พิธีกรรมเชิญนางไม้

เชิญนางไม้

วิษณุ เครืองาม เกิดมีอันล้มป่วยในช่วงเวลาพระป่ามาปักกลดเรียกร้องให้ปลด จากตำแหน่งรองนายกฯ ที่หน้าทำเนียบ ก็มีเสียงบอกกล่าวเล่าต่อว่า ท่านรองวิษณุ... ถูกของ

คนโบราณ มีคำเรียกวัตถุอาถรรพณ์แบบนี้อยู่สองคำ นอกจากคำว่า ของ ก็มีคำว่า คุณ... ปล่อยคุณ หรือถูกคุณ

การปล่อยคุณแล้วมีคนถูกคุณ ในยุคสมัยใกล้ๆ เมื่อสักยี่สิบปีที่แล้ว มีข่าวหมอถอนคุณ ออกมาเป็นตะปูตัวเบ้อเริ่ม เมื่อถอนตะปู...คุณออกมาแล้ว ความเจ็บปวดที่ว่ากันว่าหาสาเหตุ ทางแพทย์ ไม่ได้ ก็มีอันหายสิ้น

การปล่อยคุณ ตามตำราไสยศาสตร์มีอยู่หลายวิธี วิธีที่ยังมีคนใช้ ที่อำเภอร่อนพิบูลย์ จังหวัดนครศรีธรรมราช สารานุกรมวัฒนธรรมภาคใต้ บันทึก เรียกว่า เชิญนางไม้

ใครสักคนไปหาหมอผี ขอให้เชิญนางไม้ ไปทำร้ายคนที่ไม่พอใจ สถานเบา ให้เจ็บไข้ได้ป่วย สถานกลาง ให้เสียสติ และสถานหนัก ให้เสียชีวิต

เอาเป็นว่า ตกลงกับหมอผีได้ หมอผีก็รับงาน เลือกเอาวันกรรม คือวันอังคารหรือวันเสาร์ ถ้าเป็นข้างขึ้น ให้ใช้วันคี่ ถ้าเป็นข้างแรม ให้ใช้วันคู่ เวลา... แน่นอน ต้องดึกมาก เงียบสงัด

พิธีกรรมการเชิญนางไม้ เริ่มต้นด้วยการเลือกเอาต้นตะเคียนใหญ่ เอาด้ายหรือสายสิญจน์วงรอบ แล้ว ผู้ประกอบพิธีและผู้ร่วมพิธีต้องสงบอยู่ในวงรอบสายสิญจน์

เชิญเครื่องสังเวย ไก่ต้ม 1 ตัว เหล้า 1 ขวด หมากพลู 3 คำ เทียนขาวหรือเทียนแดง 3 เล่ม ปลามีหัวมีหาง ข้าวปากหม้อ ดอกไม้ 3 ดอก ธูป 3 ดอก วางโคนต้นตะเคียน เรียบร้อย หมอผีก็เริ่มร่ายเวทมนตร์ บทแรก คุ้มครองทุกคนในวงสายสิญจน์

บทต่อมา ระลึกคุณบิดามารดา ครูอาจารย์ แล้วเริ่มตั้งนโม ตามด้วย บทสวดชุมนุมเทวดา สัคเค กาเม ฯลฯ เชิญเทวดาด้วยภาษาบาลีจบ ก็เชิญด้วยภาษาไทย อัญเชิญครูต้น เสด็จมาอย่าพ้น จับลงเหนือเกศา เชิญเข้าในวงมณฑลโสภา...

