การเดินทางที่อ่อนไหวกับเด็กชายออทิสติก

สำหรับพ่อแม่ที่มีลูกเป็นออทิสติกทุกท่าน
เรื่องจริงจากชีวิต แม่ก้อย แม่ที่ทุ่มเทชีวิตและจิตใจรักษาลูกชายจนหายจากออทิสติก
การเดินทางที่อ่อนไหวกับเด็กชายออทิสติก
http://www.212cafe.com/freewebboard/view.php?user=autistic&id=132

กว่าชีวิตจะถูกเติมเต็ม
http://www.212cafe.com/freewebboard/view.php?user=autistic&id=2


รายละเอียด

ใครจะไปคิดว่า “การมีลูก” เป็นเรื่องลำบากยากเย็นเข็ญใจสำหรับเราเสียเหลือเกิน.....​

ด้วยความที่ฤกษ์แต่งงานของแม่ก้อย (ที่หมอดูว่าเด็ดที่สุดในรอบร้อยปี...ขนาดนั้น)​

ทำให้กว่าจะได้แต่งงาน​

ต้องรอไปอีกเกือบ 2 ปี​

เมื่อเป็นเช่นนี้ ทำให้เราตั้งใจที่จะมีลูกโดยเร็วที่สุด ​

เดือนแล้ว....เดือนเล่า...ลูกก็ยังไม่ยอมมาเกิดเสียที สำหรับคนที่อยากให้มีใครมาเรียกว่า ”แม่”​

กับเค้าบ้าง ​

ไม่น่าเชื่อว่า.....การพยายามมีลูกนั้น เป็นความสุขใจแต่ทุกข์กายอย่างใหญ่หลวง​

อีก 2 ปีผ่านไป กับ “วิธีการทางวิทยาศาสตร์” สารพัดรูปแบบ ที่ล้วนเป็นเรื่องเจ็บตัวแทบทั้งสิ้น​

ตั้งแต่วิธีการตรวจหาสาเหตุ....ฉีดสีเข้าท่อนำไข่...เจาะท้องส่องกล้องดูมดลูก ...เป่าท่อนำไข่ ​

แล้วก็มาถึงวิธีการรักษา​

ที่แม่ก้อยตั้งความหวังไว้เต็มพิกัด ตั้งแต่วิธีการแรก ...​

.กินยาให้ไข่ตก...ฟังดูเหมือนเราเป็นไก่ที่ออกไข่ไม่เป็น.. แน่นอน..วิธีการนี้แม่ก้อยสอบไม่ผ่าน​

เพราะกินยานานมาก จนกลัวว่า...ไข่จะหมด..จากนั้น ขั้นตอนเริ่มซับซ้อนและหลากหลาย​

ซึ่งแม่ก้อยสอบตกทั้งสิ้น วิธีสุดท้ายที่คุณหมอจะทำ คือ การทำ ”กิฟท์”​

ด้วยความที่เจ็บตัว และท้อแท้ ก็เลยประกาศว่า ถอยดีกว่า...ไม่เอาดีกว่า.....และหยุดอาการ “อยากมีลูก”​

ได้เสียที​

3 เดือนผ่านไป....ปาฏิหาริย์บังเกิด...แม่ก้อยท้องค่ะท่านผู้ชม ​

แต่...ไชโยโห่ฮิ้วกันได้แค่ 3 เดือน อยู่ดีๆ เจ้าตัวเล็กในท้องก็ถอดใจไม่ยอมโตเสียดื้อๆ ทั้งที่​

ultrasound ดูแล้ว ยังเห็นหัวใจเล็กๆ เต้นตึ๊บตึ๊บอยู่เลย....ตอนคุณหมอบอก​

เหมือนหัวใจตัวเองจะหยุดเต้นตาม ตัวเบาหวิว กลับมาบ้านได้ยังไง ยังงงๆ.....ร้องไห้คร่ำครวญ​

ตั้งคำถามมากมาย...เราก็ไม่ใช่คนทำบาปกรรมอะไรนัก ทำไมเรื่องร้ายอย่างนี้ต้องเกิดกับเรา​

