จะทำยังไงดีครับ ถ้าเราต้องฆ่าสัตว์โดยที่เราไม่ได้อยากจะทำเลย

ผมมักเจอเหตุการที่จำเป็นต้องฆ่าสัตว์ครับ เช่น วันนี้มีแมงมุมเข้าบ้านผม ลักษณะตัวถือว่าใหญ่เลย ผมก็ตกใจรีบไปเอาไบกอนมาฉีดมันก็ไม่ตาย และเหมือนมันจะวิ่งเข้าใส่ผมเหมือนอาฆาตกันมาก่อน ผมก็ฉีดไปอีกมันก็วิ่งเข้าใส่ผมจนผมต้องเอารองเท้ามาทุบมันจึงตาย โดยปกติผมไม่ได้กลัวแมงมุม แต่ในเวลานั้นทำไมมันกลัวก็ไม่รู้ได้ รู้สึกผิดมากที่ทำ ได้แต่นั่งภาวนาแผ่เมตตาไปให้ พอพ่อผมเห็นบอกว่า "ไปฆ่ามันทำไม มันบาปคงแค่เข้าบ้านมาหาอาหาร" มันยิ่งตอกย้ำให้ผมแย่มาก คือผมไม่ได้อยากฆ่าเลยแต่ในเวลานั้น มันเกิดอาการกลัวขึ้นเลยทำไป ไม่รู้ทำไมครับ

และผมเป็นคนกลัวแมลงสาปมาก และมักเจอแมลงสาปบ่อยมากๆๆ เช่นขับรถอยู่ มันเข้ามาอยู่ในรถเฉยเลยแบบเกาะอยู่บนที่บังแดดฝั่งคนขับแล้วค่อยๆปีนมาใกล้ผมแล้วหล่นลงบนพวงมาลัยรถ แทบรถชนครับ แบบกลัวขึ้นสมองเลย พอถึงบ้านเอายาฆ่าแมลงฉีดอัดเข้าไปที่รถเลย สรุปมันก็ตาย

คือใจผมไม่ได้อยากฆ่าเลยครับ เดินบนถนนเจอแมลงสาป เจอแมงมุม ฯลฯ ผมก็เดินเลี่ยงๆ แทบไม่เคยไปเหยียบเลย แต่บางครั้งทำไมมันมักมีเหตุการณ์แบบนี้ให้ผมต้องทำแบบนี้ด้วยครับ จะทำยังไงดีครับ

ปล. เรื่องบาปเนี้ยคงบาปอยู่แล้ว แต่จะบาปมากมั้ยครับกับเหตุการณ์ที่ผมเล่าให้ฟัง คือ "ฆ่าโดยที่ไม่ได้อยากฆ่า แต่เกิดจากความกลัว"

 

อีกอย่างยิ่ง ตอนที่ผมฉีดไบกอนใส่แมงมุมนี้ เห็นตอนมันจะวิ่งเข้าใส่ผมแล้ว งงๆผสมกลัวๆ แบบคงอาฆาตผมมากเลย ที่ไปทำมัน แต่ทำไมต้องมาหาผมด้วย ไม่ไปบ้านคนอื่นละ เศร้ามาก

 

ทำบุญแล้วอุทิศส่วนกุศลให้กับแมงมุมตัวนั้นบ่อย ๆ ครับ และนำมาเป็นบทเรียนว่า สัตว์ทุกตัว ดิ้นรนเพื่อทำให้มีชีวิตต่อไป เหมือนกับคนที่รักชีวิต มันอยู่เพื่ออาหารกิน หาที่อยู่ที่สามารถทำให้มีชีวิตต่อไปครับ เพียงแต่ว่าคนสามารถทำอะไรได้มากกว่าสัตว์ตัวอื่นเท่านั้น การไม่เบียดเบียนกันเป็นสิ่งที่ดีที่สุด แต่ไม่ใช่ว่าจะปล่อยให้มันอยู่ในบ้านนะครับ หาทางไล่มันออกไปโดยวิธีอื่นน่ะครับ

 

....มีคู่บุญ ก็มี คู่บาป..เป็นกฎของ กรรม...ตราบยังอยู่ในวัฏฏะ....

