ทำไมเกิดมาเหมือนอยู่ตัวคนเดียว

คือเป็นลูกคนเดียวไม่มีพี่น้อง ไปเรียนอยู่อีกที่นึงจนโตแล้วก็ย้ายมาอยู่อีกที่นึง ซึ่งไม่มีเพื่อนเลย มาไม่รู้จักใครเลย ตอนนี้เหมือนอยู่ตัวคนเดียว ไม่มีเพื่อนแม้แต่ในที่ทำงานก็สนิทกับใครไม่ได้มากเพราะไว้ใจกันไม่ได้ ไม่เหมือนเพื่อนสมัยเรียนที่คุยได้ทุกเรื่อง มาตอนนี้มีอะไรก็ต้องเก็บไว้คนเดียว ตอนนี้อยู่กับแม่สองคนเท่านั้น ไม่มีใครอีกแล้ว แฟนก็ไม่มีไม่เคยมีเลยก็ว่าได้ มีปัญญาอะไรต้องแก้คนเดียว ไม่อยากบอกแม่กลัวท่านเครียด ตอนนี้คิดอยู่เสมอว่าถ้าไม่มีท่านเราก้อเหมือนตัวคนเดียวในโลก ญาติพี่น้องก็พึ่งไม่ได้มีแต่คอยซ้ำเติม อิจฉาริษยา อยากทราบกรรมอะไรที่ทำให้เป็นแบบนี้ มีมิตรแท้ก็ห่างไกลกัน ไม่ค่อยได้คุยกัน แฟนไม่มี ไม่มีพี่ไม่มีน้อง รู้สึกไม่ดีเลยอ่ะตอนนี้:''''(

 

ผมก็คล้ายๆคุณเลยเพียงแต่ผมไม่ค่อยสุงสิงกับใคร แต่เป็นคนเข้ากับคนง่าย

 

ผมก็เหมือนกันครับ มีเพื่อนบ้านที่ดีๆ ก็มีเหตุต้องย้ายไป มีเพื่อนที่ดีเขาก็มีเหตุให้ต้องย้ายไปทำงานที่อื่น คนที่อยู่ก็ไม่สนิทใจถึงจะร่วมงานกันมานาน

 

มาให้กำลังใจ เป็นเหมือนกัน ญาติพี่น้องมีก็เหมือนไม่มี เพราะไม่ได้สนิทชิดเชื้อหรือติดต่อกันเท่าไร อยู่ไกลกัน เคยคิดเหมือนกันว่าพ่อแม่จากไป ชีวิตคงเหงาน่าดู แต่คิดอีกแง่หนึ่ง คือถ้าชีวิตนี้ไม่มีคู่ ก็คงไปบวช ดูแลท่านจนวาระสุดท้าย ก็คงไม่ขวนขวายอะไรมากมาย สะสมเสบียงไปใช้ต่อชาติหน้า คงอุเบกขายอมรับตั้งแต่เนิ่น เพราะพ่อแม่ยังไงก็ต้องจากเราไปสักวัน มันแน่นอนอยู่แล้ว ขยันเก็บหอมรอมริบ พึ่งตนเองให้ได้ ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน อย่าลืมทำบุญทุกวัน เน้นว่าทำถี่ๆทำทุกวัน คิดว่าคงไม่อดตาย ไร้ที่พึ่ง เราคิดแบบนี้ ทุกวันนี้ก็มีความสุขดี แม้ไม่ได้ร่ำรวย แต่เราก็ทำทานเกือบทุกวัน เราเชื่อว่าบุญมีจริง และส่งผลอยู่เสมอ บาปไม่ดีเราก็พยายามลด เราเชื่อว่าเราจะหมดทุกข์สักวัน

 

เวลาทำบุญให้คุณทั้งหลายตั้งจิตอธิฐาน ขอให้พบมิตรที่ดี ผู้ใดก็แต่ที่มีบุญสัมพันธ์กัน ขอให้ไ้้ด้พบพาเป็นกัลยาณมิตรซึ่งกันและกัน คนที่คิดไม่ดีและเป็นคนพาลไม่ขอพบทั้งชาตินี้และชาติหน้า........>>>> ลองทำดู

 

เป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ สู้ๆๆๆ มาเป็นเพื่อนกันดีกว่าค่ะ ป้าก็หาเพื่อนเหมือนกันจ้า หนับหนุนคุณGorgeousค่ะ

 

