พระผงสุพรรณ

....รบกวนผู้มีความรู้...comment...พระองค์นี้ครับ...ขอบคุณครับ........:VO

 

พระผง สุพรรณพิมพ์หน้าแก่ แบบตัดยอด เก้แท้รอสายตรงครับ

 

ด้านข้าง ซ้าย...ขวา....ล่าง

 

ถ้าถามผมดูด้านข้างรอยตอกตัดยังไม่ชอบครับ

 

...จากการศึกษามาพบว่า...
1.ตำหนิพระองค์นี้มีครบทุกจุดตำ ที่สำคัญ....ไล่ตำหนิมากกว่า18จุด
2.ขนาดองค์พระถูกต้อง ตามหลัก <!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:ตารางปกติ; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]-->ความสูงประมาณ 2.50-2.70 ซม. ความกว้างช่วงล่างประมาณ 1.60-1.80 ซม.
3.ความเหี่ยวย่น บนองค์พระ เป็นไปตามธรรมชาติ และอายุของพระ
4.รอยเส้นเสี้ยน มีให้เห็น อยู่ทั่วไปบนองค์พระด่านหน้า
5.สีสัน ของพระเป็นไปตามธรรมชาติ มีรารักเกิดขึ้นทั่วไป แลดูสวย งาม (เคยล้างด้วยนำ้ร้อนและเช็ดด้วยสำลี ราดำที่ว่าก็ไม่มีทีท่าว่าจะหลุด)
6.ด้านหลังองค์ เป็นลายนิ้วมือแบบมัดหวาย ซึ่งหาดูค่อยข้างยาก ถ้าสังเกตุดูให้ดูรอยนิ้วมือด้านบน และด้านล่างจะมีลักษณะเส้นลายนิ้วมือใหญ่
7.การตัดตอกด้านข้างเป็นไปตามธรรมชาติ มีการยุบเป็นแอ่ง ตามอายุของพระ เส้นการตัดไม่ตรงเสียทีเดียว และยังมีรารัก หรือน้ำว่าน เกาะให้เห็น ไม่สามารถล้างออกได้ (เคยล้างด้วยนำ้ร้อนมาแล้ว)
สุดท้ายใครมีความเห็นอย่างไร เม้นต่อได้เลยนะครับ......

 

