ทำบุญด้วยดอกไม้ ของหอม วิธีที่ถูกต้องทำอย่างไรครับ

พอดี ผมอยากทราบขนบธรรมเนียมประเพณีในการทำบุญดอกไม้ของหอมบูชาพระพุทธเจ้า ที่ปราณีตที่สุด เลิศที่สุด
- ถ้าซื้อดอกไม้จากตลาด เขาจะขายเป็นดอกไม้เป็นช่อห่อด้วยกระดาษหนังสือพิมพ์ ควรนำไปถวายพระดี หรือว่านำมาบูชาหน้าหิ้งพระดีครับ อยากทำให้ปราณีตที่สุด เลิศที่สุด ในโลกหล้าหาใดเทียม ขอบคุณครับ

 

ทำบุญด้วยใจที่ศรัทธาได้บุญสูงสุดคะ

 

กราบอนุโมทนาบุญกับท่าน จขกท. ด้วยนะครับ ท่านลองอ่านดูนะครับ

พระพุทธเจ้า : อานนท์ช่วยปูลาดที่บรรทมให้ตถาคตระหว่างต้นไม้สาละทั้งคู่นี้เถิด
พระอานนท์ : พระเจ้าข้า

เมื่อพระอานนท์ได้ปูลาดถวายเสร็จพระองค์ก็เสด็จขึ้นบรรทมสีหไสยาโดยไม่คิดว่าจะลุกขึ้นอีกแล้ว เพราะเหตุเป็นไสยาอวสาน คือการนอนครั้งสุดท้าย และครั้งนั้นต้นสาละทั้งคู่ผลิดอกออกบานร่วงหล่นลงมายังพระสรีระ เพื่อบูชาพระพุทธเจ้า แม้ดอกมณฑาในเมืองสวรรค์ตลอดจนเครื่องหอมต่างๆที่ตกลงมาจากอากาศ

พระพุทธเจ้า : อานนท์ การบูชาตถาคตด้วยของมีค่า แม้มากปานนี้ก็ไม่มีชื่อว่าบูชาตถาคตอันแท้จริง ผู้ใดมาปฏิบัติธรรมและทำตัวสมค่ากับพระธรรมนั้น ผู้นั้นได้ชื่อว่าบูชาตถาคตอย่างสูงสุด

 

"บายศรี" พรมด้วยน้ำอบไทย
ถวายบนหิ้งพระ ทุกวันพระ
ตั้งทิ้งไว้จนเหี่ยว ส่วนมาก 7 วัน
ก็นำบายศรีจำเริญ
(คือการทิ้งใต้โคนต้นไม้ ห้ามทิ้งขยะ
หรือนำไปเผาไฟ)

ตั้งจิตอธิษฐานดีๆ คุณก็จะก้าวหน้าในการ
ปฏิบัติธรรมมาก เพราะบายศรีเป็นเครื่องสูง
สำหรับบูชาครู "แรงครู" จะมากเป็นพิเศษ
อานิสงส์ทางโลกก็คือ อยู่ที่ไหนก็โดดเด่น


เมื่อก่อนดิฉันไม่ค่อยเชื่อเรื่องนี้
ส่วนตัวเลยชอบไหว้พระบนหิ้งด้วยพวงมาลัย
มะลิเพราะหอมดี แต่พอลองบายศรีแล้ว
"เหมือนหนังคนละม้วนเลย"

หลังๆเพลาๆลงเพราะ"โลกร้อน"ไงคะ
โฟมทั้งนั้นที่เป็นแท่นบายศรี

ถ้าคุณอยากจะลองดูก็ได้นะ

 

กราบอนุโทนาบุญกับท่าน จขกท. อีกครั้งนะครับ(เพิ่มอีกนิดครับ)

