จะเป็นบาปไหม๊ ถ้าเราเอาลูกเรามาเลี้ยงเอง

หลายท่านอาจงง กับหัววเรื่องนี้ แต่ท่านผู้รู้ช่วยให้ความกระจ่างเรื่อง กรรม หรือผลกรรม ที่จะตามมาด้วยเถิดครับ
เรื่องมีอยู่ว่า ผมได้ให้แม่ยายเลี้ยงลูกซึ่งตอนแรก ก่อนจะให้เลี้ยงเค้าก็สร้างภาพจนผมมั่นใจว่า เค้าดีพอที่จะเลี้ยง อีกอย่างเค้าอยู่ใกล้ กทม.จึงให้เลี้ยง แต่พอเลี้ยงไปได้สัก 1 เดือน ลูกผมเพิ่งคลอด เค้าเริ่มแสดง ผมกับแฟน จึงจะเอาหนี แต่ก็สงสารเค้า เห็นเค้าก้มกราบลูกตัวเองบอกว่าจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว ก็เลยเอาอยู่ต่อ จนถึงวันนี้ ลูกผมสองขวบ ทุกวันนี้ ผมหยุดงานวันอาทิตย์ พอวันอาทิตย์ เค้าจะพาลูกผมหนีไปข้างนอกไม่อยากให้เจอ ไม่อยากให้ผมเข้าใกล้ แฟนผมก็ไม่กล้า ไปเอาลูกออกมา กลัวแม่ตัวเองเป็นบ้า กลัวเค้าฆ่าตัวตาย แต่ เค้าต้องการให้ผมกับลูกกับแฟน ตัดขาด พ่อแม่ลูก เพื่อให้เค้าได้ครอบครอง ลูกผมไว้คนเดียว อยากทราบว่า ถ้าผมเอาลูกผมมาจะบาปไหม๊
สถานะ ปัจจุบัน ตอนนี้ไปหาลูกผม แม่ยายผมกะพ่อตา (พ่อเลี้ยง) จะไม่คุยกับ ลูกเค้าและผม แค่ยกมือไหว้ แล้วก็ต่างคนต่างอยู่ เค้าพาลูกผมหนีมา 2 เดือนแล้ว ถ้าผมเอาลูกผมมา เค้าคงเป็นบ้าแน่ แต่ เค้าก็ ทำกับพวกผมเกินไป มีอีกหลายเรื่อง ที่ไม่อยากกล่าวถึง เอาเป็นว่า ผมจะบาปไหม๊ครับ

 

การมีชีวิตคู่ มันทุกข์แบบนี้แหล่ะ แต่เราคงจะต้อง รักษาน้ำใจ คำว่ารักษาน้ำใจ โดยใช้ปัญญาหาทางออกที่ดีที่สุด การเป็นพ่อแม่บางทีต้องอดทนมากๆ ถ้าเป็นผม ผมคิดว่าตายาย ก็อายุมากแล้วคงอยู่ไม่กี่ปี ยังไงถ้าเขาผูกพันธ์มาก เราก็ควรจะให้เขาได้เลี้ยงหลานไปก่อน แต่ต้องพิจารณาปัจจัยอื่นๆด้วยเช่น เลี้ยงเจ้าหนูดีไหม ค่อยๆชั่งน้ำหนักนะครับ ขอให้โชคดี ลงตัว ทุกฝ่ายมีความสุข

 

เลี้ยงดี ดูและดี แต่จะยึดเป็นของตัวเอง ไม่เอาพ่อแม่เด็ก พยายามทุกวิถีทางให้พ่อแม่เด็กเลิกกัน ขนาด ลูกสาวตัวเอง(แม่เด็ก) ยังไม่คุยด้วย เพื่อจะให้ไปต้องไปหาเด็ก เห้อ ยิ่งกว่าบ้านทรายทองอีก

 