อย่าด่วนคิดอย่างนั้นนะครับ
ใช่มันคล้ายเหมือนตัวคนเดียว
แต่ผมเคยผ่านความคิดแนวนั้นมาแล้วจึงเข้าสู่สังคมเพื่อนเยอะคนเยอะรู้จักเยอะสุดท้ายมีความสุขที่ได้อยู่เงียบๆและคนที่รู้จักอยู่ห่างๆ มันอาจเป็นบุญนะครับที่ทำให้เราไม่ต้องไปพัวพันกับคนใดๆอันจะนำพาความทุกข์อย่างใดอย่างหนึ่งมาให้ และคนสนิทที่ดีๆจะคบได้นานๆอาจต้องมีสิ่งดีๆที่ลงตัวกันจริงๆนะนอกนั้นธรรมดาแล้วคบกันก็ต่างมีทางคนละทางทั่งนั้นบางทีทางก็แชร์กันช่วงๆนึงจะสั้นหรือยาวก็ไม่รู้ ใจเราซิครับมีสุขด้วยตัวของมันเองได้สำคัญที่สุด

 

เจอพรรคพวกแล้ว . . . งั้นเรามาเป็นเพื่อนกันก็ได้น่ะครับ

ผมก็มีชีวิตคล้ายๆคุณ แต่อาจแตกต่างกันบ้างเล็กน้อย คือ ผมเป็นคนพูดตรง ปากไว มีอะไรก็พูด แล้วค่อยคิด . . . เพื่อนก็จะมีเฉพาะคนที่เข้าใจผมจริงๆ ซึ่งมีอยู่จำนวนน้อยมาก

ธรรมชาติของผมก็ชอบที่จะอยู่คนเดียวไม่สุงสิงใครสักเท่าไหร่ แฟนก็ไม่มี และไม่เคยมีเลยเหมือนคุณ เคราะห์ซ้ำกำซัดตอนนี้ผมยัง งงๆ ว่าทำไมถึงไม่มีแฟน เอ๊ะ หรือว่าตรูเป็นเกย์

เพื่อนร่วมงาน ก็ประมาณนั้นไว้ใจไม่ได้สักคน ผมถือว่าเป็น "ธรรม" ธรรมชาติของเขาและพยายามปลง ไม่เก็บมาเป็นอารมณ์ (ก็เก็บเป็นอารมร์อยู่บ่อยครั้ง)

ครอบครัวผม พ่อเสียตั้งแต่เด็ก น้องก็เสียไป ตอนนี้จึงเหลือเฉพาะ ผม กับ แม่ เท่านั้น ความหวังในตอนนี้ก็คือ ทำให้แม่มีความสุขทั้งทางโลกและทางธรรม โดยให้กินอิ่ม นอนอุ่น พาไปเที่ยว และพาเข้าสู่ทางธรรม

แน่นอนถ้าสักวันหนึ่งแม่ผมตายไป อะไรๆจะเกิดก็ไม่รู้ก่อนได้ แต่ว่าผมจะมอบช่วงชีวิตที่ดีที่สุด เท่าที่ลูกคนนึงจะมีให้ท่านได้ ส่วนตัวผมนั้นตอนแก่จะประสบเคราะห์กรรม ยังไงก็ขึ้นอยู่กับบุญ แต่กรรมที่เคยทำมา . . .

ชีวิตผมค่อนข้างแย่เพราะหลายปัญหา แต่ผมก็ให้ผ่านไปแล้ว เอาไว้มาแลกเปลี่ยน เรียนรู้ด้วยกันอีกน่ะครับ เป็นกำลังใจให้

 

ลองเป็นคนใจกว้างไว้ใจคนอื่นบ้าง แต่อย่าให้เกินขอบเขต ไม่ใช่คิดแต่ว่าอะไรก็แล้วแต่กลัวไปหมด จนไม่อยากคบใครไม่อยากคุยกับใคร คนอื่นเขาก็เลยไม่อยากเข้ามายุ่งเกี่ยวด้วย ถ้าคุณเปิดใจให้กว้างบางทีจะมีคนเข้ามาคบหาสมาคมด้วยนะครับ

 

จิตดวงเดียวท่องเที่ยวไป...

