ทำไมจึงเกิดอาการขนลุกตลอดเวลา

ถามผู้รู้หน่อยนะครับ ถ้าอยู่เฉยๆขนไม่ลุกแต่พอหายใจเข้าสุดๆขนจะลุกขึ้นหัวเลย
ยิ่งตอนนั่งสมาธิ หรือ สวดมนต์ ยิ่งเป็นหนัก
แล้วถ้าจะให้ขนลุกตอนไหนผมก็ทำได้ เพียงแค่หลับตาหายใจเข้าลึกๆซัก2-3ที ขนก็จะลุกขึ้นมาเลยครับ ไม่ทราบว่าเป็นเพราะอะไร ผมเป็นโรคอะไรหรือเปล่า
ประมาณ2ปีที่แล้วก็เป็นอยู่แต่ไม่หนักเท่านี้ งง ร่างกายตัวเองมากมายเลยครับ
ขอบคุณผู้ที่มาให้คำตอบครับ

 

อาการปิติเป็นอาการที่ถามกันมาก.....ซึ่งผู้ปฏิบัติมักจะข้องใจเมื่อเกิดอาการนี้....
<O</O

<TABLE class=MsoNormalTable style="WIDTH: 45%; mso-cellspacing: 1.5pt; mso-yfti-tbllook: 1184" cellPadding=0 width="45%" border=1><TBODY><TR style="mso-yfti-irow: 0; mso-yfti-firstrow: yes; mso-yfti-lastrow: yes"><TD style="BORDER-RIGHT: #ece9d8; PADDING-RIGHT: 0.75pt; BORDER-TOP: #ece9d8; PADDING-LEFT: 0.75pt; PADDING-BOTTOM: 0.75pt; BORDER-LEFT: #ece9d8; PADDING-TOP: 0.75pt; BORDER-BOTTOM: #ece9d8; BACKGROUND-COLOR: transparent">อาการและอารมณ์ของอุปจารสมาธิ<O</O

​

</TD></TR></TBODY></TABLE>
​

<O</O
อาการของอุปจารสมาธิคือปีติได้แก่อารมณ์ความอิ่มใจเมื่อทำมาถึงตอนนี้อารมณ์
จะชุ่มชื่นมาก อารมณ์สะอาดเยือกเย็น มีความเป็นสุขอย่างยอดเยี่ยมไม่เคยพบความสุข
อย่างนี้มาก่อนเลยในชีวิตตอนนี้เวลาภาวนาลมหายใจจะเบากว่าปกติมาก อารมณ์เป็นสุข
ร่างกายของนักปฏิบัติที่เข้าถึงระดับนี้ผิวหนังจะนวลขึ้นเพราะอารมณ์ที่มีความสุขแต่อาการ
ทางร่างกายนี่สิที่ทำให้นักปฏิบัติตกใจกันมากนั่นก็คือ
๑.อาการขนลุกซู่ซ่าเมื่อเกิดอาการอย่างนี้หรืออย่างอื่นที่กล่าวถึงต่อไปจะมีอารมณ์
ใจเป็นสุขขอให้ทุกท่านปล่อยอาการอย่างนั้นไปตามสภาพของร่างกาย จงอย่าสนใจเมื่อสมาธิ
สูงขึ้นหรือลดตัวลงต่ำกว่านั้น อาการอย่างนั้นก็จะหมดไปเองอาการขนลุกพองถ้ามีขึ้นพึงควร
ภูมิใจว่าเราเข้าถึงอาการของปีติระดับหนึ่งแล้ว อย่ากังวลอาการของร่างกาย
๒. อาการของปีติขั้นที่ ๒ได้แก่อาการน้ำตาไหล
๓.อาการของปีติขั้นที่ ๓คือร่างกายโยกโคลงโยกไปข้างหน้าบ้างข้างหลังบ้าง
บางคราวโยกแรง จนศีรษะใกล้ถึงพื้น
๔.อาการของปีติขั้นที่ ๔ตามตำราท่านว่าตัวลอยขึ้นบนอากาศแต่ผลของการปฏิบัติ
ไม่แน่นัก บางรายก็เต้นเหมือนปลุกตัว บางรายก็ตัวลอยขึ้นบนอากาศเมื่อลอยไปแล้ว ถ้าสมาธิ
คลายตัวก็กลับมาที่เดิมเอง(อย่าตกใจ)
๕. อาการของปีติขั้นที่ ๕คือมีอาการแผ่ซ่านในร่างกายซู่ซ่าเหมือนมีลมไหลออก
ในที่สุดเหมือนตัวใหญ่และสูงขึ้นหน้าใหญ่แล้วมีอาการเหมือนลมไหลออกจากกายในที่สุด
ก็มีความรู้สึกว่าตัวหายไปเหลือแต่ท่อนหัว
อาการทั้งหมดนี้ เมื่อเกิดขึ้นอารมณ์ใจจะมีความสุข ฉะนั้นนักปฏิบัติให้ถืออารมณ์ใจ
เป็นสำคัญอย่าตกใจในอาการตามที่กล่าวมาแล้วนั้นพอสมาธิสูงถึงระดับฌานก็จะสลายตัว
ไปเองปีตินี้เมื่อเกิดขึ้นแล้วอารมณ์จะเป็นสุขคือถึงระดับที่สี่ ที่จะเข้าถึงปฐมฌาน ต่อไปก็
เป็นปฐมฌานเพราะอยู่ชิดกัน<O</O
<O</O
**************************************************<O</O