<!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:ตารางปกติ; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> (1.) พระผงสุพรรณพิมพ์หน้าแก่
พระหนุ (คาง) เป็นคางเหลี่ยม ป้านเล็กน้อยเหมือนคางคน มีเส้นเอ็นคอแสดงให้เห็นที่มุมคางทั้งสองด้าน คือ เป็นเส้นต่อจากปลายสามเหลี่ยมลากลงหาพื้นผนัง โดยเฉพาะที่มุมคางด้านซ้ายมือพระมีเส้นเอ็นคอเส้นเล็กๆ โตเท่าเส้นผมปรากฏให้เห็น ลากมุมคางลงมาหัวไหล่ซ้ายแล้วมือกลืนหายไปที่ไหล่และโผล่ต่อลงมาที่ซอกแขน ซ้ายจนถึงแขนตรงข้อมือซ้ายทะลุลงมาที่ข้อพระบาท (ข้อเท้า) ขวาพระชงฆ์ลงบรรจบที่อาสนะ (ฐานพระ) เส้นนี้เป็นตำหนิพิมพ์ของพระผงสุพรรณหน้าแก่ ต้องสังเกตให้ดีจากองค์ที่ติดพิมพ์ชัดๆ
พระกรรณ (ใบหู) ใบหูขวายาวกว่าใบหูซ้าย แยกอธิบายได้ดังนี้
ใบหูด้านขวาของพระ (ซ้ายมือของเรา) ใบหูเป็นสัญลักษณ์ที่ใช้พิจารณาพระผงสุพรรณหน้าแก่จะยาวกว่าใบหูซ้ายมาก มีร่องเหมือนหูคนลากลงเป็นเส้นค่อนข้างหนาแต่มีเส้นคมบางลากลงถึงปลายหู ซึ่งแหลมคมมากและยาวไม่จรดไหล่ มีลักษณะคดงอเข้าหาใบหน้า ที่ซอกใบหูมีติ่งเนื้อเกินเป็นตุ่มเล็กๆ เป็นตะปุ่มตะป่ำเรียงลงมา ตุ่มเล็กบ้างใหญ่บ้าง
ใบหูด้านซ้ายของพระ เป็นเส้นใบหูที่หนา ช่วงบนใบหูที่ปมเป็นตะขอลากขึ้นจากแนวระดับตาซ้ายปลายบนแหลม การวางใบหูห่างจากใบหน้ามาก ลากลงยาวเสมอมุมปาก หูซอกใบหูมีเนื้อเกินเป็นรอยตะปุ่มตะป่ำเป็นตัวเชื่อมระหว่างใบหูกับแก้ม ใบหูซ้ายสั้นมาก ปลายหูช่วงล่างแตกเป็นสองแฉกมีปลายแหลมเป็นชายธงลากปลายขึ้นบรรจบแก้มซ้าย เป็นตำหนิพิมพ์พระผงสุพรรณหน้าแก่อีกที่หนึ่งใบหูมีเส้นหน้าเกือบเท่ากัน ทั้งสองข้าง ปลายบนของใบหูมีลักษณะแหลมเฉียงและหักงอเป็นตะขอเข้าหาใบหน้าตรงระดับตาซ้าย ล้อกับปลายหูล่าง
พระศอ (คอ) กลืนหายไม่ปรากฏให้เห็นชัดเจน เห็นเพียงแต่ความโค้งและมีเสี้ยนปรากฏมากเป็นแนวตั้งขึ้นหาพระหนุ (คาง)
พระอังสกุฎ (ไหล่) ไหล่กว้างมีลักษณะมนอูม ไหล่ขวาจะยกเล็กน้อย ลักษณะทั่วไปไหล่กว้างและดูห่างจากคางมาก
ซอกรักแร้ ห่างจากลำตัวมากจนเห็นชัด ซอกรักแร้ซ้ายมีรอยขยับติดที่ลำตัวเป็นลอนๆ สองลอนเป็นตำหนิพิมพ์หน้าแก่อีกที่หนึ่ง
พระพาหา (ลำแขน) ลำแขนมองดูเป็นเส้นเล็กผอมบางลำแขนซ้าย ประทับนั่งแบบปางมารวิชัย เริ่มวาดเป็นเส้นบางเป็นลำเล็กๆ จากไหล่หักมุมโค้งมนลงเป็นแนวดิ่งลงมาถึงข้อศอก แล้วข้อศอกจะรางเลือนตรงหักมุมข้อศอกพอดี แล้วลาดออกเทมาเป็นลำแขนจนฝ่ามือที่ค่อนข้างใหญ่ปรากฏนิ้วปลายนิ้วมือ
สรุป การทอดแขนซ้ายนี้มี 3 จังหวะ คือจากไหล่ถึงข้อศอกเป็นต้นแขนแสดงให้เห็นกล้ามเนื้อลูกหนูบางๆ แบบคนผอม ข้อศอกกลีบหาย จังหวะที่สองจากข้อพับที่กลืนหายมาเป็นลำแขนถึงข้อมือและจากข้อมือถึงปลาย นิ้วทั้งห้า ซึ่งถ้าเรากลับมาดูจะเหมือนหัวหงส์หรือหัวห่าน ที่ได้ข้อมือซ้ายมีตำหนิพิมพ์เป็นจุดกลมๆ เล็กๆ หนึ่งจุดต้องสังเกตจึงจะเห็น มีเฉพาะของพิมพ์ผงสุพรรณหน้าแก่