การมีลูกแต่ให้ตาให้ยายเลี้ยงนั้น เป็นบาปครับ

และถือว่าคุณเป็นหนี้ (บุญคุณ) ท่านด้วย

ลูกของคุณและแฟนคุณก็เป็นหนีชีวิต คุณยายท่านนั้นด้วย

ค่ากิน ค่าเลี้ยงดู ให้ที่อยู่ ให้ความรู้ ให้ความรัก และให้ชีวิตแฟนของคุณ

คุณและแฟนคุณตอบแทนคุณยายท่านหมดหรือยัง

ผมไม่อยากจะพูดมากเพียงแค่อยากจะบอกว่า ในเมื่อคุณให้เด็กท่านเลี้ยงดู

ไม่ว่าจะเพราะเหตุผลอะไรคุณก็ผิดตั้งแต่ต้นแล้ว

*** เหมือนคุณมีเมล็ดพืช แล้วนำไปให้ผู้อื่นปลูก พอเจริญเติบโตขึ้นมาแล้ว

คุณก็บอกผู้ปลูกว่าพืชต้นนี้เป็นของคุณนะ แบบนี้มันไม่ค่อยถูก

ถึงแม้ว่าตามความจริงมันเป็นของคุณก็ตาม ***

คุณถามว่ามันบาปไหม ?

ผมตอบได้ว่า แค่เอาให้ท่านเลี้ยงก็บาปมากแล้วครับ

ยิ่งถ้าเอาคืนโดยท่านไม่เต็มใจยิ่งบาปมากขึ้นไปอีก

สิ่งที่คุณควรจะทำก็คือ ให้ท่านคืนด้วยความเต็มใจ
จึงจะไม่บาปครับ

 

ทั้ง ที่เค้าพยายามทุกวิถีทาง เพื่อตัดเราให้ขาดจากลูกเรา เหรอครับ แบบนี้ก็บาปกันทั้งคู่สิครับ เพราะทางเค้าเองก็พยายาม ตัดพ่อตัดแม่ เพื่อจะได้ ลูกของเราไปครอบครอง

 

ขอเป็นกำลังใจให้นะค่ะ แต่ควรคิดถึงเด็กเป็นสำคัญค่ะเพราะเด็กคือผ้าขาวไม่รู้เรื่องอะไรของผู้ใหญ่ด้วย หากคนเลี้ยง ๆ ไปในทางไม่ดี มีอคติโตขึ้นมาเข้าก็จะกลายเป็นเด็กที่คิดลบ พ่อแม่อยากให้ลูกเป็นแบบไหนก็ควรเลี้ยงและสั่งสอนด้วยตัวเองคะ ดีไม่ดีอยู่ที่เราจะได้ไม่ต้องโทษใคร ช่วงอายุของเด็กเร็วนะค่ะ คุณจะได้ไม่เสียใจในภายหลัง พอเขาโตเราก็ไม่ได้เลี้ยงและสอนเขา

 

ผมว่าคุณกังวลเกินเหตุไปนะครับ

ในทางด้านกฎหมาย คุณมีสิทธิเป็นผู้ปกครอง มีสิทธิ์นำตัวเด็กกลับไปเลี้ยงดูได้ทันที วันไหนเวลาไหนก็ได้

และเด็กก็เป็นมนุษย์ มีความคิด มีความรู้ มีความจำ เขารู้ว่าใครคนไหนเป็นตาเป็นยาย

คนไหนเป็นพ่อเป็นแม่ หากคุณแวะเวียนไปหาเขาอย่างสม่ำเสมอ เขารู้ได้ เขาจำได้ครับ

เรื่องตัดพ่อตัดแม่ ไม่ว่าในทางกฎหมาย หรือในทางปฏิบัติ ทำไม่ได้หรอกครับ คุณสบายใจได้

*** ที่ผมพูดได้เพราะเรื่องนี้เกิดขึ้นจริงกับครอบครัวผม น้องสาวผมมีลูก 2 คน และได้นำมาให้แม่ผมเลี้ยง ก็คือยายของหลานนี่เอง และผมก็อาศัยอยู่กับแม่ผม

มีช่วงหนึ่งแม่ผมและน้องสาวทะเลาะกันรุนแรง บวกกับมีคนอื่นยุแยงน้องสาวผมจึงได้นำลูกกลับไปเลี้ยงเอง แม่ผมเสียใจมากท่านมีอาชีพค้าขาย ถึงขนาดหยุดขายไม่เป็นอันทำมาหากิน

ผมกลัวท่านคิดสั้นมาก ช่วงนั้นท่านร้องให้ทุกวัน จนมีโอกาสได้คุยกับน้องสาวและได้เกลี้ยกล่อม โดยบอกว่าให้เอาลูกมาอยู่กับแม่ผมชั่วคราว เพราะช่วงนั้นน้องสาวผมยังไม่พร้อม รายจ่ายเยอะ ค่ากินของเด็ก ค่าเงินไปโรงเรียน ค่าชุด ต้องใช้เงินเยอะ

