ผู้หญิงที่เป็นเมียน้อยคนอื่น

ผู้หญิงที่ยอมเป็นเมียน้อยคนอื่น แต่นางก็พยายามไปทำำบุญ อยากรู้จริงๆว่าจะล้างปาบที่ทำไว้กับภรรยาหลวงได้มั้ย เห็นนางก็มีความสุขดี เห็นอย่างนี้ สงสัยแต่ปางก่อนนางคงทำกรรมดีมาเยอะใช่มั้ยค่ะ

 

บาปส่วนบาปบุญส่วนบุญคะ ลองอ่านลิงค์นี้ดู

ดังตฤณ วิสัชนา : ฉบับ "รู้จักรัก" : เป็นเมียน้อยจะได้รับผลอย่างไร

 

วิบากกรรมของคนเรา ช่างมีวิธีการที่ซื่อตรงเสมอ และรูปแบบของกรรมก็สลับซับซ้อนจนเราเองไม่สามารถจะตัดสินทุกอย่างได้ด้วยสิ่งที่เห็นหรือปรากฏในปัจจุบันได้

การเป็นเมียน้อย ย่อมเป็นบาป แต่เหตุที่เมียน้อยบางท่านกลับสุขสบายและมั่งมีศรีสุขกว่าเมียหลวง ก็มีมากเช่นกัน แต่ที่ทุกขทรมานมากไม่สะดวกสะบายก็มีมากเช่นกัน
ทุกอย่างเป็นไปตามเหตุปัจจัยในอดีตที่ตนได้กระทำไว้ พร้อมทั้งปัจจุบัน ว่าตนได้ทำบาปมากน้อยอย่างไร

ดังนั้นไม่ว่าเรากำลังมีความสุขบนตราบาป หรือไม่ใช่ก็ตาม แต่เราต้องมีสติรู้และรู้ว่าควรทำความดีต่อไปอย่างไร

คนเราเกิดมาเพื่อใช้กรรมเก่าและสร้างความดี มันก็มีเท่านี้ครับ หากยังไม่หลุดพ้น ก็ต้องอดทนต่อสู่และสร้างความดีต่อไปไม่หยุดนิ่ง ครับ สาธุ

 

บุญบาปอยู่ที่ใจ สะสมได้ถ้ายังไม่สิ้นลม จนกว่าจะตายนั่นแลถึงรู้ว่าจะไปที่ใด
นางในตัวอย่าง ผู้เป็นเมียน้อย คงรู้ตัวดีว่าที่ตนทำมันผิด
ถ้าลงอบายคงไม่พ้นรับโทษที่ทำให้เมียหลวงเขาเสียใจ
จึงเร่งทำความดี ให้จิตใจเบิกบานแจ่มใส เพื่อเวลาตายจะได้ไปที่ดีๆ

บาปบุญลบล้างกันไม่ได้ฉันใด
กรรมดีกรรมชั่วที่รอสนองก็ลบไม่ได้ฉันนั้น
บาปลบล้างไม่ได้ แต่เติมบุญเข้าไปให้มากๆได้
น้ำที่ดำ ผสมน้ำสะอาดเข้าไปมากๆ น้ำที่ดำก็ขาวได้
แต่ความดำที่เคยเห็น ก็อยู่ในนั้นแหละ ไม่ได้หายไปไหน

 

เว็บไซต์ประเภทครอบครัว พ่อแม่ลูก สามีภรรยา ปัญหาชีวิต

ไม่ว่าจะเป็นเว็บใดๆ ก็ตาม
กระทู้ที่ขึ้นมาเป็นเบอร์ 1 มักจะหนีไม่พ้นกระทู้ที่เกี่ยวกับเรื่องเมียหลวงเมียน้อย สามีนอกใจ ปัญหามือที่สาม

ผู้เป็นเมียหลวงก็ระบายความทุกข์ที่สามีนอกใจ ตำหนิต่อว่าเมียน้อยต่างๆ นานา
ฝ่ายเมียน้อยก็เล่าบรรยายถึงความทรมานที่ต้องอยู่อย่างไร้ศักดิ์ศรี อ้างเหตุผลสารพัด (ส่วนใหญ่มักเป็นเหตุผลที่ฟังไม่ขึ้น)

