พระโอวาทพระอาจารย์จี้กง สงฆ์วิปลาส

ประทานให้เนื่องในโอกาสประชุมธรรม 2 วัน ณ ไท่เต๋อ(เฉพาะกิจ) จ.ขอนแก่น
วันเสาร์ที่ 4 เมษายน พ.ศ.2552
สาธุชนกราบขอประทานพระโอวาทชี้แนะ
รับดวงแก้วแวววับภายในตน เบิกทางชนหลอมใจตนแบกภาระ
เพียรมานะมุ่งมั่นมิถดถอย เจริญรอยอริยาพาพ้นจริง
(บาทที่สามและสี่ พระอาจารย์เมตตาให้เจี่ยงซือผู้รับผิดชอบชั้นเรียนแต่งบทกลอน)
เราคือ
สงฆ์จี้กงวิปลาส รับบัญชาจาก
พระอนุตตรธรรมมารดา ลงสู่พุทธสถาน แฝงกายเคียมคัล
องค์มารดา ถามศิษย์รักทุกคนสุขสบายดีไหม
ขอทุกคนจิตสงบตั้งใจฟัง
ฮา ฮา
ศิษย์รักเอ๋ย…ศิษย์รักเอ๋ย…
ก่อนอื่นที่อาจารย์จะพูดอะไร ถามศิษย์เจ้าบุคลากรทั้งหลายรู้สึกบทกลอนนำแปลกแปลกใช่หรือเปล่า ยังไม่สมบูรณ์ใช่หรือไม่ วันนี้อาจารย์จะให้เจี่ยงซือผู้รับผิดชอบชั้นเรียนนี้ทำหน้าที่ต่อบทกลอนนำจากอาจารย์ให้สมบูรณ์ เจี่ยงซือผู้รับผิดชอบชั้นเรียนให้ร่วมแรงร่วมใจกันหนา บาทที่สามเจ้าลองเติมให้อาจารย์ฟังสักหน่อย…ได้หรือยัง ทำไมช้าจัง ศิษย์เจ้าเอ๋ย…ว่ายังไง มีความมั่นใจได้ไหม (เจี่ยงซือผู้รับผิดชอบชั้นเรียนต่อบทกลอนบาทที่สาม มุ่งมานะนำพาชนกลับคืนฟ้า)
อาจารย์อยากให้พวกเจ้าได้ดูว่า ถูกต้องตามสัมผัสในกลอนแปดหรือเปล่า ในความหมายแห่งศิษย์ที่แต่ง ความหมายงดงามลึกล้ำ แต่ยังไม่สมบูรณ์ ฉะนั้นอาจารย์ให้เวลาพวกเจ้า บาทที่สี่อาจารย์จะฟังพวกเจ้าในช่วงท้ายดีไหม
ศิษย์รักเอ๋ย…ศิษย์รักเอ๋ย…
ในโลกนี้ผู้คนมากมายต่างมองว่านิพพานยากเกินจะคิด ยากเกินจะไขว่คว้า ที่จริงแล้วนิพพานจะว่ายากก็ยากหนา แต่ก็ใช่ว่าจะไปไม่ถึง ขอเพียงวันนี้มีความตั้งใจจริงเป็นที่รองรับให้กับตน ในการปฏิบัติบำเพ็ญพากเพียรตลอดชีวิต หนทางนี้จึงอย่าได้ดูเบาภายในตน ต้องมองเห็นความศักดิ์สิทธิ์แห่งพุทธะภายในตน การจะก้าวข้ามวัฏสงสาร ต้องอาศัยความมุ่งมั่นพากเพียรดั่งอริยะ
อย่าได้วันนี้จริงจัง…วันหน้าถดถอย
วันนี้มุ่งมั่น…วันข้างหน้าอ่อนล้าไป
ใจมนุษย์น่าสงสารขึ้นขึ้นลงลงตามกระแส ยอมปล่อยตนตามใจไขว่คว้าหาความสุขเพียงภายนอก ปรนเปรอเพียงรูปกาย แต่ลืมไปความสุขอันจริงแท้ในชีวิตมิใช่อยู่ที่ได้เป็นผู้ครอบครองหนา เจ้าต้องรู้ความสุขอยู่ที่ใจสงบใส ไร้กังวล ทุกเวลาจึงต้องรู้แยกแยะในตนให้จงได้
