คนชอบตกปลาแล้วปล่อย..มีผลอย่างไร?

คนชอบตกปลาแล้วปล่อย..มีผลอย่างไร?

มีญาติที่รักการตกปลาเป็นชีวิตจิตใจ แต่เป็นประเภทตกได้แล้วก็ปล่อยแบบนี้จะมีผลในเรื่องของบาปกรรมกับเค้าอย่างไรกันบ้างคะ
แล้วจะมีผลอะไรกับผู้ที่ติดตามไปดูผู้ตกหรือเปล่าเอ่ย เช่น เขาอาจจะพากันไปเป็นครอบครัว หรือกลุ่มเพื่อน
รักสงสารสัตว์..ไม่อยากให้เค้าทำ โดยส่วนตัวแนะนำเรื่องบาปบุญคุณโทษไปบ่อยละค่ะ แต่ไม่เคยได้ผลเลย

*ถึงเวลานี้รักควรจะวางเฉยหรือควรทำอย่างไรดีคะ..รบกวนขอคำแนะนำจากท่านผู้รู้ด้วยนะคะ ขออนุโมทนาค่ะ

 

ตอนเด็กๆ ย้ายจากกรุงเทพฯ ไปเรียนต่อ ป. 5 ที่ต่างจังหวัด ซึ่งที่ต่างจังหวัดจะอยู่ติดสิ่งแวดล้อมที่เป็นธรรมชาติมาก คือ ห้วย หนอง คลอง บึง มีหมด..และเป็นบ้านสวน ด้วยอารมณ์นึกสนุก บวกกับความแก่นแก้ว ก็จะชอบยิงนกตกปลา รวมถึงปักเบ็ดดักปลาช่อน ปลาดุกมาแล้ว ตีงูตายคามือมาแล้วหลายตัว ซึ่งยังนึกเสียใจอยู่ไม่หายว่า ตอนเด็กๆ เราทำไปได้อย่างไร ..จับปลาได้ก็ไม่เคยกินค่ะ ปล่อยบ้าง ..ให้ผู้อื่นบ้าง..เพราะผู้ใหญ่ที่บ้านห้ามแต่เราก็ไม่ฟัง..

บางครั้งถ้าเราห้ามปราม แล้วเขาไม่เชื่อ ไม่ฟัง ก็คงยกเรื่องบาปบุญคุณโทษให้เขาฟัง ถ้าเขาไม่เชื่อก็คงต้องปล่อยวางไปค่ะ ต้องให้เขาได้บทเรียนชีวิตเรื่องกรรมด้วยตัวเขาเอง.. ตอนเด็กๆ เสียดายที่ว่าผู้ใหญ่ไม่เคยอธิบายเรื่องบาปบุญคุณโทษเป็นเช่นไร ได้แต่บอกว่าอย่าทำมันบาป ซึ่งเราก็ไม่เข้าใจ ..พอเราเติบโตเป็นผู้ใหญ่ ก็จะมีอาการเจ็บป่วยเป็นโรคต่างๆ มากมาย เมื่อได้มีโอกาสปฏิบัติสม่ำเสมอ ไปวัดทุกอาทิตย์..และเจริญวิปัสสนาประจำ..จึงทำให้เรารู้ได้ทันทีว่าการเจ็บป่วยต่างๆ ที่เกิดขึ้นกับตัวเอง รวมถึงเมื่อ 5 ปีก่อน ต้องรับการผ่าตัดเนื้องอกที่คอ เหล่านี้ล้วนแล้ว เป็นโรคจากกรรมในอดีตที่เราทำมาทั้งนั้น และเราชดใช้กรรมในชาติปัจจุบัน ซึ่งทันตาเห็นจริงๆ