ชีวิตจริงมันก็เจ็บปวดอย่างนี้แหละครับ
ภาพของครอบครัวแสนสุข พ่อแม่ลูก นั่งกินข้าวร่วมกัน กินไปยิ้มไป... มันมีแค่ในละคร

อดทนกัดฟันทำในสิ่งที่ดี ที่ถูกต้อง นรกสรรค์มีจริง พระพุทธเจ้าไม่พูดโกหกแน่นอน

 

แม้นางจะดูมีความสุข แต่ใครจะรู้ว่านางทุรนทุรายภายในสักปานใด..ผู้ที่ทำบาปล่วงศีลย่อมเดือดร้อนใจ หาความสงบสันติอะไรได้ยาก..สภาพภายนอกอาจดูแฮ็ปปี้ แต่เอาเข้าจริงนางจะประหวั่นพรั่นพรึงอับอายสักเพียงใด นางต้องคอยแอบซ่อนแม้จะเปิดเผยกับพ่อแม่ก็คงทำไม่ได้ หวาดผวาว่าเมื่อใดชายใจโลเลจะตีจากเพื่อหาหญิงใหม่มาแทนตนฯลฯ..นอกจากอยู่กับทุกข์ในปัจจุบันแล้ว ยังสร้างเหตุเพื่อเข้าถึงฐานะของการ"เป็นภรรยาหลวง"ที่สามีนิยม..นอกใจแสวงหาบริวารคือเมียน้อยมาประดับในอีกมากภพ ..เวลานั้น แม้ได้ชื่อว่า"เมียหลวง"ก็หาความสุขสงบใจมิได้สักขณะ..จะดีตรงใหนกันเล่า?....

เมื่อนางยังมีจิตคิดทำบุญได้ ก็พึงนึกอนุโมทนาในกุศลเจตนาของนางไป นึกกรุณานางขอให้นางกลับใจคิดรักตนขวนขวายในทางแห่งศีลได้แลยุติการทำบาปเวรภัยให้ตนเองโดยเร็ว..จิตเช่นนี้มีกรุณาอันเป็นกุศลประกอบย่อมห้ามตนได้จากพยาบาทวิตกเพราะเหตุแห่งนางได้ด้วยดี..

 

ไม่มีใครอยากเป็นเมียน้อยหรอก เพราะมีเหตุต้องทำให้ทุกข์ใจ อยู่เสมอๆ
แต่ถ้าต้องเป็นเมียน้อยเค้า เพราะรัก ควรต้องยอมรับความทุกข์ใจ ที่จะเกิด และพร้อมรับบาปที่จะติดตัว ทั้ง ญ และ ช ถ้ารู้เท่าทัน กับความทุกข์ใจที่จะเกิด (ไม่รู้มีใครรับได้รึป่าว) และจะเกิดความทุกข์รึป่าว (อันนี้ไม่ทราบ) แต่ที่ จขกท. เห็นคนเป็นเมียน้อยมีความสุข จขกท รู้มากแค่ไหน รู้จริงรึป่าวว่าสิ่งที่เค้าแสดงออกนั้นคือความสุข เค้าอาจกำลังทุกข์ใจอย่างแสนสาหัส ก็เป็นได้

- คนเป็นเมียน้อย เพราะ ต้องการเงิน อยากสบาย อันนี้น่าจะทุกข์สุดๆ (เพราะคงไม่ได้เตรียมตัว รับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในอนาคต ช ที่ต้องการเมียน้อยเพราะใช้เงินนั้น คงต้องเปลี่ยนเมียน้อย ไปเรื่อยๆ เพราะเมื่อนานวันเมียน้อยคงแก่แล้ว เงินมันเยอะ อะ)

- คนเป็นเมีนน้อย เพราะความรัก , รักแรก , ตัดไม่ขาด ยอมทุกอย่าง (ไม่รู้ว่าทุกอย่างแค่ไหน) หน้ามืด ตามัว เคยคิดถึงอนาคตรึป่าว ว่าจะเจ็บซ้ำแค่ไหน
- รับได้ที่จะไม่ให้เมียหลวงรู้
- รับได้ที่อยู่ด้วยกันมีเวลาอันจำกัด
- รับได้ที่ ไม่มีเงินให้ (ต้องการกินเอง)
- รับได้ที่ จะไม่มีลูก ไว้ชื่นชม
- รับได้ที่ เค้าจะมีเมียน้อย อีกคน
- รับได้ตอน แก่ชรา ต้องอยู่คนเดียว
- รับได้ที่เหงามากมาย แต่ต้องอยู่คนเดียว

- ฯลฯ อีกมากมายนึกไม่ออกแย้ว

 

ผู้หญิืงหรือผู้ชายบางคนก็ชอบนะ เป็นเมียน้อย หรือผัวน้อย เพราะ...