ลำแขนขวา เป็นลำทอดลงมาสองจังหวะ คือจากไหล่ขวาวาดมนลงมาถึงข้อพับหน้า เป็นต้น แขน จากข้อพับเป็นลำแขนและฝ่ามือค่อนข้างใหญ่แบบศิลปะอู่ทองคว่ำจดปลายเข่าตรง หน้าตักแบบสะดุ้งมาร ตรงนี้ต้องสังเกตฝ่ามือให้ดีเป็นตำหนิพิมพ์ที่ฝ่ามือนิ้วที่จับเข่าปลายตัก จะติดกันเป็นพรืดทั้งสี่นิ้วและที่ปลายนิ้วตัดเป็นเส้นตรง ส่วนนิ้วหัวแม่มือออกเหมือนก้ามปู และปลายนิ้วหัวแม่มือตัดเป็นแฉกแบบหางลูกศรหรือหางนกแซงแซง เป็นตำหนิพิมพ์ที่สำคัญที่ใช้สังเกตอีกที่หนึ่ง
พระอุระ (หน้าอก) อกพระผงสุพรรณหน้าแก่มือกว้าง ยอกดอกอูมแอ่นขึ้นจากซอกคอขึ้นมาสู่อก และลาดเทเอียงลงสู่ท้อง แสดงความอวบอูมล่ำสันยกเป็นพระสัน (เต้านม) ติดกัน สองลอน มองดูเหมือนหัวช้าง
พระอุทร ท้องแห้งลาดเทเป็นรูปตัววี เทลาดลงจากพระอุระ และกลืนหายลงสู่พื้นตรงแนวขึ้นตรงกึ่งกลางฝ่ามือซ้ายแนวลาดเอียงที่กลืนหาย สู่ลงพื้น ถ้าสังเกตให้ดีจะเห็นว่าแนวขอบของพระอุทร (ท้อง) ด้านขวาพระยกขอบสูงขึ้นแล้วลาดเทลงซ้ายสู่พื้นผนัง ขอบที่ยกยาวเกือบหัวแม่มือซ้ายที่เป็นรูปคล้ายหัวหงส์หรือหัวห่าน และตามแนวหน้าท้องนี้จะมีคลื่นลอนท้องเป็นเส้นๆ ตามแนวยาวลงไม่ปรากฏว่ามีพระนาภี (สะดือ) สำหรับพระผงสุพรรณทุกพิมพ์
พระเพลา (หน้าตัก) ประทับนั่งปางมารวิชัย พระชงฆ์ซ้ายห่างกันมาก ขนาดของพระชงฆ์ทั้งสองข้างเป็นเส้นบางมาก ขอให้ผู้ศึกษาจำขนาดพระชงฆ์และระยะห่างของการซ้อนพระชงฆ์ให้ดีและรูปแบบของ พระชงฆ์ทั้งสองข้างด้วย เพราะของเทียมทำได้ไม่เหมือน
พระชงฆ์ขวา เป็นเส้นบางมีลักษณะค่อนข้างตรง หัวเข่าบางกว่าพระชงฆ์ซ้าย มีรอยของฝ่าพระบาทน้อยมองดูคล้ายจะเป็นเส้นตรงปลายพระบาทมีรอยขยักให้เห็น นิ้วแม่เท้าขวาเป็นปมใหญ่รอยขยักของข้อพระบาทตื้นกว่าพระชงฆ์ซ้ายมาก
พระชงฆ์ซ้าย เป็นเส้นบางอ่อนช้อยกว่าพระชงฆ์ขวา เริ่มจากหัวเข่าซ้ายที่หนามากมาถึงตรงกลางพระชงฆ์จะมีรอยขยักคอดเล็กน้อย เป็นรอยคอดของข้อเท้าและเปลี่ยนเป็นเส้นบางมากมีลักษณะแบนเทลงมาพื้นผนัง แสดงเป็นเส้นฝ่าเท้าที่บางมากและมีลักษณะโก่งขึ้นแล้วงอลงเป็นนิ้วหัวแม่ เท้าซ้ายบางชัดเจนมากงอขึ้นบรรจบกับหัวเข่าขวา
ถ้าสังเกตให้ดีช่องว่างระหว่างขาที่ซ้อนกันนี้จะมีเส้นแตกเล็กๆ เป็นเสี้ยนเหมือนรากไม้ลากโยงเข้าหากันแผ่วๆ ในบางที่ใช้เป็นที่สังเกตและเป็นตำหนิพิมพ์
อาสนะ (ฐานพระ) ฐานของพระสุพรรณหน้าแก่เป็นฐานหมอน ด้านบนที่รองรับพระเพลาเป็นถมขอบสักที่คมขนาดกับพระชงฆ์ซ้ายวาดห่างจาก หน้าตักเป็นช่องไฟห่าง พอๆ กับช่องไฟของพระเพลา ที่ขอบด้านบนของอาสนะกินไปซ้ายยาวประมาณ 1 ใน 3 ส่วนของอาสนะ จะมีรอยขยักเหมือนหัวผานของคันไถ เหมือนเงี่ยงเบ็ดตกปลาเป็นแง่และลาดลงไปทางขวามือเรา ด้านล่างของฐานพระจะลาดเทมนลงหาพื้นผนังมุมด้านใต้ของอาสนะพระผงสุพรรณโค้ง มาขึ้นกับพระชานุ พระทั้งสองข้าง หัวผานของอาสนะชั้นนี้เป็นตำหนิพิมพ์ที่สำคัญอีกที่หนึ่ง ผู้ศึกษาต้องจำขนาดและตำแหน่งของหัวผ่านให้ดี