ผมจึงบอกว่ารอให้พร้อมก่อนค่อยมารับคืนไปก็ได้ จนทุกวันนี้เด็ก 2 คนนี้ก็ยังอยู่กับแม่ผม และถ้าหากน้องสาวผมมารับคืนไปเมื่อไหร่ ท่านก็ให้ไปทันที เพราะท่านทำใจได้แล้วครับ

คนเรายิ่งแก่ตัวเมื่อไหร่ก็จะคิดได้เอง โดยที่ไม่ต้องมีใครบอก ว่าตัวเราเองนั้นจะเลี้ยงลูก (คือผม) จะเลี้ยงหลานไปตลอดชีวิตคงเป็นไปไม่ได้ พอเด็กโตขึ้นเขาก็จะมีชีวิตเป็นของตัวเอง มีความคิดเป็นของตัวเอง เลือกทางเดินชีวิตได้เอง ซึ่งแม่ผมก็เข้าใจและทำใจยอมรับเรื่องนี้ได้แล้วครับ ***

สิ่งที่คุณควรทำ คือ ไปหาลูกอย่างสม่ำเสมอ อย่างน้อยอาทิตย์ล่ะ 1-2 ครั้ง ซึ่งน้องสาวผมก็มาทุกอาทิตย์ และแม่ผมก็เลี้ยงดูเด็กเป็นอย่างดี

แต่ถ้าหากให้เด็กเลือกที่จะอยู่กับใคร เด็กกลับเลือกที่จะอยู่กับพ่อแม่ ทั้งๆ ที่อยู่กับยายมีของกินเยอะกว่า มีของเล่นเยอะกว่า และได้เงินใช้เยอะกว่าผมเสียอีก

สาเหตุเพราะ เด็กอยู่กับยายทุกวันแม้จะได้ความรักอย่างปกติแต่ก็เกิดความเคยชิน ผิดกับพ่อแม่ได้เจอแค่อาทิตย์ละครั้ง แต่กลับมีความคิดถึง และมีความรักให้มากกว่า หรือจะเรียกได้ว่า เลือดยังไงก็ข้นกว่าน้ำ ตัดยังไงก็ตัดไม่ขาด

แต่ถ้าหากคุณทิ้งลูกไว้กับยาย ปีหนึ่งมาเจอแค่ครั้งสองครั้ง ประเด็นนี้เด็กอาจมีความผูกพันกับยายมากกว่าพ่อแม่ เพราะระยะห่างของเวลามันมากเกินไป

*** ที่คุณควรทำ คือ รอเวลาจนกว่าเด็กจะโตพอมีความคิดเป็นของตัวเอง ถ้าคุณไปหาลูกอย่างสม่ำเสมอ หากยายเลี้ยงไม่ดีเด็กจะบอกคุณเอง

หากคุณรอเวลาไม่ได้ คุณก็ควรนำหลักธรรมะ ให้เข้าถึงตัวของท่าน เช่น พ่อแม่ลูกยายหลานเข้าวัดทำบุญและฟังธรรม เด็กได้ท่องเที่ยวในวัด ได้ทำบุญ ผู้ใหญ่ได้ฟังธรรมะ ท่านอาจจะเข้าใจถึงชีวิตและปลงต่อสิ่งยึดติดทั้งหลาย ทั้งต่อชีวิตตนเองและชีวิตของลูกหลานก็เป็นได้ ***

สุดท้ายนี้ขอให้ครอบครัวคุณมีความสุขกันพร้อมหน้าทั้งพ่อ แม่ ลูก ยาย หลาน
เป็นครอบครัวที่อบอุ่นสมบูรณ์ และขอให้คุณและแม่ยายคุณมีดวงตาเห็นธรรม มีธรรมประจำใจ และเข้าใจต่อชีวิตอย่างแท้จริงด้วยครับ

 