คราวนี้ ก็ถึงบทสำคัญ บทเชิญนางไม้

 

6. เทวตานุสสติกรรมฐาน

เทวดาประเภทที่ ๑ เป็นเทวดาชั้นกามาวจร คือ ชั้นจาตุมหาราช ชั้นดาวดึงส์ ชั้นยามา ชั้นดุสิต ชั้นนิมมานรดี ชั้นปรนิมมิตวสวัสดี รวมด้วยกัน ๖ ชั้นนี้ บอกภูมิเทวดาที่เรียกว่าพระภูมิเจ้าที่ และรุกขเทวดา พวกเทวดาที่มีวิมานอยู่ตามสาขาของต้นไม้ ที่เรียกว่า นางไม้ เช้ากับเทวดาชั้นจาตุมหาราช

เทวดาประเภทที่ ๒ นี้ ทางพระพุทธศาสนาเรียกว่า "พรหม" ท่านจัดพรหมรวมหมด ๒๐ ชั้นด้วยกัน

ที่มา http://www.fortunecity.com/boozers/crownanchor/241/st5433.htm

 

ท้าวมหาราชทั้ง ๔ องค์นี้ เป็นผู้รักษามนุษย์โลกด้วย ฉะนั้นจึงเรียกว่า ท้าว จตุโลกบาล บางทีก็เลยเรียกท้าวจตุโลกบาลนี้ว่า อินทะ ยมะ วรุณะ กุเวระ เทวดาชั้นจาตุมมหาราชิกานี้ มีที่อยู่ตอนกลางเขาสิเนรุ ตลอดลงมาถึงพื้นดิน ที่มนุษย์อยู่ เรียกชื่อตามที่อยู่ที่ อาศัยดังนี้

ก. ที่อยู่บนพื้นแผ่นดิน เรียกว่า ภุมมัฏฐเทวดา
ข. ที่อยู่บนต้นไม้ เรียกว่า รุกขัฏฐะเทวดา
ค. ที่อยู่ในอากาศ(มีวิมานอยู่) เรียกว่า อากาสัฏฐะเทวดา

เทวดาในจาตุมมหาราชิกาภูมิ ที่มีใจโหดร้ายก็มีถึง ๔ จำพวก คือ

๑. คันธัพโพ คันธัพพี ได้แก่ เทวดาคันธัพพะ ที่ถือกำเนิดภายในต้นไม้ที่มี กลิ่นหอม เราเรียกกันว่า นางไม้ หรือ แม่ย่านาง ชอบรบกวนให้เกิดอุปสรรคต่าง ๆ เช่น ให้เกิดเจ็บป่วย หรือทำอันตรายแก่ทรัพย์สมบัติ ของผู้ที่นำไม้ นั้นมาใช้สอย หรือมาปลูกบ้านเรือน เทวดาจำพวกนี้อยู่ในความปกครองของท้าวธตรัฏฐะ คันธัพพเทวดานี้ สิงอยู่ในต้นไม้นั้นตลอดไป แม้ว่าใครจะตัดฟันไปทำเรือ แพ บ้านเรือน หรือเครื่องใช้ไม้ สอยอย่างใด ๆ ก็คงสิงอยู่ในไม้นั้น ซึ่งผิดกับรุกขะเทวดา ที่อาศัยอยู่ตามต้นไม้เหมือนกัน แต่ถ้าต้นไม้นั้นตาย หรือถูกตัด ฟันก็ย้ายจากต้นนั้น ไปต้นอื่น
๒. กุมภัณโฑ กุมภัณฑี ได้แก่ เทวดากุมภัณฑ์ ที่เราเรียกกันว่ารากษส เป็น เทวดาที่รักษาสมบัติต่าง ๆ มีแก้วมณีเป็นต้น และรักษาป่า ภูเขา แม่น้ำ ถ้ามีผู้ล่วง ล้ำก้ำเกิน ก็ให้โทษต่าง ๆ เทวดาจำพวกนี้อยู่ในความปกครอง ของท้าววิรุฬหกะ
๓. นาโค นาคี ได้แก่ เทวดานาค มีวิชาเกี่ยวแก่เวทย์มนต์คาถาต่าง ๆ ขณะ ท่องเที่ยวมาในมนุษย์โลก บางทีก็เนรมิตเป็นคน หรือเป็นสัตว์ เช่น เสือ ราชสีห์ เป็นต้น โดยเฉพาะ ชอบลงโทษพวกสัตว์นรก เทวดาจำพวก นี้อยู่ในความปกครอง ของท้าววิรูปักขะ
๔. ยักโข ยักขินี ได้แก่ เทวดายักษ์ พอใจเบียดเบียนสัตว์นรก เทวดา จำพวกนี้อยู่ในความปกครองของ ท้าวกุเวระ หรือท้าวเวสสุวรรณ

ที่มา http://www.geocities.com/SouthBeach/Terrace/4587/5page11-20.htm

 

Yai has a wooden root table and its นางไม้ always around in the fullmoonnight Ka...