การตัดกรอบพิมพ์ พระผงสุพรรณตัดกรอบเป็นทรงสามเหลี่ยมทรงชะลูดปลายด้านบนมีทั้งไม่ตัดเจียน และตัดเจียน มีทั้งตัดเจียนเป็นทรงห้าเหลี่ยมไม่แน่นอน บางองค์มุมเหลี่ยมด้านล่างจะถูกกลบมุมเล็กน้อย ส่วนพระผงสุพรรณพิมพ์หน้าหนุ่มจะถูกตัดเจียนที่มุมล่างมากเห็นได้ชัด ว่าเจตนาเจียนออกรอยตัดอกด้านข้างมีทั้งรอบตอกเป็นแนวนอนระนาบหรือเป็นแนว เฉียง 45 องศา ด้านล่างจะถูกตัดขอบเป็นแนวดิ่งและมักมีรอยอกดันออกจากแม่พิมพ์เป็นรอยบุบ เป็นแอ่งท้องกระทะตื้นๆ พระผงสุพรรณส่วนใหญ่ด้านหลังจะถูกด้วยน้ำหนักมือไม่เท่ากันทำให้เนื้อช่วงบน ของพระบาง และด้านล่างหากกว่ากันจนเป็นได้ชัด ลักษณะด้านข้างของพระผงสุพรรณอีกประการหนึ่ง คือผิดด้านข้างจะมันเลื่อมเหมือนทายรีเทนโดยรอบ โดยเฉพาะด้านล่าง และจะเห็นรอยตอกตัดมีสีคล้ายลงรักน้ำเกลี้ยงสีเข้ม ทั้งนี้เพราะเกิดจากน้ำว่านที่ละลายออกมาเคลือบผิวและรอยตอกตัดเป็นสีน้ำตาล แกมดำคล้ายรักน้ำเกลี้ยง น้ำว่านนี้ละลายออกมาเคลือบผิวพระแน่นมากขณะถูกเผาไฟ
การพิจารณาเนื้อ สี คราบรารัก พระผงสุพรรณเป็นพระเนื้อดินเผาผสมว่านร้อยแปด เนื้อพระละเอียดมีแร่ทรายปนน้อยมาก มีคราบผิวที่เรียบมัน เนื่องจากผิวถูกอาบด้วยน้ำว่านที่ละลายมาเคลือบ และมีเสี้ยนและริ้วรอยธรรมชาติเป็นแนวเล็กๆ ตามยาวของพระที่พบมากคือด้านหน้า ด้านหลังมีรอยพิมพ์นิ้วมือ เท่าที่สังเกตจะพบว่าเป็นรอยนิ้วมือคนพิมพ์คนเดียวกัน อันนี้ผู้เขียนยังไม่กล้ายืนยันแต่จากการได้พระผงสุพรรณผ่านมือมากก็พบว่า ลายมือเป็นลายก้นหอย ตรงกลางที่เป็นก้นหอยจะติดแผ่วๆ และปูดขึ้น ลายมือหยาบแบบนิ้วมือคนโบราณ ลายมือคนสมัยนี้ถ้านำมากดพิมพ์จะเล็กมาก ส่วนลายนิ้วมือแบบมัดหวายน้อยมากอาจเป็นลายนิ้วมือแบบก้นหอยไม่ได้ศูนย์จึง ทำให้ลายนิ้วมือเบี้ยวคล้ายลายมือแบบมัดหวาย
สีของพระผงสุพรรณ ที่พบบ่อยที่สุด คือ สีแดง สีตับเป็ด หรือน้ำตาล สีดำ สีเขียวใบมะกา หรือ สีเขียวเข้มเกือบดำ พระทุกองค์จะมีรารักหรือราดำเป็นจุดๆ มีคราบความเก่า คราบกรุเป็นดินสีน้ำตาลลอมดำ ในกรณีที่เป็นพระเนื้อสีดำจะมีคราบกรุเป็นดินผสมคราบสีขาวคล้ายน้ำปูนขาว และคราบขี้ค้างคาวในกรุมีสีดำแกมน้ำตาลจับหนามาก ถ้าเป็นพระสีตับเป็ดจะพบคราบกรุสีน้ำตาลแกมดำ ผิวมีความฉ่ำมันเหมือนทาด้วยรักน้ำเกลียง บางองค์ผิวมีความมันเหลือมเหมือนมีน้ำมันยางฉาบผิว เกิดจากน้ำสีเหมือนยางไม้หรือน้ำมันยาง หรือรักน้ำเกลียง ทำให้พระสีนี้มีความซึ่งน่ารัก พระสีแดงพิกลมักจะมีคราบรารักติดเป็นจุดๆ ครบดังกล่าว จะมีความหนาติดเป็นปื้นๆ เพราะรารักเป็นพืชชนิดที่งอกขึ้นมาในองค์พระขณะที่พระบรรจุอยู่ในกรุ ขณะที่มีความชื้น เมื่อรารักแห้งจะมีสีดำแกมน้ำตาล และพระผงสุพรรณไม่มีพระเนื้อสีขาว
การตัดกรอบพระผงสุพรรณหน้าแก่
ความสูงประมาณ 2.50-2.70 ซม. ความกว้างช่วงล่างประมาณ 1.60-1.80 ซม. ความหนาช่วงล่างประมาณ 0.55-0.90 ซม.
มาตรฐานการตัดกรอบพระผงสุพรรณ ความสูง ความกว้าง และความหนาอาจผิดไปจากที่กล่าวแล้วเล็กน้อย ขึ้นอยู่กับผู้พิมพ์พระจะกดพิมพ์และตัดกรอบ รวมทั้งการหดตัวขณะเผาพระด้วย