ที่ทราบเหตุปัจจัยเหล่านี้ได้ ก็เมื่อ 5 ปี ก่อน หลังจากผ่าตัดเนื้องอกที่คอโดยแพทย์หาสาเหตุของโรคไม่ได้.. เมื่อพักฟื้นดีขึ้น ..ตนเองจึงตั้งใจไปนั่งวิปัสสนากรรมฐานที่วัดอัมพวัน(หลวงพ่อจรัญ) จ.สิงห์บุรี..ทำให้เราได้รับรู้ว่าเจ้ากรรมนายเวรเรา อาฆาตเรามาก ภาพในอดีตที่ลืมเลือนไปไม่เคยอยู่ในสมอง ก็ปรากฎชัดเจนเป็นฉากๆ .. ตอนนี้จึงเชื่อสนิทเลยค่ะ "เรื่องกฎแห่งกรรมมีจริงแท้" ..นี่คือจุดเริ่มส่วนหนึ่งของคนที่หันมาสนในศึกษาพุทธศาสนาในแง่ปฏิบัติอย่างจริงจัง

ปัจจุบันจึงหมั่นปฏิบัติเต็มที่มิให้ขาดเลย.. สุขภาพกาย ใจ ดีเยี่ยม มีความสุขมากๆ ค่ะ ที่เราเลือกมาทางถูกแล้ว..โชคดีที่เกิดในพุทธศาสนาค่ะ

คุณ Karnjanikarn ลองเล่าเรื่องของดิฉันให้เขาฟังก็ได้ค่ะ หากเขาไม่สนใจ เราก็อุเบกขาค่ะ .. ไม่มีใครใหญ่เกินกรรม.. อนุโมทนาค่ะ

 

กัมมุนาวัตตะตีโลโก สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ครับ.
"อนุโมทนาบุญ คุณสวนะ/คุณคมน์ และทุกท่านที่ตอบกระทู้ครับ"

 

ข้าพเจ้าคนหนึ่งซุกซน แด่เด็ก ยิงนก ตกปลา ไปเรื่อยๆ ทำบาปกรรม
ไว้พอสมควร ในวัยเด็ก อายุไม่มากก็มีปัญหาเรื่อง ปาก คอ ต้องถอนฟัแด่เด็ก
คงเป็นกรรม เรื่องตกปลา คิดดูน่ะ กินอาหารไม่มีฟันแท้กิน มันจะอร่อยได้หรือ
เวรกรรม มีจริงครับ กรรมอย่างอื่นก็มี เล่าแค่นี้พอ เพราะแค่นี้ก็ กรรมหนักแล้ว
สาธุ สาธุ โปรดอโหสิกรรมให้ด้วย สาธุ

 

ทรมานสัตว์...คนที่ทำก็ต้องทรมานเช่นกัน

คนที่ไปด้วย ถ้ามีจิตที่สงสารไม่ยินดีในการกระทำนั้น...ไม่มีผลบาปต่อเขาครับ

แต่ถ้ายุยง ส่งเสริมยินดีเฮฮาในการตกปลา...ก็รับกรรมไปเท่าคนที่ตกปลานั้นแหละครับ


แนะนำ ให้คนที่ตกปลานึกถึงอกเขาอกเราซิครับ

บอกเขาว่า ลองคิดดูว่าสลับร่างกัน เขาเป็นปลา ปลามาเป็นเขา

แล้วเขาโดนเบ็ดเกี่ยวที่ปากเจ็บไหม เมื่อโดนเกี่ยวยังมีคนมา สาสมกับความ

เจ็บปวด ที่เขาได้รับแล้วรู้สึกอย่างไร...เพียงแค่นี้ก็พอ

ถ้าเขามีคุณธรรม เขาก็จะคิดได้เองครับ...ธรรมะจัดสรรแล้วว่าใครจะไปนรกสวรรค์

 

ปลาติดเบ็ดมันก็เจ็บแล้ว น่าจะบาปนะ ทำให้เค้าเจ็บปวด

 