อีก 2 ปี ผ่านไป (รวมๆมาได้กี่ปีแล้วเนี่ย) ขณะที่สองเราเริ่มคิดว่า​

...ท่าทางเราต้องอยู่กันเดียวดายเป็นแน่แท้...​

และขณะที่แม่ก้อยพึ่งเปลี่ยนที่ทำงานใหม่ได้แค่ 6 เดือน​

และแล้ว...คุณนนท์...ก็โผล่มาทักทายกับเรา..วันหนึ่งในเดือนที่ร้อนจัด​

แต่....ความ “วุ่นวาย ใจหายใจคว่ำ” ก็เกิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าตลอด 9 เดือนที่คุณนนท์อยู่ในท้องแม่​

เลือดออกหลายครั้ง....ตัวร้อนจัดกว่า 40 องศาโดยไม่ทราบสาเหตุ.....อาการบวม และ​

ลมพิษอีกนับครั้งไม่ถ้วน​

อันนี้ยังไม่นับ..การเป็นหวัดเนื่องจากภูมิแพ้ที่เป็นมาตั้งแต่เด็ก..ซึ่งเป็นได้เกือบทุกวัน​

ที่สำคัญ...การออกมาดูโลกภายนอกของคุณนนท์ก็มีเรื่องที่คาดไม่ถึงตามมาอีก​

คุณหมอเป็นพวกอนุรักษ์นิยม..บอกว่าคลอดธรรมชาติแล้วกัน​

หลังจากเจ็บจน(หมอ)ทน(ดู)ไม่ไหว บล๊อคหลัง แล้วให้คลอดเองก็ไม่สำเร็จ ต้องถูกบล๊อคหลังอีกครั้ง​

เพื่อเข้าห้องผ่าตัดหลังจากถุงน้ำคร่ำแตกนานพอดู​

......”ต้นร้ายปลายดี”...เป็นอย่างนี้นี่เอง (แม่ก้อยคิดตอนนั้น)​

คุณนนท์สมบูรณ์ดีมาก ร้องเสียงดัง ตัวใหญ่ล่ำบึ้ก หน้าตาน่ารักน่าชังสมใจกับการรอคอยอันยาวนานหลายปี​

.....ใครจะไปคิด...ว่าถัดจากนี้ไปเพียงปีเดียว...จะมีเรื่องมากมาย....เกิดขึ้นกับชีวิตน้อยๆของลูก​

“ออทิสติก”ที่ลูกเป็น น่าจะมีสาเหตุหลักมาจาก ”ความวุ่นวายใจหายใจคว่ำ”​

ระหว่างที่ลูกสร้างเนื้อสร้างตัวอยู่ในท้องแม่ ซึ่งมีผลรุนแรงกับการพัฒนาเซลล์สมองของลูก​

แม่ก้อยพึ่งรู้ว่า “เรา” พึ่งจะ..เริ่มต้น...เท่านั้นเอง ​

เป็นการเริ่มต้น ที่เรียกว่า “ต้นร้าย” จริงๆเสียด้วย​

พ่อของคุณนนท์บอกกับแม่ก้อย...ในวันที่เรารู้แน่ว่าลูกเป็นออทิสติก....อย่างนี้​

....แม้เราจะเลือกการเริ่มต้นไม่ได้...แม้มันจะเป็น”ต้นร้าย”​

แต่..เราจะทำทุกทุกทาง อดทนต่ออุปสรรคทุกทุกอย่าง​

และท้ายที่สุด..​

ไม่ว่าเราจะพบกับ “ปลายดี” หรือ อาจจะยังคงเป็น “ปลายร้าย”​

ไม่ใช่เรื่องที่ต้องกังวล หรือ เสียใจอะไรเลย​

ในเมื่อตั้งแต่วันแรกที่เรามี “คุณนนท์”​

ชีวิตที่ว่างเปล่าของเราสองคน ...ถูก”เติมเต็ม”...แล้ว​

 

<CENTER>มุมมองจากภายใน:จะเข้าใจผู้คนที่แตกต่างออกไปได้อย่างไร</CENTER>

แบรด แรนด์์ เขียน
​

ดนุนุช ตันมณี(นามปากกา) แปล
​

ถ้าคุณมาถึงข้อเขียนของแบรดได้ คุณต้องรู้อะไรเล็กน้อยเกี่ยวกับออทิสซึม
​

คนออทิสติกบางคนมีความสามารถพิเศษสูงในหนึ่งหรือสองด้าน แบรดมีพรสวรรค์ทางเขียน เขาหวังว่าที่เขาเขียน
​