..ส่วนที่ล่วงแล้ว ก็แล้วกันอย่าสนใจ มุ่งหน้าตามแนว แห่งพระศาสดา...จึงพ้น ฯ

 

จากที่คุณเล่ามา คุณทำบาปเพราะความกลัว จึงขาดสติ
ถึงจะเกลียดกลัวก็ไม่จำเป็นต้องฆ่า ซึ่งจะเป็นบาปกรรมสืบไป ควรใช้วิธีจับไปปล่อย ไล่ไปให้พ้นๆ แทน ถ้าสามารถทำได้
ควรฝึกสติระลึกรู้ และแผ่เมตตาบ่อยๆ ให้คิดว่าสัตว์นั้นก็ชีวิตนึง เราก็ชีวิตนึง ใครมาทำร้ายเราก็คงไม่ชอบใจ ถ้ามีสติ จะช่วยให้สามารถหลีกเลี่ยงการฆ่าได้

 

ผมก็บ่อยๆครับ

ชอบปิดประตูหนีบจิ้งจกตาย หลายครั้งแล้ว

เศร้ามาก อุตส่า รักษาศีลข้อ 1 เป็นอย่างดี

แต่ก็หมั่นแผ่ส่วนบุญส่วนกุศลไปให้พวกเค้า

จิตเราไม่ได้ฆ่าด้วยความอาฆาต แต่ไม่ตั้งใจ หรือจำเป็นจริงๆ

ก็คงไม่บาปมาก หรอกมั้งครับ แหะๆ

ผมว่าเล่นเกมส์บาปกว่าอีก ไล่ฆ่าปีศาจทั้งวัน

 

ผมอ่านแล้ว ก็ไม่เห็นจำเป็นต้องฆ่าอะไรนี่ครับ ไม่ได้เป็นเหตุการณ์ฉุกละหุกอาจมีอันตรายกับตัวเรา ถ้ากลัวหรือเกลียด ยืนห่างสักเมตรสองเมตรก็ไม่น่าจะเป็นไรแล้ว หาวิธีไล่อย่างที่คุณ kamineko ว่า ชอบที่คุณ kamineko ตอบครับ แมงมุมนี่ก็หาไม้ปัดยักไย่ไล่ปัดเบาๆให้มันมาเกาะที่ไม้แล้วไปสลัดนอกบ้าน แมลงสาบก็หาไม้กวาดค่อยๆปัดไล่ไป ก็ต่างคนต่างอยู่กันไป พยายามทำใจว่าเราหรือสัตว์ทุกตัวเลือกเกิดไม่ได้ เขาเองก็คงไม่อยากเกิดเป็นแบบนั้น เราเองก็ไม่รู้เลยว่าจะพลาดพลั้งเกิดเป็นอย่างเขาหรือเปล่า ความเกลียดความกลัวก็คงจะดีขึ้นครับ

 

เกมฆ่าปีศาจบาปด้วยเหรอคะ?

 

กลัวแมลงสาปมากเหมือนกันค่ะ เมื่อก่อนฆ่าบ่อย ไม่ได้ทุบตีนะคะ แต่มักเจอในห้องน้ำ ก็จะเปิดฝาท่อ แล้วเอาน้ำราด ให้แมลงสาปตกไปในท่อ แล้วก็เอาฝาท่อปิดค่ะ แต่เดี๋ยวนี้คือเลือกที่จะเดินหนี ไม่มอง ไม่เข้าไปใกล้ เวลาเจออาจตกใจ แต่ต้องดึงสติกลับมาค่ะ ให้คิดว่าเขาเป็นแค่สัตว์ตัวเล็กๆ น่าสงสาร สมมุติว่าถ้าเจอในรถแบบคุณก็คงตกใจ เพราะมันแคบ มันหนียาก แต่ถ้าจอดรถ แล้วปัดๆ ไล่ๆ แมลงสาปลงไปจากรถ น่าจะดีกว่าค่ะ วันไหนคุณอยู่บ้านก็ลองแผ่เมตตาไปให้บ้าง หลังทำสมาธิ ดิฉันลองแผ่ให้สัตว์ทั้งหลายที่อาศัยอยู่ในบ้านด้วยค่ะ เขาจะได้ไม่มารบกวนเรา

อนุโมทนา

 