 

เข้ามาอ่านถึง "ส่วนตัวผมนั้นตอนแก่จะประสบเคราะห์กรรมยังไง ก็ขึ้นอยู่กับบุญแต่กรรมที่เคยทำมา....." อ่านแล้วถดถอยยังไงก็ไม่รู้ ป้าก็เคยคิดเหมือนกันนะ แต่คิดอีกทีเราจะประมาทไปหรือเปล่า ตัวคนเดียวตายแล้วใครจะช่วยเก็บซาก ไปเป็นครูใหญ่กันดีกว่าม่ะ เข้ามาให้กำลังใจสู้ๆ ทั้ง จขกท. และคุณ และตัวเอง หาทางกลับบ้านให้ถูกนะจ๊ะ:boo:

 

เจอพรรคพวกแล้วครับ ขอร่วมหาทางกลับบ้านด้วยคนครับ
จ

 

เหมือนเคยดูอาจารย์แบงค์นะ
มีคนหนึ่งบอกว่าทำไมตัวเองไม่สนิทกับพี่น้องเลย เจอหน้าก็ไม่คุยกัน
อ.แบงค์บอกว่าเพราะไม่ได้ทำบุญร่วมกันค่ะ
เพราะงั้นถ้าอยากสนิทกับใครนานๆ ลองพาไปทำบุญด้วยกันบ่อยๆสิค่ะ

 

สวัสดีคะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ

เราก็รู้สึกอยู่ลำพังคะ มีพ่อแม่ มีพี่น้อง มีญาติ มีเพื่อนฝูงมากพอควร แต่ไม่รู้สึกเป็นส่วนหนึ่งอย่างแท้จริง ทุกวันนี้เราชอบไปไนมาไหนคนเดียว สบายใจทีจะไปคนเดียว อยู่คนเดียว ทำอะไรคนเดียว มีบ้างที่รู้สึกโดดเดี่ยว อ้างว้าง แต่พอไปอยู่ร่วมกับครอบครัว เพื่อนฝูง กลับรู้สึกอยากออกมาจากตรงนั้น ไม่รู้ว่าทำไมคะ?

ไม่ใช่ว่าเราเข้ากับคนอื่นไม่ได้ รู้สึกเราปรับตัวได้ดีด้วยซ้ำ แต่ในใจข้างในไม่อยากอยู่ร่วมกับเขา อยากออกมา แปลกเหมือนกันคะ

 

มองในแง่ดี ว่าเราจะได้ไม่เอาใจยึดติดกับใครให้เรามีทุกข์ และค้นหาความสุขที่แท้จริงให้ตัวเองก็เป็นได้นะคะ เป็นกำลังใจเป็นผู้โดดเดี่ยวทุกท่านเช่นเดียวกันค่ะ ถ้าเราคิดว่ามันคือความทุกข์ก็เป็นทุกข์ ถ้าเราคิดว่าเป็นโอกาสที่ทำให้เราไม่ทุกข์ ก็ไม่ทุกข์ อยู่ที่ใจเรานะคะchearr:VO:z2;aa27

 

โอเคนะค๊ะ:boo:

 

ผมอีกคนนะครับ ที่เป้นเหมือนคุณอย่าคิดว่าเป็นคนเดียวสิครับ มีเพื่อนแล้วนะ ฮ่าๆ

 

คนส่วนมาก...มักดิ้นรนขวนขวายอยากได้..อยากมี..อยากเป็น..ในสิ่งที่ตนไม่ได้ไม่มีและไม่เป็น..เพราะคาดคะเนเอาเองว่า"ถ้า"ได้ มีและเป็นในสิ่งเหล่านั้นแล้ว "ตนเอง"จะมีความสุข....หาได้คิดเลยออกไปไม่ว่า คนอื่นๆที่เกี่ยวข้องจะพลอยมีความสุขไปด้วยหรือไม่..เพราะสัตว์ทั้งหลายย่อมรักตนยิ่งกว่าใครๆในจักรวาลเป็นปกติ..

ท่านจขกทคงเคยได้ยินข่าวว่าพี่น้องท้องเดียวกันฆ่ากันเองเพราะแย่งทรัพย์ ..หรือพี่น้องอิจฉากลั่นแกล้งกัน เอาเปรียบกันผลาญทรัพย์และความสงบสุขของครอบครัวพ่อแม่เดือดร้อนสาหัสฯลฯ.. การที่ท่านจขกท ปรารภด้วยความคิดบวกว่า"ถ้า"มีพี่น้องหลายคนคงดี ท่านก็พึงคิดในทางตรงข้ามด้วยว่าถ้าพี่น้องที่มาเกิดร่วมท้องแม่เกิดเป็นพาลขึ้นมาเล่า ท่านจะมีความสุขหรือไม่ เพราะสิ่งนี้ย่อมเป็นไปได้ทั้งสิ้น..หากเป็นเช่นนั้น บางที การเกิดมาคนเดียวน่าจะดีกว่าจริงใหม?....