 

จขกท ตั้งใจศึกษามาขนาดนี้ ก็ต้องเอาใจช่วยครับ ส่วนตัวผมนั้นพระหลักผมหลบ ^-^

 

ขอบคุณครับ....โดยส่วนตัว...จากการศึกษามาผมมีความเชื่อว่าในการสร้างพระเพื่อบรรจุลงกรุไดๆ จะต้องทำการสร้างถึง84000ตามหลัก พระธรรมขัน...จึงมีความรู้สึกว่า...พระที่สร้างออกมาเยอะขนาดนี้...จะมีเหลืออยู่ไม่กี่องค์ในปัจจุบัน...จากการลักลอบขุดในครั้งแรก...คนที่ขุดได้พระไปเท่าไหร่...และกว่าจะเปิดกรุอย่างเป็นทางการ...พระโดนลักลอบออกไปแล้วเท่าไหร่...และหากพระชำรุดเสียหายจะเสียหายเกินครึ่งเชียวหรือ...นั่น...คือสาเหตุที่คิดว่ายังมีพระดีๆหมกอยู่ตามบ้านเรือนคนที่ไม่รู้อีกจำนวนมาก...
จึงไม่คิดที่จะท้อ...ในการหาพระดีๆมา...คงไม่มีปัญญาในการไปเช่าจากเซียนใหญ่....ซึ่งราคานั้นไม่อาจเอื้อมที่เดียว....
แต่ทั้งนี้ก็ใช่ว่าของเทียมจะมีน้อย....มันมีเยอะเสียกว่าที่สร้างบรรจุกรุเสียอีก...และก็ยังทำออกมาทุกวัน...
โดยส่วนตัวไม่เคยคิดว่าพระหลักๆจะต้องอยู่กับพวกเซียนใหญ่เท่านั้น....การทำให้พระมีจำนวนน้อย...เท่าไหร่ราคาพระก็ยิ่งสูงขึ้นเท่านั้น...ลองคิดดู...พระแท้หลายองค์โดนตีเป็นพระเทียมในงานประกวด...ก็มาก...เพื่อให้พระแท้ดูว่ามันมีน้อยจริง...อย่างนั้นจริงหรือ...
ผมเจอพระเทียมมาเยอะมากจนพอจะแยกเยะได้ว่า...ของแท้ของเทียมแตกต่างกันอย่างไร...ต้องศึกษาอย่างจริงจัง...ทุกตำราทุกอาจารย์์์...ไม่ปักใจกับตำราใด้ตำราหนึ่ง...อาจารย์ใดอจารย์หนึ่ง...เพราะเชื่อว่าไม่มีไครเกิดทันตอนพระสร้างแน่...แต่อาศัยความชำนาญ...ในการดูของเทียมและของแท้...เทียบเคียงกันเยอะๆ บ่อยๆ...บางทีท่านก็อาจเป็นผู้โชคดีได้ครอบครองของดี...ในราคาที่พอเช่าซื้อกันได้...แน่นอน...ขึ้นชื่อว่าเซียนหรือไม่เซียนก็เป็นคนเหมือนกันทั้งนั้น...ไม่มีไครเกิดทันตอนที่พระสร้าง...แต่อยู่ที่การศึกษาค้นคว้าครับ...

 

ลองดูพระเก่า อีกองค์...ครับ...องค์...ตามสูตร...ตามตำรา...ครับ...เป็นพิมใหญ่....สนิมตีนกา...สนิมขุม...ไขวัว...มีอยู่ในองค์เดียวกัน...อีกอย่าง...พระทั้งสองด้านต้องไม่เหมือนกัน...
สีดำำ..ของจริงจะสวยงามกว่าในภาพมากครับ....:VO

 

ครับพระสวยดีครับ
การหาความรู้ด้วยตัวเองนับว่าเยี่ยมครับ แถมได้อะไรมาก็มาแบ่งปันคนอื่นอีก นับว่ามีน้ำใจนะครับ
ผมก็เป็นคนที่ชอบหาความรู้ด้วยตนเอง แต่พออ่านมากเข้าก็คิดว่าตัวผมนี้แน่นัก ไม่สนใจคำติของใครทั้งนั้น มองคนที่ติพระเราว่าเป็นจริงหรือเปล่า มั่วมั้ง หรือต้องการพระเรา
นานเข้าก็เกิดความดื้อรั้นคิดว่าประสบการณ์และความรู้เราแน่น ขึ้นเทียบชั้น ปรากฎว่าร่วงไม่เป็นท่า ประสบการณ์ที่ว่าแน่นก็ดูพระเราเองที่จับๆมาก็ปลอมซะส่วนใหญ่ ต้องถอยหลังตั้งต้นใหม่เสียเวลาเป็นปี ฟังคนอื่นมากขึ้น

