ขออโหสิกรรมแทนกันได้ไหม

ถ้าหากว่าคนที่เรารักหรือญาติพี่น้องไม่เชื่อเรื่องเจ้ากรรมนายเวร แต่เราเชื่อและพยามบอกให้เขาอุทิศบุญแผ่ส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรแต่เขาไม่ค่อยเชื่อและไม่ค่อยจะยอมทำ เราสามารถอุทิศบุญของเราเวลาเราไปทำบุญให้เจ้ากรรมนายเวรของเขาได้ไหม และเจ้ากรรมนายเวรของเขาจะอโหสิกรรมให้เขาหรือไม่ รบกวนผู้รู้ช่วยแนะนำครับ

 

ผมก็เคยทำอยู่ครับ แต่คิดว่าไม่ค่อยได้ผลหรอกครับ กลายเป็นชีวิตเราดีขึ้น แต่เค้าแย่เหมือนเดิม ตอนนี้เลยเลิกทำไปแล้ว

 

โดยส่วนตัวคิดว่า เราสามารถอุทิศบุญให้เจ้ากรรมนายเวรของคนอื่นได้นะคะ แต่ผลดีจะเกิดกับตัวเราเองมากกว่า ผู้ที่ได้รับบุญจากเรานั้นถ้าเขายอมรับในบุญที่เราส่งให้นั้น เขาคงมีความสุขขึ้น แต่ระหว่างคู่กรณีนั้นคงเหมือนเดิมค่ะ เขาก็ต้องการเอาคืนแหละค่ะ กรรมจะสิ้นสุดที่อโหสิกรรมเท่านั้นสำหรับคู่กรณีนะคะ.. ฉะนั้นต้องพยายามโน้วน้าวให้เขาเห็นให้เขารู้ได้ด้วยตัวของเขาเองเท่านั้นค่ะ ว่าเรื่องเวรกรรมมีจริง และความแรงของความอาฆาตพยาบาทนั้นขึ้นอยู่กับเหตุด้วยค่ะ โดยอาศัยความเพียรเท่านั้นทำประจำสม่ำเสมอ เพราะจะแสดงถึงเจตนาที่ตั้งใจในการขออโหสิกรรม อีกหนทางนึงถ้าหากเขาไม่เชื่อ ก็คงต้องปล่อยเขา หากเขาอยากหมดเวรหมดกรรม ก็แค่ขอให้เขาอย่าไปสร้างเวรสร้างกรรมต่อไป แค่นี้คงพอ ค่อยๆ ทยอยใช้ไปไมนานก็หมดไปเองค่ะ.. ^^

 

ใครทำใครได้ครับ กินข้าวแทนกันไม่ได้ ^^

​

เจ้ากรรมนายเวร

ผู้ถาม : “หลวงพ่อครับ คำว่าเจ้ากรรมนายเวรนี่หมายถึงใครบ้างครับ....?”

หลวงพ่อ : เจ้ากรรมนายเวรนี่ตัวตนมันไม่มีหรอก มันเป็นเรื่องของกรรมที่เป็น อกุศลกรรม ถ้าบอกว่าเจ้ากรรมนายเวร ก็หมายถึงบาปที่เป็นอกุศลที่เราทำไว้ ตัวจริงที่เราเคยทำเขาไม่มายุ่งกับเราหรอก
อย่างเราฆ่าปลาตาย ปลาเขาก็ไม่มายุ่งกับเรา แต่ว่ากฎของกรรมมันเล่นงานเรา ถ้าปลามานั่งจองเวรคอยลงโทษเรา แกก็ไม่ต้องไปเกิดล่ะ
คำว่าเจ้ากรรมนายเวรนี่นะ ถ้าพูดตามส่วนจะว่าไม่มีก็ไม่ได้ ถ้าหากเราปฏิบัติถึงขั้น สุกขวิปัสสโก เราจะบอกว่าไม่มีตัว เพราะไม่เคยเห็น แต่ว่าตั้งแต่ เตวิชโช ขึ้นไปเขาเห็น ต้องพูดตามขั้นนะ ถ้าเราว่ากันตามหนังสือก็คิดว่าจะไม่มี

ผู้ถาม : “แล้วถ้าเราอุทิศส่วนกุศลให้แก่เจ้ากรรมนายเวร เขาจะได้รับไหมคะ....?”

