กุญแจสวรรค์

มีเรื่องมาเล่าสู่ฟัง(ให้อ่านเองจ๊ะ)นิทานที่จะเป็นตำนาน
เรื่องกุญแจสวรรค์
เมื่อพ.ศ ๒๐๐๔ ในกาลที่พระยาธรรมพร้อมด้วยเหล่าทหารบริวารเดินทางมากระทำภารกิจบนโลกมนุษย์ หนึ่งแสนกว่าตน ก่อนจะถึงที่หมาย เกิดวิบากจากแรงอาฆาตของแมงมุมยักษ์ ที่พระยาธรรมพุ่งชนใยและขาของมันขาด (ซึ่งแม่ทัพธรรมต้องชดใช้ยอมเกิดตายอยู่ถึง ๓ ชาติ)
เครืองโดยสารของพระยาธรรมเกิดหักกลาง ทหารน้อยใหญ่เดินทางล่วงหน้ามา(เกิด)ก่อน องครักษ์๒ ตนก็จะรีบไปให้ทันเวลาเลยตัดใจล่วงไปก่อนเหมือนกัน ยังคงเหลือแต่องครักษ์อีก ๒ ตนกับพี่เลี้ยงที่คอยดูแลพระยาธรรมอีก๒ พอเครื่องโดยสารหักขาดออกจากกัน หีบกุญแจระหัสธรรมที่เอามาด้วยก็หล่นลงมหาสมุทร พระยาธรรมรีบกระโดดตามลงไปทันที องครักษ์๑พี่เลี้ยง๑ก็กระโดดตามลงไปช่วยทันที ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าจะช่วยได้หรือไม่(ยอมตายว่างั้นเถอะ) ส่วนองครักษ์และพี่เลี้ยงที่เหลือเอาเรือฉุกเฉินจอดรอบนผิวน้ำ
หีบแตกกุญแจระหัสธรรมเทกระจัดกระจาย พระยาธรรมจะอยู่จัดการเองให้ทุกตนไปก่อน ที่รอบนผิวน้ำจึงไปยังที่หมายก่อน เพราะถ้าเอากุญแจใส่เรือไปก็จะโดนปล้น ด้วยเหตุที่พวกไปก่อนคิดว่าพระยาธรรมตายเสียแล้ว บ้างก็ซังกะตาย บ้างคิดว่าเป็นอิสระ บ้างคิดว่า ดี..จะเป็นใหญ่เสียเอง ผู้ที่ตามลงไปช่วยทั้ง๒ไม่ยอมไป พระยาธรรมจึงรีบเก็บกุญแจเท่าที่จะเก็บได้ เอาดอกที่มีความสำคัญน้อยลงมาระดับกลางๆร้อยใส่กัน๔ดอก..เป็นดั่งที่คาดคิด ทหารของพระยาธรรมเอง (ระดับยศก็ประมาณจ่านี่แหล่ะ) หน้าตาจีนๆจืดๆ(พระยาธรรมจำหน้าได้เป๊ะเลย..ว่างั้น) ได้ย้อนกลับมาฉกเอากุญแจพวงนั้นไป ด้วยว่าจะเป็นใหญ๋เสียเอง
พระยาธรรม(ซึ่งเคยเกิดป็นมนุษย์หลายหนจนชินกับการแสดง) เลยแกล้งตกใจเพื่อเบี่ยงเบน ทหารนายนั้นก็นึกว่าตัวได้กุญแจสำคัญแล้วจึงกลับไป พระยาธรรมจึงรีบเก็บกุญแจที่มีความสำคัญระดับกลางๆขึ้นไปเท่าที่จะเก็บได้ (ใส่พกผูกเอวไว้ซะเลย) โดยมีอยู่พวงหนึ่งที่มี๓ดอก ดอกกลางสำคัญที่สุดเพราะสามารถเปิดสู่ความลับของสภาวะธรรมที่เป็นอนันตนัยแห่งอจิณไตยทั้งหมด ซึ่งพระยาธรรมและพระพุทธเจ้า+พระปัจเจกพุทธเจ้าเท่านั้นที่สามารถเปิดเข้ารู้ได้
และแล้วจึงให้พี่เลี้ยงตามด้วยองครักษ์และตัวเองไปเกิดโดยแยกย้ายกันไป ส่วนพวกทหารที่ไปก่อน เกิดก่อน ตายก่อน เวียนว่ายตายเกิดรอพระยาธรรมอยู่หลายร้อยปี เพราะผู้ที่จะแก้ไขบาปกรรมแห่งสัจจะอธิษฐานและพาพวกเขากลับไปยังที่ที่จากมาได้ ต้องเป็นพระยาธรรมแต่เพียงผู้เดียว (ก็กุญแจระหัสอยู่ที่พระยาธรรมนั่นเอง)
จึงขอเล่าย่อๆพอสนุกในนิทานแต่เพียงเท่านี้ สะกิดต่อมลูกหลานไปงั้นแหล่ะ!

 

อนุโมทนาด้วยค่ะ แล้วจะมีต่ออีกหรือเปล่าคะ จะรออ่านต่อค่ะ