จะช่วยให้คุณรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นเรื่องปฏิสัมพันธ์กับผู้คนที่มีกลุ่มอาการของออทิสซึม กลุ่มอาการดาวน์
​

กลุ่มอาการปัญญาอ่อนจากสมองพิการ และกลุ่มอาการเงื่อนไขอื่น ๆ ที่ทำให้ผู้คนแตกต่างออกไป
​

สวัสดีี
​

เมื่อผมเรียนภาษามือและใช้คอมพิวเตอร์ในปี 1992 ผมรู้สึกประหลาดใจที่ได้รู้ว่า คนอื่น ๆ
​

ต้องการจะรู้ว่าผมคิดอย่างไร ผมเองก็ต้องการรู้เหมือนกันว่าคนอื่น ๆ
​

คิดอย่างไรเพราะมีผู้คนมากมายเหลือเกินในหมู่ของคุณและของผมที่ต้องการทำให้ตัวผมเหมือนคุณแล้วผมจะได้เหมาะเจาะพอดีในโลกของคุณ
​

แต่ผมก็ได้เรียนรู้ว่าผู้คนต่างต้องการรู้เกี่ยวกับตัวผมด้วยและเมื่อพวกเขาเรียนรู้ว่าผมคิดอย่างไรและทำไมผมจึงทำสิ่งต่าง ๆ พวกเขาจะได้ทำในสิ่งที่ไม่ทำให้ผมสับสนและผมก็จะได้สามารถเข้าใจพวกเขาดีขึ้น
​

ผมเรียนรู้ว่าผมสามารถจะอยู่จะเป็นอย่างที่ผมเป็นและขณะเดียวกันก็ยังคงอยู่ได้เหมาะเจาะพอดีในโลกของคุณสักเล็กน้อย
​

ดังนั้นผมจึงตัดสินใจว่ามันคงดีที่จะอยู่จะเป็นอย่างที่ผมเป็นอยู่และเหมาะเจาะพอดีเล็กน้อยกว่าที่จะกลายเป็นใครที่ไม่ใช่ผมและเหมาะเจาะพอดีมาก
​

ดังนั้นหนังสือเล่มนี้ที่ผมเขียนจึงเป็นเรื่องของผมและผู้คนอื่น ๆ ที่แตกต่างออกไป
​

แต่ผมก็ได้แต่รู้ว่าจิตใจของผมทำงานอย่างไรกับว่าผมคิดอย่างไร
​

ดังนั้นบางทีบางส่วนของผู้คนที่แตกต่างออกไปก็อาจจะแตกต่างกันออกไปอีกหรือบางทีบางส่วนของพวกเขาก็อาจจะเหมือนกันมาก ๆ หรือบางทีบางส่วนของพวกเขาก็อาจจะเหมือนกันสักเล็กน้อย
​

ผู้คนที่แตกต่างออกไปไม่เคยจะแตกต่างออกไปในทางที่เหมือนกัน
​

แต่ละคนของพวกเขาเหล่านั้นอาจมีพรสวรรค์บางอย่าง เช่น เข้าอกเข้าใจสัตว์หรือวิ่งเร็วมากหรือความสามารถพิเศษบางอย่าง เช่นวาดรูปหรือดนตรีหรือคณิตศาสตร์หรือประพันธ์เพลงหรือบทกวีหรือนวนิยายหรือความชำนาญบางด้าน เช่นต่อเติมภาพปริศนา สร้างประกอบแบบเข้าด้วยกันหรือบางสิ่งบางอย่างในทางที่พวกเขาพูด หรือ เห็น หรือเคลื่อนไหว หรือ เข้าใจสิ่งต่าง ๆ ที่ทำให้พวกเขาพิเศษออกไป
​

ผู้คนที่แตกต่างออกไปอาจไม่เข้าใจว่าจะพูดกับคนอื่น ๆ
​

อย่างไรหรือไม่รู้เลยว่าจะแสดงท่าทางให้ถูกให้ควรแก่กาลเทศะอย่างไรหรือไม่รู้จะเข้าใจความรู้สึกต่าง ๆ
​

อย่างไรหรือไม่รู้จะจำแนกแยกแยะสิ่งที่มองเห็นและเสียงและกลิ่นที่ประดังประเดมีอยู่มากมายในโลกได้อย่างไร แต่พวกเขาก็ยังคงความพิเศษอยู่ เพราะมีแค่หนึ่งของพวกเขาเท่านั้น
​