 

คุณยายฯ เล่าให้ฟังหน่อยสิครับ ... อยากรู้ครับ

 

• อากาสัฏฐเทวดา มีวิมานเป็นของตนๆ อยู่ในอากาศ เช่น สุริยเทพ (เทวดาสถิตอยู่กับพระอาทิตย์), จันทิมเทพ (เทวดาสถิตอยู่กับพระจันทร์), สีตวลาหกเทพ (เทวดาทำให้อากาศเย็น), อุณหวลาหกเทพ (เทวดาทำให้อากาศร้อน), พิรุณเทพ (เทวดาแห่งฝน) เป็นต้น
• ภุมมัฏฐเทวดา คือเทวดาที่อาศัยอยู่ตามพื้นดิน รวมทั้งที่อาศัยอยู่ตามถ้ำหรือภูเขา (ปัพพตเทวดา) หรือตามต้นไม้ ซึ่งมีทั้งรุกขเทวดาและคนธรรพเทวดา ตามแม่น้ำ มหาสมุทร ตามศาลา เจดีย์ ซุ้มประตูของวัดหรือบ้านเรือน เป็นต้น
• รุกขเทวดา อาศัยอยู่ตามต้นไม้มีแก่นโดยทั่วไป เมื่อต้นไม้นั้นตายหรือถูกตัดไปแล้ว เทวดานั้นก็หาที่อยู่อาศัยใหม่ ส่วนคนธรรพเทวดา มีกำเนิดและอาศัยอยู่ตามต้นไม้ที่มีกลิ่นหอม (แก่นหอม, เปลือกหอม, ดอกหอม, รากหอม) เช่น ต้นจันทน์หอม จันอิน กฤษณา กันเกรา ตะเคียนทอง สารภี กรรณิการ์ กากะทิง ลำดวน พิกุล สาละลังกา ฯลฯ ที่เราเรียกว่า

 

Wait! Yai pood Thai Mai Dai Na Ka P'NiNe Wan-Nee...Yai Mai Mee Thaikeyboard...that website was error...(cry)

 

คือเรื่องของเรื่องที่โพสท์เรื่องนี้เพราะว่า เดิมทีผมเข้าใจว่า "นางไม้" คือผี
แต่แท้จริงแล้ว "นางไม้" คือ เทวดา ในชั้น "จาตุมหาราชิกา" ต่างหาก!!!

ประเดี๋ยวผมจะมาเล่านิทาน เรื่องนางไม้ใจดี ครับพ๊ม

 

นิทานพื้นบ้าน ตอนนางไม้ใจดี

กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้วยังมีแม่หม้ายขี้โอ่คนหนึ่ง นอกจากจะไม่สวยแล้วยังปากร้าย ระรานชาวบ้านเป็นนิจสิน ไม่มีใครอยากจะคบหรือพูดด้วย หญิงขี้เหร่คนนี้มีลูกสาว 2 คน ที่แปลกก็คือ ลูกสาวคนโตที่ชื่อ มะลิ มีรูปร่างหน้าตาและนิสัยเหมือนแม่ ส่วนคนน้องชื่อ พิกุล หน้าตาและนิสัยไม่เหมือนแม่เลย กลับไปเหมือนพ่อที่ตายไปนานแล้ว หน้าตาหมดจด รูปร่างกริยาท่าทางเรียบร้อยสำรวมดี จะพูดจาก็ไพเราะ ชาวบ้านไม่ชอบแม่หม้ายและมะลิ กลับไม่รังเกียจพิกุล ไปที่ไหนใครๆ ก็ทักทาย พูดคุยด้วยความเอ็นดูและเมตตา แม่หม้ายกลับไม่รักลูกคนเล็ก รักมะลิลูกสาวคนโตมาก เพราะมีนิสัยเหมือนกัน ด้วยความรักแกจึงไม่ค่อยจะใช้งาน หากจะใช้บ้างก็มีแต่งานเบาๆ งานหนักในบ้านจึงตกเป็นหน้าที่ของพิกุล

