นาคารชุน ผู้กล้าในธรรมธรรม

พระพุทธเจ้าในพระพระนิพพาน ทรงชมพระนาคารชุนอย่างมากเมื่อข้าพเจ้าไปนิพพานด้วยมโนมยิทธิว่า
นาคารชุนเป็นโพธิสัตว์ผู้กล้าในธรรม

 

คุณ Santosos กล่าวชื่นชมตนเองก็เป็น ด้วย คุณธรรมจริงๆยังไม่มี ยังแอบอ้างว่าพระพุทธเจ้าทั้หลาย ยกย่องอีกว่าแก่ล้าในธรรม

แก่กล้าในธรรม แต่ภูมิจิตไม่ถึงธรรมที่แก่กล้า มันก็ไม่ต่างกับปุถุชนธรรม จริงมั้ย โยม

 

นาคารชุณใหนครับ

ใช่ท่านนี้หรือเปล่า ผู้ที่เคยเป็นยามเฝ้าประตูที่มหาวิทยาลัยนาลันทา
สอบสัมภาษณ์ผู้ที่จะมาสมัครตั้งแต่หน้าประตู

ผู้ที่วางรากฐานของการศึกษาพุทธศาสนาแบบตรรกะวิภาษ ในสายmadyamika ซึ่งเป็นรูปแบบที่ธิเบตใช้ในปัจจุบัน หรือเปล่า

 

โอ้ว พระโพธิสัตว์ นาคารชุนะ ผู้ยิ่งใหญ่
ผู้เรียบเรียงสุดยอดแห่งคัมภีร์ วัชรปรัชญาปารมิตาสูตร
"Homage to the Great Nagarjuna Bodhisattva"

 

ไหนๆ กระทู้นี้ก็ชื่นชมท่านนาคารชุนะโพธิสัตว์แล้ว
ข้าพเจ้าจึงนำคุณความดีของท่านโพธิสัตว์นาคารชุนะมาบอกกล่าวให้รู้กัน

ข้าพเจ้าได้คัดลอกมาจากเอกสารเก่าๆของข้าพเจ้า เกี่ยวกับวัชรปรัชญาปารมิตาสูตร
เพื่อให้ทุกท่านได้มีความรู้เกี่ยวกับพระโพธิสัตว์องค์นี้ขึ้นมาบ้างเล็กน้อย



ประวัติท่านคุรุนาคารชุน ผู้ก่อตั้งนิกายมาธยมิก "นิกายแห่งทางสายกลาง"

สมัยพระเจ้ายัชญศรี เคาตมีบุตร กษัตริย์แห่งราชวงศ์ศาตวาหนะ มีคุรุพระองค์หนึ่งนามว่า “นาคารชุน” ท่านเป็นคุรุที่ยิ่งใหญ่และสำคัญมากในพุทธศาสนามหายาน เป็นนักปรัชญาทางพระพุทธศาสนา จากการศึกษาพระไตรปิฏกเพียง ๙๐ วัน ก็มีความรู้แตกฉานในพุทธปรัชญา เป็นผู้ประพันธ์ปรัชญามหายานด้วยกวีนิพนธ์ ชื่อว่า “มาธยมิกศาสตร์” กวีนิพนธ์เล่มดังกล่าว ได้เป็นที่รวบรวมปรัชญานานานิกายทางพระพุทธศาสนาไว้เกือบหมด อีกทั้งปรัชญาทางศาสนาพราหมณ์ก็ได้รับการวิพากษ์วิจารณ์ในเรื่องอาตมัน แล้วยังได้อธิบายถึงปรัชญาศูนยตาที่ท่านได้ประพันธ์ขึ้น ด้วยอรรถาธิบายพุทธมติระบบวิภาษวิธี ซึ่งก่อความตื่นเต้นในวงนักปราชญ์ทางพุทธศาสนา

ท่านคุรุได้กำจัดพวกปรวาทีพ่ายแพ้ไปทุกหนแห่ง เผยให้เห็นถึงความเลิศเด่นของพุทธธรรม ด้วยปัญญาที่เลิศล้ำจนหาผู้เปรียบมิได้ในสมัยนั้น พวกพราหมณ์ทั้งหลายพากันกลัวในวาทะของท่านมาก ชื่อเสียงของท่านจึงโด่งดังอย่างรวดเร็ว และนิกายมาธยมิก ชื่อว่า “นิกายแห่งทางสายกลาง” หรือศูนยตวาทิน จึงได้แพร่หลายไปในหมู่ชนทุกชั้น จนกลายเป็นนิกายที่เด่นและเจริญรุ่งเรืองที่สุดของพุทธศาสนาในพุทธศตวรรษที่ ๖–๑๐.