ออ้ แต่ก่อนก็เหมือนกันคะจะไม่ชอบอาไรจะไล่ไร่ไม่ไปก็จะหาวิธีฆ่า ตอนนี้ได้ศึกษาธรรมะทุกอย่างต้องมีทางแก้คะเราต้องมีเหตูและผลคะ ตอนนี้แม้แต่ยุงยังไม่ฆ่าเลยนะจะบอกให้ก็เวลาเขามาใกล้เราเราก็หาวิธีไล่โดยใช้สติ ยกตัวอย่างอย่างคุณที่ว่าแมลงสาปเข้ามาในรถคูณก็แค่ไล่ให้ไปไกลๆๆหรือถ้าอยู่ที่บ้าน แมงมุมคูณก็ทำเป็นไม่เห็นซะปล่อยเขาอยู่ไป อย่างยุงเหมือนกันนะคะตอนที่มากัดนะคะถ้าเราอยุ่นิ่งๆๆนะคะมันก็มากัดแต่ถ้าเราใส่โลชั่นกันยุงซะหรือเป่าพัดลมอย่างนี้เขาจะมาใกล้เราได้ หรอกคะทุกอย่างต้องใช้สติและปัญญาคะ เราเกรียดสิ่งไหนทำเป็น หู ตา จมุกไม่ทำงานอยู่นิ่งเฉยซะ หรือหนีให้ห่างซะอย่าได้เจอกัน

 

คำแนะนำถ้าไม่อยากฆ่าสัตว์ และละเมิดศีลข้อที่ 1
ในกรณีแมงมุม เป็นแมลง และรวมถึงสัตว์ปีกทุกชนิด
จุดธูป 9 ดอก ขออาราธนาพระบารมีของท่านปู่วิรุฬหกมหาราช ให้ท่านช่วยย้ายสัตว์เหล่านี้ออกไปให้ลูกด้วย และขอถวายเป็นอภัยทาน ท่านปู่จะช่วยทันทีโดย
ควบคุมไม่ให้สัตว์เหล่านี้ทำร้ายเรา แล้วท่านจะช่วยย้ายให้ในภายหลัง แต่สัตว์เหล่านี้ยังอยู่ในบ้านเรา เราอย่าทำร้ายหรือทำลายชีวิตเขานะ ต่างคนต่างอยู่
และรับรองว่าไม่มีอันตรายใด ๆ เลย ต้องบอกสมาชิกในบ้านทุกคนด้วย เมื่อถึงเวลาสัตว์เหล่านี้จะย้ายออกไปเอง
ประสบการณ์ของเราคือ สมาชิกในบ้านของเราอยู่กับต่อหัวเสือเป็นเวลา 3 เดือนโดยไม่มีอันตรายใด ๆ แล้วต่อมาต่อหัวเสือก็ย้ายรังออกไปเองเมื่อถึงเวลาสมควร

 

เอาใส่ถุงไปทิ้งไกลๆหน่อยก็ได้นี่ครับ ผมก็ทำบ่อยๆ ไม่ต้องฆ่ากันด้วยนะครับ

 

อิอิ

ไม่บาปหรอกครับ เพราะไม่มีจิตวิญญาณครอบครอง

เป็นแค่สิ่งสมมุติ

แต่ผมว่าคงมีผลทำให้จิตไม่ผ่องใส เพราะอยู่กับการฆ่าฟันความโหดร้าย

เล่นเสร็จแล้วต้องรีบลืม เพราะเดี๋ยวเก็บไปคิดแล้วจะดึงเราไปในภพภูมิที่ต้องเข่นฆ่า

คุณ ยูฮู้ เล่นเกมส์อะไรบ้างครับ

 

"ฆ่าโดยที่ไม่ได้อยากฆ่า แต่เกิดจากความกลัว"

วิบากกรรมที่กระทำด้วยจิตแบบนี้ ก็จะทำให้ต้องประสบกับเคราะห์กรรมแบบเดียวกัน คือถูกฆ่าเพราะความกลัวของผู้อื่น เช่นทหารในสงครามต้องฆ่าทั้งที่ใจจริงไม่อยากทำ แต่หากไม่ยิงก็จะถูกศัตรูยิงเอาเป็นต้น

หนทางแก้ไขก็คือพยายามแผ่เมตตาทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้กับสรรพสัตว์ที่เราเคยเบียดเบียนไว้ ปล่อยสัตว์ให้ชีวิตเป็นทานแล้วอธิษฐานให้พ้นจากกรรมนี้ ก็จะผ่อนหนักเป็นเบาได้

ส่วนการฆ่าของคุณ magnagiled ที่บังเอิญทำให้จิ้งจกตาย ไม่ถือว่าเป็นบาปหรอกครับ เพราะไม่มีเจตนาเลย ศีลก็ไม่ขาด แค่ด่างพร้อยไปหน่อยเพราะจิตเป็นกังวล อย่ากังวลไปเลย ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะอาจเคยผูกเวรกันมา จิ้งจกเลยต้องมาตายด้วยฝีมือคุณ ยังไงก็แผ่เมตตา อโหสิกรรมให้กันและกัน และทำบุญอธิษฐานอย่าให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก

ส่วนเกมที่มีการฆ่าฟันกัน ไม่ผิดศีลแต่ผิดธรรม เพราะเป็นการเพาะเชื้อของการฆ่าไว้ในจิตใจโดยที่เราไม่รู้ตัว ซึ่งอาจจะสำแดงเมื่อไรก็ได้ให้สามารถฆ่าได้จริงๆ

 

คำถามวิสัยพระโพธิสัตว์ที่จะตอบ เอ้า ใครเป็นพระโพธิสัตว์ก็ช่วยๆกันตอบหน่อยนะครับ

 

อนุโมทนาสาธุ ตัวผมก็อยู่กับต่อหัวเสือคือเค้ามาตั้งแต่รังเล็กๆบนต้นมะม่วง และข้างล่างก็เป็นที่นั้งเล่นแบบแหงนหน้าขึ้นไปก็เห็นแล้วครับ แบบใกล้มากก็เลยถือคติ เมตตาครับเค้าก็คงสื่อถึงลูกๆในรังได้ว่าต่างคนต่างอยู่ ผมก็นั่งดูเค้าทุกวัน บางทีก็เดินผ่านไปมา จนต่อมารังใหญ่มากแล้วเขาก็ไปเอง ปีกว่าๆแน่ะครับไม่เคยมีใครในบ้านโดนต่อต่อยเลยครับ แถมยังมาช่วยให้อะไรๆที่กำลังแย่แก้ปัญหาไม่ออก ดีขึ้นเลยครับ

 

ดิฉันเองบางทีก็ต้องบี้มด ตบยุงเหมือนกันไม่งั้นมันจะกัดลูกชายเราได้ แต่เคยฟังพระลูกศิษย์หลวงตามหาบัว วัดป่าบ้านตาดเล่าว่า หลวงตาให้จับแล้วเอาไปปล่อยไกล ๆ ไม่ให้ฆ่าหรือทำร้าย ไม่ว่าจะเป็นสัตว์อะไรก็ตาม
ดิฉันก็จะพยายามทำตามอยู่ (แมลงสาปนี้ก็ไม่ได้จับกันง่าย ๆ เน๊อะ) และคงต้องเปลี่ยนจากกาวดักหนูมาเป็นกรงดักแทนซะแล้ววว

 

ถ้าหลีกเลี่ยงได้ในเหตุที่ไม่อยู่ในภาวะสุดวิสัยหรือไม่ถูกบังคับให้ทำก็ควรหลีกเลี่ยง เพื่อไม่ก่อให้เกิดเวรผูกพันข้ามภพชาติอีก

 

(ออกตัวก่อนนะครับว่า มุ่งตอบคำถามเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาล่วงเกินแต่ประการใด)


จากที่เล่ามา พอจะสรุปได้ว่า คุณฆ่าเพราะอคติ ซึ่งแบ่งเป็น ๔ อย่าง

๑. อคติเพราะความรัก
๒. อคติเพราะความโกรธ
๓. อคติเพราะความหลง
๔. อคติเพราะความกลัว

สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่มีอยู่เป็นปรกติ ของ ปุถุชน (แต่ถ้าอยากแก้ให้หาย ก็มีวิธี)


ความกลัว นั้น เป็น สักกายทิฏฐิ รูปแบบหนึ่ง คือ การยึดว่าตัวเราเป็นของเรา

เราเกลียดหรือกลัวสัตว์ ก็เนื่องจากว่า ไม่ต้องการให้มันมาทำร้าย หรือทำให้เราสกปรก

อันนี้แหละ คือ ความรู้สึก "ตัวกู ของกู" ดังนั้น เมื่อเห็นมันเข้ามาใกล้ จึงต้อง

กระทำการอย่างหนึ่งอย่างใด เพื่อให้มันพ้นไปจากเรา (เรียกว่า วิภวะตัณหา)


บางท่านที่โทสะจริตแรงหน่อย ก็จะ เลือก ที่จะฆ่า เพื่อให้มันพ้นทางเราไป

เมื่อทำบ่อยๆ จิตก็ชิน เห็นการฆ่าเป็นเรื่องเล็กน้อย ในที่สุดจะนำไปสู่การฆ่ายิ่งๆขึ้นไป


คราวนี้มาว่าเรื่องวิธีการทำให้หายจากอาการนี้กัน ใช้หลักสติปัฏฐานก็ได้ คิดตามง่ายๆ

ขอยกตัวอย่างเป็น steps (แต่เวลาจริงไม่ต้องเป็นขั้นๆแบบนี้นะ) ให้คิดตาม เช่น...

