จริงๆ แล้วกิเลสอยู่เฉยๆ เราตะกายไปหากันเอง

ถาม : บางทีแวบขึ้นมา เห็นโทษเห็นภัยของการเกิด แต่ไม่ได้ทำให้เรามั่นคงในการที่จะหลุด ?

ตอบ : ยังไม่เข็ด..! ถ้าเราเข็ดจะเกิดความกลัว เป็นความกลัวแบบฝังจิตฝังใจ ประเภทจ้างเท่าไรก็ไม่เอาอีกแล้ว แบบนี้แปลว่ายังไม่เข็ด ต้องทนไปก่อน สมัยก่อนอาตมารู้ตัวเองว่าเป็นเพราะอย่างนี้ บางทีวันหนึ่งอารมณ์ใจขึ้นๆ ลงๆ ตกแล้วตกอีก เป็น ๘ รอบ ๑๐ รอบ แต่ยังไม่เข็ด พอถึงเวลากำลังใจทรงตัวหน่อยก็ แหม..แพลมไปดูหน้ากิเลสหน่อย โดนสอยร่วงทุกทีเลย จนกระทั่งเข็ดขึ้นมาจริงๆ แล้วค่อยมาระวังรักษาตัวเอง ไม่ไปยุ่งกับกิเลสอีก

ไปนึกถึงตอนให้พระนิสิตปฏิบัติธรรมไปนั่งตากแดด ท่านก็ยังยินดีพอใจอยู่ตรงนั้น ให้พระท่านออกไปผ่อนคลายข้างนอก แยกกลุ่มให้วิปัสสนาจารย์นำไป แล้วเขาพาไปนั่งอาบแดด นั่งกรรมฐาน โอ๊ย...เพลินไม่อยากจะเลิกเลย อาตมาบอกว่า พอแล้ว กลับมาได้แล้ว เริ่มติดสุขแล้ว จะได้รู้ว่ากระทบอารมณ์ที่ไม่ชอบใจเป็นทุกข์เป็นอย่างไร กลับเข้ามาเสียดีๆ

มีอยู่คืนหนึ่ง ไม่รู้ใครเปิดไอโฟนดูบอลซีเกมส์ตอนที่ไทยชนะพม่า คราวนี้พอยิงประตูเข้า เขาเฮกันเสียงดัง อาตมาบอกว่าพรุ่งนี้เจอกัน..! รุ่งเช้าประกาศตั้งแต่ตี ๔ เลย "เนื่องจากว่าปล่อยให้เลิกเร็วแล้วไม่พักผ่อนกัน เพราะฉะนั้น..วันนี้ห้ามออกจากศาลา ถ้าใครออกจากศาลา ผมไม่รับรองว่าเวลาที่เหลือจะได้ไปที่อื่นหรือเปล่า แต่ถ้าวันนี้ทนอยู่ในศาลาได้ตลอด ก็เท่ากับพรุ่งนี้เราค่อยกลับไปในลักษณะเดิม" ท่านอาจารย์ ผอ.บุญเลิศ บอกว่า ผมนั่งเหงาเลย ไม่มีใครโผล่มาทางนี้สักคน นั่งก็อยู่ในศาลา เดินจงกรมก็อยู่ในศาลาเช้ายันค่ำ

แล้วก็ยกตัวอย่างว่า จริงๆ แล้วกิเลสอยู่เฉย ๆ เราตะกายไปหากันเอง กิเลสอยู่ตั้งประเทศพม่า เราอุตส่าห์เอาไอโฟนไปต่อมาดู เห็นหรือยังว่าส่วนใหญ่เราตะกายไปหากิเลส ไม่ใช่กิเลสมาหาเรา พอมีตัวอย่างให้เห็นชัดๆ แล้วท่านก็จะเข้าใจในสิ่งที่ตัวเองปฏิบัติมา

คุณบอกว่าคุณไม่เข้าใจจิตในจิตใช่ไหม ? ตอนที่คุณออกไปข้างนอกไม่ได้ จะอกแตกตายไหมเล่า ? ดูเอาไว้ว่าอารมณ์ของคุณเป็นอย่างไร นั่นเรียกว่า จิตในจิต ต้องยกตัวอย่างชัดๆ ไปเลย

ถาม : แล้วมีใครออกนอกไปหรือเปล่าคะ ?

ตอบ : ไปเป็นปกติ อาตมาเตือนท่านเป็นระยะๆ ก็ยังแหกคอกออกนอกเรื่อย เตือนแล้วบางทีท่านก็อายกัน ไปได้ดีที่พระใหม่กับสามเณร เห็นแววจะเป็นเกจิอาจารย์ใหญ่อยู่หลายท่าน สามเณร ๒ รูปนั่งกรรมฐานสุดยอดเลย ตัวตรงแน่วทั้งแต่นาทีแรกถึงนาทีที่ ๖๐ ไม่มีขยับเลย ๒ รายนี้สุดยอด ถ้าสมาธิขนาดนี้ต่อไปจะเรียนปริญญาโท ปริญญาเอกอะไรก็เรียนไปเถอะ ส่วนพระผู้ใหญ่นี่ศักดิ์ศรีท่านค้ำคออยู่ ถ้าพระใหม่ไม่ขยับ พระผู้ใหญ่ก็ไม่กล้าลุก อายเด็ก..!


สนทนากับพระครูวิลาศกาญจนธรรม (พระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ)
ณ บ้านวิริยบารมี ต้นเดือนมกราคม พุทธศักราช ๒๕๕๗

ที่มา : http://www.watthakhanun.com/webboard/showthread.php?t=3967&page=5



.