ่ง การจับคู่กับเพศเดียวกัน ก็ได้
แต่จะได้เพียงชั่วคราวเท่านั้น เพราะถ้าพลังมี
มากขึ้นถึงจุดหนึ่ง ก็จะมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ต้อง
กลับเพศหรือเปลี่ยนเพศไปเป็นตรงกันข้ามจะ
มีปัญหาได้ ดังนั้น จึงมักใช้สังขารของชายกับ
หญิงคู่กัน ไม่นิยมให้ชาย-ชายหรือหญิง-หญิง
บำเพ็ญแบบหยินหยางกัน ซึ่งเป็นแนวทางการ
บำเพ็ญแบบ "พระมหากัสสปะ" ซึ่ง ท่านเคยมี
ภรรยาแต่บำเพ็ญพรหมจรรย์ทั้งคู่ และถึงที่สุด
ก็ต่างแยกย้ายกันไปบำเพ็ญธรรมเดี่ยวในที่สุด

 

พลังภายในประเภทเพิ่มขึ้นได้เรื่อยๆ


เช่น พลังปราณหมัดเจ็ดทำร้าย, พลังปราณเก้าเอี๊ยง, พลังปราณหยิน-หยาง
พลังปราณธรรมจักร, พลังปราณเก้าอิม ฯลฯ พลังปราณเหล่านี้ เมื่อใช้อยู่ จะ
สามารถ "เพิ่มพลังขึ้นได้เรื่อยๆ" แม้จะทำกิจจนพลังปราณลดลงแล้วก็ตามแต่
การเพิ่มพลังภายในขณะใช้งานนี้ ใช้วิธีที่แตกต่างกัน เช่น พลังธรรมจักร จะใช้
การหมุนดึงดูดพลังจักรวาลเข้ามาเสริมได้เรื่อยๆ, "เก้าเอี๊ยง" จะกระตุ้นภายใน
หรือปลุกพลังภายในจักระที่สองออกมาจากการใช้ลมหายใจ, พลังหยิน-หยาง
จะเพิ่มพลังได้ด้วยการกระตุ้นกันและกันของชายและหญิง แม้ขณะใช้พลัง ยังมี
การเกี้ยวพาราสีกัน พลังปราณบางชนิด มีจำกัด ไม่อาจเพิ่มได้ เช่น พลังปราณ
สุริยัน จะเก็บพลังจากดวงอาทิตย์สะสมไว้ที่จักระที่สี่ ในดวงใจทิพย์ เมื่อใช้พลัง
หมด จะกลับไปเก็บใหม่ด้วยการเพ่งดวงอาทิตย์ยามเช้า ไม่สามารถเพิ่มได้ขณะ
ใช้พลังแล้วพลังลดลงได้ อันนี้ คือ ความแตกต่างของพลังปราณบางชนิดที่อาจ
เพิ่มขึ้นได้ขณะใช้พลัง และบางชนิดที่มีพลังจำกัด ไม่สามารถเพิ่มขึ้นได้ขณะใช้

 

พลังปราณแต่ละชนิดมีพื้นฐานของพลังงานต่างกัน


เช่น พลังหยิน-หยาง ใช้ "ความรัก" จุดเพลิงพลังให้เพิ่ม
ขึ้น ในขณะที่พลังปราณบางชนิดใช้ความลุ่มหลง, ความ
โกรธแค้น เป็นตัวปลุกพลังก็มี พลังปราณแต่ละชนิดที่ใช้
รากฐานของพลังงานต่างกันนี้เอง ส่งผลให้จิตใจของผู้ที่
ฝึก แตกต่างกันด้วย แต่ไม่ผิดประการใด เป็นหลักการของ
"กิเลสคือโพธิ" หล่อเลี้ยงอวิชชาด้วยกิเลส ให้สุกงอมเต็ม
ที่ก่อนที่จะมอดใหม้ตัวมันเองในท้ายที่สุด ถ้าไม่เติบโตเต็ม
ที่ ก็ไม่สามารถมีพละห้าที่กล้าแข็งได้ อนึ่ง พลังปราณชนิด
ใดมีรากฐานของพลังแบบใด ก็มักเติบโตได้ดี ด้วยรากฐาน
แบบนั้น เช่น ถ้าใช้ความใจเย็นหล่อเลี้ยง (วิญญาณาหาร)
ยิ่งเย็นยิ่งเติบโต แต่ถ้าใช้ความร้อนหล่อเลี้ยงเป็นอาหาร ก็
เติบโตได้ด้วยความใจร้อน หรือไฟในใจ นั่นเอง ดังนั้น ใจ
จึงเป็นเหตุต้นสำคัญของพลังปราณภายในร่างกายของเรา

 