ขออภัยนะครับ ถ้าตอบไม่ตรงประเด็น ในความคิดผม ไม่ได้มองว่าควรให้เด็กอยู่กับใคร ในเมื่อ ทั้ง 2 ฝ่าย ต่างก็รักเด็กคนนี้ ทำไมไม่ลองหาวิธีให้เด็ก เป็นกาวใจ ทั้ง 2 ฝ่าย แทน(ถ้าเป็นไปได้ เพราะ คนนอกอย่างผมไม่ทราบปัญหา ลึกๆ ที่อาจจะมี หรือไม่มี ระหว่าง ทั้ง 2 ฝ่าย) จะได้ไม่ต้องมีผู้ เสียใจ และผมว่าจะเป็นผลดีที่สุดสำหรับตัวเด็กในอนาคต (จะได้ไม่มีปัญหา ขาด พ่อ-แม่ หรือ ตายาย )

 

ตอบคุณอภิราม คือ ของผม ยายเด็ก แรงกว่า แม่คุณเยอะครับ เพราะว่า เค้าจะพาลุกผมหนีทุกอาทิตย์ เพื่อไม่ให้เจอผม ถ้าอาทิตย์ไหนเจอผม เค้าจะหงุดหงิด พวกผมขึ้นมาทันที หน้าไม่มอง คุยไม่คุยด้วย เดินออกจากบ้านไปทันที เรื่องบางเรื่อง ผมก็พูดได้ไม่หมด เพราะมันแรงเกินกว่าจะบรรยาย
@ในแง่กฎหมาย ผมก็มีสิทธิ์ เต็มที่ เค้าเคยเปรย ๆ ว่านามสกุลผมไม่เพราะ จะเปลี่ยนเป็นนามสกุลอื่นให้หลานเค้า ตอนนี้ผมเลยเอาใบเกิดมาเก็บไว้ที่ตัวเอง เพราะบางที เค้ามีเงินเค้าคิดว่า เค้าซื้อได้ทุกอย่าง
@ในแง่ ศีลธรรม เค้าต้องการตัดพวกผม ให้ขาดจาก ความเป็นพ่อเป็นแม่ แต่ พอถึงเวลา เค้าจะอ้างว่า บุญเท่าไหร่แล้วที่เค้าเลี้ยงหลานให้ ถ้าเอาไปเลี้ยงที่อื่น คง ลำบาก แต่จริงๆ ที่ผมให้เค้าเลี้ยงเพราะจะได้ไปหาได้ทุกอาทิตย์ อยู่ใกล้กัน จะได้ไปหาได้ตลอด ผมทำงานอยู่ ลาดพร้าว ลูกผมอยู่นนท์ ไปหาได้ทุกวันตอนเย็น แต่ หลังๆ มาจาก พฤติกรรม ของเค้า ผมก็เลยไปเฉพาะวันอาทิตย์ แต่ 2 เดือนที่ผ่านมา ทุกวันหยุด เค้าพาหนีตลอด อาทิตย์ไหนผมไปดักแต่เช้า ผมจะรีบเอามาก่อน เค้าก็จะอ้างว่า เด๋วหลานร้อง ผมก็จะพาไปไหน เค้าจะอ้างนู้นอ้างนี่ตลอด พาไปหาปู่ย่า ก็บอกเด๋วร้อง พาไป วัด ให้อาหารปลาก็บอกแดดร้อน หลานไปมา 3 วันติดแล้ว ผมคิดว่า คงทนได้อีกไม่นาน คงเร็ว ๆ นี้ครับ

 

เหมือนกันเลยค่ะ แต่ของดิฉันเป็นกะแม่สามี

ลองสังเกตุดูว่าลูกเราเวลาอยู่กะแม่สามีแล้วเป็นยังงัย อยู่กับเราแล้วเป็นยังงัย เคยฟังจากแม่ชีทศพร(ในเว็บนี้แหล่ะค่ะ) ท่านว่าเพราะทั้งคู่มีกรรมต่อกัน เด็กร้องไม่เอาใคร จะอยู่กับย่าท่าเดียวนั่นแสดงว่าใช่เลย มาหลังๆก็ปลงๆค่ะ ดีซะอีกเนอะเราก็ไม่เหนื่อย แต่ได้อ่านท่านที่ตอบด้านบน บอกว่าเป็นบาปตั้งแต่เราให้ท่านเลี้ยงแล้ว จริงเหรอคะ กลัวๆเหมือนกัน รบกวนท่านผู้รู้ช่วยอธิบายทีค่ะ เพราะดิฉันจะได้ออกจากงานมาเลี้ยงลูกเองเลย(ไม่เดือดร้อนเรื่องเงิน)