พิกุลต้องตักน้ำ ตำข้าว รดน้ำผัก เย็นวันหนึ่งพิกุลออกไปตักน้ำที่ลำห้วย ขณะที่แบกหม้อน้ำมาถึงต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง เห็นหญิงชราคนหนึ่งนั่งพิงต้นไม้ ด้วยความเหนื่อย เมื่อหญิงแก่ขอน้ำกินพิกุลก็เดินเข้าไปหา แล้วก็ส่งหม้อน้ำให้ด้วยความเต็มใจ เมื่อหญิงชรารับน้ำไปดื่มจนอิ่ม แล้วก็พูดขึ้นว่า "ยายขอบใจหลาน จงเอาหม้อน้ำของหลานกลับไป" เมื่อรับหม้อน้ำ ยายแก่จึงกล่าวต่อไปว่า "หลานเอ๋ย เจ้าช่างเป็นคนใจดี เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ พูดจาก็ไพเราะ มาเข้ามาใกล้ๆ ยาย ยายจะให้รางวัล" ความจริงหญิงชรานั้นก็คือ นางไม้ ผู้มีฤทธิ์แปลงตัวมา แต่พิกุลไม่รู้จัก เมื่อพิกุลชะโงกหน้าเข้าไปใกล้ หญิงชราแกก็ให้พรว่า "ตั้งแต่นี้ไป เมื่อหลานพูดคำไหน จะมีดอกพิกุลทองร่วงมาจากปากหลาน คำละดอกเสมอไป" พอให้พรเสร็จร่างของหญิงชราก็ค่อยๆ เลือนหายไป พิกุลทองก้มลงกราบที่โคนไม้ แล้วก็แบกหม้อน้ำกลับบ้าน

พอถึงบ้านพิกุลก็ถูกแม่ดุด่า "เอ็งไปตักน้ำแค่นี้ทำไมถึงได้นานนัก คงจะไปไถลเลี่ยงงานมาน่ะซี" พิกุลจะพยายามจะเล่าความจริงให้แม่ฟัง และขอโทษในความล่าช้า พอพิกุลพูดคำว่า "ขอโทษจ๊ะแม่" ขาดคำดอกพิกุลก็ร่วงมาจากปากหล่นลงยังพื้นเรือน หญิงหม้ายพอเห็นเช่นนั้นก็ตาลุกร้องว่า "นี่มันดอกพิกุลทองนี่ ที่ร่วงมาจากปากของเจ้า ลูกของแม่ไปได้มาจากไหน" เป็นครั้งแรกที่แม่เรียกพิกุลว่า "ลูกของแม่"