พระพุทธเจ้า อดีตชาติ(เมื่อ 20 อสงขัยกับเศษ 100,000 มหากัปป์ที่แล้ว)พระองค์เสวยพระชาติเป็น ฟ้าหญิงสุมิตตาราชกุมารี เป็นพระกนิษฐภคินี(น้องคนละมารดา) ของสมเด็จพระมิ่งมงกุฎปุราณทีปังกรสัมมาสัมพุทธเจ้า
วันหนึ่ง เป็นเวลาเย็นใกล้ค่ำแล้ว ฟ้าหญิงสุมิตตาราชบุตรีประทับยืนอยู่บนปราสาทชั้นที่ ๗ ทอดพระเนตรลงมาข้างล่าง ก็ได้เห็นพระภิกษุรูปหนึ่งทรงสมณสารูป มีกิริยาอาการน่าเลื่อมใสยิ่งนักมายืนบิณฑบาตอยู่ที่ประตูพระราชวัง พระนางสุมิตตาทรงดำริว่า

‘ภิกษุมาบิณฑบาตในเวลาเย็น อันมิใช่กาลที่ควรบิณฑบาตเช่นนี้ คงประสงค์สิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นแน่’ คิดดังนั้นแล้ว จึงมีพระเสาวนีย์ใช้บุรุษคนหนึ่งว่า “ท่านจงลงไปถามความต้องการของพระคุณเจ้าให้รู้แจ้ง แล้วจงมาบอกแก่เรา” ราชบุรุษรับพระเสาวนีย์แล้วถวายบังคม ลงมาถามได้ความแล้วกลับไปทูลว่า

“พระคุณเจ้าประสงค์จะบิณฑบาตน้ำมัน พระเจ้าข้า”

ฟ้าหญิงสุมิตตาจึงให้ไปอาราธนาพระคุณเจ้าขึ้นมานั่ง ณ อาสนะอันสมควร แล้วจึงมีดำรัสว่า

“พระผู้เป็นเจ้าต้องประสงค์น้ำมันเอาไปเพื่อประโยชน์สิ่งใด”

“ขอถวายพระพร อาตมภาพบิณฑบาตน้ำมันได้แล้ว ก็แต่งประทีป ทำการสักการบูชาแด่สมเด็จพระมิ่งมงกุฎปุราณทีปังกรสัมมาสัมพุทธเจ้าจนสิ้นราตรียังรุ่ง ครั้นเวลาสายสว่างแล้ว พระอริยสงฆ์สาวกมาประชุมพร้อมกัน ณ สำนักแห่งสมเด็จพระบรมครู อาตมภาพก็ตามประทีปบูชาพระอริยสาวกทั้งหลายอีกเล่า แต่เฝ้ากระทำอยู่อย่างนี้เสมอมา ขอถวายพระพร”

ฟ้าหญิงสุมิตตาเทวีได้ฟังดังนั้น มีจิตยินดีเลื่อมใสเป็นยิ่งนัก ได้ตักตวงน้ำมันพันธุ์ผักกาดจนเต็มขัน ก็ทูนเหนือเศียรเกล้านำมาในขณะนั้น พระนางยังเกิดความคิดอันสูงส่งบรรเจิดจ้าขึ้นมาว่า

‘สมเด็จพระบรมเชษฐาธิราชของเราได้ตรัสรู้เป็นองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงกระทำประโยชน์เกื้อกูลแก่มวลสัตวโลกเป็นอันมากฉันใด กาลนานไปเบื้องหน้า ขอให้เราได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่ง เพื่อจะได้อนุกูลแก่สัตวโลก ฉันนั้นเถิด’ คิดคำนึงดังนั้นแล้ว จึงนำภาชนะบรรจุน้ำมันนั้นลงจากเบื้องบนพระเศียรเกล้าแล้ว ก็รินลงในบาตรของพระคุณเจ้าจนเต็มแล้วมีดำรัสว่า