เช่นเดียวกับมีแค่หนึ่งเท่านั้นของพวกคุณ ดังนั้นหนังสือเล่มนี้ที่ผมเขียนจะพูดถึงบางส่วนของหลาย ๆ
​

สิ่งที่ผู้คนผู้ซึ่งเหมือนผมมักจะชอบทำ
​

และทำไมพวกเขาจึงชอบทำมันและหนังสือน้อยเล่มนี้จะพูดถึงอะไรที่ผู้คนผู้ซึ่งเหมือนคุณน่าจะทำตอบกลับ
​

ฉะนั้นเกือบทั้งหมดของหนังสือนี้ก็เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับผมและเกี่ยวกับคุณ
​

ยิ่งกว่านั้นหากคุณเห็นใครบางคนที่แตกต่างกำลังอยู่กับผู้ปกครองหรือเพื่อนของพวกเขา
​

บางทีผู้ปกครองหรือเพื่อนของพวกเขากำลังทำอะไรกับพวกเขาที่คุณอาจจะไม่เข้าใจ
​

บางทีหนังสือน้อยเล่มนี้จะช่วยให้คุณเข้าใจอะไรที่พวกเขากำลังทำและอะไรนั้นมันได้ช่วยผู้คนผู้ซึ่งแตกต่างออกไปอย่างไร
​

<TABLE borderColor=#f0f0f0 cellSpacing=0 cellPadding=0 width="80%" align=center bgColor=#f0f0f0 border=1><TBODY><TR><TD bgColor=#ffffff>


</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ผู้คนบางคนอยู่ในสองโลกที่แตกต่างกัน

บางคนที่แตกต่างออกไปไม่ค่อยจะเข้าใจการติดต่อสื่อสารกับคุณและโลกภายนอกดีเท่าไรนัก
โลกซึ่งน่าจะเรียกได้ว่าโลกที่เป็นจริง บางคนจะมีอีกโลกหนึ่งภายในหัวของเขาด้วยอีกต่างหาก
โลกซึ่งสงบสุขกว่าและง่ายที่จะเข้าใจกว่าโลกที่เป็นจริง

โลกภายในหัวของผมดูเหมือนกับอุโมงค์ที่หมุนเลื้อยลงไป
มันเงียบและสงบสุขและไม่มีใครเลยในนั้นและไม่มีอะไรยากเลยที่จะจินตนาการออกมา
ดังนั้นมันจึงเป็นที่ที่ปลอดภัยเมื่อโลกจริง จริง ยุ่งเหยิงสับสน

ดังนั้นโลกของคุณจึงเป็นโลกหนึ่งที่ผู้คนส่วนมากที่สุดรู้จักกันดีที่สุด
แต่โลกของพวกเขาก็มีความหมายมากสำหรับพวกเขาด้วยเหมือนกัน เมื่อเวลาที่พวกเขาต้องการมัน
โลกในหัวของผมไม่ใช่ที่ที่ไม่ดี หรือ ที่บ้า ๆ บอ ๆ
มันเป็นเพียงที่ที่เงียบสงบและสันติสุขแห่งหนึ่งเท่านั้นเอง บางทีมันอาจจะคล้าย ๆ
กับที่ที่ปิดลับเงียบเชียบที่คุณเคยแอบเข้าไปนั่งเมื่อเวลาที่คุณต้องการอยู่ตามลำพังเมื่อครั้งที่คุณยัง
เล็ก ๆ

ฉะนั้นหากคุณเห็นใครบางคน และเขาดูเหมือนว่ากำลังอยู่ในโลกส่วนตัวเล็ก ๆ
ของเขาและผู้ปกครองและเพื่อนของเขาปล่อยให้เขาทำเช่นนั้นพวกเขาไม่ได้ละเลยเขา
บางทีพวกเขาแค่กำลังปล่อยให้เขาอยู่ในโลกที่คุ้นเคยสักพักในระยะสั้น ๆ