หลวงพ่อ : คือว่าอุทิศไปให้เขาจะได้รับหรือไม่ได้รับก็ตาม บุญที่เราทำเป็นผลให้เกิดความสุข ไอ้กรรมต่าง ๆ ที่เป็นอกุศลที่เราทำไปแล้ว เราไปยั้งมันไม่ได้ แต่ทว่าถ้าเราทำกรรมดีมีกำลังเหนือมันก็กวดไม่ทันเหมือนกัน

สำหรับคำอุทิศส่วนกุศลที่ใช้อยู่เดี๋ยวนี้ก็ยาวเหมือนกัน แต่ยาวตามท่านบอก บทอุทิศส่วนกุศลท่อนแรก ให้แก่เจ้ากรรมนายเวรนั่น หลวงปู่โต มาบอก แล้วก็บทอุทิศส่วนกุศลอีก ๓ ท่อน พระยายมราช มาบอก สำหรับตอนที่สองที่ให้เทวดาโมทนา ท่านบอกว่าเวลาอุทิศส่วนกุศลน่ะ ขอบอกให้ผมเป็นพยานด้วย ท่านบอกว่า “ลูกหลานของท่าน ก็คือลูกหลานของผม และมันก็ไม่แน่นักหรอก บางทีไปอยู่สำนักผมมันอาจจะลืมก็ได้ เขาอาจจะนึกถึงบุญไม่ออก ถ้านึกถึงบุญไม่ออก ผมก็จะได้บอกว่าเขาสั่งให้เป็นพยาน”
มันเป็นธรรมดา ถ้าทำทั้งบุญทั้งบาป บางทีกรรมบางอย่างมันปกปิด เวลาถามเรื่องบุญนี่มันนึกไม่ออก ถ้านึกไม่ออกก็มีความจำเป็นอย่างยิ่งจะต้องปล่อยให้ตกนรก หากว่าถาม ๓ เที่ยวนึกไม่ออก ผมจะได้ประกาศว่า
“นี่เขาเคยบอกฉันไว้ เวลาทำบุญเขาบอกให้ฉันเป็นพยาน แล้วก็ประกาศกุศลนั้น ก็ได้ไปสวรรค์”



นายเวร

เรื่องมันมีอยู่ อย่างพระถูกหอกตาย เรื่องนี้มีอยู่ในพระสูตร คือว่ามีพระอยู่องค์หนึ่ง ท่านกำลังเย็บจีวร เย็บไปๆ ไอ้ตัวเรือดมันอยู่ในตะเข็บจีวร ท่านไม่เห็น เข็มก็ไปทิ่มเรือดตาย อย่างนี้ถือว่าเป็นบาปลงนรกไม่ได้ เพราะเจตนาไม่มี ไม่รู้ว่าอยู่ใช่ไหม
แต่ก็เป็นการบังเอิญเมื่อต่างคนต่างตาย เจ้าเรือดก็ตายไปก่อน พระก็อยู่นานไม่ได้หรอกนะ ไปเกิดชาติหลังเป็นคนด้วยกันทั้งคู่ เจ้าเรือดไปเกิดเป็นพรานป่าฆ่าเนื้อ พระก็ไปเกิดเป็นคน แต่ว่าบวชพระ

ต่อมาวันหนึ่ง พระเดินสวนทางมาเจอพราน เห็นพรานถือหอกเกะกะๆ ท่านก็นึกหวาดเสียว ดีไม่ดีแกบ้าๆ บวมๆจิ้มตายใช่ไหม ก็เลยหลบเข้าไปในพุ่มไม้
พรานแกฆ่าสัตว์ก็จริงแต่จิตแกก็ดี ถือว่าพระเป็นพระแกเดินเข้าไปก็นึก เอ๊ะ..พระนี่น่าจะสวนกับเราตอนนี้ เวลานี้ท่านไปไหน หรือบางทีท่านเห็นเราถือหอกเดินมาท่านจะกลัวเรามั้ง ไอ้หอกจัญไรนี่ พุ่งไว้ตรงนี้ก่อน เลยพุ่งหอกเข้าไปในพุ่มไม้ แล้วเดินมือเปล่าไป ไอ้หอกระยำดันจิ้มมาที่อกพระพอดี นี่ไอ้นี่จะถือว่าเป็นกรรมไม่ได้ ต้องถือว่าเป็นเวร ถ้ากรรมก็ดึงลงอบายภูมิ นี่เป็นเวรมาสนองกัน


จากหนังสือการอุทิศส่วนกุศล
หลวงพ่อพระราชพรหมยาน (หลวงพ่อฤาษีลิงดำ) วัดท่าซุง

------------------------------------------------------------

เมื่อไหร่เจ้ากรรมนายเวรจะอโหสิกรรมให้เรา ?