พิกุลเป็นเด็กซื่อ จึงเล่าความจริงให้แม่ฟังทุกอย่าง ขณะเล่าก็มีดอกพิกุลล่วงลงมาทุกคำไป แม่ก็เอามือรองบ้าง กวาดเก็บจากพื้นบ้าง เก็บไว้เป็นของตัวทั้งหมด เมื่อพิกุลเล่าเรื่องทั้งหมดจบลง แล้วแกก็พูดว่า "เอาล่ะตั้งแต่นี้ต่อไป เรานับวันจะมั่งมีเทียมหน้าคนอื่นแล้ว แม่จะไม่ให้ลูกของแม่ทำอะไรอีกเลย วันๆ หนึ่งขอให้นั่งคุยกับแม่เท่านั้นก็พอแล้ว" ตั้งแต่นั้นต่อมา พิกุลทองก็นั่งอยู่แต่ในห้องกับแม่ ที่ตั้งหน้าตั้งตาจะชวนคุย ถามโน่นถามนี่ เพื่อให้พิกุลตอบแกโดยไม่หยุดหย่อน ทั้งกลางวันกลางคืน เพื่อจะให้ได้พิกุลทองให้มากที่สุด แม้ได้พิกุลทองวันละมากมาย แกก็ยังไม่พอใจ อยากได้อีกมากๆ พิกุลต้องนั่งพูดจนเหนื่อย นานเข้าถ้าพิกุลหยุดพูด แกก็จะด่าว่าและถึงตบตี พิกุลจะวิงวอนขอพักผ่อนบ้าง เขาก็ไม่ยอม ในที่สุดเมื่อไม่ได้กินได้นอน พิกุลก็อ่อนเพลียเสียงแห้งลงๆ เมื่อไม่มีเสียงออกมาจากลำคอ ดอกพิกุลทองก็ไม่ร่วง แม่หม้ายผู้ละโมภ จึงคิดได้ว่า "เราก็มีลูกสาวอีกคนหนึ่ง มะลิอย่างไร เราต้องใช้ให้มะลิไปตักน้ำบ้าง จะได้พบยายแก่มาขอน้ำกิน แล้วมะลิก็จะได้รับพรอย่างพิกุลเป็นแน่ สบายละเรา"

คิดดีแล้วหญิงหม้ายก็ใช้มะลิออกไปตักน้ำ สั่งลูกสาวคนโตว่า" ถ้าเอ็งพบยายแก่กลางทาง แกจะขอน้ำกิน รีบให้แกกินนะลูก แกจะได้ให้รางวัล" มะลิฟังคำแม่แล้ว ก็แบกหม้อตักน้ำไปที่ลำห้วย เนื่อจากเป็นลูกรักของแม่ เกิดมาไม่เคยทำงานหนัก มะลิจึงอารมณ์เสีย เดินบ่นหน้างอไปตลอดทาง พอได้น้ำแล้วก็แบกน้ำที่พร่องหม้อกลับบ้าน ผ่านต้นไม้ใหญ่ แต่แทนที่จะได้พบหญิงชรา เหมือนพิกุลผู้น้อง กลับพบสาวสวยคนหนึ่ง แต่งตัวด้วยแพรพรรณงดงาม มีเครื่องประดับที่สูงค่า ยืนอยู่ใต้ต้นไม้เดียวกันนั้น และร้องขอน้ำกินจากมะลิ ความจริงหญิงสาวนั้นคือ นางไม้ คนเดิมปลอมตัวมานั่นเอง มะลิเห็นไม่ใช่หญิงชราตรงตามที่แม่สั่ง ประกอบทั้งมะลิมักจะไม่ชอบหน้าผู้หญิง ที่สวยกว่าตัวอยู่แล้ว จึงตอบสบัดๆ ปราศจากหางเสียงว่า "เออ! อะไรกันคนสวย น้ำนี้ฉันลงแรงตักมาแสนเหนื่อย แกจะเล่นมาขอกินเฉยๆ ไม่มีทางหรอกสาวๆ แข็งแรงอย่างนี้ อยากกินก็เดินไปกินเองที่ลำห้วยโน่นแน่ะ" ว่าแล้วมะลิก็รีบสาวเท้า ผละหนีกลับบ้านอย่างไม่เอื้อเฟื้อ หญิงสาวนั้นจึงเดินตามและยึดตัวมะลิไว้ พูดว่า "ช่างไม่เอื้อเฟื้อเสียเลยนะ แล้วยังไม่สุภาพด้วย เอาเถอะฉันจะให้พรแก ให้สมกับความปากร้ายของแก ตั้งแต่นี้ต่อไป ทุกคำที่แกพูดจะมีไส้เดือน กิ้งกือ หล่นลงมาจากปากเสมอไป" พูดเท่านั้นหญิงสาวก็หายวับไปกับตา มะลิตกใจมาก วิ่งกลับมาถึงบ้าน พอเห็นหน้าแม่ก็ร้องว่า "โอ๊ย! แม่" ยังไม่ทันจะพูดต่อไป ก็มีไส้เดือนกิ้งกือร่วงออกมาจากปาก เมื่อมะลิเล่าเรื่องของตัวเองให้แม่ฟัง พูดคำใดก็มีไส้เดือน แมงป่อง ตะขาบ กิ้งกือ ร่วงลงมาจากปาก พอเล่าเสร็จปรากฎว่าสัตว์เหล่านั้น เลื้อยคลานเต็มบ้านไปหมด