ไม่มีอะไรนะครับเล่าให้สนุกๆเฉยๆ
มีคนบอกว่าดูพระนะตำราหาไม่ยากใครสอนก็ได้ แต่ประสบการณ์สอนไม่ได้ครับ

 

เป็นความคิดที่ดีครับ....อย่างที่คุณบอกผมก็เป็นอย่างนั้นเหมือนกันในช่วงเล่นพระแรกๆ...ร่วงไม่เป็นท่ามานับครั้งไม่ถ้วน..จับพระองค์ละหลายๆหมื่น...สุดท้ายแทบจะขว้างทิ้งน้ำ...เคยคิดหยุดเล่นไปหลายครั้ง....แต่ด้วยความชอบก็กลับมาเล่นอีก...และระวังมากขึ้น....พระที่นำมาลงให้ชม...ไม่ใช่ว่าผมเพิ่งได้มาแล้วเอาให้ชมนะครับ....พระอยู่กับผมมานานมากจนมั่นใจ...ว่า...ใช่...จากการปรึกษาผู้ใหญ่หลายท่าน...และตำราที่ว่าแน่ๆ...เมื่อมั่นใจจึงนำมาลงให้ชมครับ...
ขอบคุณมากครับสำหรับการแรกเปลี่ยนประสบการณ์...ขอบคุณครับ

 

ครับผม...อีกองค์ที่ผมภูมิใจนำเสนอครับ...
เป็นพระร่วง...ที่ลักษณะถูกต้องตามตำราอีกเช่นกัน...
การเกิดไข...ในองค์พระ...การระเบิดออกจากภายใน....มองดูเป็นธรรมชาติครับ....ถ้าส่องดูของจริงด้วยกล้องจะเห็นเส้นแตกเป็นใยแมงมุมอยู่ภายในองค์พระ....เป็นอึกองค์หน่งที่น่าศึกษาครับ....เมื่อมองดูจะเห็นสีสันต่างๆเกิิดขึ้น...เช่นสีม่วงอมแดง...สีนำ้ตาลอมม่วง...สวยงามครับ....เผื่อไครเข้ามาดูลองดูนะครับ....ขอบคุณครับ....

 

...หยุดให้คิด...
โดยส่วนตัวในการเก็บสะสมพระ...ชอบพระเครื่องโดยเฉพาะพระเก่าเพราะว่า...เป็นคนพุทธครับ...เชื่อในคำสอนของพระพุทธเจ้า...เป็นหัวใจ
การสะสมพระเครื่องโดยส่วนใหญ่แน่นอนว่า 70 กว่าเปอร์เซนต์หวังความรำ่รวยจากพระเครื่อง...อย่างเซียนพระดังๆหลายๆคน...และปฏิเสธไม่ได้ว่าผมเองก็แอบคิดอย่างนั้นอยู่เช่นกัน...คงเหมือนกับการซื้อหวยมั้ง...หวังถูกแต่สุดท้ายก็กินเรียบทุกที...แต่ในการซื้อหวยก็ใช่ว่าจะถูกกินเรียบเสมอไป....ไม่วันหนึ่งท่านอาจถูกแจ็คพ็อตเข้าก็ได้...หรืออย่างน้อยเลขท้ายสองตัว...ก็ยังดี...นักเล่นหวยหลายคนวิ่งออกหาเลขวัดโน้นวัดนี้กันจ้าละหวั่น...เจ้าพ่อเจ้าแม่หาไปทั่ว....แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า....จะเจ๋งกันซะทั้งหมด....บางทีอาจจะมีหนึ่งในพันที่โดนเข้าเต็มๆ....ก็ได้...แต่ร้อยละเก้าสิบเจ็ง....อุปมาอุปไม...คล้ายกับนักเล่นพระครับ....ออกหาพระกว้านซื้อพระ...ที่มีอยู่กลาดเกลื่อน....แท้บางเทียมบาง...แต่จะเทียมซะเยอะ....ประหนึ่งเหมือนกับล็อตเตอรรี่...ที่วางขายอยู่เกื่อนกลาด....1และ16คือความหวัง....นักเล่นพระวันประกวดพระเครื่องก็คืออวามหวังเช่นกัน....เท่าที่ดูมาหนึ่งในร้อยหรือหนึ่งในพันครับ...ที่หาซื้อพระราคาถูกตามตลาดพระจะโชคดี....นอกเสียจากว่าจะมีเงินถุงเงินถัง...ไปซื้อพระจากเซียนใหญ่มา...เปรียบ...เอาเงินไปซื้อรางวัลที่หนึ่งจากกองฉลาก...ไม่ได้ลุ้นครับถูกแน่นนอน....แล้วเราๆท่านๆเงินมีพอจะทำอย่างนั้นหรือเปล่าครับ...ถ้ามีก็เป็นบุญบารมีของคนคนนั้นไป....ล้้อ...เลียน...ล้อ...เล่นสนุกๆครับอย่าคิดมาก....
ส่วนคนที่เขารักในพุทธเจ้า...พุทธศิลป...มีเยอะครับ...เอาพระเครื่องที่เป็นตัวแทนองค์พระพุทธเจ้าเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ...ให้ระลึกนึกถึงพระองค์...นึกถึงปาปบุญคุณโทษ...จะได้ทำแต่ความดี...นี่เป็นสุดยอดของการแขวนพระขึ้นคอครับ...ส่วนเรื่องจะหาพระดีๆมาจากใหนก็แล้วแต่บารมีของแต่ละคนครับ....
โดยส่วนตัวผมเชื่อว่า...การหมั่นทำความดี...ทำบุญทำทาน...สวดมนต์นั่งสมาธิ....แล้วตั้งจิตอธิฐาน....ขอในสิ่งที่ดีและเป็นไปได้....วันหนึ่ง...ผมว่าจะท่าน...ก็อยากมาอยู่กับคนที่ทำความดีครับ....หรืออยู่กับคนที่หมั่นสวดมนต์ภาวนาครับ....เพราะเชื่อว่า...สิ่งศักดิ์มีจริงครับ......ไม่ต้องมีเงินถุงเงินถังก็ครอบครองได้ครับผม....
เผื่อไครเข้ามาอ่าน....ครับ....ขอบคุณครับผม....