ถาม : บทอุทิศส่วนกุศลให้กับเจ้ากรรมนายเวร ที่บอกว่าให้เจ้ากรรมนายเวรจงอโหสิกรรมให้แก่ข้าพเจ้าตั้งแต่วันนี้ไปจนกว่าจะเข้าพระนิพพาน อันนี้ผมก็สงสัยว่าเราท่องทุกครั้งนั้น เมื่อไรเจ้ากรรมนายเวรเขาจะอโหสิกรรมให้เรา ?

ตอบ : จริง ๆ แล้วเจ้ากรรมนายเวรตามความหมายของเรานั้น หมายความว่า คนหรือสัตว์ที่เราได้ฆ่าเขาไว้ ทำร้ายเขาไว้..ใช่ไหม ? ถ้าหากว่าเราฆ่าเขาตาย เขาไปรับบุญรับบาปตามกรรมของเขาอยู่แล้ว ที่จะมาคอยจองเราอยู่นั้นมีน้อยมาก ยกเว้นพวกตายโหงที่ยังไม่หมดอายุขัย ซึ่งมีน้อยเต็มที

แล้วทำไมถึงมีการจองเวรใช้เวรกัน ? เป็นเรื่องกฎของกรรมว่าใครทำดีก็ได้ดี ใครทำชั่วก็ได้ชั่ว เหมือนกับว่าเราฆ่าคนตายเขาไม่ได้มาล้างแค้นเรา ไม่ได้มาจัดการอะไรกับเรา แต่ว่ากฎหมายจัดการเราเอง

คราวนี้ว่าทำไมถึงต้องอโหสิกรรม ?

ลักษณะนี้เป็นการปลดใจของเราออกจากจุดยึดนั้นว่า เราได้ทำความชั่วอันนั้นไป ถ้าจิตใจไปยึดอยู่ตรงนั้นก็จะหมองอยู่ตลอด ในเมื่อหมองอยู่ตลอดโอกาสจะไปดีก็ไม่มี เมื่อเราทำความดีแล้วเราตั้งใจอุทิศให้เจ้ากรรมนายเวร เรารู้สึกว่าเราได้ทำอะไรเป็นการทดแทนแล้ว จิตของเราก็ปลดปล่อยออกจากจุดนั้นมา ทำให้เราไปดีได้

ถามว่าเมื่อไรเขาจะอโหสิกรรมให้ ?
ใจเราปลดออกเมื่อไรก็เมื่อนั้น หรือไม่ก็ เป็นพระอรหันต์เมื่อไรก็เมื่อนั้น เพราะการเป็นพระอรหันต์นั้น กรรมทุกอย่างที่ทำมาจะเป็นอโหสิกรรมหมด ผลกรรมจริง ๆ ทำอะไรท่านไม่ได้ เพราะท่านพ้นบุญพ้นบาปไปแล้ว ยกเว้นว่าถ้ายังครองสังขารอยู่ เศษกรรมก็จะตามเล่นงานกายสังขารของท่านได้ แต่กรรมใหญ่หมดสิทธิ์แล้ว

ดูอย่างท่านองคุลีมาลสิ ท่านเป็นพระอรหันต์แล้ว ผลกรรมที่ฆ่าคนมามากมายเอาท่านลงอบายภูมิไม่ได้ แต่ออกบิณฑบาตยังโดนชาวบ้านขว้างหัวร้างข้างแตกอยู่ตั้งหลายวัน

ถาม : บางครั้งนั้นผมมีความรู้สึกว่า เมื่อเจอเหตุการณ์แล้วรู้สึกถึงในอดีตว่าเราได้เคยทำกรรมนี้ไว้ จะได้รับเหตุการณ์ที่เจอแบบนี้ แต่บางครั้งก็รู้สึกท้อแท้ว่าเมื่อไรจะหมดเสียที ?