ตามประวัติพระคุรุนาคารชุน เกิดในสกุลพราหมณ์ บิดาเป็นขุนนางที่ร่ำรวยมาก ทางภาคใต้ของอินเดีย ที่เมืองวิทารภะ ในปฐมวัย ท่านเป็นเด็กที่ฉลาดปราดเปรื่องมาก เพราะสามารถร่ำเรียนพระเวทและศิลปะการต่อสู้จนเชี่ยวชาญ เมื่ออายุย่างเข้าสู่วัยรุ่น ด้วยความคึกคะนอง ท่านคุรุนาคารชุน กับเพื่อนรักที่สนิท ๒ คน ชักชวนกันไปที่เขาลูกหนึ่งเพื่อเล่าเรียนวิชามายาศาสตร์ล่องหนหายตัวจากฤาษีท่านหนึ่ง จนกระทั่งพวกเขาทั้ง ๓ สำเร็จวิชาล่องหนหายตัว

ในปัจฉิมวัย ท่านได้ใช้ชีวิตส่วนมากอยู่ทางอินเดียตอนใต้ คือที่ศรีบรรพต หรือศรีไศล ท่านได้ถือเอาสถานที่แห่งนั้นเป็นศูนย์กลางแห่งการเผยแผ่พระพุทธศาสนา และท่านได้ดับขันธ์ลง ณ มหาวิหารแห่งหนึ่งที่เมืองอมราวดี ในแคว้นอันธระ ทักษิณาบท ปัจจุบันนี้อินเดียทางใต้ยังมีโบราณสถานแห่งหนึ่ง ซึ่งมีซากสถูปพระเจดีย์ชื่อว่า “นาคารชุนโกณฑะ” มีหลักฐานในคัมภีร์พระพุทธศาสนาฝ่ายธิเบตได้กล่าวยืนยันว่าท่านเป็นผู้ก่อตั้งมหาวิทยาลัยนาลันทาด้วยคนหนึ่ง เมื่อพุทธศตวรรษที่ ๗.

ผลงานสำคัญของพระคุรุนาคารชุน ท่านเป็นนักปราชญ์และนักตรรกวิทยาที่มีชื่อเสียงที่สุดรูปหนึ่ง ผลงานของท่านที่ประพันธ์ยังมีเหลือปรากฏอยู่ คือ

๑. มาธยมิก การิกา หรือมาธยมิกศาสตร์ มี ๔๐๐ การิกาใน ๒๗ ปริเฉท ซึ่งนับว่าเป็นมูลฐานแห่งปรัชญาของท่านเล่มหนึ่ง กวีนิพนธ์ปรัชญาเล่มนี้เป็นที่รวมหายานสูตรทั้งหลาย หรือเรียกว่าเป็นหัวใจของมหายานก็ได้ บรรจุหลักตรรกวิทยา และอภิปรัชญาชั้นสูงของมหายาน เพราะกวีนิพนธ์เล่มนี้เองที่ทำให้ท่านคุรุนาคารชุนมีชื่อเสียงปรากฏเด่นเป็นที่กล่าวถึงของพวกพุทธศาสนิกมหายานทุกนิกาย และได้ยกย่องท่านไว้ในฐานะคุรุผู้ยิ่งใหญ่เสมอ มาจนกระทั่งทุกวันนี้.

๒. อกุโตภยา เป็นหนังสือที่ท่านแต่งอธิบายข้อความในมาธยมิกา อกุโตภยา แปลว่า “ปลอดภัย” หรือ “หาภัยแต่ที่ไหนไม่ได้”.

๓. สุหทุลเลขะ เป็นหนังสือที่ท่านเขียนถึงเพื่อน คือ พระเจ้ายัชญศรี เคาตมีบุตร เป็นหนังสือท่วงทำนองจดหมาย แต่แฝงไว้ซึ่งคติธรรม.