ไม่อยากมีความรับผิดชอบ ไม่อยากมีครอบครัว ไม่อยากมีภาระ ไม่อยากมีลูก ชอบอยู่คนเดียว

ดีใจมากกว่าที่มีเวลาอยู่ด้วยกันจำกัด จะได้มีเวลาเที่ยวหรือไปหากิ๊ก

ไม่ต้องการความจริงใจ จริงจัง ความรักในความสัมพันธ์ สิ่งเหล่านี้มีค่าน้อยกว่าศักดิ์ศรี
ความเป็นคน ต้องการแค่ วัตถุเงินทอง ความสบาย

นิยมการได้เงินมาง่ายๆ ไม่ต้องเหนื่อย ไม่ต้องใช้ความสามารถ ไม่ต้องรับผิดชอบ

ไม่รู้สึกเหงา แต่กลับรู้สึกเป็นอิสระมากกว่า เมียน้อย-ผัวน้อยที่เป็นนักเที่ยวมักมีเพื่อนเยอะ

ไม่กังวลหากเมียหลวงจะรู้ เพราะไม่เห็นว่าเป็นเรื่องน่าอาย แต่ถ้ากลัวตายอาจใช่ (กรณีเจอเมียหลวงดุๆ)

 

================
หากใครคิดแบบนี้ อันตรายมากครับ แสดงว่าเขาฉลาดแค่หาความบันเทิงในตน แล้วความสุขที่แท้จริงในชีวิตละมันเป็นอย่างไร แสดงว่าเขาขาดปัญญาและยังประมาทอยู่มาก เขาไม่คิดหรือว่า แท้จริงเขาต้องแก่ลงทุกวันไม่ใช่หรอ แล้วอนาคตของเขาละ แล้วสิ่งดีๆอื่นๆอีกมากมายที่เขามองไม่เห็น

ผมเชื่อว่าความเชื่อที่แตกต่างกัน ความสุขที่มองต่างกัน จึงนำไปสู่ผลที่แตกต่างกัน ผมไม่อยากพูดรุนแรงแบบที่ว่า เพราะคนเราไม่สามารถแยกแยะความดีงามหรือถูกต้องได้ วิบากกรรมไม่ดีให้ผลเมื่อไหร่ ท่านที่ยังประมาทอยู่อาจจะคิดได้เมื่อสายไป เมื่อไหร่ที่ท่านต้องประสพเคราะห์กรรม หรือพิการป่วยเป็นโรค ที่ไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้ ต้องทนทุกข์ทรมานไปจนกว่าจะตาย หรือหมดกรรม เหมือนตกนรกทั้งเป็น แล้วตายไปก็ไปตกนรกต่อแบบเจอของจริง ทุกขทรมานยิ่งกว่าหลายเท่านัก

หากคิดได้สักนิดท่านจะรู้ดีว่า ฉันไม่น่าทำบาป ฉันไม่น่าหลงในความสุขที่ไม่จริงเหล่านี้เลย ครับสาธุ

 

วิพากษ์วิจารณ์ไปก็เท่านั้นแหละ ครับ

เรื่องโลกแตกแบบนี้ที่ไหนๆก็มีในโลก
จะพูดอย่างไร โลกนี้ก็ย่อมมีเมียน้อยเมียมากอยู่เช่นเดิม

ถ้าจะพูดกันว่าถุก/ผิด คงจะพูดยากหรืออธิบายกันนาน
บางคนไม่เชื่ออีกต่างหาก

ปล่อยไปเถอะ ครับ กรรมของคนอื่นทั้งนั้น
เพ่งโทษของตนเองที่ยังไม่ก้าวหน้าในทางธรรมถึงไหนเลยดีกว่า
ใคร่ครวญพิจารณาไปทุกวัน มรรคผลอยู่ไม่ไกล ครับ

 