เวลาปิดเทอมผมกลับบ้าน ว่าจะไม่ฆ่าสัตว์แต่พอไม่มีกับข้าวก็เอาจนได้
ถามว่ารู้สึกบาปไหม รู้สึกครับกลัวด้วย แต่ก็ต้องหามาทำกับข้าว

เมื่อสองสามอาทิตย์มานี้ ผมกินข้าวอยู่เผลอกัดปากตัวเอง
แล้วอีกวันก็กัดอีกตำแหน่งใกล้ๆ กัน จนกลายเป็นแผลเหมือน
ร้อนใน เจ็บมาก แปลงฟันก็ลำบาก กินข้าวก็ลำบาก ไปส่องกระจกดู
เหมือนแผลที่ปากปลาเลย มีสองแผลเหมือนเบ็ดที่ทิ่มแล้วทะลุอีกแผล
ไม่หายเป็นอาทิตย์ทรมานมาก

ผมก็เลยสวดมนต์ แล้วก็สวดยอดพระกัณฑ์ไตรปิฎก แล้วแผ่ส่วนกุศล
ให้ปลาเป็นพิเศษ 2-3 วัน อาการก็ดีขึ้นจนหายเลยครับ
อาจจะเป็นเพราะถึงเวลาหายพอดีหรือเปล่าก็ไม่ทราบ แต่ผมเชื่อว่าเป็นกรรม

แล้วยังมีกรรมที่ทุบหัวปลาอีกละ ยังไม่มา แค่คิดก็ บรื๊อออออ!!!!

อนุโมทนา สาธุครับ

 

ปลาได้รับเวทนาอย่างไร ผู้กระทำกรรมกับปลาก็จะได้รับเวทนาเช่นเดียวกันครับ

 

เลี่ยงได้โปรดเลี่ยงเถิดครับ กรรมอยู่ที่คนทำ-บุญอยู่ที่คนกิน

มีภาวนามัยเท่านั้นที่พอจะแก้ไขกรรมที่ฆ่าสัตว์

และทานมัยเป็นกุศลที่ช่วยส่งผลดีอีกอย่าง

ศีลมัยคุณขาด ขาดก็ต่อศีลอย่าให้ขาดอยู่อย่างนั้นนะครับ

 

ขอบคุณในความกรุณา..สำหรับทุกๆความคิดเห็นทุกๆการแนะนำมากๆเลยนะคะ
ใจอยากทำให้เค้าเลิกให้ได้ ไม่อยากให้เค้าต้องทำบาปถึงจะใช่หรือไม่ใช่ญาติกันก็ตาม
แต่สงสัยว่าจะต้องวางเฉยเสียแล้วกระมังคะ..เพราะลองมาหมดเลยค่ะ
ไม่ว่าจะเป็นการพูดเรื่องบาปบุญคุณโทษ พูดถึงใจเค้าใจเรา(ถ้าใครเอาเบ็ดมาเกี่ยวปากเราบ้างล่ะ!!)
ตอนนี้ก็..ห่วงๆอยู่เหมือนกันค่ะ เพราะลูกหลานคนในครอบครัวเค้าก็เริ่มจะชอบการตกปลาละ
เฮ้อ..น่าเห็นใจ สงสารค่ะ..สงสารจริงๆทั้งคนทั้งสัตว์
ขออนุโมทนากับทุกๆข้อความด้วยนะคะ

 

คุณ รัก ครับ

ขอแนะนำครับ...

อย่าวางเฉยครับ ถ้า ศีลมัย เขาไม่ได้ ทานมัย ก็อย่าให้เขาขาดครับ

ดึงเขาไว้..เหมือนพระแม่กวนอิม ห่วงชาวโลกจนไม่ยอมเข้า นิพพาน

เมื่อเขายังมีทาน อนาคตกาลเขาก็ต้องคิดได้ครับ

คุณรัก คงจะรู้แล้วว่าการให้ธรรมทานแก่ใครมันไม่ง่ายเลย

 

สาธุค่ะเฮียปอ ขอบพระคุณค่ะ