“ข้าแต่พระคุณเจ้าผู้เจริญ ด้วยอานิสงส์แห่งการถวายน้ำมันนี้ ขอจงเป็นปัจจัยให้ความปรารถนาของข้าพเจ้าจงสำเร็จด้วยเถิด ขอพระคุณเจ้าจงนำน้ำมันนี้ไปบูชาแด่องค์สมเด็จพระสัพพัญญูพุทธเจ้าของข้าพเจ้าแล้ว ขอจงมีจิตการุณช่วยกราบทูลพระองค์ด้วยเถิดว่า พระกนิษฐภคินีของพระพุทธองค์ถวายมา ซึ่งพระนางได้ตั้งจิตปรารถนาว่า ขอตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าสักพระองค์หนึ่ง ขอให้ทรงพระนามว่า สิทธัตถะ ในอนาคตพระพุทธเจ้าข้า” ความปรารถนานั้นของพระนางจักสำเร็จหรือไม่หนอ

พระบรมศาสดาทรงสดับแล้ว จึงมีพระพุทธฎีกาตรัสว่า

“ดูกรภิกษุ บัดนี้สุมิตตาราชกุมารี พระกนิษฐภคินีของเรานั้นยังตั้งอยู่ในอัตภาพเป็นสตรี จึงยังไม่สมควรที่จะได้รับคำพยากรณ์”

“พระพุทธเจ้าข้า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ก็พระกนิษฐภคินีของพระองค์จักไม่มีโอกาสได้สำเร็จพุทธภูมิเลยหรือ”

ลำดับนั้น สมเด็จพระจอมไตรโลกนาถจึงทรงพิจารณาดูในอนาคตก็ทรงทราบว่า พระนางสุมิตตาเทวีได้เคยมีพุทธภูมิปณิธานไว้นานนักหนา ตั้งแต่ครั้งเป็นมาณพหนุ่มผู้แบกมารดาไว้บนบ่าว่ายน้ำข้ามมหาสมุทรว่า ถ้าตัวเราถึงชีวิตพินาศขาดสูญลงในท้องมหาสมุทรทะเลใหญ่ พร้อมกับมารดา ณ กาลบัดนี้ ขอกุศลที่เราแบกมารดาว่ายน้ำในมหาสมุทรมาด้วยความเหน็ดเหนื่อยนักหนานี้ จงเป็นปัจจัยให้ถึงซึ่งโพธิญาณ ขอเราได้ช่วยสัตว์ทั้งหลายอันเวียนว่ายอยู่ในวัฏฏสงสารให้ข้ามพ้นลุถึงซึ่งฝั่งโน้นคือ อมตมหานิพพาน

ครั้นคิดดังนั้นแล้วก็ตั้งปณิธานซ้ำลงไปอีกว่า เมื่อเราเปลื้องตนออกพ้นจากวัฏฏสงสารแล้ว ขอเราพึงนำสัตว์ทั้งหลายให้เปลื้องตนพ้นจากวัฏฏสงสารด้วยเถิด อนึ่งเมื่อเราข้ามจากวัฏฏสงสารได้แล้ว ขอให้เราพึงนำสัตว์ทั้งหลายข้ามพ้นจากวัฏฏสงสารได้ด้วยเถิด (มุนีนาถทีปนี หน้า ๑๕๐)

เมื่อทรงพิจารณาดูในอนาคตกาลแล้ว ทรงทราบว่าพระน้องนางจะสำเร็จพุทธภูมิตามความปรารถนาได้ จึงตรัสกับพระภิกษุรูปนั้นว่า

“ดูก่อนภิกษุ กาลข้างหน้าในอนาคต นับแต่นี้ไปอีก ๑๖ อสงไขยเศษหนึ่งแสนมหากัป จักมีพระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่งทรงพระนามว่า สมเด็จพระทีปังกร จักเสด็จมาอุบัติตรัสในโลก พระพุทธเจ้าพระองค์นั้นจักได้กล่าวพยากรณ์ให้แก่พระภคินีของเรา”

เมื่อพระปุราณทีปังกรสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสเช่นนั้นแล้ว พระภิกษุรูปนั้นจึงได้ทูลลา แล้วไปสู่ปราสาทของฟ้าหญิงสุมิตตาเทวี เล่าแจ้งตามที่ได้รับฟังจากพระโอษฐ์ของพระผู้มีพระภาคเจ้า

เมื่อได้สดับคำบอกเล่าจบลง เจ้าฟ้าหญิงทรงโสมนัสยิ่งนัก จึงมีพระเสาวนีย์ถวายนิตยปวารณาว่า

“ข้าแต่พระคุณเจ้า แต่วันนี้เป็นต้นไป ขอพระคุณเจ้าอย่าได้เที่ยวไปแสวงหาที่อื่นเลย ขอพระคุณเจ้าจงมารับน้ำมันในสำนักแห่งข้าพเจ้านี้เป็นนิตย์ทุกวันด้วยเถิด”

นับแต่วันนั้นมา พระภิกษุนั้นก็ได้มารับน้ำมันพันธุ์ผักกาดจากปราสาทของเจ้าฟ้าหญิงสุมิตตาเทวี ไปทำประทีปบูชาองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าและพระอริยสงฆ์สาวกเป็นประจำ

ฟ้าหญิงสุมิตตาจึงได้มีโอกาสบูชาประทีปแก่พระพุทธเจ้าตลอดเวลาเท่าที่พระภิกษุรูปนั้นได้ถวายบูชา อีกทั้งที่ได้ทำบุญอย่างต่อเนื่อง ทั้งการจัดแจงอาหารอย่างประณีตเป็นอันมาก พร้อมด้วยเครื่องสักการบูชา มีดอกไม้และของหอม เป็นต้น พระนางแวดล้อมด้วยบริวารไปสู่มหาวิหาร ถวายบิณฑบาตแก่หมู่ภิกษุสงฆ์ มีพระพุทธเจ้าเป็นองค์ประธาน ด้วยความเชื่อมั่นเลื่อมใสที่มากขึ้น ๆ ทำให้พระนางมีพระหฤทัยเบื่อหน่ายจากความที่ได้อัตภาพเป็นสตรีเพศนั้นยิ่งนัก จึงอุตส่าห์บำเพ็ญกุศล เช่น บริจาคทาน รักษาศีล สมาทานอุโบสถ ประพฤติพรตพรหมจรรย์เป็นประจำ ครั้นสิ้นพระชนมายุแล้ว ก็ได้ไปเสวยทิพยสมบัติในสวรรค์เทวโลก หมดสิ้นเศษกรรมที่มีอยู่ ได้ไปเกิดเป็นชายในภพชาติต่อ ๆ ไป
พระภิกษุที่ได้บิณฑบาตน้ำมันหอมรูปนั้น ได้มาอุบัติเป็นสมเด็จพระมิ่งมงกุฎปัจฉิมทีปังกรสัมมาสัมพุทธเจ้า ได้ทรงมีพุทธพยากรณ์ท่านสุเมธดาบสว่าจะได้เป็นพระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่งในอนาคต(อีก 4 อสงขัยกับเศษ 100,000 มหากัปป์)

พระนางสิริมหามายา(สมบูรณ์พร้อมด้วยอิตถีลักษณะ 64 ประการ มีเบญจกัลยาณีเป็นต้น) อดีตชาติพระนางเคยถวายผงจันทร์แดง (เครื่องประทินผิวชั้นสูง) แด่พระวิปัสสีสัมมาสัมพุทธเจ้าซึ่งพระนางทรงนำไปโปรยบรรณคันธกุฎี พระนางตั้งปณิธานกัลยาณจิตอธิษฐานขอให้ได้เกิดเป็นพระมารดาของพระพุทธเจ้าพระองค์ใดพระองค์หนึ่งในอนาคต

 

ทำ 2 อย่างด้วยกัน ทั้งอามิสทานและปฏิบัติบูชา

แต่ปฏิบัติบูชาเป็นการบูชาที่สำคัญยิ่ง ยอดเยี่ยมกว่าอามิสบูชา