แม่หม้ายเห็นเช่นนั้น กลับโกรธลูกสาวคนเล็ก ว่ามาเล่าเรื่องเท็จให้ฟัง ฉวยไม้ไล่ตีจนพิกุลหนีออกจากบ้านเข้าป่าไป นั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่กลางป่า เพราะหมดปัญญาจะเดินทางต่อไป ขณะนั้นมีเจ้าชายหนุ่มขับม้าผ่านมาเห็นเข้า จึงหยุดม้าถามพิกุล พิกุลก็เล่าว่า ถูกแม่ด่าตีขับไล่ออกจากบ้าน ขณะที่เล่าก็มีดอกพิกุลทองร่วงจากปาก เจ้าชายเห็นเช่นนั้น ประหลาดใจมากลงจากหลังม้า เข้าไปทรงเก็บดอกพิกุลทองขึ้นมาพิจารณา แล้วเปล่งสุรเสียง ด้วยความประหลาดพระทัย เอ๊ะ! แม่นาง พิกุลเหล่านี้เป็นทองแท้ๆ นี่ ไหนลองเล่าเรื่องให้ฉันฟังให้ตลอดซิ" พิกุลจึงเล่าเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบถวาย เจ้าชายทรงฟังแล้วก็ตบพระหัตถ์ "งั้นก็เธอนี่เองน่ะซี ที่เป็นเนื้อคู่ของฉัน" ว่าแล้วเจ้าชายก็ตรัสเล่าให้พิกุลฟังว่า "ที่ฉันขับม้าออกมาในป่าวันนี้ เพราะเมื่อคืนฉันฝันประหลาดว่า ตัวฉันเดินผ่านต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง พบหญิงชราคนหนึ่งร้องเรียกฉันให้หยุด แล้วบอกให้ฉันขับม้าเข้ามาในป่าวันนี้ จะได้พบเนื้อคู่เป็นหญิง ที่ทุกคำที่กล่าวจะมีดอกพิกุลทองร่วง ตามมาคำละดอก คำบอกเล่าของหญิงชราได้กลายเป็นความจริงแล้ว แต่งงานกับฉันเถิด ฉันจะพาไปอยู่ในวัง" พิกุลจึงทูลตอบว่า "เป็นพระคุณ เพราะหม่อมฉันก็หมดหนทางไป แต่เราก็ควรพากันไปที่ต้นไม้ใหญ่ แม้ไม่พบหญิงชรา เราก็จะกราบโคนไม้ระลึกถึงพระคุณของแก"

ว่าแล้ว เจ้าชายก็ประคองพิกุลให้ขึ้นนั่งซ้อนบนหลังม้า พากันไปกราบไหว้ต้นไม้ใหญ่ อันเป็นที่สิงสถิตย์ของนางไม้ผู้มีพระคุณ เพื่อขอพรให้ประสบแต่ความสุขสำราญต่อไป<!--mstheme-->

ที่มา http://www.shc.ac.th/emc/forum/forum_posts.asp?TID=260&PN=1

 

อยากฟังเรื่องราว ที่คุณยายฯได้สื่อผ่านกับ นางไม้ ครับ
ถ้าคุณยายฯ พิมพ์ภาษาไทยได้แล้ว กรุณาเล่าให้ฟังด้วย

วันนี้คุณยายฯ อยู่ที่ไหนน๊อ (ไทย หรือ สวีเดน) ...?????