การที่ท่านเกิดมาเป็นลูกคนเดียวนั้น บางที อาจมาจากการที่ท่านเคยประสบทุกข์หนักเพราะมีพี่น้องมากหลายมาแล้วในอดีตชาติ ชาติใดชาติหนึ่งหรือหลายชาติก็เป็นได้..จึงตั้งจิตอธิษฐานให้เกิดเป็นลูกคนเดียว..

บัดนี้ ท่านจขกท ก็ได้ทราบว่า มีเพื่อนๆกัลยาณมิตรมากมายหลายท่านที่อยู่ในฐานะเช่นเดียวกับท่านจขกทแต่ไม่ทุกคนที่เป็นทุกข์เพราะสภาวะีนี้ บางท่านถึงกับเห็น"คุณ"ของการอยู่โดดเดี่ยวหรืิอบางคนที่แวด ล้อมด้วยพี่น้องมากมายกลับเห็นประโยชน์จากการปลีกแยกตัวออกไปตามลำพัง..คนเหล่านี้ มีความเข้มแข็งทางใจ จึงสามารถอยู่กับตนเองได้ มีตนเป็นเพื่อนได้ิ ไม่ต้องทุรนทุรายพล่านหาคนอื่น ซึ่งไม่แน่ว่าจะยินดีเป็นเครื่องมือแห่งความสุขแก่เราหรือไม่...

เพราะเราไม่อาจอ่านใจของใครๆได้อย่างแท้จริง ความหวังที่จะอาศัยคนอื่นเป็นทางพบสุขจึงดูค่อนข้างเลื่อนลอย ทั้งเป็นเรื่องเสี่ยงอีกต่างหาก...

พึงเข้าใจว่า สิ่งทั้งปวงไม่เที่ยง.. เราเองก็ต้องแก่ เจ็บป่วยและตายไปในที่สุด ถ้าว่าเรามีพี่น้องหลายคน เขาทั้งหลายก็ย่อมแก่เจ็บและตายเป็นธรรมดา ถ้าเขาตายก่อนเราเล่า เราจะถึงความโศกรันทดสักปานใด?..หรือหากเขาประสบทุกข์สาหัสในชีวิต เราจะเสียใจใหม?.. เหล่านี้คือสิ่งที่จะเกิดแน่นอน หลีกไม่พ้น..ในเวลานั้นเราจะมีความสุขดีกับการมีญาติพี่น้องหลายคนหรือเปล่าลองตรองดูเถิด..

การที่ท่านจขกท รู้สึกโดดเดี่ยวอ้างวางเพราะขาดตนเป็นที่พึ่ง นี่คือปัญหาหลัก..คนที่จะมีตนเป็นที่พึ่งได้ก็เพราะมี"ปัญญา" ทราบชัดในสิ่งที่เป็นประโยชน์และไม่เป็นประโยชน์..คนที่จะมีปัญญาเช่นนี้ มีได้จากการศึกษาพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้าเท่านั้น เพราะคำตรัสสอนของพระพุทธเจ้าเท่านั้นที่เป็นไปเพื่อการดับทุกข์ได้อย่างแท้จริง...ทั้งในปัจจุบันและมีผลถึงอัตภาพหน้าอีกมากชาติจนกว่าจะสามารถทำที่สุดแห่งวัฏฏะได้..

จึงใคร่ขอเชิญท่านจขกท มีที่พึ่งคือพระรัตนตรัยเป็นประการแรก จากนั้นพึงศึกษาพระธรรมที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ดีแล้ว เพื่อการมีปัญญาสามารถพึ่งตนเองได้ รักษาศีลอันเป็นเกราะที่แข็งแรงที่จะคุ้มครองเราได้อย่างแท้จริง เพื่อความเกษมปลอดภัยทั้งในภพนี้และภพหน้า...ด้วยอาการนี้ ท่านจขกท ย่อมไม่เดือดร้อนในสถานะของตนเองอีกไม่ว่าจะโดดเดี่ยวหรือแวดล้อมด้วยบริวารชนอื่นๆในที่ทั้งปวง...นะครับ

 

พุทธัง สรณัง คัจฉามิ
ธัมมัง สรณัง คัจฉามิ
สังฆัง สรณัง คัจฉามิ
มาแอบอ่านก่อนนอนครับ