กรณีผัวน้อย เมียน้อย
ผมก็พอได้ยินได้ฟัง
ปรกติเค้ามักจะปรารภ สองขอบเขตที่ปิดล้อมด้วย นาม
{ทำแล้วเสียใจ} {เสียใจที่ไม่ได้ทำ}
การที่เราได้ยินสอง นาม ของสองขอบเขตปิดล้อมนี้ แล้วเข้าใจ
เรียก วิตก


แล้วเราทราบว่าถ้าเราจะเลือก
เราอาจจะไม่ไม่เสือกทั้งสองอย่าง
หรือ อาจจะเลือกทางใดทางหนึ่ง
เรียกว่า วิจาร

สังขารปรุง ให้เกิดวิญญาณ วิญญาญเข้าไปกวาดเจอ
ขอบมาก่อนสองขอบ เป็นวงแยกออกจากกัน
มี อายตนะ(ทำแล้วเสียใจ) กับ
อายตนะ(เสียใจที่ไม่ได้ทำ)

สังขารปรุงว่า หากเลือกสิ่งหนึ่ง ปรุงว่าจะไม่ได้เลือกอีอกสิ่งหนึ่ง
ปรกติคนเข้าใจว่า สองอายตนะ นี้อันนึงจะเป็นวิภวตัฯหาของกันและกัน
ไม่ใช่
การที่เราทราบว่าหากเลือกอันหนึ่งแล้วจะไม่ได้เลือกอีกอันหนึ่งตะหาก คือวิภวตัญหา
เราเลยเลือก ที่จะไม่เลือกทั้งสอง อายตนะนี้เพื่อจะผัสสะ

การไม่เลือก เป็นภวตัญหา แต่ถ้า เราเกิดปรุงว่าเพราะเรา เลือกสิ่งนี้ สิ่งนี้จึงไม่ได้เลือก
เป็นวิภวตัญหาของสิ่งที่เราเลือก

สอง อายตนะแรก ไม่ได้เป็นวิภวตัญหาของทางเลือกใหม่
วิภวตัณหาของทางเลือกใหม่ คือความปรุงที่ว่าหากเลือกทางใหม่ จะไม่ได้เลือกทางเก่า

รอย การเลือก ในคำภีร์บอกว่าจะมีสิ่งหนึ่งปรุง
เรียกว่า เวทนา มีสามอย่างสุข ทุกข์ ไม่สุขไม่ทุกข์


ผิดศีลคืออยากหยุด ควรหยุด หยุดไม่ได้
ควรเลือก ไม่ได้เลือก
ควรเดินย้อนทวงทางเก่าไม่ได้ทำ

แต่บาปคือ ทุกข์เวทนา ที่เกิด ปรุงปัจจัยให้เกิดทุกซ้ำซ้อน

เมื่อเมียน้อยทำบุญ

บุญสามารถ ส่งผลให้เมียน้อยได้บุญได้
โดยที่ยังไม่สามารถระบุได้ว่าเมียน้อยคนนี้ ทำผิดศีลข้ออะไรบ้าง

ถ้าทำบุญ บุญดล
บุญก็ดล

ทำแล้วเสียใจ กับ เสียใจที่ไม่ได้ทำ
สองอันนี้ถ้าจับคู่สองอันนี้
สองอันนี้ไม่ได้เป็น ภวตัญหา หรือวิภวตัญหาของกันและกัน
แต่อาการปรุงมักจะทำให้เราเข้าใจว่า
นี่เป็นกริยา และปฏิกริยา

จริงๆแล้ว ไม่เกี่ยวคนละอัน ไม่ทับซ้อน

การที่เราเลือกอันใดอันหนึ่งโดยเข้าใจว่า จะไม่ได้เลือกอีกอันหนึง
จังหวะนี้ผัสสะนี้ ตะหากที่คือวิภวตัญหา
สองอายตนะนั้นไม่ใช่ กริยาและปฏิกิรยา
เป็นแค่ทางเลือก
เช่นมีทางแยก หรือเราจะลงข้างทางหละ
แต่ เราดันเลือกไปแล้ว
เลือกลงข้างทาง
การที่เราไปเห็นว่า การลงข้างทางทำให้ ทางเลือก อื่นๆหมดไป
ตะหากคือวิภวตัญหา