ตอบ : อ๋อ...เป็นพระอรหันต์เมื่อไรก็หมด..ขอยืนยัน เพราะเราเองเราก็ไม่ได้ทำความดีตลอด จึงมีสิ่งที่ไม่ดีแทรกอยู่ตลอด แต่ว่ายถากัมมุตาญาณนั้นดีอยู่อย่างหนึ่ง คือ เราทำเราก็รับ เมื่อเรารู้ว่าเราทำเราต้องรับผลอันนั้น ฉะนั้น..เป็นสิ่งที่เราทำเอง ไม่ต้องไปตัดพ้อต่อว่าใคร ก็ก้มหน้ารับไป

ถ้าจิตใจยอมรับอย่างนี้ได้ เรียกว่ายอมรับกฎของกรรม เมื่อยอมรับกฎของกรรม จิตใจจะมีความสุขมาก ยถากัมมุตาญาณจริง ๆ นั้นดีมาก ดีตรงที่ว่าเรายอมรับได้ ถ้าเรายอมรับไม่ได้ เมื่อรู้เข้า แหม...ไม่น่าไปทำอย่างนั้นเลย แล้วก็มานั่งหมองต่อ..ก็เสร็จ !

ถาม : บางครั้งก็อยากจะหนีเลยครับ อย่างนี้ถูกหรือเปล่า ?

ตอบ : หนีไปไหนก็ไม่พ้น พระพุทธเจ้าบอกแล้วจะหนีไปซ่อนอยู่ใต้เม็ดทราย ก้นมหาสมุทรหรือจะหนีไปในซอกเขาอันลึกล้ำหรือว่าจะหนีไปอยู่ในกลีบเมฆ กรรมก็ตามถึง เพราะว่าเป็นผลของการกระทำของเราเอง เป็นเหมือนเงาติดตัวของเราเอง หนีไปไหนก็หนีไม่พ้นหรอก ยกเว้นว่ายอมรับ ยอมรับแล้วก็ชดใช้เขาไป ถ้าหากว่าชดใช้ได้หมด ถ้าไม่ได้หมดไปพระนิพพานก่อนก็เลิกแล้วกันไป จำไว้ว่าพระอรหันต์ที่ไปพระนิพพานไม่มีใครใช้หนี้หมดสักองค์เดียว หนีหนี้ไปทั้งนั้น..!

สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เจ้าอาวาสวัดท่าขนุน กาญจนบุรี
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนพฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๔๔

-----------------------------------------------------------------

คำอุทิศส่วนกุศล โดย พระราชพรหมยาน

อิทัง ปุญญะผะลัง ผลบุญใดที่ข้าพเจ้าทั้งหลายได้บำเพ็ญแล้ว ณ โอกาสนี้ ข้าพเจ้าทั้งหลายขออุทิศส่วนกุศลนี้ ให้แก่เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย ที่เคยล่วงเกินมาแล้ว แต่ชาติก่อนก็ดี ชาตินี้ก็ดี ขอเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย จงโมทนาส่วนกุศลนี้ ขอจงอโหสิกรรมให้แก่ข้าพเจ้า ตั้งแต่วันนี้ ตราบเท่าเข้าสู่พระนิพพาน

และข้าพเจ้าทั้งหลายขออุทิศส่วนกุศลนี้ ให้แก่เทพเจ้าทั้งหลายที่ปกปักรักษาข้าพเจ้า และเทพเจ้าทั้งหลายทั่วสากลพิภพ และพระยายมราช ขอเทพเจ้าทั้งหลาย และพระยายมราช จงโมทนาส่วนกุศลนี้ ขอจงเป็นสักขีพยาน ในการบำเพ็ญกุศลของข้าพเจ้า ในครั้งนี้ด้วยเถิด

และขออุทิศส่วนกุศลนี้ ให้แก่ท่านทั้งหลายที่ล่วงลับไปแล้ว ที่เสวยความสุขอยู่ก็ดี เสวยความทุกข์อยู่ก็ดี เป็นญาติก็ดี มิใช่ญาติก็ดี ขอท่านทั้งหลาย จงโมทนาส่วนกุศลนี้ พึงได้รับประโยชน์ ความสุข เช่นเดียวกับข้าพเจ้าจะพึงได้รับ ณ กาลบัดเดี๋ยวนี้เถิด

ผลบุญใดที่ข้าพเจ้าทั้งหลาย ได้บำเพ็ญแล้ว ณ โอกาสนี้ ขอผลบุญนี้จงเป็นปัจจัย ให้ข้าพเจ้าทั้งหลาย ได้เข้าถึงซึ่งพระนิพพาน ในชาติปัจจุบันนี้เถิด