เข้าศึกษาได้ตั่งแต่เริ่มต้น...ทั้งหมด....ได้ที่นี่....หนังสือเล่มนี้เนื้อหาเพียงพอสำหรับผู้ที่จะปฏิบัติด้วยตนเอง....รวบรวมวิธี...และอาการทางสมาธิ...ทั้งหมด....ควรศึกษาให้เข้าใจสัก 1 รอบ(ไม่ยาวนัก)แล้วปฏิบัติได้เลย....คำถามทางสมาธิส่วนใหญ่ที่ถามในบอร์ดมักอยู่ที่นี่.......

วิธีฝึกกรรมฐานด้วยตนเองแบบง่ายๆ....โดยหลวงพ่อฤาษีลิงดำ...

http://www.palungjit.org/smati/books/index.php?cat=7 <O</O

 

อาการปิติ..ไม่จำเป็นต้องนั่งสมาธิก็เกิดได้ครับ.....

เพราะอุปจารสมาธิ....ไม่ได้เป็นสมาธิที่สูงอะไร....

 

............''
กระจ่างครับ ....ขนลุกซู่ซ่า

 

อนุโมทนา สาธุจ้าแล้วนั่งไปนั่งมาหยุดหายใจนี่ระดับไหนครับ(คือหายใจเบา และบางครั้งก็หยุดนานมาก)

 

ปีติ เจตสิก

ในคัมภีร์พระอภิธรรม มีการกล่าวถึงปีติ ในลักษณะที่เป็นเจตสิก(คือ ธรรมชาติที่อาศัยจิตเกิด) เรียกว่า ปีติ เจตสิก มีลักษณะดังนี้ คือ

• มีความแช่มชื่นใจในอารมณ์ เป็นลักษณะ
• มีการทำให้อิ่มกายอิ่มใจ หรือทำให้ซาบซ่านทั่วร่างกาย เป็นกิจ
• มีความฟูใจ เป็นผล
• มีนามขันธ์๓ ที่เหลือ (เวทนาขันธ์ สัญญาขันธ์ วิญญานขันธ์) เป็นเหตุใกล้

ธรรมชาติของปีตินี้ เมื่อเกิดขึ้นกับใคร ย่อมทำให้ผู้นั้นรู้สึกปลาบปลื้มใจ มีหน้าตาและกายวาจา ชื่นบานแจ่มใสเป็นพิเศษ บางทีก็ทำให้รู้สึกซาบซ่านไปทั่วร่างกาย ซึ่งเกิดจากปีติแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายนี่เอง และทำให้จิตใจของผู้นั้นแช่มชื่น เข้มแข็ง ไม่รู้สึกเหนื่อยหน่ายต่ออารมณ์
อาการปรากฏของปีตินี้ คือ ทำให้จิตใจฟูอื่มเอิบขึ้นมา
ปีติจะเกิดขึ้นได้นั้น ย่อมต้องอาศัยนามขันธ์๓ คือ เวทนาขันธ์ สัญญาขันธ์ วิญญาณขันธ์ เป็นเหตุใกล้ให้เกิด
เวทนาขันธ์ที่เป็นเหตุใกล้ให้เกิดปีตินั้น ย่อมอาศัยสุขเวทนา เป็นต้น เป็นเหตุให้ปีติเกิด ด้วยเหตุนี้เอง บางทีเราเข้าใจว่า ปีติและสุขเป็นอันเดียวกัน แยกจากกันไม่ได้ แต่ความจริงนั้นปีติกับสุขต่างกัน คือ ปีติเป็นสังขารขันธ์ สุขเป็นเวทนาขันธ์ และเมื่อมีปีติจะต้องมีสุขเสมอแน่นอน แต่ว่าเมื่อมีสุข อาจจะไม่มีปีติด้วยก็ได้