ทางเลือกอื่นๆ ไม่ใช่วิภวตัญหา

ดังนั้นผิดศีล
ที่จะทำให้เราเลือกลงข้างทาง หรือเลือกทางผิด
ถ้าเราเชื่อว่าอันที่แล้วผิด
และเราเลือกผิดอีกที ว่าจะไม่ไปต่อ
ไม่ย้อนกลับไปทางเดิมเพื่อเลือกใหม่
หรือหยุดคิดให้ตรองตก

จนผิดศีลอีกที
นี่จึงเป็นบาป

ดังนั้นคนทำผิดศีล
แต่ยังไม่ดง่ทำผิดต่อ
ยังทำบุญได้
บุญยังดลได้

เช่นผมเลือกที่จะพิมพ์ข้อความในกระทู้นี้
ถ้าผม ไม่มีทางเลือกอะไรอื่นๆ
ก็ถื่อว่านี้ภวตัญหา โดดๆ ไม่มีวิภวตัญหา

และการที่ผมเลือกที่จะมีเฉพาะภวตัญหาคือเลือกผัสสะ ที่จะพิมพ์กระทู้นี้

จังหวะถัดมา จึงเป็นวิภวตัญหา

ถ้าผมทำไม่ผิดศีล
แต่ผมมีบาป

บาปจะยังดลผมอยู่
ไม่ว่าผมจะทำไม่ผิดอีกกี่ครั้งบาปก็จะดลอยู่ดี

ศีลจะทำให้คุณมีทางเลือก ดีๆเสมอ
การโดนปิดล้อมด้วยศีล
อาจจะมีบาปกรรมทำให้เราพบทุกข์เวทนาจริง

แต่ไม่เกี่ยวกะศีล
ศีลจึงจะเป็นศีล

เช่น เราหิวข้างมากไม่มีเงิน
เดินผ่านร้านขายกล้วย
เราเลือกที่จะ ไม่ขโมย หิว
อาจจะเพราะบาปดล ทำให้เราหิวและเราไม่ขโมยก็ได้
แต่เราไม่ผิดศีล

ไม่ผิดศีลดีอย่างไร
คำถามโน้นนี่นั้นจะหมดไปหมด

หิวตาลายแต่ไม่มีคำถาม โน้นนี่นั้น

บาปอาจจะดลก็ได้

ศีบจะทำให้เรารู้ว่า ต่อให้ตอบคำถามไม่ถูกใจคนถาม
หรือถามคำถามไม่ตรงคำตอบ

มันจะไม่มีโน่นนี่นั้น

เหมือนกะว่า
ทำแล้วเสียใจ
กะ
เสียใจที่ไม่ได้ทำอะ

ผิดศีลถ้าเป็นมีเมีน้อยเแล้วผิดศีลมันผิดไง

ก็การที่จงใจ หากเมียคนอื่นๆ มันเลิกหมดเหลือเราคนเดียว
บุญดลไง

จริงๆ

จริงๆ แรกๆก็เป็นเมียน้อยทำบุญมาก
เลยได้เป็นเมียหลวงไง

คิดว่าได้เป็นเมียหลวงบุญหรือบาปหละ

บอกว่าศีลทำให้
ผัสสะโน้น
ผัสสะนี่
ผัสสะนั่น

หายไป

ผัสสะหายเวทนาหาย

เป็นเมียน้อยบาปมะหละ
ผิดศีลมะหละ

เหมือนปล่อยให้คำถามเป็นคำตอบหนะ
กับไม่ยอมให้คำถามเป๋นคำถามหนะ

เหมือนกะทำแล้วเสียใจ
กะเสียใจที่ไม่ได้ทำอะ

 

ส่วนใหญ่จะเป็นครอบครัวนักการเมืองค่ะ(ทั้งการเมืองท้องถิ่น และระดับชาติ) สงสัยเมียหลวงคงอยู่ภาวะจำยอมจะวีนไปก็น่าเกลียด และไม่เบียดเบียนทำความเดือดร้อนให้กันและกัน

 

ให้เมียอันดับก่อนหน้าออกปากอนุญาตให้ได้ทุกคนก็ผ่าน

 