สู่สถานธรรมวันนี้ อาจารย์ต้องแบกรับภาระหนี้เวรหนี้กรรมแทนพวกเจ้า ฉะนั้นศิษย์เจ้าอย่าได้เมินเฉย หากมิใช่ยุคกาลปรกโปรดจะได้พบธรรมาไซร้ยากยิ่งนัก เจ้าจะต้องรักษาโอกาสบุญสัมพันธ์อันดีงามนี้ไว้ ศึกษาให้เข้าใจในแก่นแท้ มองให้ลึกถึงภายใน อาจารย์ไม่กลัวการพิสูจน์ กลัวแต่
เพียงศิษย์นั้นไม่ยอมก้าวเข้ามาพิสูจน์ หวังศิษย์รักตั้งใจมองทุกสิ่งทุก
อย่างให้เปิดใจไปศึกษา อย่าได้ปิดกั้นตัวเองจนเสียโอกาสในการบำเพ็ญ
ศิษย์รักเอ๋ย…ศิษย์รักเอ๋ย…
แต่ละคนต่างมีบทบาทหน้าที่ความสำคัญในตัวเอง จงกระทำน้อมนำหน้าที่ตนให้สมบูรณ์ จงรู้จักมอบความรักให้กว้างไกล จากความรักที่ธรรมดาให้ขยายกว้างเป็นความรักที่ยิ่งใหญ่ ฉุดนำพาเวไนยด้วยใจที่มุ่งมั่น วันนี้ลั่นวาจาไว้ว่าจะทำสิ่งใดจงเร่งทำ อย่าได้ให้ผิดต่อคำพูดของตัวเอง หนทางการบำเพ็ญแม้จะลำบาก แม้จะทุกข์ยาก แต่สุดท้ายจะได้พบสุขที่นิรันดร์
ฉะนั้นหากการบำเพ็ญไม่ผ่านความล้มเหลวหรืออุปสรรคก็ไม่รู้ถึงชัยชนะ หากวันนี้ไม่มีแรงกดดันก็ยากที่จะก้าวหน้า ฉะนั้นเจออุปสรรค เจอความล้มเหลว เจอแรงกดดัน จึงต้องยิ่งรอบคอบ ยิ่งขอบคุณ ยิ่งสำนึกคุณ ผลักดันตัวเองให้ก้าวหน้าด้วยใจที่ยิ่งมุ่งมั่นมากกว่าเดิม
ศิษย์รักเอ๋ย…ศิษย์รักเอ๋ย…
จงตั้งใจ วาระนี้มิใช่จะพบได้ง่ายง่าย ศิษย์คนที่เข้ามาใหม่จงน้อมใจไปศึกษาติดตามอาวุโส จับให้มั่นในสายทองเริ่มต้น เจ้าจะต้องเรียกร้องขอจากตนเอง ทุกเวลาจงตั้งใจ ศิษย์คนเก่าต้องยิ่งเพิ่มแรงไฟให้กับตนเอง ต้องยิ่งพากเพียรฝึกฝนตนเองให้งดงามยิ่งยิ่งขึ้น ต้องยิ่งส่งเสริมนำพาผู้อยู่หลัง ด้วยการกระทำแทนคำพูด
หวังศิษย์รักทุกคนทั้งเก่าทั้งใหม่ต่างเข้าใจในภาระหน้าที่แห่งตน แล้วน้อมนำภาระให้สำเร็จได้อย่างแท้จริง ว่ายังไงเจี่ยงซือทั้งหลายเจ้าได้บทกลอนที่คิดว่าสมบูรณ์แล้วหรือยัง อ่านให้อาจารย์ฟังหน่อย
(เจี่ยงซือผู้รับผิดชอบชั้นเรียนอ่านพระโอวาทที่ร่วมกันแต่งให้พระอาจารย์ฟัง : เพียรมานะมุ่งมั่นมิถดถอย เจริญรอยอริยาพาพ้นจริง)
อธิบายความหมาย… (เจี่ยงซือผู้รับผิดชอบชั้นเรียนอธิบายความหมายพระโอวาท : วันนี้เราได้รับไตรรัตน์รู้แก้ววิเศษสามประการ ต้องร่วมแรงร่วมใจกันปฏิบัติมุ่งมั่นบำเพ็ญ และแบกรับภาระหน้าที่ของเจี่ยงซือ ทำงานธรรมะให้มีความเพียรมุ่งมั่นก้าวไปไม่ถดถอย เจริญรอยตามพระพุทธะสิ่งศักดิ์สิทธิ์และอาวุโสทั้งหลาย ประการสุดท้ายก็ได้หลุดพ้นจากการเวียนว่ายฯ)
ดีมาก แต่อาจารย์อยากให้ศิษย์ทั้งหลายได้ร่วมแรงร่วมใจ
