ผจญมาร

หลังจากพระสิทธัตถะทรงเลิกการบำเพ็ญทุกรกิริยา ด้วยทรงเห็นว่า วิธีทรมานร่างกายนั้นมิใช่วิธีอันถูกต้องสำหรับการค้นหาสัจธรรม (เจริญอริยมรรค) และได้ทรงตั้งพระทัยว่า จงทรงเลิกการปฏิบัติดังกล่าว โดยเด็ดขาด แต่จะกลับไป บำเพ็ญเพียรทางจิตให้มากขึ้นกว่าเดิม ที่เคยปฏิบัติมาแล้วแต่หนหลัง พระองค์จึงได้ทรงเริ่มแสวยอาหารตามปกติจนพระวรกายแข็งแรงขึ้นโดยลำดับ

​

ส่วนปัญจวัคคีย์ คือ โกณฑัญญะ วัปปะ ภัททิยะ อัสสชิ และมหานามะ ที่ตามเสด็จมาคอยให้ความดูแล เห็นพระสิทธัตถะกลับมาเสวยอาหาร ก็เกิดความไม่เชื่อถือ จึงชวนกันผละหนีไปอยู่ที่ป่าอิสิปตนมฤคทายวัน ใกล้เมืองพาราณสี

​

เมื่อพระสิทธัตถะทรง อยู่ตามลำพัง พระองค์ก็ทรงเริ่ม บำเพ็ญเพียรทางจิต ก่อนเริ่ม ตอนเช้าทรงรับและเสวยอาหารที่นางสุชาดานำมาถวาย หลังจากเสวยแล้ว ได้ทรงนำถาดไปลอยในแม่น้ำเนรัญชราและทรงสรงน้ำที่นั่น ตอนกลางวันได้เสด็จไปพักผ่อนในดงไม้สาละ ตอนเย็นได้เสด็จมุ่งหน้าสู่โคนไม้มหาโพธิ์ ระหว่างทางทรงรับหญ้าคาจากนายโสตถิยะและเสด็จต่อไปจนถึงต้นมหาโพธิ์ ทรงลาดหญ้าปูเป็นที่นั่งต่างบัลลังก์ทางด้านตะวันออกของโคนต้นมาหาโพธิ์ และประทับนั่งบนแท่นหญ้าคานั้น ทรงตั้งพระทัยอย่างแน่วแน่ว่า “แม้เนื้อและเลือดในกายจะเหือดแห้งไป ไม่มีอะไรเหลืออยู่นอกจากหนัง เอ็นและกระดูกก็ตาม ถ้ายังไม่ตรัสรู้สัจธรรม จะไม่ยอมลุกขึ้นจากที่นั่งนี้”​

​

จากนั้นพระสิทธัตถะทรงเริ่มบำเพ็ญเพียรทางจิต ตามหลักฌาน ที่เคยทรงมีพื้นฐานมาก่อน ทรงตั้งพระทัยระดมกำลังจิตต่อสู่กับธรรมชาติฝ่ายต่ำ เพื่อยกระดับจิตของพระองค์ให้สูงขึ้นและเพื่อค้นหาความจิรงให้ได้ว่า ความทุกข์ของชีวิตเกิดขึ้นมาได้อย่างไร และจะทำอย่างไร คนเราจึงจะรอดพ้นจากความทุกข์นั้นได้​

​

แต่เนื่องจากพระองค์ยังทรงอยู่ในวันหนุ่ม ภาพแห่งอดีตที่เป็นความบันเทิงเริงรื่น ในท่ามกลางการบำรุงบำเรอของเหล่านางสนมที่พระองค์เคยได้รับในพระราชวัง ได้ปรากฏขึ้นและชักจูงพระทัยของพระองค์ให้คิดหวนกลับไปถึงความสุขสบายในหนหลัง แต่ด้วยพระทัยที่เด็ดเดี่ยวและมั่นคงต่อสัจอธิษฐาน พระองค์ได้ทรงต่อสู่กับภาพดังกล่าวด้วยกำลังพระทัยทั้งหมด ในที่สุดก็ทรงสามารถปัดเป่าความคิดอันชั่วร้ายที่เรียกว่า มาร ทั้งหลายที่เข้ามารบกวนพระทัยของพระองค์ให้สูญสิ้นไปได้ พระทัยของพระองค์จึงสงบเหมือน้ำในสระน้ำเวลาที่คลื่นลมสงบ​

​

จากรูปได้ความว่า พระองค์ทรงนั่งบำเพ็ญทางจิต มีพญามารนามว่าวสวัตตี ผู้ตามผจญพระองค์มาตลอด ตั้งแต่วันเสด็จออกผนวช มาปรากฏตัวพร้อมเสนามาร มีอาวุธครบครันน่าสะพรึงกลัว พญามารร้องบอกให้พระองค์เสด็จลุกจากอาสนะว่า “บัลลังก์นี้เป็นของข้า ท่านจงลุกขึ้นเดี๋ยวนี้”เมื่อพระองค์แย้งว่า บัลลังก์เป็นของพระองค์ พญามารถามหาพยาน พระองค์ทรงเหยียดพระดรรชนีลงยังพื้นดินและตรัสว่า “ขอให้วสุนธรา(พระแม่ธรณี)จงเป็นพยาน”