พลังปราณแต่ละชนิด มีจุดเก็บสะสมพลังต่างกัน เรียกว่าจักระ


จักระทั้งเจ็ด เป็นจุดสะสมพลังปราณชนิดต่างๆ แตกต่างกันไป ซึ่งผู้ที่
ฝึกควรเข้าใจและเก็บให้ถูกต้อง เช่น พลังเก้าเอี๊ยง จะเก็บบริเวณจักระ
ที่สอง (ตันเถียน หรือต่ำกว่าสะดือเล็กน้อย) และฝึกได้ด้วยการหายใจ
กระตุ้น (พลังรากฐาน คือ การเผาผลาญอาหารในร่างกายด้วยการหาย
ใจ) จึงมีวิธีฝึกคือ รวมสมาธิที่ท้องน้อย หายใจเข้าออกลึกแผ่วเบาและ
หยุดเล็กน้อยขณะรวมไว้ที่ท้องน้อย นี่คือ การเก็บ ส่วนการเคลื่อนย้าย
จะเคลื่อนไปตามเส้นทางของพลัง เรียกว่า "ชีพจร" ปกติ จะฝึกกันสาม
เส้นหลัก คือ ชีพจรร้อน-เย็น-กลาง แต่ใช่ว่าทุกคนจะฝึกครบทั้งสามได้
สำเร็จ เพราะส่วนใหญ่จะได้เพียงหนึ่งชนิด อนึ่ง เมื่อเคลื่อนย้ายพลังไป
ยังจุดที่ต้องการใช้พลังปราณเช่น ฝ่ามือหรือปลายนิ้วก็จะผ่านเส้นชีพจร
ไป กรณีฝึกลมปราณสามชนิดได้สำเร็จ (ร้อน-เย็น-กลาง) ก็สามารถจะ
ใช้พลังปราณสามชนิดพร้อมกัน เช่น ผ่านปลายนิ้วทั้งสามด้วยพลังต่าง
กัน ก็ได้ แต่การฝึกแบบนี้ไม่ใช่ของง่าย เพราะพลังที่แตกต่างกัน อาจจะ
ส่งผลกระทบต่อกันเองภายใน เช่น ร้อน-เย็น ปะทะกันเองภายในได้ ถ้า
เก็บพลังไว้ไม่ดี หรือสับสน ไม่ถูกจุด, ไม่ถูกจักระ นั่นเอง อนึ่ง เมื่อผู้ฝึก
สามารถฝึกถึงขั้นไร้ลักษณ์แล้ว พลังชนิดใด ต่างกันอย่างไร ไม่มีปัญหา
สามารถใช้ได้ทั้งหมดเป็นอนันต์ แต่ผู้ฝึกที่คิดเพียงฝึกฝนพละห้าเพื่อเข้า
ถึงธรรมนั้น ไม่จำเป็นต้องฝึกพลังปราณมากมายหลายชนิดขนาดนั้นก็ได้

 

จักระที่เจ็ด เป็นจักระพิเศษที่สามารถรับพลังจักรวาลได้อนันต์


จักระที่เจ็ด เป็นจักระที่แตกต่างจากจักระอื่นๆ คือ สามารถรับพลังได้
มากมายไม่จำกัดจากจักรวาล ที่เรียกว่า "พลังจักรวาล" นั่นเอง ทว่า
จักระนี้ มักมีพลังปราณแทรกสอดมาก เหมือนคลื่นรบกวนสูง เพราะ
เป็นพลังงานจากภายนอก ไม่ใช่พลังจากภายในของสังขารเอง จึงมี
พลังงานแทรกสอดมากนั่นเอง การใช้พลังจากจักระที่เจ็ด จึงยากยิ่ง
กว่าจักระอื่นๆ (จักระอื่นๆ สามารถฝึก, ควบคุม ตามแบบแผนได้มาก
กว่าเพราะอยู่ภายในสังขารเราเอง แต่จักระที่เจ็ด เป็นการรับพลังจาก
ภายนอกเข้ามา จะควบคุมปัจจัยภายนอก ก็คงยากกว่า) แต่พลังจาก
จักระที่เจ็ดนี้ มักเป็นพลัง "สายปัญญามากกว่าอิทธิฤทธิ์" การใช้งาน
จึงไม่เน้นการต่อสู้-ปะทะ แต่จะเน้นในทางการสื่อสารต่างมิติมากกว่า

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=vLjbIwTmWsc&feature=related]MV มังกรหยก ภาค2 หลิวอี้เฟย - YouTube[/ame]

 

สามกาลรวมเป็นหนึ่ง = หยินหยางผสานเป็นหนึ่ง

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=bNgU3ojwlCM&feature=related]Gregorian - I'll Find My Way Home - YouTube[/ame]