พุทธวจน..โอกาสในการเกิดเป็นมนุษย์นั้นแสนยาก..

โอกาสในการเกิดเป็นมนุษย์นั้นแสนยาก


ภิกษุ ทั้งหลาย. ! ถ้าสมมติว่า มหาปฐพีอันใหญ่หลวงนี้
มีน้ำท่วมถึงเป็นอันเดียวกันทั้งหมด; บุรุษคนหนึ่ง ทิ้งแอก
(ไม้ไผ่ ?) ซึ่งมีรูเจาะได้เพียงรูเดียว ลงไปในน้ำนั้น; ลม
ตะวันออกพัดให้ลอยไปทางทิศตะวันตก, ลมตะวันตก
พัดให้ลอยไปทางทิศตะวันออก, ลมทิศเหนือพัดให้ลอยไป
ทางทิศใต้, ลมทิศใต้พัดให้ลอยไปทางทิศเหนือ, อยู่ดังนี้
ในน้ำนั้น มีเต่าตัวหนึ่ง ตาบอด ล่วงไปร้อย ๆ ปี มันจะผุด
ขึ้นมาครั้งหนึ่ง ๆ
ภิกษุ ทั้งหลาย. ! เธอทั้งหลาย จะสำคัญความข้อนี้
ว่าอย่างไร : จะเป็นไปได้ไหม ที่เต่าตาบอด ร้อยปีจึงจะผุดขึ้น
สักครั้งหนึ่ง จะพึงยื่นคอเข้าไปในรูซึ่งมีอยู่เพียงรูเดียว
ในแอกนั้น ?
“ข้อนี้ยากที่จะเป็นไปได้ พระเจ้าข้า ! ที่เต่าตาบอดนั้น ร้อยปี
ผุดขึ้นเพียงครั้งเดียว จะพึงยื่นคอเข้าไปในรูซึ่งมีอยู่เพียงรูเดียวในแอกนั้น”
ภิกษุ ทั้งหลาย. ! ยากที่จะเป็นไปได้ ฉันเดียวกัน
ที่ใคร ๆ จะพึงได้ความเป็นมนุษย์; ยากที่จะเป็นไปได้
ฉันเดียวกัน ที่ตถาคตผู้อรหันตสัมมาสัมพุทธะ จะเกิดขึ้น
ในโลก; ยากที่จะเป็นไปได้ ฉันเดียวกัน ที่ธรรมวินัย
อันตถาคตประกาศแล้วจะรุ่งเรืองไปทั่วโลก
ภิกษุ ทั้งหลาย. ! แต่ว่า บัดนี้ ความเป็นมนุษย์ ก็ได้แล้ว;
ตถาคตผู้อรหันตสัมมาสัมพุทธะก็บังเกิดขึ้นในโลกแล้ว;
และธรรมวินัยอันตถาคตประกาศแล้ว ก็รุ่งเรืองไปทั่วโลกแล้ว
ภิกษุ ทั้งหลาย. ! เพราะเหตุนั้น ในกรณีนี้
พวกเธอพึงกระทำโยคกรรม เพื่อให้รู้ว่า
“นี้ ทุกข์;
นี้ เหตุให้เกิดทุกข์;
นี้ ความดับแห่งทุกข์;
นี้ หนทางให้ถึงความดับแห่งทุกข์” ดังนี้ เถิด.
มหาวาร. สํ. ๑๙/๕๖๘/๑๗๔๔.

 

เรียนถามคุณพุทธวจน000ครับ

1. "สุตตันตะเหล่าใด ที่กวีแต่งขึ้นใหม่ ด้วยอักษรอันสละสลวย ด้วยพยัญชนะอันวิจิตร เป็นเรื่องนอกแนว ...." เช่นนี้ ถามว่า แล้วถ้ากวีแต่งขึ้นใหม่ แต่ไม่เป็นเรื่องนอกแนว เป็นชั้นโลกุตระ ว่าด้วยเรื่องสุญญตา จะสามารถเงี่ยหูหัง หรือน้อมนำมาศึกษาได้หรือไม่

2. พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่า ฤทธิ์ เป็นสิ่งน่ารังเกียจ น่าอึดอัด น่าขยะแขยง เหตุใดจึงสรรเสริญพระโมคคัลลานะ ว่าเป็นเลิศทางด้านฤทธิ์ เหมือนกับขันธ์5เป็นสิ่งน่ารังเกียจ น่าอึดอัด น่าขยะแขยง สมควรพิจารณาให้เห็นโทษ สมควรละทิ้ง ฉันใดก็ฉันนั้น ฤทธิ์ด้วยวิชชาและอภิญญา สมควรพิจารณาให้เห็นโทษ สมควรละทิ้งด้วยมิใช่หรือ ทำไมไม่ทรงตรัสกับพระโมคคัลลานะว่าให้พิจารณาให้เห็นโทษแห่งฤทธิ์ ว่าเป็นน่ารังเกียจ น่าอึดอัด น่าขยะแขยะ สมควรละทิ้งเสีย

3. ภิกษุมิควร พยากรณ์ ทำนายทายทัก ปลุกเสกเลขยันต์ ทำน้ำมนต์ เป็นเดรัจฉานวิชา แล้วการพยากรณ์ ของพระพุทธเจ้า เช่น พยากรณ์พระเทวทัตจักเป็นพระพุทธเจ้าด้วยกุศลแห่งการถวายทานเป็นพุทธบูชา ถือว่าเป็นการพยากรณ์ด้วยเช่นกันมิใช่หรือ การปลุกเสกพระเครื่อง เรื่องเครื่องรางของขลัง ก็เป็นเดรัจฉานวิชา แล้วต่างอันใดกับการสร้างพระพุทธรูปบูชาในวัด เพียงแค่มีขนาดใหญ่กว่าพระเครื่องเท่านั้นเอง

4. บัญญัติและสิกขาบท ข้ออภิธรรมต่างๆ ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทั้งในอดีตและปัจจุบัน นั้นเท่ากันทุกๆประการหรือไม่ 1)หากเท่ากันทุกๆประการ เหตุใดหลังจากตรัสรู้จึงไม่บัญญัติให้ครบถ้วนพอดี แต่มีการบัญญัติเพิ่มในบางกรณีเช่น ช่วงเข้าพรรษาของภิกษุสงฆ์ ก็มีการบัญญัติเพิ่มขึ้นจากเดิม หรือเมื่อเห็นสงฆ์เหล่าใดพระพฤติไม่งาม ก็มีการบัญญัติเพิ่มอยู่เนืองๆ 2)หากไม่เท่ากันทุกๆประการแล้ว ก็เท่ากับว่าภิกษุสงฆ์สามารถบัญญัติเพิ่มเติมหรือตัดทอนได้ เพราะองค์ปัจจุบันอาจจะไม่ได้ทรงรับรองหรือทรงคัดค้านในสิ่งที่องค์ก่อนๆเคยบัญญัติไว้ แต่ว่าในพุทธจวนกล่าวว่า ภิกษุห้ามบัญญัติเพิ่มเติมหรือตัดทอน

เรียนให้ทราบว่ากระผมมิได้มีเจตนากล่าวตู่ปรามาสพระพุทธเจ้า กระผมมีความเคารพในพระพุทธเจ้าเป็นบรมครูคนเดียวเท่านั้น ยึดพระรัตนตรัยเป็นสรณะ แต่หลังจากได้ศึกษา ได้สดับฟัง ได้สอบถาม ได้ปฏิบัติกับผู้เผยแผ่พุทธวจน มีการตำหนิคณะสงฆ์บางเหล่า(มิขอกล่าวถึง) จึงอยากทราบจริงๆ มีความสงสัยเกิดขึ้นเป็นอันมาก กระผมทราบดีว่าพุทธจวนเป็นอกาลิโก เป็นสิ่งถูกต้องที่สุดไม่ขัดแย้งกันในตัวเองใดๆทั้งสิ้น ทรงเป็นสัพพัญญูเพียงหนึ่งเดียว แต่กระผมเกรงว่า ผู้แปล ผู้ตีความ ผู้เผยแผ่ ต่างหาก จะเป็นผู้ที่ทำให้พระศาสนาเสื่อมเสีย แบ่งแยกเป็นหมู่เหล่า(ทุกวันนี้ก็มากพอแล้ว)
ไม่ต้องถึงกับพุทธจวนหรอกครับ เพียงแค่พระบรมราโชวาท เวลาจะนำมาเผยแผ่ก็ต้องยกมาทั้งดุ้น มิใช่มาตีความ มาแปลกันเองแล้วก็เผยแผ่กันเอง