๔. มหาปรัชญาปารมิตาศาสตร์ เป็นสูตรดั้งเดิมที่สุด กับทั้งเป็นพระสูตรว่าด้วยศูนยตา และสูตรนี้มีอยู่หลายคัมภีร์ เช่น อัษตสหัสริกะวัชรัจเฉทิกะปรัชญาปารมิตาสูตร และอัษตสหัสริกะปรัชญาปารมิตาหฤทยะ โดยเฉพาะปารมิตาหฤทยสูตรนี้ท่านคุรุนาคารชุนได้ประพันธ์ย่นย่อจากมหาปรัชญาปารมิตาศาสตร์ มาเป็นหัวใจหรือแก่นแห่งมหาปรัชญาปารมิตาแห่งปวงพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งหลายที่สั้นที่สุดในบรรดาพระสูตร ด้วยระบบตรรกวิภาษวิธี

 

​

एवं मया श्रुतम्। एकस्मिन् समये भगवान् राजगृहे विहरति स्मगृध्रकूटे पर्वते महताभिक्षुसंघेन सार्धं महता च बोधिसत्त्वसंघेन। तेन खलु समयेनभगवान् गम्भीरावसंबोधं नाम समाधिं समापन्नः। तेन च समयेन आर्यावलोकितेश्वरोबोधिसत्त्वो महासत्त्वो गम्भीरायां प्रज्ञापारमितायां चर्यां चरमाणः एवं व्यवलोकयतिस्म। पञ्च स्कन्धांस्तांश्च स्वभावशून्यं व्यवलोकयति॥​

अथायुष्मान्शारिपुत्रो बुद्धानुभावेन आर्यावलोकितेश्वरं बोधिसत्त्वमेतदवोचत्- यः कश्चित्कुलपुत्रो [वा कुलदुहिता वा अस्यां] गम्भीरायां प्रज्ञापारमितायां चर्यांचर्तुकामः, कथं शिक्षितव्यः ? एवमुक्ते आर्यावलोकितेश्वरो बोधिसत्त्वो महासत्त्वःआयुष्मन्तं शारिपुत्रमेतदवोचत्- यः कश्चिच्छारिपुत्र कुलपुत्रो व कुलदुहिता वा [अस्यां] गम्भीरायां प्रज्ञापारमितायां चर्यां चर्तुकामः, तेनैवंव्यवलोकितव्यम्-पञ्च स्कन्धांस्तांश्च स्वभावशून्यान् समनुपश्यति स्म। रूपंशून्यता, शून्यतैव रूपम्। रूपान्न पृथक् शून्यता, शून्यताया न पृथग् रूपम्। यद्रूपंसा शून्यता, या शून्यता तद्रूपम्। एवं वेदनासंज्ञासंस्कारविज्ञानानि च शून्यता। एवंशारिपुत्र सर्वधर्माः शून्यतालक्षणा अनुत्पन्ना अनिरुद्धा अमला विमला अनूनाअसंपूर्णाः। तस्मात्तर्हि शारिपुत्र शून्यतायां न रूपम्, न वेदना, स संज्ञा, नसंस्काराः, न विज्ञानम्, न चक्षुर्न श्रोत्रं न घ्राणं न जिह्वा न कायो न मनो नरूपं न शब्दो न गन्धो न रसो न स्प्रष्टव्यं न धर्मः। न चक्षुर्धातुर्यावन्नमनोधातुर्न धर्मधातुर्न मनोविज्ञानधातुः। न विद्या नाविद्या न क्षयो यावन्न जरामरणंन जरामरणक्षयः, न दुःखसमुदयनिरोधमार्गा न ज्ञानं न प्राप्तिर्नाप्राप्तिः।तस्माच्छारिपुत्र अप्राप्तित्वेन बोधिसत्त्वानां प्रज्ञापारमितामाश्रित्य विहरतिचित्तावरणः। चित्तावरणनास्तित्वादत्रस्तो विपर्यासातिक्रान्तो निष्ठनिर्वाणः।त्र्यध्वव्यवस्थिताः सर्वबुद्धाः प्रज्ञापारमितामाश्रित्य अनुत्तरांसम्यक्संबोधिमभिसंबुद्धाः। तस्माद् ज्ञातव्यः प्रज्ञापारमितामहामन्त्रःअनुत्तरमन्त्रः असमसममन्त्रः सर्वदुःखप्रशमनमन्त्रः सत्यममिथ्यत्वात्प्रज्ञापारमितायामुक्तो मन्त्रः। तद्यथा- गते गते पारगते पारसंगते बोधि स्वाहा। एवंशारिपुत्र गम्भीरायां प्रज्ञापारमितायां चर्यायां शिक्षितव्यंबोधिसत्त्वेन॥​

अथ खलु भगवान् तस्मात्समाधेर्व्युत्थाय आर्यावलोकितेश्वरस्यबोधिसत्त्वस्य साधुकारमदात्- साधु साधु कुलपुत्र। एवमेतत् कुलपुत्र, एवमेतद्गम्भीरायां प्रज्ञापारमितायां चर्यं चर्तव्यं यथा त्वया निर्दिष्टम्। अनुमोद्यतेतथागतैरर्हद्भिः॥​