(จะเพิ่มไปอีกสักนิดว่า "หากยังไม่ถึงพระนิพพานเพียงใด ขอคำว่าขัดข้อง จงอย่าบังเกิดแก่ข้าพเจ้า ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปเทอญฯ)

 

ถ้าอยากจะช่วยญาติหริอคนที่รักก็บอกให้เขาเข้าใจเรื่องกรรมดีกว่า เมื่อเขาประสบเคราะห์กรรมสิ่งที่เขาต้องรู้ก็แค่สิ่งที่เขากำลังเผชิญอยู่เป็นกรรมของเขาเอง เป็นผลของความคิด คำพูด การกระทำของเขาเอง นั่นเพียงพอแล้วสำหรับเขา ถ้าเขารู้ได้อย่างนี้เขาจะต้องอยากคิดดี พูดดี ทำดีแน่นอน ความรู้นี้แหละที่จะเป็นจุดเปลี่ยน จากการเลือกชีวิตอย่างไม่รู้ถึงผลที่ตามมา เป็นการออกแบบชีวิตในแบบที่เขาต้องการ ความรู้นี้เป็นสิ่งที่จะต้องเกิดขึ้นกับทุกคนไม่ว่าจะเกิดจากการมีกัลยาณมิตรแนะนำหรือเกิดจากการที่ประสบเคราะห์กรรมอย่างหนักหนาสาหัสจนเริ่มที่จะเชื่อก็ตาม มันเป็นธรรมดาสำหรับคนที่ชีวิตมีแต่ความมืดมดจะพยายามหาแสงสว่างให้กับตัวเอง ถ้าเราบอกแล้วเขาไม่ฟังก็ปล่อยเขาไปเถอะ ถึงเราช่วยเขาได้จริงแต่ช่วยเขาไปไม่ได้ตลอดหรอก ไม่มีใครอยู่กับเขาได้ตลอดหรอก มีแต่ชีวิตของเขาที่จะอยู่กับเข้าได้ตลอด

 

ถ้าไม่ได้ผล ลองส่งให้เทวดาประจำตัวเขาสิ ส่วนตัวแล้วแผ่เมตตาและอุทิศบุญให้เทวดาประจำตัวคนในบ้านเป็นประจำ มันได้ผล เช่น

คืนหนึ่งไม่นานมานี้ หลังสวดมนต์แผ่เมตตาเสร็จ ว่าจะปฎิบัติต่อ แต่ก็เกิดปวดท้องอย่างรุนแรง โรคนี้เป็นๆหายๆ มากับโรคกระเพาะและโรคประจำตัว(กรรม)
มันปวดจนเหมือนจะเอาให้ขาดใจตาย ยาก็หมด ปรกติก็จะมีติดไว้ที่บ้าน แต่พอไปดูมันหมดไม่มีเหลือ .. ก็อดทนสักพักใหญ่ๆ ก็ค่อยๆดีขึ้น สักพักก็เข้านอน ตกเย็นของอีกวันหนึ่ง จู่ๆ คนในบ้านก็ยื่นยาให้ บอกว่านานมากแล้วไม่ได้ซื้อให้ คิดว่าคงจำเป็นต้องใช้ ...
ขณะที่เขายื่นยาให้ จิตบอกว่า เทวดาประจำตัวเขานั่นเอง

นี้เป็นประสปการณ์ส่วนตัว จากการแผ่เมตตาและอุทิศบุญให้คนในครอบครัวและญาติพี่น้อง ส่วนเจ้ากรรมนายเวรนั้นบางทีเขาก็อาจรับโมทนา แต่ไม่รับเงื่อนไขที่จะต้องไม่จองเวรใคร หรือบางพวกนั้น ไม่รับเลย

ปล. ดิฉันจะขอให้เทวดาประจำตัวของคนในครอบครัวดลจิตใจให้พวกเขา มีสัมมาทิฎฐิ มีหิริโอตัปปะ และหันเข้ามาทางธรรมให้มากขึ้น

หวังว่าคงจะพอมีประโยชน์
สาธุ

 

เราอุทิศบุญให้เจ้ากรรมนายเวรของเขาได้ก็จริงครับ แต่เจ้าตัวที่มีเจ้ากรรมนายเวรเขาไม่รู้สำนึกไงครับ ปัจจัยมันอยู่ตรงนี้ครับ ตรงการยอมรับผิดและขอขมาเขาจึงหายโกรธครับ