ขอโทษ นะ คะ
คุณ เมียหลวง
คือ อันนั้นของผู้ชายเนี้ย มันคงไม่มีใครสามารถทำให้มันแข็งได้
นอกจาก ตัว ของ เจ้าของ เอง
อันนี้ คุณ ต้อง พิจารณา
ส่วน ที่ มัน มีปัญหา
เอา ที่ ต้นเหตุ เลย คะ พี่
จัดการ
เครื่อง ประหาร (หัวใจ)
ทำ ไม่ได้
ก็ ฆ่า กิเลส ตัวเอง เลย คะ
สบายกว่า

 

ขอแสดงความคิดอีกที
พี่ก็เอาภาพท่าน ท้าวมหาราชทั้งสี่ ไปแขวน ให้เขาดู
ว่าผลกรรมที่เขาทำจะเป็นใง
เน้นหลายๆภาพหน่อย ภาพต้นงิ้วหนามในนรก อย่างนี้ ภาพคนที่ได้รับโทษท้ณฑ์อย่างนี้ แบบภาพสี จัดเต็มไปเลยพี่
และพี่ก็ดูเขาดีดี
ว่าเรานอนกับคนอยู่ดีดี ใหงเปลี่ยนเป็นมีหางไปซะงั้น
ก็ต้องดูแล้วละคะ ว่า
พี่ชอบแบบนั้นรึเปล่า เพราะ ร่างกาย คนเรามันเปลี่ยนไป ตามกรรมที่ทำนะคะพี่
อย่าลืม อันนี้เลยพี่ เตือนเขาไม่ได้
ก็เตือนใจตัวเองดีคะพี่
คนเราเกิดมาสุขสบายมีทุกอย่างแต่ก็ยังใช้กรรมคะพี่ ถึงแม้จะมีคนรับใช้เดินตามก็ใช้กรรมเหมือนกันคะพี่
คนบางคนตกนรกเร็ว คนบางคนลงบันใดเลื่อนลงนรกคะพี่
สูงแค่ใหนก็ตกคะพี่ ถ้าไม่รู้บาปกรรม
เป็นเทวดายังตกนรกเลยคะ ถ้ามีกรรม
กรรมที่กระทำ ทั้ง กายกรรม วจีกรรม มโนกรรม
กรรมที่ท่านทำเป็นสิ่งที่ ไม่มีใครหลีกพ้น แม้แต่พระพุทธเจ้าเอง ท่านก็ต้องใช้กรรมเหมือนกัน นะคะพี่
ขอให้โชคดีคะพี่

 

อย่าคิดมากเค้าคงมีบุญและกรรมที่ทำร่วมกันมา

 

ตามนี้เลย ครับ

ของแบบนี้ไม่มีบังเอิญแน่นอน

 

ไม่คิดมากได้ใงพี่
เหล็กหลาวนั้น เสียบที่ตูด ทะลุถึงปาก
ปากก็อ้า อยู่อย่างนั้น
แล่วพี่ว่ามันสุขหรือมันทุกข์
มันเข้าข่ายกาเม
แล้วยังไม่รวมพวกเอา อทิสมานกายไปเล่นจ้ำจี้ กะหญิงอื่นอ๊ะนะ
รับกรรมเหมือนกายเนื้อนะพี่นะ ขอบอก ขอบอก

 

เอาอาทิสมานกาย หรือกายทิพย์ ไปเล่นจ้ำจี้กับหญิงอื่นได้ด้วยเหรอ
หมายถึง ชายเอากายทิพย์เป็นเล่นจ้ำจี้กับกายเนื้อของหญิงเหรอ
แปลกดีนะ ไม่เคยได้ยินได้ฟัง
เค้าทำกันยังไง เล่าให้ฟังหน่อยได้ไหม?

 

คุณ tjs บอกว่า คิดแบบนี้อันตรายยยยยยยยย

แต่เชื่อหรือเปล่าคะ เท่าที่คุยมา (แรกๆ ไม่ทราบว่า เป็นน้อย หรืออะไรค่ะ)

จะมีความคิดแบบนี้ค่ะ มักพูดถึงการใช้ชีวิตคู่แบบลักษณะนี้กัน

จริงอยู่ ผลกรรมยังมองไม่เห็น (ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม) เพราะมันซับซ้อน

แต่พวกเขา ขาดความละอายและเกรงกลัวต่อบาปนะค่ะ (ถ้าได้คบกันนานๆ จะทราบว่า พวกเขาเหล่านั้นจะผิดศีลข้ออื่นไปด้วย)