इदमवोचद्भगवान्। आनन्दमना आयुष्मान् शारिपुत्रःआर्यावलोकितेश्वरश्च बोधिसत्त्वः सा च सर्वावती परिषत् सदेवमानुषासुरगन्धर्वश्चलोको भगवतो भाषितमभ्यनन्दन्॥​

इति प्रज्ञापारमिताहृदयसूत्रं समाप्तम्।
​

​

 

เพิ่มเติมนิดหน่อยเรื่องการศึกษาพุทธศาสนาแบบวิภาษวิธี

วิธีนี้ไม่ได้เพิ่งเริ่มมีสมัยท่านนาคารชุน
แรก ๆ เท่าที่มีหลักฐานและเป็นที่ยอมรับก็คือ
วรรณกรรมเรื่อง มิลินทปัญหา เป็นวิธีการถามตอบปัญหาทางพุทธศาสนาแบบเป็นขั้นเป็นตอน
จากยุคนั้น เข้าสู่ยุคนาลันทา การถามตอบปัญหาเหล่านี้ได้พัฒนาอย่างเป็นระบบระเบียบ
และมีการสร้างรูปแบบการถามตอบอย่างเป็นขั้นเป็นตอนมีแบบแผนชัดเจน

ยุคเสื่อมของการศึกษาแบบนี้ ในทัศนของข้าพเจ้าคงอยู่ที่ในสมัยสังฆราจารย์ (เรื่องชื่อไม่แน่ใจ พอดีห่างหายจากตำหรับตำรามานาน ต้องขอโทษด้วย) ผู้ซึ่งเป็นชาวฮินดูผู้เก่งกล้า เข้ามาถือบวชในพุทธศาสนา และได้นำเอาพระพุทธเจ้ารวมเป็นหนึ่งในอวตารของพระนารายณ์ สมัยนั้น ทางปรัชญาและตรรกวิภาษวิธีไม่มีใครสู้ท่านได้สักคน

การศึกษาพุทธศาสนาแนวนี้คงส่งต่ออย่างเป็นรูปธรรมไปที่ธิเบต จีน และบางส่วนไปไกลถึงญี่ปุ่น

บทเรียนที่ทุกคนต้องผ่าน ตำราส่วนใหญ่จะใกล้เคียงกัน คือเรื่อง ม้าสีขาว ซึ่งทดสอบวิธีคิดอย่างเป็นระบบเกี่ยวกับการผัสสะรับรู้ และแยกองค์ประกอบของการรับรู้

ถ้าใครอยากทราบเพิ่มเติมเขียนมาถามได้ แต่ต้องใช้เวลาในการตอบนิดหน่อย เนื่องจากพื้นฐานวิธีคิด อิงเรื่องภาษาศาสตร์อยู่มาก คงต้องอาศัยเวลาในการปรับวิธีคิด

 

สาธุๆครับ พูดถึงเดียรถีย์สังกราจารย์แล้วรู้สึกแค้นไม่หาย...อิอิ
ไม่ใช่ไม่มีใครสู้ได้นะครับ แต่สังคมอินเดียสมัยนั้น พุทธเราอ่อนแอมากๆ
ไปเจริญในดินแดนอื่นซะเป็นส่วนใหญ่ เลยทำให้เดียรถีย์ผู้นี้ทำการอันลามกได้สำเร็จ
- - สังกราจารย์นี่ ฮินดูบางคนยังไม่ยอมรับเลย มาแนวไหนไม่รู้ โผล่มาอีกทีรวมพระศาสดาของเราเป็นปางอวตารเลย - - บันทึกหลังจากพุทธกาลตั้งเป็นพันๆปี
ไม่มีเหตุผล ไม่มีข้อสนับสนุนเลย มากลืนกันมั่วๆชัดๆ

 

สาธุ ครับ นับถือท่าน นาคารชุน ผู้บรรลุปรัชญาปารมีหฤหัยสูตร ครับ

 

นาคารชุนะโพธิสัตตว์ ปราชญ์มาธยมิกะ ผู้ทรงคุณประโยชน์ต่อพุทธยาน อันไพศาล
สาธุๆ

 

มั่ยชมตน

มั่ยชมตน มั่ยบอกว่าผม

 

มี2ท่าน ในตอนนั้นมีผู้เรื่องชื่อ อยู่ด้วยกัน

 

ขยายความด้วยครับ ^^

 

รูปมี2ท่าน

มี2ท่านในรูป

 

รูปของจีนนะ

 

ในรูปมี องค์ที่อยู่ข้างๆ คนเราไม่รู้ไรเลยดีที่สุด