เราอุทิศบุญให้และขอให้เขาเลิกโกรธได้ก็จริงครับ แต่โอกาสน้อยมากที่เขาจะไปนะอันนี้ตามหลักเหตุผลเลย

แต่ถ้าเขาขอขมา อุทิศบุญเอง ขอขมา สำนักผิด นี่แหละครับ เจ้ากรรมนายเวรอโหสิกรรมยอมใจอ่อนให้แน่ๆครับ ^^

อนุโมทนาบุญจ้าาา

 

ขอยืมไปใช้มั่งนะ...^ ^

 

เคยได้ยินอยู่เหมือนกันเรื่องการอุทิศบุญให้กับเทวดาประจำตัวของคนที่เรารักส่วนตัวผมมีประสบการณ์เห็นมากับตาครั้งหนึ่ง พี่สาวของแฟนผมมีลูกชาย รักสุดหัวใจตามใจทุกอย่างแต่ลูกชายเกเร ติดยางอมแงมเป็นอยู่หลายปีทำทุกวิธีแล้วแต่ก็ไม่เป็นผล สุดท้ายไปหาหลวงพ่อท่านหนึ่งท่านก็ทำพิธีให้แล้วส่งบุญให้เทวดาประจำตัวของเด็กคนนี้แบบเป็นเรื่องเป็นราวไม่นานเด็กคนนี้เลิกเลย ตอนที่ติดยาอยู่เกือบฆ่าพ่อตัวเองหลายครั้งจนพ่อเด็กกลัวลูกตัวเอง เวลาอยากยาทำลายข้าวของซะบ้านพังหมดผมเคยไปซ่อมบันไดให้พังทั้งบ้าน ดังนั้นผมว่าเรื่องนี้ผมเชื่อครับว่าจริง

 

ปกติทั่วไปหากแม้เราทำด้วยเจตนาดีเพราะว่าจิตใจปกติก็มีเมตตาเป็นทุน
บวกกับการใช้กำลังใจตัวเอง.และอุทิศส่วน
กุศลให้เจ้ากรรมนายเวรแบบกรณีที่กำลังส่งผล..และแบบกรณีที่ให้อภัยแล้ว
แต่ยังไม่ไปหรือยังรอดูอยู่ในระยะใกล้ๆ..จะมีเป็น ๒ กรณีคือ

แบบไม่โดนตัวผู้ที่เราจะอุทิศส่วนกุศลให้
.จะส่งผลกระทบ
กับเราโดยตรงได้ ๒ อย่าง
๑.อาจจะทำให้เราทำอะไรเหมือนจะได้ชัวแต่ก็ไม่ได้หรือทำอะไรติดขัดไปหมด
เหตุเพราะกำลังสมาธิในระหว่างวันเราไม่เพียงและ
๒.ทางส่วนนั้นไม่เกรงใจเราเหตุเพราะบารมีหรือวงสมาธิในการอุทิศส่วนกุศล
เรากำลังยังไม่มากพอ.ถ้าจะทำอีกครั้งต่อไป.ให้อุทิศส่วนกุศลแต่ต้อง
บอกด้วยว่าสุดแล้วแต่ท่านจะรับหรือไม่รับ.และเราไม่ขอยุ่งเกี่ยวในส่วนที่
เป็นกฏแห่งกรรมระหว่างท่านกับผู้ที่เราอุทิศส่วนกุศลให้.