ผู้คนบางคนไม่เห็นหรือได้ยินสิ่งต่าง ๆ เหมือนอย่างที่คุณเห็นหรือได้ยิน

เหตุผลหนึ่งที่ทำให้โลกที่เป็นจริงสามารถถึงขั้นสับสนยุ่งเหยิง
ได้เป็นอันมากก็คือบางคนรับรู้ข้อมูลข่าวสารได้แตกต่างไปจากคุณ
ข้อมูลข่าวสารหมายถึงอะไรที่เข้ามาในความรู้สึกรู้รับของคุณ เช่น สิ่งที่มองเห็นเสียง กลิ่น รส
และสัมผัส บางครั้งบางคราวสมองของพวกเขาจริง ๆ
ก็สร้างในสิ่งที่แตกต่างออกไปหรือมีวงจรติดขัดของทางเดินไฟฟ้าที่สมองของพวกเขาเคยใช้เป็นช่องทางรับเอาข้
อมูลข่าวสารและประมวลผลมัน ดังนั้นทางเดินของข้อมูลข่าวสารของพวกเขาจึงอาจไม่ทำงานเหมือนกับของคุณ

เมื่อคุณมองที่คลื่นจำนวนหนึ่งบนชายหาด
ภาพที่คมชัดภาพหนึ่งของคลื่นจำนวนหนึ่งนั้นเดินทางเข้าไปในสมองของคุณ
แต่กับใครคนหนึ่งที่สมองของเขาแตกต่างออกไปหรือที่ทางเดินของข้อมูลข่าวสารของเขามีบางพื้นที่เสียก็อาจจะ
เห็นภาพของคลื่นจำนวนหนึ่งนั้นแตกย่อยออกเป็นชิ้น
ชิ้นหรือเป็นหลายสีที่แตกต่างหรือเป็นหลายรูปทรงที่แปลก ๆ ออกไป
ดังนั้นบางทีเขาจึงไม่ได้กำลังมองเห็นในสิ่งเดียวกันกับที่คุณกำลังเห็นเสมอไป

เพราะการเห็นไม่ใช่จะด้วยตาของคุณเท่านั้น
มันต้องขึ้นอยู่กับว่าภาพที่เข้ามายังตาของคุณนั้นเข้าไปถึงสมองของคุณอย่างไรด้วยเหมือนกัน
คุณดูจะคุ้นเคยกับการที่มันเข้าไปยังสมองของคุณในทางที่ถูกที่ควรบางทีคุณอาจคิดไม่ถึงว่ามันสามารถจะเดิน
เข้าไปในทางที่ไม่ถูกไม่ควรก็ได้ด้วย แต่มันก็ทำอย่างนั้นในสมองของผู้คนที่แตกต่างออกไป

เช่นเดียวกัน เมื่อคุณได้ยินเสียงของคลื่น บางทีสมองของคุณบอกว่า
เสียงมันไม่ได้ดังเกินไปนักเพราะสมองของคุณกำลังเปรียบเทียบมันกับบางอย่างที่ดังกว่าจริง ๆ
อย่างเช่นเสียงประทัด แต่กับใครคนหนึ่งที่สมองของเขาแตกต่างออกไปหรือที่ทางเดินของข้อมูลข่าวสารของเขา
มีบางพื้นที่เสียก็จะไม่สามารถเปรียบเทียบเสียงคลื่นกับเสียงของสิ่งอื่นใดได้
ดังนั้นมันจึงเป็นเสียงที่ฟังดูดังมากจริง ๆ
สำหรับเขาเมื่อมันไม่ได้เปรียบเทียบกับเสียงของสิ่งอื่นใดเลย

หรือใครคนนั้นอาจมีทางเดินของเสียงที่ไม่ได้ถูกสร้างไว้
เหมือนกับของคุณอาจสามารถมีเซลล์ประสาทซึ่งอ่อนไหวมากตามทางเดินของเสียงนั่นคล้ายกับเป็นเครื่องขยายเสีย
ง
ดังนั้นเสียงหนึ่งซึ่งไม่ดังเกินไปเลยสำหรับคุณอาจจะเป็นเสียงที่ดังสนั่นหวั่นไหวสำหรับใครคนนั้นผู้ซึ่ง
แตกต่างออกไป