 

เคยได้ยินแม่ชีทศพร ท่านพูดไว้ครับ ว่าอย่าให้ พ่อแม่ เราเลี้ยงหลาน ถ้าทำได้นะครับ

 

ขอตอบบ้าง

เราเข้าใจเจ้าของกระทู้..เนื่องจากตอนนี้เรามีลูกเล็กเขาแค่ 6 เดือนเศษ
จะว่าเป็นเด็กพิเศษก็คงไม่ผิด....เลี้ยงยากมากมายตอนแรกเกิดแม่ก็ให้เอาไปเลี้ยงที่บ้าน ตจว. เราไม่เห็นด้วยแต่ก็ไม่มีทางเลือก..เพราะลำพังเรา 2 คนไม่มีประสบการณ์กลัวเลี้ยงไม่ได้..ทำไรไม่ถูก..แต่เราก็ไปอยู่ด้วยช่วยกันเลี้ยงเพราะลูกเราเป็นเด็กแรงมากๆ ร้องไห้จนหยุดหายใจตอนนั้นคิดว่าจะเสียเขาไปแล้ว
แต่ก็ผ่านมาได้ประมาณ 5 เดือนเราลางานมาเพิ่ม...ทีนี้เงินทองก็เริ่มน้อยลง เพราะเราไม่มีน้ำนมให้ลูกกินแถมลูกก็แพ้นมวัวต้องกินนมถั่วเหลืองราคาก็แพง..เราต้องกลับมาทำงาน..ไม่มีคนเลี้ยงลูก..พี่คนโตเป็นโรคเลือด.. แม่เป็นเบาหวานเดินไม่ได้ พี่อีก 2 คนทำงานเงินเดือนเยอะโคตร น้องสาวเป็นเลขา ทุกคนไม่มีใครอยากเลี้ยง... จนคืนหนึ่งเราจุดธูปขอสิ่งศักดิ์สิทธฺ์ที่ส่งน้องเขามาเกิด..ขอให้นำทางคนเลี้ยงมาให้เนื่องจากเราลำบากจิงจิง ..เรารักลูกมากแต่ปัจจัยมันก็สำคัญ ในที่สุดทุกคนที่เราพูดถึง..เป็นคนเลี้ยงให้ตอนแรกไม่เชื่อหรอกคืนที่จุดธูปนั้นเราฝันเห็นพี่สาว 2 คนกับแม่สรุปตอนนี้เขาเลี้ยงกันอยู่ 5 คนกับลูกเราคนเดียว น้องเลี้ยงยากมาก...เฉพาะวันโกน วันพระ พูดมาตั้งยาวคือทุกคนที่เลี้ยงก็รักลูกเรามาก..มากขนาดแค่คิดว่าถ้าเรา 2 คนจะรับลูกมาเลี้ยงเองจะทำได้ใหม แต่เราก็แอบคิดนะถ้าหากลูกไม่รักเรา เขาจะรักป้ากับยายเราก็ไม่โทษใครหรอกคงเป็นกรรมของเรา ที่ไม่สามารถเลี้ยงเขาได้ด้วยตัวเอง ทุกวันนี้เราก็กลับไปเลี้ยงน้องทุกเสาร์อาทิตย์ น้องอยู่เมืองกาญจน์ ระยะทางไม่ใช่ปัญหาเขาจำเราไ้ด้ 2 วันเขาจะอยู่กับเราตลอดจนป้ากับยายแกล้งว่าทำเป็นติดแม่ เดี๋ยวแม่กลับกรุงเทพจะไม่เลี้ยงแล้ว แต่เราก็ไม่เก็บมาเป็นอารมณ์หรอกเขาก็รักของเขาเพราะเขาเลี้ยงดูกันอยู่ทุกวัน ที่จะบอกคือ..บางครั้งเราต้องปล่อยวางบ้าง(ถ้ามันหนักเกินไป)...พ่อแม่ทุกคนรักลูกเราเข้าใจ..คุณปล่อยให้เวลาเป็นเครื่องตัดสินดีกว่าเพื่อรักษาน้ำใจทั้งสองฝ่าย...เด็กเขารู้เองว่าใครคือพ่อแม่เขา..เราก็แค่รอเวลาเท่านั้น..ดูเหมือนง่ายแต่ทำยากมาก...แต่คุณ 2 คนต้องพยายามค่ะแล้วจะดีเอง....เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
​