อีกแบบคือการโดนตัวผู้ที่เราจะอุทิศส่วนกุศลให้
..ในทำนองเดียวกัน.จะส่งผลให้แขนข้างที่เราไปจับมีอาการหนักๆ
ได้อาจมีอาการ ๒ สัปดาห์อย่างน้อย
ขึ้นอยู่กับฐานกำลังสมาธิ ความมั่นคงของศีล และทานบารมี..
ทั้ง ๒ แบบที่กล่าวมาข้างต้น..ให้มาแก้ด้วย การทำทานให้เป็นปกติ รักษาศีล
ให้มั่งคง.ทำสมาธิประกอบร่วมด้วย.เพื่อเป็นฐานในอุทิศส่วนกุศล
ในลักษณะต่อไปที่จะแนะนำ.และเป็นไปได้กรณีที่กล่าวมาแล้วข้างต้น
เป็นไปได้อย่าทำอีก
..แต่ส่วนตัวพอเข้าใจ.ในกรณีที่เป็นสายเลือดเดียวกับเรา
บางทีรู้ทั้งรู้ก็ยังทำ.หรือเป็นบุคคลพิเศษสำหรับเรา..ไม่ว่ากันเป็นไปได้.
กรณีนี้คล้ายๆเห็นคนตกน้ำใกล้ๆกับที่เรายืนอยู่.แต่ด้วยความที่คิดจะช่วย
ที่มีในใจเป็นทุนจึงรีบกระโดดเพียงเพื่อจะช่วยเค้าให้รอด.
โดยไม่ได้คิดถึงตัวเอง.
บางครั้งการทำแบบนี้บางคนอาจมองดูไม่ฉลาด.แต่ในสถานะการณ์
อย่างนั้นและพื้นฐานของแต่ละคนไม่เท่ากัน.ถึงใครจะมองอย่างไรก็ช่างเถอะ
แต่ถ้าใครที่เคยได้ทำผ่านมาแล้ว.จะเป็นหนทางที่จะทำให้จิตเราสะอาดขึ้น
เมตตาบารมีและทานบารมีจะเพิ่มขึ้นได้ในอนาคตเป็นเหตุให้ปฏิบัติธรรม
แล้วสามารถเข้าใจและไปได้เร็วในเรื่องที่ตนกำลังทำ.และหากอุทิศส่วนกุศล
บ่อยๆขึ้นให้ดวงวิญญานเร่ร่อนหรือเทพเทวดาต่าง.ต่อไปจะได้รับความเมตตา
จากทางภพภูมิ รวมทั้งวงสมาธิที่เพิ่มขึ้นตามลำดับ...
และทำให้การอุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรในแบบที่จะแนะนำ
ใน#Rep ต่อไปได้ผลมากขึ้นและเจ้ากรรมจะยอมรับบุญที่เราอุทิศ
มากขึ้นในกรณีที่กำลังส่งผลและเกือบจะทั้งหมดในกรณีที่ให้อภัยแล้ว
แต่ยังคอยดูพฤติกรรมอยู่ห่างๆเพื่อดูความมั่นคงในการประพฤิตตน.ด้วยหลักการพูดคล้ายๆที่แนะนำเสริมไปตอนต้นเรื่อง​

 

ครั้งต่อไปหลังจากที่ได้ ทำทานเป็นปกติ ศีล ๕ มีความมั่นคงขึ้น และมีกำลัง
สมาธิพอตัวจากความสม่ำเสมอในฝึกเป็นประจำอาจจะจากการนั่งหรือการสวด
มนต์เป็นปกตินิสัยประจำ..
ให้คิดอย่างนี้ในใจโดยที่ปากกับลิ้นห้ามขยับเพื่อเป็นการดึงจิตให้เข้าสู่ความ
เป็นทิพย์ในตอนเริ่มต้นและดึงกำลังสมาธิระหว่างฌาณ ๑ ถึง ๓
ในขณะที่กำลังคิดคำอุทิศส่วนกุศลต่อไปนี้ โดยปกติจะถึงกำลังฌาณ ๑ ได้คือ
สังเกตุได้ว่า ขณะที่กำลังคิดเราจะสนใจแต่คำอุทิศส่วนกุศลอย่างเดียวโดยไม่
สนใจสภาพแวดล้อมใดๆและการคิดคำอุทิศส่วนไม่มีการชงักหรือติดขัด..