ในคัมภีร์วิสุทธิมรรค และ วิมุตติมรรค แบ่งปีติเป็นห้าประเภท คือ

• ขุททกาปีติ ปีติเล็กน้อย พอขนชูชันน้ำตาไหล
• ขณิกาปีติ ปีติชั่วขณะ ทำให้รู้สึกแปลบๆเป็นขณะๆ ดุจฟ้าแลบ
• โอกกันติกาปีติ ปีติเป็นระลอก หรือปีติเป็นพักๆ ทำให้รู้สึกซู่ลงมาๆ ในกายดุจคลื่นซัดต้องฝั่ง
• อุพเพคาปีติ หรือ อุพเพงคาปีติ ปีติโลดลอย เป็นอย่างแรง แสดงอาการหรือทำการบางอย่างโดยมิได้ตั้งใจ เช่น ตัวเบาลอยขึ้นไปในอากาศ
• ผรณาปีติ ปีติซาบซ่าน ให้รู้สึกเย็นซ่านเอิบอาบไปทั่วสรรพางค์ ปีติที่ประกอบกับสมาธิ ท่านมุ่งเอาข้อนี้

ขุททกาปีติ และ ขณิกาปีติ สามารถเข้าถึงได้ด้วยศรัทธา
โอกกันติกาปีติ นั้นถ้ามีมากย่อมทำอุปจารสมาธิให้เกิด ขึ้น
อุพเพคาปีติ ที่ยึดติดกับดวงกสิณ ทำให้ทั้งกุศล,อกุศลเกิดขึ้น และขึ้นอยู่กับความเชี่ยวชาญ
ผรณาปีติ บุคคลทำให้เกิดขึ้นในสภาวะแห่ง อัปปนาสมาธิ


อนุโมทนา พระพุทธเจ้าตรัสสอนให้แผ่ปิติไปตลอดทั้งกายก็เป็นกายคตาสติอย่างหนึ่ง

 

เยี่ยมเลย
แต่อย่าติดกับ ปิติ ครับ
แล้วจิตจะพัฒนาขึ้นไปสู่ในระดับที่สูงขึ้น

 

อนุโมทนาสาธุ พระพุทธเจ้าตรัสสอนให้แผ่ปิติไปตลอดทั้งกายก็เป็นกายคตาสติอย่างหนึ่งคะ

อนุโมทนาสาธุกับเจ้าของกระทู้ที่นำเรื่องดีๆมาให้ทราบและทุกคนๆที่เกิดอาการปิติคะ
ตัวข้าพเจ่้าเคยขนลุกและนำ้ตาไหลออกมาเองเป็นความรู้สึกที่ดีมากๆเข้ามาอ่านเข้าใจถึงแก่นเลย จะพยามฝึกไม่ยึดติดดูบ้างคะ แต่จะทำยังงัยคะ ในเมื่อใจรู้สึกดีแล้วเป็นสุขแล้ว

 

ขอบคุณที่ให้ความกระจ่างเช่นกัน เพราะขนลุกเป็นปกติในชีวิตประจำวัน วันละหลายครั้ง และไม่ได้เป็นเพราะอากาศหนาว ลักษณะการขนลุกแต่ละครั้งก็ไม่เหมือนกัน อันที่จริงก็ไม่ได้ตั้งใจจะจับสังเกตหรอกนะ แต่มันเกิดบ่อยจนสังเกตตัวเองได้น่ะ แหะๆ บางทีก็ขนลุกแค่ขาซ้าย บางทีก็กลางหลัง บางทีก็ล่างขึ้นบน บนลงล่าง พอดีกว่าเนอะ เยอะไปละ ^^

 

สอบถามหน่อยค่ะ ดิฉัน มีปัญา เวลาที่เราแผ่เมตตาทุกครั้งเวลานอนจะโดนอำทุกครั้ง
และบางช่วงเวลาเรานอนหลับ เราจะมองเห็นสิ่งต่างๆ รอบๆตัว
พอทราบไหมค่ะ ว่าเกิดจากอะไร แล้วมีวิธีแก้หรือเปล่าค่ะ

 

จิตสะท้าน ซาบซ่า

ดีๆ แบบนั้น บ่อยๆ เลย นะ บริหารสมอง ทำให้สมอง คลายตัวได้ดี