​

ทันใดนั้นพระแม่ธรณีก็ผุดขึ้นจากพื้นดินปรากฏตัวบีบมวยผม บันดาลให้มีกระแสน้ำหลากมาท่วมทับพญามารพร้อมทั้งกองทัพพ่ายไปในที่สุด เป็นอันว่าพญามารพร้อมทั้งกองทัพได้พ่ายแพ้แก่พระองค์โดยสิ้นเชิง เหตุการณ์ตอนนี้ ต่อมาได้ถูกจำลองเป็นพระพุทธรูปรางหนึ่ง เป็นปางนั่งสมาธิ พระหัตถ์วางบนพระเพลา ชี้พระดรรชนีลงพื้นดิน เรียกว่า “ปางมารวิชัย” จากเหตุการณ์ดังกล่าวสามารถจะวิเคราะห์ได้ว่าการที่พระพุทธเจ้าทรงผจญมารและเอาชนะมารได้ในที่สุด

​

ตีความได้ว่า มาร ก็คือกิเลส ได้แก่ โลภะ โทสะ โมหะ ที่มารบกวนพระทัยพระองค์ในขณะนั่งสมาธิ เสนามาร ก็คือกิเลสเล็กๆ น้อยๆ ที่เป็นบริวารของโลภะ โทสะ โมหะ การที่ทรงผจญมาร ก็คือ ทรงต่อสู้กับอำนาจของกิเลสเหล่านี้นั่นเอง


ส่วน พระแม่ธรณี ก็คือ บารมีทั้ง ๑๐ ที่ทรงบำเพ็ญมา การอ้างพระแม่ธรณี ก็คือทรงอ้างถึงคุณความดีที่ทรงบำเพ็ญมา เป็นกำลังใจให้ต่อสู่กับอำนาจของกิเลส เพราะพระบารมีที่ทรงบำเพ็ญมาเต็มเปี่ยม พระองค์จึงสามารถเอาชนะอำนาจของกิเลสทั้งปวง บรรลุอนุตรสัมมาสัมโพธิญาณในที่สุด


ข้อมูล : http://www.bp-smakom.org/BP_School/Social/Bud-pachan-man.htm


อัญเชิญเสียงพระธรรมเทศนาอบรมจิต เจ้าประคุณสมเด็จพระสังฆราช

[MUSIC]http://audio.palungjit.org/attachment.php?attachmentid=26513[/MUSIC]​

 

คำกรวดน้ำให้มารทั้ง ๕<O</O
มรดกธรรม สมเด้จพระสังฆราช สุก ไก่เถื่อน ให้สวด ๓ จบ ๕ จบ ๗ จบ
<O</O
<O

ปัญจะมาเร ชิเนนาโถ ปัตโต สัมโพธิมุตตะมัง จตุสัจจัง ปะกาเสติ
มหาวีรัง นะมามิหัง ปัญจะมาเร ปลายิงสุฯ<O</O
<O​

พระโลกนาถเจ้า ทรงชนะมาร พร้อมด้วยเสนามาร บรรลุสัมมาสัมโพธิญาณ อันสุงสุด ทรงประกาศสัจธรรม ๔ ประการ ข้าพระพุทธเจ้า ขอนอบน้อมพระพุทธเจ้า พระองค์นั้น ผู้มีความแกล้วกล้ายิ่ง พวกมารทั้ง ๕ จงหลีกไป<O</O

มารทั้ง ๕ และมานะทั้งปวง อย่าได้จำนองจองเวรแก่กันเลย จงรับเอาส่วนบุญนี้เถิดฯ
<O</O
<O
มารทั้ง ๕ คือ <O</O
- กิเลสมาร มาร คือ กิเลส ๑ <O</O
- ขันธมาร มาร คือ ปัญจะขันธ์ ๑ <O</O
- อภิสังขารมาร มาร คือ อภิสังขารที่ปรุงแต่งกรรม ๑ <O</O
- เทวปุตตมาร มาร คือ เทพบุตร ๑ <O</O
- มัจจุมาร มาร คือ ความตาย ๑
<O</O
<O
เมื่อท่องบ่นพระคาถานี้แล้ว รำลึกน้อมพุทธคุณ ตั้งจิต สติมั่น ดำรงตน มารทั้ง ๕ จะได้ไม่มารบกวน<O</O

 

โมทนาสาธุค่ะ
มารไม่มี บารมีไม่เกิด บารมีจะเกิดขึ้นได้ต้องมีมารมาทดสอบ
ของจริง ทำจริง ย่อมเห็นจริง รู้ได้จริง เป็นปัจจัตตัง รู้ได้เฉพาะตน

 

เป็นช่องทางบุญความดี เราบอกกล่าวเขาหรือเขาแนะนำเรา

ขออนุโมทนาสาธุ เป็นผลชนะทุกหมู่มารเด็ดขาดด้วยเถิด ไม่กลับมาเกิดอีก

 

[COLOR="deeppink[B][/B]"]อนุโมทนา สาธุเป็นอย่างสูงค่ะ มารคือผู้ขวาง ส่วนผู้สำเร็จคือเรา จิต[/COLOR]