คิดในใจดังนี้(ตามตัวหนังสือหนาสีดำ)
''ด้วยอำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย บารมีพระพูทธเจ้าทุกๆพระองค์
พระปัจจเจกพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ ครูบาร์อาจารย์ในทางภพภูมิทุกๆท่าน
พระธรรม พระอริยะเจ้าทั้งหลายข้าพเจ้า(หรือลูก)
ขอบารมีธรรมของท่านทั้งหลายเหล่านั้นขอจงได้โปรดมารวมตัวกันอยู่ ณ เบื้องหน้าลูกนี้ด้วยเถิด
(ให้มโนเป็นวงกลมลอยอยู่ตรงกลางหน้าฝากสีขาว**ทำบ่อยๆจะเห็นความ
เปลี่ยนแปลงได้คือจะสามารถขยายวงได้กว้างขึ้นจนใหญ่
กว่าใบหน้าเราและมีสีชัดเจนขึ้น
.ต่อไปจะเห็นเป็นกระแสพุงออกหน้าฝากเราในตำแหน่งเยื้องๆ
ทางขวาศรีษะได้ต่อไปในอนาคต)
และด้วยบุญบารมีใดก็ตามที่ข้าพเจ้า(หรือลูก)ได้เคยทำมาดีแล้วตั้งแต่ชาติต้นยัน
ชาติปัจจุบันขอจงได้โปรดมารวมเป็นหนึ่งเดียวกันกับบารมีธรรมทั้งหลายของ
ท่านเหล่านั้นด้วยเทิด(ทำบ่อยจะสังเกตุเห็นได้ว่าวงกลมที่อยู่ข้างหน้าจะขยายขึ้นทันทีหลังจาก
ที่เราพูดว่าได้โปรดมารวม.).และข้าพเจ้า(หรือลูก)ขอน้อมอุทิศส่วนกุศลนี้ให้กับ...อะไรก็ว่าไปครับ.........''
***สำหรับกรณีที่บุคคลใดมีครู บาร์อาจารย์ทางภพภูมิ..ให้พูดต่อว่า"หากท่านเจ้ากรรมนายเวรท่านใดเมตตารับและกล่าวโมทนา
ข้าพเจ้าขอให้ครู บาร์อาจารย์ทางภพภูมิได้ช่วยปรับภพภูมิให้ท่านด้วยเถิด''

ที่กล่าวมาสามารถทำได้.และจะไม่ส่งผลใดๆกับตัวเรา แต่ต้องไม่ลืมบอกให้เค้าพูดคำว่าโมทนา.และก็ต้องไม่ลืมพูดว่าถ้า
เป็นกฏแห่งกรรมระหว่างท่านและผู้ที่อุทิศส่วนกุศลข้าพเจ้าไม่ขอยุ่งเกี่ยวด้วยนะครับ
ควรซ้อมพูดไว้ให้ได้จนเป็นปกติ.ท่องไว้บ่อยๆ..ถ้าทำอย่างที่แนะนำได้ผลกรรม
ถึงจะไม่ส่งผลกับเรา..และโอกาสที่จะสำเร็จผลอย่างที่ตั้งใจ
หรือช่วยผู้ที่เราต้องการได้ดีขึ้น..
แต่เราควรที่จะไม่ลืมว่าต้องยอมรับกฏแห่งกรรมของบุคคลที่เราช่วยและในบาง
กรณีเราต้องรู้อุเบกขาด้วย.และทนทานต่อการเสียดสี.ปฏิเสธต่างๆนานาๆ
จากผู้ที่เราจะอุทิศส่วนกุศลตลอดจนบุคคลรอบๆตัวผู้นั้น.
.หากเราคิดที่จะทำการอุทิศส่วนกุศลเพื่อที่ให้เจ้ากรรมนายเวรเค้า
อโหสิกรรม.เพราะทางโลกคุณอาจจะไม่ได้รับอะไรตอบแทนเลย.รวมทั้ง
ครหานินทารวมทั้งปรามาสต่างๆ.แต่ใจคุณจะดีขึ้น สะอาดขึ้น.เมตตาคุณจะดีขึ้น.
คุณจะได้พันธมิตรทางภพภูมิเพิ่มมากขึ้นต่อไปจะมาคอยเป็นกำลังหนุน
และช่วยคุณในหลายๆเรื่องแบบคาดไม่ถึง
.และเป็นที่เมตตาของภพภูมิทุกระดับ
และจะกลายเป็นเกราะให้ตัวคุณสำหรับกรณีนี้เจอภพภูมิหรือการส่งของ
ที่ไม่ดีต่างๆจากผู้มีกำลังจิตแต่ใจเป็นมิจฉาทิฐิได้อัตโนมัติ.ตลอดจนจะส่ง
เสริมการสร้างกำลังจิตและการใช้กำลังจิต.สำหรับผู้ที่จะต่อยอด.สมาธิ
ในระดับที่สูงยิ่งๆขึ้นไป...
หวังว่าที่แนะนำจะมีประโยชน์ไม่มากก็น้อยและพอจะปรับความเข้าใจอะไร
ได้บ้างถ้าคิดจะให้เจ้ากรรมนายเวรเค้าอโหสิกรรมให้คนนั้นนะครับ...
ปล.แค่เพียงแต่เล่าให้ฟัง..​

 

ยินดีค่ะ โมทนาสาธุนะคะ