ทำนองเดียวกัน
สิ่งที่มองเห็นและเสียงที่ได้ยินเป็นไปได้ที่จะเดินทางเข้าไปยังสมองของคุณในเวลาเดียวกันอย่างสม่ำเสมอแล
ะสมดุลย์ที่มองเห็นและที่ได้ยินเป็นองค์ประกอบของคลื่นบนชายหาดด้วยกันทั้งคู่
คุณทำพร้อมกันทั้งสองอย่างได้โดยอัตโนมัติ
แต่ใครคนหนึ่งที่สมองของเขาแตกต่างออกไปหรือที่ทางเดินของข้อมูลข่าวสารของเขามีบางพื้นที่เสียบางครั้งบา
งคราวมีปัญหาเรื่องความสมดุลย์กันของข้อมูลข่าวสารที่เดินทางเข้ามายังสมองของเขา

บางครั้งเพียงอย่างเดียวเท่านั้นที่สามารถเดินทางเข้าไปในชั่วเวลาหนึ่ง
ดังนั้นสิ่งที่เห็นสามารถเข้าไปก่อนแล้วค่อย ๆ จางหายไปเพราะเสียงจากที่ได้ยินกำลังเข้ามา
เมื่อสิ่งที่เห็นค่อย ๆ จางหายไป เสียงที่ได้ยินเท่านั้นที่คงเหลืออยู่
มันคือข้อมูลข่าวสารเดียวเท่านั้นที่เขากำลังรับได้
ซึ่งทำให้มันเป็นเสียงที่ดังมากเพราะเป็นทั้งหมดที่เขาสามารถรวมศูนย์สนใจมันได้

ดังนั้นคุณไม่ควรคิดอยู่เสมอว่าใครคนหนึ่งที่แตกต่างออกไปจะรวมศูนย์ความสนใจไปยังข้อมูลข่าวสารบรรดามีอย
ู่ในโลกได้อย่างสมดุลย์เหมือนกับที่คุณทำตาและหูของเขาสามารถรวมศูนย์ความสนใจไปยังสิ่งเดียวกับที่ตาและห
ูของคุณทำ แต่ทันทีที่ข้อมูลข่าวสารนั้นเข้าไปตามทางเดินสู่ยังสมองของเขา
มันสามารถจะเดินออกนอกลู่นอกลู่นอกทางผิดทิศผิดเป้าหมาย หรือเปลี่ยนแปรไป หรือจางหายไป
หรือถูกสกัดกั้นไว้ หรือถูกทำให้สับสน
ฉะนั้นข้อมูลข่าวสารจะไม่ไปถึงสมองของเขาในเงื่อนไขที่เหมือนกันกับที่ข้อมูลข่าวสารเดียวกันนั้นได้ไปถึง
ยังสมองของคุณ

นับครั้งไม่ถ้วนที่ผมรู้สึกประหลาดใจโดยอะไรที่คนอื่นพูดว่าพวกเขาเห็นและได้ยิน
เพราะมันไม่ใช่อะไรที่ผมเห็นและได้ยิน
ดังนั้นอะไรที่คุณเห็นและได้ยินอาจจะเป็นสิ่งถูกและผู้คนที่แตกต่างออกไปอาจจะกำลังเห็นหรือกำลังได้ยินสิ
่งที่ผิดไป บางทีคุณก็ต้องจดจำไว้ด้วยว่า
เขาช่วยไม่ได้ที่เห็นและได้ยินในสิ่งที่ผิดไปและเขาไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่าเขากำลังเห็นและได้ยินในสิ่งที่ผิด
ไป

ถ้าคุณกำลังจ้องมองที่บางสิ่งบางอย่างและสมองของคุณบอกว่ามันเป็นอะไรบางอย่างที่น่ากลัว
เป็นไปได้ที่คุณจะไม่เชื่อบางคนที่มาบอกกับคุณว่ามันเป็นบางสิ่งบางอย่างที่ดูสงบปลอดภัยและไม่น่ากลัวเลย
สักนิด คุณคงจะแต่เป็นไปได้ที่คุณคงจะไม่
ดังนั้นจะเป็นการช่วยเหลืออย่างมากที่คุณจะบอกกับผู้คนที่แตกต่างออกไปว่าอะไรที่เขากำลังจ้องดูอยู่นั้นจริง ๆ แล้วปลอดภัยและไม่น่ากลัว แต่ถ้าเขายังคงไม่เชื่อคุณ
คุณก็ไม่ควรพยายามใช้กำลังบีบบังคับเขาให้เชื่อคุณ
เพราะมันเป็นการยากที่จะทำให้ใครบางคนเขาเชื่อคุณในเมื่อเขากำลังมองเห็นบางสิ่งบางอย่างแตกต่างไปจากที่คุณกำลังมองเห็นอย่างสิ้นเชิง
http://www.212cafe.com/freewebboard/view.php?user=autistic&id=687