๑. เห็นสัตว์นั้น รู้ว่าสัตว์นั้นเป็นโทษ (เป็นพิษ หรือน่าขยะแขยง หรือสกปรก ให้รู้ชัด)
๒. มีความรู้สึกเกลียด หรือ กลัว ให้รู้ชัด (เกลียด ขยะแขยง หรือกลัวมันฉกกัด)
๓. ตั้งสติให้มั่น อย่าเพิ่งฆ่ามัน แต่ให้หันมาฆ่า ความเกลียด หรือ ความกลัว ของเรา


จากนั้นมาดูตัวเรา หากเราเกลียด หรือขยะแขยงมัน กลัวว่ามันจะมาทำเราสกปรก

มาลองวิปัสนากันดู พิจารณาสิ ว่าร่างกายคนเรา ที่แท้มันสะอาดไหม

ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง น้ำเลือด น้ำเหลือง น้ำลาย อุจจาระ ปัสสาวะ ฯลฯ

ของคนเรามีอะไรวิเศษวิโสกว่าสัตว์ มันก็ธาตุ ๔ (ดิน น้ำ ลม ไฟ) เหมือนกัน

คนอื่นเค้าก็รังเกียจสิ่งเหล่านี้เหมือนที่เรารังเกียจ จิ้งจก ตุ๊กแก แมงมุม แมลงสาป ฯลฯ

แต่การที่เรารังเกียจสิ่งใดแล้วต้องฆ่าสิ่งนั้น เป็นการกระทำที่ถูกต้องหรือไม่ สมควรหรือไม่

เมื่อเรา หายเกลียด เมื่อนั้น ความรู้สึกอยากจะฆ่าก็จะบรรเทาลงครับ


คราวนี้มาดูที่ ความกลัว กันบ้าง ที่กลัวนั้น กลัวอะไร? ก็กลัวตายงัย กลัวอันตราย

ที่จะเกิดกับร่างกายของเรา ก็พูดง่ายๆ เรารัก เป็นห่วงร่างกาย (นี่แหละ สักกายทิฏฐิ)

คราวนี้ไปดูสัตว์ตัวนั้นบ้างสิ มันเองก็รักร่างกายเหมือนกับเรานี่แหละ ดังนั้น

เวลาท่านเอาไบกอนไปฉีดมัน มันรักตัวมันเหมือนกัน มันก็ต้องต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด

อะ... มาลองพิจารณากันต่อ ในเมื่อต่างฝ่ายต่างก็รักชีวิต สมควรหรือไม่ที่จะฆ่ากัน

ใช้สติกำกับ แล้วคุณจะสามารถหาวิธีจัดการกับบรรดาสัตว์เหล่านั้นได้ดีขึ้นในคราวต่อๆไป


ใช้เมตตา และปัญญา ประกอบกัน แล้วท่านจะจัดการสัตว์รบกวนพวกนั้นได้ดีขึ้น

สิ่งเหล่านี้ผมเขียนขึ้นจากประสบการณ์ส่วนตัว ขอย้ำ นะครับ ว่า เอาไปปฏิบัติได้จริง

ผมก็เคยมีปัญหาสัตว์รบกวนครับ (งูก็ยังเคย) แต่ก่อนก็เคยฆ่าบ่อยๆ แต่เดี๋ยวนี้เปลี่ยนใหม่

หัวใจ คือ ปฏิบัติกับเค้าด้วยเมตตา เห็นคุณค่าของชีวิตอื่น เมื่อคุณเห็นคุณค่าแล้ว

คุณจะไม่อยากทำลายมัน เมื่อคุณไม่อยากทำลายมัน คราวนี้แหละ... พระเอกมาแล้ว

ตัวคุณเองนั่นแหละ จะใช้ปัญญาใคร่ครวญหาวิธีไล่มันโดยไม่ต้องฆ่ามัน ซึ่งมีเป็นร้อยวิธี

แต่คุณไม่เคยได้ใช้มัน เพราะคุณจบปัญหาด้วยการฆ่าเสียก่อน


ปล. ถ้าเข้าใจเรื่อง ตัดสักกายทิฏฐิ จะสามารถตัดความเกลียด และความกลัว ได้ง่าย

แต่ตัวนั้นเป็นโลกุตรธรรม ผมคิดว่ายังไม่เหมาะกับวาระจิตของท่านในปัจจุบัน

เลยขออธิบายหลักเบื้องต้น ง่ายต่อการปฏิบัติ น่าจะเหมาะกับท่านมากกว่าน่ะครับ