ทำอย่างไร…จึงจะทำหน้าที่แบกภาระแห่งฟ้าได้แท้จริง
ทำอย่างไร…เจ้าจึงจะก้าวไปไม่ถดถอย
ที่อาจารย์ให้พวกเจ้าร่วมแต่งกลอนมีความหมาย
หนึ่ง…ได้รู้จิตใจศิษย์
สอง…ได้รู้การร่วมแรงร่วมใจ
สาม…ได้รู้ศิษย์เข้าใจในภาระแห่งตนมากเพียงใด
ที่จริงกลอนที่ศิษย์ร่วมกันแต่งยังไม่เป็นที่ถูกใจของอาจารย์นัก (ขอพระอาจารย์เมตตา) แต่ไม่เป็นไรในเมื่อพวกเจ้าต่างได้ร่วมแรงร่วมใจกันแต่งถึงที่สุดแล้ว อาจารย์ก็จะให้เป็นไปตามนี้ก็แล้วกัน
หวังศิษย์รักในวันนี้เจ้าตั้งใจ ในวันข้างหน้าร่วมแรงร่วมใจ จับมือจูงมือประสานใจไปบุกเบิก นำทางเวไนยส่งเสริมใครต้องให้ต่อเนื่อง จิตใจแห่งพวกเจ้าต้องรวมเป็นหนึ่งเดียวให้จงได้ ถึงแม้จะต่างคนต่างความคิด แต่จะต้องรู้จักรับฟังซึ่งกันและกัน อภัยให้ซึ่งกันและกัน
รักเขาก็คือ…ศิษย์รักตัวเอง
เกลียดเขาก็คือ…ศิษย์เกลียดตัวเอง
ให้โอกาสเขาก็คือ…ศิษย์ให้โอกาสตัวเอง
รู้อภัยเขาก็คือ…ศิษย์รู้ให้อภัยตัวเอง
ฉะนั้น เจ้าทั้งหลายวันนี้เป็นเจี่ยงซือทำหน้าที่รับผิดชอบชั้นเรียนต้องทำให้เต็มที่ ให้สมบูรณ์กลมกลืนที่สุด รับผิดชอบมิใช่แค่วันสองวันนี้เท่านั้น เจ้าจะต้องรับผิดชอบให้ตลอดไป ติดตามส่งเสริมชี้แนะนำพา นี่คือ การรับผิดชอบของเจี่ยงซือผู้รับผิดชอบอย่างแท้จริง
หวังศิษย์รัก…ต่อจากนี้ไปเจ้าทั้งหลายจะรู้วางแผนดำเนินการด้วยจิตใจที่ยอมแบกรับจากส่วนลึกอย่างแท้จริง เจ้ารู้ไหม เจ้าคือความหวังที่อาจารย์ฝากไว้ เจ้าคือแรงใจแห่งอาจารย์ อย่าทำให้อาจารย์ต้องผิดหวังไปมากกว่านี้ จะดีไหม
ศิษย์รัก…ศิษย์รัก…
ความรัก ความอาทร สายใยศิษย์อาจารย์ไม่อาจตัดได้ลง จึงต้องพูดมากในบางครั้ง พิรี้พิไรในบางครา ก็ด้วยอาจารย์หวังกับพวกเจ้ามาก จึงต้องกังวลเป็นห่วงมากมาย
สุดท้าย…ฝากศิษย์รัก ทุกเวลาเพียงแต่ใจเจ้าคิดช่วยงานฟ้า เพียงแต่ใจเจ้าคิดนำพาผองชน อาจารย์เบิกหน้านำทางนำพาพวกเจ้าอยู่ก่อนแล้ว ขอเพียงให้ศิษย์มีใจที่จะทำ ฟ้าย่อมมีหน้าที่ให้เจ้าได้ทำ ขอเพียงศิษย์มีใจที่จะบุกเบิกอาจารย์ร่วมบุกเบิกกับเจ้าทุกเวลา ขอศิษย์รักดูแลตัวเองหนา…รักษาเอาใจใส่ซึ่งกันและกันให้จงดี
จากนี้ไปพบกันอีกครั้ง หวังจะได้เห็นศิษย์ต่างสูงส่งในภูมิธรรม ต่างบำเพ็ญได้กลมกลืน ผ่องใส อาจารย์จะรอพวกเจ้ายังผิงซัน ดูแลตนเองหนา ศิษย์เจ้าเอ๋ย….
กราบลา
ฮา ฮา ถอย

By สังคมธรรมะออนไลน์