 

ผมอยากแนะนำท่านอาจารย์เจ้าของกระทู้ให้รูจักกับพระอาจารย์ท่านนึงจังครับ ท่านนั้นก็ศึกษาพระเครื่องแบบท่านอาจารย์เจ้าของกระทู้นี่แหละครับ แต่เดี่ยวนี้ท่านนั้นไม่ค่อยได้เข้ามาแล้วครับ ผมอดเป็นห่วงและคิดถึงไม่ได้ ท่านนั้นเป็นอ่าจารย์ท่านนึงของผมด้วยครับ ท่านนิยมพระเนื้อดิน พระกรุเก่าครับ ออกจะหนักไปทางเหนือๆครับ

 

ขอบคุณครับ....รักในหลวง ห่วงลูกหลาน ....ประโยคนี้มีอยู่ในใจคนไทยทุกคนครับ...ผมเชื่ออย่านั้น....แต่ประโยคที่กินใจ....อย่าเห็นว่าคนรวยเป็นคนดี...มันโดนใจครับ...
มีหลายอย่างในสังคมที่เกิดการไม่เท่าเทียมกัน...เพราะมีการแบ่งเยก...คนรวย..คนจนนี่แหละครับ...คนสมัยนี้จะมองเห็นวัตถุเป็นเครื่องตัดสินว่าไครมีดีกว่ากันในสังคม...ใครยิ่งรวยมากยิ่งเ็ป็นคนดีมาก...อย่างนั้นจริงหรือ...หรือคนรวยตอ้งถูกต้องเสมอ...แม้ผิดก็ใช้เงินซื้อความถูกต้องได้...มันเป็นอย่างัน้นจริงหรือ...ตอบแบบไม่ต้องคิดว่า...มันเป็นอย่างนั้นจริง....น่าสงสาร...สังคม...ปราบไดที่ยังมีเห็นวัตถุสิ่งของมีค่ามากกว่าจิตใจ....
โดยส่วนตัวมองเห็นสังคมในสมัยนี้...นับวันมนุษย์ยิ่งเห็นแก่ตัวมากขึ้นมากขึ้นจนน่ากลัว...ยกตัวอย่างการบูชา...สมัยนี้มีการนำชูชกมาบูชาเป็นเทพเจ้า...ผมเห็นแล้วรู้สึกงง...จนบอกไม่ถูก...และถามหาเหตุผลก็ได้ความว่า...ที่บูชาชูชกเป็นเทพเจ้านัน้...เพราะว่า...ชูชกขอเก่ง...ประมาณว่าขออะไรก็ได้...ทำนองนี้...จึงนำชูชกมาบูชากัน...ทั้งที่จริงแล้วชูชกคือขอทานที่มีรูปร่างอัปลักษ์...ในนิทานชาดก...แต่คนสมัยนี้เอามาบูชาประหนึ่งเทพเจ้า
อนาถแท้...เพราะความเห็นแก่ตัวเป็นทุนเดิมอยากจะได้แต่เพียงฝ่ายเดียว...ไม่เคยคิดที่จะเผื่อแผ่...ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร...เดี๋ยวโดนใจคนบูชาชูชกเ้ข้า....
เอ๋....ทำไมไม่คิดจะนำพระเวชสันดรมาปลุกเสกแล้วให้คนบูชากันบ้างนะ....อย่างนอ้ยก็จะรู้จักการให้...การทำทานสร้างบารมีบ้าง....แปลกจริงนะคนสมัยนี้....