 

มันมีจริง เจอมาแล้ว
แล้วมันก็ น่ากัวมากกกกกกกกกกกกก ที่สุดด้วย

 

ยายเลื่อนการเดินทางค่ะพี่ขา คงอีกไม่นานค่ะ อืม เรื่องนางไม้องค์นี้ยายเคยเกริ่นที่ห้องตามหาคุณยายที่รักคะ พี่นายเจ้าขาคงลืมหรือคลาดสายตาไปค่ะ ขอยายเรียบเรียงก่อนนะคะพี่ขา ยายหิว ขอตัวแป๊บเดียวค่ะ ยายจะเล่าหลายๆเรื่องที่เจอนางไม้มานะคะ

 

นางไม้อยากเล่าค่ะ รอพรุ่งนี้นางไม้จะมาเล่าเรื่องนางไม้นะคะ กำลังรอยายผีป่าเล่าก่อนค่ะ

 

ครับ ผมจะรอ "นางไม้" ใจดี แสนซน คนนี้แหล่ะครับ
คุ้นมากๆ เลยนะจ๊ะ .... คุณนางไม้ .... คนใจดีคนนี้นะ

 

อยากฟังนิทานปู่นายอีกครับ เพลินดี อิอิ

 

หนุ่มbana ออกเสียง bana ว่าไงค่ะ บ้านะ หรือ บ้าน๊า บ้าน่า อิอิ... บานา บ๋อน๊ะ +

 

พี่นายเจ้าขายายขอยกยอดมาเล่าเรื่องนางไม้ไปอีกสามวันนะคะพี่ขา ติดเดินทางค่ะ

 

อาโหย ... ขำขำ

เคยขับรถผ่านศาล ... เค้าบอกว่าให้บีบแตรทักเทวดาท่านด้วย
แต่ผมไม่บีบหรอกครับ
ลองคิดดูสิว่า หากบ้านคุณตั้งอยู่ที่ 3 แยก
เวลามีรถยนต์ขับผ่าน ก็จะบีบแตร 2-3 ครั้งทักบ้านคุณ
มอเตอร์ไซย์ขับผ่าน ก็บีบแตร แถวเร่งเครื่อง ทักบ้านคุณ
สิบล้อขับผ่านก็บีบแตร ทักบ้านคุณ
ป้าม้อย เดินผ่าน ก็ตะโกนทักบ้านคุณ
ลุงศักดิ์ เดินผ่าน ก็ตะโกนทักบ้านคุณ......

คุณจะอยู่บ้านหลังนั้นได้เหรอ คุณไม่รำคาญเหรอ
เกิดเค้ามาสักตี 2 ตี 3 รถยาวเป็นสาย คุณจะนอนได้เหรอ

อย่าเลยครับ ปล่อยกันนอนสบายๆบ้าง

 

นางไม้

นางไม้เป็นเทวดาที่อยู่ประจำตามต้นไม้ใหญ่ๆ นางไม้สร้างวิมานเป็นที่อยู่บนต้นไม้ แต่ไม่มีใครสามารถแลเห็นวิมานนั้น แต่ถ้าใครตัดต้นไม้นั้น นางไม้ก็จะไม่มีที่อยู่ นางไม้จึงต้องแสดงฤทธิ์ทำให้คนไม่กล้าตัดต้นไม้ เช่น ทำให้คนที่ตัดต้นไม้ล้มเจ็บ เป็นไข้ หรือคลุ้มคลั่งเป็นบ้า เป็นต้น ตามจินตนาการของคนแต่ก่อน นางไม้เป็นหญิงสาวสวย ผมยาวประบ่า นุ่งผ้าจีบ ห่มผ้าสไบเฉียง แต่ต้นไม้บางต้นก็มีเทวดาอยู่ ซึ่งมักเรียกว่ารุกขเทวา ในวรรณคดีไทยมักจะให้รุกขเทวาซึ่งอยู่ประจำที่ต้นไทร ที่เรียกว่า พระไทรมีบทบาทเป็นผู้ช่วยพระเอก พระไทรมักจะอุ้มพระเอกซึ่งเป็นกษัตริย์ หรือรพระราชโอรสที่มาประทับพักแรมใต้ต้นไทรไปให้เป็นสามีของนางเอก เช่น อุ้มพระอุณรุทไปนอนกับนางอุษา เป็นต้น เรียกเป็นศัพท์ทางวรรณคดีว่า อุ้มสม