​

 

อืม...ตามความคิดผมนะ คุณ จขกท. เป็นต่อแม่ยายเยอะ อยู่ที่ว่าวิธีการคุณอาจต้องเปลี่ยนนิดหน่อย เล่นลูกบู้บ้าง คือไม่ได้ให้ไปต่อยแกนะครับ ให้แข็งๆแสดงความเด็ดขาดบ้าง เช่นพูดไปเลย ถ้าแม่ไม่ให้ลูกเจอผมวันอาทิตย์ ผมจะเอาไปเลี้ยงเอง ประมาณเนี้ย เชื่อว่าแกรักหลานแกมากนะ บางทีถ้าแกเจอไม้แข็งแกอาจจะอ่อนให้คุณก็ได้

 

รักลูกมากกลัวแม่ยายแย่งลูกไปเป็นชองตนเอง...เป็นไงทุกข์ไหมของมึงของกู จริงๆเด็กไม่ใช่ของใครไม่ใช่สมบัติของพ่อแม่ปู่ย่าตายาย เขาเป็นเจ้าของตัวเขาเอง คุณมีหน้าที่ต้องอุปการะเลี้ยงดูให้เขาอย่างใกล้ชิด24ชั่วโมง ขอย้ำ24ชั่วโมง 2เดือนแบเบาะ ถามใจคุณดูก่อนมีลูกหวังอะไรจากเขา หวังได้โอบกอดแสดงความรักหรือหวังให้เลี้ยงเราตอนแก่หวังฝากผีฝากไข้หรือทั้งสองอย่าง คุณทำงานทั้งผัวเมียเพื่อปากท้องตนส่งให้ลูกเดือนเท่าไร เหลือใช้กินเท่าไร ถ้าไปลากลูกกลับมาพ่อหรือแม่ต้องออกงานมาเลี้ยงลูก ซี่งน่าจะเป็นแม่ที่จะมาชงนมเช็ดขี้เปลี่ยนผ้าอ้อม อาบน้ำให้ลูก ไม่สบายก็ต้องหลับๆตื่นๆยันเช้าไหวไหมต้องอยู่กับลูก4ปี รายได้หายไปหนึ่งคนเท่าไร ถามหน่อยทำไมอย่านมลูกเร็วอะไรอ่านแล้วงง 1เดือนแม่หนีไปไหนไม่ให้นมลูก จะบอกให้แกสองคนผัวเมียบุญโขมีคนเลี้ยงลูกให้ ยังไงก็เลือดเนื้อเชื้อไข รักยิ่งกว่าลูกเพราะตอนมีลูกเลี้ยงไม่ดีชีวิตลำเข็ญอดๆอยากๆยากจนอิ่มบ้างอดบ้าง วันนี้พอมีพอกินก็จะเลี้ยงหลานให้อิ่มหน่ำสำราญบริบูรณ์ชดเชยอดีตที่ให้ลูกไม่ได้ หลานจะเลี้ยงเหมือนเทวดาอุ้มไม่ห่างกาย ไปหาคนเลี้ยงได้อย่างนี้อีกกี่ชาติก็ไม่มีแล้ว ไปได้คนเลี้ยงเป็นสาวพม่าสาวลาวลูกเราก็จะซึมซาบสิ่งเหล่านั้นเข้าไป เราอยากได้อย่างนั้นไหม ตั้งใจทำงานหาเงินส่งให้แม่ยายเต็มที่ กลับบ้านหิ้วผลไม้ที่แกชอบไปฝาก มีแม่ยายแบบนี้รักให้มากๆแกจะเลี้ยงลูกเราได้อีกกี่ปีก็เป็นบุญของเด็ก บุญของลูกเรา วันใดสิ้นแม่ยายไม่ต้องกังวล คุณสองคนผัวเมียจะได้รับภาระอันนี้ไปแบกไปครอบครองอย่างแน่นอน แล้วจะรู้ว่านรกมีจริง....

 

อ่านหัวเรื่องก็งงแล้ว พออ่านเนื้อหา งง ใหญ่เลย555

 

อดทนครับพยายามทำดีไว้ครับบุญจะรักษาเชื่อเถอะรับ