 

พระพักต์ยังไม่ใช่น่าแก่เเท้ๆครับ หรือภาพอาจจะไม่ชัด รอท่านอื่นละกันครับพี่
<a href="http://img197.imageshack.us/i/87282696.jpg/" target="_blank"><img src="http://img197.imageshack.us/img197/9397/87282696.jpg" alt="Free Image Hosting at www.ImageShack.us" border="0"/></a>

 

ขอบคุณครับ...องค์นี้น่าจะเป็นของคุณป๋องนะครับ...
สวยมาครับองค์นี้....โดยส่วนตัวผมชอบมากองค์นี้....ไม่คิดจะเอาพระของตัวเองไปเทียบเลยครับ...
ส่วนพระพักต์ผมก็คิดเหมือนท่านละครับ....และก็ไม่ค่อยมั่นใจเท่าใหร่ด้วย...แต่โดยภาพรวมกับมันน่า...และมันน่า...ครับ....
ถ้าคิดแบบเข้าข้างตัวเอง....พระผงที่ลงแบบพิมพ์และเอาออกมาอาจจะมีผิดเพี้ยนอะไรบ้างนะครับ.ลองดูพระของเซียนดังแต่ละคนผมก็ยังเห็นว่าไม่เหมือนกันซักองค์..
,,,,,,,,แต่ตำหนิบนองค์พระทุกจุดรวมถึงความเหี่ยวย่นและรอยเส้นเสี้ยน...หรือแม้กระทั่งเม็ดผดที่ขึ้นเรียงราย...ผมเชื่อว่าพระเทียมยังทำไม่ได้เท่านี้ครับ....และอีกอย่างที่ไม่อาจข้ามในพระองค์นี้ก็คือ...สีสันที่เป็นสีอิฐและออกแดงธรรมชาติ...รวมถึงรารักที่ขึ้นปกคลุมกระจัดกระจายไปทั่ว...อย่างที่บอกผมเคยนำนำ้ร้อนลองล้างแล้วไม่ออกครับ...
แต่อย่างที่คุณบอก...ผมลองเทียบเคียงกับของเซียนดังหลายคนๆก็ยังรู้สึกเหมือนกันอย่างที่คุณบอก.....เลยอยากหาผู้รู้จริงให้คำตอบครับ....
และการให้คำตอบ....ผมขออย่างหนึ่งว่า....อย่าบอกว่าเทียมอย่างเดียว....ผมขอให้อธิบายด้วยว่า...รอยเหี่ยวย่นที่เกิดบนองค์พระเกิดขึ้นได้อย่างไร....และรารักที่ล้างไม่ออกทำจากอะไร...ไม่ไช่หมึกจีน...หรออินเดียนแน่นอนครับ....
และผมเชื่อว่าถ้าพระองค์นี้เป็นของเทียมผู้ที่ทำเทียมขึ้นมาคงไม่ทำมาองค์เดียวแน่นอนครับ...คงจะทำออกมาเยอะพอสมควร....แต่ทำที่ผมเล่นพระมาหลายปีผมยังไม่เคยเห็นพระที่เหมือนองค์นี้เลยนะครับ....ไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะครับ....แค่อยากรู้ว่าพระแบบนี้เขาทำปลอมกันอย่างไร....เพื่อการศึกษาครับ....และแบ่งปันคนอื่นด้วย....ขอบคุณมากครับ........

 

จริงๆแล้วร่วมศึกษาครับ ที่พี่อธิบายเรื่องมวลสารเนื้อพระ ผมขอชมภาพที่บ่งชี้ตามคำอธิบายได้จะดีครับ ภาพไม่ชัดเลยครับพี่

 

เติมภาพนะครับ ไม่ชัดจริงๆพี่ ถ่ายมาสวยๆจะได้ศึกษาด้วยครับ ขอบคุณครับ
<a href="http://img31.imageshack.us/i/phongsuphan1tile.jpg/" target="_blank"><img src="http://img31.imageshack.us/img31/3258/phongsuphan1tile.jpg" alt="Free Image Hosting at www.ImageShack.us" border="0"/></a>

 

สำหรับผมแล้ว เนื้อดิน ต้องนุ่มไว้ก่อน เหมือนองค์ของคุณ โอ๋สะพานครับ
กระผมไม่ได้ว่าองค์ของเจ้าของกระทู้ไม่แท้นะครับ ผมไม่เก่งถึงขั้นนั้น
พระเบญจ คงต้องรอเทพละครับ ผมอ่อนด้อยเกินตัดสินครับ ขอให้แท้นะครับ เอาใจช่วยครับเอาไปเช็คเลยครับเดี๋ยวได้คำตอบ แล้วเอามาบอกกันด้วยนะครับ
จะได้เป็นควารูู้กันครับ