นางตะเคียน

ต้นไม้ใหญ่มีอายุนานนับร้อยปี แผ่กิ่งก้านสาขา ลำต้นสูงใหญ่ ย่อมให้ความรู้สึกที่น่าเกรงกลัว และจินตนาการทำให้คิดว่า น่าจะมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ครอบครองหรือสิงอยู่ ต้นตะเคียนเป็นต้นไม้ใหญ่ ไม้เนื้อแข็ง และเป็นต้นไม้ที่มีอายุนานหลายสิบปี จึงมีความเชื่อว่าต้นตะเคียนมีนางไม้สิงอยู่ ถ้ายิ่งมียางไม้ไหลออกมาก็ยิ่งถือกันว่า นางตะเคียนมีฤทธิ์แรง นางไม้ที่สิงอยู่ที่ต้นตะเคียนจะมีจริงหรือไม่ ไม่มีใครยืนยันได้ แต่การจะตัดต้นตะเคียนที่มีอายุหลายสิบปี ผู้ตัดมักต้องทำพิธีขอ เพื่อให้นางตะเคียนรู้ตัวและย้ายไปหาที่อยู่ใหม่ คนที่ตัดต้นตะเคียนโดยไม่ทำพิธีขอจากนางตะเคียนมักจะถูกลงโทษ ทำให้เจ็บไข้ หรือมีอาการคลุ้มคลั่ง เป็นต้น นางตะเคียนจึงเป็นผีศักดิ์สิทธิ์อีกชนิดหนึ่งที่ผู้คนพากันกราบไหว้และอธิษฐานขอความคุ้มครอง หรือขอโชคลาภ

นางตานี

นางตานีเป็นนางไม้ประจำต้นกล้วยตานี ซึ่งเป็นกล้วยที่มีลำต้นตรงงาม มีใบยาวสีเขียวเข้ม ใบกล้วยซึ่งเรียกว่า ตอง นั้น ตองกล้วยตานีเป็นใบตองที่มีเนื้อเหนียวไม่แตกหักง่าย จึงใช้งานเป็นอุปกรณ์สำหรับห่อข้าวของได้ดี ทั้งกล้วยตานียังเป็นกล้วยที่ผลมีเมล็ดมากจนไม่มีใครกินเนื้อกล้วยตานี นอกจากจะใช้ผลอ่อนดองเป็นผักกินกับน้ำพริก ความพิเศษของกล้วยตานีทำให้คนจินตนาการว่าน่าจะมีนางไม้มาสิงอยู่ได้ และธรรมดาก็จะนึกให้นางตานีเป็นหญิงสาวสวย ผมยาว นุ่งผ้าสีเขียว ห่มสไบสีตองอ่อน แต่ก็ไม่ปรากฏว่านางตานีจะทำร้าย หรือให้คุณแก่ใครเป็นพิเศษ คงเป็นเพียงหลอกให้คนตกใจกลัว คนแต่ก่อนจึงไม่นิยมปลูกกล้วยตานีในบ้าน เข้าใจว่าเป็นเพราะกล้วยตานีเป็นกล้วยต้นใหญ่ เติบโตเร็ว กินที่มาก การบอกว่ามีนางไม้สิงอยู่อาจเป็นอุบายไม่ให้ปลูกในบริเวณบ้านก็ได้

ที่มา http://www.sakulthai.com/DSakulcolumndetailsql.asp?stcolumnid=3199&stissueid=2602&stcolcatid=2&stauthorid=19

 

พี่นายขา ยายรอภาพถ่ายรากไม้ที่จะเล่าเรื่องประกอบค่ะ รอเบื่อยังคะ (glass)

เออ พอเข้าห้องนี้ชื่อหลุดทุกที ต้อลอคอินใหม่น่ะค่ะ