 

ลูกชายผมก็เป็นแบบนี้ครับ

 

ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ

เขาไม่ได้ป่วย เพียงแต่เขาต้องเรียนรู้มากกว่าเด็กคนอื่น

เพื่อให้สามารถใช้ชีวิตในโลกใบนี้ได้ปกติเหมือนคนอื่น

เมื่อเขาเรียนรู้และเข้าใจโลกใบนี้ได้ เขาก็จะเข้าใจโลก

ใบนี้เหมือนที่เราเข้าใจ

มีคนเคยพูดไว้ว่า เด็กที่มีอาการออทิซึ่มเปรียบเหมือน

ปลาที่เกิดในน้ำเค็ม แต่ต้องมาอาศัยในน้ำจืด

 

ข้าพเจ้ามีความรู้สึกว่า มนุษย์เราทุกคนในแต่ละคนมักมีสิ่งที่แตกต่างออกไปตามความคิดและจินตนาการ เนื่องจากสภาพสมองและระบบประสาทของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ความต่างนี้ทำให้การเห็นของแต่ละคนไม่เหมือนกันซะทีเดียว ซึ่งอาจมีเรื่องลึกลับซ่อนอยู่ เราทุกคนอาจมีอาการ ออทิสติกบ้าง ไม่มากก็น้อยตามสภาพกายภาพ กรรมของแต่ละบุคคล ทำให้เรามีนิสัยหรือบุคลิกภาพต่างๆกันไป ตามการเรียนรู้ของเรารูปแบบการเรียนรู้ และเลียนแบบ คล้ายกันแต่มีผลต่อบุคคลต่างกัน อาจเป็นเพราะสภาพกายภาพของสมองและระบบประสาท ของเราทุกคนไม่มีใครสมบูรณ์ เพอร์เฟค 100% ลองพิจารณาดูท่านมีอาการเหล่านี้บ้างหรือไม่

การจัดว่าเป็นออทิสติกหรือไม่ทางการแพทย์วัดจากมีอาการครบเกณฑ์จึงจัดว่าเป็น ถ้าไม่ครบเกณฑ์ถือว่าอยู่ในเกณฑ์ปกติ

โรคออทิสติก (Autistic Disorder) หรือ ออทิสซึม (Autism) เป็นความบกพร่องของพัฒนาการรูปแบบหนึ่งที่มีลักษณะเฉพาะ นับเป็นเวลา 60 ปีแล้ว ที่นักวิชาการรู้จักโรคนี้ และพยายามศึกษารายละเอียดต่างๆของโรค แต่ยังไม่สามารถหาสาเหตุของโรคได้ชัดเจน
คำว่า

 

กลุ่มคนที่มีอาการออทิสติกส่วนใหญ่จะมีอาการคล้ายกัน คือมีความคิดปรุงแต่งน้อยเนื่องจากสภาพของสมองและระบบประสาทไม่เอื้อต่อการคิดปรุงแต่ง ทำให้พวกเขาส่วนใหญ่มีโลกส่วนตัว และจมอยู่กับความว่าง เป็นผลให้พวกเขามักจะแสดงผลงานในระดับอัจฉริยะจากความว่างนั้น แต่เนื่องจากเขาไม่สามารถอาศัยความคิดจากว่างมาต่อยอดออกไป พวกเขาจึงแสดงลักษณะของอัจฉริยะในแบบเฉพาะไม่ต่อเนื่อง รู้เป็นเรื่องๆ

ต่างจากบุคคลที่มีสภาพสมองและระบบประสาทที่ปกติ สามารถคิดปรุงแต่ง และสามารถหยุดความคิดปรุงแต่งจนถึงสภาวะว่างจากความคิดปรุงแต่ง จึงจะอาศัยความคิดนั้นต่อยอดออกไปอีก จนถึงขั้นสูงสุดได้

ปล.เป็นความคิดเห็นส่วนตัวนะคะ ท่านผู้อ่านมีจินตนาการบ้างไหมคะ ลองมาเล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